Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

Η Ευρωπαϊκή ένωση βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας του «Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού Γονεϊκότητας». Δημιουργείται στο όνομα της «ενδυνάμωσης και της προστασίας» των δικαιωμάτων των παιδιών, προκειμένου «να μην παραβιάζονται κατά τις διασυνοριακές μετακινήσεις τους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Πρόκειται για πλάγιο τρόπο αναγνώρισης της ομόφυλης γονεϊκότητας που χρησιμοποιεί ως συναισθηματικό μοχλό πίεσης τα παιδιά. Φιλοδοξεί να χρησιμεύσει στις Ευρωπαϊκές χώρες όπου δεν υπάρχει η αναγνώριση των «πολύχρωμων οικογενειών» από την εθνική τους νομοθεσία.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ursula von der Leyen είχε δηλώσει σε κεντρική της ομιλία, το 2020 ότι «εάν είσαι γονέας σε μια χώρα, είσαι γονέας σε κάθε χώρα». Με αυτή τη δήλωσή της  η  πρόεδρος της ΕΕ τόνισε την ανάγκη διασφάλισης της (ομόφυλης) γονεϊκότητας, που εφόσον είναι αναγνωρισμένη σε ένα κράτος-μέλος οφείλει να αναγνωρίζεται σε όλα  τα άλλα κράτη μέλη και για όλους τους σκοπούς. Αυτή η πρωτοβουλία ορίστηκε ως βασική δράση στη στρατηγική της ΕΕ για τα δικαιώματα του παιδιού και εντάχθηκε στην στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ισότητα των LGBTIQ ατόμων.

Στόχος της πρότασης είναι «η ενίσχυση της προστασίας των θεμελιωδών  και άλλων δικαιωμάτων των παιδιών σε περιπτώσεις διασυνοριακής μετακίνησης, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους σε μια ταυτότητα, στην μη διάκριση, στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, για την εφαρμογή και διατήρηση των δικαιωμάτων τους και σε άλλο κράτος μέλος, λαμβάνοντας πρωτίστως υπόψιν το συμφέρον του παιδιού. ^{(1, σελ.2)}

Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση «εκτιμάται ότι 2 εκατομμύρια παιδιά ενδέχεται να αντιμετωπίζουν αυτήν τη στιγμή μια κατάσταση κατά την οποία η γονεϊκότητα  αναγνωρίζεται σε ένα κράτος μέλος, αλλά δεν αναγνωρίζεται για όλους τους σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος» ^{(1,σελ 2)}
 

Η συγκεκριμένη εκδήλωση ενδιαφέροντος για τα παιδιά που γίνεται σε συνδυασμό με τη στήριξη των  LGBTQ δικαιωμάτων δημιουργεί ερωτήματα.  Ήταν ανοχύρωτα τα παιδιά και τα γονεϊκά δικαιώματα ως τώρα; Υπήρχε πρόβλημα στην αναγνώριση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων από το ένα κράτος στο άλλο μέσα στην ΕΕ; Ή μήπως έχει προκύψει μια καινούργια «οικογενειακή» κατάσταση που πρέπει να αναγνωρισθεί και να επιβληθεί ως Ευρωπαϊκός νόμος ακόμη και στα κράτη-μέλη  που έχουν επιφυλάξεις;  

Ας δούμε τί προβλήματα δημιουργεί αυτή η πρόταση.

• Η πρωτοβουλία για την αυτόματη διασυνοριακή αναγνώριση της «γονεϊκότητας», δημιουργεί σύγχυση ακόμη και ως έννοια καθώς καλείται να εκφράσει κάτι διαφορετικό από τον συνήθως χρησιμοποιούμενο νομικό και βιολογικό όρο της «συγγένειας/γενεάς».
• Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αυτή η πρωτοβουλία δεν προορίζεται να αλλάξει τη νομοθεσία για το γάμο των κρατών μελών της ΕΕ, διότι το οικογενειακό δίκαιο αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών. Ωστόσο η νομική εισαγωγή της περίπτωσης της «γονεϊκής μέριμνας», η οποία υπερβαίνει την τρέχουσα ορολογία της «συγγένειας/καταγωγής», αναμένεται να έχει αντίκτυπο και στο εθνικό οικογενειακό δίκαιο.
• Παρά τη δεδηλωμένη πρόθεση να μην παρέμβει στο οικογενειακό δίκαιο των κρατών μελών, η πρόταση της Επιτροπής βρίσκεται σε αντίθεση και ακυρώνει στη πράξη το άρθρο 9 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, που δηλώνει ότι «το δικαίωμα γάμου και το δικαίωμα δημιουργίας οικογένειας κατοχυρώνονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων».

Υποτίθεται (θεωρητικά μιλώντας) ότι η ΕΕ σέβεται την ισορροπία μεταξύ της αποκλειστικής αρμοδιότητας των κρατών μελών να θεσπίζουν τους δικούς τους κανόνες οικογενειακού δικαίου και της αρμοδιότητας της να θεσπίζει μέτρα σχετικά με το οικογενειακό δίκαιο με διασυνοριακές επιπτώσεις.⁽²⁾  Όμως εδώ πρόκειται για μία «εκ των άνω» επιβολή αναγνώρισης μιας αμφισβητούμενης οικογενειακής κατάστασης (πολύχρωμες οικογένειες) που χρησιμοποιεί ως μοχλό συναισθηματικής πίεσης τα παιδιά.

• Εάν εγκριθεί η προαναφερθείσα πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα επεκτείνει αυτόματα και ομοιόμορφα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ τα νομικά δικαιώματα της βιολογικής συγγένειας, τα οποία πλέον θα αφορούν σε όλα τα είδη «γονεϊκής μέριμνας» που αποκτήθηκαν νόμιμα σε ένα κράτος μέλος, συμπεριλαμβανομένης της γονεϊκότητας μέσω παρένθετης μητρότητας και όποιας άλλης μορφής γονεϊκότητας επιλέξουν τα LGBTQ άτομα καθώς η πρωτοβουλία συνδυάζεται και με τα δικά τους δικαιώματα.
• Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, (UN Convention on the Rights of the Child), έχει ήδη προσδιορίσει με σαφήνεια και ορθότητα τα δικαιώματα του παιδιού. Ήταν ως τώρα επαρκής και αποτελεσματική. Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας έρχεται να διαστρεβλώσει και να προδώσει τα πραγματικά δικαιώματα των παιδιών, το δικαίωμα στην ταυτότητά τους, στο να μην αποχωρίζονται από τους γονείς τους ενάντια στη θέλησή τους και στο να γεννιούνται ελεύθερα, προκειμένου να υποστηρίξει τις σεξουαλικές προτεραιότητες των ενηλίκων που θέλουν να ονομάζονται γονείς τους.

Ειδικότερα: ⁽²⁾

1.Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών στην ταυτότητά τους. Σύμφωνα με την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, (UNCRC, The United Nations Convention on the Rights of the Child),  οι ταυτότητες δεν απονέμονται, αλλά «προστατεύονται». (Άρθρο 8) Κάθε παιδί ανεξαιρέτως έχει πατέρα και μητέρα και κατ' επέκταση μια κληρονομιά. «Ανεξάρτητα από το πώς συνελήφθη ή γεννήθηκε ένα παιδί», είναι μόνο «αμφότεροι οι γονείς του» (άρθρα 9, 10,18) που δίνουν στα παιδιά τη βιολογική τους ταυτότητα, η οποία τα βοηθά να απαντήσουν στο ερώτημα «ποιος είμαι εγώ;». Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας δεν διατηρεί την ταυτότητα ενός παιδιού, αλλά κατασκευάζει μια ταυτότητα. Αυτό είναι επιβλαβές για τα παιδιά. Σύμφωνα με έρευνα του 2020, από τον φορέα  παιδιών που συνελήφθησαν από δωρητές γενετικού υλικού « We Are Donor Conceived» η πλειοψηφία των μελών τους «ελπίζουν να δημιουργήσουν μια στενή φιλία με τον βιολογικό [δότη] γονέα τους» και πιστεύουν ότι υπάρχει «βασικό ανθρώπινο δικαίωμα να γνωρίζει ένα παιδί την ταυτότητα και των δύο βιολογικών του γονέων».

Το να είναι «αγαπητό και επιθυμητό» ένα παιδί όπως ισχυρίζονται τα ΛΟΑΤΚΙ ζεύγη, δεν διαγράφει την ανάγκη του παιδιού να γνωρίζει τη βιολογική του ταυτότητα. Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας δεν λέει στα παιδιά «ποια είναι», τους λέει πως επιθυμούν να είναι οι «υπεύθυνοι για αυτά» ενήλικες. Ουσιαστικά να είναι παιδιά  ενός ή δύο βιολογικών «αγνώστων».

2. Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών «να μην χωρίζονται από τους γονείς τους παρά τη θέλησή τους». (Άρθρο 9) Λίγες οικογένειες είχαν ανάγκη ως τώρα από ένα πιστοποιητικό Γονεϊκότητας π.χ στη περίπτωση απομάκρυνσης παιδιού «σε περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης του από τους γονείς». Αντίθετα, αυτές οι διακρατικές «διευθετήσεις» γονεϊκότητας προέκυψαν σε μεγάλο βαθμό τώρα που οι ενήλικες έχουν δημιουργήσει τα περιστατικά αποχωρισμού γονέα/παιδιού ήδη από τη σύλληψη. Σε αντίθεση με την υιοθεσία όπου η ευημερία του παιδιού είναι «μεγίστης σημασίας» (άρθρο 21), η χρήση «δότη» σπέρματος ή ωαρίου ή παρένθετου ατόμου δεν είναι ποτέ προς «το συμφέρον του παιδιού», καθώς διακόπτει σκόπιμα τη σχέση του παιδιού με τη φυσική μητέρα του και/ ή τον πατέρα τους.

Ενώ όλα τα παιδιά υποφέρουν καθώς αποχωρίζονται από τους βιολογικούς τους γονείς, η πρόκληση από τους ενήλικες της απώλειας των γονέων (παιδιά από δότες)  σε σχέση με την επούλωση της απώλειας των γονέων (υιοθεσία των παιδιών) κάνει τη μεγάλη διαφορά στην ευημερία των παιδιών. Το πιστοποιητικό Γονεϊκότητας δίνει νομική στήριξη στην απώλεια μητέρας ή/και πατέρα.

Το παρακάτω γράφημα αντικατοπτρίζει τα ευρήματα από το "My Daddy's Name Is Donor", τη μόνη μελέτη που συγκρίνει υιοθετημένα παιδιά, παιδιά που έχουν συλληφθεί από δότες και παιδιά που μεγάλωσαν από τους βιολογικούς τους γονείς. Διαπιστώνεται ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν από ενήλικες που επιδιώκουν να επιδιορθώσουν την πληγή τους (υιοθεσία) τα πηγαίνουν καλύτερα από τα παιδιά που ανατρέφονται από ενήλικες που οι ίδιοι προκάλεσαν το τραύμα τους (αναπαραγωγή με τη βοήθεια τρίτου).

3. Το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών να γεννιούνται ελεύθερα. Η αύξηση των «σύγχρονων μορφών οικογενειών» βασίζεται στην εμπορευματοποίηση των παιδιών. Οι πρακτικές υιοθεσίας μεταξύ των χωρών, υποχρεούνται να «λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα εθνικά, διμερή και πολυμερή μέτρα για να αποτρέψουν την απαγωγή, την πώληση ή την εμπορία παιδιών για οποιονδήποτε σκοπό ή με οποιαδήποτε μορφή». (Άρθρο 21) Σε αντίθεση με την υιοθεσία που απαγορεύει την πληρωμή προς τους γεννήτορες, η αναπαραγωγή από τρίτους βασίζεται σε άμεση πληρωμή του γενετικού πατέρα, της γενετικής μητέρας ή/και της παρένθετης μητέρα για να κυοφορήσει αλλά και να παραιτηθεί τελικά από το παιδί που κυοφόρησε. Τα παιδιά που δημιουργούνται μέσω αυτών των «διευθετήσεων» συχνά δυσφορούν από την εμπορευματοποίηση της σύλληψής τους. Στο "My Daddy's Name Is Donor" το 45%  των παιδιών συμφωνούσε στην άποψη: "Με ενοχλεί που δόθηκαν χρήματα για τη σύλληψή μου." Τα παιδιά αισθάνονται ως προϊόντα αγοραπωλησίας.

Συνοψίζοντας, με το πρόσχημα του Πιστοποιητικού Γονεϊκότητας και στο όνομα της «μη διάκρισης», γίνονται διακρίσεις σε βάρος των παιδιών. Επιδιώκοντας να «τιμήσει» το δικαίωμα των παιδιών στην ταυτότητά τους, στο να μην χωρίζονται από τους γονείς τους και να γεννιούνται ελεύθερα, το πιστοποιητικό καταστρατηγεί τη Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού των Ηνωμένων Εθνών, UNCRC

• Δεν είναι όμως μόνο τα δικαιώματα των παιδιών που προσβάλλονται. Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες και όσον αφορά την αναγνώριση της πρακτικής της παρένθετης μητρότητας μέσα από αυτή τη πρωτοβουλία.^(3).Το 2021, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε ότι «η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών μέσα από τη παρένθετη μητρότητα και για αναπαραγωγικούς σκοπούς […] είναι απαράδεκτη και παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Οι περισσότερες χώρες της ΕΕ απαγορεύουν αυτήν την πρακτική. Μεταξύ αυτών: Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία και Σουηδία. H πρακτική της παρένθετης μητρότητας παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη σωματική ακεραιότητα των γυναικών -παρένθετων μητέρων σε συνδυασμό με τα δικαιώματα του παιδιού, το οποίο μπορεί με αυτόν τον τρόπο να γίνει θύμα ανθρώπινου εμπορίου.

Η Ευρωπαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία για τις «Διασυνοριακές οικογενειακές καταστάσεις-Αναγνώριση της γονεϊκότητας» δημοσιεύθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο και χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό ως να ήταν ήδη νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά δεν είναι έτσι.  Οι πολίτες κλήθηκαν να εκφράσουν τη γνώμη τους για αυτή σε δημόσια διαβούλευση έως την  13^η  Φεβρουαρίου 2023.

Για να τεθεί σε ισχύ, η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρέπει να εγκριθεί ομόφωνα από το Συμβούλιο της ΕΕ, μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πέντε έτη μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού, η Επιτροπή θα αξιολογήσει την εφαρμογή του από τα κράτη μέλη και μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις ⁽⁴⁾.

Μια δημόσια συζήτηση πραγματοποιήθηκε ήδη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 9 Ιανουαρίου 2023, όπου η Επιτροπή ανακοίνωσε  πως έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να επιτύχει την έγκριση του κανονισμού. Ωστόσο, μέχρι τώρα, η Πολωνία και η Ουγγαρία ανακοίνωσαν ότι θα ασκήσουν βέτο στην πρωτοβουλία εντός του Συμβουλίου της ΕΕ, η οποία επομένως αναμένεται να αποκλειστεί.

Το παιδί δεν είναι «δικαίωμα» και η γονεϊκότητα δεν αποδίδεται από κρατικούς νόμους. Το παιδί είναι δώρο και  η γονεϊκότητα συνοδεύεται από ατομική θυσία και όχι δικαίωση κάποιου ρομαντικού θελήματος. Δεν παραχωρείται με πιστοποιητικά, δεν επιβάλλεται με διακρατικές συμφωνίες αλλά απορρέει από τη φυσική και αυτονόητη διαδικασία της ανθρώπινης συνένωσης. Η γονεϊκότητα και τα δικαιώματα των παιδιών είναι ήδη κατοχυρωμένα μέσα στη παραδοσιακή οικογένεια από την Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού των Ηνωμένων Εθνών. Ας υπάρξει ειδική ρύθμιση για τα παιδιά που ήδη βρίσκονται σε δυσκολία και ας μην υποστηρίζονται από δώ και πέρα οι καταστροφικές αναπαραγωγικές τεχνικές με την βοήθεια τρίτων που θα δημιουργούν συνεχώς νέα θύματα.

Ζητούμε από την Ελληνική πολιτεία να απορρίψει το Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας και να καταδικάσει κάθε νόμο ή πρακτική που στερεί τα παιδιά από την βιολογική τους ταυτότητα, τα χωρίζει από τους φυσικούς τους γονείς και κάνει θύματα εμπορικής συναλλαγής τα ίδια και τις μητέρες που τα κυοφορούν.

Βοηθητικές πηγές:

1. https://commission.europa.eu/system/files/2022-12/com_2022_695_1_en_act_part1.pdf
2. https://thembeforeus.com/letter-to-european-commission-on-certificate-of-parenthood-legislation/
3. https://www.fafce.org/press-release-the-dangers-of-a-european-parenthood-certificate/
4. https://www.mynews.gr/komision-neoi-kanones-gia-tin-anagnorisi-tis-idiotitas-toy-gonea-dikaioma-goneikotitas-kai-se-loatki-vid/

Πηγή: Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά