Σύμφωνα με τις μελέτες, σώζουν τα μωρά από τις αμβλώσεις!
LifeNews.com
Paul Stark, 3 Ιουνίου 2021
Ουάσιγκτον, DC
«Ο περιορισμός της πρόσβασης στην άμβλωση», γράφει στο Twitter ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, «δεν μειώνει τον αριθμό των αμβλώσεων».
Οι υποστηρικτές της νομιμοποίησης της άμβλωσης συχνά ισχυρίζονται πως : «Η νομιμοποίηση της άμβλωσης δεν αυξάνει τον αριθμό των αμβλώσεων. Τις καθιστά πιο ασφαλείς για τις γυναίκες. Ομοίως, οι απαγορεύσεις ή οι περιορισμοί της άμβλωσης δεν εμποδίζουν την εμφάνιση αμβλώσεων. Κάνουν μόνο τις αμβλώσεις που πραγματοποιούνται πιο επικίνδυνες»
Τί ισχύει λοιπόν με τον ισχυρισμό αυτό; Και ακόμη, λειτουργούν στη πράξη οι περιοριστικοί νόμοι ώστε να σταματήσει η άμβλωση;
Είναι οι νόμοι για τις αμβλώσεις αποτελεσματικοί;
Οι υποστηρικτές της άμβλωσης, όπως ο ΠΟΥ, υποστηρίζουν πως μέρη που δεν επιτρέπεται η άμβλωση έχουν ποσοστά παρόμοια με εκείνα των περιοχών όπου εκείνη επιτρέπεται σύμφωνα με την επιθυμία της γυναίκας. «Οι γυναίκες που ζουν σύμφωνα με τους πιο περιοριστικούς νόμους… κάνουν αμβλώσεις περίπου στο ίδιο ποσοστό με εκείνες που ζουν σε μέρη όπου η διαδικασία είναι διαθέσιμη χωρίς περιορισμούς», καταλήγει σε έκθεση του το Ινστιτούτο Guttmacher, ο κύριος ερευνητικός οργανισμός της βιομηχανίας των αμβλώσεων.
Αυτό σημαίνει ότι οι νόμοι δεν κάνουν καμία διαφορά;
Όχι. Το ανωτέρω συμπέρασμα δεν λαμβάνει υπόψη προφανείς συνυπάρχουσες μεταβλητές.
Οι χώρες που απαγορεύουν την άμβλωση και έχουν υψηλές κατ’ εκτίμηση αμβλώσεις, είναι οι αναπτυσσόμενες χώρες. Όπως αναγνωρίζει το Ινστιτούτο (υπέρ της άμβλωσης) Guttmacher, «Η συντριπτική πλειοψηφία… των χωρών με τόσο αυστηρούς νόμους είναι οι αναπτυσσόμενες περιοχές». Όμως δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει τα ποσοστά αμβλώσεων σε αυτές τις περιοχές, με τα ποσοστά αμβλώσεων στις πλούσιες, ανεπτυγμένες περιφέρειες. Είναι σαν να συγκρίνουμε μήλα και πορτοκάλια.
Για να έχουμε καλύτερη ιδέα για την αποτελεσματικότητα των νόμων περί άμβλωσης, θα πρέπει να συγκρίνουμε αναπτυξιακά παρόμοιες χώρες, με νόμιμη άμβλωση και με χωρίς, ή θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε μια χώρα όταν έχει νομιμοποιήσει την άμβλωση, με την ίδια χώρα πριν να το κάνει.
Ας λάβουμε υπόψιν τη Μεγάλη Βρετανία, τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας (πριν εξαλείψει τη συνταγματική προστασία για τα αγέννητα παιδιά το 2019) και τη Βόρεια Ιρλανδία.
Μια μελέτη του 2013 στο «Journal of American Physicians and Surgeons» διαπίστωσε ότι το ποσοστό αμβλώσεων στην Αγγλία και την Ουαλία ήταν 3 φορές υψηλότερο από το ποσοστό στην Ιρλανδία και 5,5 φορές υψηλότερο από ό, τι στη Βόρεια Ιρλανδία - ακόμη και όταν ληφθούν υπόψιν οι Ιρλανδές γυναίκες που ταξίδεψαν στη Βρετανία ή αλλού να κάνουν έκτρωση.
Ας δούμε και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι εκτιμήσεις για την παράνομη άμβλωση ήταν γενικά αναξιόπιστες, αλλά κατά την εθνική νομιμοποίηση της άμβλωσης τον Ιανουάριο του 1973 (είχε ήδη νομιμοποιηθεί ή μερικώς νομιμοποιηθεί σε κάποιες πολιτείες), τα CDC, Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, ανέφεραν 615.831 αμβλώσεις για εκείνο το έτος.
Μέσα στα επόμενα χρόνια και έως το 1980 το ετήσιο σύνολο αυξήθηκε 111 %. Ειδικότερα, το ποσοστό αμβλώσεων (ο αριθμός των αμβλώσεων ανά 1.000 γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία) αυξήθηκε 79% κατά την ίδια περίοδο.
Ας αναφέρουμε και μια αναπτυσσόμενη χώρα. Τέτοια είναι η Αιθιοπία. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας τροποποίησε το νόμο περί αμβλώσεων για να επιτρέψει την άμβλωση σε περισσότερες περιστάσεις και στη συνέχεια έλαβε μέτρα για να επεκτείνει την πρόσβαση σε αυτή τη διαδικασία. Το αποτέλεσμα;
Σύμφωνα με εκτιμήσεις από μια μελέτη στο περιοδικό «International Perspectives on Sexual and Reproductive Health» (που δημοσιεύθηκε από το Guttmacher), ο απόλυτος αριθμός των αμβλώσεων στην Αιθιοπία αυξήθηκε κατά 60% από το 2008 έως το 2014. Το ποσοστό των αμβλώσεων αυξήθηκε κατά 30%.
Μια σημαντική μελέτη στο περιοδικό «Law and Economics» ανέλυσε δεδομένα από πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όταν άλλαξαν τους νόμους περί της άμβλωσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ορισμένες από αυτές τις χώρες νομιμοποίησαν την άμβλωση, ενώ η Πολωνία, μετά από δεκαετίες όπου επέτρεπε την άμβλωση, θέσπισε νομική προστασία για τα αγέννητα παιδιά. Η μελέτη έγινε για να ελέγξει οικονομικές και δημογραφικές μεταβλητές.
Τί διαπίστωσε; «Με βάση όλα τα διαθέσιμα δεδομένα για τις αμβλώσεις», γράφουν οι συγγραφείς, «οι χώρες στις οποίες η άμβλωση είναι νόμιμη μόνο για να σώσει τη ζωή της μητέρας ή για συγκεκριμένους ιατρικούς λόγους, έχουν ποσοστά αμβλώσεων που βρίσκονται μόνο περίπου στο 5% του επιπέδου που παρατηρείται στις χώρες στις οποίες η άμβλωση είναι νόμιμη κατόπιν αιτήματος της μητέρας.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως: Η προστασία των αγέννητων παιδιών από το νόμο δημιουργεί μια τεράστια διαφορά. Οι περιοριστικοί νόμοι περί την άμβλωση είναι αποτελεσματικοί.
Οι νόμοι σώζουν ζωές.
Οι νόμοι επηρεάζουν τη συμπεριφορά. Ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο. Οι νόμοι που αφορούν την άμβλωση, ειδικότερα, επηρεάζουν τη διαθεσιμότητα και το κόστος της άμβλωσης, παράγοντες που επηρεάζουν επίσης τη λήψη αποφάσεων. Οι νόμοι έχουν την ικανότητα επίσης να διαμορφώσουν τις στάσεις ή τις πεποιθήσεις των πολιτών σχετικά με κάποια πράξη - έχουν δηλαδή ένα διδακτικό αποτέλεσμα, το οποίο με τη σειρά του, επηρεάζει τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Οι νόμοι υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού επηρεάζουν τη συμπεριφορά και εμποδίζουν τη δολοφονία των ανθρώπων μέσα στη μήτρα. «Συνολικά, η υπάρχουσα ακαδημαϊκή έρευνα παρουσιάζει μια πολύ σαφή εικόνα», καταλήγει μια πρόσφατη επισκόπηση. «Η νομική προστασία των αγέννητων παιδιών μειώνει τα ποσοστά των αμβλώσεων και σώζει ζωές».
Εξάλλου, εφόσον τα αγέννητα παιδιά είναι πολύτιμα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, τότε στο όνομα της δικαιοσύνης και της ισότητας η κοινωνία οφείλει να προστατεύσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους να μην σκοτώνονται σκοπίμως.
Κανένας άλλος στόχος μιας κυβέρνησης δεν είναι πιο θεμελιώδης από αυτόν.
Πηγή: lifenews.com, Αφήστε με να ζήσω!
