Από The Daily Signal
Η Abby Martinez έχασε την επιμέλεια της κόρης της από το DCFS, το Τμήμα Υπηρεσιών για το παιδί και την οικογένεια της κομητείας του Λος Άντζελες. Ο λόγος ήταν ότι δεν υποστήριξε απόλυτα την επιθυμία της κόρη της να «μεταβεί» σε αγόρι. Η κόρη της με το όνομα Yaeli, κατόπιν παρέμβασης του κρατικού φορέα, απομακρύνθηκε από τη μητέρα και το σπίτι της, άλλαξε το όνομά της σε Andrew, έλαβε ορμόνες του άλλου φύλου, αλλά παρά τις ανωτέρω επεμβάσεις, δεν μπόρεσε να λυτρωθεί από την κατάθλιψη. Στα 19 της, η Yaeli αυτοκτόνησε ρίχνοντας τον εαυτό της στις ράγες του τρένου. Η μητέρα στο παρακάτω βίντεο διηγείται* τη μέθοδο που χρησιμοποίησε το DCFS για να της πάρει την κόρη της και το πώς απέτυχε τραγικά η κρατική παρέμβαση «της επιβεβαίωσης φύλου» στο παιδί της.
*Σχετικό άρθρο: https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/pos-i-lgbt-kathodigisi-odigise-tin-kori-mou-stin-aftoktonia
______________________________
Είπε «Δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτό, γιατί εσείς δεν θα είστε υποστηρικτικοί»
Εγώ της απάντησα «Όμως δεν ξέρεις. Άν μας πεις τι συμβαίνει θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω. Θα κάνω οτιδήποτε για να βοηθήσω Yaeli, γιατί το μόνο πράγμα που έχω ανάγκη, και θέλω για σένα, είναι να δω ξανά το χαρούμενο κορίτσι που ήσουν παλιά.
Και εκείνη μου είπε, «δεν είμαι κορίτσι, είμαι αγόρι»
Η Yaeli ήταν το θηλυκότερο κορίτσι στο σπίτι. Συνήθιζε να ντύνεται πριγκίπισσα, της άρεσε να χορεύει, να τραγουδά, και ήταν πολύ καλλιτεχνική. Όταν ήταν 13 ετών, άρχισε να συμμετέχει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παρατήρησα ότι ήταν κάπως καταθλιπτική γιατί έχει αρχίσει να τραυματίζει τον εαυτό της. Αναζήτησα βοήθεια, και πήγαινε σε θεραπεία μέσω του σχολείου, και έξω επίσης, αλλά αυτό δεν βοήθησε. Τη πρώτη χρονιά στο γυμνάσιο, σα πρωτοετής, γνώρισε αυτό το άλλο κορίτσι, που περνούσε όλη αυτή την κατάσταση, σα τρανς. Εκείνη ήταν που της έλεγε ότι είχε κατάθλιψη γιατί ίσως δεν ήταν κορίτσι. Προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε μια ομάδα LGBTQ στο σχολείο. Εγώ δεν γνώριζα τίποτα για αυτό. Δεν ξέρω αν τα σχολεία θα έπρεπε να μας ενημερώνουν για το τι συμβαίνει ή όχι. Αλλά ποτέ δεν μου έστειλαν κανένα σημείωμα που να μου λέει ότι «πρέπει να μιλήσουμε για την κόρη σας». Όλες τις πληροφορίες που έχω τις πήρα από την άλλη κόρη μου, που ήταν στο γυμνάσιο. Τη ρώτησα «ξέρεις γιατί η Yaeli αισθάνεται τόσο ανήσυχη και λυπημένη;»
-Ναι μαμά, αυτό συμβαίνει γιατί είναι η αρχή της χρονιάς, και θα πάει σε αυτή τη συνάντηση, που αν δεν πάει, θα έχει αντίποινα. Ζήτησε από όλους στην οικογένεια να την φωνάζουν Jay, Έτσι την έλεγα. «Jay». Εντάξει; Θα σε λέμε «Jay», Αν είσαι χαρούμενη, θα σε λέμε «Jay», αλλά δεν ήταν χαρούμενη.
Τότε ήρθε το «Andrew» και το DCFS. Το DCFS (Τμήμα Υπηρεσιών Παιδιών και Οικογένειας) ενεπλάκη επειδή δεν υποστήριξα όλες τις αλλαγές. Το ότι έλεγε σε όλους ότι ήταν τρανς και πως ήταν στη «διαδικασία» για αυτό. Αυτό που έκαναν ήταν μόνον να τη στείλουν στην ψυχολόγο, στη σχολική ψυχολόγο, για να της μιλήσει. Και λοιπόν μίλησαν, μίλησαν… Και τότε, όταν ενεπλάκη το DCFS, η σχολική ψυχολόγος. Έστειλε ένα σημείωμα που έλεγε ότι η κόρη μου θα ήταν καλύτερα να φύγει από το σπίτι μου, επειδή δεν είμαστε υποστηρικτικοί σε αυτό το ζήτημα. Ήταν 16 χρονών όταν έφυγε. Δεν είχα καμία υποστήριξη από το σχολείο. Δεν είχα καμία υποστήριξη από οποιονδήποτε. Ήμουν η κακιά. Και παρόλο που τους μίλησα για την κατάθλιψη, δεν τους ένοιαζε. Δεν είχε σημασία. Εκείνη τη στιγμή, οι «αλλαγές» ήταν ποιο σημαντικές, γιατί αυτές θα έκαναν την κόρη μου ευτυχισμένη, και δεν θα έκανε κακό στον εαυτό της. Και αυτός ήταν ο λόγος που η σχολική ψυχολόγος αποφάσισε να πει στο DCFS να απομακρύνει την κόρη μου και να μην τη στείλει πίσω στο σπίτι.
Τo παράρτημα του Los Angeles Department of Children and Family Services (DCFS), ανέλαβε την κηδεμονία της Yaeli. Στην Abby επιτράπηκε να επισκέπτεται την κόρη της μία φορά την εβδομάδα, για μία ώρα.
Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ, πόση ώρα πέρασα στο δικαστήριο, πηγαίνοντας στο δικαστήριο, πηγαίνοντας στο ομαδικό σπίτι, ακολουθώντας κάθε κανονισμό που υπήρχε για να επισκεφτώ τη κόρη μου, Έκανα οτιδήποτε ήταν δυνατόν για εκείνη, ώστε να επιστρέψει πίσω στο σπίτι της. Δεν είχε σημασία. Αποφάσισαν να κρατήσουν την κόρη μου σε αυτή την ομαδική κατοικία. Και μου ραγίζει την καρδιά γιατί το σκεπτικό τους ήταν πως «εάν εμείς αν την κρατήσουμε μακριά από το σπίτι σου, έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει, και δε θα προσπαθήσει να αυτοκτονήσει. Της επέτρεψαν να αλλάξει το όνομά της από Yaeli σε Andrew. Έπαιρνε τις ορμόνες. Δεν ήταν χαρούμενη. Άλλαξε και το όνομά της, αλλά δεν ήταν χαρούμενη. Υιοθέτησε και ένα σκυλί, γιατί αυτό θα την έκανε ευτυχισμένη. Αλλά τίποτα από αυτά. Όλα όσα έκαναν δεν πέτυχαν. Είναι σκληρό αυτό που θα πω, αλλά σε ολόκληρη την Καλιφόρνια δεν μπόρεσα να βρω έναν καλό δικηγόρο να με εκπροσωπήσει, να βρεθεί εκεί τουλάχιστον, και να μιλήσει με τον δικαστή και να του πει: «Γνωρίζετε ότι έχουμε ανάγκη από μια ψυχιατρική εκτίμηση Θέλετε να τη βοηθήσετε; Δώστε της κάποια ιατρική αγωγή. Ψυχική υγεία. Αυτό είναι το ζήτημα» Εύχομαι, το σύστημα αντί να ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για αυτά τα παιδιά και να τα αναθέτει σε ανάδοχη φροντίδα, να μας υποστηρίξει ως γονείς και να μας δώσει τα μέσα που χρειαζόμαστε. Αυτό που ήθελα ήταν να μη χάσω τη κόρη μου.
Προς το τέλος του καλοκαιριού του 2019, η Abby είχε ένα τηλεφώνημα που είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε γονιού.
Ήταν στις 4 Σεπτεμβρίου Εγώ... εκείνη την ημέρα ένιωθα περίεργα. Ένιωσα σαν να έχω πόνο στο στήθος μου Δεν ήξερα γιατί. Ήμουν λυπημένη, πολύ λυπημένη, σαν να μου τραβούσαν κάτι από μέσα μου. Της τηλεφώνησα… τίποτα. Της έστειλα μήνυμα και μου απάντησε. Και σκέφτηκα, «ώ Θεέ μου, είναι καλά». Και είπα ακόμα, «Χαίρομαι τόσο πολύ που απάντησες! Πώς είσαι;»
-«Ά, είμαι καλά μαμά». Μου είπε λίγα πράγματα από τη μέρα της στη δουλειά, και εγώ σκέφτηκα, «ωραία!» και συνέχισα να στέλνω μηνύματα. Αλλά εκείνη δεν μου απαντούσε Σκέφτηκα πως ίσως να είναι στο ντους, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα που έλαβα από αυτήν.
Την επόμενη μέρα το πρωί, κατά τις 8:15, έλαβα ένα τηλεφώνημα από την ιατροδικαστή. Με ρώτησε, «είστε η μαμά της Yaeli Galdamez; ή αλλιώς Andrew;» Και εγώ απάντησα, «Μάλιστα, ποιος τηλεφωνεί;» Και εκείνη με ρώτησε, Όχι, μόλις άφησα το γιο μου στο σχολείο. Θα πρέπει να παρκάρετε το αυτοκίνητό σας. Η καρδιά μου άρχισε να κάνει σαν τρελή. Βγήκα στη πρώτη έξοδο που βρήκα, πάρκαρα το αυτοκίνητό μου. «Πες μου πού είναι η κόρη μου, θέλω να πάω να τη δω» Εκείνη μου απάντησε, «Λυπάμαι τόσο πολύ, αλλά δεν μπορείς να δεις τη κόρη σου» Και εγώ τη ρώτησα «Γιατί; Σε ποιο νοσοκομείο είναι; Απλά θέλω να τη δω» «Κυρία μου, χθες το βράδυ αφαίρεσε τη ζωή της» Εγώ είπα «Όχι. Πού; Πες μου τι συνέβη;» Κατέβηκα από το αυτοκίνητο, ούρλιαζα σαν τρελή. Ούρλιαζα και έλεγα, «Όχι, θέλω την κόρη μου»
Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2019, η Yaeli γονάτισε πάνω στις ράγες του τρένου καθώς αυτό έτρεχε κατά πάνω της και αφαίρεσε η ίδια τη ζωή της.
Ήταν 19 χρονών όταν αποφάσισε να αφαιρέσει τη ζωή της γιατί δεν ήταν ευτυχισμένη. Κανένα από τα πράγματα που της επέτρεψαν να κάνει δεν είχε αποτέλεσμα. Και τελικά, μου πήραν το παιδί μου.
Αυτή είναι η πρώτη μου φορά που λέω την ιστορία της, το τί πραγματικά συνέβη. Γιατί θέλω όλοι να μάθουν ότι το σύστημα, μας παίρνει τα παιδιά μας μακριά, Δεν τα βοηθάνε. Η κόρη μου ήταν απλά ένας αριθμός, Όλα είναι πολιτικές. Είναι στην ατζέντα τους. Το LGBTQ σύστημα, την χρησιμοποίησε για να μαζεύει χρήματα από πλούσια άτομα. Για να έχει να λέει ένα αφήγημα, ότι η μαμά της δεν την υποστήριζε και γι' αυτό κατέληξε να μένει σε ένα κοινοβιακό σπίτι. Επειδή ήταν τρανς, και εγώ ποτέ δεν το αποδέχτηκα. Και αυτό ήταν ψέμα. Γι' αυτό εύχομαι μια μέρα να αλλάξει το σύστημα και να βοηθήσει πραγματικά αυτά τα παιδιά. Θα ήθελα να διερευνήσουν τι συμβαίνει, γιατί συμπεριφέρονται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Γιατί αισθάνονται με το τρόπο που αισθάνονται. Θέλω να τα βοηθήσουν ώστε να αντιληφθούν την ανάγκη τους για ψυχική φροντίδα. Είναι λυπηρό, γιατί ξέρω ότι δεν είμαι η πρώτη. Ίσως υπάρχουν πολλοί γονείς, μαμάδες, που παλεύουν με αυτό, παλεύουν με το σχολικό σύστημα, με το DCFS και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με αυτούς. Είναι σαν να μας δένουν τα χέρια, και όταν πάμε να κάνουμε κάτι με τα παιδιά μας, μας τα παίρνουν μακριά, σαν να τους ανήκουν.
Η Daily Signal ζήτησε από το CDFS να σχολιάσει το περιστατικό. Ο φορέας απάντησε: «Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας προς την οικογένεια και τους φίλους του Andrew M., όπως και προς την LGBTQIA κοινότητα, η οποία εργάζεται ακατάπαυστα για να προστατεύσει τα νεότερα και πιο ευάλωτα μέλη της από τέτοιες τραγωδίες.
Η πολιτεία προστατεύει τα όλα τα προσωπικά δεδομένα που αφορούν τα παιδιά και τις οικογένειες που έπεσαν στην αντίληψη των αρχών προστασίας του παιδιού και απαγορεύει την επιβεβαίωση ή το σχολιασμό σε θέματα που αφορούν την εμπλοκή ενός παιδιού ή μίας οικογένειας και αφορούν στη δραστηριότητα του τμήματος.
Δεν θέλω κανένας γονιός να τα περάσει αυτά. Γιατί αυτός ο πόνος δεν φεύγει ποτέ.
Yaeli Mozelle Galdamez (23 Απριλίου 2000 - 4 Σεπτεμβρίου 2019)
