Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου καί καταστροφικοῦ Νόμου 1609/1986, μέ τόν παραπλανητικό τίτλο: «Τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας...»,¹ μέ τόν ὁποῖο οὐσιαστικά«νομιμοποιήθηκαν» οἱ φονικές ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;

Τό θαῦμα τῆς ζωῆς!
Ἔμβρυο 20 ἑβδομάδων.

Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου καί καταστροφικοῦ Νόμου 1609/1986, μέ τόν παραπλανητικό τίτλο: «Τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας...»,¹ μέ τόν ὁποῖο οὐσιαστικά «νομιμοποιήθηκαν» οἱ φονικές ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;

Τριάντα (30) ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν παρέλθει καί τά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι ὁρατά καί ἀπειλοῦν δημογραφικά, ἀλλά, τό σπουδαιότερο, ἠθικά καί πνευματικά τήν ὑπόσταση τῆς Πατρίδος μας. Ἐάν ὑπολογίσουμε ὅτι πραγματοποιοῦνται περίπου 350.000–450.000 Ἐκτρώσεις ἐτησίως στή Χώρα μας (σύμφωνα μέ ἄλλους ὑπολογισμούς ἀνέρχονται στίς 500.000, πού εἶναι καί τό πιό πιθανό) καί πολλαπλασιάσουμε μέ τό 30 (ἔτη), τό ἀποτέλεσμα τῆς πράξης εἶναι σοκαριστικό:

Σ' αὐτή τήν παράλογη ἱστορία εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ παραπληροφόρηση, πού μέ τή μορφή τῆς προπαγάνδας ἀποκρύπτει τήν οὐσία τῆς πράξης. Τό νόημα τῶν λέξεων ἀλλάζει ἤ χρησιμοποιεῖται ἐπιλεκτικά, προκειμένου νά δηλώσει τό προκατασκευασμένο ἰδεολόγημα, πού βέβαια ἀπέχει πολύ ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι, ἡ λέξη «ἔκτρωση» ἀντικαταστάθηκε μέ τόν ὅρο: «τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης...» κι αὐτό γιατί ἡ «ἔκτρωση» παραπέμπει στή βίαιη διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί στό φόνο τοῦ ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου.

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Νομικῆς Ἀντώνιος Μανιάκης σημείωνε σέ σχετικό ἄρθρο του: «... τό ἔμβρυο δέν εἶναι πράγμα ἤ ἁπλή ἰδιότητα τοῦ γυναικείου σώματος, ἀλλά κύτταρο ζωῆς. Τό κυοφορούμενο ἀποτελεῖ ζωή πού ἀναπτύσσεται καί εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέχρι τόν τοκετό μέ τή ζωή καί τήν ὑγεία τῆς ἐγκύου. Γιά τό λόγο αὐτό χρήζει ἰδιαίτερης προστασίας ἀπό τό δίκαιο».² Ὅμως, ὅπως εἶναι φανερό, ἡ προστασία αὐτή δέν παρέχεται ἀπό τόν «ἐκτρωτικό» νόμο στό ἀπειλούμενο μέ ἔκτρωση ἔμβρυο, μάλιστα συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἐξ ἄλλου, σύμφωνα μέ πολλούς ἔγκριτους Νομικούς-Συνταγματολόγους,­ ὁ νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός δεδομένου ὅτι ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τή διάταξη τοῦ ἄρθρου 5, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, μέ τήν ὁποία κατοχυρώνεται τό δικαίωμα στή ζωή κατά τρόπο ἀπόλυτο. Ἡ συνταγματική διάταξη δέ διακρίνει μεταξύ γεννημένου καί κυοφορούμενου, οὔτε ἐξουσιοδοτεῖ τό νομοθέτη νά κάνει τέτοια διάκριση.

Τό ἄρθρο 2 τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τήν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν» (Ε.Σ. .Α.) ὁρίζει ὅτι: «Σέ κανένα δέ μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ ἐκ προθέσεως θάνατος, παρά μόνο εἰς ἐκτέλεσιν θανατικῆς ποινῆς ἐκδιδομένης ὑπό δικαστηρίου σέ περίπτωση ἀδικήματος πού τιμωρεῖται ἀπό τό νόμο μέ τήν ποινή αὐτή». Κι ὅμως, στό κυοφορούμενο ἔμβρυο μέ τήν ἔκτρωση οὐσιαστικά ἐπιβάλλεται ἡ «θανατική ποινή», χωρίς νά ἔχει κάνει κάποιο «ἔγκλημα»...

Παρ' ὅλα αὐτά οἱ ἐκτρώσεις ἔχουν παγκοσμίως πολλούς φανατικούς ὑποστηρικτές καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι μέ σαθρά «ἐπιχειρήματα» προσπαθοῦν νά πείσουν γιά τήν νομιμότητα, ἀλλά καί τήν ἀναγκαιότητά τους.

Ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημά τους, ἀπό τά πιό διαδεδομένα, εἶναι... «ἀνθρωπιστικό»! «Δέν εἶναι σωστό, ὑποστηρίζουν, νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί μέ προβλήματα ὑγείας καί νά ὑποφέρει...». Μέ τή «λογική» αὐτή θά ἔπρεπε καί ὅλους ὅσοι ὑποφέρουν νά τούς «ἀπαλλάξουμε» ἀπό τόν πόνο τους, σκοτώνοντάς τους...

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς «εὐθανασίας» εἶναι συνήθως καί ὑπέρμαχοι τῆς «εὐγονικῆς» καί τῶν ἐκτρώσεων καί ἀντίθετα. Πρόσφατα, μάλιστα, ἐπιστήμονες ἀπέδειξαν ὅτι τό ἔμβρυο αἰσθάνεται πόνο, πονάειδηλαδή ὅπως ὅλοι μας, πρίν ἀπό τήν 8η ἑβδομάδα. ³ Γεγονός πού ἀνατρέπει καί ἀκυρώνει τό δῆθεν «ἀνθρωπιστικό» ἐπιχείρημα τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώσεων, ἀφήνοντάς τους ἠθικά ἀκάλυπτους...

Ἄλλωστε, οἱ περισσότερες «ἀσθένειες» (Μεσογειακή Ἀναιμία, Σύνδρομο Down κλπ.), γιά τίς ὁποῖες δολοφονοῦνται τά ἀγέννητα παιδιά ὅταν «διαγνωσθεῖ» ὅτι πάσχουν, μέ τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης ἀντιμετωπίζονται ἀποτελεσματικά. Τό δέ προσδόκιμο ζωῆς τῶν «ἀσθενῶν» ἔχει αὐξηθεῖ καί ἡ ποιότητα ζωῆς τους ἔχει βελτιωθεῖ. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχει πάντα στίς ἐξετάσεις προγεννητικοῦ ἐλέγχου, μέ τίς ὁποῖες γίνεται ἡ «διάγνωση», τό ποσοστό λάθους (σύμφωνα μέ μελέτες ἀνέρχεται στό 5%), καθώς καί «οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν», τόσο στή γυναίκα (βλ. ὑποσημ. 15, σελ. 10) ὅσο καί στό παιδί.⁴ Κατά τ’ ἄλλα ἡ ὑποκριτική κοινωνία μας στέκεται μέ ἀποτροπιασμό στό ὄντως ἀποτρόπαιο φαινόμενο τοῦ Καιάδα τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, καί στίς ἀπάνθρωπες μεθόδους τοῦ Ναζισμοῦ,⁵ἐνῶ ὑπερθεματίζει καί νομοθετεῖ ὑπέρ τοῦ συγχρόνου καί ἀπείρως μεγαλύτερου Καιάδα, αὐτοῦ τῶν Ἐκτρώσεων.

Ἐπιπροσθέτως, οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἔκτρωσης διατείνονται ὅτι τό ἔμβρυο δέν εἶναι αὐτόνομος ἄνθρωπος καί δέν ἔχει ψυχή, ἀλλά ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σώματος τῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἔχει τό «δικαίωμα» τῆς ἐπιλογῆς νά αὐτοδιαχειρίζεται τό σῶμα της καί νά εἶναι ἡ μόνη ἁρμόδια νά ἀποφασίζει ἐάν θά γεννήσει ἕνα παιδί ἤ ἄν θά «ἀπαλλαγεῖ» ἀπ' αὐτό. Στό διαδίκτυο εἴδαμε ἕνα ὡραῖο σύνθημα, πού περιγράφει μέ δυό φράσεις τό «δικαίωμα ἐπιλογῆς» τῆς μητέρας: «Ἡ μόνη ἐπιλογή μιᾶς μητέρας πού ἐγκυμονεῖ... εἶναι ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της»!

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν δέχεται τή θεωρία «τῆς διαδικασίας ἐμψυχώσεως» (δηλ. ὅτι τό ἔμβρυο δέν ἔχει ἀπό τήν ἀρχή ψυχή, ἀλλά ἐμψυχοῦται τίς πρῶτες 14 ἡμέρες ἤ καί ἀργότερα). Σύμφωνα μέ τή Χριστολογική δογματική διδασκαλία της (Γ΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικές Σύνοδοι) τό ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως»⁶ . Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστημα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται· οὐ τὸμὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον». («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σ. 150). Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: «Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο (= ὑπῆρχε), οὔτε ψυχὴπρὸ τοῦ σώματος» (PG 89, 724). Γι’ αὐτό καί ὁ θάνατος ἐπέρχεται μόνο ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθεῖ ἀπό τό σῶμα. Ἀλλά καί ἡ σύγχρονη γενετική καί ἐμβρυολογική ἐπιστήμη ἐπιβεβαιώνει ὅτι τό ἔμβρυο ἔχει ὅλες τίς γενετικές πληροφορίες (DNA), ὡς αὐτόνομος ἄνθρωπος, ἀπό τή σύλληψή του καί ὄχι ἀπό κάποια ἑβδομάδα τῆς κυήσεώς του ἤ ἀπό τή γέννησή του, «...δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα»⁷.

«Ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία 23 χρωμοσώματα τοῦ σπερματοζωαρίου ἑνωθοῦν μέ τά 23 χρωμοσώματα τοῦ ὠαρίου, δημιουργεῖται ἕνας νέος ἀνθρώπινος ὀργανισμός, διαφορετικός ἀπό τούς γεννήτορές του. Τό ἔμβρυο ἀπό τήν ἡλικία τοῦ 1–1,5 μηνός παρουσιάζει τά ἀνθρώπινα σωματικά χαρακτηριστικά. Στίς 3 ἑβδομάδες τό ἔμβρυο, ἄν καί μόλις 2,5 ἑκατοστά, ἔχει τίς καταβολές ματιῶν, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικῆς στήλης καί καρδιᾶς. Ἡ καρδιά του χτυπᾶ ἤδη ἀπό τήν 18η ἡμέρα. Μετά τούς 2,5 μῆνες δέν δημιουργεῖται κανένα νέο ὄργανο, ἁπλῶς αὐξάνει ὅ,τι ὑπάρχει».⁸

Ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων.
Νομίζετε ὅτι δέν ἀξίζει νά ζήσει, ἐπειδή εἶναι... «ἀνεπιθύμητο»;

Καί ἐπανερχόμαστε στόν ἐμβρυοκτόνο νόμο, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ νομοθέτης αὐθαίρετα ἀποφαίνεται ὅτι: «Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνεργεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου...». Καί συνεχίζει στόν καταχρηστικό ἐπίσης προσδιορισμό τῆς ἔκτρωσης, ὡς «μή ἄδικης» (καί βέβαια ἀτιμώρητης) πράξης, ἕως και τή 12η ἑβδομάδα κύησης, χωρίς κἄν κάποια «δικαιολογία», ἀρκεῖ μόνο ἡ ἀποτρόπαια ἀπόφαση τῆς μητέρας νά χαρακτηρίσει τό σπλάγχνο της... «ἀνεπιθύμητο»!

Ὅμως, τό ἔμβρυο πού θά προέλθει ἀπό βιασμό ἤ ἀποπλάνηση ἤ αἱμομιξία...

παύει (κατά τό νομοθέτη πάντα) νά ἔχει δικαίωμα στή ζωή πέρα ἀπό τήν 12η ἕως καί τή 19η ἑβδομάδα καί μέχρι τότε δέν εἶναι «ἄδικη» πράξη ἡ ἔκτρωσή του! Καί συνεχίζεται ὁ αὐθαίρετος παραλογισμός, διότι τό ἔμβρυο, πού θά «διαγνωστεῖ» μέ «ἐνδείξεις(!) σοβαρῆς ἀνωμαλίας...», δέν ἔχει κανένα δικαίωμα στή ζωή μέχρι καί τήν 24η ἑβδομάδα, καί, σάν κάποιος ἀνεπιθύμητος ὄγκος στό σῶμα τῆς μητέρας, ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο νά «ἀποβληθεῖ» βιαίως...!

Τέλος, ἐάν ἡ ζωή τῆς ἐγκύου διατρέχει κίνδυνο, ἡ ἔκτρωση μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἐγκυμοσύνης. Τότε δικαίωμα στή ζωή ἔχει μόνο ἡ μητέρα καί ὄχι τό παιδί! Σκεφτεῖτε τώρα τήν ὑποθετική περίπτωση, κατά τήν ὁποία μετά ἀπό ἕνα ἀτύχημα κινδυνεύουν νά πεθάνουν ἡ μητέρα καί τό παιδί της. Ὑπάρχει ὅμως ἡ δυνατότητα οἱ γιατροί νά σώσουν ἕναν ἀπό τούς δύο. Ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ μητέρα ἔχει τίς αἰσθήσεις της καί τῆς τεθεῖ τό δίλημμα, πόσες μητέρες πιστεύετε θά ἐπέλεγαν νά ζήσουν αὐτές κι ὄχι τό παιδί τους; Ἐλάχιστες, ἴσως καί καμμία!

Αὐτή ἡ ὡραία ἀφίσα δίνει μέ σαφήνεια ἀπάντηση σέ ὅσους ὑποστηρίζουν τήν ἔκτρωση λόγῳ βιασμοῦ τῆς μητέρας (στή Χώρα μας «ἐπιτρέπεται» μέχρι καί τήν 19η ἑβδομάδα κύησης!). Εἶναι ὄντως φοβερό καί πολύ τραυματικό γιά τή γυναίκα τό ἀποτρόπαιο γεγονός τοῦ βιασμοῦ. Ὅμως, τί φταίει τό ἀνυπεράσπιστο ἔμβρυο; Ἄς ρωτήσουν τή Ρεβέκκα τῆς διπλανῆς ἀφίσας, ἐάν θά προτιμοῦσε νά μήν εἶχε γεννηθεῖ...!

Ἡ ἔννοια τῆς Μητρότητας ἔχει διαχρονικά συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ αὐτήν τῆς θυσίας. Ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν ἑκατομμύρια ἡρωίδες μητέρες ἀνά τούς αἰῶνες, πού προτιμοῦν νά θυσιάσουν ἀκόμα καί τή ζωή τους, για νά ζήσουν τά παιδιά τους, ἀκόμη καί ἐάν αὐτά δέν ἔχουν γεννηθεῖ καί φιλοξενοῦνται στή μήτρα τους.⁹

Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι, ἐάν μποροῦσαν οἱ μητέρες νά δοῦν τό ἀγέννητο παιδί τους, πρίν ἀποφασίσουν νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἐλάχιστες θά προχωροῦσαν στήν ἀποτρόπαια αὐτή πράξη. Ὁ διάσημος γυναικολόγος Dr Bernard Nathanson ἔχει ἐπισημάνει τό ἑξῆς σημαντικό:

«Ἄν τό κοιλιακό τοίχωμα τῆς ἐγκύου γυναίκας ἦταν διάφανο, τί εἴδους νόμους θά εἴχαμε γιά τήν ἔκτρωση;» ( ἀπό τή συγκλονιστική ταινία: «Σιωπηλή κραυγή», ὅπου παρουσιάζεται ἡ ἔκτρωση ἑνός ἐμβρύου 10 ἑβδομάδων.

Μία ταινία, πού ὅλες ὅσες σκέπτονται τήν ἔκτρωση, πρέπει νά δοῦν καί, ἄν εἶναι δυνατόν, μαζί μέ ὅσους τίς πιέζουν νά κάνουν ἔκτρωση, πρίν ἀποφασίσουν νά καταστρέψουν δυό ζωές, τοῦ παιδιοῦ τους καί τή δική τους)¹⁰ .^,11

Εἶναι προφανές ὅτι ἐπιβάλλεται νά καταργηθεῖ ἄμεσα ὁ νόμος καί νά ἀπα­γορευθοῦν ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ Ἐκτρώσεις. Κάθε ἔγκυος γυναίκα πρέπει νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῆς κυοφορίας τοῦ παιδιοῦ της, ὡς φιλοξενοῦσα στή μήτρα της ἕναν ἄλλο, μοναδικό ἄνθρωπο κι ὄχι ἕνα «κτῆμα» της ἤ ἕνα μέλος τοῦ σώματός της.¹² Τήν ἴδια εὐθύνη ἔχει φυσικά καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ. Μάλιστα, σέ περίπτωση οἰκονομικῆς ἀδυναμίας νά ἀναλαμβάνει ἡ Πολιτεία ὅλα τά ἔξοδα (κι ὄχι ὅπως δυστυχῶς γίνεται σήμερα, πού ἡ δαπάνη γιά τήν ἔκτρωση καλύπτεται ἀπό τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα, ἐνῶ τά οἰκογενειακά ἐπιδόματα εἶναι οὐσιαστικά ἐλάχιστα). Καί σέ ἀκραῖες περιπτώσεις, πού ἡ μητέρα ἀδυνατεῖ νά μεγαλώσει τό παιδί της, αὐτό νά δίνεται γιά υἱοθεσία σέ ἄτεκνα ζευγάρια. Καί ἄν κάποια παιδάκια γεννηθοῦν «ἄρρωστα» νά ἀντιμετωπίζονται μέ ἀγάπη, φροντίδα καί σεβασμό, ὅπως κάθε ἄλλος ἀσθενής. «Ἡ Ἔκτρωση γιά κανένα λόγο δέν εἶναιλύση..., γιά ὅλους ὅμως τούς λόγους εἶναι φόνος »! ¹³

Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ χιλιάδες ἐκτρώσεις πού γίνονται κάθε χρόνο στήν Πατρίδα μας, οἱ ὁποῖες μέ νόμο ὑποστηρίζονται ἀπό το Κράτος ἔχουν ἐπιφέρει τήν «ὀργή» τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, ἀπό φιλευσπλαχνία, θέλει νά μᾶς παιδαγωγήσει καί νά μᾶς φέρει σέ ἐπίγνωση καί μετάνοια. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ σύγχρονος μεγάλος Ἅγιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης († 12η Ἰουλίου):

«...Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπό τό Κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό Ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθεῖ».¹⁴

Οἱ γυναῖκες πού σκέφτονται ἤ πιέζονται νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἄς προβληματιστοῦν, πρίν σκοτώσουν τό ἴδιο τό παιδί τους καί καταστραφοῦν καί οἱ ἴδιες ψυχικά καί σωματικά.¹⁵ Τίς προτρέπουμε νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόΣύλλογό μας, προκειμένου νά ἐνημερωθοῦν ὑπεύθυνα καί νά βοηθηθοῦν ψυχολογικά, ἠθικά καί ὑλικά (ἡ ἀνωνυμία εἶναι σεβαστή). Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της, ἔχει βοηθήσει ἑκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις (βλ. στήν ἑπόμενη σελίδα). Ἐνῶ, ὅσες ἤδη ἔχουν κάνει ἔκτρωση ἄς προστρέξουν στό Μυστήριο τῆς ἱ. Ἐξομολογήσεως, γιά νά ἐναποθέσουν τό βάρος τους στό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἄλλωστε δέν ἐπιθυμεῖ τό θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ «ὡς τὸἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν» (Ἰεζεκιήλ 18, 23).

Τέλος, ἄς προσευχόμαστε ὅλοι νά φωτίσει ὁ Πανάγαθος τά «σκοτισμένα» μυαλά τῶν Πολιτικῶν μας, ὥστε νά σταματήσουν αὐτή τή «νόμιμη» γενοκτονία. Ὑπεύθυνοι δέν εἶναι μόνο ὅσοι ψήφισαν, πρίν 30 χρόνια, αὐτόν τόν αἱμοσταγή νόμο, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι ἀπό τότε τόν ἀνέχονται καί δέν ἀγωνίζονται νά καταργηθεῖ.¹⁶

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΕΚΤΡΩΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ «ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ»...! Εἶναι σημαντικό νά σημειώσουμε ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δέν δέχεται καί τή χρήση τῆς ἀντισύλληψης, ὡς ἐπέμβασης τοῦ ἀνθρώπου στό δημιουργικό καί σωτηριολογικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἡ «ἐμμονή» τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπιθυμεῖ τόν «προγραμματισμό» τῆς ζωῆς του, παραγνωρίζοντας τόν Πανάγαθο Θεό καί τήν ἀγάπη Του πρός τό πλάσμα Του, εἶναι τουλάχιστον ἔνδειξη ὀλιγοπιστίας καί ἄρνησης τοῦ «σταυροῦ», πού πολλές φορές ἐπιτρέπει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Ξεχνᾶμε ὅμως ὅτι χωρίς Σταυρό δέν ὑπάρχει Ἀνάσταση! Ὅμως, αὐτό πού ἴσως οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν εἶναι ὅτι, ἐκτός ἀπό τό γνωστό Ἐκτρωτικό χάπι (τό δηλώνει καί τ’ ὄνομά του), κάποια «ἀντισυλληπτικά» εἶναι καί ΕΚΤΡΩΤΙΚΑ. Κι αὐτά εἶναι: 1) Τό «Σπιράλ» ἤ «Ἐνδομήτριο ἀντισυλληπτικό (!) σπείραμα» («προκαλεῖ μείωση τῆς κινητικότητας καί τῆς γονιμότητας τῶν σπερματοζωαρίων, καθώς καί καταστροφή αὐτῶν, ἐνῶ κάνει τό περιβάλλον τῆς μήτρας ἀκατάλληλο γιά τήν ἐμφύτευση τοῦ γονιμοποιημένου ὠαρίου, ἐφόσον ἐπιτευχθεῖ γονιμοποίηση», κι ὅμως τό ὀνομάζουν «ἀντισυλληπτικό») καί 2) τό Χάπι τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» ἤ «ἐπείγουσα ἀντισύλληψη (!)» («- Ἐμποδίζει τίς ὠοθῆκες νά ἐλευθερώσουν ὠάριο (ὠορρηξία). - Ἐμποδίζει τή γονιμοποίηση ὠαρίου πού ἔχει ἤδη ἐλευθερωθεῖ. - Ἐμποδίζει γονιμοποιημένο ὠάριο νά προσκολληθεῖ στή μήτρα». Βλ. - 3. 2. 2010, ἄρθρο μέ τίτλο: «Γιατί αὐτό τό φαρμακεῖο δέν πουλᾶ τό χάπι τῆς ἑπόμενης ἡμέρας;»). Μόνο τό 2014, σύμφωνα μέ τά δημοσιευμένα στοιχεῖα, πωλήθηκανστή Χώρα μας 2.000.000 χάπια τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» καί τό 27% τῶν Ἑλληνίδων τά ἔχει χρησιμοποιήσει!! Φανταστεῖτε πόσες ἐκτρώσεις ἔχουν γίνει χωρίς κανένας νά τίς καταγράψει... καί πόσες γυναῖκες ἔχουν κάνει μία ἤ καί περισσότερες ἐκτρώσεις, ἐνῶ πιστεύουν ὅτι ἁπλῶς παίρνουν ἕνα ἀντισυλληπτικό χάπι!

 

---

1. Ἀναφέρει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ἐπαίσχυντος «ἐκτρωτικός» νόμος 1609/1986:

«... 4. Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνερ-γεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου ἀπό γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο μέ τή συμμετοχή ἀναισθησιολόγου σέ ὀργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, ἄν συντρέχει μία ἀπό τίς ἀκόλουθες περιπτώσεις:

» α) Δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δώδεκα (12) ἑβδομάδες ἐγκυμοσύνης.

 

 

   β) Ἔχουν δια­ πιστωθεῖ μέ τά σύγχρονα μέσα προγεννητικῆς διάγνωσης ἐνδείξεις σοβαρῆς ἀνωμαλίας τοῦ ἐμβρύου πού ἐπάγονται τή γέννηση παθολογικοῦ νεογνοῦ καί ἡ ἐγκυμοσύνη δέν ἔχει διάρκεια περισσότερο ἀπό εἴκοσι τέσσερις (24) ἑβδομάδες.

   γ) Ὑπάρχει ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τή ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ὑγείας της. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπαιτεῖται σχετική βεβαίωση καί τοῦ κατά περίπτωση ἁρμόδιου ἰατροῦ.

   δ) Ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀποτέλεσμα βιασμοῦ, ἀποπλάνησης ἀνήλικης, αἱμομιξίας ἤ κατάχρησης γυναίκας ἀνίκανης νά ἀντισταθεῖ καί ἐφόσον δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δεκαεννέα ἑβδομάδες (19) ἐγκυμοσύνης...».

 

2. Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 11.6.1986, σελ. 9.

3. Maureen Condic, Phd., Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια τῆς Νευροβιολογίας καί Ἀνατομίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα–Η.Π.Α. Κατέθεσε τό Μάιο τοῦ 2013, ὡς εἰδικόςστήν ἀνθρώπινη ἐμβρυϊκή ἀνάπτυξη, στή Βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Βλ. http://www.lifenews.com/2013/05/23/expert-tells-congress-unborn-babies-can-feel-pain-starting-at-8-weeks/

4. «Ἀνάλογα ἀποσιωπῶνται οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν ἀπό τήχρήση ἐπεμβατικῶν ἐξετάσεων (σ.σ. προγεννητικῶν). Ἔτσι, ἡ πιθανότητα νά προκληθεῖ πρόβλημα στή μητέρα ἤ καί νά καταστραφεῖ ἕνα ὑγιές ἔμβρυο δέν εἶναι εὐκαταφρόνητη...» (Μητροπ. Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου, «Βιοηθικά διλήμματα καί ποιμαντικοί προβληματισμοί γιά τήν ἀρχή τῆς ζωῆς», Ὁμιλία στήν Τακτική Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 9 Ὀκτωβρίου 2014). Οἱ συνάνθρωποί μας μέ σύνδρομο Down ἦταν οἱ πρῶτοι πού βίωσαν τό ρατσισμό τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν τοῦ Χίτλερ καί ὁδηγήθηκαν μαζικά σέ μαρτυρικό θάνατο. Oἱ πρῶτοι γιά τούς ὁποίους οἱ ναζιστές ἐπινόησαν τήν ἔννοια «ζωή χωρίς καμμιά ἀξία». Στήν ἀπολογία του στό διεθνές δικαστήριο ἐγκλημάτων πολέμου τῆς Νυρεμβέργης ὁ Κάρλ Μπράντ, ἕνας ἀπό τούς ὑπευθύνους τῶν προγραμμάτων «εὐθανασίας», δήλωσε: «… ποτέ δέν εἶχα ἄλλη πρόθεση ἀπό τό νά βοηθήσω, ὥστε νά περιορισθεῖ γι’ αὐ­τά τά κακόμοιρα πλάσματα ἡ γεμάτη βάσανα ὕπαρξή τους». Ἄραγε, πόσο ἀλήθεια διαφέρει αὐτή ἡ φρικτή ἀντιμετώπισή τους ἀπό τήν ἀντιμετώπιση πού ἔχουν στίς ἡμέρες μας, ἀφοῦ τίς περισσότερες φορές τούς στεροῦμε τό δικαίωμα στή ζωή καί δέν τούς ἐπιτρέπουμε νά γεννηθοῦν; Καί βεβαίως, τά σκοτώνουμε πάντα γιά τό... «καλό» τους, γιά νά μήν «ὑποφέρουν»! (Βλ. καί τήν ὑπ’ ἀρ. 12 ὑποσημείωσή μας, σελ. 9).

6.   Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «...ἐξ ἄκρας συλλήψεωςἑνώσαςἑαυτῷ καθ' ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τόμ. 15Α, σελ. 202).

7.   «Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου χαρακτηρίζεται ἀπό μία κανονική, προβλέψιμη καί σύνθετη ἀλληλουχία γεγονότων καί δέν ὑπάρχει κάποια εἰδική στιγμή, πού ἀνθρώπινη ζωή γίνεται πιό ἄξια σεβασμοῦ καί ἀπόκτησης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἡ ἀξία της εἶναι ἐγγενής. Τό ἔμβρυο δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα, ὅπως τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά σχηματισμένα ἔμβρυα, τά νεογέννητα, τά παιδιά καί τούς ἐφήβους. Τό ἔμβρυο στά ἀρχικά στάδια ἀνάπτυξής του δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ἀπό ἕνα ἀνθρώπινο ὄν. Εἶναι ἄνθρωπος σέ ἕνα πολύ ἀρχικό στάδιο ἀνάπτυξής του...» (Ἐμμ. Παναγόπουλος, Ἀμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρουργικῆς, Διευθυντής Χειρουργός Ε.Σ.Υ.,http://www.drasimas.gr/EE396E4E.el.aspx ).

8. «Ἀξιοπρόσεκτες θέσεις καί μαρτυρίες γιά τίς Ἀμβλώσεις», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ/νίκη 2011, σ. 6. Μπορεῖτε νά τό κατεβάσετε ἀπό τό διαδίκτυο δωρεάν:http://orthodoxoskypseli.gr/dat/AA19ED4F/file.pdf , ὅπως καί τό ἐνδιαφέρον βιβλίο, ἐπίσης τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθ. Κυψέλη»: † π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Σκέψου τό σπλάγχνο σου», Θεσ/νίκη 2011: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/3F616465/file.pdf .

9.   Βλ. ἐνδεικτικά στό Περιοδικό μας (Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 144/2014, σελ. 18–20) τήν περίπτωση μιᾶς τέτοιας ἡρωίδας μητέρας, μάλιστα Ὑπερπολύτεκνης μέ 10 παιδιά, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης της, ἄν καί προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο, ἀρνήθηκε νά ὑποβληθεῖ σέ χημειοθεραπεῖες γιά νά μή βλάψει τό ἀγέννητο παιδί της !

10. Περιγράφει ὁ ἴδιος γιατρός: «... ὅταν ἡ ἄκρη τοῦ ἀναρροφητήρα κτυπᾶ τόν ἀμνιακό σάκο, τό παιδί ἀναπηδᾶ. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι κάτι ἐπιθετικό γίνεται καί ἀναπηδᾶ μακριά. Τή στιγμή πού τό ἄκρο τοῦ ἀναρροφητήρα ἀρχίζει νά κινεῖται, τό ἔμβρυο τό καταλαβαίνει καί ἀρχίζει νά ἀναρριχᾶται στήν κορυφή τῆς μήτρας. Μπορεῖς νά δεῖς τό στόμα του νά ἀνοίγει σέ μία σιωπηλή κραυγή, τήν καρδιά νά ἐπιταχύνει τόν ρυθμό της, τά ἄκρα νά κινοῦνται γρηγορότερα, τό παιδί νά γυρίζει ταχύτατα... Τό δράμα τελειώνει μέ τόν διαμελισμό τοῦ παιδιοῦ μπροστά στά μάτια σου.» (Dr B. Nathanson).

Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά δοῦν τήν ταινία «Σιωπηλή κραυγή» στήν ἱστοσελίδα μας: http://pefip.gr/ (στό πεδίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ», ὅπου ὑπάρχουν ἀναρτημένα καί πολλά ἄλλα σχετικά ἐνημερωτικά βίντεο, κείμενα καί φωτογραφίες)· γιά ὅσους δέν ἔχουν πρόσβαση στό διαδίκτυο μποροῦμε νά τήν ἀποστείλουμε δωρεάν.

11. Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθοδο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως, προκειμένου ν' ἀποκτήσουν παιδί, διότι ἀνεξαρτήτως τῶν ἄλλων ἠθικῶν, θεολογικῶν, ἀλλά καί ἰατρικῶν προβλημάτων καί διλημμάτων, πού προκύπτουν ἀπό τή μή «φυσική» αὐτή διαδικασία, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμοποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4–5 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα τῆς γυναίκας.Τά «πλεονάζοντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.)... οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσότερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπάνια 3. Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα!

Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα. Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, καταστρέφονται. Στήν Ἀγγλία τό 1996, μέ τήν πάροδο τῆς πρώτης πενταετίας ἀπό τήν ψήφιση τοῦ σχετικοῦ νόμου, ἔπρεπε νά ἀποφασισθεῖ ἡ τύχη τῶν ἐμβρύων, πού βρίσκονταν σέ κρυοσυντήρηση σέ κλινικές ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Τήν 1η Αὐγούστου 1996 περίπου 3.000 ἔμβρυα καταστράφηκαν στίς κλινικές!!! Πόσες χιλιάδες τέτοια «ξεχασμένα» ἔμβρυα καταστρέφονται στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί σ’ ὅλο τόν Κόσμο; Ἀλίμονο, πῶς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμα ὁ Θεός...!

(Βλ. «Εἰδικό Ἀφιέρωμα στά ἐπίκαιρα θέματα: Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί Προγεννητικός Ἔλεγχος. ΝΑΙ ἤ ΟΧΙ;», Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 90/2001).

12. Τά παιδιά, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία, δέν εἶναι δικά μας, «ἰδιοκτησία» μας, γιά νά ἐπιλέγουμε ἐάν θά γεννηθοῦν ἤ ὄχι καί νά τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, ἀλλά ἡ σύλληψη (καί ἡ γέννησή τους) ἔχει τήν ἀρχή της «ἄνωθεν» καί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «... τὸ τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τὴν ἀρχήν, ἀπὸ τῆς Θεοῦ προνοίας, καὶ οὔτε γυναικὸς φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδὲν αὐταρκὲς πρὸς τοῦτό ἐστιν.» (PG 54, 639). Κατά δέ τό σύγχρονο Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς: «…ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ.» (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος. Μελετήματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας», ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι ⁶1993, σελ. 118).

13. Βλ. ἄρθρο μας μέ τίτλο: «Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down;», http://pefip.gr/?page_id=575 ).

Ἕνα συγκλονιστικό βίντεο μέ τίτλο: «Ἀγαπητή μέλλουσα μαμά», μέ ἀφορμή τήν «Παγκόσμια Ἡμέρα γιά τά παιδιά μέ Σύνδρομο Down» (21η Μαρτίου) ἀνέβηκε στό YouTube (https://youtu.be/lVyZSLkFZKY ), σέ μία προσπάθεια νά καταλάβουν οἱ μελλοντικοί γονεῖς, πώς τά παιδιά μέ τή συγκεκριμένη γενετική «πάθηση» μποροῦν νά εἶναι εὐτυχισμένα. Παρουσιάζει μία ὁμάδα 15 νεαρῶν, ἐνηλίκων καί παιδιῶν, ἀπό ὅλη τήν Εὐρώπη, μέ σύνδρομο Down. Ὁ καθένας ἐξ αὐτῶν στέλνει ἕνα ἐλπιδοφόρο μήνυμα σέ μία μέλλουσα μητέρα, πού ἀνησύχησε μόλις ἔμαθε ὅτι τό παιδί της ἔχει τό συγκεκριμένο σύνδρομο. Σᾶς συνιστοῦμε νά τό δεῖτε καί ἰδιαίτερα ὅσες θέλουν ἤ πιέζονται νά «ρίξουν» τό ἀθῶο μωρό τους, γιατί, ἴσως, ἔχει Σύνδρομο Down!

14. Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Λόγοι Δ΄, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης ¹⁷2014, σελ. 78.

15. Οἱ συνέπειες μίας ἔκτρωσης στή γυναίκα, σύμφωνα μέ ἐπιστημονικές μελέτες, διακρίνονται σέ σωματικές καί ψυχολογικές.

Οἱ κυριότερες σωματικές συνέπειες εἶναι: • Διάτρηση τῆς μήτρας καί ρήξη τοῦτραχήλου • Λοιμώξεις τοῦ γεννητικοῦ συστήματος • Θάνατος: Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ τρίτη σημαντικότερη αἰτία θανάτου τῶν ἐφήβων, μετά τά ἀτυχήματα καί τίς αὐτοκτονίες • Στείρωση ἤ δευτεροπαθής ἀμηνόρροια • Ἐπιπλοκές στίς ἑπόμενες κυήσεις, ὅπως καθ’ ἕξιν ἀποβολές, ἐξωμήτρια κύηση, ἀνεπάρκεια τοῦ ἔσω τραχηλικοῦ στομίου, πρόωρος τοκετός, ἐμφάνιση προδρομικοῦ πλακούντα, αὐξημένη περιγεννητική νοσηρότητα καί θνησιμότητα •Θρόμβωση καί ἐμβολή•Ἐπιπλοκές ἀπό τήνἀναισθησία • Τά τελευταῖα χρόνια, σημαντικές μελέτες Ἀμερικανῶν ἐπιστημόνων ἐνοχοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις γιά αὔξηση τοῦ κινδύνου ἐμφάνισης καρκίνου τοῦ μαστοῦ.

Οἱ ψυχολογικές συνέπειες εἶναι τόσες πολλές (ἔχουν καταγραφεῖ πάνω ἀπό 100), πού ὁδήγησε τούς ἐπιστήμονες νά τίς συμπεριλάβουν στά συμπτώματα τοῦ λεγομένου«Μετεκτρωτικοῦ Συνδρόμου», πού βασανίζει τίς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς:

•     Αὐτοτραυματισμός • Ἔντονα ἐνοχικά συναισθήματα καί ἀδυναμία στό χειρισμό τους • Αὐτοκτονικός ἰδεασμός, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Τό 60% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν κάνει ἔκτρωση, ἀναφέρουν ἰδεασμό αὐτοκτονίας, ἐνῶ τό 28% τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐπιχειροῦν νά αὐτοκτονήσουν • Χρήση/κατάχρηση ναρκωτικῶν, ἀλκοόλ•ἀνορεξία, βουλιμία, σεξουαλικά ἀχαλίνωτη ζωή κλπ. • Ἐφιάλτες/ταραγμένος ὕπνος • Θυμός • Δυσκολία λήψης ἀποφάσεων • Προβλήματα στίς σχέσεις • Προβλήματα στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Τό μετεκτρωτικό τραῦμα ἔχει συνδεθεῖ μέ μείωση τῶν μητρικῶν δεσμῶν μέ τά παιδιά πού γεννῶνται μελλοντικά, βίαιη συμπεριφορά, κακοποίηση καί παραμέληση τῶν παιδιῶν, κ.ἄ. Τό 44% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση,παραπονοῦνται γιά νευρικές διαταραχές, ἐνῶ τό 25% ἐπισκέπτεται ψυχίατρο.

16. Δυστυχῶς καί στήν Κύπρο αὐτόν τόν καιρό ἐπιχειρεῖται νά «ἀπελευθερωθοῦν» νομικά οἱ ἐκτρώσεις. Βλ. σχετική ἀναφορά μας στή σελ. 21 τοῦ παρόντος.

Πηγή: (Περιοδικό «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», ἀρ. 149, Μάρτιος 2016)

Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου καί καταστροφικοῦ Νόμου 1609/1986, μέ τόν παραπλανητικό τίτλο: «Τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας...», ¹ μέ τόν ὁποῖο οὐσιαστικά «νομιμοποιήθηκαν» οἱ φονικές ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;

Τριάντα (30) ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν παρέλθει καί τά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι ὁρατά καί ἀπειλοῦν δημογραφικά, ἀλλά, τό σπουδαιότερο, ἠθικά καί πνευματικά τήν ὑπόσταση τῆς Πατρίδος μας. Ἐάν ὑπολογίσουμε ὅτι πραγματοποιοῦνται περίπου 350.000–450.000 Ἐκτρώσεις ἐτησίως στή Χώρα μας (σύμφωνα μέ ἄλλους ὑπολογισμούς ἀνέρχονται στίς 500.000, πού εἶναι καί τό πιό πιθανό) καί πολ-λαπλασιάσουμε μέ τό 30 (ἔτη), τό ἀποτέλεσμα τῆς πράξης εἶναι σοκαριστικό:

Σ' αὐτή τήν παράλογη ἱστορία εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ παραπληροφόρηση, πού μέ τή μορφή τῆς προπαγάνδας ἀποκρύπτει τήν οὐσία τῆς πράξης. Τό νόημα τῶν λέξεων ἀλλάζει ἤ χρησιμοποιεῖται ἐπιλεκτικά, προκειμένου νά δηλώσει τό προ-κατασκευασμένο ἰδεολόγημα, πού βέβαια ἀπέχει πολύ ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι, ἡ

λέξη «ἔκτρωση» ἀντικαταστάθηκε μέ τόν ὅρο: «τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμο-σύνης...» κι αὐτό γιατί ἡ «ἔκτρωση» παραπέμπει στή βίαιη διακοπή τῆς ἐγκυ-μοσύνης καί στό φόνο τοῦ ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου.

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Νομικῆς Ἀντώνιος Μανιάκης σημείωνε σέ σχετικό ἄρθρο του: «... τό ἔμβρυο δέν εἶναι πράγμα ἤ ἁπλή ἰδιότητα τοῦ γυναι-κείου σώματος, ἀλλά κύτταρο ζωῆς. Τό κυοφορούμενο ἀποτελεῖ ζωή πού ἀνα-πτύσσεται καί εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέχρι τόν τοκετό μέ τή ζωή καί τήν ὑγεία τῆς ἐγκύου. Γιά τό λόγο αὐτό χρήζει ἰδιαίτερης προστασίας ἀπό τό δί-καιο».² Ὅμως, ὅπως εἶναι φανερό, ἡ προστασία αὐτή δέν παρέχεται ἀπό τόν «ἐκτρωτικό» νόμο στό ἀπειλούμενο μέ ἔκτρωση ἔμβρυο, μάλιστα συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἐξ ἄλλου, σύμφωνα μέ πολλούς ἔγκριτους Νομικούς-Συνταγματολόγους,­ ὁ νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός δεδομένου ὅτι ἔρχε-ται σέ ἀντίθεση μέ τή διάταξη τοῦ ἄρθρου 5, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, μέ τήν ὁποία κατοχυρώνεται τό δικαίωμα στή ζωή κατά τρόπο ἀπόλυτο. Ἡ συνταγματική­ διάταξη δέ διακρίνει μεταξύ γεννημένου καί κυοφορούμε-νου, οὔτε ἐξουσιοδοτεῖ τό νομοθέτη νά κάνει τέτοια διάκριση.

Τό ἄρθρο 2 τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τήν προάσπιση τῶν δικαιωμά-των τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν» (Ε.Σ. .Α.) ὁρίζει ὅτι: «Σέ κανένα δέ μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ ἐκ προθέσεως θάνατος, παρά μόνο εἰς ἐκτέλε-σιν θανατικῆς ποινῆς ἐκδιδομένης ὑπό δικαστηρίου σέ περίπτωση ἀδικήματος πού τιμωρεῖται ἀπό τό νόμο μέ τήν ποινή αὐτή». Κι ὅμως, στό κυοφορούμενο ἔμβρυο μέ τήν ἔκτρωση οὐσιαστικά ἐπιβάλλεται ἡ «θανατική ποινή», χω-ρίς νά ἔχει κάνει κάποιο «ἔγκλημα»...

Παρ' ὅλα αὐτά οἱ ἐκτρώσεις ἔχουν παγκοσμίως πολλούς φανατικούς ὑπο-στηρικτές καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι μέ σαθρά «ἐπιχειρήματα» προσπαθοῦν νά πείσουν γιά τήν νομιμότητα, ἀλλά καί τήν ἀναγκαιότητά τους.

Ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημά τους, ἀπό τά πιό διαδεδομένα, εἶναι... «ἀνθρωπι-στικό»! «Δέν εἶναι σωστό, ὑποστηρίζουν, νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί μέ προβλήμα-τα ὑγείας καί νά ὑποφέρει...». Μέ τή «λογική» αὐτή θά ἔπρεπε καί ὅλους ὅσοι ὑποφέρουν νά τούς «ἀπαλλάξουμε» ἀπό τόν πόνο τους, σκοτώνοντάς τους...

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς «εὐθανασίας» εἶναι συνήθως καί ὑπέρμαχοι τῆς «εὐγονικῆς» καί τῶν ἐκτρώσεων καί ἀντίθετα. Πρόσφατα, μάλιστα, ἐπιστήμονες ἀπέδειξαν ὅτι τό ἔμβρυο αἰσθάνεται πόνο, πονάειδηλαδή ὅπως ὅλοι μας, πρίν ἀπό τήν 8η ἑβδομάδα.³ Γεγονός πού ἀνατρέπει καί ἀκυρώνει τό δῆθεν «ἀνθρωπιστικό» ἐπιχείρημα τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώ-σεων, ἀφήνοντάς τους ἠθικά ἀκάλυπτους...

Ἄλλωστε, οἱ περισσότερες «ἀσθένειες» (Μεσογειακή Ἀναιμία, Σύνδρομο Down κλπ.), γιά τίς ὁποῖες δολοφονοῦνται τά ἀγέννητα παιδιά ὅταν «διαγνω-σθεῖ» ὅτι πάσχουν, μέ τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης ἀντιμετωπίζονται ἀποτελεσμα-τικά. Τό δέ προσδόκιμο ζωῆς τῶν «ἀσθενῶν» ἔχει αὐξηθεῖ καί ἡ ποιότητα ζωῆς τους ἔχει βελτιωθεῖ. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχει πάντα στίς ἐξετάσεις προ-γεννητικοῦ ἐλέγχου, μέ τίς ὁποῖες γίνεται ἡ «διάγνωση», τό ποσοστό λάθους (σύμφωνα μέ μελέτες ἀνέρχεται στό 5%), καθώς καί «οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν», τόσο στή γυναίκα (βλ. ὑποσημ. 15, σελ. 10) ὅσο καί στό παιδί.⁴ Κατά τ’ ἄλλα ἡ ὑποκριτική κοινωνία μας στέκεται μέ ἀποτροπιασμό στό ὄντως ἀποτρόπαιο φαινόμενο τοῦ Καιάδα τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, καί στίς ἀπάν-θρωπες μεθόδους τοῦ Ναζισμοῦ,⁵ ἐνῶ ὑπερθεματίζει καί νομοθετεῖ ὑπέρ τοῦ συγχρόνου καί ἀπείρως μεγαλύτερου Καιάδα, αὐτοῦ τῶν Ἐκτρώσεων.

Ἐπιπροσθέτως, οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἔκτρωσης διατείνονται ὅτι τό ἔμβρυο δέν εἶναι αὐτόνομος ἄνθρωπος καί δέν ἔχει ψυχή, ἀλλά ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σώματος τῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἔχει τό «δικαίωμα» τῆς ἐπιλογῆς νά αὐτοδιαχειρίζεται τό σῶμα της καί νά εἶναι ἡ μόνη ἁρμόδια νά ἀποφασίζει ἐάν θά γεννήσει ἕνα παιδί ἤ ἄν θά «ἀπαλλαγεῖ» ἀπ' αὐτό. Στό διαδίκτυο εἴδαμε ἕνα ὡραῖο σύνθημα, πού περιγράφει μέ δυό φράσεις τό «δικαίωμα ἐπιλογῆς» τῆς μητέρας: «Ἡ μόνη ἐπι-λογή μιᾶς μητέρας πού ἐγκυμονεῖ... εἶναι ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της»!

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν δέχεται τή θεωρία «τῆς διαδικασίας ἐμψυχώ-σεως» (δηλ. ὅτι τό ἔμβρυο δέν ἔχει ἀπό τήν ἀρχή ψυχή, ἀλλά ἐμψυχοῦται τίς πρῶτες 14 ἡμέρες ἤ καί ἀργότερα). Σύμφωνα μέ τή Χριστολογική δογματική διδασκαλία της (Γ΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικές Σύνοδοι) τό ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» ⁶ . Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστη-μα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται· οὐ τὸμὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον». («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σ. 150). Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: «Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο (= ὑπῆρχε), οὔτε ψυχὴπρὸ τοῦ σώματος» (PG 89, 724). Γι’ αὐτό καί ὁ θάνατος ἐπέρχεται μόνο ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθεῖ ἀπό τό σῶμα. Ἀλλά καί ἡ σύγχρονη γενετική καί ἐμβρυ-ολογική ἐπιστήμη ἐπιβεβαιώνει ὅτι τό ἔμβρυο ἔχει ὅλες τίς γενετικές πλη-ροφορίες (DNA), ὡς αὐτόνομος ἄνθρωπος, ἀπό τή σύλληψή του καί ὄχι ἀπό κάποια ἑβδομάδα τῆς κυήσεώς του ἤ ἀπό τή γέννησή του, «...δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα»⁷ .

«Ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία 23 χρω-μοσώματα τοῦ σπερματοζωαρίου ἑνωθοῦν μέ τά 23 χρωμοσώματα τοῦ ὠαρίου, δημι-ουργεῖται ἕνας νέος ἀνθρώπινος ὀργανισμός, διαφορετικός ἀπό τούς γεννήτορές του. Τό ἔμβρυο ἀπό τήν ἡλικία τοῦ 1–1,5 μηνός πα-ρουσιάζει τά ἀνθρώπινα σωματικά χαρα-κτηριστικά. Στίς 3 ἑβδομάδες τό ἔμβρυο, ἄν καί μόλις 2,5 ἑκατοστά, ἔχει τίς καταβολές ματιῶν, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικῆς στήλης καί καρδιᾶς. Ἡ καρδιά του χτυπᾶ ἤδη ἀπό τήν 18η ἡμέρα. Μετά τούς 2,5 μῆνες δέν δημιουργεῖται κανένα νέο ὄργα-νο, ἁπλῶς αὐξάνει ὅ,τι ὑπάρχει».⁸

Καί ἐπανερχόμαστε στόν ἐμβρυοκτό-νο νόμο, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ νομοθέτης αὐθαίρετα ἀποφαίνεται ὅτι: «Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆςἐγκυμοσύνης πού ἐνεργεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου...». Καί συνεχίζει στόν καταχρηστικό ἐπίσης προσδιορισμό τῆς ἔκτρωσης, ὡς «μή ἄδικης» (καί βέβαια ἀτιμώρητης) πράξης, ἕως και τή 12η ἑβδομάδα κύησης, χωρίς κἄν κάποια«δικαιολογία», ἀρκεῖ μόνο ἡ ἀποτρόπαια ἀπόφαση τῆς μητέρας νά χαρακτηρί-σει τό σπλάγχνο της... «ἀνεπιθύμητο»!

Ὅμως, τό ἔμβρυο πού θά προέλθει ἀπό βιασμό ἤ ἀποπλάνηση ἤ αἱμομιξία...

παύει (κατά τό νομοθέτη πάντα) νά ἔχει δικαίωμα στή ζωή πέρα ἀπό τήν 12η ἕως καί τή 19η ἑβδομάδα καί μέχρι τότε δέν εἶναι «ἄδικη» πράξη ἡ ἔκτρωσή του! Καί συνεχίζεται ὁ αὐθαίρετος παραλογισμός, διότι τό ἔμβρυο, πού θά «διαγνωστεῖ» μέ «ἐνδείξεις(!) σοβαρῆς ἀνωμαλίας...», δέν ἔχει κανένα δικαίωμα στή ζωή μέχρι καί τήν 24η ἑβδομάδα, καί, σάν κάποιος ἀνεπιθύμητος ὄγκος στό σῶμα τῆς μητέρας, ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο νά «ἀποβληθεῖ» βιαίως...!

Τέλος, ἐάν ἡ ζωή τῆς ἐγκύου διατρέχει κίνδυνο, ἡ ἔκτρωση μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἐγκυμοσύνης. Τότε δικαίωμα στή ζωή ἔχει μόνο ἡ μητέρα καί ὄχι τό παιδί! Σκεφτεῖτε τώρα τήν ὑποθετική περίπτωση, κατά τήν ὁποία μετά ἀπό ἕνα ἀτύχημα κινδυνεύουν νά πεθάνουν ἡ μητέρα καί τό παιδί της. Ὑπάρχει ὅμως ἡ δυνατότητα οἱ γιατροί νά σώσουν ἕναν ἀπό τούς δύο. Ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ μητέρα ἔχει τίς αἰσθήσεις της καί τῆς τεθεῖ τό δίλημμα, πόσες μητέρες πιστεύετε θά ἐπέλεγαν νά ζήσουν αὐτές κι ὄχι τό παιδί τους; Ἐλάχιστες, ἴσως καί καμμία!

Ἡ ἔννοια τῆς Μητρότητας ἔχει διαχρονικά συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ αὐτήν τῆς θυσίας. Ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν ἑκατομμύρια ἡρωίδες μητέρες ἀνά τούς αἰῶνες, πού προτιμοῦν νά θυσιάσουν ἀκόμα καί τή ζωή τους, για νά ζήσουν τά παιδιά τους, ἀκόμη καί ἐάν αὐτά δέν ἔχουν γεννηθεῖ καί φιλο-ξενοῦνται στή μήτρα τους.⁹

Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι, ἐάν μποροῦ­ σαν οἱ μητέρες νά δοῦν τό ἀγέννητο παι-δί τους, πρίν ἀποφασίσουν νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἐλάχιστες θά προχωροῦσαν στήν ἀποτρόπαια αὐτή πράξη. Ὁ διάση-μος γυναικολόγος Dr Bernard Nathanson ἔχει ἐπισημάνει τό ἑξῆς σημαντικό:

«Ἄν τό κοιλιακό τοίχωμα τῆς ἐγκύου γυναίκας ἦταν διάφανο, τί εἴδους νόμους θά εἴχαμε γιά τήν ἔκτρωση;» (ἀπό τή συγκλονιστική ταινία: «Σιωπη-λή κραυγή», ὅπου παρουσιάζεται ἡ ἔκτρωση ἑνός ἐμβρύου 10 ἑβδομάδων.

Μία ταινία, πού ὅλες ὅσες σκέπτονται τήν ἔκτρωση, πρέπει νά δοῦν καί, ἄν εἶναι δυνατόν, μαζί μέ ὅσους τίς πιέζουν νά κάνουν ἔκτρωση, πρίν ἀποφασί-σουν νά καταστρέψουν δυό ζωές, τοῦ παιδιοῦ τους καί τή δική τους)¹⁰ .^,11

Αὐτή ἡ ὡραία ἀφίσα δίνει μέ σαφή-νεια ἀπάντηση σέ ὅσους ὑποστηρίζουν τήν ἔκτρωση λόγῳ βιασμοῦ τῆς μητέρας (στή Χώρα μας «ἐπιτρέπεται» μέχρι καί τήν 19η ἑβδομάδα κύησης!).

Εἶναι ὄντως φοβερό καί πολύ τραυματι-κό γιά τή γυναίκα τό ἀποτρόπαιο γεγονός τοῦ βιασμοῦ. Ὅμως, τί φταίει τό ἀνυπερά-σπιστο ἔμβρυο; Ἄς ρωτήσουν τή Ρεβέκκα τῆς διπλανῆς ἀφίσας, ἐάν θά προτιμοῦσε νά μήν εἶχε γεννηθεῖ...!

Εἶναι προφανές ὅτι ἐπιβάλλεται νά καταργηθεῖ ἄμεσα ὁ νόμος καί νά ἀπα­ γορευθοῦν ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ Ἐκτρώσεις. Κάθε ἔγκυος γυναίκα πρέπει νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῆς κυοφορίας τοῦ παιδιοῦ της, ὡς φιλοξενοῦσα στή μήτρα της ἕναν ἄλλο, μοναδικό ἄνθρωπο κι ὄχι ἕνα «κτῆμα» της ἤ ἕνα μέλος τοῦ σώματός της.¹² Τήν ἴδια εὐθύνη ἔχει φυσικά καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ. Μάλιστα, σέ περίπτωση οἰκονομικῆς ἀδυναμίας νά ἀναλαμβάνει ἡ Πολιτεία ὅλα τά ἔξοδα (κι ὄχι ὅπως δυστυχῶς γίνεται σήμερα, πού ἡ δαπάνη γιά τήν ἔκτρωση καλύπτεται ἀπό τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα, ἐνῶ τά οἰκογενειακά ἐπιδόματα εἶναι οὐσιαστικά ἐλάχιστα). Καί σέ ἀκραῖες περιπτώσεις, πού ἡ μητέρα ἀδυνατεῖ νά μεγαλώσει τό παιδί της, αὐτό νά δίνεται γιά υἱοθεσία σέ ἄτεκνα ζευγάρια. Καί ἄν κάποια παιδάκια γεννηθοῦν «ἄρρωστα» νά ἀντιμετωπίζονται μέ ἀγάπη, φροντίδα καί σεβασμό, ὅπως κάθε ἄλλος ἀσθενής. «Ἡ Ἔκτρωση γιά κανένα λόγο δέν εἶναιλύση..., γιά ὅλους ὅμως τούς λόγους εἶναι φόνος »! ¹³

Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ χιλιάδες ἐκτρώσεις πού γί-νονται κάθε χρόνο στήν Πατρίδα μας, οἱ ὁποῖες μέ νόμο ὑποστηρίζονται ἀπό το Κράτος ἔχουν ἐπιφέρει τήν «ὀργή» τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, ἀπό φιλευσπλαχνία, θέ-λει νά μᾶς παιδαγωγήσει καί νά μᾶς φέρει σέ ἐπίγνωση καί μετάνοια. Ἔλεγε χα-ρακτηριστικά ὁ σύγχρονος μεγάλος Ἅγιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης († 12η Ἰουλίου):

«...Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνε-

ται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγε-λίου γίνεται ἀπό τό Κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό Ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθεῖ».¹⁴

Οἱ γυναῖκες πού σκέφτονται ἤ πιέζονται νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἄς προ-βληματιστοῦν, πρίν σκοτώσουν τό ἴδιο τό παιδί τους καί καταστραφοῦν καί οἱ ἴδιες ψυχικά καί σωματικά.¹⁵ Τίς προτρέπουμε νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόΣύλλογό μας, προκειμένου νά ἐνημερωθοῦν ὑπεύθυνα καί νά βοηθηθοῦν ψυ-χολογικά, ἠθικά καί ὑλικά (ἡ ἀνωνυμία εἶναι σεβαστή). Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της, ἔχει βοηθήσει ἑκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις (βλ. στήν ἑπό-μενη σελίδα). Ἐνῶ, ὅσες ἤδη ἔχουν κάνει ἔκτρωση ἄς προστρέξουν στό Μυ-στήριο τῆς ἱ. Ἐξομολογήσεως, γιά νά ἐναποθέσουν τό βάρος τους στό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἄλλωστε δέν ἐπιθυμεῖ τό θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ «ὡς τὸἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν» (Ἰεζεκιήλ 18, 23).

Τέλος, ἄς προσευχόμαστε ὅλοι νά φωτίσει ὁ Πανάγαθος τά «σκοτισμένα» μυαλά τῶν Πολιτικῶν μας, ὥστε νά σταματήσουν αὐτή τή «νόμιμη» γενοκτονία. Ὑπεύθυνοι δέν εἶναι μόνο ὅσοι ψήφισαν, πρίν 30 χρόνια, αὐτόν τόναἱμοσταγή νόμο, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι ἀπό τότε τόν ἀνέχονται καί δέν ἀγωνί-ζονται νά καταργηθεῖ. ¹⁶

1. Ἀναφέρει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ἐπαίσχυντος «ἐκτρωτικός» νόμος 1609/1986:

«... 4. Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνερ-γεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου ἀπό γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο μέ τή συμμετοχή ἀναισθησιολόγου σέ ὀργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, ἄν συντρέχει μία ἀπό τίς ἀκόλουθες περιπτώσεις:

» α) Δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δώδεκα (12) ἑβδομάδες ἐγκυμοσύνης.

β) Ἔχουν δια­ πιστωθεῖ μέ τά σύγχρονα μέσα προγεννητικῆς διάγνωσης ἐνδείξεις σοβαρῆς ἀνωμαλί-ας τοῦ ἐμβρύου πού ἐπάγονται τή γέννηση παθολογικοῦ νεογνοῦ καί ἡ ἐγκυμοσύνη δέν ἔχει διάρκεια περισσότερο ἀπό εἴκοσι τέσσερις (24) ἑβδομάδες.

γ) Ὑπάρχει ἀνα-πότρεπτος κίνδυνος γιά τή ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ὑγείας της. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπαιτεῖται σχετική βεβαίω-ση καί τοῦ κατά περίπτωση ἁρμόδιου ἰατροῦ.

δ) Ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀποτέλεσμα βι-ασμοῦ, ἀποπλάνησης ἀνήλικης, αἱμομιξίας ἤ κατάχρησης γυναίκας ἀνίκανης νά ἀντισταθεῖ καί ἐφόσον δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δεκαεννέα ἑβδομάδες (19) ἐγκυμοσύνης...».

2. Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 11.6.1986, σελ. 9.

Ἔγραφε στό Περιοδικό μας τότε, τό 1986, ὅταν κατατέθηκε τό «ἐκτρωτικό καί ἐθνοκτόνο» νομοσχέδιο, μεταξύ ἄλλων, ὁ μακαριστός π. Νικόδημος Μπιλάλης: «Ἑκατοντάδες συλλογικοί φορεῖς, ὁμάδες ἤ μεμονωμένα πρόσωπα πολιτῶν ἀπό ὅλη τή Χώρα μέ τηλεγραφήματα, ψηφίσματα, ἐπιστολές, συγκεντρώσεις καί ἄλλες ἐκδηλώσεις ἔντονης διαμαρτυρίας διαδηλώνουν τήν ἀντίθεσή τους γιά τήν κατάθεση νομοσχεδίου πού θά “νομιμοποιεῖ” τό ἔγκλημα τῶν ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ... Ὅσοι λοιπόν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα εἶναι ἐμβρυοκτόνοι-ἀνθρωποκτόνοι φονεύουν μόνο τά σώματα τῶν ἐμβρύων, ἀλλά ὄχι καί τήν ἀσώματη καί ἀθάνατη ψυχή τους, ἡ ὁποία καί θά τούς ἐκδικηθῆ καί σέ αὐτή καί στήν ἄλλη Ζωή! “ Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι... ” (Ματθ. 10, 28)» («Π.Ο.», ἀρ. τ . 29/1986, σελ. 3–4).

Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. εἶχε πρωτοστατήσει σέ ἐκδηλώσεις καί πορεῖες διαμαρτυρίας, στίς ὁποῖες χιλιάδες Ἕλληνες εἶχαν ἐκφράσει τήν ἀντίθεσή τους στό φονικό νομοσχέδιο. Ἀντίθετα, μερικές ἑκατοντάδες ὑποστηρικτές τῶν ἐκτρώσεων, μέ προεξάρχουσα τή σύζυγο τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ Μαργαρίτα Παπανδρέου καί τά μέλη τῆς «Ἕνωσης Γυναικῶν Ἑλλάδος» (Ε.Γ.Ε.), προσπάθησαν νά κάνουν ἀντιδιαδήλωση, ἡ ὁποία ἀπέτυχε παταγωδῶς... Παρ' ὅλα­ αὐτά, τό νομοσχέδιο ψηφίσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), καί οἱ συνέπειές του ἐξακολουθοῦν νά εἶναι καταστροφικές! (Οἱ φωτογραφίες τῶν «τραγικῶν» αὐτῶν γυναικῶν μέ τά θλιβερά πανό τους, Ἰανουάριος 1986).

3. Maureen Condic, Phd., Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια τῆς Νευροβιολογίας καί Ἀνα-τομίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα–Η.Π.Α. Κατέθεσε τό Μάιο τοῦ 2013, ὡς εἰδικός στήν ἀνθρώπινη ἐμβρυϊκή ἀνάπτυξη, στή Βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἡνωμέ - νων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Βλ. http://www.lifenews.com/2013/05/23/expert-tells-congress-unborn-babies-can-feel-pain-starting-at-8-weeks/

4. «Ἀνάλογα ἀποσιωπῶνται οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν ἀπό τή χρήση ἐπεμβατικῶν ἐξετάσεων (σ.σ. προγεννητικῶν). Ἔτσι, ἡ πιθανότητα νά προ-κληθεῖ πρόβλημα στή μητέρα ἤ καί νά καταστραφεῖ ἕνα ὑγιές ἔμβρυο δέν εἶναι εὐκαταφρόνητη...» (Μητροπ. Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου, «Βιοηθικά δι-λήμματα καί ποιμαντικοί προβληματισμοί γιά τήν ἀρχή τῆς ζωῆς», Ὁμιλία στήν Τα-κτική Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 9 Ὀκτωβρίου 2014). Οἱ συνάνθρωποί μας μέ σύνδρομο Down ἦταν οἱ πρῶτοι πού βίωσαν τό ρατσι-σμό τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν τοῦ Χίτλερ καί ὁδηγήθηκαν μαζικά σέ μαρτυρικό θάνα-το. Oἱ πρῶτοι γιά τούς ὁποίους οἱ ναζιστές ἐπινόησαν τήν ἔννοια «ζωή χωρίς καμμιά ἀξία». Στήν ἀπολογία του στό διεθνές δικαστήριο ἐγκλημάτων πολέμου τῆς Νυρεμβέρ-γης ὁ Κάρλ Μπράντ, ἕνας ἀπό τούς ὑπευθύνους τῶν προγραμμάτων «εὐθανασίας», δή-λωσε: «… ποτέ δέν εἶχα ἄλλη πρόθεση ἀπό τό νά βοηθήσω, ὥστε νά περιορισθεῖ γι’ αὐ­τά τά κακόμοιρα πλάσματα ἡ γεμάτη βάσανα ὕπαρξή τους». Ἄραγε, πόσο ἀλήθεια διαφέρει αὐτή ἡ φρικτή ἀντιμετώπισή τους ἀπό τήν ἀντιμετώπιση πού ἔχουν στίς ἡμέ-ρες μας, ἀφοῦ τίς περισσότερες φορές τούς στεροῦμε τό δικαίωμα στή ζωή καί δέν τούς ἐπιτρέπουμε νά γεννηθοῦν; Καί βεβαίως, τά σκοτώνουμε πάντα γιά τό... «καλό» τους, γιά νά μήν «ὑποφέρουν»! (Βλ. καί τήν ὑπ’ ἀρ. 12 ὑποσημείωσή μας, σελ. 9).

6. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπί-νης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «... ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἑνώσας ἑαυτῷ καθ' ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τόμ. 15Α, σελ. 202).

7. «Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου χαρακτηρίζεται ἀπό μία κανονική, προβλέψιμη καί σύνθετη ἀλληλουχία γεγονότων καί δέν ὑπάρχει κάποια εἰδική στιγμή, πού ἀνθρώπινη ζωή γίνεται πιό ἄξια σεβασμοῦ καί ἀπόκτησης ἀνθρωπίνων δικαι - ωμάτων. Ἡ ἀξία της εἶναι ἐγγενής. Τό ἔμβρυο δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα, ὅπως τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά σχηματισμένα ἔμβρυα, τά νεογέννητα, τά παιδιά καί τούς ἐφήβους. Τό ἔμβρυο στά ἀρχικά στάδια ἀνάπτυξής του δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ἀπό ἕνα ἀνθρώπι - νο ὄν. Εἶναι ἄνθρωπος σέ ἕνα πολύ ἀρχικό στάδιο ἀνάπτυξής του...» (Ἐμμ. Πα - ναγόπουλος, Ἀμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρουργικῆς, Διευθυντής Χειρουργός Ε.Σ.Υ., http://www.drasimas.gr/EE396E4E.el.aspx).

8. «Ἀξιοπρόσεκτες θέσεις καί μαρτυρίες γιά τίς Ἀμβλώσεις», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ/νίκη 2011, σ. 6. Μπορεῖτε νά τό κατεβάσετε ἀπό τό διαδίκτυο δωρεάν: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/AA19ED4F/file.pdf, ὅπως καί τό ἐνδιαφέρον βι - βλίο, ἐπίσης τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθ. Κυψέλη»: † π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Σκέψου τό σπλάγχνο σου», Θεσ/νίκη 2011: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/3F616465/file.pdf.

9. Βλ. ἐνδεικτικά στό Περιοδικό μας (Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 144/2014, σελ. 18–20) τήν περί-πτωση μιᾶς τέτοιας ἡρωίδας μητέρας, μάλιστα Ὑπερπολύτεκνης μέ 10 παιδιά, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης της, ἄν καί προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο, ἀρνή-θηκε νά ὑποβληθεῖ σέ χημειοθεραπεῖες γιά νά μή βλάψει τό ἀγέννητο παιδί της !

10. Περιγράφει ὁ ἴδιος γιατρός: «... ὅταν ἡ ἄκρη τοῦ ἀναρροφητήρα κτυπᾶ τόν ἀμνι-ακό σάκο, τό παιδί ἀναπηδᾶ. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι κάτι ἐπιθετικό γίνεται καί ἀναπηδᾶ μακριά. Τή στιγμή πού τό ἄκρο τοῦ ἀναρροφητήρα ἀρχίζει νά κινεῖται, τό ἔμβρυο τό καταλαβαίνει καί ἀρχίζει νά ἀναρριχᾶται στήν κορυφή τῆς μήτρας. Μπορεῖς νά δεῖς τό στόμα του νά ἀνοίγει σέ μία σιωπηλή κραυγή, τήν καρδιά νά ἐπιταχύνει τόν ρυθμό της, τά ἄκρα νά κινοῦνται γρηγορότερα, τό παιδί νά γυρίζει ταχύτατα... Τό δράμα τελειώνει μέ τόν διαμελισμό τοῦ παιδιοῦ μπροστά στά μάτια σου.» (Dr B. Nathanson).

Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά δοῦν τήν ταινία «Σιωπηλή κραυγή» στήν ἱστο - σελίδα μας: http://pefip.gr/(στό πεδίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ», ὅπου ὑπάρχουν ἀναρτημένα καί πολλά ἄλλα σχετικά ἐνημερωτικά βίντεο, κείμενα καί φωτογραφίες)· γιά ὅσους δέν ἔχουν πρόσβαση στό διαδίκτυο μποροῦμε νά τήν ἀποστείλουμε δωρεάν.

11. Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθο-δο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως, προκειμένου ν' ἀποκτήσουν παιδί, διότι ἀνεξαρ - τήτως τῶν ἄλλων ἠθικῶν, θεολογικῶν, ἀλλά καί ἰατρικῶν προβλημάτων καί διλημμάτων, πού προκύπτουν ἀπό τή μή «φυσική» αὐτή διαδικασία, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμο-ποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4–5 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα τῆς γυναίκας. Τά «πλεονάζο-ντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυ-ναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.)...

οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσό-τερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπά-νια 3. Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα!

Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα. Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, κα-ταστρέφονται. Στήν Ἀγγλία τό 1996, μέ τήν πάροδο τῆς πρώτης πενταετίας ἀπό τήν ψήφιση τοῦ σχετικοῦ νόμου, ἔπρεπε νά ἀποφασισθεῖ ἡ τύχη τῶν ἐμβρύων, πού βρί-σκονταν σέ κρυοσυντήρηση σέ κλινικές ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Τήν 1η Αὐγού-στου 1996 περίπου 3.000 ἔμβρυα καταστράφηκαν στίς κλινικές!!! Πόσες χιλιάδες τέτοια «ξεχασμένα» ἔμβρυα καταστρέφονται στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί σ’ ὅλο τόν Κόσμο; Ἀλίμονο, πῶς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμα ὁ Θεός...!

(Βλ. «Εἰδικό Ἀφιέρωμα στά ἐπίκαιρα θέματα: Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί Προγεννητικός Ἔλεγχος. ΝΑΙ ἤ ΟΧΙ;», Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 90/2001).

12. Τά παιδιά, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία, δέν εἶναι δικά μας, «ἰδιοκτησία» μας, γιά νά ἐπιλέγουμε ἐάν θά γεννηθοῦν ἤ ὄχι καί νά τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, ἀλλά ἡ σύλληψη (καί ἡ γέννησή τους) ἔχει τήν ἀρχή της «ἄνωθεν» καί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «... τὸ τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τὴν ἀρχήν, ἀπὸ τῆς Θεοῦ προνοίας, καὶ οὔτε γυναικὸς φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδὲν αὐταρκὲς πρὸς τοῦτό ἐστιν.» (PG 54, 639). Κατά δέ τό σύγχρονο Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς: «…ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ.» (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος. Μελετήματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας», ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι ⁶ 1993, σελ. 118).

13. Βλ. ἄρθρο μας μέ τίτλο: «Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down;», http://pefip.gr/?page_id=575).

Ἕνα συγκλονιστικό βίντεο μέ τίτλο: «Ἀγαπητή μέλλουσα μαμά», μέ ἀφορμή τήν «Παγκόσμια Ἡμέρα γιά τά παιδιά μέ Σύνδρομο Down» (21η Μαρτίου) ἀνέβηκε στό YouTube (https://youtu.be/lVyZSLkFZKY), σέ μία προσπάθεια νά καταλάβουν οἱ μελ-λοντικοί γονεῖς, πώς τά παιδιά μέ τή συγκεκριμένη γενετική «πάθηση» μποροῦν νά εἶναι εὐτυχισμένα. Παρουσιάζει μία ὁμάδα 15 νεαρῶν, ἐνηλίκων καί παιδιῶν, ἀπό ὅλη τήν Εὐρώπη, μέ σύνδρομο Down. Ὁ καθένας ἐξ αὐτῶν στέλνει ἕνα ἐλπιδο-φόρο μήνυμα σέ μία μέλλουσα μητέρα, πού ἀνησύχησε μόλις ἔμαθε ὅτι τό παιδί της ἔχει τό συγκεκριμένο σύνδρομο. Σᾶς συνιστοῦμε νά τό δεῖτε καί ἰδιαίτερα ὅσες θέ-λουν ἤ πιέζονται νά «ρίξουν» τό ἀθῶο μωρό τους, γιατί, ἴσως, ἔχει Σύνδρομο Down!

14. Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Λόγοι Δ΄, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡ - συχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης ¹⁷2014, σελ. 78.

15. Οἱ συνέπειες μίας ἔκτρωσης στή γυναίκα, σύμφωνα μέ ἐπιστημονικές μελέ-τες, διακρίνονται σέ σωματικές καί ψυχολογικές.

Οἱ κυριότερες σωματικές συνέπειες εἶναι: • Διάτρηση τῆς μήτρας καί ρήξη τοῦ τραχήλου • Λοιμώξεις τοῦ γεννητικοῦ συστήματος • Θάνατος: Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ τρίτη σημαντικότερη αἰτία θανάτου τῶν ἐφήβων, μετά τά ἀτυχήματα καί τίς αὐτο-κτονίες • Στείρωση ἤ δευτεροπαθής ἀμηνόρροια • Ἐπιπλοκές στίς ἑπόμενες κυ-ήσεις, ὅπως καθ’ ἕξιν ἀποβολές, ἐξωμήτρια κύηση, ἀνεπάρκεια τοῦ ἔσω τραχηλικοῦ στομίου, πρόωρος τοκετός, ἐμφάνιση προδρομικοῦ πλακούντα, αὐξημένη περιγεννητική νοσηρότητα καί θνησιμότητα • Θρόμβωση καί ἐμβολή • Ἐπιπλοκές ἀπό τήν ἀναισθησία • Τά τελευταῖα χρόνια, σημαντικές μελέτες Ἀμερικανῶν ἐπιστημόνων ἐνο-χοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις γιά αὔξηση τοῦ κινδύνου ἐμφάνισης καρκίνου τοῦ μαστοῦ.

Οἱ ψυχολογικές συνέπειες εἶναι τόσες πολλές (ἔχουν καταγραφεῖ πάνω ἀπό 100),

πού ὁδήγησε τούς ἐπιστήμονες νά τίς συμπεριλάβουν στά συμπτώματα τοῦ λεγο-μένου «Μετεκτρωτικοῦ Συνδρόμου», πού βασανίζει τίς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς:

• Αὐτοτραυματισμός • Ἔντονα ἐνοχικά συναισθήματα καί ἀδυναμία στό χειρι-σμό τους • Αὐτοκτονικός ἰδεασμός, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Τό 60% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν κάνει ἔκτρωση, ἀναφέρουν ἰδεασμό αὐτοκτονίας, ἐνῶ τό 28% τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐπιχειροῦν νά αὐτοκτονήσουν • Χρήση/κατάχρηση ναρκωτικῶν, ἀλκοόλ • ἀνο-ρεξία, βουλιμία, σεξουαλικά ἀχαλίνωτη ζωή κλπ. • Ἐφιάλτες/ταραγμένος ὕπνος • Θυ-μός • Δυσκολία λήψης ἀποφάσεων • Προβλήματα στίς σχέσεις • Προβλήματα στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Τό μετεκτρωτικό τραῦμα ἔχει συνδεθεῖ μέ μείωση τῶν μητρικῶν δεσμῶν μέ τά παιδιά πού γεννῶνται μελλοντικά, βίαιη συμπεριφορά, κακοποίηση καί παραμέληση τῶν παιδιῶν, κ.ἄ. Τό 44% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση, παραπονοῦνται γιά νευρικές διαταραχές, ἐνῶ τό 25% ἐπισκέπτεται ψυχίατρο.

14. Δυστυχῶς καί στήν Κύπρο αὐτόν τόν καιρό ἐπιχειρεῖται νά «ἀπελευθερωθοῦν» νομικά οἱ ἐκτρώσεις. Βλ. σχετική ἀναφορά μας στή σελ. 21 τοῦ παρόντος.