Μέσα στο 2019, δημοσιεύθηκε μια μελέτη με τίτλο: «Maternal Suicide in Italy» (Η αυτοκτονία μεταξύ των μητέρων στην Ιταλία), από τους Lega et al., στο περιοδικό Archives of Women's Mental Health, με λεπτομέρειες για τα ποσοστά αυτοκτονίας στις Ιταλίδες μητέρες.

Στη μελέτη, ο όρος «αυτοκτονία της μητέρας» αφορά τις «γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους κατόπιν αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή εντός ενός έτους μετά  τη λήξη της εγκυμοσύνης τους, που επήλθε από τοκετό, από προκλητή άμβλωση ή από αποβολή». Οι συγγραφείς κατέγραψαν 67 περιπτώσεις μητρικής αυτοκτονίας, μεταξύ των  ετών 2006–2012, και αυτό διαμορφώνει το ποσοστό μητρικής αυτοκτονίας σε 2,30/100.000 ζώσες γεννήσεις.

Από τις μητρικές αυτοκτονίες που περιλαμβάνονται στη μελέτη αυτή, το ποσοστό αυτοκτονίας μετάξι των γυναικών που έκαναν αμβλώσεις ήταν περισσότερο από το διπλάσιο του ποσοστού αυτοκτονίας των γυναικών που γέννησαν τα παιδιά τους. Το ποσοστό αυτοκτονίας μεταξύ των γυναικών που είχαν αθέλητες αποβολές ήταν επίσης εκπληκτικά υψηλό, υπογραμμίζοντας την ανάγκη υποστήριξης των μητέρων που πενθούν από την απώλεια των μωρών τους.

Ο κατωτέρω πίνακας παρουσιάζει τα ποσοστά της μητρικής αυτοκτονίας ανά κατηγορία.
 

 
Δυστυχώς, τα Ιταλικά δεδομένα δεν είναι τα μοναδικά. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν αναφερθεί στη Φινλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μια Φινλανδική μελέτη του 1996, που ταξινομεί τις μητρικές αυτοκτονίες, διαπίστωσε τα ακόλουθα ποσοστά κατά την περίοδο 1987–1994.
 

Η Φινλανδική μελέτη δείχνει ότι κατά το έτος που ακολούθησε την έκτρωση (με τους περισσοτέρους θανάτους να σημειώνονται κατά τους πρώτους δύο μήνες), οι γυναίκες ήταν τρεις φορές πιο πιθανό να αυτοκτονήσουν σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, ενώ είχαν σχεδόν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις γυναίκες που γέννησαν τα παιδιά τους .

Ομοίως, μια μελέτη που αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες και εξέτασε 173.279 ασθενείς με χαμηλό εισόδημα και δημόσια ασφάλεια της California Medicaid, διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που υποβλήθηκαν σε αμβλώσεις είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν στα επόμενα δύο χρόνια, και μάλιστα είχαν 154% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από αυτοκτονία σε σχέση με το αν θα γεννούσαν τα παιδιά τους.

Παρόλο που κάθε μελέτη έχει συγκεκριμένη μεθοδολογία και πλαίσιο, η κλιμακωτή συσχέτιση μεταξύ της έκτρωσης και των ποσοστών αυτοκτονίας παραμένει. Μερικές από τις μελέτες δείχνουν ότι προϋπάρχοντα ζητήματα ψυχικής υγείας μπορεί επίσης να συνεργούν, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ύπαρξη πρωτοκόλλων υπεύθυνης ενημέρωσης προς τις γυναίκες που προσέρχονται στην άμβλωση.

Επιπροσθέτως, πρέπει να διενεργείται διεξοδικός έλεγχος πριν από την άμβλωση για να διασφαλιστεί ότι διαγιγνώσκονται υπεύθυνα η προδιάθεση ή η ύπαρξη ψυχικής ασθένειας, καταστάσεις που συνδέονται με σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα μετά την έκτρωση.

Πολλές απελπιστικές προσωπικές ιστορίες, που αφορούν γυναίκες που έκαναν άμβλωση, παραχωρούνται εκ των υστέρων στην απεραντοσύνη του Διαδικτύου, ως μια διαχρονικά παρούσα υπενθύμιση για τη βαθιά ψυχική αγωνία που υποφέρουν εκείνες οι γυναίκες και οι οικογένειές τους.

Πηγή: lozierinstitute.org, Αφήστε με να ζήσω!