Από το 1957 έχει αρχίσει μια επιστημονική συζήτηση σχετικά με την πιθανή σχέση του καρκίνου του μαστού με την άμβλωση. Αφορμή για τη συζήτηση αυτή έχει δώσει η παγκόσμια αύξηση στη συχνότητα του καρκίνου του μαστού, η οποία φαίνεται να έπεται χρονικά της αύξησης του αριθμού των αμβλώσεων λόγω νομιμοποίησης ή ανοχής τους σε μια χώρα. Σύμφωνα με παλαιότερες στατιστικές, η συχνότητα του καρκίνου του μαστού στις ΗΠΑ ήταν μία στις δώδεκα γυναίκες, ενώ τα πρόσφατα δεδομένα αναφέρουν αύξηση στη συχνότητα σε μία στις οκτώ. Στην Ευρώπη έχουμε μία στις εννέα γυναίκες, ενώ είναι εντυπωσιακή η αύξηση της νόσου στις νέες γυναίκες στις δεκαετίες των τριάντα ή ακόμη και των είκοσί τους χρόνων.
Δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με την σχέση αμβλώσεων και καρκίνου μαστού μεταξύ των ειδικών. Ωστόσο, επειδή η νόσος είναι συχνότατη και με σοβαρές ιατροκοινωνικές συνέπειες, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να παραθέσουμε τα υπάρχοντα στοιχεία και από τις δύο πλευρές, ώστε να εξαχθούν τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Κατά την American Cancer Society η άμβλωση δεν συσχετίζεται με την αύξηση της συχνότητας του καρκίνου του μαστού. Αναφέρεται σχετικά στην επίσημη ιστοσελίδα της: www.cancer.org/cancer/cancer-causes/medical-treatments/abortion-and-breast-cancer-risk.html
– Ο καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στις γυναίκες (μετά τον καρκίνο του δέρματος) και είναι ο δεύτερος σε συχνότητα θανατηφόρος καρκίνος για αυτές. Ο κίνδυνος για κάποιους τύπους καρκίνου του μαστού σχετίζεται με τα επίπεδα συγκεκριμένων ορμονών στο σώμα.
– Μπορούν τα επίπεδα των ορμονών να επηρεάσουν τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού;
Τα κύτταρα του μαστού αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται υπό την επήρεια ορμονών, όπως τα οιστρογόνα, η προγεστερόνη και η προλακτίνη. Τα επίπεδα αυτών των ορμονών αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής της γυναίκας. Για το λόγο αυτό ο κίνδυνος νόσου μπορεί να επηρεαστεί από καταστάσεις που τροποποιούν αυτά τα επίπεδα ορμονών.
Οι γυναίκες που έχουν περισσότερους εμμηνορυσιακούς κύκλους κατά τη διάρκεια της ζωής τους (επειδή η περίοδός τους άρχισε νωρίτερα, ή περνούν στην εμμηνόπαυση αργότερα ή δεν έμειναν ποτέ έγκυες) παρουσιάζουν ελαφρώς μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού.
Η χρήση ορισμένων τύπων ορμονών, όπως είναι τα αντισυλληπτικά ή οι ορμόνες για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, μπορεί επίσης να αυξήσουν ελαφρώς τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.
Από την άλλη πλευρά, ο θηλασμός μπορεί να μειώσει ελαφρώς τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.
– Εγκυμοσύνη και κίνδυνος καρκίνου μαστού.
Οι γυναίκες που είχαν τελειόμηνες εγκυμοσύνες πριν από την ηλικία των 20 ετών, έχουν μικρότερο κίνδυνο καρκίνου του μαστού από τις γυναίκες που δεν είχαν ποτέ τελειόμηνες εγκυμοσύνες ή που είχαν την πρώτη τους πλήρη εγκυμοσύνη μετά την ηλικία των 30 ή 35 ετών.
Ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού επίσης μειώνεται καθώς αυξάνεται ο αριθμός των ολοκληρωμένων κυήσεων.
Ωστόσο, μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη μετά την ηλικία των 30 ετών συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του μαστού από το να μη έμειναν ποτέ έγκυες.
Οι λόγοι για αυτές τις διαφορές στον κίνδυνο δεν είναι απολύτως ξεκαθαρισμένοι επιστημονικά. Γνωρίζουμε ότι τα επίπεδα των ορμονών αλλάζουν πολύ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν τα κύτταρα στο μαστό ώστε να ωριμάσουν και να προετοιμαστούν για την παραγωγή γάλακτος για το θηλασμό. Αυτό μπορεί να έχει κάποια επίδραση (ευεργετική) στην τάση αυτών των κυττάρων να γίνουν καρκινικά.
Η εγκυμοσύνη μειώνει επίσης το συνολικό αριθμό των εμμηνορροϊκών κύκλων της γυναίκας, που επίσης φαίνεται να επηρεάζει (μειώνοντάς τον) τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.
Ωστόσο, ο λόγος των διαφορών στον κίνδυνο καρκίνου του μαστού με βάση την ηλικία της γυναίκας κατά τη διάρκεια της πρώτης πλήρους εγκυμοσύνης της δεν είναι γνωστός.
– Επηρεάζει η άμβλωση τις ορμόνες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Υπάρχει ανησυχία για μια πιθανή σχέση ανάμεσα στην άμβλωση και τον καρκίνο του μαστού, επειδή η άμβλωση διακόπτει τη φυσιολογική ορμονική αλληλουχία και ισορροπία της εγκυμοσύνης. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτή η διακοπή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μιας γυναίκας να αναπτύξει καρκίνο του μαστού.
– Τί λένε οι ειδικοί;
Πολλές ομάδες εμπειρογνωμόνων εξέτασαν τις διαθέσιμες μελέτες σχετικά με την πιθανή σχέση μεταξύ της άμβλωσης και του καρκίνου του μαστού. Κατά χρονολογική σειρά:
- Το 2003, το US National Cancer Institute (NCI),
- Το 2004 το Collaborative Group on Hormonal Factors in Breast Cancer, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης μελέτες του Oxford University in England,
- Το 2009 τοThe American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG)–Committee on Gynecologic Practice,καιτελικά
- Τό 2018 διατυπώθηκε το Consensus Report of National Academies of Sciences, Engineering and Medicine (The safety and quality of abortion care in the United States, March 2018).
Όλοι αυτοί οι ειδικοί της American Cancer Society, γνωμοδότησαν πως δεν υπάρχει καμμία σχέση μεταξύ του καρκίνου του μαστού και της διακοπής στην κύηση τεχνητής ή αυτόματης. www.cancer.org/cancer/cancer-causes/medical-treatments/abortion-and-breast-cancer-risk.html
Ωστόσο δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που έχουν διαμορφώσει διαφορετική άποψη. Αυτή προκύπτει από δεδομένα πολλών επιστημονικών μελετών, αλλά και από προσεκτική ερμηνεία αυτών των ίδιων στοιχείων που παραθέτει η American Cancer Society.
Και ο λόγος που υφίσταται αιτιολογική σχέση, σύμφωνα με εκείνους, είναι πως η άμβλωση προκαλεί διακοπή στην ώριμη ανάπτυξη και ανθεκτικότητα του μαζικού αδένα, η οποία επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την ολοκληρωμένη εγκυμοσύνη και την παραγωγή γάλακτος, η οποία και προστατεύει μελλοντικά από τον καρκίνο.
Παραθέτουμε την άποψη που υποστηρίζει την αιτιολογική σχέση άμβλωσης και καρκίνου μαστού, με τα συνοδά επιστημονικά στοιχεία όπως περιγράφεται από την: Dr. Mary Davenport, M.D., M.S, Obstetrics and Gynecology, αντιπρόεδρο της οργάνωσης Breast Cancer Prevention Institute.
Τα στοιχεία αναφέρθηκαν στην ομιλία της «Induced Abortion and Breast Cancer Risk: The Physiology, the Studies and Impact on World Breast Cancer Rates», η οποία εκφωνήθηκε στο Marian University of Indianapolis, στις 6 Απριλίου 2019. www.youtube.com/watch?v=lNJolK92Q2k&feature=youtu.be
Είναι γνωστά τα παρακάτω που αφορούν τη βιολογία του καρκίνο του μαστού:
– Πολλοί καρκίνοι του μαστού εξορμώνται από τα βλαστοκύτταρα. Η επίτευξη τελειόμηνης κύησης ελαττώνει τον αριθμό των βλαστοκυττάρων, διότι αυτά μετατρέπονται σε πλήρως διαφοροποιημένα κύτταρα. Όσο περισσότερα βλαστοκύτταρα τόσο πιο αυξημένος ο κίνδυνος. Γυναίκες που δεν ολοκλήρωσαν τις εγκυμοσύνες τους έχουν αυξημένα ποσοστά βλαστοκυττάρων.
Από: Choudhury S, et al, «Profiling of Human Mammary gland Links Breast Cancer Risk to a p27+ Cell population with Progenitor Characteristics» («Η μοριακή απεικόνιση του ανθρώπινου μαστικού αδένα συνδέει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού με πληθυσμό κυττάρων p27 (+) με προγονικά χαρακτηριστικά»). Stem Cell Stem, July 3, 2013. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23770079
– Η αυξημένη δράση των οιστρογόνων πάνω στο μαστό αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρκίνο μαστού. Και αυτό διότι τα οιστρογόνα αυξάνουν την ανάπτυξη των κυττάρων των λοβίων τύπου 1 και 2 τα οποία είναι επιρρεπή στην καρκινογένεση. Αυτή η αυξημένη δράση των οιστρογόνων παρατηρείται στη μεγάλης διάρκειας αναπαραγωγική ικανότητα, μετά από τη χρήση ορμονικών σκευασμάτων που περιέχουν οιστρογόνα, όπως είναι τα αντισυλληπτικά και οι θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης στην εμμηνόπαυση, μετά δε την εμμηνόπαυση στη παχυσαρκία. Και αυτό διότι ο λιπώδης ιστός μετά την εμμηνόπαυση καθίσταται ορμονοπαραγωγό όργανο παραγωγής οιστρογόνων, μέσω της μετατροπής σε οιστρογόνα των ορμονών των επινεφριδίων με τη δράση του ενζύμου αρωματάση. Μεγάλη αύξηση των οιστρογόνων έχουμε και στο πρώτο τρίμηνο της κύησης, η οποία οδηγεί σε αύξηση του μεγέθους του μαστού που ετοιμάζεται για τη γαλουχία.
– Τα κύτταρα στα λοβία του μαζικού αδένα, κατά την εγκυμοσύνη και με τη δράση των ορμονών της κύησης, μετατρέπονται από τύπου 1 και 2 (παιδικά, εφηβικά αντίστοιχα), σε τύπου 4 –γαλακτοπαραγωγά– κατά το τέλος της εγκυμοσύνης, ενώ μετά τον απογαλακτισμό είναι κυρίως τύπου 3, που είναι, όπως και τα τύπου 4, ανθεκτικά στον καρκίνο. Ακόμη και μετά την εμμηνόπαυση, που τα λόβια και τα κύτταρά τους γίνονται μορφολογικά και πάλι τύπου 1 και 2, εξακολουθούν να έχουν την ανθεκτικότητα που ήδη έχουν αποκτήσει απέναντι στον καρκίνο.
– Οι γυναίκες που δεν απέκτησαν ποτέ παιδί έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο μαστού, διότι τα κύτταρά τους ουδέποτε ωρίμασαν στις ανθεκτικές μορφές τύπου 3 και 4, μέσω των ορμονικών μεταβολών μιας εγκυμοσύνης.
– Ο μαστός κατά το πρώτο μισό της εγκυμοσύνης διπλασιάζεται σε μέγεθος, διότι αυξάνονται τα λόβια τύπου 1 και 2 με την επίδραση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Τα κύτταρα στην αρχή της κύησης είναι πιο ενεργά, έχουν περισσότερο DNA, ταχύτερο πολλαπλασιασμό και μεταβολισμό. Έτσι, από τον περιορισμένο αριθμό σωληνωδών σχηματισμών, προκύπτει ένα εκτεταμένο δίκτυο κυττάρων οργανωμένων σε λόβια, που θα μετατραπούν στο τέλος της εγκυμοσύνης σε γαλακτοπαραγωγά. Τα κύτταρα αυτά διαθέτουν υποδοχείς για τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη, ορμόνες οι οποίες εκλύονται από τις ωοθήκες υπό την επίδραση της χοριακής γοναδοτροπίνης (human Chorionic Gonadotropin – hCG), ορμόνης της εμβρυοπλακουντιακής μονάδας. Μια άλλη δράση της (hCG) είναι ότι αυξάνει την ορμόνη Inhibin, η οποία επίσης αυξάνει την αντίσταση στον καρκίνο.
Στο δεύτερο ήμισυ της εγκυμοσύνης προεξάρχει η διαφοροποίηση και η ωρίμανση των κυττάρων και όχι ο πολλαπλασιασμός. Αυτό γίνεται με τη δράση του πλακουντιακού γαλακτογόνου (human Placental Lactogen – Hpl), ορμόνης επίσης της εμβρυοπλακουντιακής μονάδας, υπό την επίδραση του οποίου τα κύτταρα μετατρέπονται στα γαλακτοπαραγωγά κύτταρα, που απαρτίζουν λόβια τύπου 4, και έχουν λιγότερους υποδοχείς οιστρογόνων και προγεστερόνης.
– Η ύπαρξη τελειόμηνης εγκυμοσύνης μειώνει δια βίου τις πιθανότητες για τον καρκίνο του μαστού. Ο πρώιμος τοκετός, πριν την 32η εβδομάδα, διπλασιάζει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού, διότι (με ανάλογο τρόπο με τις εκτρώσεις) αφήνει το μαστό γεμάτο από ανώριμα κύτταρα τύπου 1 και 2, που είναι επιρρεπή στον καρκίνο.
Από: Melbye M, et al, «Preterm delivery and the risk of breast cancer» («Πρώιμος τερματισμός της κύησης και ο κίνδυνος καρκίνου μαστού). Br J Cancer. 1999 May; 80 (3–4): 609-13. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10408874
– Κάθε επιπρόσθετη τελειόμηνη εγκυμοσύνη μειώνει τον κίνδυνο για ακόμη 10%.
– Για κάθε χρόνο μετά τα 20, που η γυναίκα καθυστερεί να αποκτήσει το πρώτο της τελειόμηνο παιδί, ο κίνδυνος για προεμμηνοπαυσιακό καρκίνο μαστού αυξάνει κατά 5% ανά χρόνο, και για μετεμμηνοπαυσιακό κατά 3% ανά χρόνο.
– Οι τεχνητές διακοπές κύησης (αμβλώσεις) αυξάνουν τα ποσοστά πρώιμων τοκετών, δηλαδή τις γεννήσεις πριν τις 32 εβδομάδες, οι οποίες αυξάνουν με τη σειρά τους τον κίνδυνο καρκίνου μαστού.
– Οι φυσιολογικές κυήσεις συνοδεύονται από αύξηση των οιστρογόνων κατά 2.000% κατά το πρώτο τρίμηνο, άρα η κοπέλα που διακόπτει βίαια την εγκυμοσύνη της στερεί τον εαυτό της από την ευεργετική δράση του δεύτερου ημίσεως της εγκυμοσύνης στους μαστούς της, που έχουν ήδη υποστεί την ερεθιστική–αναπτυξιακή δράση των οιστρογόνων του πρώτου τριμήνου, ενώ απομένει με περισσότερες υποδιαιρέσεις λοβών με κύτταρα τύπων 1 και 2 από ότι είχε πριν την έναρξη της εγκυμοσύνης της. Τα κύτταρα τύπου 1 και 2 είναι επιρρεπή στον καρκίνο, σε αντίθεση με τα τύπου 3 και 4, άρα μετά τη βίαιη διακοπή της κύησής της διατρέχει αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού.
– Οι αυτόματες αποβολές, όταν συνοδεύονται από χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων, δεν έχουν καρκινογόνο δράση, διότι δεν συνοδεύονται από αξιόλογη ανάπτυξη των τύπου 1 και 2 λοβίων, λόγω της ορμονικής ανεπάρκειας.
– Ο θηλασμός συνοδεύεται από χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων και για το λόγο αυτό προστατεύει το μαστό και μάλιστα είναι καλύτερα όσο περισσότερο η γυναίκα θηλάζει.
– Υπάρχουν διαφορετικά βιολογικά χαρακτηριστικά στους διαφορετικούς τύπους κυττάρων των λοβίων του αδένα. Το 85% των καρκίνων του μαστού ξεκινούν από τα λόβια με κύτταρα τύπου1 (καρκίνος των γαλακτοφόρων πόρων, πορογενής καρκίνος). Το 10%–15% ξεκινά από τα αδενικά κύτταρα τύπου 2, πρόκειται για τους λοβιακούς τύπους καρκίνου. Τα κύτταρα τύπου 4, τα γαλακτοπαραγωγά και τα τύπου 3, που εμφανίζονται μετά τον απογαλακτισμό, είναι ανθεκτικά στον καρκίνο.
Από το 1957 ως το 2018 έχουν πραγματοποιηθεί 76 μελέτες σε όλο το κόσμο για να διερευνηθεί η σχέση της προκλητής άμβλωσης με το καρκίνο του μαστού. Στις 60 από αυτές υπήρχε θετική συσχέτιση και στις 36 τα αποτελέσματα ήταν στατιστικά σημαντικά στο όριο του 95%.
Ας δούμε κάποιες από αυτές:
– Σύμφωνα με τη μελέτη: «Πρώιμος τερματισμός της κύησης και ο κίνδυνος καρκίνου μαστού» (Melbye M, et al, Br J Cancer. 1999 May; 80 (3–4): 609-13. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10408874), οι πρώιμοι τερματισμοί της κύησης, πριν τις 32 εβδομάδες, κάνουν περισσότερο από διπλάσιο τον κίνδυνο για καρκίνο μαστού. Ο ιστός του μαστού δεν έχει προλάβει να διαφοροποιηθεί σε λόβια τύπου 3 και 4. Έχει αναπτύξει λόβια τύπου 1 και 2, που είναι τα ποιο ευάλωτα, αλλά δεν δόθηκε η δυνατότητα σε αυτά να μετατραπούν σε προστατευμένα τύπου 4 και ακολούθως 3, λόγω του πρόωρου τερματισμού της κύησης. Αυτός ο κίνδυνος υφίσταται άσχετα εάν η διακοπή γίνεται από έκτρωση ή από αποβολή.
– Μια εντυπωσιακή μελέτη του 1994 (Daling study), αφορούσε νεαρές ενήλικες γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού, που όλες είχαν κάνει έκτρωση πριν την ηλικία των είκοσι. Η μελέτη έγινε για να αποδειχθεί πως δεν υπήρχε συσχετισμός, αλλά με έκπληξη διαπιστώθηκε πως όλες αυτές παρουσίασαν αργότερα καρκίνο μαστού.
– Το 1980 έγιναν πειράματα σε ποντίκια επιρρεπή σε καρκίνο του μαστού από τους Russo and Russo, τα ποντίκια που έκαναν έκτρωση ανέπτυξαν σε αυξημένη συχνότητα καρκίνο μαστού.
– Ας δούμε και την παρακάτω μελέτη: «The Breast Cancer Epidemic: Modeling and Forecasts based on Abortion and Other Risk Factors» («Η Επιδημία Καρκίνου του Μαστού: Μοντελοποίηση και Προβλέψεις με βάση την Έκτρωση και άλλους Παράγοντες Κινδύνου» – του Patrick S. Caroll, M.A., η οποία δημοσιεύθηκε στό Journal of American Physicians and Surgeons, Volume 12, Number 3, 2007, www.jpands.org/vol12no3/carroll.pdf). Αυτή έγινε σε εννέα χώρες, και διαπιστώθηκε πως η άμβλωση ήταν ο κυριότερος μονήρης προγνωστικός παράγων αυξημένου κινδύνου από καρκίνο μαστού.
– Έγιναν μελέτες σε χώρες που η άμβλωση ήταν παράνομη και αργότερα νομιμοποιήθηκε ως προς τη συχνότητα καρκίνου πριν και 10–15 χρόνια μετά την νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Ας σημειωθεί πως για να φανεί το βλαπτικό αποτέλεσμα θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 8–10 χρόνια. Στις συγκριτικές αυτές μελέτες διαπιστώθηκε αύξηση στη συχνότητα.
Ειδικότερα η Ρουμανία, στην οποία η άμβλωση ήταν παράνομη ως το 1989, είχε από τις χαμηλότερες συχνότητες νόσου στην Ευρώπη. Μετά τη δολοφονία του Τσαουσέσκου, τα Χριστούγεννα του 1989, η άμβλωση νομιμοποιήθηκε και ο αριθμός αμβλώσεων το 1990 πενταπλασιάσθηκε σε ένα χρόνο (το 1990: 992,556 εκτρώσεις, το 1989: 193,084). Σήμερα η συχνότηταa του καρκίνου έχει διπλασιασθεί, από 25 περιστατικά ανά 100.000, στα 51 περιστατικά ανά 100,000 το έτος, και αποτελεί το 23% (από 7% που ήταν πριν) όλων των καρκίνων.
– Άλλο παράδειγμα αποτελεί η Κίνα. Με την πολιτική που επεβλήθη από το καθεστώς το 1979, του «ενός παιδιού και του γάμου μετά τα 25 χρόνια», πολιτική που έγινε δυνατή με τον εξαναγκασμό στην άμβλωση, άρχισε να παρατηρείται αύξηση στον καρκίνο του μαστού στη Κίνα από το 1983 και μετά. Ειδικότερα από το 2003, στη Σανγκάη αυξήθηκε η συχνότητα κατά 31%, στις 55 ανά 100.000 γυναίκες το χρόνο, και στο Πεκίνο κατά 23%, σε 45 ανά 100.000 γυναίκες το χρόνο.
Μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 36 κινεζικών μελετών από τον Δρ Yubei Huang και τους συναδέλφους του, στο έγκριτο περιοδικό «Cancer Causes Control», ανέφερε ότι ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού αυξήθηκε κατά 44% σε γυναίκες με τουλάχιστον μία προκλητή έκτρωση, σε σύγκριση με τις γυναίκες χωρίς εκτρώσεις. Ο κίνδυνος αυξάνονταν ανάλογα με τον αριθμό τον εκτρώσεων, που είχε κάνει η κάθε γυναίκα, και γυναίκες με δύο και τρεις εκτρώσεις είχαν αυξημένο κίνδυνο κατά το στατιστικά σημαντικό ποσοστό 76% και 89% αντίστοιχα. http://web.archive.org/web/20160506012308/http://www.abortionbreastcancer.com/press_releases/131201/Brind-Summary-of-New-Meta-Analysis-by-Huang-on-ABC-Link.htm
– Μελέτη του 1989, που αφορά τη Σοβιετική Ένωση και τις αμβλώσεις από το 1960–1987, της Larissa I.Remmenick, με τίτλο: «Reproductive patterns and cancer incidence in women. A population based correlation study in the USSR» («Αναπαραγωγικά πρότυπα και συχνότητα εμφάνισης καρκίνου στις γυναίκες: μια μελέτη συσχέτισης με βάση τον πληθυσμό στην ΕΣΣΔ» – International Journal of Epidemiology, 1989 Sep; 18 (3): 498–510, www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2807650).
Η μελέτη δείχνει προοδευτική αύξηση του καρκίνου του μαστού στις διάφορες δημοκρατίες, Εσθονία, Γεωργία ,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Ρωσία, αλλά και συνολικά στη Σοβιετική Ένωση. Σημειώνεται, πως παρά την αυξανόμενη συχνότητα, οι απόλυτες τιμές είναι χαμηλότερες στις Μουσουλμανικές δημοκρατίες (Ουζμπεκιστάν – Τατζικιστάν), οι οποίες έχουν χαμηλότερη συχνότητα καρκίνου μαστού και περισσότερες γεννήσεις, ενώ τα ευρωπαϊκά μέρη της ΕΣΣΔ, όπως η Εσθονία έχουν τις υψηλότερες συχνότητες, και όσο αυξάνονται οι αμβλώσεις τόσο αυξάνεται και ο καρκίνος του μαστού. Η συγγραφέας της μελέτης σημειώνει: «Οι στατιστικά σημαντικότεροι καθοριστικοί παράγοντες και των δύο καρκίνων, του μαστού και του τραχήλου της μήτρας, στη Σοβιετική Ένωση είναι η ολιγοτοκία και η υψηλή συχνότητα προκλητών διακοπών κύησης. Αυτά τα δημογραφικά χαρακτηριστικά αφορούν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της χώρας».
– Ας πάρουμε και την Ινδία. Στην Ινδία έχουμε αύξηση στη συχνότητα της άμβλωσης, παρά το ότι θεωρείται παράνομη, ιδιαίτερα των αμβλώσεων για επιλογή του φύλου που είναι συνηθισμένες (500.000 αμβλώσεις για επιλογή φύλου). Έχουμε επίσης χαμηλότερη ηλικία γάμου, εγκυμοσύνης και τοκετού. Αυτά συμβαίνουν σε ένα μεγάλο ποσοστό πριν την ηλικία των 18, οπότε και ο καρκίνος του μαστού συμβαίνει σε νεαρότερες ηλικίες στην δεκαετία των 30 και 40. Η δε συχνότητα αυξάνεται σταθερά τα τελευταία 20 χρόνια που οι αμβλώσεις γίνονται πιο ελεύθερα.
Brind J et al. «Induced Abortion as an independent risk for breast cancer: A systemic review and meta analysis of studies of South Asian women» («Προκλητή Έκτρωση ως ένας ανεξάρτητος παράγοντα κινδύνου για τον καρκίνο του μαστού: μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των μελετών σχετικά με τις γυναίκες της Νότιας Ασίας» – Issues Law Med Spring 2018, 33 (1). 32–54, www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30831018).
– Ας πάμε στις ΗΠΑ. Η άμβλωση νομιμοποιήθηκε το 1975 και η συχνότητα καρκίνου μαστού ήταν τότε μία στις 12 γυναίκες στις ΗΠΑ. Τώρα ο αθροιστικός δια βίου κίνδυνος, έχει αυξηθεί από μία στις δώδεκα, σε μία στις οκτώ. Οι διηθητικοί καρκίνοι έχουν αυξηθεί κατά 30% το χρονικό διάστημα 1972–2000. Οι in situ –μη διηθητικοί, κατά το ίδιο διάστημα, αυξήθηκαν κατά 400%.
– Ως προς την Πατρίδα μας, τα νέα περιστατικά καρκίνου μαστού που καταγράφονται κάθε χρόνο, υπολογίζονται κατά προσέγγιση, στα 4.500–5.000, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 25% των περιπτώσεων καρκίνου που εμφανίζονται στις Ελληνίδες, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας. www.cancer-society.gr/
Σχόλιο Αφήστε με να ζήσω!: Τα στοιχεία τα οποία προέκυψαν με βάση τις ανωτέρω, αλλά και άλλες μελέτες, που παρατίθενται, δεν επιτρέπουν τον εφησυχασμό μας ως προς την σχέση άμβλωσης και καρκίνου του μαστού, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της American Cancer Society.
Ας προβληματισθούμε, λοιπόν, πάνω στο σοβαρό αυτό θέμα και ας λάβουμε υπόψιν μας τα στοιχεία αυτά, όταν καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις ζωής και θανάτου για τα παιδιά μας και για εμάς.
Οι γονείς μάλιστα που σπεύδουν με την έγκυο έφηβη κόρη τους σε μια κλινική εκτρώσεων, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι της στερούν, εκτός από ένα παιδί (και σ’αυτούς ένα εγγόνι τους), την προστασία της ενάντια σε μία ασθένεια που είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος γυναικών σε ηλικία τεκνοποίησης και η τρίτη σημαντικότερη αιτία θανάτου σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Μία εκτός προγράμματος εγκυμοσύνη δεν θα σκοτώσει εκείνους ή την κόρη τους, όμως ο καρκίνος του μαστού μπορεί να το κάνει.
Σημείωση: Τα πλήρη επιστημονικά και στατιστικά στοιχεία που υποστηρίζουν την αιτιολογική σχέση καρκίνου μαστού και άμβλωσης βρίσκονται στις παρακάτω πηγές:
https://www.cancer.org/cancer/cancer-causes/medical-treatments/abortion-and-breast-cancer-risk.html
http://marripedia.org/biology_of_the_abortion-breast_cancer_link
http://web.archive.org/web/20170116103425/http://www.abortionbreastcancer.com/press_releases/131201/
https://www.bcpinstitute.org/resources---fact-sheets.html
https://www.youtube.com/watch?v=lNJolK92Q2k&feature=youtu.be
Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!
