Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Φθάσαμε να κάνουμε νόμους και στη πατρίδα μας που απομακρύνουν τους γονείς από τα προβλήματα και τη ζωή των παιδιών τους. Βάζοντας τις ποικίλες «συμβιώσεις» στον ίδιο παρονομαστή με τη θυσιαστική Ελληνική παραδοσιακή οικογένεια, η πολιτεία αφαιρεί την ευθύνη της αγωγής από τους γονείς τάχα για το καλό των παιδιών.
Η Ελληνική παραδοσιακή οικογένεια δεν υπήρξε ποτέ αδιάφορη ούτε εγκατέλειψε τα παιδιά στην ανάγκη τους. Τα στήριξε με αυταπάρνηση και αιματηρές θυσίες. Οι αποτυχίες της οικογένειας ξεκίνησαν από τότε που ονομάστηκαν οικογένειες ικανές να αναλάβουν παιδιά οι «νέου τύπου» συγκατοικήσεις. Οι νόμοι δε που παρακάμπτουν τους γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους έγιναν για να τα αναλάβει το κράτος όσο νωρίτερα και να τα καταστρέψει με τον υστερόβουλο ιδεολογικό «διαφωτισμό» του ότι παραδοσιακό και φυσικό και ωραίο έχει να δώσει στα παιδιά η οικογένεια και η κοινωνία μας.
Νόμιμα λοιπόν στη πατρίδα μας τα ανήλικα παιδιά, χωρίς γονεϊκή συναίνεση, προχωρούν σε αντισύλληψη, έκτρωση, σε εμβολιασμούς με παρέμβαση του εισαγγελέα και του σχολείου, ενώ λαμβάνουν και κατευθύνσεις σε προβλήματα προσωπικά από τους εκπαιδευτικούς χωρίς να έχουν καν γνώση οι γονείς….
Όμως η επιστήμη και η κοινή λογική λένε διαφορετικά. Το παρακάτω άρθρο αφορά οικογενειακούς γιατρούς που συμβουλεύουν γονείς παιδιών με κατάθλιψη. Αυτά τα παιδιά έχουν ανάγκη από καθημερινή βοήθεια για να ξεπεράσουν τη δυσάρεστη ψυχολογική κατάσταση. Απευθύνονται λοιπόν οι γιατροί στους γονείς για βοήθεια και όχι στο σχολείο, ούτε στο δήμο, ούτε στον εισαγγελέα, ούτε στη ΜΚΟ ….Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πως για τα παιδιά που πάσχουν το πρώτο στήριγμα, παρηγορία και βοήθεια αναμένεται από τους γονείς και την οικογένεια.
Ας δούμε λοιπόν πώς οι γονείς μπορούμε να στηρίξουμε την νέα γενιά που καταθλίβεται μέσα από τις συνθήκες που εμείς δημιουργήσαμε.
_______________________________
Από την Susan D. Swick, MD, και τον Michael S. Jellinek, MD
Επιστημονική Ιστοσελίδα Medscape
12 Ιανουαρίου 2022
Τον Οκτώβριο του 2021, η Αμερικανική Ακαδημία Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και η Ένωση Νοσοκομείων Παίδων, κήρυξαν από κοινού σε «Εθνική Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης» την Ψυχική Υγεία των παιδιών στις ΗΠΑ και κάλεσαν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής υγείας να αντιμετωπίσουν το σύνολο των δυσκολιών που εμποδίζουν τη πρόσβαση των νέων στην αποτελεσματική φροντίδα ψυχικής υγείας.
Με το άρθρο αυτό συμβάλλουμε στη καθοδήγηση που μπορείτε να προσφέρετε στους γονείς των καταθλιπτικών εφήβων ασθενών σας. Η εφηβική κατάθλιψη είναι μια συνηθισμένη παιδιατρική διαταραχή, ειδικά στην εποχή του COVID-19, αφού τόσο πολλές σχέσεις και δραστηριότητες έχουν περιοριστεί ή διακοπεί. Με τη θεραπεία, οι περισσότεροι έφηβοι γίνονται καλά. Αλλά μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος θεραπευτής, μπορείτε να κάνετε κάποιες θεραπευτικές συστάσεις, να υποστηρίξετε τον έφηβο και τους γονείς του, να αντιμετωπίσετε τις ανησυχίες τους για θέματα ασφάλειας και εάν η κατάθλιψη είναι μέτρια ή σοβαρή να ξεκινήσετε φάρμακα. Οι γονείς είναι οι φυσικοί σας συνεργάτες καθώς ενδιαφέρονται για την υγεία και την ασφάλεια των παιδιών τους και είναι πρόθυμοι να λάβουν οδηγίες για το πώς θα υποστηρίξουν καλύτερα την αποκατάστασή τους.
Η εφηβεία είναι μια περίοδος όπου οι γονείς μεταβαίνουν σε μια συμβουλευτική μάλλον παρά ελεγκτική στάση προς τα παιδιά τους. Όμως αυτή η ασθένεια απαιτεί ξανά μια στροφή προς τον καθορισμό κανόνων και συνηθειών του παιδιού που θα υποστηρίξει την υγεία και τη θεραπεία του. Προετοιμάσετε λοιπόν τον έφηβο με μια συζήτηση ένας προς έναν, όσο και τους γονείς του για αυτήν την προσωρινή αλλαγή στάσης από τους γονείς του και περιμένετε αντίδραση από μερικούς εφήβους. Η κατάθλιψη κάνει τον έφηβο λυπημένο και ευερέθιστο. Προκαλεί επίσης απόσυρση, μειώνει την ενέργειά του και τον κάνει να αισθάνεται ανεπιθύμητος στις δραστηριότητες, καθώς πιστεύει ότι η παρουσία του/της θα είναι βάρος για τους άλλους.
Για τη θεραπεία του χρειάζεται συνεχής παρότρυνση που θα κρατήσει τον ασθενή ενεργό ώστε να συμμετέχει σε κοινωνικές, πνευματικές και σωματικές δραστηριότητες. Οι γονείς (και τα αδέρφια) είναι τα κλειδιά αυτής της ενεργοποίησης της συμπεριφοράς, ακόμα και αν απλά τον σπρώχνουν να συμμετάσχει μαζί τους σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ή σε μια βόλτα. Καθησυχάστε τους γονείς να μην το παίρνουν προσωπικά όταν ο έφηβος τους αντιδρά και ας μην αποθαρρύνονται αν αποτύχουν μερικές φορές. Ας εστιάσουν στο να παρακινούν τα παιδιά τους με ηρεμία, ζεστασιά και επιμονή προς ωφέλιμες συνήθειες και δραστηριότητες. Θα πρέπει να εξηγούν στα παιδιά το λόγο αυτής της επιμονής, λέγοντάς τους πως είναι μια υποστήριξη για να ανακάμψουν από την κατάθλιψη. Εάν είναι δυνατόν, η εφαρμογή αυτών των κανόνων από όλους μέσα στο σπίτι θα βοηθήσει περισσότερο. Ας αποφύγουν οι γονείς να παρασύρονται σε συγκρούσεις εστιάζοντας αντ' αυτού στο να παραμείνουν σε επικοινωνία με τους εφήβους τους. Το καθήκον τους είναι να συνεχίσουν να σχεδιάζουν, να καλοπιάνουν, και να δίνουν στα παιδιά τους πολλαπλές ευκαιρίες ένταξης, ωθώντας τα ενάντια στη βαρυτική έλξη της κατάθλιψης που τα σπρώχνει προς τη πλήρη απόσυρση.
Ύπνος
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για τους καταθλιπτικούς εφήβους τους είναι να υποστηρίξουν τον υγιή ξεκούραστο ύπνο τους. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, η ώρα της κατάκλισης μετατίθεται αργότερα ενώ η ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση αυξάνεται. Επειδή υπάρχουν αυξημένες ανάγκες για σχολικές εργασίες, εξωσχολικές δραστηριότητες και κοινωνικές σχέσεις, ο ύπνος συχνά παραμελείται. Αλλά λόγω της κατάθλιψης υπάρχουν και επιπλέον διαταραχές του ύπνου όπως η δυσκολία στην επέλευση του ύπνου, συχνά ξυπνήματα κατά τη διάρκειά του και η πολύ πρωινή έγερση, όλα χαρακτηριστικά της κατάθλιψης. Ο ξεκούραστος ύπνος είναι καθοριστικός για την αποκατάσταση και οι γονείς πρέπει να βοηθήσουν τους καταθλιπτικούς εφήβους τους να διαμορφώσουν καλές συνήθειες ύπνου.
Εδώ ανήκει ο καθορισμός μιας ρεαλιστικής και συνεπούς ώρας για το κρεβάτι και το κλείσιμο των οθονών 30 λεπτά πριν να σβήσουν τα φώτα. Η διαμόρφωση μιας χαλαρωτικής επαναλαμβανόμενης ρουτίνας πριν τον ύπνο, όπως ενός ζεστού ντους ή του διαβάσματος στο κρεβάτι, βοηθούν πάρα πολύ. Η καθημερινή άσκηση και η αποφυγή μεγάλων γευμάτων και καφεΐνης πριν τον ύπνο υποστηρίζει τόσο την επέλευση όσο και τη διατήρηση του ύπνου. Η ανάγνωση κοντά στο κρεβάτι κάποιου ευχάριστου αναγνώσματος (και όχι οι οθόνες) μπορεί να προσφέρει έναν τρόπο να περάσουν 30 λεπτά εάν τα παιδιά ξυπνήσουν κατά τη διάρκεια της νύχτας (ιδανικά διαβάζοντάς τα έξω από το κρεβάτι), κάτι που δεν θα τα δυσκολέψει να ξανακοιμηθούν. Δεν πρέπει να επιτρέπεται στους έφηβους να περνούν όλη την ημέρα στο κρεβάτι ή να κοιμούνται το απόγευμα (εφόσον δυσκολεύονται με τον ύπνο το βράδυ). Αυτό μπορεί να είναι το πιο ποιο δύσκολο έργο για τους γονείς, καθώς οι έφηβοι εκ φύσεως θεωρούν το κρεβάτι τους σαν το επιχειρησιακό τους κέντρο και η κατάθλιψη μειώνει την ενέργεια και την πρωτοβουλία τους. Εάν οι γονείς θέσουν αυτούς τους κανόνες και τις συνήθειες και για τα άλλα μέλη της οικογένειας, αυτό θα βελτιώσει τις πιθανότητες οι καταθλιπτικοί έφηβοί τους να αρχίσουν να επιστρέφουν σε υγιή ύπνο.
Άσκηση
Η έντονη άσκηση (για 20 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα) είναι εξίσου αποτελεσματική με τους SSRI (σύγχρονα αντικαταθλιπτικά) στη θεραπεία της ήπιας έως μέτριας κατάθλιψης. Ακόμη και στη σοβαρή κατάθλιψη, η άσκηση μπορεί να επιταχύνει την ανάρρωση και σίγουρα συμβάλλει στην επιστροφή στον ξεκούραστο ύπνο και στην αίσθηση της βελτίωσης της σωματικής ικανότητας. Το να προσκαλούν οι γονείς τους καταθλιπτικούς εφήβους τους να πάνε μαζί τους στο γυμναστήριο μπορεί να τους φαίνεται «περίεργο» αλλά έχει μεγάλη αξία γιατί συμβάλλει στην κινητοποίηση του παιδιού τους.
Μην τους προσφέρετε επιλογές και μην ρωτάτε ποια δραστηριότητα θα ήθελαν να κάνουν. Οι περισσότερες προσκλήσεις σας θα απαντώνται με ένα «όχι, ευχαριστώ» (ή μάλλον κάτι λιγότερο ευγενικό…). Αντ. αυτού, ξεκινήστε μαζί απλές δραστηριότητες και στη συνέχεια καλοπιάστε τα παιδιά με ένα «έλα τώρα να το ξανακάνουμε»! Θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια στοργική επιμονή για να τα βγάλετε έξω από την πόρτα. Οι γονείς είναι οι ειδικοί για τα παιδιά τους και εκείνοι ξέρουν αν υπάρχει κάποια δραστηριότητα που είναι πιο πιθανό να τους δώσει χαρά! Κάντε όλες τις δραστηριότητες ομαδικές, εύκολες να ξεκινήσουν και όχι μεγάλης διάρκειας. Θα μπορούσαν οι γονείς να ξεκινήσουν με οικογενειακές βόλτες ή βόλτες με ποδήλατο στη γειτονιά τους. Για το καλό των παιδιών τους, ας δεχθούν ακόμη και να τους κατηγορούν και ας τους απαντήσουν "αυτές είναι οι εντολές του γιατρού!"
Τέτοιου είδους προσέγγιση, της συμπαθούς επιμονής, είναι που πρέπει να εφαρμόζεται γενικά ενώ οι καταθλιπτικοί έφηβοι θα βοηθιούνταν να συμμετάσχουν στην ετοιμασία του φαγητού και άλλες ανάλογες δραστηριότητες. Προετοιμάστε τους γονείς ότι αυτό μπορεί να φανεί παράξενο στα παιδιά τους εάν είχαν ως τώρα αφήσει τους υγιείς έφηβους τους να έχουν περισσότερο χώρο και ανεξαρτησία και λιγότερο χρόνο σε οικογενειακές δραστηριότητες.
Κοινωνικές σχέσεις
Η ενεργοποίηση του παιδιού περιλαμβάνει και τη συμμετοχή του καταθλιπτικού εφήβου σε κοινωνικές δραστηριότητες. Οι φιλίες είναι ένα ισχυρό κίνητρο στη ζωή των υγιών εφήβων. Εάν οι καταθλιπτικοί έφηβοι μπορούν να παραμείνουν σε επικοινωνία με τους στενούς τους φίλους, αυτό θα είναι μια ισχυρή δύναμη ανάκαμψης. Μάθετε εάν οι φίλοι τους γνωρίζουν για την κατάθλιψή τους και ποιον εμπιστεύονται για να το πουν. Βοηθήστε τα να βρουν ένα τρόπο για να μιλήσουν για την κατάθλιψή τους με τους έμπιστους φίλους. Εάν τα μηνύματα και η χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ο τρόπος με τον οποίο παραμένουν συνδεδεμένοι με τους στενούς τους φίλους, υποστηρίξτε τη χρήση αυτών των πλατφορμών. Αλλά να έχετε υπόψη σας ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προωθούν την κοινωνική σύγκριση παρά την σύνδεση των ανθρώπων και η κατάθλιψη τους κάνει να νιώθουν κατώτεροι από τους άλλους και αβοήθητοι. Οι γονείς θα πρέπει να υποστηρίζουν την επικοινωνία με τους φίλους τους σε μικρές ομάδες, για σύντομα χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν τα παιδιά θα έχουν περισσότερες δυνάμεις.
Ασφάλεια
Αυτό που κυρίως απασχολεί τους γονείς με το καταθλιπτικό παιδί είναι η αυτοκτονία του. Η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου για τους εφήβους στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ποσοστό απόπειρας και ολοκληρωμένης αυτοκτονίας στους εφήβους αυξάνεται σταθερά την τελευταία δεκαετία σύμφωνα με το CDC. Το ποσοστό είναι υψηλότερο στους μεγαλύτερους εφήβους αν και ευτυχώς είναι ακόμη σχετικά σπάνιο (περίπου 1 στους 10.000 ετησίως). Παρόλο που γνωρίζουμε τους παράγοντες κινδύνου, κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει αξιόπιστα τον κίνδυνο για κάθε μεμονωμένο έφηβο σε μια χρονική στιγμή. Γενικά σε ένα δείγμα ασθενών που παραπέμπεται για εξέταση σε μία κλινική, υπολογίζεται πως το 85% των καταθλιπτικών εφήβων θα έχει αυτοκτονικό ιδεασμό και το 32% θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος σε εκείνους τους εφήβους με περισσότερες από μία ψυχιατρικές διαγνώσεις και με ιστορικό παρορμητικών συμπεριφορών, κατάχρησης ουσιών, προηγούμενων απόπειρων αυτοκτονίας και οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονίας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι το να ρωτήσουν τα παιδιά τους για αυτοκτονικές σκέψεις δεν θα τους τις προκαλέσει. Αντίθετα, η διατήρηση ανοιχτής επικοινωνίας και μιας ζεστής σχέσης είναι πολύ προστατευτική. Οι απόπειρες αυτοκτονίας των εφήβων συνήθως είναι παρορμητικές, επομένως η βοήθεια της οικογένειας να «θέσει εμπόδια» που θα επιβραδύνουν κάθε πιθανή απόπειρα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος βελτίωσης της ασφάλειας. Ρωτήστε τους ασθενείς σας σχετικά με τις αυτοκτονικές σκέψεις, τα σχέδιά τους και πώς αισθάνονται ασφαλείς. Μάθετε αν διστάζουν να μοιραστούν αυτές τις σκέψεις με τους γονείς τους και γιατί. Ρωτήστε αν υπάρχουν τρόποι που οι γονείς τους μπορούν να τους έχουν σε κάποιο έλεγχο που «δεν είναι πολύ ενοχλητικοί». Ελέγξτε εάν υπάρχουν όπλα στο σπίτι και εάν ναι, εάν είναι αποθηκευμένα με ασφάλεια (κλειδωμένα, χωριστά από τα φυσίγγια). Περισσότερο από το 50% των ολοκληρωμένων αυτοκτονιών εφήβων αφορούν πυροβόλα όπλα, επομένως αυτή η ερώτηση είναι κρίσιμη. Τι γίνεται με την πρόσβαση σε φάρμακα που θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνα σε περίπτωση υπερδοσολογίας στο σπίτι σας ή στο σπίτι ενός συγγενή που μπορεί να επισκεφτούν; Η συζήτηση αυτών των γεγονότων με τους ασθενείς σας και τους γονείς τους μαζί θα τους διευκολύνει να συνεχίσουν τη συζήτηση και έξω από το γραφείο σας και μπορεί να έχει πολύ ευεργετικό ρόλο στην ανάρρωσή τους.
Πηγή: medscape.com, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά
