Τριῶν ὄντων τῶν τῆς ἀθεΐας ὡς εἰπεῖν γενῶν….
Ἕν μέν δή γένος ἀθεΐας ἐστίν ἡ πολυειδής πλάνη τῶν ἑλληνιζόντων….
Δεύτερον δέ γένος ἀθεΐας ἐστίν ἡ πολυσχιδής και πολύμορφος ἀπάτη τῶν αἱρετικῶν…
Τρίτον δέ ἐστίν εἶδος, οὐ πόρρω τῆς ἀνωτέρω πονηρᾶς ξυνωρίδος, το παραιτεῖσθαί τι λέγειν τῶν δεδογμένων περί Θεοῦ καί μηδαμῶς ἐθέλειν ὑπ’ ἀνευλαβοῦς εὐλαβείας ἐκ τῶν ὑπερβαινόντων τήν τῶν πολλῶν διάνοιαν αὐτόν ὑμνεῖν … και τάς τῶν ἱερῶν πατέρων θεολογίας μή τοῖς οὐκ εἰδόσιν ἐξηγεῖσθαι, ἀλλ’ ἀποσείεσθαι καί ἀθετεῖν …
(Τρίτο πάλι εἶδος ἀθεΐας, πού δέν βρίσκεται καί πολύ μακριά ἀπό τήν ἀνωτέρω πονηρή δυάδα, εἶναι τό νά παραιτῆται κανείς νά ἀναφέρη τά δόγματα περί Θεοῦ καί λόγῳ τῆς ἀνευλαβοῦς εὐλάβειας νά μή θέλη καθόλου νά τόν ὑμνῆ ἀπό αὐτά, πού εἶναι ἀνώτερα ἀπό τήν διάνοια πολλῶν… εἶναι ἐπίσης τό νά μή ἐξηγῆ τίς θεολογίες τῶν ἱερῶν πατέρων σέ ὅσους δέν γνωρίζουν, ἀλλά νά τίς ἀπορρίπτη και ἀθετῆ…)
Πηγή: (Πρός Διονύσιον, ΕΠΕ 4,404-412. ΕΧ. 2,479-483), (Ἀντιγραφή ἀπό τό ΠΑΛΑΜΙΚΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ τοῦ Ἱερομονάχου Βενεδίκτο, Νέα Σκήτη – Ἅγιον Ὄρος, Ἔκδοση 2008, σελ. 95-97)
