Εἶναι ἀπολύτως διαφωτιστική σχετικά μέ τόν τρόπο παρουσίασης τῆς γιόγκα, ἡ παρακάτω περιγραφή πού ἐντοπίσαμε σέ διαδικτυακή διαφήμιση μαθημάτων γιόγκα:

«Σέ ὅλο τόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαρτήτως φύλου, καταγωγῆς καί θρησκείας κάνουν γιόγκα γιά νά νιώσουν χαρά, ἐλευθερία καί ἀγάπη. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔρχονται στή γιόγκα προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα - στρές, κατάθλιψη, πόνος στή μέση, ἀναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα πεπτικοῦ ἤ νευρικοῦ συστήματος.»

Ἡ παρουσίαση τῆς γιόγκα, μίας κατεξοχήν θρησκευτικῆς πράξης, ὦς μορφή γυμναστικῆς καί θεραπείας, καί ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀπόλυτης σύνδεσής της μέ τή λατρεία τῶν ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν, τήν ἔχει κάνει σήμερα ἀποδεκτή ἀπό μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας μας.

Ὅμως, τά ὅσα ἐνδιαφέροντα ἀκούσαμε ἀπό τούς προηγούμενους ὁμιλητές τῆς ἡμερίδας, φανερώνουν ὅτι ἡ πρακτική αὐτή δέν εἶναι τόσο ἀθώα ὅσο προβάλλεται.

Ἐρευνώντας τό Λεξικό της Ὀξφόρδης γιά τίς παγκόσμιες θρησκεῖες θά δοῦμε ὅτι, ὦς γιόγκα ὁρίζονται «τά μέσα καί οἱ τεχνικές γιά νά μεταβάλλεται ἡ συνειδητότητα καί γιά νά ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀπελευθέρωση (μόκσα) ἀπό τό κάρμα καί τήν μετεμψύχωση (σαμσάρα) στίς Ἰνδικές θρησκεῖες. Σήμερα ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Ἰνδουισμοῦ. Σπουδαῖοι σύγχρονοι Ἰνδουιστές παρουσιάζουν – συνιστοῦν διάφορα εἴδη γιόγκα.»

Ἑπομένως, καί ἀπό τίς οὐδέτερες πηγές, τίς μή χριστιανικές ἤ ἰνδουιστικές, γίνεται εὔκολα ἀντιληπτό ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι καθαρά θρησκευτική πράξη.

Ἀπό νομική ἄποψη, παρουσιάζει μεγάλο ἐνδιαφέρον ὁ τρόπος πού παρουσιάζεται ἡ γιόγκα στό εὐρύ κοινό. Ἡ ἀνακρίβεια τῆς παρουσίασης καί ἡ ἀποφυγή ἀναφορᾶς στή θρησκευτική προέλευσή της, ἐπηρεάζει τούς ἀνθρώπους πρωτίστως ὦς πιστούς κάποιας θρησκείας, ἀλλά καί ὦς ἁπλούς καταναλωτές, καθώς ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα προϊόν πού προσφέρεται κατ’ ἐξοχήν μέ οἰκονομικᾶ ἀνταλλάγματα.

Ὤς πιστοί, ἀπολαμβάνουμε ὅλοι μας, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης, βάσει τοῦ ἄρθρου 13 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος, στό ὁποῖο ἀναφέρεται ὅτι «Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη».

Ἡ θρησκευτική ἐλευθερία κατοχυρώνεται καί ἀπό τό ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου στήν ὁποία ἔχει προσχωρήσει καί ἡ χώρα μας, ἤδη ἀπό τό 1953.

Ἑπομένως, κατά τήν ἑλληνική ἔννομη τάξη εἶναι ἐλεύθεροι νά λατρέψουν ὅποιο θεό θέλουν καί ἐκεῖνοι πού ἐπιδίδονται στή γιόγκα. Κανένας δέν θά κατηγορήσει ἕναν ἰνδουιστή ἐπειδή ἀσκεῖται στή γιόγκα, οὔτε κατ’ ἀρχήν θεωρεῖται παράνομο κάποιος χριστιανός νά μυηθεῖ οἰκειοθελῶς στόν ἰνδουισμό ἤ στό βουδισμό.

Ἑπομένως, ἡ ἐνασχόληση μέ τα`ή γιόγκα, ἑνός χριστιανοῦ ἤ ἑνός πιστοῦ ξένης πρός τόν ἰνδουισμό θρησκείας, δέν εἶναι παράνομη ἀπό μόνη της.

Γιά νά ἐντοπίσουμε πού ἀκριβῶς βρίσκεται τό ὅριο τῆς νομιμότητας, πρέπει νά χωρίσουμε σέ δυό ὑποπεριπτώσεις, τήν περίπτωση πού ἕνας χριστιανός ἀσκεῖται πάνω στή γιόγκα. Ἡ πρώτη περίπτωση εἶναι νά ἔχει γνωστοποιηθεῖ στόν ἐκπαιδευόμενο χριστιανό ὅτι πρόκειται γιά θρησκευτική πρακτική τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί ἀποδεχόμενος αὐτό ὦς γεγονός, νά κάνει γιόγκα μέ ἀπόλυτη συνείδηση τῶν πράξεών του. Κάτι τέτοιο, βεβαίως δέν εἶναι παράνομο, ἀνεξαρτήτως τῶν πνευματικῶν συνεπειῶν πού ἀναμφίβολα θά ἔχει ὁ νέος γιόγκι.

Ὅμως, στήν περίπτωση ἐκείνη πού ὁ μαθητευόμενος στή γιόγκα χριστιανός, ἀγνοεῖ τήν πραγματικότητα, πλανᾶται δηλαδή μέ δόλιο τρόπο ἀπό τούς παρέχοντες τή συγκεκριμένη ὑπηρεσία, νομίζοντας ὅτι πρόκειται γιά ἕνα ἀκόμα εἶδος γυμναστικῆς μέ λίγο ἀπό ἀρχαία ἰνδική φιλοσοφία, συμβατῆς μέ τή δική του πίστη, τότε τά δεδομένα ἀλλάζουν καί γεννᾶται πλέον εὐλόγως τό ἐρώτημα ἄν ὑπάρχει ἄσκηση ποινικά κολάσιμου προσηλυτισμοῦ σέ ξένη θρησκεία, ἀπό ἐκεῖνον πού μυεῖ τόν μαθητευόμενο.

Ἡ ἔννοια τοῦ προσηλυτισμοῦ στό ἐγχώριο δίκαιο, ὁρίζεται στό ἄρθρο 4 πάρ. 2 τοῦ νόμου 1363/1938, ὄπως διαμορφώθηκε μετά τήν ἀντικατάστασή του ἀπό τό ἄρθρο 2 τοῦ νόμου 1672/1939,  ὅπου ἀναφέρεται ὅτι:

«Προσηλυτισμός ἴδια εἶναι ἡ διά πάσης φύσεως παροχῶν ἤ δι’ ὑποσχέσεως τοιούτων ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως διά μέσων ἀπατηλῶν διά καταχρήσεως τῆς ἀπειρίας ἤ ἐμπιστοσύνης ἤ δι’ ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ κουφότητος ἄμεσος ἤ ἔμμεσος προσπάθεια πρός διείσδυσιν εἷς τήν θρησκευτικήν συνείδησιν ἑτεροδόξων ἐπί σκοπῶ μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς».

Σέ ἐλεύθερη μετάφραση καί ἁπλοποιημένα:

Προσηλυτισμός, ἰδιαίτερα, εἶναι ἡ ἄμεση ἡ ἔμμεση προσπάθεια γιά διείσδυση στή θρησκευτική συνείδηση ἑτεροδόξων μέ σκοπό τή μεταβολή τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, (δηλαδῆ τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης), πού γίνεται μέ κάθε φύσεως παροχή ἤ διά ὑποσχέσεως παροχῶν ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως μέ ἀπατηλά μέσα καί μέ κατάχρηση τῆς ἀπειρίας ἤ τῆς ἐμπιστοσύνης ἤ μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ τῆς κουφότητος.

Στήν πρώτη παράγραφο τοῦ ἴδιου ἄρθρου, ὁρίζεται ὅτι ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ προσηλυτισμό τιμωρεῖται μέ φυλάκιση, μέ χρηματική ποινή μέχρι 50.000 δραχμῶν (1.500 εὐρώ μέ τά σημερινά δεδομένα) καί μέ ἀστυνομική ἐπιτήρηση διαρκείας ἀπό ἕξι μῆνες μέχρι ἕνα ἔτος. Ἄν ὁ δράστης εἶναι ἀλλοδαπός προβλέπεται ἀπέλασή του ἀπό τή χώρα, κατά τό ἄρθρο 5 τοῦ ἴδιου νόμου.

Ἰδιαίτερα ἐπιβαρυντική αἰτία εἶναι ἡ διενέργεια προσηλυτισμοῦ σέ σχολεῖο καί σέ μορφωτικό ἤ φιλανθρωπικό ἵδρυμα, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 3 τοῦ ἄρθρου 4, τοῦ ἴδιου νόμου.

Ὁ προσηλυτισμός, ἀπαγορεύεται καί ἀπό τό Σύνταγμα, στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13, χωρίς ὅμως νά δίνεται συνταγματικά ὁ ὁρισμός τῆς ἔννοιας «προσηλυτισμός». Ἔτσι, ἡ ἑρμηνεία τοῦ συνταγματικοῦ αὐτοῦ ὄρου δίδεται μόνο στό νόμο πού ἀναφέραμε προηγουμένως.

Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη ἔχει ἀσχοληθεῖ κατ’ ἐπανάληψη μέ τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό καί ἔχει ξεκάθαρα ἀποφανθεῖ, ὅτι ὁ νόμος 1363/1938 εἶναι σέ ἰσχύ, παρότι κάποιοι ἐντελῶς ἀνεύθυνα καί ἀστήρικτα ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτός ὁ εἰδικός ποινικός νόμος δέν θά ἔπρεπε νά ἐφαρμόζεται σήμερα, ἐπειδή εἶναι νομοθετημένος ἐπί δικτατορίας τοῦ Ι. Μεταξά, ἐπιχείρημα παντελῶς ἀβάσιμο νομικά, καθώς, ὦς γνωστόν, ὑπάρχει συνέχεια στήν ἔννομη τάξη τοῦ Κράτους καί δέν ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπό τότε κάποιος σχετικός νεότερος νόμος πού νά θέτει σέ ἀχρησία τόν προηγούμενο. Μάλιστα, παρότι ὁ ἀναγκαστικός νόμος 1363/1938 τροποποιήθηκε σχετικά πρόσφατα μέ τό νόμο 3467/2006, ἀναφορικά μέ τίς διατάξεις του γιά τήν ἀνέγερση ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων, ἐν τούτοις δέν ὑπῆρξε καμία μεταβολή στίς διατάξεις τοῦ ἴδιου νόμου περί προσηλυτισμοῦ.

Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη, λοιπόν, ἔχει ἀποφανθεῖ σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ὑπέρ τῆς κανονικῆς ἰσχύος τοῦ νόμου 1363/38, μέ τελευταῖα τήν ἀπόφαση 1088/2013 τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὅπου τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας μας, καταδικάζει σέ φυλάκιση καί χρηματική ποινή ἕνα πεντηκοστιανό πού προσπαθοῦσε ἄμεσα νά διεισδύσει στή θρησκευτική συνείδησή του θύματός του, μέ σκοπό μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀπειρία καί τά ψυχολογικά προβλήματα τοῦ θύματος, τό ὁποῖο πέτυχε.

Ἀλλά καί τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀποφανθεῖ μέ τήν ἀπόφασή του στήν ὑπόθεση Κοκκινάκη κατά Ἑλλάδος, ἐκδοθεῖσα τό 1993, ὅτι ἡ διάταξη περί προσηλυτισμοῦ δέν ἀντιβαίνει στήν ΕΣΔΑ, ἀλλά ἀντιθέτως συμβιβάζεται ἀπόλυτα μέ αὐτήν καί μέ τό ἄρθρο 9 περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Παρόλα αὐτά, ἐντελῶς ἀβάσιμα καί γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, οἱ θιασῶτες τῆς κατάργησης τοῦ νόμου περί προσηλυτισμοῦ καί διάφορες παραθρησκευτικές ὁμάδες, προβάλλουν αὐτή τήν ἀπόφαση ἐπειδή δικαίωσε τόν προσφεύγοντα γιά ἄλλους τυπικούς  λόγους (συγκεκριμένα ἐπειδή ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου δέν ἀνέφερε τά καταχρηστικά μέσα πού χρησιμοποίησε ὁ προσηλυτίζων), ὦς δῆθεν ἀπόρριψη τοῦ νόμου 1363/1938 ἀπό τό ΕΔΔΑ, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, ἀπό τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης προκύπτει ὅτι ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀπόλυτα ἐναρμονισμένος μέ τήν ΕΣΔΑ.

Πανομοιότυπο ἦταν τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου καί ὅταν ἀνέκυψε τό ἴδιο θέμα τό 1998 μέ τήν ὑπόθεση Λαρίση κατά Ἑλλάδος, ὅπου τό ΕΔΔΑ ἐπικύρωσε καταδικαστικές ἀποφάσεις Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων γιά προσηλυτισμό, εἷς βάρος ἀξιωματικῶν της Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, οἱ ὁποῖοι ἐπεχείρησαν νά προσηλυτίσουν στήν αἵρεση τῶν πεντηκοστιανῶν, στρατιῶτες πού εἶχαν ὑπό τίς διαταγές τους.

Ὡστόσο, παρά τίς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ καί τῶν ἐγχώριων δικαστηρίων, δέν ἔχουν πάψει οἱ φωνές πού θεωροῦν τό νόμο αὐτό ἀναχρονιστικό, ὄπως καί τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου  198 τοῦ ΠΚ πού τιμωρεῖ τήν κακόβουλη βλασφημία, ἀλλά παρά ταῦτα θεωροῦν ἀπόλυτα προοδευτικό καί δημοκρατικό τόν λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νόμο (4285/2014), πού φιμώνει κάθε ἄποψη ἀντίθετη μέ τήν αὐτοαποκαλούμενη «πολιτική ὀρθότητα»!

Ὅμως, ἄν καταργεῖτο ὁ εἰδικός ποινικός νόμος 1363/38 πού ἑρμηνεύει τόν ὄρο «προσηλυτισμός», θά ὑπῆρχε συνταγματικό κενό, διότι ὄπως προείπαμε, ὁ προσηλυτισμός ἀπαγορεύεται συνταγματικά καί ὁ ὁρισμός τῆς συνταγματικῆς ἔννοιας ὑπάρχει μόνο στόν ἐν λόγῳ  νόμο.

Γιά νά ἀποποινικοποιηθεῖ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, θά πρέπει νά γίνει ἀναθεώρηση τῆς συνταγματικῆς διάταξης πού προβλέπει τήν ἀπαγόρευσή του. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δέν γίνεται ἀπό τή μία στιγμή στήν ἄλλη. Πρέπει νά ἐκλεγεῖ ἀναθεωρητική βουλή καί νά ἀπαλείψει τή διάταξη περί προσηλυτισμοῦ στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος.

Ἀκοῦμε, ἐπιπλέον, πολλούς «ἐκσυγχρονιστές» νά διατείνονται ὅτι δέν θά ἔπρεπε νά τιμωρεῖται ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, διότι δῆθεν μόνο στήν Ἑλλάδα τιμωρεῖται. Κάτι τέτοιο εἶναι πέρα γιά πέρα ψευδές, ἀφοῦ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός εἶναι ποινικά κολάσιμος σέ ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες, ἀλλά καί στίς ΗΠΑ, ὄπως ἔχει καταδείξει πολλάκις στίς μελέτες του, ὁ ἔγκριτος Συνταγματολόγος κ. Γεώργιος Κρίππας.  Μάλιστα οἱ ἀποφάσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν πού ἀπαγορεύουν τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό ἔχουν ἐπικυρωθεῖ καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ἐπιπλέον, τό νομικό πλαίσιο τῆς ἀναγνώρισης κάποιας θρησκείας ὦς γνωστῆς κατά τή νομική ἔννοια, σέ ἄλλες χῶρες εἶναι πολύ πιό αὐστηρό ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, πού εἶναι γιά παράδειγμα, μία ἀπό τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης πού ἔχει ἀναγνωρίσει ὦς γνωστή θρησκεία τήν ἑταιρεία «Σκοπιά» τῶν αὐτοαποκαλούμενων «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά», τή στιγμή πού τά  γερμανικά δικαστήρια ἔχουν ἀποφασίσει ὅτι εἶναι ἐμπορική ἑταιρεία καί τά γαλλικά ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνη ἐμπορική ὀργάνωση.

Στίς ὑπόλοιπες εὐρωπαϊκές χῶρες, μάλιστα, ἰσχύουν νόμοι πού προβλέπουν τή λειτουργία νομικῶν προσώπων πού ἐλέγχουν τίς δραστηριότητες τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων καί προειδοποιοῦν τούς πολίτες γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό τή δράση τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν.

Ἑπομένως, ἀδίκως διαμαρτύρονται οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅτι καταπατοῦνται τά θρησκευτικά δικαιώματα τῶν μή ὀρθοδόξων ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος καί ὅτι τάχα στίς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης δέν ὑπάρχει ἔλεγχος τῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων.

Ἀδυνατοῦμε, βέβαια, νά κατανοήσουμε γιά ποιό λόγο θά πρέπει νά θεωρεῖται μή τιμωρητέα πράξη ἡ ἐξαπάτηση καί ἡ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας ἑνός ἀνθρώπου γιά θρησκευτικούς σκοπούς. Κι ὅμως, αὐτή τήν ἄποψη ἔχουν οἱ δῆθεν ὑλιστές, ὅτι ἡ ἐκμετάλλευση καί ἡ παραπλάνηση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς πρέπει νά μένει ἀτιμώρητη, παρότι οἱ ἴδιοι διατείνονται ὅτι εἶναι ἐνάντιοι στίς θρησκεῖες, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἡ μοναδική τους ἔννοια, καθώς φαίνεται, εἶναι νά πολεμήσουν ἀποκλειστικά καί μόνο τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ πιστοί της ὁποίας, εἰδικότερα τά τελευταία χρόνια, ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν λεγεώνα ἀπό νεοεποχήτικες αἱρέσεις καί σέκτες, πού χρησιμοποιοῦν ἀθέμιτα μέσα καί πονηρές μεθόδους γιά νά λεηλατήσουν τά πνευματικά ἀποθέματα τῶν Ἑλλήνων.

Ἀλλά ἀκόμα καί ἄν καταργεῖτο ὁ νόμος περί προσηλυτισμοῦ, ἡ προσπάθεια γιά μεταβολή τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης κάποιου μέ ἀθέμιτα μέσα, θά στοιχειοθετοῦσε τό ἔγκλημα τῆς ἀπάτης πού τιμωρεῖται ἀπό τόν Ποινικό Κώδικα στό ἄρθρο 386, ὅπου προβλέπεται φυλάκιση ἔως τριῶν μηνῶν  σέ ὅποιον μέ σκοπό νά ἀποκομίσει περιουσιακό ὄφελος βλάπτει ξένη περιουσία, πείθοντας κάποιον σέ πράξη, παράλειψη ἤ ἀνοχή μέ τήν ἐν γνώσει παράσταση ψευδῶν γεγονότων σάν ἀληθινῶν ἤ τήν ἀθέμιτη ἀπόκρυψη ἤ παρασιώπηση ἀληθινῶν γεγονότων.

Ἐφόσον ὅμως ἰσχύει ὁ 1363/1938, ἐπικρατεῖ ὦς εἰδικότερος ἔναντι τῆς διάταξης τοῦ ΠΚ περί ἀπάτης, γιά τίς περιπτώσεις ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ.

Ἀφοῦ εἴδαμε τά ὅσα ἰσχύουν περί προσηλυτισμοῦ στήν ἑλληνική ἔννομη τάξη, καί διαπιστώσαμε τήν ἀναμφίβολη ἰσχύ τοῦ νόμου 1363/38, ἅς ἐξετάσουμε μέ βάση αὐτό τό νόμο, ἄν στοιχειοθετεῖται τό ἔγκλημα τοῦ ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ στή διδασκαλία τῆς γιόγκα.

Μέ ὅλα τά στοιχεῖα πού μας παρέθεσαν οἱ προηγούμενοι ὁμιλητές, καταδεικνύεται ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι δυό θρησκειῶν, συγκεκριμένα τοῦ ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ.

Ἑπομένως, κάποιος πού προσπαθεῖ νά πείσει ἕναν ἐτερόθρησκο νά ἀσκηθεῖ σέ αὐτή, ἐπιχειρεῖ νά διεισδύσει στή θρησκευτική του συνείδηση, μέ σκοπό τή μεταβολή της, ὄπως ἀκριβῶς περιγράφεται στό νόμο περί προσηλυτισμοῦ.

Θά μᾶς ἀντιτείνουν οἱ φίλοι της γιόγκα τό ἑξῆς λογικοφανές ἐπιχείρημα: πράγματι, ἡ γιόγκα ἔχει ἰνδουιστική καί βουδιστική προέλευση! Πράγματι, χρησιμοποιεῖται ὦς μέσο λατρείας ἀπό τούς πιστούς αὐτῶν τῶν θρησκειῶν. Ὅμως ἐμεῖς ἀπορρίπτουμε τό θρησκευτικό κομμάτι τῆς γιόγκα καί κρατᾶμε ἀπλῶς τό σωματικό, τή γυμναστική.          Ἕνα ἐπιχείρημα πού ἀκοῦμε συχνά ἀπό τούς ὑπερασπιστές τῆς γιόγκα.

Εἶναι, ὡστόσο, τόσο χαρακτηριστικά τά μή γυμναστικά στοιχεῖα τῆς γιόγκα, δηλαδῆ ἐκεῖνα πού ἔχουν καθαρά θρησκευτική σημειολογία καί χρησιμοποιοῦνται στίς περισσότερες μορφές τῆς (ὄπως π.χ. ἀσκήσεις ἀναπνοῆς, ἐξάσκηση ἀσάνας-συγκεκριμένων στάσεων τοῦ σώματος, ἐπανάληψη ἤχων πού δίνει ὁ ἐκπαιδευτής, ὄπως τοῦ ἐπιφωνήματος «ὄμ!» ἤ ἐπανάληψη κάποιου «μάντρα», δηλαδή μίας φράσης πού ἐπαναλαμβάνει κανείς προσευχόμενος σέ μία θεότητα, προσπάθεια νά καθαρίσουν οἱ γιόγκι τό μυαλό τους ἀπό τίς ἔννοιες, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀκούγεται ἰνδική χαλαρωτική μουσική, πού δέν ἀποκλείεται νά εἶναι θρησκευτικοί ὕμνοι), πού δέν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφισβήτησης γιά μύηση τῶν μαθητευομένων σέ ξένη θρησκεία. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ μαθητευόμενοι γιόγκι μετέχουν στό τελετουργικό του ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ, χωρίς νά τό πάρουν εἴδηση.

Βέβαια, σέ κάποιες μορφές γιόγκα, ὄπως ἡ power yoga πού παρέχονται στά περισσότερα γυμναστήρια  τῆς χώρας μας, συνήθως τίς περίεργες στάσεις τοῦ σώματος (ἀσάνας), δέν τίς συνοδεύουν ἐπικλήσεις διαλογισμοῦ, ὥστε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ὡραιοποιημένα ἡ γιόγκα νά εἰσχωρήσει στή συνείδηση τῶν δύσπιστων ἀρχαρίων, ὦς μία ἀθώα μορφή σωματικῆς ἄσκησης. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὅμως, ἡ γιόγκα μπαίνει δυναμικά στή ζωή τοῦ ἀρχαρίου γιόγκι καί ἔτσι αὐξάνονται οἱ πιθανότητες νά προχωρήσει περισσότερο στά γοητευτικά μονοπάτια τῆς προχωρημένης γιόγκα καί τοῦ διαλογισμοῦ.

Ἄλλωστε, κατά τήν ἰνδουιστική διδασκαλία, οἱ σωματικές στάσεις πού λαμβάνει ὁ γιόγκι, ἀποτελοῦν μίμηση τῶν στάσεων πού λαμβάνουν οἱ ἰνδουιστικές «θεότητες». Ἑπομένως, καί χωρίς τήν ἐπανάληψη τοῦ «ὄμ» ἤ κάποιου ἄλλου μάντρα, οἱ περίεργες σωματικές στάσεις ἀποτελοῦν λατρευτικό τυπικό.

Ἅς σκεφτοῦμε τί θά συνέβαινε, ἄν κάποιος γυμναστής ἔβαζε τούς μαθητές του νά κάνουν ἐδαφιαῖες μετάνοιες ἐπαναλαμβάνοντας τό «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ», προβάλλοντας τόν ἰσχυρισμό ὅτι οἱ ἐδαφιαῖες μετάνοιες εἶναι μία πολύ καλή γυμναστική ἐνῶ ἡ ἐπανάληψη τῆς εὐχῆς καθαρίζει τό μυαλό ἀπό τίς ἔννοιες. 

Ἀναμφίβολα θά εἶχαν ξεσηκωθεῖ οἱ ἐκπρόσωποι τῆς  θολοκουλτούρας καί τῆς ψευτοδιανόησης, ἐπαναλαμβάνοντας τό γνωστό ποίημα τούς περί σκοταδισμοῦ καί μεσαίωνα, καί προβάλλοντας τήν τακτική αὐτή ὦς βάναυση καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν ἐκπαιδευομένων καί ὦς ἀκραία μορφή προσηλυτισμοῦ στό χριστιανισμό.

Ἄν ὅμως, κάποιος τολμήσει νά θίξει τίς «ἱερές ἀγελάδες» τῆς κοινωνίας μας, δηλαδῆ κάθε νεοεποχήτικη μόδα πού προβάλλεται λυσσωδῶς ἀπό τόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο τύπο, ἀμέσως, μέ συνοπτικές διαδικασίες καί χωρίς ἀντεπιχειρήματα, ἐπέρχεται ἡ ἀπαξίωσή του.

Οἱ διδάσκαλοι τῆς γιόγκα ἰσχυρίζονται, ἐπιπλέον, ὅτι δέν ζητοῦν ἀπό τούς μαθητές τους νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Ἑπομένως, θά ὑποστηρίξουν ὅτι δέν τίθεται θέμα μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν τῆς γιόγκα καί ἄρα οὔτε θέμα παράνομου προσηλυτισμοῦ.

Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; Ἡ γιόγκα ὦς ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς λατρείας τῶν ἀνατολικῶν δοξασιῶν καί ἰδίως τοῦ ἰνδουισμοῦ, τῆς κατ’ ἐξοχήν οἰκουμενιστικής θρησκείας, πού δέχεται ὦς ἀληθινές καί παράλληλες ὅλες τίς ὑπάρχουσες θρησκεῖες, πράγματι, δέν ζητᾶ ἀπό τόν γιόγκι νά μήν εἶναι χριστιανός.

Ζητᾶ ἀπλῶς ἀπό αὐτόν νά τήν ἀποδεχθεῖ ὦς ἕνα μέσο πραγμάτωσης τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς καί λύτρωσης τῆς ψυχῆς. Ὅμως γιά τόν χριστιανό δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος σωτηρίας πέρα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Γράφει σχετικά ὁ ἔγκριτος θεολόγος κ. Μιχαήλ Χούλης: «Ἄν καί προσφέρεται ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός σέ Εὐρώπη καί Ἀμερική σάν μέθοδος σωματικῶν ἀσκήσεων πού παρέχουν εὐεξία, χαλάρωση καί γαλήνη, στήν πραγματικότητα οι ἀσκήσεις τῆς γιόγκα δέν μποροῦν νά ἀποσυνδεθοῦν ἀπό τόν Ἰνδουισμό, τήν ἀπωανατολίτικη φιλοσοφία καί τή διδασκαλία τῆς μετενσάρκωσης.»

Πῶς λοιπόν θά σταθεῖ θεολογικά ἡ συνύπαρξη Χριστοῦ καί μετενσάρκωσης; Καί ἐφόσον δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τέτοια συνύπαρξη, πῶς γίνεται σέ ποινικό ἐπίπεδο νά μήν ἀποτελεῖ προσηλυτισμό ἡ προσπάθεια διείσδυσης τέτοιων δοξασιῶν σέ μία θρησκευτική συνείδηση ποῦ ἐκ προοιμίου ὅλα αὐτά (μετενσάρκωση, κάρμα, νιρβάνα κλπ) τά ἀποδοκιμάζει;

Ἡ ὁποιαδήποτε ἀπατηλή προσέγγιση ἀπό ἄλλη θρησκεία, ὄχι ἀπαραίτητα μέ αἴτημα τήν ὁλοκληρωμένη ἀποδοχή της, ἀλλά ἀπλῶς τήν υἱοθέτηση μίας ξένης πρός αὐτή τή θρησκευτική συνείδηση πρακτικῆς, συνιστᾶ παραβίαση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Μάλιστα, αὐτή ἡ παραβίαση, εἶναι κατά τή γνώμη μου πιό ἐπικίνδυνη ἀπό τήν εὐθεία παραβίαση, διότι φορᾶ τό προσωπεῖο τῆς συμπόρευσης ἀνόμοιων πίστεων.

Γίνεται, δηλαδή, προσπάθεια μέ ἀθέμιτα μέσα, συγκεκριμένα μέ παραπληροφόρηση καί μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας του, νά μεταβληθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ, μέσω τῆς λατρευτικῆς ἄσκησης τῆς γιόγκα, ἀκόμα καί ἄν ὁ προσήλυτος δέν ἀσπάζεται ἐξ ὁλοκλήρου τόν βουδισμό ἤ τόν ἰνδουισμό.

Κατά τά διδάγματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἐξάλλου, ἀρκεῖ ἡ ἀποδοχή μίας μόνο πρακτικῆς ἤ ἑνός μόνο δόγματος ξένου πρός τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά θεωρηθεῖ ὅτι ὁ χριστιανός ἔχει ἀρνηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου τήν ὀρθόδοξη πίστη, δηλαδή ἔχει μεταβάλει τή θρησκευτική του συνείδηση καί εἶναι πλέον ὄχι ὀρθόδοξος, ἀλλά ἑτερόδοξος, αἱρετικός.

Εἶναι γνωστό ὅτι σέ πολλές περιπτώσεις μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ζητήθηκε κατά τή διάρκεια τοῦ μαρτυρίου τους, ὄχι νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό ἤ νά ἀποδεχθοῦν τά εἴδωλα ὦς θεούς, ἀλλά ἀπλῶς νά προβοῦν σέ μία πράξη λατρείας πρός ἄλλη θρησκεία, ὄπως π.χ. νά θυσιάσουν στά εἴδωλα. Ἤ σέ ἄλλες περιπτώσεις ζητήθηκε ἡ παράβαση κάποιας χριστιανικῆς ἐντολῆς, ὄπως ἡ κατάλυση ἀρτύσιμου φαγητοῦ σέ ἡμέρες νηστείας.

Ὅμως, οἱ μάρτυρες προτίμησαν νά βασανισθοῦν καί νά πεθάνουν ἀπό τό νά συμμετάσχουν ἔστω καί χωρίς λατρευτική διάθεση σέ μία ἀλλόθρησκη τελετή ἤ νά παραβιάσουν μία χριστιανική ἐντολή ἐνδίδοντας στίς ἀπειλές τῶν διωκτῶν τους ἤ νά ἀποδεχθοῦν κάποιο αἱρετικό δόγμα, θεωρώντας ὅλα αὐτά ἔμμεση ἄρνηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

Αὐτά ἐπισημαίνονται γιά νά καταδειχθεῖ ἡ καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ὀρθοδόξων μέσω κάθε νεοεποχήτικου κατασκευάσματος πού πλασάρεται ὦς δῆθεν συμβατό μέ τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῆς πατρίδας μας.

Μπορεῖ ἑπομένως, ἕνας χριστιανός νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα χωρίς νά μεταβάλλει τή θρησκευτική του συνείδηση; Εἴτε θέλει νά τό πιστέψει εἴτε ὄχι, ὅταν κάνει τίς συγκεκριμένες «σωματικές ἀσκήσεις» καί ἐπαναλαμβάνει κάποιο μάντρα ἤ τό «ὄμ», ἐκτελεῖ ἀσυνείδητα μία θρησκευτική πράξη.

Ἡ γιόγκα λοιπόν, πράγματι, δέν ζητάει ἀπό ἐκείνους πού ἀσχολοῦνται μέ αὐτή νά μήν εἶναι χριστιανοί. Ἀλλά τούς κάνει ἡ ἴδια νά μήν εἶναι χριστιανοί, τουλάχιστον Ὀρθόδοξοι. Ἄρα, μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά ἀθέμιτο προσηλυτισμό, ἀκόμα καί ἄν τό θύμα δέν παύει νά αὐτοαποκαλεῖται χριστιανός.

Ἀλλά καί ἄν τό δοῦμε καί ἀπό τήν πλευρά τῶν μή χριστιανῶν, θά ἦταν ἐκ μέρους μας καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλαδῆ ποινικά κολάσιμος προσηλυτισμός, π.χ. τῶν χιλιαστῶν ἄν μέ κάποιο ἀπατηλό μέσο τούς ξεγελούσαμε ὥστε νά προσκυνήσουν μία εἰκόνα, κάτι πού ἀπαγορεύει ἡ δική τους πίστη, ἀκόμα καί ἄν δέν τούς ζητούσαμε νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά δηλώσουν ὀρθόδοξοι.

Τί γίνεται, τώρα, σέ περίπτωση ποῦ δέν ἐπιτύχει ἡ προσπάθεια κάποιου νά μεταβάλει τή θρησκευτική συνείδηση τοῦ χριστιανοῦ, ποῦ καλεῖται νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα; Γιά νά ὑπάρχει τό ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ ἀπαιτεῖται μόνο ἡ προσπάθεια καί ὄχι τό ἀποτέλεσμα τῆς μεταστροφῆς. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τυπικό, ὄπως ὀνομάζεται στή νομική ὁρολογία.

Συνεπῶς, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα ἀποτελεῖ προσηλυτισμό μέ τήν ποινική ἔννοια τοῦ ὄρου, καθώς μέσω τοῦ ἀπατηλοῦ μέσου τῆς ἀπόκρυψης οὐσιωδῶν στοιχείων γύρω ἀπό τή φύση της, γίνεται προσπάθεια μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ ὑποψηφίου θύματος, ἄσχετα ἄν αὐτό ἐνδώσει ἤ ὄχι σέ αὐτή τήν προσπάθεια.

Ὅταν, ὡστόσο, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα προσφέρεται μέ προηγούμενη πληροφόρηση τοῦ μαθητευόμενου, τοῦ ἐνήλικου μαθητευόμενου, γιά τήν προέλευσή της καί τήν ἄρρηκτη σύνδεσή της μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἀλλά καί γιά τό πού σκοπεύει νά ὁδηγήσει τόν μαθητευόμενο, τότε δέν μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά παράνομο προσηλυτισμό, καθώς ὁ μυούμενος κάνει ἐλεύθερα τήν ἐπιλογή του καί ὁ διδάσκαλος ἀσκεῖ τήν νόμιμη «ἱεραποστολή» του.

Στό σημεῖο αὐτό, ἅς προβληματιστοῦμε ὅλοι μας, ἀναλογιζόμενοι ὅτι αὐτή ἡ ὕπουλη μέθοδος προσηλυτισμοῦ στίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἔχει εἰσχωρήσει καί στά ἑλληνικά σχολεῖα καί δηλητηριάζει ἀθῶες παιδικές ψυχές, μέ τίς εὐλογίες τοῦ ὑπουργείου παιδείας, τό ὁποῖο τήν ἴδια στιγμή ἀναζητάει τρόπους, παρά τίς ρητές συνταγματικές προβλέψεις, νά βγάλει τήν πίστη μας ἀπό τίς ψυχές τῆς νέας γενιᾶς.

Ἔχω στά χέρια μου ἐγκύκλιο τῆς Γενικῆς Διεύθυνσης Σπουδῶν Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας,  πού φέρει ἡμερομηνία 2/10/2015, μέ τήν ὁποία ἐνημερώνονται οἱ δάσκαλοι τῶν δημοσῖων καί ἰδιωτικῶν δημοτικῶν σχολείων καί νηπιαγωγείων γιά ἐπιμορφωτικά σεμινάρια πού παρέχονται στούς ἐκπαιδευτικούς σχετικά μέ τή χρήση τῶν τεχνικῶν γιόγκα στήν ἐκπαίδευση, τήν ὁποία θά καταθέσω στό συντονιστή τῆς συνεδρίας γιά νά συμπεριληφθεῖ στά πρακτικά της ἡμερίδας καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὄμμασι ὁ κάθε γονέας πού ἀγωνιᾶ γιά νά κρατήσει τά παιδιά τοῦ μακριά ἀπό τίς νεοταξικές παγίδες πού θέλουν νά τά μετατρέψουν σέ μηχανές τοῦ παγκοσμιοποιημένου συστήματος, τί ἀκριβῶς συμβαίνει στήν ἐκπαίδευση καί μάλιστα τῶν χαμηλῶν βαθμίδων, ὅπου οἱ χαρακτῆρες τῶν παιδιῶν εἶναι ἀκόμα εὔπλαστοι.

Γιά νά μήν ἀδικήσω τή σημερινή ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου παιδείας, ὀφείλω νά ἀναφέρω ὅτι παρόμοιες ἐγκύκλιοι ἀποστέλλονται στά σχολεῖα, ἀπό ὅσο γνωρίζω, ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2009 ἐπί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, συνεχίστηκαν ἐπί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ καί ἐξακολούθησαν καί κατά τά χρόνια τῆς συγκυβερνήσεως αὐτῶν τῶν κομμάτων.

Ἀλλά ἡ εἰσχώρηση τῆς ἰνδουιστικῆς κοσμοθεωρίας στά σχολεῖα δέν σταματάει, δυστυχῶς, σέ αὐτές τίς ἐγκυκλίους. Ἡ ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης μπῆκε καί στά σχολικά βιβλία, ἐνῶ ἔχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεῖ παραδόσεις μαθημάτων «Τάι Τσί» σέ σχολεῖα, ἀλλά καί παραδόσεις μαθημάτων γιόγκα σέ μητέρες τῶν μαθητῶν! Μόλις προχθές πληροφορήθηκα ὅτι ὁ Δῆμος Θεσσαλονίκης θά προσφέρει δωρεάν μαθήματα γιόγκα σέ παιδιά ἄνω τῶν 7 ἐτῶν!

Οἱ ἐξελίξεις τῶν τελευταίων χρόνων σχετικά μέ τή χρήση τῆς γιόγκα στόν τομέα τῆς ἐκπαίδευσης, μᾶς ὑπενθυμίζουν τά προφητικᾶ λόγια του ἁγίου γέροντα τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὁ ὁποῖος δυό ἡμέρες πρίν τήν κοίμησή του προειδοποιοῦσε: «Οἱ τεχνικές του διαλογισμοῦ καί τῆς γιόγκα καί οἱ ἀσιατικές δοξασίες γιά τό κάρμα, τή μετενσάρκωση καί τή συμπαντική ἐνέργεια θά μποῦν στά σχολεῖα μας καί στά διδακτικά βιβλία τῶν μαθητῶν. Πρέπει νά κάνουμε ἕνα γράμμα στούς δασκάλους νά τούς ἐνημερώσουμε».

Μέ ἐγκύκλιο προηγουμένης ὑπουργοῦ παιδείας, συντηρητικῆς μάλιστα παράταξης, ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐξομολόγηση τῶν παιδιῶν στά σχολεῖα ἤδη ἀπό τό 2006, κατόπιν βεβαίως εἰσηγήσεως τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη, ὁ ὁποῖος ὦς θεσμός ἔχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς πατρίδας μας, εἰδικότερα ὅταν διορισμένος συνήγορος τοῦ Πολίτη ὑπῆρξε ὁ νῦν δήμαρχος Ἀθηναίων, κ. Καμίνης.

Ὅμως, κανένας πνευματικός δέν ἀνάγκασε τά παιδιά νά ἐξομολογηθοῦν, οὔτε τά κορόιδεψε ἰσχυριζόμενος ὅτι ἡ ἐξομολόγηση εἶναι κάτι σάν ψυχανάλυση πού θά μποροῦσαν καί οἱ ἀλλόθρησκοι νά κάνουν. Ὅλα τά παιδιά ἐνημερώνονταν ὅτι πρόκειται γιά ἕνα χριστιανικό Μυστήριο στό ὁποῖο μποροῦν νά μετέχουν ἀποκλειστικά οἱ βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Μέ λύπη μας διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ταγοί τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, διαχρονικά, δέν δείχνουν τήν ἴδια εὐαισθησία στόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού εἰσχώρησε στά σχολεῖα τῆς χώρας μας, κυρίως μέ τή μορφή τῆς γιόγκα, ἀλλά καί μέ τίς ἀπωανατολικές πολεμικές τέχνες βουδιστικῆς καί ἰνδουιστικής προέλευσης, πού κατέκλυσαν τή δύστυχη χώρα μας καί ἀποπροσανατολίζουν τά παιδιά μας.

Πρόκειται γιά ἕναν προκλητικό ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού κατά τή γνώμη μου θά ἔπρεπε νά εἶχε ὁδηγήσει αὐτεπάγγελτα τίς εἰσαγγελικές ἀρχές νά κινήσουν τήν ποινική δίωξη κατά τῶν ὑπευθύνων, καθώς πλήν τῶν ἄλλων, ὁ προσηλυτισμός σέ σχολεῖα ἀποτελεῖ κατά τό νόμο ἐξόχως ἐπιβαρυντική περίσταση καί τιμωρεῖται αὐστηρότερα.

Ἡ βιομηχανία τῆς γιόγκα, τοῦ διαλογισμοῦ καί κάθε ἄλλου νεοεποχήτικου παραλογισμοῦ, συντηρεῖ πολλά ἐπαγγέλματα καί προσφέρει μεγάλα οἰκονομικᾶ ὀφέλη σέ διαφόρους γκουρού καί ἐκπαιδευτές.

Ἑπομένως, ὁ καθένας πού ἀσχολεῖται καί προσπαθεῖ νά ἐνημερώσει τόν κόσμο γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό αὐτά τά φαινομενικά ἀθώα εἰσαγόμενα προϊόντα, εἶναι προετοιμασμένος νά ἀντιμετωπισθεῖ ἀρνητικά, ἀπό ἀνθρώπους πού φοβοῦνται μή χάσουν τήν ἐλπίδα τῆς ἐργασίας τούς (Πράξ.ἰστ΄19). Αὐτός, κατά τή γνώμη μου, εἶναι ἕνας ἀπό τούς βασικούς λόγους πού δέν ἀγγίζονται πολύ συχνά αὐτά τά θέματα οὔτε σέ συνταγματικό, οὔτε σέ ποινικό, οὔτε κάν σέ θεολογικό ἐπίπεδο καί ἔχουν ἀφεθεῖ ἐλεύθεροι οἱ κάθε λογής γκουρού νά ἁλωνίζουν καί νά μαζεύουν ψυχές στή χώρα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων.

Εὐτυχές γεγονός ἀποτελεῖ ἡ δυναμική παρέμβαση τῆς Ἱεραρχίας μας γιά τή λεγομένη παγκόσμια ἡμέρα τῆς γιόγκα, καθώς καί ἡ παρέμβαση τῆς Ὀρθόδοξης Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας γιά τό ἴδιο θέμα, πού κινητοποίησαν τά γνωστά ἀντιχριστιανικά κέντρα νά καταφερθοῦν καί πάλι κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὦς παράγοντα δῆθεν σκοταδισμοῦ, ἐπειδή τόλμησε νά ὁριοθετήσει τήν πίστη της, ἐνημερώνοντας τό ποίμνιό της ὅτι ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ μέ ἐκείνη τοῦ γιόγκι εἶναι ἀσυμβίβαστες.

Εἴδαμε καί αὐτό τό παράλογο, οἱ αὐτοαποκαλούμενοι ὀρθολογιστές νά ὑπερασπίζονται τίς γεμάτες μυστικισμό ἀπωανατολικές πρακτικές! Αὐτό τό ἐπισημαίνω γιά νά καταδείξω ὅτι ὅλοι αὐτοί πού μάχονται τήν ὑπερχιλιετή Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἴτε προέρχονται ἀπό ἀνατολᾶς, εἴτε ἀπό δυσμᾶς, ἔχουν κοινούς στόχους, παρότι φαινομενικά διαφωνοῦν μεταξύ τους.

Ὅμως, τό φαινόμενο γιόγκα, δέν βρῆκε μόνο στήν Ἑλλάδα γόνιμο ἔδαφος γιά νά ἐξαπλωθεῖ. Ἤδη, ἐδῶ καί δεκαετίες κατέκτησε τίς καρδιές τῶν κατά τά ἄλλα ὑλιστῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπομακρυσμένοι στήν πλειοψηφία τους ἀπό τή μοναδική πηγή τῆς εὐτυχίας, στράφηκαν στόν ἀνατολίτικο μυστικισμό γιά νά καλύψουν τό ψυχικό τούς κενό.

Τό 2014, καθιερώθηκε, μέ τήν ἐπίσημη συγκατάθεση τοῦ ΟΗΕ, ἡ πρώτη στήν ἱστορία Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Γιόγκα, τήν ὁποία πρότεινε ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἰνδίας Ναρέντρα Μόντι, πού πλέον θά ἑορτάζεται ἀπό τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς λάτρες τῆς γιόγκα τήν 21η Ἰουνίου κάθε ἔτους. Τήν εἰσήγησή του τήν υἱοθέτησαν τά Ἡνωμένα Ἔθνη μέ τή σύμφωνη γνώμη καί ὑποστήριξη τῆς πρωτοβουλίας αὐτῆς ἀπό 175 κράτη, ἀριθμός πού ἀποτελεῖ ρεκόρ, καθώς ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἀριθμός ὑποστηρικτῶν μίας πρότασης στήν ἱστορία τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ!

Στή χώρα μας, ἔχοντας καταντήσει οὐραγοί τῶν δυτικῶν σέ κάθε εἰσαγόμενη ἰδέα ἤ προϊόν, ἀφοῦ φέτος μέσα στή φτώχεια καί τήν ἀγωνία μας ἑορτάσαμε μέχρι καί τό Halloween(!), ἀκολουθήσαμε τούς δυτικούς καί σέ αὐτή τήν κατρακύλα, κάνοντας πώς δέν βλέπουμε τόν προκλητικό προσηλυτισμό πού διενεργεῖται μέσω αὐτῆς τῆς ὑποτιθέμενης φυσικῆς ἄσκησης ἤ ἐναλλακτικῆς θεραπείας.

Θά κλείσω τήν εἰσήγηση μου τονίζοντας τήν ἀνάγκη νά ἐρευνηθοῦν εἷς βάθος ἀπό τό ἴδιο τό Κράτος μέσω τῆς Δικαιοσύνης, ὅλα τά εἰσαγόμενα φιλοσοφικά-θρησκευτικά συστήματα ὥστε νά διαπιστωθεῖ κατά πόσο αὐτά σέβονται τά δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί τούς νόμους τοῦ κράτους, καθώς καί ἄν ἔχουν διασυνδέσεις μέ διάφορα κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Τήν ἀνάγκη αὐτή τόνιζε καί ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, πού μελέτησε εἷς βάθος ὅλα τά κινήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί γνώριζε ἐπακριβῶς τίς μεθόδους πού ἀκολουθοῦν γιά νά προσηλυτίζουν ψυχές.

Ὁ ἴδιος γέροντας τόνιζε ὅτι ἡ ἐξάπλωση τῶν ἀνατολικῶν θρησκευμάτων καί τῶν ἀποκρυφιστικῶν κινήσεων στή Δύση, ἔχει τή ρίζα της, ἀφ' ἑνός στά ὑπαρξιακά κενά τοῦ στερημένου ἀπό Ὀρθοδοξία ἀνθρώπου, τόν ὁποῖο ἀδυνατεῖ νά καλύψει ἡ πανσπερμία τῶν χριστιανικῶν παραφυάδων καί ἀφ’ ἑτέρου, στήν ἀπληστία τῶν αὐτοχριζόμενων γκουρού-διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι ὀρέγονται τά ὑλικά «ὀφέλη» τῆς Δύσης.

Εὐχαριστῶ Ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες ἡ γιόγκα, μέ τίς διάφορες μορφές καί ὑποκατηγορίες της, ἔχει κάνει τή δυναμική τῆς ἐμφάνιση στήν ἑλληνική πραγματικότητα, παρουσιαζόμενη κατά κανόνα ὦς μία ἰδιαίτερη φυσική ἄσκηση, πού σχετίζεται μέ τήν εὐεξία τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματος. Ὁ συνδυασμός αὐτός ἀκούγεται δελεαστικός στό σημερινό δυτικοῦ τύπου ἄνθρωπο, κινώντας τοῦ τό ἐνδιαφέρον καί τήν περιέργεια.

Κάποιες μορφές τῆς γιόγκα δέν παρουσιάζονται μόνο ὦς γυμναστική, ἀλλά καί ὦς ἐναλλακτικό μέσο θεραπείας διαφόρων παθήσεων (ὄπως ἀρθρίτιδα, ἄσθμα, διαταραχές ὄρεξης, γαστρεντερικές διαταραχές, μυοσκελετικοί πόνοι, κατάθλιψη, ἄγχος, μέχρι καί καρκίνος!), σέ καταφανή ἀντίθεση μέ τή γενικῶς καί διεθνῶς παραδεδεγμένη ἰατρική ἐπιστήμη.

 

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν