Δεδομένου ότι οι ενήλικες δύσκολα μεταστρέφονται, οι ακτιβιστές του φύλου στρέφουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους στα παιδιά. Πληθαίνουν τα σεμινάρια και οι πρωτοβουλίες συμπεριληπτικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία της πατρίδας μας.* Τώρα είναι η ώρα για τους γονείς να προσέξουν το εκπαιδευτικό υλικό του σχολείου και τις σχετικές δραστηριότητες, να αντιδράσουν, και να αναλάβουν οι ίδιοι τα παιδιά τους.
Ιστοσελίδα «Reality's Last Stand»
Colin Wright, 13 Οκτωβρίου 2022
Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν πως οι όροι «άνδρας» και «αγόρι» αναφέρονται σε ενήλικες και έφηβους άρρενες αντίστοιχα, και ότι οι όροι «γυναίκα» και «κορίτσι» αναφέρονται σε ενήλικα και έφηβα θηλυκά άτομα, αντίστοιχα. Δεν πρόκειται για «ταυτότητες», αλλά για όρους που περιγράφουν αντικειμενικά γεγονότα σχετικά με την ηλικία και το βιολογικό φύλο κάποιου.
Η ιδεολογία του φύλου, αντίθετα, είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που υποστηρίζει ότι αυτό που κάνει κάποιον γυναίκα ή κορίτσι, ή άνδρα ή αγόρι, δεν έχει καμία σχέση με το βιολογικό φύλο του, αλλά βασίζεται εξ ολοκλήρου στους κοινωνικούς ρόλους και τα στερεότυπα με τα οποία «ταυτίζεται ή προσδιορίζεται». Επομένως, ένα άτομο που ταυτίζεται με τους γυναικείους ρόλους και τα στερεότυπα είναι κορίτσι ή γυναίκα και ένα άτομο που ταυτίζεται με ανδρικούς ρόλους και στερεότυπα είναι αγόρι ή άνδρας – ανεξάρτητα από το βιολογικό τους φύλο. Σύμφωνα με την ιδεολογία του φύλου, τα άτομα που δεν ταυτίζονται με τους κοινωνικούς ρόλους και τα στερεότυπα που συνήθως συνδέονται με το βιολογικό φύλο τους θεωρούνται «τρανσέξουαλ».
Αυτή είναι η ιδεολογία του φύλου. Αν φαίνεται εντελώς τρελό, αυτό συμβαίνει γιατί έτσι είναι.
Έχει αποδειχθεί ότι η ιδεολογία του φύλου είναι δύσκολο να «πουληθεί» στους περισσότερους ενήλικες που δικαίως θεωρούν τέτοιες ιδέες υποτιμητικές και σεξιστικές. Αυτή η κοσμοθεωρία υπονοεί ότι μια γυναίκα που δεν ασπάζεται πλήρως τη «τυπική» θηλυκότητα δεν είναι στην πραγματικότητα γυναίκα και ένας άντρας που δεν ασπάζεται την «κλασική» αρρενωπότητα δεν είναι στην πραγματικότητα άντρας. Αυτό που συμβαίνει τελικά είναι πως αναβιώνουν θεωρίες παρόμοιες με το οπισθοδρομικό και καταπιεστικό σύστημα για το οποίο οι γυναικείες και γενικά ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάλεψαν επί δεκαετίες για να ξεπεράσουν. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, καθώς προωθεί επίσης την ιδέα ότι μια «αναντιστοιχία» μεταξύ του φύλου και της «ταυτότητας φύλου» μπορεί να «διορθωθεί» ιατρικά με ορμόνες και χειρουργικές επεμβάσεις.
Δεδομένου ότι οι ενήλικες συνήθως δύσκολα αλλάζουν απόψεις στη ζωή τους, οι ακτιβιστές του φύλου στρέφουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στα παιδιά και ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους με τους οποίους εισάγουν τους νέους στην ιδεολογία του φύλου είναι η διευκόλυνση της πρακτικής «χωρίς αποκλεισμούς» με πρώτο θέμα τις αντωνυμίες. Όταν ρωτάνε «ποιες είναι οι αντωνυμίες σου;», αυτή η ερώτηση είναι συχνά η πρώτη επαφή που θα έχει ένα παιδί με την ιδεολογία του φύλου και ως εκ τούτου είναι το πρώτο βήμα στη δημιουργία των λεγόμενων «τρανς παιδιών».
Αυτό το τέχνασμα έχει σκοπιμότητα, επειδή το να ρωτήσεις ένα παιδί για τις αντωνυμίες του διαχωρίζει νοητικά τους όρους «αυτός/αυτόν» (που αναφέρεται σε άντρες και αγόρια) και «αυτή/αυτής» (όπως αναφέρεται σε κορίτσια και γυναίκες) από το βιολογικό φύλο του ατόμου και αντίθετα τον εισάγει στη "ταυτότητα φύλου." Αυτή η ερώτηση αναγκάζει ένα παιδί να σκεφτεί περισσότερο για τη δική του «ταυτότητα φύλου», που είναι μια νέα ιδέα γι’ αυτό και αναπόφευκτα θα βασίζεται σε ανδρικά και γυναικεία στερεότυπα που συνδέονται με τους άνδρες και τις γυναίκες, αντίστοιχα.
Το Genderbread Person είναι ένα κοινό εκπαιδευτικό εργαλείο για τη διδασκαλία των παιδιών σχετικά με την ταυτότητα φύλου, το οποίο ορίζει με τρόπο που προκαλεί σύγχυση στα παιδιά το «πώς εσείς, στο μυαλό σας, βιώνετε και ορίζετε το φύλο σας, με βάση το πόσο ευθυγραμμίζεστε (ή δεν ευθυγραμμίζεστε) με αυτό που κατανοείται πως είναι οι επιλογές για το φύλο». Και σε περίπτωση που η εξάρτηση από τα στερεότυπα του φύλου δεν ήταν αρκετά σαφής, περιγράφει την «ταυτότητα φύλου» κάτω από την εικόνα ως βαθμούς «θηλυκότητας» και «ανδρισμού» και παραθέτει «χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, δουλειές, χόμπι, συμπάθειες, αντιπάθειες, ρόλους, προσδοκίες» ως συστατικά της εκάστοτε ταυτότητας φύλου.
Μια άλλη κοινή τακτική για την κατήχηση των παιδιών στην ιδεολογία του φύλου είναι μέσω γνωστών παιδικών βιβλίων όπως το I Am Jazz, που αφηγείται την ιστορία «της» Jazz Jennings, ενός νεαρού αγοριού που περιγράφεται στο βιβλίο ως «διαφορετικό από τα άλλα παιδιά» επειδή «είχε ένα κοριτσίστικο εγκέφαλο στο σώμα ενός αγοριού». Άλλα πιο πρόσφατα βιβλία, όπως το Call Me Max και το Jack (Not Jackie) αγγίζουν παρόμοια θέματα, και αφορούν νεαρά κορίτσια που πιστεύουν ότι είναι αγόρια επειδή παρουσιάζουν συμπεριφορά και προτιμήσεις που χαρακτηρίζουν περισσότερο τα αγόρια. Πολλοί γονείς ανέφεραν ότι τα μικρά παιδιά τους εξέφρασαν σύγχυση σχετικά με την «ταυτότητα φύλου» τους αφού μυήθηκαν σε αυτά τα βιβλία.
Όταν τα παιδιά εισαχθούν σε αυτές τις έννοιες, είτε μέσω βιβλίων είτε μέσω διερευνητικών ερωτήσεων σχετικά με τις αντωνυμίες τους, εκείνα που ίσως έχουν μη τυπική συμπεριφορά ως προς το βιολογικό τους φύλο, και ίσως υπάρχει πιθανότητα μεγαλώνοντας να αισθάνονται ομοφυλόφιλοι καθώς και άλλα παιδιά που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους πρότυπα ανδρισμού ή θηλυκότητας, αυτά τα παιδιά είτε θα πιστέψουν ότι είναι "trans" ή "nonbinary", είτε θα εκδηλώσουν εξαιρετική σύγχυση. Αυτή η σύγχυση μπορεί να τους προκαλέσει σημαντική αγωνία επειδή ανατρέπει την προηγούμενη (λογική) αντίληψή τους ότι το βιολογικό φύλο τους τους κατευθύνει πως είναι αγόρι ή κορίτσι. Αλλά τώρα τους λένε ότι το σώμα και το μυαλό τους μπορεί να μην είναι «ευθυγραμμισμένα» και μπορούν να ευθυγραμμιστούν με τις ορμόνες και τις χειρουργικές επεμβάσεις.
Οι δάσκαλοί τους, με ή χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεση των γονιών τους, μπορεί να αρχίσουν να τους «αλλάζουν» κοινωνικά χρησιμοποιώντας ουδέτερο φύλο «αυτό/αυτά» ή αντωνυμίες αντίθετου φύλου. Πολλά σχολεία το απαιτούν τώρα ξεκάθαρα για τα παιδιά. Ενώ οι κοινωνικές μεταβάσεις (στο αντίθετο φύλο) παρουσιάζονται συχνά ως ένας ακίνδυνος τρόπος για να δώσουμε την άνεση στα παιδιά να εξερευνήσουν το «φύλο» τους χωρίς μόνιμες παρεμβάσεις όπως ορμόνες και χειρουργικές επεμβάσεις, στην πραγματικότητα είναι μια σοβαρή ψυχοκοινωνική παρέμβαση που είναι γνωστό ότι κάνει τα παιδιά να επιμένουν στο να απορρίπτουν το σώμα τους. Αλλά αυτό δεν το λένε στους γονείς.
Οι γονείς ενός παιδιού πιθανότατα θα ανησυχήσουν πολύ και για κάποιο άλλο ζήτημα, διότι έχουν ακούσει τον ευρέως διαδιδόμενο και διαιωνιζόμενο μύθο ότι τα παιδιά με σύγχυση φύλου διατρέχουν ακραίο κίνδυνο αυτοκτονίας. Και δεδομένου ότι η εφηβεία πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς για το παιδί τους, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Θέλουν να έχει το παιδί τους τη φροντίδα που του αξίζει. Επειδή είναι βέβαιο πως είναι στοργικοί γονείς με ενδιαφέρον για το παιδί τους, το πιέζουν να δει έναν επαγγελματία θεραπευτή που επιβεβαιώνει το (νέο- επιλεγμένο) φύλο. Επειδή το παιδί παρουσιάζει σύγχυση σχετικά με την «ταυτότητα φύλου» του, ο θεραπευτής είναι πιθανό να συστήσει αναστολείς της εφηβείας, τους οποίους θα παρουσιάσει ως μια «ασφαλή» και «πλήρως αναστρέψιμη» επιλογή για να «παύσει» την εφηβεία και να δώσει στο παιδί περισσότερο χρόνο να επιλύσει τη σύγχυση του φύλου του.
Ποιο είναι το κακό σε αυτό;
Το κακό είναι ότι, πέρα από το ότι σταματά πλήρως η ορμονική δραστηριότητα του παιδιού ( με στόχο να δώσει χρόνο για βαθιά ενδοσκόπηση του φύλου…) , οι μελέτες δείχνουν ότι σχεδόν το 100% των παιδιών που τίθενται σε αναστολείς της εφηβείας επιμένουν να απορρίπτουν το σώμα τους και συνεχίζουν χρησιμοποιώντας τελικά και τις ορμόνες του άλλου φύλου. Αυτές θα τους προκαλέσουν μόνιμες φυσικές αλλαγές και θα τα καταστήσουν στείρα. Μερικά από αυτά τα παιδιά θα ακολουθήσουν επικίνδυνες και μη αναστρέψιμες χειρουργικές επεμβάσεις «επιβεβαίωσης φύλου». Τα σώματα αυτών των παιδιών είναι πλέον μόνιμα παραμορφωμένα και τα ενδοκρινικά τους συστήματα εξαρτώνται πλήρως από τις ιατρικές υπηρεσίες για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Κοιτάζοντας προς τα πίσω, η δυσφορία του παιδιού που ξεκίνησε αυτόν τον νοσηρό καταρράκτη γεγονότων δεν ήταν αναπόφευκτη – δημιουργήθηκε από μια ριζοσπαστική ιδεολογία που σφηνώθηκε στο μυαλό του παιδιού με την απλή πράξη να του δώσει κάποιος ένα βιβλίο ή να το ρωτήσει για τις αντωνυμίες του. Κατόπιν η κοινωνική μετάβαση και οι αναστολείς της εφηβείας την ενίσχυσαν.
Έτσι μετατρέπεται τα κανονικά παιδιά σε «τρανς παιδιά». Με απλά λόγια, αυτή είναι η θεραπεία μεταστροφής για παιδιά που δεν συμμορφώνονται με το βιολογικό φύλο τους, με τη διαφορά ότι πλέον μεταστρέφονται τα σώματα αντί για το μυαλό τους ώστε να φέρουν τα παιδιά σε «σωστή» ευθυγράμμιση με τον εαυτό τους.
Αυτή η διαδρομή για τα παιδιά μας γίνεται ολοένα και πιο συνηθισμένη καθώς η ιδεολογία του φύλου εδραιώνεται όλο και βαθύτερα στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα. Δεν έχει να κάνει τόσο με το αν τα παιδιά σας θα συναντήσουν ή όχι κάποτε αυτές τις απόψεις, είναι το πότε, σε ποια ηλικία. Επομένως ως γονιός, είναι σημαντικό να εμβολιάζετε τα παιδιά σας ενάντια σε αυτές τις καταστροφικές ιδέες προτού τα προσεγγίσουν οι ακτιβιστές εκπαιδευτικοί. Όταν βλέπετε αυτά τα «εκπαιδευτικά» υλικά και τις πρωτοβουλίες στο σχολείο του παιδιού σας, πρέπει να αντιδράτε έντονα. Τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν για αυτό αργότερα.
* https://www.eduguide.gr/nea2022/free-webinar-apo-to-ekpa-se3oyalikh-ekpaideysh-kai-agwgh-giati-k/
Πηγή: realityslaststand.com, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά
