Η Olivia Maurel καταθέτει στο κοινοβούλιο της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Από την Olivia Maurel, στο κανάλι Letra Escarlata
Το ερώτημα είναι, πρέπει τα παιδιά να δημιουργούνται κατόπιν παραγγελίας και να πωλούνται κατά τις ιδιοτροπίες κάποιων ατόμων; Πρέπει μια γυναίκα να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης όπως επιβάλει η ιδιοτροπία των ενηλίκων πελατών; Η παρένθετη μητρότητα και η δωρεά ωαρίων είναι εκμετάλλευση γυναικών και εμπορευματοποίηση ανηλίκων.
Αυτό είναι πραγματικά το ζήτημα. Πολύ λίγα «εγώ» υπάρχουν σε αυτή τη συζήτηση, δεδομένου ότι τα παιδιά είναι τα μόνα που δεν λαμβάνονται υπόψη στις εμπορικές συμβάσεις που δεσμεύουν την παρένθετη μητέρα, τον σύζυγο και τους αγοραστές. Τα παιδιά έχουν ανθρώπινα δικαιώματα από τη γέννησή τους, ανθρώπινα δικαιώματα που τους αφαιρούνται στην παρένθετη μητρότητα. Το δικαίωμα να γνωρίζουν την προέλευσή τους, το δικαίωμα να μην ανταλλάσσονται, να μην αγοράζονται ούτε να πωλούνται, δικαιώματα που παραβιάζονται ήδη από τη σύλληψή τους. Και είναι πολλά περισσότερα… Και αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εδώ, που με προσκάλεσαν να πω τη δική μου πλευρά της ιστορίας, ως παιδί που γεννήθηκε από παρένθετη μητρότητα και τώρα παλεύω εναντίον της παρένθετης μητρότητας.
Είμαι ευγνώμων και θεωρώ εξαιρετική μου τιμή να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο μέρος.
Είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο από όσο περίμενα και πρέπει να ομολογήσω πως είμαι πολύ συγκινημένη.
Θα μοιραστώ μαζί σας ολόκληρη την ιστορία μου με πολλή ειλικρίνεια, πολλή ταπεινοφροσύνη.
Είναι η πρώτη φορά που μιλάω μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ομάδα ανθρώπων που είναι τόσο ευφυείς, οπότε είμαι λίγο νευρική πρέπει να ομολογήσω.
Αλλά πιστεύω ότι τα λόγια μου σήμερα είναι σημαντικά, γιατί πολύ συχνά, δυστυχώς, ξεχνάμε τους ανθρώπους που επηρεάζονται περισσότερο από την παρένθετη μητρότητα.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν δίνουν ποτέ τη συγκατάθεσή τους.
Ποτέ δεν έχουν δικό τους λόγο, και αυτοί είναι τα παιδιά που γεννιούνται από παρένθετη μητρότητα.
Αυτά τα παιδιά που ξεκόβονται από τις μητέρες τους που τα γέννησαν, για να πουληθούν σε αγνώστους.
Κάπως όπως τα αυτοκίνητα που παραγγέλνεις από τα εργοστάσια και διαλέγεις ποιες εκδόσεις σου αρέσουν και ποιες όχι.
Και αυτά τα παιδιά θεωρούνται σαν δεύτερης κατηγορίας αντικείμενα και σαν προϊόντα.
Εγώ, σήμερα, είμαι ένα προϊόν της παρένθετης μητρότητας.
Δημιουργημένο, πουλημένο και αγορασμένο, και θα ήθελα να σας πω τη δική μου άποψη της ιστορίας, ώστε να καταλάβετε πώς με επηρέασε και γιατί σήμερα δεν μπορούμε απλά να «ρυθμίζουμε» την παρένθετη μητρότητα, αλλά πρέπει να την καταργήσουμε.
Απλά και ξεκάθαρα.
Για το καλό του παιδιού και φυσικά για τα δικαιώματα των παιδιών.
Ένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να αποτελεί αντικείμενο ενός τέτοιου συμβολαίου, και πάνω από όλα δεν πρέπει ποτέ να αποτελεί αντικείμενο μιας συναλλαγής.
Έτσι, όπως σας είπα, θα ταξιδέψουμε τώρα 40 χρόνια πίσω.
Τότε ήταν που και η δική μου ιστορία ξεκίνησε, ακόμα και πριν τη γέννησή μου.
Οι «κατά πρόθεση» γονείς μου γνωρίστηκαν, η «κατά πρόθεση μητέρα» μου είχε ήδη έναν γιο με έναν άλλο άντρα.
Οι γονείς μου είχαν μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση, πολύ έξυπνοι άνθρωποι.
Πρέπει να τους το αναγνωρίσω αυτό.
Η μητέρα μου ήταν 11 χρόνια μεγαλύτερη από τον πατέρα μου, τα χρήματα έρεαν, ήταν στο απόγειο της καριέρας τους, και πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό, η μητέρα μου ξέχασε το βιολογικό της ρολόι.
Και έτσι κάποια στιγμή αποφάσισαν να κάνουν οικογένεια, αλλά ήταν λίγο αργά… Σε αυτό το στάδιο, ο πατέρας μου ήταν 48 χρονών.
Ο πατέρας μου συγγνώμη ήταν 37 και η μητέρα μου ήταν 48 και η μητέρα μου είχε ήδη προβλήματα υπογονιμότητας.
Σύμφωνα με τον πατέρα μου, με τον οποίο είχα μια πρόσφατη συζήτηση, εκείνος ήθελε ένα παιδί με τα δικά του γονίδια, οπότε η υιοθεσία ήταν εντελώς έξω από τα σχέδια και η παρένθετη μητρότητα ήταν η μόνη τους επιλογή ώστε να μην εγκαταλείψουν την ιδέα του παιδιού.
Εγωιστική απόφαση πιστεύω, αλλά αυτή είναι η ιστορία τους.
Γι' αυτό έψαξαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και πιο συγκεκριμένα στο Louisville Kentucky, για να βρουν ένα πρακτορείο που θα μπορούσε να τους βοηθήσει να βρουν μια παρένθετη μητέρα.
Οι γονείς μου φυσικά έδωσαν πρώτα στο πρακτορείο, μια λίστα με κριτήρια σχετικά με τη γυναίκα, πώς θα έπρεπε να μοιάζει.
Εγώ προσωπικά γεννήθηκα μέσω παραδοσιακής παρένθετης μητρότητας, όχι εμπορικής παρένθετης μητρότητα, άρα η βιολογική μου μητέρα σχετίζεται βιολογικά μαζί μου, παρόλο που κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία απολύτως διαφορά, εάν η μητέρα είναι βιολογικά συνδεδεμένη με το παιδί ή όχι επειδή για μένα η μητέρα είναι αυτή που έχει το παιδί μέσα στη μήτρα της για 9 μήνες και φυσικά γεννά το παιδί.
Περνάει περίπου ένας χρόνος και το 1991, οι γονείς μου βρήκαν μια παρένθετη μητέρα αλλά εκείνη δεν κρατούσε τα έμβρυα, και έτσι έπρεπε να αντιστοιχιστούν ξανά, με εκείνη που θα ήταν η βιολογική μου μητέρα και εκείνη ευτυχώς έμεινε έγκυος σε μόλις δύο μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου.
Λέγεται συχνά ότι τα πρακτορεία εξετάζουν την ψυχολογία της γυναίκας μέσω πολύ λεπτομερών τεστ.
Πως διασφαλίζουν ότι δεν έχουν χρέη να πληρώσουν, αλλά γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
14 δισεκατομμύρια δολάρια ήταν η παρένθετη αγορά στο 2022.
Και εσείς ειλικρινά πιστεύετε ότι εξετάζονται τόσο προσεκτικά οι γυναίκες, που μπορεί να λένε ψέματα κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων τους; Δεν νομίζω.
Η περίπτωσή μου είναι το τέλειο παράδειγμα.
Η βιολογική μου μητέρα δεν ήταν ψυχολογικά σταθερή.
Είχε ένα τεράστιο ιστορικό κατάθλιψης, αλλά πέρα από αυτό, λίγο πριν γεννηθώ εγώ, είχε χάσει έναν γιο, ηλικίας 2 και 1/2 ετών, σε ένα απόλυτα τραγικό οικιακό ατύχημα.
Οπότε νομίζω ότι μπορείτε να μπείτε στη θέση της.
Διανοητικά δεν βρισκόταν καθόλου εκεί.
Ήταν εντελώς συντετριμμένη μετά από αυτό.
Ήταν χρεωμένη και έπρεπε να δείξει ένα «γενναίο πρόσωπο», για την οικογένειά της, τα παιδιά της και τον σύζυγό της.
Αυτό το πρακτορείο, είδε μόνο αυτό που ήθελε να δει, όταν την προσέλαβε, και αυτό ήταν τα χρήματα, που εκείνη θα μπορούσε να τους προσφέρει.
Έκαναν κατάχρηση της κατάστασης, μιας γυναίκας που χρειαζόταν χρήματα, για να ταΐσει τα παιδιά της και να πληρώσει τους λογαριασμούς της.
Έτσι γεννήθηκα στις 10 Δεκεμβρίου 1991, μια ημερομηνία που στην πραγματικότητα επέλεξαν οι κατά πρόθεση γονείς μου, επειδή...
-ίσως φανεί αστείο- έπεφτε ανάμεσα στα γενέθλια της «κατά πρόθεση» μητέρας μου που γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου και της βιολογικής μου μητέρας που γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου.
Έπρεπε να είμαι Χριστουγεννιάτικο μωρό.
Ακόμα κι αυτό αποφασίστηκε για μένα.
Μπορείτε να το φανταστείτε; Οι γεννήσεις στην παρένθετη μητρότητα μπορούν ακόμη και να αποφασιστούν και να προγραμματιστούν και δεν είμαι πολύ σίγουρη πώς αυτό είναι προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Και αυτό είναι το σημείο που γίνεται κάπως συναισθηματικό για μένα.
Αμέσως μόλις γεννήθηκα δεν με έβαλαν στην αγκαλιά της βιολογικής μου μητέρας.
Της μητέρας μου που με φρόντιζε για εννιά μήνες.
Αυτής που με έθρεψε, αυτής που μου μίλαγε.
Αυτής που ένιωθα κάθε συναίσθημα που τη διαπερνούσε, όταν ήταν έγκυος.
Της γυναίκας που εν τέλει ήταν το μόνο άτομο που γνώριζα...
Όχι! Όχι! Έπρεπε να κάνω το μεγάλο άλμα του βρέφους από τη μήτρα της μητέρας μου στον κρύο κόσμο, στα φώτα του νοσοκομείου.
Και έπρεπε να πουληθώ και να ολοκληρώσω τη συναλλαγή στην αγκαλιά των θετών γονέων μου, τους οποίους δεν γνώριζα.
Και αυτό δυστυχώς ήταν το πρώτο τραύμα που θα σημάδευε την υπόλοιπη ζωή μου.
Το τραύμα της εγκατάλειψης.
Έτσι ως παιδί έδειχνα ήδη σημάδια του τραύματος, του τραύματος της εγκατάλειψης.
Οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με αφήσουν πουθενά, γινόμουν υστερική, ήμουν ένα πολύ περίπλοκο παιδί.
Φοβόμουν πάντα την απόρριψη.
Είχα πρόβλημα να κάνω φίλους.
Οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με αφήσουν πουθενά, δεν κοιμόμουν αλλού, δεν πήγαινα σε πάρτι, πάθαινα αυτή την υστερική κρίση και έτσι δεν μπορούσαν να με αφήσουν.
Ήταν πως φοβόμουν, δυστυχώς, ότι θα ζούσα μια δεύτερη εγκατάλειψη κάθε φορά που θα με άφηναν.
Αλλά εκείνη τη στιγμή, ζούσα ήδη μια εσωτερική μάχη.
Πώς θα μπορούσα να χτίσω τον εαυτό μου χωρίς να ξέρω από πού προέρχομαι; Κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μου, τα πράγματα χειροτέρεψαν, βυθίστηκα στο αλκοόλ, εξαρτήσεις, ακόμη με βίασαν, γιατί έφερνα συνεχώς τον εαυτό μου στα άκρα.
Έκανα πολλές απόπειρες αυτοκτονίας.
Η ζωή μου δεν ήταν η καλύτερη.
Δυσκολευόμουν να κάνω κανονικές φιλίες.
Έπνιγα τους ανθρώπους, γιατί φοβόμουν ότι θα με εγκατέλειπαν.
Ήμουν μόνη μου, ήμουν πολύ πολύ μοναχική.
Βούλιαζα πολλές φορές στη κατάθλιψη.
Συγνώμη… Δεν κατάφερνα ακόμη ποτέ να βρω μια καλή δουλειά, δεν ήμουν σταθερή, και δυσκολεύτηκα πολύ να τελειώσω τις σπουδές μου.
Κατόπιν, Δόξα τω Θεώ! γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος με βοήθησε σταδιακά να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, όπως είναι σήμερα, με πολλή υπομονή και πολύ αγάπη.
Με άφησε να απελευθερώσω όλα μου τα συναισθήματα, και κατάλαβε ακριβώς γιατί αντέδρασα έτσι Σήμερα έχω τρία όμορφα παιδιά, αλλά δυστυχώς και αυτά με τη σειρά τους υποφέρουν από τα τραύματά μου.
Η κόρη μου, η μεγαλύτερη, η Eleanor, υποφέρει από το τραύμα της εγκατάλειψης και ο γιος μου ο Theodor, ο δεύτερός μου, υποφέρει από το τραύμα της απόρριψης.
Δυστυχώς υποφέρουν με τη σειρά τους από τα τραύματα καθώς πιστεύω ακράδαντα ότι όλα αυτά διαπερνούν τις γενεές.
Οπότε, η παρένθετη μητρότητα δεν επηρέασε εμένα μόνο.
Σας ευχαριστώ! Η παρένθετη μητρότητα δεν επηρεάζει εμένα μόνο, δυστυχώς επηρεάζει και τα δικά μου παιδιά σήμερα.
Φυσικά έχουν βοήθεια Είχα τις αποδείξεις ότι γεννήθηκα από παρένθετη μητρότητα μέσω ενός τεστ DNA, που έκανα όταν έγινα 30, τώρα είμαι 31.
Αυτή ήταν η φυσική απόδειξη, καθώς πάντα ήξερα μέσα μου.
Ότι δεν ταίριαζα, είχα προβλήματα με τη μητέρα μου.
Έβλεπα πως δεν συνδέθηκα μαζί της.
Συνδέθηκα με τον μπαμπά μου λίγο περισσότερο, επειδή ήταν βιολογικά σχετιζόμενος μαζί μου.
Αλλά τα πράγματα δεν φαίνονταν σωστά και ήξερα μέσα μου ότι κάτι δεν πάει καλά.
Εμείς τα παιδιά δεν ήμασταν ανόητα.
Είμαστε πολύ έξυπνοι άνθρωποι.
Πριν από λίγο καιρό, διαγνώστηκα με διπολική διαταραχή.
Δεν θα έπρεπε να σοκάρει κανέναν από εσάς μετά από όλα μόλις σας είπα.
Η βιολογική μου μητέρα, η παρένθετη μητέρα μου, παλεύει και η ίδια με ψυχικά προβλήματα και πιστεύω ότι το κληρονόμησα από αυτήν.
Αλλά πώς θα μπορούσα να το γνωρίζω; Δεν είχα ποτέ πρόσβαση στα ιατρικά μου αρχεία από την πλευρά της και όλα ήταν κρυμμένα από εμένα.
Και εκείνη μπορεί να είχε πει ψέματα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, τελικά.
Στην πραγματικότητα όταν έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί, την Eleanor, φοβόμουν μέχρι θανάτου.
Φοβήθηκα μέχρι θανάτου γιατί δεν ήξερα, τί θα μπορούσα να μεταφέρω στο μωρό μου.
Καρκίνο; Μια γενετική ασθένεια; Ψυχική νόσο; Απασχολεί το μυαλό μου να καταλάβω, εάν είναι προς το συμφέρον του παιδιού, να κρύψουν όλες αυτές τις πληροφορίες από αυτό, από τη ζωή του.
Συγγνώμη.
Αυτή είναι μια σύντομη περίληψη της ζωής μου.
Πολύ πολύ σύντομη.
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τη ζωή μου και όλα τα προβλήματα που μου έχει προκαλέσει η παρένθετη μητρότητα.
Υπάρχουν πάντα συνέπειες.
Κοιτάξτε εμένα. Δύο άτομα, οι κατά πρόθεση γονείς μου, πριν από 31 χρόνια, πήραν μια μικρή απόφαση, μετά μια μεγαλύτερη, και μετά μια πιο ασήμαντη και η μια απόφαση μετά την άλλη, εγώ ήλθα τελικά στο κόσμο.
Και εκείνη την ημέρα ήμουν η συνέπεια, μιας μικρής επιλογής που έκαναν δύο άνθρωποι, σε μια εποχή που δεν υπήρχα καν.
Kαι αυτή η επιλογή καθόρισε ολόκληρη την ύπαρξή μου.
Είμαι μια συνέπεια και ελπίζω ότι σύντομα θα είμαι εγώ που θα προκαλέσω τις συνέπειες για την κατάργηση της θηριωδίας της παρένθετης μητρότητας.
Αλλά προσέξτε, στα λόγια μου, δεν θα με ακούσετε ποτέ να κατηγορώ τους γονείς μου.
Χρησιμοποίησαν μια διαδικασία που ήταν απλώς μια προσφορά, μια επιλογή που τους προσφέρθηκε σε μια ασημένια πιατέλα και δεν είχαν τη δύναμη να αντισταθούν σε αυτή.
Σήμερα, δεν νιώθω κανένα μίσος για αυτούς, δεν τους κατηγορώ, τους αγαπώ, αλλά κατηγορώ το σύστημα, που αργά αλλά σταθερά επιτρέπει τη νομιμοποίηση της παρένθετης μητρότητας.
Πρώτα εγκρίναμε τη χρήση της παρένθετης μητρότητας για ιατρικούς λόγους όπως η υπογονιμότητα.
Κατόπιν την αποδεχόμαστε για κοινωνικούς λόγους και μετά την αποδεχόμαστε για οτιδήποτε, για όλα και για όλους.
Αλλά εξαιτίας της εμπορίας ανθρώπων, πώλησης παιδιών, της εκμετάλλευσης του ανθρωπίνου σώματος, για ηθικούς, βιοηθικούς λόγους, η παρένθετη μητρότητα πρέπει να καταργηθεί.
Αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη και δεν είμαι γιατρός ή…, είμαι απλώς ένα παιδί.
Ο σπουδαιότερος λόγος για να καταργηθεί αυτό το τερατούργημα είναι για χάρη του παιδιού.
Για τα δικαιώματά του.
Για την ψυχική του ισορροπία, την οποία αυτός ή αυτή, μπορεί σαν εμένα, να μη καταφέρει ποτέ να ανακτήσει.
Και θα τελειώσω με αυτό.
Και αυτό είναι για όλους εσάς που μπορεί να πιστεύετε ότι αυτό είναι φυσιολογικό, εννοώ ότι η παρένθετη μητρότητα είναι φυσιολογική, και ίσως θα έπρεπε να την «ρυθμίσουμε»… Εφόσον και ένα μόνο παιδί σαν εμένα, έχει αντιμετωπίσει τόσα πολλά προβλήματα στη ζωή του, ως αποτέλεσμα της παρένθετης μητρότητας, αυτό θα πρέπει να είναι αρκετό για να σας πείσει όλους ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτή τη διαδικασία και ότι τίποτα δεν μπορεί να την κάνει ηθική, παρά όλες τις προσπάθειές σας να πείσετε τον εαυτό σας για το αντίθετο.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Πηγή: Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά
