Στην Ελλάδα καθημερινά χάνονται ζωές και ουδείς λογοδοτεί για αυτό. Ετησίως γίνονται περίπου 150.000 εκτρώσεις, ενώ οι 30.000 από αυτές πραγματοποιούνται από νεαρά κορίτσια με ηλικία μικρότερη των 16 ετών. Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας.
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν περισσότερες αλήθειες από τα υποκριτικά ευχολόγια πολιτικών και άλλων δημοσιολογούντων που «ανησυχούν» για την υπογεννητικότητα αλλά και για τα πρότυπα ζωής που υιοθετεί κατά καιρούς η νεολαία.
Οταν κάθε χρόνο 30.000 έφηβες καταλήγουν να αφαιρούν με νυστέρι από τα σπλάχνα τους το παιδί τους, επειδή το θεωρούν κάτι σαν «ατύχημα», άπαντες μπορούν να αντιληφθούν πού βαδίζει η χώρα μας.
Η Πολιτεία δεν έχει καμία οφειλή στο εαυτό της, στις γενιές που πέρασαν, σε αυτές που υπάρχουν και σε όσες έρχονται να προστατεύει την ανθρώπινη ζωή; Ο τερματισμός του βίου ενός εμβρύου δεν είναι φόνος; Η σχέση της γυναίκας αλλά και του άνδρα με το σώμα της γυναίκας και τη ζωή που φέρει εντός της είναι εργαλειακή; Τα έμβρυα πριν βγουν από τη μήτρα είναι κάτι σαν διακόπτες που επιτρέπεται να ανοιγοκλείνουμε; Μόνο αν καταφέρουν να βγουν ζωντανά στο φως του ήλιου λογίζονται ως άνθρωποι που απαγορεύεται να δολοφονούνται;
Ποιο είναι το ήθος που διδάσκει το κράτος, όταν διευκολύνει -αν δεν ενθαρρύνει κιόλας- τις εκτρώσεις; Για ποιες ανθρώπινες αξίες μιλούν οι «διανοούμενοι», οι δημοσιογράφοι και όσοι συμμετέχουν στους μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας, όταν σιωπούν για το βουβό μακελειό και για τις εκατόμβες που γίνονται καθημερινά, για τις σφαγές των εμβρύων που θανατώνονται στις διάφορες κλινικές;
Οι εκτρώσεις είναι η μεγάλη ντροπή του σύγχρονου πολιτισμού. Ενα καθημερινό, μαζικό έγκλημα για το οποίο ελάχιστοι μιλούν αλλά όλοι τιμωρούνται για τη διάπραξή του. Ακόμα κι εκείνοι που δεν έχουν κάποια άμεση σχέση με τις εκτρώσεις πληρώνουν γι' αυτό το άγος με όλα τα προβλήματα και τις συλλογικές νόσους που προκαλεί η μείωση του γηγενούς πληθυσμού της πατρίδας.
Πηγή: (Δημοκρατία, 15.02.2017), Ακτίνες
