Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός,

Πρόεδρος «Πανελληνίου Ἑνώσεως

Φίλων τῶν Πολυτεκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

Τό μεγάλο ἠθικό, κοινωνικό, ψυχολογικό, ἀλλά πρωτίστως πνευματικό πρόβλημα τῶν Ἐκτρώσεων, ἀπασχολεῖ ἐντόνως τήν κοινωνία μας ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, ἰδιαιτέρως ὅμως τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ἡ ραγδαία ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης ἔχει δημιουργήσει νέα δεδομένα καί στό θέμα αὐτό. Δεδομένα, πού δυστυχῶς, ἐνῶ διαφημίζονται ὡς θετικά καί ὡς «καλές» εἰδήσεις, εἶναι πολύ λυπηρά. Καί αὐτό γιατί πραγματοποιοῦνται χιλιάδες ἐκτρώσεις δίχως ἴσως νά τό γνωρίζουν ἤ νά τό ἔχουν συνειδητοποιήσει οἱ ἐνδιαφερόμενοι.  

Πρίν ὅμως ἀναφερθοῦμε στά παραπάνω, κρίνουμε σκόπιμο νά ἐξετάσουμε ἐν συντομίᾳ τά ἑξῆς: 

1) Τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας πάνω στό βασικό καί κρίσιμο ἐρώτημα σχετικά μέ τό χρόνο ἐμψύχωσης τοῦ ἐμβρύου. Ἀπό πότε δηλ. ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχή καί ἀποκτᾶ ἀνθρώπινη ὑπόσταση. Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτό τό ζωτικό ἐρώτημα ξεκαθαρίζει καί λύνει ὅλα τά περαιτέρω ἐρωτήματα καί προβλήματα πού ἀνακύπτουν, τουλάχιστον σέ ὅποιον θέλει νά εἶναι τίμιος ἀπέναντι τοῦ ἑαυτοῦ του καί τοῦ Θεοῦ.

2) Παράλληλα, θά ἐξετάσουμε, ἀπό ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς, τό πανάρχαιο ἐρώτημα – δίλημμα γιά πολλούς ἐπιστήμονες –, τό πότε, δηλ., ἀρχίζει ἡ ἐγκυμοσύνη καί ἀπό πότε ἕνα ἀνθρώπινο ἔμβρυο εἶναι ὄντως ἄνθρωπος!

^{—————} * ^{—————}

1) Ὅμως, τί εἶναι ἡ ψυχή καί πῶς τήν ὁρίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας;

Ὅπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ψυχὴ τοίνυν ἐστὶν οὐσία ζῶσα, ἁπλῆ, ἀσώματος, σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς κατ’ οἰκείαν φύσιν ἀόρατος, λογική τε καὶ νοερά, ἀσχημάτιστος, ὀργανικῷ κεχρημένη σώματι καὶ τούτῳ ζωῆς αὐξήσεώς τε καὶ αἰσθήσεως καὶ γεννήσεως παρεκτική... αὐτεξούσιος, θελητική τε καὶ ἐνεργητική, τρεπτὶ ἤτοι ἐθελότρεπτος, ὅτι καὶ κτιστή, πάντα ταῦτα κατὰ φύσιν ἐκ τῆς τοῦ δημιουργήσαντος αὐτὴν χάριτος εἰληφυία, ἐξ ἧς καὶ τὸ εἶναι καὶ τὸ φύσει οὕτως εἶναι εἴληφεν»[1] (δηλ. ἡ ψυχή εἶναι ζῶσα, ἁπλή, ἀσώματη, ἀόρατη στούς σωματικούς  ὀφθαλμούς, λογική καί νοερά, ἀσχημάτιστη, ἐνῶ χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανο τό σῶμα καί τοῦ δίδει ζωή, αὐτεξούσια, θελητική καί ἐνεργητική, τρεπτή, δηλαδή ἐθελότρεπτη, κτιστή). Καί συμπληρώνει ὁ ὅσιος Ἡσύχιος: «ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἁπλῆ τις οὖσα καὶ ἀγαθή,.. ὑπό τοῦ ἀγαθοῦ Δεσπότου αὐτῆς (τοῦ Θεοῦ) κτισθεῖσα».[2]

Αὐτό, λοιπόν, πού δίνει ζωή στό ἔμβρυο, δέν εἶναι οὔτε τό σπερματοζωάριο οὔτε τό ὠάριο, ἀλλά ἡ ἀθάνατη ψυχή πού κτίζει καί δωρίζει ὁ Ζωοδότης Θεός μας, ὅταν καί ὅποτε Αὐτός κρίνει. Βεβαίως, γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητη καί ἡ βούληση, ἡ συνέργεια τοῦ ζεύγους. Ὅμως, ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «τὸ τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τὴν ἀρχήν, ἀπὸ Θεοῦ προνοίας, καὶ οὔτε γυναικὸς φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδὲν αὔταρκες (= ἀρκετό ἀπό μόνο του) πρὸς τοῦτό ἐστιν».[3] 

Ἔχοντες, λοιπόν, ὡς ἀφετηρία μας αὐτή τήν παραδοχή, προχωροῦμε στό ἀρχικό μας ἐρώτημα: «Πότε ἐμψυχώνεται τό ἔμβρυο;».

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες συμφωνοῦν ὅτι ἡ ψυχή καί τό σῶμα δημιουργοῦνται ταυτόχρονα. Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας τό ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως».[4] Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστημα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται‧ οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον».[5] Ὁ δέ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης προσθέτει: «Οὖ γὰρ ἄνθρωπον ἡμῖν ἄψυχον σπείρει ἐν τῇ μήτρᾳ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ τέλειον ἐρχόμενον ἔμψυχον ἄνθρωπον. Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο, οὔτε ψυχὴ πρὸ τοῦ σώματος».[6] Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Λείπεται οὖν μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἀρχὴν τῆς συστάσεως οἴεσθαι».[7]

Ἀφοῦ, λοιπόν, τό συλληφθέν ἔμβρυο, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς του, ἀπό τό πρῶτο του κύτταρο, εἶναι ἐμψυχωμένο, ἔχει δηλαδή ἀθάνατη καί μοναδική ψυχή, ἡ «καταστροφή» του, πού γίνεται μέ ἔκτρωση, εἶναι ἤ δέν εἶναι φόνος; Ὄχι μόνο εἶναι φόνος, ἀλλά καί ἀπό τούς πιό εἰδεχθεῖς, γιατί θύμα εἶναι ἕνα ἀνυπεράσπιστο πλάσμα καί θύτες οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς του, ἀλλά και οἱ ἐκτελοῦντες ἤ βοηθοῦντες στήν ἔκτρωση ἰατροί, φαρμακοποιοί κλπ., αὐτούς πού ὁ Θεός ἔταξε νά τό προστατεύουν. Καί ἀφοῦ ἀπευθυνόμαστε σέ ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἐπιπροσθέτως, ἀφαιροῦν ἀπό τό παιδί τους τή δυνατότητα, ἐκτός ἀπό τή φυσική γέννηση, τῆς πνευματικῆς ἐν Χριστῷ γεννήσεως μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. 

Ὁ Μέγας Βασίλειος στό 2^ο κανόνα του[8] ἀναφέρεται στό μέγα ἁμάρτημα τῆς ἔκτρωσης–ἄμβλωσης: «Ἡ φθείρασα κατ’ ἐπιτήδευσιν, φόνου δίκην ὑπέχει, ἀκριβολογίᾳ δὲ ἐκμεμορφωμένου καὶ ἀνεξεικονίστου[9] παρ’ ἡμῖν οὐκ ἔστιν. Ἐνταῦθα γὰρ ἐκδικεῖται οὐ μόνον τὸ γεννηθησόμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ ἑαυτῇ ἐπιβουλεύσασα, διότι ὡς ἐπὶ τὸ πολύ ἐναποθνήσκουσι ταῖς τοιαύταις ἐπιχειρήσεσιν αἱ γυναῖκες. Πρόσεστι δὲ τούτῳ καὶ ἡ φθορὰ τοῦ ἐμβρύου, ἕτερος φόνος κατά γε τὴν ἐπίνοιαν τῶν ταῦτα τολμώντων. Δεῖ μέντοι μὴ μέχρι τῆς ἐξόδου παρατείνειν αὐτῶν τὴν ἐξομολόγησιν, ἀλλὰ δέχεσθαι μὲν μετὰ τὸ μέτρον τῶν δέκα ἐτῶν, ὁρίζειν δὲ μὴ χρόνῳ, ἀλλὰ τρόπῳ τῆς μετανοίας τὴν θεραπείαν».[10] Ἑρμηνεύοντάς τον ὁ ἅγιος Νικόδημος, ἐξηγεῖ: «Διορίζει ὁ παρὼν Κανών, ὅτι ἐκείνη ἡ γυναῖκα ὁποῦ θανατώσει ἐπίτηδες τὸ παιδίον, ὁποῦ εἶναι ἐγγαστρωμένη, μὲ βότανα καὶ φαρμακερὰ ποτά, ἢ μὲ ὑπὲρ δύναμίν της βάρη, ἢ καὶ μὲ ἄλλους τρόπους, φονεύτρια εἶναι...».[11] Ἡ δέ 6^η (Στ΄) Οἰκουμενική Σύνοδος κανονίζει μέ τό ἐπιτίμιο τοῦ φονέα, ὅσους χορηγοῦν ἐκτρωτικά φάρμακα (πόσο μᾶλλον ὅσους ἰατρούς, μαῖες, βιολόγους, γενετιστές κλπ. πραγματοποιοῦν ἐκτρώσεις), ἀλλά καί ὅσες τά χρησιμοποιοῦν.[12]

Ἐκτός ἀπό τίς χιλιάδες ἐκτρώσεις πού γίνονται στή Χώρα μας στά Δημόσια καί Ἰδιωτικά Νοσοκομεῖα, μέ τίς γνωστές μεθόδους, πραγματοποιοῦνται καί πολλές ἄλλες μέ «σύγχρονους» τρόπους, χωρίς οἱ μεταχειριζόμενοι αὐτούς νά ὑποψιάζονται ὅτι ἐκτός ἀπό ἀντισυλληπτική ἔχουν καί ἐκτρωτική δράση![13]

Ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Βασιλείου ἦταν γνωστά δηλητήρια πού χρησιμοποιοῦσαν οἱ γυναῖκες γιά νά θανατώνουν τά «ἀνεπιθύμητα» μωρά. Αὐτά στίς ἡμέρες μας ἔχουν «ἐξελιχθεῖ» μέ τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης[14] κι ἔτσι κυκλοφοροῦνται φαρμακευτικά σκευάσματα γιά ὅλες τίς περιπτώσεις καί γιά ὅλα τά «γοῦστα»!

2) Ἐρχόμαστε τώρα στό ἐρώτημα πού ἀποσχολεῖ καί τήν ἐπιστημονική κοινότητα. Πότε ἀρχίζει ἡ ἐγκυμοσύνη καί ἀπό πότε ἕνα ἀνθρώπινο ἔμβρυο (ἤ ὅπως ἀλλιῶς τό ὀνομάζουνε: ζυγώτη, βλαστοκύστη κλπ.) εἶναι ὄντως ἄνθρωπος;

Τό πότε ἀρχίζει ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι, ἀπό πλευρᾶς ἐπιστημονικῆς, πολύ βασικό ἐρώτημα. Καί αὐτό γιατί μεταφέροντας τό σημεῖο ἔναρξης ἀπό τή στιγμή τῆς γονιμοποίησης ἤ ἀλλιῶς τῆς σύλληψης σέ μεταγενέστερο χρόνο, κατά τό δοκοῦν ἤ πολλές φορές κατά τό «συμφέρον», ἐπηρεάζεται ἡ ὅλη θεώρησή μας καί βεβαίως καί ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ἐμβρύου, μέ ὅτι σημαίνει αὐτό.

Ἡ ἄποψη, λοιπόν, πολλῶν ἐπιστημόνων πού ἀσχολοῦνται μέ τήν ἐγκυμοσύνη καί τό ἔμβρυο (βιολόγων, ἐμβρυολόγων, γυναικολόγων κλπ.) εἶναι ὅτι ἡ ἔναρξη ἐγκυμοσύνης καί ἡ ἀρχή τῆς ὕπαρξης μιᾶς νέας, μοναδικῆς ζωῆς εἶναι ἡ σύλληψη, ἡ γονιμοποίηση δηλ. τοῦ ὡαρίου ἀπό τό σπερματοζωάριο καί ἡ δημιουργία τοῦ πρώτου ξεχωριστοῦ κυττάρου, τοῦ ζυγώτη.

«…Ἕνας ζυγώτης εἶναι ἡ ἀρχή ἑνός νέου ἀνθρώπου… Ὅταν ἡ γονιμοποίηση  ἔχει ὁλοκληρωθεῖ, τό ὡάριο γίνεται ζυγώτης».[15] «Αὐτός ὁ μονοκύτταρος ἄνθρωπος παράγει ἄμεσα συγκεκριμένες ἀνθρώπινες πρωτεΐνες καί ἔνζυμα (ὄχι ἔνζυμα καί πρωτεΐνες καρότου ἤ βατράχου) καί κατευθύνει γενετικά τή δική του/της ἀνάπτυξη. (Στήν πραγματικότητα αὐτή ἡ ἀνάπτυξη ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι δέν κατευθύνεται ἀπό τή μητέρα). Τέλος, αὐτός ὁ νέος ἄνθρωπος, τό μονοκύτταρο ἀνθρώπινο ζυγωτό, βιολογικά εἶναι ἕνα ἄτομο, ἕνας ζωντανός ὀργανισμός, ἕνα μεμονομένο ἄτομο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους».[16]

Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμε πλειάδα ἐπιστημόνων, πού οὐσιαστικά συμφωνοῦν μέ τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,[17] ὅμως θά ἀρκεστοῦμε σέ μιά σχετικά πρόσφατη (Ἰούνιος 2019) «δημοσκόπηση» πού διενήργησε ἕνας ἐρευνητής στίς ΗΠΑ, στά πλαίσια τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς στό Πανεπιστήμιο τοῦ Σικάγου, μέ θέμα: «Balancing Abortion Rights and Fetal Rights: A Mixed Methods Mediation of the U.S. Abortion Debate».[18] Στήν ἐρώτηση, πότε ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ζωή, πού ἔθεσε σε 5.377 βιολόγους, οἱ 5.161, δηλ. τό 96%, ἡ συντριπτική πλειοψηφία, δήλωσαν ὅτι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπό τή γονιμοποίηση! Εἶναι, μάλιστα, ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν ἐρωτηθέντων αὐτοχαρακτηρίστηκαν ὡς φιλελεύθεροι (89%), ὑπέρ τῶν ἐκτρώσεων–pro-choice (85%) καί πολιτικά ὡς «Δημοκρατικοί» (92%∙ πολιτικό κόμμα πού παραδοσιακά ὑποστηρίζει φανατικά τίς ἐκτρώσεις).[19]

Ὑπάρχουν βέβαια καί πολλοί ἄλλοι ἐπιστήμονες πού ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ το ἄνθρώπινο ἔμβρυο ἀποκτᾶ ἀνθρώπινη ὑπόσταση ὄχι ἀπό τή σύλληψή του, ἀλλά ἀπό σέ κάποια ἄλλη χρονική στιγμή. Κι ἐδῶ οἱ ἀπόψεις διαφέρουν. Ἄλλοι ὁρίζουν αὐτή τή στιγμή τήν 5^η μέ 8^η ἕως τήν 12^η ἡμέρα ὅπου γίνεται ἡ ἐμφύτευση τοῦ ζυγώτη στό ἐσωτερικό τῆς μήτρας∙ ἄλλοι ὅταν ἀρχίζει νά κτυπᾶ ἡ καρδιά, περίπου στίς 3 ἑβδομάδες ἀπό τήν ἐμφύτευση (ἄν καί νεώτερες μελέτες ἔχουν ἀποδείξει ὅτι αὐτό γίνεται ἤδη ἀπό τήν 18 ἡμέρα καί νωρίτερα [20])∙ ἄλλοι ὅταν τό ἔμβρυο εἶναι βιώσιμο ἐάν γεννηθεῖ [21]∙ καί τέλος κάποιοι ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἔχει δικαίωμα ἡ γυναίκα νά κάνει ἔκτρωση τό παιδί της ἀκόμη καί λίγο πρίν γεννηθεῖ! Καί μόνο αὐτές οἱ αὐθαίρετες διαφορετικές παραδοχές, μᾶς βάζουν σέ σκέψεις ἐάν ἐξυπηρετοῦν κάποιες σκοπιμότητες (π.χ. ὅσο ἀργότερα τοποθετοῦμε τό ἠθικό και νομικό ὅριο ὅπου δέν θεωροῦμε ὡς ἄνθρωπο τό ἔμβρυο, τόσο καί διευρύνεται τό χρονικό πλαίσιο ὅπου «ἐπιτρέπεται» στούς ἐπιστήμονες νά χρησιμοποιοῦν τά ἔμβρυα γιά πειράματα ἤ νά τά καταστρέφουν χωρίς ἠθικές ἀναστολές). Μάλιστα, δέν πρέπει νά παραθεωροῦμε τό γεγονός ὅτι ἡ «βιομηχανία» τῶν ἐκτρώσεων ἀποφέρει τεράστια κέρδη…!

Λαμβάνοντας λοιπόν ὑπόψη, τόσο τή δογματική διδασκαλία καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅσο καί τίς ὑγιεῖς ἐπιστημονικές θέσεις, παραθέτουμε διάφορες μορφές «ἀντισύλληψης» πού ἐνῶ διαφημίζονται ὡς τέτοιες, στήν πραγματικότητα κάποιες ἀπό τίς δράσεις τους προκαλοῦν ἔκτρωση (ἤ ὅπως ἀναφέρουν «ἀντιεμφυτευτικές»…!). Καί τό ἐξωφρενικό εἶναι, ὅπως προαναφέραμε, ὅτι παρουσιάζονται ὡς «ἀντισυλληπτικά» (ἐκτός ἀπό τό ἐκτρωτικό χάπι – Μιφεπριστόνη-RU 486 –, πού χορηγεῖται ξεκάθαρα μόνο γιά ἔκτρωση). Τά παραθέτουμε ἐν συντομίᾳ:

1. «Χάπι τῆς ἑπόμενης ἡμέρας» ἤ «χάπι ἐπείγουσας ἀντισύλληψης».

Ἄς δοῦμε πῶς δρᾶ: α) Ἐμποδίζει τίς ὠοθῆκες νά ἀπελευθερώσουν τό ὠάριο. β) Παρεμποδίζει τό σπερματοζωάριο νά γονιμοποιήσει τό ὠάριο πού πιθανόν ἔχει ἀπελευθερωθεῖ. γ) Ἐμποδίζει τό γονιμοποιημένο ὠάριο νά προσκολληθεῖ στήν ἐσωτερική στοιβάδα τῆς μήτρας καί νά ἐξελιχθεῖ ἡ κύηση.

Ἡ τρίτη δράση του (ἀφοῦ ἔχει γίνει ἡ γονιμοποίηση, τερματίζει τήν κύηση) εἶναι ξεκάθαρα ἐκτρωτική καί ὄχι ἀντισυλληπτική!!! (Σημειώνουμε ὅτι πωλεῖται ἐλεύθερα στά φαρμακεῖα).[22]

2. «Σπιράλ» ἤ «Ἐνδομήτριο ἀντισυλληπτικό (!) σπείραμα»!

α) Προκαλεῖ μείωση τῆς κινητικότητας καί τῆς γονιμότητας τῶν σπερματοζωαρίων, καθώς καί καταστροφή αὐτῶν. β) Καθιστᾶ τό περιβάλλον τῆς μήτρας ἀκατάλληλο γιά τήν ἐμφύτευση τοῦ γονιμοποιημένου ὠαρίου, ἐφόσον ἔχει ἐπιτευχθεῖ ἡ γονιμοποίηση.

Καί αὐτό ἔχει καί ἐκτρωτική δράση, παρ’ ὅτι διαφημίζεται ὡς ἀντισυλληπτικό!

3. Τά κοινά ἀντισυλληπτικά χάπια!

Δροῦν ὡς ἑξῆς: α) Ὁ κύριος μηχανισμός δράσης τῶν ἀντισυλληπτικῶν χαπιῶν εἶναι ἡ ἀποφυγή τῆς μεσοκυκλικῆς αἰχμῆς τῶν γοναδοτροφινῶν, ἔτσι ὥστε νά ἀποφεύγεται ἡ ὠορρηξία. β) Παράλληλα ἐξασκοῦν καί ἄλλες δράσεις πού ἐμποδίζουν τήν σύλληψη, ὅπως ἡ παρεμπόδιση δημιουργίας ἐνδομητρίου ἱκανοῦ πρός ἐμφύτευση καί θρέψη τοῦ γονιμοποιηθέντος ὠαρίου, ἐμποδίζεται ἡ δράση ἑνός ἐνζύμου πού βοηθᾶ τή διάτρηση τοῦ ὠαρίου ἀπό τό σπερματοζωάριο, δημιουργεῖται πυκνή τραχηλική βλέννα γεγονός πού δυσχεραίνει τή διέλευση τοῦ σπέρματος καί τέλος ἐμποδίζεται ἡ παραγωγή ὁρμονῶν ἀπό τήν ὠοθήκη πού εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν ἐγκυμοσύνη.

Πόσες καί πόσοι ἄραγε τό γνώριζαν αὐτό; Ὅτι δηλ. μία ἀπό τίς δράσεις τοῦ «ἁπλοῦ» ἀντισυλληπτικοῦ χαπιοῦ εἶναι ἡ ἔκτρωση;

Ἐκτός ἀπό τίς παραπάνω «ἀντισυλληπτικές» μεθόδους, πού ὅπως δείξαμε ἔχουν καί ἐκτρωτική δράση, ἐκτρώσεις, μάλιστα πολλαπλές, γίνονται καί κατά τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης!

 Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθοδο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, γιά τά ἠθικά καί θεολογικά διλλήματα πού προκύπτουν ἀπό τή μή φυσική αὐτή διαδικασία.[23]  Ἐξάλλου, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμοποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4–7 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα. Τά «πλεονάζοντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.) οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσότερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπάνια 3.

Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό καί πνευματικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα! Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα.[24] Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, καταστρέφονται.

[1] Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι μόνο τό 2014, πού ἔχουμε στοιχεῖα, πραγματοποιήθηκαν στήν Ἑλλάδα 14.000 κύκλοι ἐξωσωματικῆς. Κι ἐνῶ, σύμφωνα μέ τόν Κώδικα Δεοντολογίας Ἰατρικῶς Ὑποβοηθούμενης Ἀναπαραγωγῆς (ΦΕΚ 293/Τεῦχος Β΄/7.2.2017) γιά νά ἀποφευχθοῦν πολύδυμες κυήσεις ἐμφυτεύονται 1 ἤ 2 ἔμβρυα (ὅταν βεβαίως ἐφαρμόζεται ὁ Κώδικας), συνήθως γονιμοποιοῦνται πάνω ἀπό 4–5. Τί γίνονται ὅλα ὅσα δέν ἐμφυτεύονται; Τό ἀναφέραμε ἤδη, τά ἀδύνατα ἤ «μή φυσιολογικά» καταστρέφονται ἤ χρησιμοποιοῦνται σέ πειράματα καί τά ὑπόλοιπα καταψύχονται, ἐάν βεβαίως αὐτό ἐπιθυμοῦν οἱ γονεῖς τους, ἀλλιῶς κι αὐτά καταλήγουν στόν Καιάδα!

Μάλιστα, στα πλαίσια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης πραγματοποιοῦνται δύο παρεμφερεῖς «ἐξετάσεις», ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» («Preimplantation Genetic Diagnosis»–PGD) καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» («Preimplantation Genetic Screening»–PGS). Αὐτές γίνονται πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ἔτσι ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς ἕνα γνωστό ἤ ἐπίφοβο γονιδιακό πρόβλημα (PGD) ἤ ἔμβρυα χωρίς χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις (PGS).

Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» εἶναι μία ἐξέταση μέ καθαρά εὐγονικά χαρακτηριστικά,[25] ἀφοῦ ὅταν ἀνιχνεύονται ἔμβρυα, πού δέν ἀνταποκρίνονται στά «στάνταρ» καί στά «πρότυπα» τῆς ἀπρόσωπης καί εὐδαιμονικῆς ζωῆς μας, τά «ἀποκλείουμε». Ἀπό τί ἄραγε; Μά, ἀπό τί ἄλλο, παρά ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμά τους στή ζωή! Ἰδού, λοιπόν, πόσο «πολιτισμένα» περιγράφουν τή διαδικασία αὐτή οἱ εἰδικοί, πού τήν ὑποστηρίζουν καί τήν ἐφαρμόζουν: «Ἀναζητοῦνται συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις... ἤ ἀριθμητικές/δομικές χρωμοσωμικές ἀνωμαλίες... πού εἶναι ὑπεύθυνες γιά τήν ἐμφάνιση στό ἔμβρυο γνωστῶν συγγενῶν καί κληρονομικῶν νοσημάτων. Τά προσβεβλημένα ἔμβρυα ἀπομονώνονται καί ἀποκλείονται ἀπό τήν ἐμβρυομεταφορά. Στή μήτρα μεταφέρονται ἐπιλεκτικά μόνον τά ὑγιή...». [1]  

Τά ἀδιαμφισβήτητα βιοηθικά διλήμματα πού ἀνακύπτουν ἀπό αὐτές τίς πρακτικές, δέν μποροῦν νά τά παρακάμψουν ἀκόμη καί οἱ ὑπέρμαχοί τους: «Ἐτησίως,  πολλές  γεννήσεις  παιδιῶν  μέ  κάθε  λογής  ἐλαττώματα  ἤ  νοσήματα  θά  ἦταν  δυνατόν  νά  ἀποφεύγονται  μέσῳ  τῆς  PGD,  σέ  συνδυασμό  μέ  ἐξωσωματική γονιμοποίηση. Τότε ὅμως, θά ἄνοιγε ἕνας παράλληλος δρόμος γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῶν ἐμβρύων μέ γνωστή γενετική ἀνωμαλία, μάλιστα δέ μέ λογικοφανή οἰκονομικά ἐπιχειρήματα: λ.χ., τό Κράτος θά μποροῦσε νά θεσπίσει διατάξεις γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῆς τεκνοποίησης τῶν ὑγιῶν φορέων τῆς β–μεσογειακῆς ἀναιμίας, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τό οἰκονομικό καί κοινωνικό κόστος τῶν μεταγγίσεων γιά τούς πάσχοντες ὁμοζυγῶτες εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό τό κόστος τοῦ γενικευμένου προεμφυτευτικοῦ ἐλέγχου κατά τήν τεκνοποίηση τῶν ὑγιῶν φορέων. Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν εὐγονική τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα... ἤ ἀπό τή λογική τῆς ἀπόρριψης τῶν δύσμορφων παιδιῶν στόν Καιάδα».[26]

Ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι γονιμοποιοῦνται συνήθως 4–5 ὠάρια, τότε μιλᾶμε γιά ἰσάριθμα ἔμβρυα μέ ἀθάνατη καί μοναδική ψυχή. Ἐάν ὑπάρχει ἕνα ποσοστό 50% κάποια ἀπό αὐτά νά ἔχουν γενετική «ἀνωμαλία», τότε στατιστικά 2 ἔμβρυα ἀπορρίπτονται, μέ ἄλλα λόγια θανατώνονται! Ἐνῶ ἀπό τά ὑπόλοιπα «φυσιολογικά» κάποια ἤ ὅλα θά ἐμφυτευθοῦν στή μήτρα καί κάποια θά καταψυχθοῦν γιά νά εἶναι «φρέσκα» γιά μελλοντική χρήση ἤ γιά πειράματα...[27] Πρόκειται γιά χιλιάδες ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες δέν συμπεριλαμβάνονται στίς καταγεγραμμένες 400.000 καί πλέον πού γίνονται κάθε χρόνο στήν ὁλοένα συρρικνούμενη πληθυσμιακά Χώρα μας.

Πρέπει κάποτε νά ἀφυπνισθοῦμε καί νά ἀναλογισθοῦμε τίς εὐθύνες μας. Τό σῶμα μποροῦμε νά τό φονεύσουμε, τήν ψυχή ὅμως ὄχι. Καί οἱ ψυχές ὅλων αὐτῶν τῶν ἀθώων ἐμβρύων δέν θανατώνονται οὔτε χάνονται: «καὶ γὰρ καὶ ἐκ τῶν ἐμβρύων, ἤ ἐκτρωμάτων... αἱ ψυχαὶ οὐ θανατοῦνται, οὐδὲ ἀπόλλυνται, ἀλλὰ σὺν ἡμῑν πρὸς τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἀναστάσει ἐπισυνάγονται, τῇ ἀῤῥήτω ἐνεργείᾳ καὶ παντοδυνάμῳ τοῦ Θεοῦ».[28] Ἄραγε, ἐάν γιά κάθε «ἀργό» λόγο θά ζητηθεῖ ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως ἀπολογία,[29] τί λόγο θά δώσουν γι’ αὐτές τίς ἀθῶες ἀγέννητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, ὅσοι συνήργησαν στή θανάτωσή τους καί παρέμειναν ἀμετανόητοι;
  

Ὑποσημειώσεις:

[1] Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ: «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σελ. 152.

[2] Ἡσυχίου Πρεσβυτέρου, «Πρὸς Θεόδουλον», Φιλοκαλία, τόμ. Α΄, μγ΄, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθήνα 1982, σελ. 148.

[3] Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, «Ὁμιλία εἰς τὴν Ἄνναν», P.G. 54, 639.

[4] Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «... ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἑνώσας ἑαυτῷ καθ’ ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τ. 15Α, σελ. 202). 

[5] «Ἔκδοσις ἀκριβὴς...», ὅ. ἀ., σελ. 150.

[6] Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου, «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις», ἐρώτηση Ϟα΄ (91η), P.G. 89, 724.

[7] Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, «Περὶ ψυχῆς καὶ ἀναστάσεως»,P.G. 46, 125.

[8] Τούς ἱ. Κανόνες τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἐπεσφράγισε καί ἐπικύρωσε ἡ Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (691 μ.Χ.).

[9] «Ἐξεικονισμένο» χαρακτηρίζεται τό ἔμβρυο στό ὁποῖο ἔχουν διαμορφωθεῖ τά ἐξωτερικά του μέλη. Αὐτό γίνεται περίπου στούς 3 μῆνες τῆς κύησης. Κάποιοι ἐσφαλμένα θεωροῦν ὅτι τότε ἐμψυχώνεται ὁ ἄνθρωπος. Κάνουν, μάλιστα, τόν αὐθαίρετο διαχωρισμό, ὅτι μέχρι τότε ἔχει ζωή, ἀλλά ὄχι ψυχή! Τή διάκριση αὐτή, μεταξύ «ἐξεικονισμένου» καί «μή ἐξεικονισμένου» ἐμβρύου, ἡ Ἐκκλησία μας δέν τή δέχθηκε ποτέ. Μάλιστα, τήν ἀπεδοκίμασε ἔντονα (βλ. κανόνα Μ. Βασιλείου, ὁ ὁποῖος ἔχει οἰκουμενικό κύρος). Τό ἴδιο ἀρνητική εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας καί στή νεώτερη αὐθαίρετη ἄποψη μερικῶν ὅτι τό ἄνθρώπινο πρόσωπο διαμορφώνεται ἀπό τήν 14 ἡμέρα τῆς συλλήψεως. Αὐτή ἡ αὐθαίρετη θεώρηση ἔγινε γιά νά παρέχει «ἠθικό» (πολλές φορές καί νομικό) ἄλλοθι στούς βιολόγους, γενετιστές προκειμένου να κάνουν πειράματα σέ ἔμβρυα μέχρι 14 ἡμερῶν (κλωνοποίηση κλπ.). Βλ. Δελτία Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2001 καί 17ης Αὐγούστου 2000. 

[10] Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, «Πηδάλιον», ἐκδ. Ρηγοπούλου, Θεσ/νίκη 2016, σελ. 590.

[11] Ὅ. ἀ.

[12] «Τὰς τὰ ἀμβλωθρίδια φάρμακα, καὶ τὰς δεχομένας τὰ ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια τῷ τοῦ φονέως ἐπιτιμίῳ καθυποβάλλονται», ὅ. ἀ., σελ. 299.

[13] Μέ τόν ὄρο Ἔκτρωση ἤ Ἄμβλωση ἐννοοῦμε κυρίως τήν τεχνητή διακοπή τῆς κυήσεως (βλ. Μπαμπινιώτη Γ., «Λεξικό τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας», ἐκδ. Κέντρο Λεξικολογίας Ε.Π.Ε., Ἀθήνα 1998, σελ. 135).

Στήν περίπτωση, ὅμως, τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως χρησιμοποιοῦμε καταχρηστικά τόν ἴδιο ὄρο, γιατί οὐσιαστικά δέν καταστρέφεται τό ἔμβρυο μέσα στό σῶμα τῆς γυναίκας, ἀλλά στό ἐργαστήριο. Ἡ καταστροφή, ὅμως, τοῦ ἐμβρύου, ὡς ἔμψυχου καί μοναδικοῦ ἀνθρώπου, σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἀνάπτυξής του καί ὁπουδήποτε αὐτή λάβει χώρα, εἶναι οὐσιαστικά καί πραγματικά «διακοπή» τῆς ζωῆς του καί ἔτσι χρησιμοποιοῦμε τούς ἴδιους ὄρους σέ κάθε τέτοια περίπτωση. Ἄλλωστε, ὁ θάνατος καί μάλιστα μέ τεχνικούς τρόπους ἑνός ἀνθρώπου εἶναι πολύ σοβαρό θέμα γιά νά «παίζουμε» μέ τίς λέξεις!

[14] Γιά μιά τέτοια ἐπιστήμη, πού σκοτώνει ἀθῶες ὑπάρξεις, ἰσχύει τό γνωστό ἀρχαῖο ρητό: «πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, «Μενέξενος», 246e–247a).

[15] «A zygote is the beginning of new human deing… When fertilization is complete, the oocyte becomes a zygote.» (Moore L. Kaith and Persaud T.V.N., «The Developing Human», Philadelphia 1998, σελ. 2).

[16] «This new single-cell human being immediately produces specifically human proteins and enzymes (not carrot or frog enzymes and proteins), and genetically directs his/her own growth and development. (In fact, this genetic growth and development has been proven not to be directed by the mother). Finally, this new human being, the single-cell human zygote, is biologically an individual, a living organism, an individual member of the human species» (Irving N. Dianne, M.A., Ph.D. (former bench research biochemist/biologist NIH/NCI), «When do Human beings begin? “Scientific” myths and scientific facts», in «International Journal of Sociology and Social Policy», 1999, 19:3/4:22-36).

[17] Ἐνδεικτικά μπορεῖτε νά δεῖτε: α) «40 παραθέματα ἀπό ἐμπειρογνώμονες ἰατρούς καί ἐγχειρίδια πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ζωή ξεκινᾶ μέ τή σύλληψη» (https://afistemenaziso.gr/texts/medical/gynecology/40). β) «Life Begins at Fertilization», Princeton University   (https://www.princeton.edu/~prolife/articles/embryoquotes2.html).

[18] Jacobs, Steven Andrew, «Balancing Abortion Rights and Fetal Rights: A Mixed Methods Mediation of the U.S. Abortion Debate»,The University of Chicago, 2019 (διδακτορική διατριβή, βλ. https://knowledge.uchicago.edu/record/1883). Τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνάς του ἦταν ἐντυπωσιακά, ἄν καί διαφωνοῦμε κάθετα μέ τίς «συμβιβαστικές» του προτάσεις.

[19] «I Asked Thousands of Biologists When Life Begins. The Answer Wasn’t Popular», by Jacobs Steve, https://quillette.com/2019/10/16/i-asked-thousands-of-biologists-when-life-begins-the-answer-wasnt-popular/

[20] «Τό British Heart Foundation ἀναφέρει ὅτι ἀπό τήν 16η μέρα ἀπό τήν σύλληψη, χτυπάει ἡ καρδιά:  Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νά ἐπισκεφτεῖ τήν παρακάτω ἱστοσελίδα: www.justthefacts.org/get-the-facts/babys-heartbeat/  προκειμένου νά ἀκούσει καί νά δεῖ τή λειτουργία τῶν ἐμβρυϊκῶν καρδιακῶν κυττάρων ἀπό τή 18η μέρα ἀπό τή σύλληψη.

»Εἶναι γνωστό πώς ἡ ἀκρίβεια στήν ἀντίληψη ἑνός βιολογικοῦ φαινομένου σχετίζεται καί μέ τήν τεχνολογία πού εἶναι διαθέσιμη. Αὐτό πού χθές γινόταν ἀντιληπτό τήν 22η μέρα, σήμερα γίνεται ἀντιληπτό τή 18η» (www.afistemenaziso.gr/texts/epikairotita/apantisi-tou-kinimatos-afiste-me-na-ziso-sta-ellinika-ioaxes).

[21] Τό μικρότερο μωρό πού ἔχει γεννηθεῖ καί ἐπιβιώσει μέχρι σήμερα ἦταν 23 ἑβδομάδων καί 3 ἡμερῶν καί ζύγιζε 245 γραμμάρια (γεννήθηκε τό 2019). Ἐνῶ μέχρι τότε θεωρούσαν ὅτι ἕνα πρόωρο ἔμβρυο εἶναι βιώσιμο τουλάχιστον μεταξύ τῆς 24ης καί 26ης ἑβδομάδος.

[22] Μόνο τό 2014, σύμφωνα μέ τά δημοσιευμένα στοιχεῖα, πωλήθηκαν στή Χώρα μας 2.000.000 χάπια τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» καί τό 27% τῶν Ἑλληνίδων τά ἔχει χρησιμοποιήσει! Μάλιστα, σημειώθηκε ἔλλειψη στά φαρμακεῖα. Φανταστεῖτε πόσες ἐκτρώσεις ἔχουν γίνει καί πόσες γυναῖκες ἔχουν κάνει μία ἤ καί περισσότερες ἐκτρώσεις, ἐνῶ πιστεύουν ὅτι ἁπλῶς παίρνουν ἕνα ἀντισυλληπτικό χάπι!

[23] Ὁ νεοφανής Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου), γιά τό θέμα τῆς ἐξωσωματικῆς, δίδασκε:

«Ὁ ὀργανισμός μας ἔχει μνήμη, τά κύτταρά μας, οἱ ἱστοί μας, ὅλα. Ἡ ψυχή εἶναι παντοῦ, σ’ ὅλο τό σῶμα.

(Ἐρώτηση): — Ἄν κόψεις ἕνα κομματάκι δάχτυλο καί τό πετάξεις, πετᾶς καί λίγη ψυχή;

— Ὄχι, ἀλλά ὡστόσο καί στήν ἄκρη τοῦ δαχτύλου σου ἔχεις ψυχή. Ἦλθαν γυναικολόγοι καί μοῦ εἶπαν, πώς θ’ ἀρχίσουν πειράματα κι αὐτοί γιά τό παιδί τοῦ “σωλήνα”. Τούς εἶπα νά μήν τό κάνουν αὐτό, εἶναι πολύ κακό. Ἡ γονιμοποίηση εἶναι μυστήριο. Ὅλα τά μέρη τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνουν μέρος στήν συνουσία. Ἔχει σημασία αὐτό. Τί παιδί θά βγεῖ; Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ψυχική διάθεση τῶν δύο, ἀπό τήν ἀγάπη τους. Αὐτά ἐπιδροῦν στά νευρικά κύτταρα, στήν κατάσταση τῶν ὀργάνων, στό σπέρμα, στό ὠάριο, στήν σύλληψη. Ἐγώ τούς τό εἶπα: Ἔχω πληροφορία, ὅτι θά γίνει μεγάλο κακό μέ τό παιδί τοῦ σωλήνα...». (Κωστάκου Ἄννα, «Συνομιλώντας μέ τόν Γέροντα Πορφύριο», ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι 2012, σελ. 98–99).

[24] Σύμφωνα μέ τά ἴδια τά «Κέντρα Γυναικολογίας καί Ἀναπαραγωγῆς»: «Τά ἔμβρυα μποροῦν νά καταψυχθοῦν τήν 1η, 2η, 3 ἤ 5η μέρα μετά τήν ὠοληψία. Οἱ ἐμβρυολόγοι τά ἀξιολογοῦν μέ βάση τά διεθνῆ κριτήρια καί κρίνουν ποιά ἔμβρυα εἶναι βιώσιμα καί μποροῦν νά δώσουν ἐγκυμοσύνη. Τά ἔμβρυα αὐτά εἶναι κατάλληλα γιά κρυοσυντήρηση…, μόνο ἔμβρυα καλῆς ποιότητας καταψύχονται, γιατί τά ἔμβρυα μέτριας ἤ κακῆς ποιότητας συνήθως δέν ἐπιβιώνουν στήν ἀπόψυξη. Ἄν τά ἔμβρυα εἶναι μέτριας ποιότητας, συστήνουμε νά μή γίνεται κρυοσυντήρηση… Τά ἔμβρυα μποροῦν νά παραμείνουν στήν κατάψυξη γιά 5 χρόνια κάτω ἀπό τίς κατάλληλες συνθῆκες κρυοσυντήρησης… Σέ κάθε περίπτωση, τό ζευγάρι συζητᾶ μέ τό γιατρό γιά τό “ἄν”  καί “πότε”  θά γίνει κρυοσυντήρηση καί ἡ ἀπόφαση λαμβάνεται ἀπό κοινοῦ.

»Ἡ μέθοδος τῆς κρυοσυντήρησης οὐσιαστικά αὐξάνει τά ποσοστά ἐπίτευξης ἐγκυμοσύνης χωρίς νέα διέγερση, γιατί ἄν δέν πετύχει ἡ προσπάθεια μέ τά “φρέσκα” ἔμβρυα, πολύ πιθανό νά πετύχει ἡ προσπάθεια μέ τά κατεψυγμένα ἔμβρυα…»

Προσέξτε ὁρολογία: «μέτριας ἤ κακῆς ποιότητας», «φρέσκα ἔμβρυα»…, σάν νά ἀναφέρονται σέ τρόφιμα καί ὄχι σέ ἀνθρώπινες ζωές! Οἱ γιατροί, μαζί μέ τούς γονεῖς, πού κατά κανόνα ἀκολουθοῦν τίς ὁδηγίες τῶν γιατρῶν, οἰκειοποιοῦνται τίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καί ἀποφασίζουν ποιός θά ζήσει καί ποιός ὄχι.

Βλ. καί τό σχετικό μας ἄρθρο: «Ἡ “Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση – Εξέταση” καί ἡ σχέση της μέ τήν Ἔκτρωση!», https://afistemenaziso.gr/texts/medical/proemfyteftikh-genetikh-diagnwsh-exetash-pgd-pgs-ektrwsh   

[25] Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι τήν εὐγονική στήν ἀρχαιότητα ἐφήρμοζαν οἱ Σπαρτιάτες μέ τόν Καιάδα, ἐνῶ στή νεώτερη ἱστορία μεταξύ ἄλλων οἱ Ναζιστές, ἀλλά καί κάποια «πολιτισμένα» κράτη, ὅπως οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς, ἡ Σουηδία κ.ἄ.

[26] Καζλαρής Χάρης, PhD Βιοχημικός–Κλινικός Ἐμβρυολόγος, «Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) καί προεμφυτευτικός γενετικός ἔλεγχος (PGS): εἰδικές ἐξετάσεις ἤ ἐφαρμογές ρουτίνας;», Ἀθήνα  2012, σελ. 3.

[27] Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος σέ εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (6. 2. 2005) ἀναφερόμενος στό νομοσχέδιο γιά τήν «Ἰατρική Ὑποβοήθηση στήν Ἀνθρώπινη Ἀναπαραγωγή», σημείωνε καί τά ἑξῆς:

«Τό τρίτο σημεῖο ἔχει σχέση μέ τό λεγόμενο “πλεονάζον γεννητικό ὑλικό” καί τό λεγόμενο “κρυοσυντηρημένο γεννητικό ὑλικό”, τό ὁποῖο, ὅταν δέν ἐμφυτεύεται σέ ἄλλο σῶμα, χρησιμοποιεῖται γιά θεραπευτικούς ἤ ἐρευνητικούς σκοπούς ἤ καταστρέφεται. Ὁπότε, σέ αὐτήν τήν περίπτωση, ἀκριβῶς ἐπειδή τό γονιμοποιημένο ὠάριο, ἤτοι τό ἔμβρυο, γιά τήν ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι ἄνθρωπος, σημαίνει ὅτι ἡ πράξη αὐτή συγκαταλέγεται στήν κατηγορία τοῦ φόνου συγκεκριμένου ἀνθρώπου... Τό ἔμβρυο, τόν ἄνθρωπο, δέν μποροῦμε νά τό ὀνομάσουμε ἁπλῶς γεννητικό ἤ γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο μάλιστα μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε γιά ἐρευνητικούς καί θεραπευτικούς σκοπούς. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ πειραματόζωο». [Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος (Βλάχος), «Ὑποβοηθούμενη Ἀναπαραγωγή», http://alopsis.gr (12.1.2006)].  

[28] Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου, «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις», ὅ. ἀ., σελ. 725.

[29] «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ λαλήσουσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως» (Ματθ. 12, 36).
  

Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός,

Πρόεδρος «Πανελληνίου Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτεκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

 

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!