Το πρόβλημα με τη διάγνωση transgender είναι πως η διαχείριση των συναισθημάτων των trans ανθρώπων γίνεται με λάθος και μή αναστρέψιμο τρόπο, διότι αγνοείται η αλήθεια πως τα συναισθήματα ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά τα αισθάνονται, μπορούν να αλλάξουν.
Πώς γίνεται ένα άτομο Trans; Η αυθεντικά αποδεκτή αρχή για την δημιουργία της LGBTQ ταυτότητας που δημιουργεί την «πραγματική» trans γυναίκα ή τον trans άνδρα είναι απλά ότι ένα άτομο που επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται ως αντίθετο του βιολογικού φύλου του, οφείλει και να είναι κοινωνικά αποδεκτό ως τέτοιο.
Εάν ένα άτομο αισθάνεται άγχος σχετικά με το βιολογικό του φύλο , τότε η "πολιτικά" σωστή ενέργεια είναι πως όλοι πρέπει να συμφωνήσουν μαζί του για τη νέα και "αυθεντική" ταυτότητα φύλου του - εκείνη που υπάρχει όμως μόνο μέσα στα συναισθήματα του.
Η transgener ταυτότητα βέβαια δεν είναι το αυθεντικό φύλο αλλά η προσπάθεια του ανθρώπου να σχεδιάσει κοινωνικά την οικογένεια, το φύλο και την ταυτότητα φύλου του.
Πώς γίνεται αυτό; Ποιά είναι η διαδικασία για να γίνεις Transgender; Εύκολη.
Άν σας ενδιαφέρει να γίνεται αναζητήστε λοιπόν εξειδικευμένο θεραπευτή. . . . Ζητήστε από τους φίλους σας στην trans κοινότητα ή περιηγηθείτε στο διαδίκτυο αναζητώντας έναν θεραπευτή που συνεργάζεται με μέλη της trans κοινότητας. . .και ακολούθως λάβετε μια διάγνωση. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης από τον ειδικό εκείνος θα αξιολογήσει την προσωπική σας κατάσταση. Θα του αναφέρετε πως σας είναι ενοχλητικά τα γεννητικά σας όργανα, πως έχετε επιθυμία να αφαιρέσετε όλα τα σημάδια του βιολογικού σας φύλου από πάνω σας μιάς και αυτό δεν ευθυγραμμίζεται με το πραγματικό (όπως αισθάνεστε) φύλο σας, και εκείνος πιθανότατα θα διαγνώσει "Δυσφορία φύλου".
Σε αυτή τη συμβουλευτική προσέγγιση όμως υπάρχουν σοβαρές παραλείψεις που θέτουν σε κίνδυνο τα ευάλωτα άτομα.
Τέσσερις κρίσιμες παραλείψεις είναι πιο προφανείς και προβληματικές και οφείλουμε να επισημάνουμε:
Πρώτον, αυτές οι οδηγίες δίνονται από θεραπευτή ο οποίος πιθανότατα μεροληπτεί. Ζητώντας από φίλους της trans κοινότητας να συστήσουν έναν, σημαίνει από μόνο του ότι ο θεραπευτής είναι προδιατεθιμένος στο να συστήσει το ριζοσπαστικό βήμα της μετάβασης φύλου.
Δεύτερον, δεν γίνεται καμία αναφορά ή προειδοποίηση σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση. Εάν ένα άτομο έχει σεξουαλικά, συναισθηματικά ή σωματικά κακοποιηθεί ή είναι εθισμένο στην αυτοϊκανοποίηση, παρενδυσία ή πορνογραφία, θα μπορούσε να υποφέρει από διαταραχές σεξουαλικής συμπεριφοράς (και ταυτότητας φύλου). Αλλά επειδή η διαταραχή οφείλεται στον συγκεκριμένο αιτιολογικό παράγοντα, δεν θα βοηθηθεί με τα πρωτόκολλα θεραπείας δυσφορίας φύλου.
Τρίτον, δεν αναφέρεται η μεγάλη συχνότητα συνυπαρχουσών ψυχιατρικών διαταραχών. Αυτοί που έχουν διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή, ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση, αντιδραστικές-αμυντικές συμπεριφορές , ναρκισσισμό, αυτισμό ή άλλες τέτοιες διαταραχές πρέπει να εξετασθούν με προσοχή, επειδή αυτές οι διαταραχές μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα δυσφορίας φύλου. Όταν η συνυπάρχουσα διαταραχή αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά, η δυσφορία του φύλου υποχωρεί επίσης.
Τέταρτον, μετά τη μετάβαση φύλου, η μετάνοια για την «θεραπεία» είναι συχνή και πραγματική, και η συχνότητα απόπειρας αυτοκτονίας είναι επίσης υψηλή.Τα υψηλά ποσοστά απόπειρας αυτοκτονίας έχουν συνδεθεί με τη δυστυχία, την κατάθλιψη και την αδυναμία κοινωνικής προσαρμογής τόσο πριν όσο και μετά την "αλλαγή" φύλου και τις χειρουργικές επεμβάσεις σεξουαλικής επαναδιαμόρφωσης του σώματος.
Υπάρχουν επιστημονικά πρωτόκολλα φροντίδας;
Θεωρητικά, η ιατρική κοινότητα οφείλει να ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα περίθαλψης για την υγεία των trans όπως προβλέπεται στην έβδομη αναθεώρηση της The World Professional Association for Transgender Health (WPATH). Τα πρότυπα παρέχουν τις κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία των ατόμων που πάσχουν από δυσφορία φύλου.
Οι ασθενείς πιστεύουν ότι, επειδή υπάρχουν οδηγίες θα υπάρχει και σωστός έλεγχος. Πιστεύουν ότι, επειδή υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες, οι ασθενείς θα ελέγχονται σωστά πριν υποστούν τη ριζική επέμβαση μετάβασης φύλου. Δυστυχώς, το κύριο πρόβλημα αυτών των οδηγιών είναι η σωστή διάγνωση. Οι κλινικοί γιατροί δεν είναι σε θέση να διαγιγνώσκουν με ακρίβεια και εγκυρότητα τη δυσφορία φύλου. Αυτό γίνεται διότι δεν υπάρχει αντικειμενική ιατρική εξέταση που να την πιστοποιεί, (π.χ εξέταση αίματος, MRI εγκεφάλου κτλπ). Η δουλειά τους είναι να εγκρίνουν και να πιστοποιούν την αυτοδιάγνωση των ασθενών για τη δυσφορία φύλου και να τους βοηθήσουν να εκπληρώσουν την επιθυμία τους για μετάβαση.
Οι οδηγίες συμβουλεύουν επίσης ότι η περίπτωση κάθε ασθενούς είναι διαφορετική, οπότε οι γιατροί δύνανται (και οφείλουν) να προσαρμόζουν τα πρωτόκολλα στο συγκεκριμένο άτομο.
Έτσι τη διάγνωση της δυσφορίας φύλου την ελέγχει στην πραγματικότητα ο ασθενής. Εάν ο ειδικός σε θέματα φύλου ή ο ασθενής θέλουν να παρακάμψουν τα πρωτόκολλα εξέτασης και να προχωρήσουν με την ορμονική θεραπεία και τις χειρουργικές επεμβάσεις, είναι ελεύθεροι να το πράξουν. Οι οδηγίες περίθαλψης δεν συνοδεύονται από καμία απαίτηση να ακολουθούνται κατά γράμμα.
Για παράδειγμα, οι οδηγίες συνιστούν οι ασθενείς να υποβάλλονται καταρχήν σε εξέταση για ενδεχόμενα προβλήματα ψυχικής υγείας. Αλλά ακούω συνεχώς από τα μέλη των οικογενειών του πάσχοντος να λένε ότι αγνοούνται προφανείς συνυπάρχουσες καταστάσεις όπως ο αυτισμός ή το ιστορικό κακοποίησης. Ο γιατρός ή ο σύμβουλος απλώς έχουν καταλήξει στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι το ψυχιατρικό ιστορικό είναι ασήμαντο και επιτρέπουν στον ασθενή να προχωρήσει άμεσα σε ορμονοθεραπεία.
Όταν το πραγματικό φαίνεται ψεύτικο.
Όσο απλό φαίνεται το να γίνεις «πραγματικός» διαφυλικός, είναι ακόμα πιο εύκολο το να μετατραπείς σε ψεύτικο. Οι "ψεύτικοι" transgender σαν κι εμένα, ξεκινούν ως πραγματικοί, αλλά όταν κατανοούν τελικά την αυταπάτη της αλλαγής φύλου και σταματούν να ζουν τη ζωή των τρανσέξουαλ, οι τρανσέξουαλ ακτιβιστές τους δίνουν την απαξιωτική ετικέτα του "ψεύτικου".
Αν κάποιος καταλήξει στο δύσκολο και ειλικρινές συμπέρασμα ότι η μετάβαση δεν είχε ως αποτέλεσμα την πραγματική αλλαγή του φύλου, τότε αυτός ή αυτή θεωρείται μια απειλή για το transgender κίνημα, και πρέπει να απαξιωθεί. Αρχίζει η κατάκριση και ο εκφοβισμός. Για να θεωρείται πραγματικός, ο transgender πρέπει να συνεχίσει να ζεί με την ψευδαίσθηση ότι το φύλο του ή της, άλλαξε.
Το πρόβλημα με την αρχική διάγνωση και τη μή αναστρέψιμη τακτοποίηση των αρχικών συναισθημάτων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πόσο ειλικρινή είναι, είναι ότι τα συναισθήματα αυτά μπορεί να αλλάξουν.
Αυτό το μήνυμα επιχειρεί να βοηθήσει αυτούς που προβληματίζονται με τη δυσφορία φύλου για να αποφύγουν την μετάνοια για τις αποφάσεις τους, ωστόσο η προειδοποίηση αυτή δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτη στους υπερασπιστές των transgender που κραυγάζουν έντονα και δυνατά. Κάποιοι θα βρουν τα λόγια μου προσβλητικά, αλλά κάποτε η αλήθεια μπορεί και να γίνει προσβλητική. Προσωπικά, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο προσβλητικό απο κάποιους άνδρες που μειώνουν το θαύμα και τη μοναδικότητα των βιολογικών γυναικών, υποστηρίζοντας ότι οι γυναίκες μπορεί να μήν είναι τίποτα άλλο από άντρες που έχουν γεμίσει ορμόνες και έχουν ή δεν έχουν υποβληθεί σε αισθητική χειρουργική επέμβαση.
Ας επικροτήσουμε και ας συγχαρούμε λοιπόν την "προσβλητική" αλήθεια. Ας ξαναβρούμε την όμορφη πραγματικότητα της ανδρικής και γυναικείας σεξουαλικής φύσης και ας απορρίψουμε την ιδεολογία των transgender.
Σχετικά με τον Συγγραφέα: Ο Walt Heyer είναι καταξιωμένος συγγραφέας και δημόσιος ομιλητής. Μέσω της ιστοσελίδας του SexChangeRegret.com και του ιστολογίου του, WaltHeyer.com, ο Heyer προσπαθεί να ευαισθητοποίησει το κοινό σχετικά με τη συχνή μετάνοια και τις τραγικές συνέπειες της μετάβασης φύλου, τις οποίες υπέστη και ο ίδιος όταν υπεβλήθη σε περιττή χειρουργική αλλαγή του φύλου του.
Πηγή: thepublicdiscourse.com, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά
