Καταλαβαίνουμε τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς, ποὺ πάρα πολὺ εὔκολα προσφέρεται ἡ σαρκικὴ ἡδονὴ στὸν ἄνθρωπο. Οἱ προγαμιαῖες καὶ ἐξωγαμιαῖες σχέσεις θεωροῦνται ὡς φυσικὲς σχέσεις, ἐνῶ εἶναι παρὰ φύσιν. Ἔτσι ὅμως καταπατοῦνται οἱ προϋποθέσεις ἀλλὰ καὶ τὸ ἴδιο μυστήριο τοῦ γάμου. Ἡ ἁγνότητα πρὸ τοῦ γάμου καὶ ἡ πιστότητα, ἡ σωφροσύνη μέσα στὸν γάμο δὲν ἀποτελοῦν ἐφαρμογὴ κάποιων ἠθικιστικῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἔχουν ὀντολογικὴ προέκταση. «Ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναίκα αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Γέν. 2,24). Μὲ τὴν συζυγικὴ συνεύρεση μέσα στὸν γάμο οἱ δύο σύζυγοι γίνονται ἕνα πράγμα, βιώνουν τὴν πραγματικὴ ἑνότητα καὶ ἀγάπη, τὴν εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐνῶ κάθε προγαμιαία καὶ ἐξωγαμιαία σχέση διχοτομεῖ τὴν προσωπικότητα. Καὶ ὡς φυσικὸ ἑπόμενο οἱ καρποὶ αὐτῶν τῶν ἁμαρτωλῶν σχέσεων φέρνουν ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες, ποὺ βεβαίως ὁδηγοῦν σὲ ἐκτρώσεις.
Παράλληλα ἡ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ἔχει ἀρχίσει νὰ παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις εἶναι μία ἄλλη αἰτία ποὺ ὁδηγεῖ πολλὰ ζευγάρια στὸ νὰ κάνουν μία ἔκτρωση. Ἡ οἰκονομικὴ δυσκολία ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ οἰκογένεια νομίζουν ὅτι θὰ εἶναι ἀνασταλτικὸς παραγόντας γιὰ νὰ...
ἀναθρέψουν ἕνα ἀκόμη τέκνο, γιὰ αὐτὸ καταφεύγουν στὴν ἔκτρωση. Μεγάλο λάθος! Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς δημιουργὸς στὴν γέννηση τῶν τέκνων, ἀλλὰ συνδημιουργὸς μαζὶ μὲ τὸν Δημιουργὸ Θεό. Ὁ Θεὸς γνωρίζει καὶ ἔχει τὴν δύναμη νὰ φροντίσει πολὺ καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς γιὰ τὰ δημιουργήματά Του. Κοιτάξτε πὼς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, κατὰ κάποιο τρόπο, μᾶς εἰρωνεύεται ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοιά Του. Λέει: «Οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; Καὶ ἐν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν· ὑμῶν δὲ καὶ αἳ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν. Μὴ οὒν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς» (Ματθ. 10,29-31). Αὐτὸς ποῦ φροντίζει γιὰ τὰ σπουργιτάκια δὲν θὰ φροντίσει γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ποῦ εἶναι ἡ εἰκόνα Του; Ἔχει ἐκλείψει στὶς ἡμέρες μας ἡ πίστη, ὄχι τόσο ἡ πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό, ἡ δογματικὴ πίστη δηλαδή, ἀλλὰ ἡ πίστη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐμπιστοσύνη μας στὸν Θεό. Πρέπει νὰ γίνουμε βεβαιόπιστοι, νὰ ἀποκτήσουμε αὐτὴν τὴν πίστη τῆς θεωρίας, νὰ τὴν ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Χριστό, «πρόσθες ἠμὶν πίστιν» (Λουκ. 17,5), αὐτὴν τὴν πίστη ἐννοοῦσαν.
Περίπου κάθε χρόνο ἔχουμε παγκοσμίως περισσότερες ἀπὸ 50 ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις. Δηλαδὴ σὰν νὰ σκοτώνουμε τοὺς κατοίκους ὅλης τῆς Γαλλίας. Ἡ Ἑλλάδα δυστυχῶς καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση πανευρωπαϊκὰ στὶς ἐκτρώσεις, πάνω ἀπὸ 300.000 ἐτησίως. 22% τῶν Ἑλληνίδων ἔχουν κάνει τουλάχιστον μία ἔκτρωση. Στὴν Ρωσία τὰ τελευταία χρόνια ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐκτρώσεων ξεπερνᾶ τὸ 1 ἑκατομμύριο ἀνὰ ἔτος, μὲ παγκόσμιο ἀριθμὸ ρεκὸρ τὸ 1990 τὰ 4.103.400. Καὶ βέβαια τὰ μεγέθη καὶ τὰ ποσοστὰ αὐτὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι πολὺ πιὸ ὑψηλά, γιατί οἱ περισσότερες γυναῖκες καταφεύγουν γιὰ ἔκτρωση ὄχι σὲ Δημόσια Νοσοκομεῖα ὅπου ἐκεῖ καταγράφονται σίγουρα, ἀλλὰ σὲ ἰδιωτικὰ ἰατρεῖα, ὅπου ἡ καταγραφὴ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν γίνει. Σὲ αὐτὰ τὰ νούμερα δὲν περιλαμβάνονται οἱ λεγόμενες «ἐκτρώσεις τοῦ νιπτήρα», τὰ ὁποία εἶναι καὶ αὐτὰ πολὺ ὑψηλά, ποὺ προκύπτουν ὅταν στὴν ἐξωσωματικὴ ἀναπαραγωγὴ γονιμοποιοῦνται πολὺ περισσότερα ὠάρια ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ ἐμφυτευτοῦν ἡ θὰ χρησιμοποιηθοῦν, οἱ ἐκτρώσεις «γεννητικῶν πειραμάτων» ποὺ γίνονται γιὰ διάφορους ἐρευνητικοὺς σκοποὺς καὶ οἱ ἐκτρώσεις τῆς δίδυμης ἢ τρίδυμης ἐγκυμοσύνης ὥστε νὰ προκύψει μονήρη.
Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ δημογραφικὸ ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ Ἑλλάδα κυρίως, ἀλλὰ καὶ ἡ Ρωσία, θὰ εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα γιὰ τὴν ἑπόμενη δεκαετία, ἀφοῦ οἱ θάνατοι εἶναι ἤδη περισσότεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις. Τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ ὑπογεννητικότητα (ποὺ καὶ αὐτὴ βέβαια ὑφίσταται), ἀλλὰ ὅτι οἱ ἐκτρώσεις ἀποτελοῦν μία νέα μορφὴ γενοκτονίας. Ἤδη στὴν Ἑλλάδα οἱ ἐκτρώσεις εἶναι πολὺ περισσότερες ἀπὸ τὶς γεννήσεις, τουλάχιστον τριπλάσιες!
Δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀποδεχθῶ πὼς σὲ ὀρθόδοξες χῶρες γίνονται τὰ ἀποτρόπαια αὐτὰ ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων σὲ τέτοια ἔκταση! Αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ πρέπει πάρα πολὺ νὰ μᾶς προβληματίζει, νὰ μᾶς συγκλονίζει θὰ ἔλεγα, καὶ νὰ κτυπήσουμε ἕναν κώδωνα κινδύνου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι λαοὶ νὰ διαπράττουμε τέτοιου εἴδους ἐγκλήματα! Αὐτὸ δείχνει ὅτι δὲν ζοῦμε ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀλλὰ μόνο στὴν ταυτότητα εἴμαστε χριστιανοί. Δὲν ἔχουμε βίωμα χριστιανικό. Νομίζω ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ μποροῦσε νὰ δραστηροποιηθεῖ καλύτερα πάνω σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, κάτι ποὺ κάνουν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί. Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε μία συνεργασία μὲ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ Πολιτεία νομιμοποίησε τὶς ἐκτρώσεις, ὅπότε ἔρχεται ἀντιμέτωπη. Χρειάζεται νὰ γίνει μία κινητοποίηση ὅλου τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ, μία ἐκστρατεία κατὰ τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ὁποία ὅμως θὰ ἐκπηγάζει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ γνώση καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Νομίζω ὅτι μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο γίνεται καὶ τὸ Συνέδριο αὐτὸ γιὰ πέμπτη συνεχῆ χρονιὰ καὶ εὐχόμεθα νὰ ἀποδώσει καρποὺς ἑκατονταπλασίους, νὰ ἐνημερώσει ὅλους τούς ὑποψήφιους γονεῖς, ὅλες τὶς γυναῖκες, νὰ εὐαισθητοποιήσει ὅλους τούς παράγοντες τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τῆς Πολιτείας ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν καὶ νὰ μειωθοῦν οἱ ἐκτρώσεις στὸ ἐλάχιστο στὴν χώρα σας ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀμήν.
Γέροντας Ἐφραὶμ, Καθηγουμένος Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
