Το «Ξύπνα» ξεκίνησα να το γράφω την περίοδο της απεργίας των υγειονομικών που βρίσκονταν σε αναστολή. Η αδιαφορία της κοινής γνώμης ήταν αυτή που με ενεργοποίησε. Όντας και εγώ υγειονομικός σε αναστολή, σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι ξεκίνησα προσπαθώντας να αποτυπώσω όλα όσα με πόνεσαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών καθώς και το γενικότερο πλαίσιο , δηλαδή το προς τα πού πηγαίνει η όλη κατάσταση. Θεωρώ ότι αυτό που έγινε ήταν ένα πετυχημένο εν τέλει πείραμα ελέγχου της μάζας μέσω του φόβου του επικείμενου θανάτου. Πολλές οι αντιφάσεις, μονόπλευρη ενημέρωση - καθοδήγηση, καλλιέργεια διχασμού στην κοινωνία ...και τα κατάπιαμε πολύ εύκολα τελικά όλα αυτά...
ΞΥΠΝΑ
Δυο χρόνια τώρα έχει χαθεί η λογική, σήμα κινδύνου εκπέμπω για να ακουστεί.
Τα αυτονόητα είναι πια σε αμφισβήτηση και η διαστροφή γίνεται διαφήμιση
κι αν η ζημιά δεν είν’ ανεπανόρθωτη, στην ιστορία θα μείνει ως πράξη ασυγχώρητη
το ότι καλύψαμε των παιδιών μας τα χαμόγελα και τα φορτώσαμε με βάρος κι ενοχές,
ενώ θα έπρεπε να σπέρνουμε, απλόχερα, αγάπη κι όχι φόβο μέσα στις καρδιές,
αγάπη, δίχως δισταγμούς κι αναστολές.
Μα έτσι μάλλον πρέπει να εκπαιδευτούν του αύριο οι πολίτες για να υπακούν.
Μα η παράνοια δε σταμάτησε εκεί, αφού ο φόβος είχε τόσο ριζωθεί.
Στους ασθενείς μας το χέρι δεν κρατήσαμε και τους νεκρούς μας δεν αποχαιρετήσαμε, φοβούμενοι ενός ιού την επιμόλυνση, κρατήσαμε απόσταση – κάτι δεν πάει καλά –
Ξύπνα! Δεν υπάρχει άλλος χρόνος ,
Ξύπνα! Πόσο να παλεύω μόνος ,
Σήκω! Στον καθρέφτη για κοιτάξου, το μέλλον των παιδιών σου για φαντάσου,
Ψάξε! Πόσα μπορείς να θυσιάσεις,
Πράξε! Κι αν πονέσεις, μη δειλιάσεις ,
Μίλα! Θέλει αρετή και τόλμη τη στιγμή που γύρω σου θα πέφτουν όλμοι …
Από παράλογες και άλογες φωνές που του κακού μοιάζουν να είναι πρεσβευτές.
Μοιράζουν δώρα και τα πλήθη συγκινούν, ώσπου να εξομοιωθούν στο φρόνημα,
να αποπροσανατολιστούνε μόνιμα, να γίνουνε έρμαια στη χειραγώγηση, στρατιωτάκια προς επιθεώρηση.
Μα πού θα φτάσει η κατάσταση αυτή, αφού και η αλήθεια έχει διασωληνωθεί.
Της απαγόρευσαν και το επισκεπτήριο, στημένος θίασος, βουβό το ακροατήριο.
Αυτή η σιωπή μας κάνει όλους ένοχους, στο έγκλημα συμμέτοχους, γι’ αυτό σου λέω …
Ξύπνα! Δεν υπάρχει άλλος χρόνος,
Ξύπνα! Πόσο να παλεύω μόνος,
Σήκω! Στον καθρέφτη για κοιτάξου, το μέλλον των παιδιών σου για φαντάσου ,
Ψάξε! Πόσα μπορείς να θυσιάσεις,
Πράξε! Κι αν πονέσεις, μη δειλιάσεις ,
Μίλα! Θέλει αρετή και τόλμη τη στιγμή που γύρω σου θα πέφτουν όλμοι …
Μοιάζει με όνειρο κακό που δεν τελειώνει και την ψυχή μας σιγά, σιγά αλλοιώνει.
Κοιτάμε αλλιώς και αλλιώτικα βλεπόμαστε, γύρω χαμός δεν ενδιαφερόμαστε.
Φτιάξαμε ήρωες και τους χειροκροτήσαμε, μέχρι που τόλμησαν τη γνώμη τους να πουν!
Παραδειγματικά μετά τους τιμωρήσαμε, αφού δε θέλησαν να συμμορφωθούν!
Και η κοινωνία, απαθής, μοιάζει παράλυτη, ανίκανη να αντιδράσει δεν μπορεί.
Κοιμάται και ξυπνάει με γύμνια και ριάλιτι , είναι παλιά , είναι γνωστή η συνταγή.
Σε μια πραγματικότητα εικονική, μισές αλήθειες και υποκατάστατα
και τα όνειρά μας σκόρπια και διάσπαρτα.
Ομοιωθήκαμε με άβουλες ψυχές, έχουμε όμως άλλες προδιαγραφές.
Φτιαχτήκαμε για να ζούμε στον Παράδεισο, μα εκουσίως επιλέξαμε την άβυσσο.
Μια φυλακή που μόνοι μας τη φτιάξαμε, αφού το φως με το σκοτάδι ανταλλάξαμε
και τον Θεό κάπου στην άκρη τον αφήσαμε, την επιστήμη έχουμε τώρα για Θεό:
Με επιτροπές ακαταδίωκτων βαφτίσαμε το μαύρο άσπρο και το λάθος για σωστό.
Τον φόβο αγάπη και το βλάσφημο ιερό.
Δεν είναι αναγκαία πια τα θαύματα, έχουμε τώρα μάσκες και σκευάσματα.
Όσο κι αν προσπαθούν να σβήσουνε τα χνάρια μας, εμείς θα είμαστε πάντοτε εδώ.
Διαβάζοντας απ’ την αρχή τα συναξάρια μας, θεμέλιο βάζοντας για λάθος και σωστό.
Μόνο μ’ αυτό το φως θα βγούμε απ’ τα σκοτάδια μας, θα βρούμε πάλι τον προσανατολισμό.
Ήρθ’ ο καιρός για να βγούμε από τ’ αμπάρια μας , να μην τραβάμε πια κουπί για τον εχθρό.
Η αγάπη για τον τόπο αυτό τα χαλινάρια μας, να μην τα παρασύρουμ’ όλα στον γκρεμό.
Ξύπνα! Δεν υπάρχει άλλος χρόνος ,
Ξύπνα! Πόσο να παλεύω μόνος ,
Σήκω! Στον καθρέφτη για κοιτάξου, το μέλλον των παιδιών σου για φαντάσου ,
Ψάξε! Πόσα μπορείς να θυσιάσεις,
Πράξε! Κι αν πονέσεις, μη δειλιάσεις ,
Μίλα! Θέλει αρετή και τόλμη τη στιγμή που γύρω σου θα πέφτουν όλμοι …
Το μέλλον των παιδιών σου για φαντάσου …
Ένα μέλλον που θέλει ανθρώπους να ζούνε σαν άλογα πρόβατα, δούλοι με τη θέλησή τους και εξαρτημένοι από επιδόματα.
Θα λατρεύονται κι άλλο τα σώματα, θα αυξάνονται κι άλλο τα πτώματα, την ηδονή κυνηγώντας στης φιλαυτίας τα χαρακώματα.
Ένα μέλλον που θέλει τ’ ανθρώπινο είδος ν’ αναβαθμίζεται.
Μ’ αντάλλαγμα το αυτεξούσιο όλος ο κόσμος θα του χαρίζεται.
Κι έτσι θα γίνονται δυνατότεροι κι εξυπνότεροι, σύγχρονοι σκλάβοι, προϊόντα προς κατανάλωση, χωρίς να το ‘χουνε καν καταλάβει.
Κι άλλοι πάλι ετοιμάζονται ήδη για μια κοινωνία που θα ‘ναι ερμαφρόδιτη, παρά φύσιν σχέσεις νομιμοποιούνται και παιδεραστές βγαίνουν αλώβητοι.
Ψυχές ανορθόγραφες, τα μάθανε όλα στραβά κι αλλάξαν νοήματα,
σώματα-μνήματα, χάθηκαν στα κύματα.
Αν μπορέσεις να δεις, στης καρδιάς τα κελιά, τα φίδια εκεί που φωλιάζουνε
κι αν μπορέσεις να ακούσεις τη συνείδησή σου χωρίς να υπάρχουν διλήμματα,
τότε μόνο θα δεις καθαρά πόσο άχρηστα είναι αυτά που σου τάζουνε.
Κάλπικα και κίβδηλα κι άκρως επικίνδυνα!
Ξύπνα!
___________________
Το μουσικό αποτέλεσμα έχει να κάνει με την ενασχόλησή μου όλα αυτά τα χρόνια με την ψαλτική τέχνη καθώς και με την παραδοσιακή μας μουσική αλλά και τη λόγια μουσική της Ανατολής σε συνδυασμό με τη δυναμική του χιπ χοπ. Θα τα λέμε από καιρού εις καιρόν (μουσικά εννοείται).
Ευχαριστώ από καρδιάς τους Brandon Heat και Λευτέρη Παπούλια που έκαναν δυνατή την οπτικοποίηση.
Στίχοι/Μουσική/Ενορχήστρωση/Μίξη: Κωνσταντίνος Κουρμένταλας
Βιολί: Δημήτρης Ζαχαρίου
Σενάριο: Brandon Heat
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Παπούλιας - Brandon Heat
Post Production: Maingraph | https://www.maingraph.gr/ | http://www.terrypapoulias.eu/
Videography: Σταύρος Βλαχογιάννης | https://www.instagram.com/stavros_vla...
Final Mastering: John Wu | https://m.facebook.com/YiannosWu
Ευχαριστούμε τα Rgb Studios για την βοήθειά τους στα γυρίσματα του videoclip! | https://www.rgbstudios.gr/
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=J4LcJf79Omg
