«Σαθρὸ» χαρακτήρισε τὴν Παρασκευὴ ὁ ὑφυπουργὸς Ἀνάπτυξης Θανάσης Σκορδᾶς, τὸ ἐπιχείρημα ὅσων ἀντιδροῦν στὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων γιὰ περισσότερες Κυριακὲς ὅτι ἔτσι θὰ ἐμποδίζεται ἡ ἐκδήλωση τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος τῶν πολιτῶν καθὼς δὲν θὰ μποροῦν νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία. Μιλώντας στὸν ΒΗΜΑ FM 99,5 ὁ ὑφυπουργὸς Ἀνάπτυξης ὑπῆρξε κάθετος ἀπέναντι σὲ αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα: «Εἶναι προσβλητικὸ καὶ ἐμποδίζει τὴν ἐκδήλωση ὁποιουδήποτε θρησκευτικοῦ συναισθήματος ὅταν εἶναι ἀνοιχτὰ μία σειρὰ ἀπὸ καταστήματα αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὶς Κυριακές;

Εἶναι ἀντιθρησκευτικὸ ὅτι ἡ βιομηχανία ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ εἶναι ἀνοιχτὴ καὶ τὶς Κυριακές; Εἶναι ἀντιθρησκευτικὸ ὅτι τὰ νοσοκομεῖα, ἡ Ἀστυνομία καὶ οἱ μεταφορὲς δουλεύουν τὶς Κυριακές;» ἀναρωτήθηκε ὁ Θανάσης Σκορδᾶς καὶ προσέθεσε: «Αὐτὰ εἶναι πολὺ σαθρὰ καὶ φθηνὰ ἐπιχειρήματα ποὺ δὲν στέκουν καὶ δὲν ἔχουν καμία λογική. Εἶναι δικαιολογίες γιὰ ἐκείνους ποὺ εἶναι ὀπαδοὶ τῆς ἀκινησίας, διότι τὸ πραγματικὸ δίλημμα αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴ χώρα δὲν εἶναι οὔτε ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς οὔτε τὸ κλείσιμο τῆς ΕΡΤ. Εἶναι ἐὰν μποροῦμε νὰ κάνουμε μεταρρυθμίσεις γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν ὕφεση ἢ ἀκινησία», τόνισε.

Σχόλιο τοῦ Λυκούργου Νάνη: Θράσος; Ἀναίδεια; Σοφιστεία; Γελοιότητα; Δοκιμασία τῆς νοημοσύνης μας; Προσβολὴ τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου τὴν ψῆφο ὅμως ἐκλιπαροῦν κάποιοι πρὸ τῶν ἐκλογῶν, τάζοντάς του "λαγοὺς μὲ πετραχήλια"; Τί ἀπ' ὅλα αὐτὰ σηματοδοτοῦν οἱ συγκεκριμένες, ἐπαίσχυντες δηλώσεις; Δὲ γνωρίζουμε....

πού πολιτεύεται ὁ "φέρελπις" αὐτὸς πολιτικὸς-θεράπων τῆς Νέας Τάξης. Στεγάζεται βεβαίως πολιτικὰ στὸ λεγόμενο "συντηρητικὸ" χῶρο, ποὺ καπηλεύεται τὸ τρίπτυχο "Θρησκεία-Πατρίδα-Οἰκογένεια". Ὁ οἰκεῖος ὅμως ἐπίσκοπος καλεῖται νὰ ἀνακαλέσει τὸ ταχύτερο στὴν τάξη τὸν ἀσεβέστατο τολμητία, ποὺ κακοποίησε μὲ τὴ φαιδρὴ συλλογιστική του τόσο βάναυσα τὴν ἀλήθεια. Οἱ δὲ θρησκευόμενοι ψηφοφόροι, τῶν ὁποίων τὴν ψῆφο πιθανῶς θὰ ἐκζητήσει στὸ μέλλον ὁ εἰρημένος πολιτικός, καλὸ θὰ εἶναι νὰ τοῦ δώσουν στὴν κάλπη τὴ δέουσα ἀπάντηση. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν καταψήφιση, πτὸ πολλῶν ἐτῶν, ἀειμνήστου ὑπουργοῦ ποὺ θέσπισε τὸ ἐθνοκτόνο καὶ οἰκογενειοκτόνο "αὐτόματο" διαζύγιο. 

Δυστυχῶς, μεγάλη θλίψη μᾶς προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι βουλευτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου τῆς συγκυβέρνησης, ὑπερψήφισαν στὸ Α' Θερινὸ Τμῆμα, ἐπὶ τῆς ἀρχῆς καὶ ἐπὶ τῶν ἄρθρων στὴ Βουλή, τὸ νομοσχέδιο τοῦ ὑπουργείου Ἀνάπτυξης γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές.

Ὁμολογουμένως, μιλοῦμε πλέον γιὰ μία κυβέρνηση ποὺ ἔχει χάσει τὸν σεβασμὸ σὲ κάθε ἱερὸ καὶ ὅσιο. Δὲν σεβάστηκαν τὴν Κυριακή. Μία ἡμέρα ποὺ ἡ Ὀρθοδοξία τὴν ἔχει ἀφιερωμένη στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἀναστάσιμη ἡμέρα ἡ Κυριακὴ γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, διότι εἶναι ἡμέρα Κυρίου!

Πλέον, δὲν κρύβονται. Εἶναι εὐρέως γνωστό, ὅτι κατόπιν ἄνωθεν ἐντολῶν (ποὺ προέρχονται ἀπὸ ξένα κέντρα), μετὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακάτικης ἀργίας, προωθοῦν τὴν καθιέρωση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου διότι εἶναι ἡ ἐπίσημη ἡμέρα ἀργίας τῶν Ἑβραίων.

Ὅταν πρὶν καιρὸ φωνάζαμε πώς οἱ διῶκτες καὶ οἱ ἐκκλησιομάχοι ἐπιθυμοῦσαν τὴν κατάργηση τῆς Κυριακάτικης ἀργίας σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Σάββατο, εἴμασταν οἱ γραφικοί.

Τώρα τί θὰ μᾶς ποῦν;

Ἐπίσης, νὰ ὑπενθυμίσουμε τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ γιὰ τὴν Κυριακή.

«Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὅπου γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἢ τὴ γυναίκα σου ἢ τὸ παιδί σου ἢ τὸ ζῶο σου ψωφὰ ἢ ἄλλο κακόν σοῦ κάμει. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, Χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακήν; 
Ἂν εἶσθε Χριστιανοὶ νὰ τὴν φυλάττετε». Διδαχαί.

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στη Λάρνακα του Οσίου Ρώσου.

Φορούσε πιζάμες και ένα ταξί τον περίμενε στην Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τη μυστική του συνομιλία με τον Όσιο, ξεκίνησε με αργά βήματα, σέρνοντας τις παντόφλες στο δάπεδο και προχωρούσε προς την έξοδο.

Τον σταμάτησε ένας ιερέας της μονής και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά και ήρθε στην εκκλησία με πιζάμες και αν... επιθυμούσε νατου έδινε δωμάτιο στον ξενώνα να αναπαυθεί για λίγο αν το είχε ανάγκη.

- Όχι πάτερ, απάντησε και συνέχισε, με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Σήμερα το πρωί στον «Ευαγγελισμό», στο Νοσοκομείο, ήρθε η γυναίκα μου να με δει.

Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων.

Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.

Σήμερα, λοιπόν, το πρωί η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα. Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.

Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών. Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.

Τον πλησιάζει η γυναίκα μου και του λέει: Γιατρέ μου, είστε ξένος; Σας βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σας παρακαλώ στο διπλανό θάλαμο έχω τον άνδρα μου πάνω από δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου έχουν πει την αλήθεια, ότι χάνω το σύντροφο μου. Χάνω το στήριγμα μου. Θα πεθάνει ο σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, να τον δείτε, να του δώσετε κουράγιο, να μας πείτε κάτι και σεις.

- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε και θα δω και το σύζυγο σου.
Ναι, γιατρέ μου, πέστε μου το όνομα σας, να σας περιμένω…
- Ιωάννης Ρώσος, της απαντά.
Ξυπνάει, πετιέται από το κάθισμα της.

Με βλέπει που προσπαθώ μόνος μου, στηριγμένος στους αγκώνες μου, να σηκωθώ.
Βοήθησε με, γυναίκα, της λέγω, κάποιος με κρατάει άπ’ τις μασχάλες και με σηκώνει, βοήθησε και συ…

Σηκώθηκα, πάτησα στο έδαφος, όταν τα κλάματα της γυναίκας μου είχαν φέρει γύρω μας γιατρούς και βοηθητικό προσωπικό.

Ό υπεύθυνος γιατρός του τμήματος, ένας πιστός χριστιανός, συγκλονίζεται από τη διήγηση της συζύγου μου και προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου όπως είσαι, μη ζητάς, να αλλάξεις τις πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξί στην είσοδο του Νοσοκομείου και πηγαίνετε στο Πνευματικό θεραπευτήριο, στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που είναι στην καταπράσινη κοιλάδα του Προκοπίου της Ευβοίας, όπου και ολόκληρο το ιερό του Λείψανο. Πηγαίνετε, πέστε το μεγάλο σας ευχαριστώ και γυρίστε για το εξιτήριο που αυτή τη φορά –σπάνια βέβαια– το υπογράφει όχι γιατρός αλλά ένας “Άγιος!

Και σαν χριστιανός και σαν επιστήμονας ό,τι είπα το πιστεύω. Πάνω από την επιστήμη μας είναι η παντοδυναμία του Θεού και των Αγίων του.

Αυτά μας είπε, Πάτερ. Αυτά … Δώστε μας και σεις την ευλογία σας.

Αυτά είπε, αυτά είδαμε από τον ευλογημένο αυτό άνθρωπο που με τα κλάματα του (οι άνδρες για να κλάψουν πρέπει κάτι το πολύ σοβαρό να συμβαίνει) έλεγε στον Άγιο εκείνο το «ευχαριστώ» που είναι πρόθυμοι να το πουν όσοι άρρωστοι στα Νοσοκομεία, στα παντός είδους Νοσηλευτικά Ιδρύματα και Άσυλα ανιάτων περιμένουν κάποιον Άγγελο, κάποιον Άγιο, τον Ίδιο τον Κύριο να ταράξει τα νερά για να μπουν σ’ αυτό το μυστήριο που λέγεται θαυματουργική θεραπεία, που όντως γίνεται κατά καιρούς σε ασθενείς που ο Θεός επιλέγει με τα δικά του κριτήρια, σχεδόν άγνωστα σε μάς.

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/07/blog-post_3353.html

Έχω αηδιάσει, έχω αγανακτήσει, με όλα όσα γίνονται. Λυπάμαι βαθύτατα. Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας. Θέλω να φύγω. Δεν μπορώ να βλέπω αυτή την υποτέλεια στους ξένους. Αυτό το φόβο στα μάτια των ελλήνων πολιτικών μπροστά στο καροτσάκι του Σόϊμπλε και στο ταγεράκι της Μέρκελ. Πάνε οι άνδρες από τη φυλή μας. Μόνο μέσα στην Ελλάδα κάνουν τον καμπόσο. Εξανλούν τη επίπλαστη δυναμική τους στις απολύσεις και στα τιμημένα γηρατειά που ξηλοφορτώνουν. Τρέμουν τα σαγόνια τους όταν πάνε στις Βρυξέλλες. Αυτοί οι ένοχοι, με τα τόσα ψέματα, χαμογελάνε αμήχανα και φοβισμένα μπροστά στους ξανθόψειρες φράγκους και στους ομοφυλόφυλους άγγλους. Οι αποτυχημένοι του παρελθόντος, είναι οι πολιτικοί του παρόντος. Οι ένοχοι εσχάτης προδοσίας και της ερημώσεως της χώρας, αγωνίζονται δήθεν να τη σώσουν και νομοθετούν. Αύριο θάναι ξανά υποψήφιοι. Και μείς τα θύματα, θα επιλέγουμε πάλι δημίους και μαχαίρια σφαγής.

Δεν φταίνε όμως αυτοί μόνο. Φταίνε οι "προφήτες", οι διάδοχοι των Αποστόλων, οι συνεχιστές των Πατέρων, οι ακόλουθοι των αγίων, που πήραν την επένδυση των οσίων και όχι την αποστολή, τον λόγο, τον έλεγχο. Αναιμικές εκκλησιαστικές δηλώσεις, μισοβέζικη στάση, παρεϊστικη νοοτροπία, φιλική συμπεριφορά με τους ολετήρες. Έτσι έκαναν οι άγιοι Πατέρες; Ο ιερός Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος;

Αχ, Εκκλησία μου Ορθόδοξη, γιατί με προδίδεις κάθε μέρα, ακόμη μια φορά. Με καλείς να βοηθήσω τους ανέργους, τους αστέγους, τους πενθούντες, τους πεινασμένους, τους κακοποιημένους και δεν λές κάτι για να σταματήσει το κακό. Μου λές να μη κλέψω, να μη παραβώ το νόμο, να πληρώνω φόρους, να μη βρίζω, να μη τα σπάω κι από την άλλη μεριά συζητάς στη Σύνοδο πως θα είναι μια χριστιανική οικογένεια. Πως όμως; Βοήθησέ με! Μίλα επιτέλους! Μου λές να φτειάχνω παιδιά και να μη δουλεύω την Κυριακή και δεν μου λές πως; Δεν με προστατεύεις από την ανελέητη φορομπηχτική πολιτική των γερμανόδουλων πολιτικών.

Εκκλησία μου, εσύ μού μεινες! Είσαι μάνα μου τελικά ή μητρυιά μου; Σ΄ αγαπάω, μ΄ακούς; Εσύ μ΄ αγαπάς; Κάνε κάτι λοιπόν, μη με χάσεις. Τι άλλο περιμένεις να δείς; Γιατί δε διαμαρτύρεσαι; Επειδή δεν σού ΄κοψαν μισθούς και συντάξεις. Επειδή σε χαϊδεύουν στην πλάτη οι υποκριτές και οι βδέλλες των βαπτισμένων παιδιών σου. Επειδή παλιά, μικρό παιδί, ο Φώτης πήγαινε κατηχητικό κι ο πατέρας του Αλέξη ήταν εργολάβος εκκλησιαστικών έργων, κι ο Βαγγέλης κρατάει κομποσχοίνι και ο Αντώνης είχε γιαγιά την Πηνελόπη; Τα έργα τους τώρα τι λένε;

Πίστεψες και σύ στο παραμύθι του ΔΝΤ; Μη τους πιστεύεις καϋμένη μάνα Εκκλησία, εσύ τουλάχιστον βλέπεις κάθε μέρα την πραγματικότητα. Τρία χρόνια συνεχώς μας σώζουν κι όλο πεθαίνουμε... Τί Εκκλησία είσαι; Μόνο για τις κηδείες και τα μνημόσυνα; Για την πραγματική ζωή δεν έχεις ένα λόγο; Τώρα δεν το καταλαβαίνεις ότι είναι σατανικό αυτό το μείγμα της πολιτικής και απάνθρωπο αυτο το βρωμο -πολυνομοσχέδιο. Οι ίδιοι τόλεγαν πρίν και τα μαζέψαν όλα τα λόγια τους πίσω. Φταίει μετά ο λαός που ψηφίζει; Φώτισέ τον ρε μάνα, δείξτου το δρόμο, να μη ξανακάνει το λάθος. και μετά πέστου κι όλα τα άλλα. Τα δικά σου. Εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στη Βουλή. Πήγαινε εσύ και μετάφερε τον πόνο και την οργή μας. Κι αν σε σφάξουν οι μασώνοι και οι λεσχίτες - λεχρίτες...ακόμη καλύτερα, θα αγιάσεις. Κάνε το θαύμα σου επιτέλους!

Γράφει ο Ευάγγελος Π. Λέκκος

Στις αρχές του 5ου αιώνα η αυτοκράτειρα Ευδοξία, κάτοχος μεγάλης περιουσίας, μετά το θάνατο του πατρίκιου Θεόγνωστου, που η ίδια είχε εξορίσει, άρπαξε και την περιουσία του, βυθίζοντας στη φτώχεια και τη δυστυχία τη χήρα και τα ορφανά εκείνου. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρχιεπίσκοπος τότε Κωνσταντινουπόλεως, προστάτεψε τη χήρα και τα ορφανά, αλλά δεν παρέλειψε να στηλιτέψει την ανάλγητη βασίλισσα, πράγμα που αργότερα του στοίχισε και μία εξορία.

Το νεολληνικό Κράτος, κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, αφού μαζί με τους ΟΤΑ και τους Συνεταιρισμούς έχει στην κυριότητα 60.443.500 στρέμματα, προσποιείται ότι θέλει να αποκαταστήσει τους ακτήμονες με τα 1.292.300 στρέμματα που ανήκουν ακόμα στους ναούς, τις μονές, τις μητροπόλεις, τα ιδρύματα και τους οργανισμούς της Εκκλησίας!

Διάβασε τη σύντομη τούτη μελέτη για να μάθεις την αλήθεια. Με στοιχεία καταρρίπτει τον καλά καλλιεργημένο μύθο για την … αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, τη μισθοδοσία των κληρικών και τη δήθεν μη φορολόγηση της Εκκλησίας.

Περιεχόμενα

Α. Η αυτοκράτειρα και το αμπελάκι της χήρας

Β. Απαραίτητες διευκρινίσεις

1. Δικαιούται ή ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία;

2. Σε ποιόν ανήκει και πώς διοικείται;

3. Πώς αποκτήθηκε;

4. Πώς συντελέστηκε η διαρπαγή της;

α. Διάλυση 416 Μοναστηριών και διαρπαγή της περιουσίας τους

β. Αναγκαστική απαλλοτρίωση του 1836

γ. Ο «αγροτικός» και άλλοι νόμοι της β΄ και γ΄ δεκαετίας του 20ού αιώνα

δ. «Ρευστοποίηση» με το Νόμο 4684/1931 και καταποντισμός

ε. Νέα πλήγματα και η Σύμβαση του 1952

στ. Κατά την τελευταία 35ετία

5. Γιατί οι Κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος;

6. Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία;

Α. Η αυτοκράτειρα και το αμπελάκι της χήρας

Η τακτική που εφαρμόζει το νεοελληνικό Κράτος έναντι της Εκκλησίας κατά τα 180 έτη του ελεύθερου βίου του, θυμίζει την πρακτική της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου Ευδοξίας, όταν αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (αρχές του 5ου αιώνα): Ενώ η ίδια κατείχε αμέτρητο πλούτο και πολλά κτήματα, μετά το θάνατο του πατρίκιου Θεόγνωστου, που η ίδια είχε εξορίσει, άρπαξε και την περιουσία του, βυθίζοντας στη φτώχεια και τη δυστυχία τη χήρα και τα ορφανά του. Ο ιερός Χρυσόστομος τα προστάτεψε εισάγοντάς τα σε εκκλησιαστικό άσυλο, δεν παρέλειψε όμως με επιστολή του να στηλιτέψει την ανάλγητη και παράνομη συμπεριφορά της αυτοκράτειρας, πράγμα που αργότερα του στοίχισε και μία εξορία. Αλλά ποιος ο παραλληλισμός της τακτικής εκείνης με αυτήν του νεοελληνικού Κράτους; Ιδού:

Η Ελλάδα έχει συνολική έκταση 131.957.400 στρεμμάτων. Από αυτά, αγροτική γη, γεωργοκτηνοτροφικού ενδιαφέροντος, είναι:

29.500.000 στρέμ. δάση (22%)

52.500.000 στρέμ. βοσκότοποι (40%)

39.500.000 στρέμ. γεωργική γη (30%).

Από τις παραπάνω εκτάσεις, τα 61.441.900 στρέμματα ανήκουν κατά κυριότητα: 43.598.000 στο Δημόσιο

15.553.200 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

1.098.400 στις Συνεταιρ. Οργανώσεις

1.292.300 στην Εκκλησία.

Δηλαδή στην Εκκλησία ποσοστιαία ανήκει το 1,4% των δασικών εκτάσεων, το 2,3% των βοσκοτόπων και το 2,19% της γεωργικής γης (όπου όμως το Δημόσιο κατέχει το 45,6% και η Τοπική Αυτοδιοίκηση το 30,8%). Τα στοιχεία προκύπτουν από την έγκυρη μελέτη έρευνα με τίτλο «Ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα» (των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα), έκδοση της Αγροτικής Τράπεζας, Αθήνα 1986, με πολλούς πίνακες και στατιστικά στοιχεία.

Και ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα, κάθε φορά που το Κράτος θέλει να απομακρύνει την προσοχή του λαού από τα δικά του προβλήματα, «ξαναζεσταίνει» το θέμα «εκκλησιαστική περιουσία», με τη βοήθεια δε μερικών Μέσων Ενημέρωσης ή άλλων παραγόντων που διάκεινται εχθρικά προς την Εκκλησία ή δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι, καλλιεργούν το κλίμα και προετοιμάζουν το έδαφος για την τελική –όπως ελπίζουν– επέλαση, με σκοπό να αρπάξουν ό,τι απέμεινε από την περουσία αυτή, για να τη μοιράσουν δήθεν στους ακτήμονες. Να μοιράσουν το συνολικά 1,96% της Εκκλησίας, αφήνοντας ανέπαφα τα 60.443.500 στρέμματα του Δημοσίου, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Συνεταιρισμών! Να πάρει δηλαδή η αυτοκράτειρα Ευδοξία και το αμπελάκι της χήρας μάνας, ενώ η ίδια δεν ξέρει τι έχει, που το έχει και τι της αποδίδει…

Ας εκθέσουμε όμως –έστω και με συντομία– όλες τις πτυχές του θέματος «εκκλησιαστική περιουσία», για να αποκαλυφθούν τα ψέματα που συνδέονται με αυτό, αλλά και η αλήθεια που καταρρίπτει τον καλά καλλιεργημένο μύθο για την «αμύθητη» περιουσία που δήθεν βρίσκεται στην κατοχή και κυριότητα της Εκκλησίας.

Β. Απαραίτητες διευκρινίσεις

Αρχίζοντας, απαντούμε στα εύλογα ερωτήματα καλοπροαίρετων πολιτών, όπως τα επόμενα:

1. Δικαιούται ή ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία;

Αδίστακτα λέμε ναι. Όπως ο κάθε άνθρωπος, ως ψυχοσωματική οντότητα, δεν ζει μόνο με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού, αλλά και με ψωμί (πρβλ. Λουκ. 4,4), δηλαδή έχει ανάγκη και από τα υλικά αγαθά, έτσι και η Εκκλησία του Χριστού, ως θεανθρώπινος οργανισμός έχει αποστολή να επιτελέσει όχι μόνο πνευματικό αλλά και κοινωνικό έργο. Για το έργο αυτό απαιτούνται αφοσιωμένα πρόσωπα και υλικά μέσα, κατά το παράδειγμα και τη διδασκαλία του Κυρίου. Ο Οποίος δεν αρκέστηκε να επιλέξει και να προετοιμάσει για το έργο Του τους Αποστόλους, αλλά όρισε να υπάρχει στην ομάδα των Δώδεκα και ταμείο («γλωσσόκομον»). Τα χρήματά του χρησιμοποιούνταν –χωρίς το φρόνημα της καταδικαστέας φιλαργυρίας– για τις καθημερινές τους ανάγκες και για την ανακούφιση των φτωχών (Ιω. 12, 5-7).

Ο Κύριος έθρεψε τους πεντακισχιλίους στην έρημο, ευλογώντας τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, έδωσε όμως και την εντολή να συγκεντρωθούν τα περισσεύματα των κλασμάτων (Ματθ. 14, 15-21. Λουκ. 9, 12-17). Από το ταμείο της ομάδας ετοιμάστηκε το πασχάλιο δείπνο (Λουκ. 22, 7-14). Και όταν ιδρύθηκε η Εκκλησία, μετά την Πεντηκοστή, οι άγιοι Απόστολοι συγκεντρώνουν και διαχειρίζονται υπεύθυνα τις προσφορές των πιστών για τις ανάγκες της κοινότητας των χριστιανών (Πράξ. 4,3 εξ.). Ο απόστολος Παύλος με τη «λογία» στηρίζει τους αναξιοπαθούντες και καθιερώνει την υλική αμοιβή των ιερέων που έπρεπε να ζουν εκ του ευαγγελίου το οποίο κήρυτταν (Α΄ Κορ. 9, 7-14).

Το παράδειγμα και το κήρυγμα του Χριστού και των Αποστόλων ακολούθησαν οι αποστολικοί και οι μεταγενέστεροι Πατέρες, που δεν είχαν ως χριστιανοί και ποιμένες μόνον υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Οργάνωσαν το φιλανθρωπικό έργο. Μερίμνησαν για την κάλυψη των πνευματικών και των υλικών αναγκών. Ανήγειραν όχι μόνο ναούς αλλά και κτίρια για τη στέγαση των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Και με δωρεές των μελών της Εκκλησίας και προσωπική εργασία χριστιανών, σταδιακά αποκτήθηκε κινητή και ακίνητη περιουσία, άρα ευκολύνθηκε το φιλανθρωπικό της έργο.

Παρά τις κατά καιρούς εχθρικές έναντι της Εκκλησίας διαθέσεις της κρατικής (αρχικά ρωμαϊκής, αργότερα βυζαντινής και οθωμανικής) εξουσίας, η Εκκλησία διατήρησε ή και αύξησε (όπως θα εκτεθεί στη συνέχεια) την περιουσία της, ενώ τόσο με ιερούς κανόνες (Αποστολικές Διαταγές Β΄ 24, Αποστολικοί Κανόνες ΛΗ΄ και ΟΗ΄, Συνοδικούς: ΙΕ΄ Αγκύρας, ΚΔ΄-ΚΕ΄ Αντιοχείας, ΚΣΤ΄ και ΛΓ΄ Καρθαγένης, ΚΔ΄ Χαλκηδόνος κ.λπ), όσο και με κρατικούς νόμους και διατάξεις η περιουσία αυτή απέκτησε το στοιχείο του «αναπαλλοτρίωτου» και μάλιστα «εις το διηνεκές» (για πάντα).

2. Σε ποιόν ανήκει και πως διοικείται;

Είναι λάθος να νομίζουν μερικοί ότι η περιουσία αυτή ανήκει στην Ιερά Σύνοδο, τον Αρχιεπίσκοπο, τους Μητροπολίτες ή τους ηγουμένους των Μονών. Διότι όταν λέμε εκκλησιαστική περιουσία, γενικώς, εννοούμε το σύνολο της περιουσίας των εκκλησιαστικών νομικών προσώπων, δηλαδή των 96 Μητροπόλεων της Ελλάδος, πέντε ή έξι εκατοντάδων Μοναστηριών, 9.024 χιλιάδων ενοριακών Ναών, αρκετών Προσκυνημάτων και των κεντρικών Οργανισμών της Εκκλησίας. Όλα αυτά, σύμφωνα με τη διάταξη του Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», «κατά τας νομικάς αυτών σχέσεις» αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Και ως νομικά πρόσωπα διοικούνται από Συμβούλια που συγκροτούνται όπως οι νόμοι του Κράτους ορίζουν. Αν μάλιστα εξαιρέσουμε τα Ηγουμενοσυμβούλια, σε όλα τα άλλα μετέχουν και λαϊκά Μέλη και μάλιστα κατά πλειοψηφία.

Όταν βέβαια γίνεται λόγος για την εκκλησιαστική περιουσία νοείται κυρίως η μοναστηριακή (κινητή και κυρίως ακίνητη). Αυτή διακρίνεται στη «διατηρητέα» και στην «εκποιητέα» ή «ρευστοποιητέα», όπως χαρακτηρίστηκε με νομοθετήματα του 1930-31, όταν η διοίκηση και διαχείριση της «εκποιητέας» ανατέθηκε στον ΟΔΕΠ (Οργανισμό Διοικήσεως της Εκκλησιαστικής Περιουσίας). Η «διατηρητέα» παραμένει στην κυριότητα, νομή και κατοχή των Μονών.

3. Πώς αποκτήθηκε;

Η Εκκλησία, ως θεανθρώπινος οργανισμός, υπάρχει ήδη επί 20 αιώνες. Κανένα Κράτος ή άλλος θεσμός στον κόσμο δεν αριθμεί τόσο μακρό βίο. Θα κάνουμε στο σημείο τούτο μία εντελώς απλή ερώτηση, που εμπεριέχει και την απάντηση: Σε κάθε εποχή, ακόμα και στις ημέρες μας –πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση– αν σε μια οικογένεια εργάζονταν οι δύο σύζυγοι επί 30 ή 35 χρόνια και είχαν συνετή διαχείριση των χρημάτων με τα οποία αμείβονταν, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν να έχουν αποκτήσει το σπίτι τους (έστω διαμέρισμα), να διαθέτουν ένα η δύο αυτοκίνητα, εξοχικό, να έχουν κάποια κατάθεση σε Τράπεζα και παράλληλα τα παιδιά τους να είχαν αποκτήσει καλή μόρφωση ή να έχουν αποκατασταθεί ικανοποιητικά; Αν λοιπόν δύο εργαζόμενοι σύζυγοι μπορούν να αποκτήσουν σε 3 η 4 δεκαετίες αξιόλογη περιουσία, γιατί «απορούν» οι καλοθελητές και ρωτούν πως η Εκκλησία σε 20 αιώνες απέκτησε την περιουσία αυτή; Ας πληροφορηθούν λοιπόν: Κατά τις απαρχές της χριστιανικής πίστεως, όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή… Όλα τα είχαν κοινά… Όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων (Πράξ. 4, 32. 34-35). Αργότερα, οι μοναχοί στις ερημιές ή σε απόμερα μέρη, όπου δεν υπήρχαν άνθρωποι, καλλιέργησαν τις γύρω περιοχές ή τις χρησιμοποίησαν για τη βόσκηση οικόσιτων ζώων ώστε να εξασφαλίζουν τα προς το ζην, και τα δικαιώματα που απέκτησαν στις περιοχές αυτές κατοχυρώθηκαν στους χρόνους της βυζαντινής περιόδου, διατηρήθηκαν από τους οθωμανούς και αναγνωρίστηκαν νομοθετικά από το νεοελληνικό Κράτος. Ιδιαίτερα βέβαια στο ελληνικό Βυζάντιο, οπότε άνθησε ο μοναχισμός, λόγω και της συναλληλίας στη σχέση Εκκλησίας-Πολιτείας, ευνοήθηκε η απόκτηση εκ μέρους των Μοναστηριών σημαντικής ακίνητης περιουσίας, κυρίως από δωρεές αυτοκρατόρων, αυλικών, στρατηγών κ.λπ., αρκετοί από τους οποίους υπήρξαν και κτήτορες ή ευεργέτες, ακόμα και ηγούμενοι μεγάλων Μονών, αφού πρώτα παραιτήθηκαν από τις ανώτατες θέσεις τους.

Αυτή η περιουσία –που καταλάμβανε εκτάσεις ακατοίκητες κατά κανόνα, αφού τότε ο πληθυσμός ήταν αραιός– διατηρήθηκε ή και αυξήθηκε στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας (15ος-19ος αιώνες), λόγω των προνομίων που δόθηκαν από τον Μωάμεθ τον κατακτητή στον Πατριάρχη. Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Φραντζής (στον Χρονικόν Μέγα, 3,11), ο Πατριάρχης ήταν «αναίτητος και αφορολόγητος και αδιάσειστος από παντός εναντίου, και τέλους και δόσεως, … αυτός τε και οι μετ’ αυτόν Πατριάρχαι…, ομοίως και πάντες οι υποτεταγμένοι αυτώ Αρχιερείς». Και όχι μόνον! Διότι ακόμα και σουλτάνοι και άλλοι οθωμανοί αξιωματούχοι, παραχωρούσαν μεγάλες εκτάσεις προς διάφορα Μοναστήρια, ενώ και άτεκνοι χριστιανοί άφηναν, σε αρκετές περιπτώσεις, τα κτήματά τους σε ναούς ή μονές, με τον όρο να μνημονεύεται το όνομά τους «εις τον αιώνα».

Με την περιουσία αυτή τα Μοναστήρια είχαν και αξιοποίησαν τη δυνατότητα να ιδρύσουν –σε περιόδους χαλάρωσης της σουλτανικής εξουσίας– σχολεία με περίφημους Δασκάλους του Γένους, να διατηρήσουν την ελληνική γλώσσα και τα γράμματα, να προετοιμάσουν και να στηρίξουν την Εθνεγερσία του 1821. Μόνο τυχαίο, λοιπόν, δεν ήταν το ότι η Εκκλησία, και κυρίως τα πολλά Μοναστήρια που υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο, μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου (1828), κατείχε νόμιμα το 25% περίπου της γης (βλέπε Πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων, Συνεδρία 2.4.1987, σελ. 5076). Και να πώς η τότε όντως αμύθητη περιουσία, που ανήκε κατά κυριότητα, νομή και κατοχή στην Εκκλησία και τα Μοναστήρια της, σταδιακά και με διάφορες κρατικές πιέσεις, απειλές, μεθοδεύσεις, απαλλοτριώσεις και αρπαγές, αφαιρέθηκε:

4. Πως συντελέστηκε η διαρπαγή της;

α. Διάλυση 416 Μοναστηριών και διαρπαγή της περιουσίας τους.

Η αλλοεθνής και προτεσταντική Αντιβασιλεία του Όθωνος, πρεσβεύοντας την άποψη ότι η εκκλησιαστική περιουσία αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους … προγόνους στο ελληνικό έθνος (!) και διαγράφοντας την ανεκτίμητη προσφορά των Μοναστηριών στους παλαιότερους και τους νωπούς τότε αγώνες, με βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 διέλυσε 416 Μοναστήρια και διέθεσε την κινητή και ακίνητη περιουσία τους για την ίδρυση του «Εκκλησιαστικού Ταμείου». Αλλά το Ταμείο που ίδρυσε λειτούργησε με τρόπο τόσο αδιαφανή και επιπόλαιο, ώστε τελικά σημειώθηκε διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας, ενώ οι επιτήδειοι της εποχής πωλούσαν στα παζάρια, για λογαριασμό τους, τα ιερά σκεύη, τα κειμήλια και τα λείψανα αγίων (βλέπε Δικ. Βαγιακάκου, Συμβολή εις την εκκλησιασικήν ιστορίαν της Μάνης, 1956, σ. 4 εξ.). Το αμαρτωλό αυτό Ταμείο, το 1843 (δηλαδή δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του) περιήλθε στη διοίκηση και διαχείριση της επί των Οικονομικών Γραμματείας του Κράτους και οι πόροι του διατέθηκαν για την τακτοποίηση δικών του αναγκών… Ακόμα και «άπαντα του Πανεπιστημίου [Αθηνών], τα αναλώματα» (δαπάνες) καλύπτονταν από το Ταμείο τούτο, δηλαδή από το αντίτιμο πώλησης μοναστηριακών κτημάτων.

β. Αναγκαστική απαλλοτρίωση του 1836.

Με το Βασιλικό Διάταγμα της 20.5/1.6.1836 «περί εκκλησιαστικών κτημάτων» έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση (χωρίς καταβολή αντιτίμου) και άλλων τεραστίων σε έκταση κτημάτων και των σε λειτουργία Μονών, δήθεν «χάριν θεαρέστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων» (βλέπε Κων. Μ. Ράλλη, Το αναπαλλοτρίωτον της εκκλησ. περιουσίας, 1903, σσ. 28-30, 51-52). Στην περιουσία που απέμεινε επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία, που όταν αυτή δεν ήταν δυνατόν να καταβληθεί, οδηγούσε σε δημόσιους πλειστηριασμούς!

γ. Ο «αγροτικός» και άλλοι νόμοι της β΄ και γ΄ δεκαετίας του 20ού αιώνα.

Η απαλλοτριωτική επιβολή του νεοελληνικού Κράτους σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας συνέχισε να δείχνει το ανάλγητο πρόσωπό της και κατά τα νεότερα χρόνια, ιδιαίτερα δε μετά τους βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Έτσι, με τους Νόμους 1072/1917 και 2050/1920 (γνωστόν ως «αγροτικό νόμο»), αλλά και άλλους που ακολούθησαν (π.χ. 2189), επιβλήθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών κτημάτων, άλλοτε για την αποκατάσταση προσφύγων ή ακτημόνων και άλλοτε –αόριστα– για λόγους «προφανούς ανάγκης και δημοσίας ωφελείας». Και επειδή κατά κανόνα οι αριθμοί είναι πιο εύγλωττοι, σημειώνουμε όσα αποκαλυπτικά αναφέρονται στο υπ’ αρ. 976/780/18.4.1947 έγγραφο του Ο.Δ.Ε.Π. προς τη Γεν. Διεύθυνση Δημόσιου Λογιστικού του υπουργείου Οικονομικών, για το μέγεθος της απαλλοτριωτικής επιβολής του Κράτους: Από το 1917 ως το 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του 1.000.000.000 προπολεμικών δραχμών. Το Κράτος καθόρισε αυτό το αντίτιμο, κατέβαλε στο Γενικό Εκκλ. Ταμείο τα 40 εκατομμύρια και οφείλει ακόμα τα 960! Αν τολμά το υπουργείο Οικονομικών ας υπολογίσει την ανεξόφλητη αυτή οφειλή του, ανάγοντάς την σε σημερινές τιμές με τις ανάλογες προσαυξήσεις τόκων κ.λπ.

δ. «Ρευστοποίηση» με το Νόμο 4684/1931 και καταποντισμός.

Με το Νόμο αυτό το Κράτος επέβαλε ουσιαστικά την εκποίηση («ρευστοποίηση») ενός ακόμα μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε, τοποθετήθηκε σε «εθνικά χρεώγραφα και χρηματόγραφα» (μας θυμίζουν μήπως τα σύγχρονα ομόλογα;), αλλά η αξία τους εξανεμίστηκε, σχεδόν στο σύνολό της, όταν η εθνική μας οικονομία καταποντίστηκε στη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, της ξενικής Κατοχής και του εμφυλίου που ακολούθησε.

ε. Νέα πλήγματα και η Σύμβαση του 1952.

Η Δ΄ Αναθεωρητική Βουλή (1946-50) και η ειδική Επιτροπή για τη σύνταξη Σχεδίου Συντάγματος, στο άρθρο 143 προέβλεπε την πλήρη απαλλοτρίωση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς αντάλλαγμα! Πρόσχημα; Η αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών και γεωργοκτηνοτρόφων. Η Ιεραρχία αντέδρασε, η απόπειρα ματαιώθηκε, αλλά το Κράτος με το Ν.Δ. 327/1947 και αυτό της 29.10.1949 επέφερε νέα πλήγματα. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, ενώ το Σύνταγμα και του 1952 όριζε ότι «επικρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι είναι η Ανατολική Ορθόδοξος», προέβαλε την απαίτηση να παραχωρηθεί η εκκλησιαστική περιουσία στο Κράτος, με την απειλή μάλιστα διακοπής της μισθοδοσίας των εφημερίων (περί της οποίας βλ. στη σελ. 22 εξ. του παρόντος). (* Το Σύνταγμα αυτό, όπως και τα μεταγενέστερα, αναγνωρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία ως «επικρατούσα» θρησκεία, όχι με ποσοτική «αλλά και με ποιοτική έννοια, αναφερομένη στην πρόνοια αυτού να παραμείνει επικρατούσα» (Κων. Ραμιώτης).)

Οι αφόρητες πιέσεις του Κράτους είχαν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την υπογραφή της από 18.9.1952 «Συμβάσεως περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων», που κυρώθηκε με το Β.Δ. της 26.9/8.10.1952 (ΦΕΚ 299 Α΄). Η Σύμβαση αυτή ήταν επαχθής για την Εκκλησία, αφού υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος τα 4/5 (80%) της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της και τα 2/3 των βοσκοτόπων. Το αντάλλαγμα; Μόλις το 1/3 της πραγματικής αξίας και κάποια αστικά ακίνητα/οικόπεδα. Το σημαντικό στοιχείο στη Σύμβαση αυτή, που σκόπιμα παρασιωπάται για ευνόητους λόγους, από τους καλοθελητές είναι ότι σ’ αυτήν περιέχεται η διακήρυξη του Κράτους ότι η εν λόγω απαλλοτρίωση είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ δεσμεύεται να παρέχει και κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε να μπορέσει η Εκκλησία να αξιοποιήσει την ελάχιστη εναπομείνασα περιουσία της.

Αλλά, δυστυχώς, το Κράτος αποδείχθηκε και στη δέσμευσή του αυτή αναξιόπιστο. Διότι με νέα διοικητικά μέτρα όχι μόνο δεν υποστήριξε, αλλά δεν επέτρεψε στην Εκκλησία να αξιοποιήσει ό,τι της απέμεινε. Οι κρατικές Υπηρεσίες, άλλοτε αμφισβητώντας την κυριότητα, με το να ζητούν τίτλους κυριότητας από εποχές που το Κράτος μας δεν υπήρχε, άλλοτε μη δεχόμενο την εγκυρότητα ή την ισχύ αυτοκρατορικών εγγράφων ή πατριαρχικών σιγιλίων και σουλτανικών φιρμανίων, ή χαρακτηρίζοντας ως δασικές ή «διακατεχόμενες» τις μοναστηριακές εκτάσεις, στην πράξη εμπόδισαν και εμποδίζουν την Εκκλησία να αξιοποιήσει την λίγη περιουσία της. Και το πρόβλημα επιτείνεται με τη συστηματική καλλιέργεια της εντύπωσης ότι η Εκκλησία κατέχει… αμύθητη περιουσία, την οποία δήθεν δεν διαθέτει ή δεν αξιοποιεί για το καλό του λαού!

Και όχι μόνον αναξιόπιστο αποδείχθηκε, αλλά συνέχισε τις απόπειρες για διαρπαγή και της εναπομείνασας περιουσίας:

στ. Κατά την τελευταία 35ετία.

Από το 1975 και μετά εντείνονται οι πιέσεις για τον λεγόμενο «χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους», ενώ το 1976 ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (Γεώργ. Ράλλης) κατάρτισε σχέδιο για την παραχώρηση στο Κράτος των 3/4 (75%) της περιουσίας και η Εκκλησία να κρατούσε το υπόλοιπο 1/4 (25%). Η προσπάθειά του ναυάγησε. Ο διάδοχός του στον υπουργικό θώκο (Ιωάν. Βαρβιτσιώτης) πρότεινε πιο σκληρό σχέδιο: Το Κράτος να πάρει τα 4/5 (80%) και στην Εκκλησία να μείνει το 1/5 (20%). Κι αυτό δεν υλοποιήθηκε. Το 1985 ο υπουργός Παιδείας (Απ. Κακλαμάνης) κατάρτισε νομοσχέδιο με θέμα «Ρύθμιση θεμάτων μοναστηριακής περιουσίας» και το επόμενο έτος ο νέος υπουργός (Αντ. Τρίτσης) εμφάνισε σχέδιο Συμφωνίας διάρκειας 100 χρόνων για ανάπτυξη της εκκλησιαστικής περιουσίας και αξιοποίησή της από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, που θα απέδιδαν 10% στην Εκκλησία και 5% στο Κράτος. Ευτυχώς που και το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε, αν ληφθεί υπόψη ο βίος και η πολιτεία του συνόλου σχεδόν των καταχρεωμένων Συνεταιρισμών (εκτός εξαιρέσεων…).

Αλλά ο τότε υπουργός Τρίτσης επέμεινε. Κατάρτισε και έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε ως Νόμος 1700/1987 και υπήρξε το αποκορύφωμα της κρατικής επιβολής σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας που είχε απομείνει. Παρά τις αντιδράσεις, η πλειοψηφία της Βουλής ψήφισε το Νόμο, με τις διατάξεις του οποίου θα άλλαζαν οι κανόνες διοίκησης, διαχείρισης και εκπροσώπησης της μοναστηριακής περιουσίας, το Κράτος θα διόριζε το Διοικ. Συμβούλιο του Ο.Δ.Ε.Π., για να διοικεί την εκκλησιαστική περιουσία, ενώ γινόταν επέμβαση και στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης των ενοριακών ναών κ.λπ. Η τύχη του Νόμου αυτού είναι γνωστή: Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την Πράξη συγκρότησης του Συμβουλίου του Ο.Δ.Ε.Π. (απόφαση 5057/1987), το Κράτος δεν τόλμησε να εφαρμόσει τους Νόμους 1700/1987 και 1811/1988, κάποιες Μονές προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση με τους Νόμους αυτούς άρθρων της Διεθνούς Συμβάσεως της Ρώμης και του Πρώτου Πρωτοκόλλου της. Και δικαιώθηκαν, διότι το Δικαστήριο με την απόφασή του 10/1993/405/483/484/9.12.1994:

• Διαπίστωσε ότι ο Νόμος 1700 παραβίασε θεμελιώδη δικαιώματα των ιερών Μονών για τα περιουσιακά τους δικαιώματα.

• Ανέτρεψε τη μέχρι τότε υπέρ του Κράτους νομολογία των ελληνικών Δικαστηρίων και επέβαλε σ’ αυτά πλήρη συμμόρφωση προς τη Σύμβαση της Ρώμης.

• Διακήρυξε ότι οι Μονές –και άρα η Εκκλησία της Ελλάδος– δεν είναι κρατικοί οργανισμοί, έστω κι αν χαρακτηρίζονται νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

• Διασαφήνισε ότι οι Μονές μπορούν να επικαλούνται κάθε τρόπο κτήσεως της κυριότητας της περιουσίας τους (και με χρησικτησία), αφού «δεν υπάρχει κτηματολόγιο στην Ελλάδα», και διότι ήταν αδύνατη η μεταγραφή τίτλων προ του 1856 και η μεταγραφή κληροδοσιών και κληρονομιών προ του 1846, και

• Επέλυσε την αμφισβήτηση, υπέρ των ιερών Μονών, του θέματος των «διακατεχομένων» (κτημάτων χωρίς νόμιμους τίτλους) τα οποία νέμεται η Εκκλησία, με το τεκμήριο της τακτικής ή έκτακτης χρησικτησίας.

Παρά το «πάγωμα» των δύο αυτών Νόμων (1700 και 1811), το 1998 επιχειρήθηκε από τη Γεν. Γραμματεία Δασών η ενεργοποίηση της Σύμβασης που προέβλεπε ο δεύτερος Νόμος, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αλλά δεν έπαψε η αναμόχλευση του θέματος «εκκλησιαστική περιουσία», όπως συνέβη το έτος 2000, όταν το Πανελλήνιο βρισκόταν σε ανησυχία και αναστάτωση για το ζήτημα της μη αναγραφής του θρησκεύματος στα νέου τύπου δελτία ταυτότητος, ή μετά το 2009, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ήρθε στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Τρόικα) και υπογράφτηκε το «Μνημόνιο…». Τότε όχι ξαφνικά, αφού ήταν αναμενόμενο, ξαναζεστάθηκε η σούπα της εκκλησιαστικής περιουσίας, σερβίρεται διαρκώς από τα Μ.Μ.Ε. και οι αγνοούντες την αλήθεια η οι καλοθελητές αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, προβάλλοντας όμως και δύο νέα ζητήματα: Γιατί οι κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος, και Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία. Στα δύο αυτά δίδεται στη συνέχεια απάντηση.

5. Γιατί οι Κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος;

Σε περιόδους κρίσης είναι αναμενόμενο να ακούγονται κραυγές του τύπου «το Κράτος πληρώνει τους μισθούς των υπηρετών του Θεού», «πουθενά στον κόσμο οι ιερωμένοι δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι» (φυσικά, αφού είναι λειτουργοί, όπως οι δικαστικοί, οι εκπαιδευτικοί κ.λπ.) και αξιώνεται από κάποιους να σταματήσει η μισθοδοσία τους από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και τη δαπάνη να αναλάβει η Εκκλησία. Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή στο θέμα σημειώνουμε ότι μέχρι το 1945 οι ιερείς αμείβονταν από τη λεγόμενη εισφορά των ενοριτών. Τότε λοιπόν εκδόθηκε ο Α.Ν. 536/1945 «Περί ρυθμίσεως των αποδοχών του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου της Ελλάδος, του τρόπου πληρωμής αυτών και περί καλύψεως της σχετικής δαπάνης». Και από την 1.10.1945 άρχισε όχι μόνον η μισθοδοσία αλλά και η «εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων των ενοριακών και συναδελφικών, ως και των υπό ειδικών νόμων διεπομένων Ναών» (άρθρο 2, § 2Α). Η εισφορά 25% αυξήθηκε σε 35% με διάταξη του Α.Ν. 469/1968, αλλά καταργήθηκε από 1.1.2004 (άρθρο 15 του Νόμου 3220/2004). Σημειώνεται ότι επί 60 χρόνια η εισφορά 25% και 35% καταβαλλόταν από τους Ναούς στα Δημόσια Ταμεία «ανά τρίμηνον».

Υποστηρίζοντας τη θέση ότι το Κράτος οφείλει να μισθοδοτεί τους εφημερίους και επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πλήν των άλλων, επικαλούμαστε δύο επιχειρήματα:

α. Αφού το ελληνικό Κράτος απαλλοτρίωσε, ουσιαστικά χωρίς αντάλλαγμα, το μέγιστο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας, έχει την υποχρέωση να τηρήσει τη δέσμευσή του (βλέπε τη Σύμβαση του έτους 1952, σελ. 16 του παρόντος) ότι θα παρέχει την αναγκαία υποστήριξή του προς την Εκκλησία, όπως ορίζεται και στο Σύνταγμα (ισχύον και προγενέστερα). Άλλωστε, αφού η Εκκλησία απογυμνώθηκε από την περιουσία της, με τον τρόπο που αναφέρθηκε, αντικειμενικά δεν είναι δυνατόν να σηκώσει το βάρος της μισθοδοσίας του Κλήρου.

β. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είναι μέλη της Εκκλησίας, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία πόσο ενεργά η συνειδητά είναι. Παράλληλα τυγχάνουν και φορολογούμενοι πολίτες. Το Κράτος έχει την υποχρέωση, από τους φόρους που εισπράττει, να καλύπτει τις ανάγκες υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, πολιτισμού, άθλησης κ.λπ. των πολιτών του. Γι’ αυτό χτίζει και λειτουργεί νοσοκομεία, σχολεία, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα κ.α. Αλλά, εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες του, είμαστε και ορθόδοξοι χριστιανοί στην πλειονότητά μας. Και όπως θέλουμε και απαιτούμε από το Κράτος να μας εξασφαλίζει –με τους φόρους μας– το δάσκαλο, το γιατρό, το δικαστή, τον αστυνομικό, το φρουρό της Πατρίδας, έχουμε την αξίωση να μισθοδοτεί και τον ιερέα και επίσκοπό μας, για να καλύπτουν τις ψυχικές, πνευματικές και μεταφυσικές ανάγκες μας. Και αν θελήσει κάποιος να υποστηρίξει το αντίθετο, σημαίνει πως αρνείται την ψυχοπνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Δεν μπορεί το Κράτος να διαθέτει μεγάλα ποσά για επιχορηγήσεις ασήμαντων ουσιαστικά δράσεων (δήθεν πολιτιστικών, αθλητικών, καλλιτεχνικών κ.λπ.) και να ψάχνει τρόπους να στερήσει, από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών του, την πνευματική και θρησκευτική ποδηγέτησή τους.

6. Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία;

Η παραπληροφόρηση σε όλο το μεγαλείο της. Αρκεί μία περιήγηση σε διάφορες ιστοσελίδες του Internet, για να διαπιστώσει κανείς πόσα ψέματα, πόσες ανακρίβειες και πόση χολή διαπερνούν πολλά από τα αναρτημένα κείμενα. «Η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στη Ελλάδα, μεγαλομέτοχος επιχειρήσεων και μεγαλοκαταθέτης», γράφει κάποιος, χωρίς να παραθέτει κανένα στοιχείο που να τεκμηριώνει την άποψή του.

Άλλος προσθέτει ότι η Εκκλησία απολαμβάνει «καθεστώς μόνιμης φορολογικής ασυλίας». Είναι όμως έτσι; Ασφαλώς όχι. Διότι και τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου καταβάλλουν στο Δημόσιο Ταμείο ό,τι με τους Νόμους καθορίζει η Βουλή των Ελλήνων. Έτσι, τώρα που συντάσσεται το παρόν (τέλος Οκτωβρίου 2011), ισχύουν και εφαρμόζονται τα επόμενα για τη φορολόγηση της Εκκλησίας:

1. «Τα εισοδήματα που αποκτούν από την εκμίσθωση οικοδομών και γαιών οι ιεροί ναοί, οι ιερές μητροπόλεις, οι ιερές μονές του Αγίου Όρους, η ιερά μονή Πάτμου, η ιερά μονή Σινά, η Αποστολική Διακονία, ο Πανάγιος Τάφος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και οι ιερές σταυροπηγιακές μονές Κύπρου, τα ημεδαπά νομικά πρόσωπα που νόμιμα έχουν συσταθεί η συνιστώνται και τα οποία επιδιώκουν αποδεδειγμένα κοινωφελείς σκοπούς, καθώς και τα ημεδαπά κοινωφελή ιδρύματα, φορολογούνται με συντελεστή είκοσι τοις εκατό (20%) (άρθρο 12 § 4 του Νόμου 3842/23.4.2010, ΦΕΚ 58, τεύχος Α΄).

2. Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.), «για επιτακτικούς λόγους εθνικού συμφέροντος που συνίστανται στην άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείματος… στις ηλεκτροδοτούμενες για οικιστική ή εμπορική χρήση δομημένες επιφάνειες…», ανάλογα με το εμβαδόν της δομημένης επιφάνειας, το ύψος της τιμής ζώνης κ.λπ. (άρθρο 53 § 1-2 του Νόμου 4021/3.10.2011 ΦΕΚ 218, τεύχος Α΄). Στο ειδικό αυτό τέλος δεν υπόκεινται φυσικά τα ακίνητα που χρησιμοποιούνται από την Εκκλησία «για να επιτελούν το λατρευτικό, εκπαιδευτικό, θρησκευτικό και κοινωφελές έργο τους» (άρθρο 53 § 5 β΄ και γ΄ ίδιου Νόμου και άρθρο 29 § 1 εδάφια ια΄ και ιγ΄ του Νόμου 3842/2010), εξαίρεση που ισχύει και για το Δημόσιο, τα λοιπά ΝΠΔΔ, τους ΟΤΑ και τις δημοτικές επιχειρήσεις. Εννοείται όμως ότι η Εκκλησία καταβάλλει το ειδικό τέλος για τα λοιπά ακίνητά της.

3. Φόρο με συντελεστή 3‰ με βάση την αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας (πλήν των παραπάνω εξαιρέσεων).

4. Φόρο με συντελεστή 0,5% στην αξία των κληρονομιών και δωρεών.

5. Τέλος χαρτοσήμου και δικαιώματα ΟΓΑ (2,40%) στις χρηματικές παροχές των χριστιανών προς τους ιερούς ναούς για ιεροπραξίες.

6. Επίσης παρακρατεί και αποδίδει στις ΔΟΥ τα επόμενα:

α. Φόρο μισθωτών υπηρεσιών των εκκλησιαστικών υπαλλήλων

β. ΦΠΑ με τους προβλεπόμενους συντελεστές για υπηρεσίες και αγαθά

γ. Φόρο εισοδήματος 8% σε όλα τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών

δ. Φόρο εισοδήματος 4% για όλα τα δελτία αποστολής αγαθών και 1% για τα υγρά καύσιμα.

Ας σημειωθεί επιπλέον ότι πολλές Ι. Μητροπόλεις, Ναοί και Μονές από 1.8.2011 επιβαρύνονται με πολύ σημαντικά ποσά για την ταχυδρόμηση των περιοδικών που αποστέλλουν –κατά κανόνα δωρεάν– σε πολλούς χριστιανούς στα πλαίσια του ποιμαντικού τους έργου, μετά την έκδοση του Νόμου 3986/1.7.2011 (ΦΕΚ Α΄ 152) «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015», οι διατάξεις του οποίου κατάργησαν το Ειδικό Τιμολόγιο των εκδοτών εντύπων για τα ταχυδρομικά τέλη. (* Τα οποία υπερβαίνουν τα 400 σε όλη την Ελλάδα.),

Προς απάντηση τέλος εκείνων που παραποιούν την αλήθεια, παρατίθεται και η κατακλείδα Δελτίου Τύπου της Ιεράς Συνόδου (15.9.2011) περί φορολογήσεως της Εκκλησίας, που αναφέρει:

«Η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να τονίσει ότι η απαλλαγή από το φόρο ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα λατρευτικής, θρησκευτικής και κοινωφελούς χρήσεως ισχύει από το έτος 2008 για όλα τα θρησκεύματα και δόγματα που έχουν ακίνητη περιουσία εντός της Ελλάδος και αφ’ ετέρου ότι, παρότι τα έσοδά της προέρχονται μέχρι σήμερα από το υστέρημα των πιστών και χρησιμοποιούνται για τη συντήρηση των θρησκευτικών και κοινωφελών της ιδρυμάτων, ουδέποτε ζήτησε κάποια άνιση φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τους υπόλοιπους φορολογούμενους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της Χώρας».

Παρά την απαλλοτρίωση όμως και τη διαρπαγή του μέγιστου μέρους της περιουσίας της, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος δεν έπαψε να στέκεται συμπαραστάτης των τοπικών κοινωνιών, των εμπερίστατων ανθρώπων των ασθενών, των φυλακισμένων, των νέων, της τρίτης ηλικίας. Ιδού ένα εντελώς πρόσφατο παράδειγμα: Στις 19 Ιουλίου 2011 κηδεύθηκε πολιός Μητροπολίτης νησιωτικής Μητροπόλεως. Ο αρχιγραμματεύς της Ι. Συνόδου που εκφώνησε τον επικήδειο λόγο είπε μεταξύ άλλων:

Σχολεία, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι, εργατικαί κατοικίαι, ιδρύματα και πολιτιστικά κέντρα και άλλα ανηγέρθησαν ή λειτουργούν εις χώρους εκκλησιαστικής ή μοναστηριακής ιδιοκτησίας, οι οποίοι με την προτροπήν του ημετέρου Επισκόπου παρεχωρήθησαν δωρεάν προς τον σκοπόν αυτόν. Ακόμη και η διάνοιξις οδών, η δημιουργία πλατειών, έχει γίνει εις εκκλησιαστικούς χώρους τη προτροπή του μακαριστού Μητροπολίτου μας προς όφελος των πτωχών και εν γένει του κοινωνικού συνόλου. Ιδού, πως αξιοποιεί η Εκκλησία την περιουσίαν της!

Γι’ αυτό ας σταματήσουν επιτέλους οι ανακρίβειες και τα ψέματα για τα θέματα εκκλησιαστική περιουσία, φορολόγηση της Εκκλησίας, μισθοδοσία των ορθοδόξων κληρικών.

Γράφει ο Ευάγγελος Π. Λέκκος

Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5863.html#.UfAax43wa85

Η ηγεσία του Υπουργείου Ανάπυξης φαίνεται ότι αναδιπλώθηκε, υποσχόμενη το άνοιγμα των καταστημάτων σε ώρα μετά την λήξη της Θ Λειτουργίας, αλλά αυτό αποτελεί πρόσχημα, δεδομένου ότι η κινητικότητα στην αγορά και η προετοιμασία των καταστημάτων θα αρχίζει οπωσδήποτε πολύ πριν την λήξη της Θειας Λειτουργίας.

Υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος για τις ενέργειές μας (δηλαδή μέχρι 2-3 ημέρες ακόμη) δεδομένου ότι  το νομοσχέδιο έφυγε από την αρμόδια Επιτροπή στις 19 Ιουλίου :
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/55e06fed-08f7-40ca93e3c0902e4d0cee/deltio-19-7-2013.pdf
και είναι έτοιμο θα τεθεί προς ψήφιση μέσα στην Εβδομάδα 22-26 Ιουλίου.

Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, χρειάζεται η χριστιανική μας ομολογία. 

Για τους παραπάνω λόγους είναι ανάγκη να γίνει επιστράτευση Όλων μας, ώστε να αποτραπεί το σχεδιαζόμενο έγκλημα :

1. Καλούμε τούς πολίτες σε κάθε τόπο να απευθυνθούν στους βουλευτές και τα στελέχη των συγκυβερνώντων κομμάτων τονίζοντας την τρομερή ευθύνη που αναλαμβάνουν απέναντι στην ιστορία και την παράδοση της Πατρίδας μας, και να τους δηλώσουν ότι στις επερχόμενες εκλογές θα τα καταψηφίσουν.

2. Καλούμε όλους να αποστείλουν έγγραφες διαμαρτυρίες στα Μ.Μ.Ε.

3. Τέλος περιμένουμε από τούς Σεβασμιωτάτους Επισκόπους μας να ενεργήσουν εγκαίρως, ακόμη και με έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας, ώστε να ματαιωθεί ή κατάργηση ενός θεσμού 17 αιώνων, από την εποχή πού τον καθιέρωσε ό Μέγας Κωνσταντίνος.

πατήστε εδώ για να τυπώσετε το έντυπο

Οι σποραδικές αντιδράσεις των μεμονωμένων περιπτώσεων και προσώπων, όπου τα πράγματα λίγο ξεφεύγουν, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό και όχι η σταγόνα με την οποία ξεχειλίζει το ποτήρι. Είμαστε πολύ μακριά ακόμη από τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις επαναστατικές δράσεις. Κρίμα! Δεν είμαστε βέβαια υπέρ της βίας, αλλά δεν έχουμε και σαφή αντίληψη περί της βίας. Για παράδειγμα:

Όταν ο άλλος έχει στο χέρι του ένα μοχλό της ΔΕΗ και κατεβάζει το ρεύμα στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τη ίδια στιγμή που δεν το κάνει στα κόμματα με τα εκατομμύρια που χρωστάνε….

Όταν ο άλλος με την υπογραφή του απολύει χιλιάδες ανθρώπους εν μια νυκτί.

Όταν ο τρίτος ξεπουλά την πατρίδα και αφήνει τα σύνορα αφύλακτα με την ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν κάποιος άλλος περικόπτει εν μια νυκτί επιδόματα, μισθούς συντάξεις, εφάπαξ, πρόνοιες και κεκτημένα, πληρωμένα όλα από τις κρατήσεις των εργαζομένων.

Όταν ψηφίζουμε ένα κόμμα και μας λένε ότι εμείς φταίμε... ναι, αλλά δεν το ψηφίσαμε γι΄ αυτά που κάνει, αλλά για τα άλλα που υποσχέθηκε, και τα οποία δεν κάνει.

Όταν τα καρτέλ των πολυεθνικών κερδοσκοπούν με αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων, και δεν τους κόβει κανένας κρατικός το χέρι.

Όταν θέλουν τα δύο μασωνοκρατούμενα και πλαδαρά οσφυοκαμπτικά κόμματα να καταργήσουν την Κυριακή αργία, χωρίς ένα δημοψήφισμα και γι αυτό και για όλα τα άλλα.

Όταν μετράμε χιλιάδες αυτοκτονίες και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.
Όταν ακόμη δεν ξεκαθαρίζουν τη Ζήμενς, τη Λίστα Λαγκάρντ, τις μίζες και το Χρηματιστήριο, τα ομόλογα και τους Ολυμπιακούς.

Όταν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας στη Βουλή των Ελλήνων και αναγκάζονται να παραβιάσουν τη συνείδησή τους οι βουλευτές, δεν είναι βία αυτό;

Και δεν είναι γελοιωδέστερον παντός άλλου η επιστροφή των πεπλανημένων προβάτων στην κομματική "στρούγκα" και η συνεπαγόμενη αυτής αηδής "μούγκα"; Όλα αυτά δεν είναι βία; Είναι βία χειρίστου είδους. Ω ανόητοι άνδρες Αθηναίοι και πάντες Έλληνες, χάσαμε το μέτρο της κρίσεως και της συγκρίσεως.

Όλη αυτή η υπόθεση μας προέκυψε από την μεταπολιτευτική κακοποίηση των όρων και των εννοιών. Δηλ. δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζεις κάθε τέσσερα χρόνια και στο ενδιάμεσο ο εκλεγμένος να αλωνίζει ανεξέλεγκτος. Ούτε πάλι η επανάσταση είναι τόσο διαβεβλημένη, ώστε να απαγορεύεται τελείως. Να τώρα όλοι αποζητούν μια επανάσταση. Μακάρι να προέλθει από το λαό. Μακάρι να προέλθει εξ ουρανού και να αγκαλιασθεί από τον λαό. Η επανάσταση δημιουργεί δίκαιο... Δεν είναι πάντοτε κακό, όπως ακριβώς αυτό εμφαίνεται και αποδεικνύεται από την Ιστορία των λαών.

Όταν καταστρατηγείται το σύνταγμα κατάφωρα με τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση, με τις νομοθετικές πράξεις και την απουσία δημοψηφισμάτων, τι άλλο περιμένουμε για να εφαρμόσουμε την ακροτελεύτια διάταξη του συντάγματος ότι η τήρησή του επαφίεται στην φιλοπατρία των Ελλήνων. Άρα κι εμείς που δεν επαναστατούμε, γιατί κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλος τρόπος σωτηρίας, παραβαίνουμε το σύνταγμα.

Στην προκείμενη περίπτωση, όπως και στο παρελθόν, σε καταστάσεις ξενικών κατοχών, η Εκκλησία ευλογούσε τα όπλα τα ιερά. Έσχατη λύση, αλλά αναγκαία. Είναι βία; Ναί, αλλά νόμιμη βία στην παράνομη βία της Εξουσίας. Είναι χρήσιμη έστω και ως μέσο πίεσης και εκφοβισμού. Δεν καταλαβαίνουν αλλιώς. Με τα νερά και τα γιαουρτάκια δεν γίνεται τίποτε. Το κοινωνικό κακό αντιμετωπίζεται με ρεαλιστικό τρόπο. Το πνευματικό κακό παλεύεται με πνευματικά μέσα. Μακάρι να περνούσε ο λόγος μας και να δρούσε αποτελεσματικά η προσευχή των αγίων ώστε κάθε μορφής βία να μας ήταν άχρηστη. Αλλά η Εκκλησία δεν πετά στα σύννεφα. Πατάει γερά στη γη και θα έπρεπε τουλάχιστον αντί να ορκίζει υποταγμένες κυβερνήσεις, να ζητήσει δημοψήφισμα και ξεκάθαρες θέσεις και να αφήσει ελεύθερο το λαό να δράσει κατά βούληση.

Είναι δυνατόν η μάνα του λαού να συμπλέει δυστυχώς ακόμη μια φορά με τους ολετήρες του Γένους μας και να εκλιπαρεί την όποια πολιτική κίνηση να μη γίνουν εκλογές, να εκφρασθεί δηλαδή ο λαός, γιατί δεν αντέχει ο τόπος, και να παραμένουμε παθητικοί υποδοχείς των όποιων διαστροφών της κομματοκρατίας;

"Αγιάσατε πόλεμον», λέγει στην Αγία Γραφή, και «εξεγείρατε τους μαχητάς". Αυτή είναι η ώρα της Επανάστασης, τώρα που βιώνουμε το πιο πυκνό σκοτάδι. Αλλοίμονο δε λέμε να παρακινήσει σε εμφύλιο η Εκκλησία... Αλλά ποιός είπε για εμφύλιο; Απλούστατα η νομενκλατούρα των δωσιλόγων θα πεταχθεί στον κάλαθο της ιστορίας και ο λαός ενωμένος θα αλλάξει το άρρωστο πολιτικό σκηνικό.

Ας κατεβάσει η Εκκλησία τον κόσμο στο δρόμο και ας ζητήσουν οι άνθρωποι δημοψήφισμα για το μνημόνιο και το χρέος. Ας περικυκλώσουν με τις ώρες τη βουλή οι μάζες και ας απαιτήσουν αντιπροσωπεία κληρικολαϊκή να μιλήσει και να ακουστεί στη Βουλή ενώπιον της Ολομέλειας, και υπό την πίεση του πέριξ ευρισκομένου λαού να ψηφίσουν οι βουλευτές όπως τότε επί Μακρυγιάννη.

Αλήθεια πόσο μεγάλη ημέρα εθνικής παλιγγενεσίας θα ήταν εκείνη που η Εθνοσωτήρα Εκκλησία με μια ευρύτητα πνεύματος έσωζε το λαό, τη ζωή, την Πατρίδα, τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Μακάρι να ξυπνούσαν οι κοιμισμένοι με τα σηρικά και τις τιάρες και να σκεφτούν όπως σκέφτηκε κάποτε ο Παπαφλέσσας και έβαλε δυναμίτη στα 400 χρόνια της σκλαβιάς.

Πρακτικά πράγματα. Εφαρμόσιμα, αρκεί να ηγηθεί η Σύνοδος. Δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό και ενοποιητικό στην Ελλάδα από την Εκκλησία μας, αρκεί να ξεμπλοκάρει από τις αγκυλώσεις της μικροκομματικής εμπλοκής της και να αρθεί στο ύψος των ιστορικών συντεταγμένων. Όλα μετά θα πάρουν το δρόμο τους και κανένας άλλος δεν θα μπορεί να καπελώσει το πατριωτικό ή δημοκρατικό πνεύμα μιας αλλαγής. Μοχλός αυτής της ιστορικής αλλαγής θα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων έχουν κατατεθεί 10.000 αιτήσεις μέσα σε ένα μήνα λόγω... παραπληροφόρησης.

Οποιος επισκεφθεί την έδρα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα παρατηρήσει είναι οι τοποθετημένες σε εμφανές μέρος κόλλες χαρτιού με τυπωμένο το μήνυμα «Αιτήσεις Αρνητικής Δήλωσης» και οι οποίες κατευθύνουν με... βέλη τους ενδιαφερόμενους στο αρμόδιο γραφείο. Οι «ταμπέλες» αυτές πριν από δύο μήνες δεν υπήρχαν. Τοποθετήθηκαν λόγω της κοσμοσυρροής, το διάστημα πριν από την 1η Ιουνίου, από πολίτες που ήθελαν να δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν να γίνουν δότες οργάνων. Συνολικά στον ΕΟΜ έχουν κατατεθεί 15.000 σχετικές αιτήσεις, εκ των οποίων οι 10.000 από τα μέσα Μαΐου έως σήμερα. Τις ημέρες μεγάλης «αιχμής» -λίγο πριν από την 1η Ιουνίου- καταγράφονταν 1.500 αιτήσεις που κατετίθεντο είτε με τη φυσική παρουσία των ενδιαφερομένων είτε μέσω επιστολής είτε μέσω Διαδικτύου. Τις τελευταίες ημέρες η «ροή» έχει αισθητά μειωθεί και ο ΕΟΜ λαμβάνει πλέον περίπου 150 αιτήσεις την ημέρα.

Η «μαζική» κατάθεση των αρνητικών δηλώσεων των τελευταίων ημερών οφείλεται «καθαρά» σε παραπληροφόρηση των πολιτών για το νέο θεσμικό πλαίσιο και τη διάταξη περί της «εικαζόμενης συναίνεσης». Οπως εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος του ΕΟΜ, Αλκιβιάδης Κωστάκης, το 2011 ψηφίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίον οποιοσδήποτε είναι δυνητικά δότης εκτός κι αν έχει υποβάλει στον οργανισμό αρνητική δήλωση. Στη διάταξη αυτή προστέθηκε με τροποποίηση -κατόπιν παρέμβασης και της Ιεράς Συνόδου- η προϋπόθεση της συναίνεσης της οικογένειας για την αφαίρεση οργάνων από θανόντα, όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη αλλά και όπως ίσχυε και μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της διάταξης ορίστηκε η 1η Ιουλίου 2013. «Δυστυχώς υπήρξε παρερμηνεία του νόμου από τους πολίτες και οι περισσότεροι συγκράτησαν ότι από την 1η Ιουνίου θα είναι δυνητικά δότες, και σε περίπτωση εγκεφαλικού θανάτου θα τους αφαιρούνται απευθείας τα όργανα. Και αυτό δεν ισχύει. Υπήρξαν αρνητικά δημοσιεύματα που παραπληροφόρησαν τους πολίτες, ενώ αντίδραση υπήρξε και από λίγους ιεράρχες, κάποιοι εκ των οποίων είχαν συνυπογράψει εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου από το 2005 και είχαν γίνει δωρητές οργάνων», σημειώνει ο κ. Κωστάκης και προσθέτει: «Το αποτέλεσμα ήταν, κυρίως τις παραμονές της 1ης Ιουνίου αλλά και τις πρώτες ημέρες του μήνα, να συρρέουν πολίτες στον ΕΟΜ για να υποβάλουν αρνητικές δηλώσεις». Αλλωστε, όπως αναφέρει ο ίδιος, άλλο ένα σημείο παραπληροφόρησης ήταν ότι η 1η Ιουνίου ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή αρνητικών δηλώσεων. «Υπήρξαν ημέρες που η σχετική ουρά έφθανε μέχρι και το πεζοδρόμιο. Αυτή τη στιγμή οι αιτήσεις είναι περί τις 15.000. Τώρα πρωτοκολλούνται και ο αριθμός πρωτοκόλλου θα αποσταλεί ταχυδρομικά στους ενδιαφερόμενους».

Την ίδια στιγμή και ο αριθμός των μεταμοσχεύσεων φαίνεται να παρουσιάζει μια μικρή πτώση εφέτος σε σχέση με πέρυσι, χωρίς ωστόσο να μπορούν προς το παρόν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Από τις αρχές του έτους έως σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί περί τις 75 μεταμοσχεύσεις. Το 2012 πραγματοποιήθηκαν 236 μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων, ενώ ο αριθμός των δοτών ήταν 7 ανά εκατομμύριο πληθυσμού.

Στην κατεύθυνση της αύξησης του αριθμού των μεταμοσχεύσεων κινείται η πρόσφατη έγκριση από τον ΕΟΜ των αιτήσεων των νοσοκομείων «Λαϊκό» και «Ευαγγελισμός» για την άδεια λειτουργίας μεταμοσχευτικών κέντρων ήπατος. Προς το παρόν σχετικό κέντρο λειτουργεί μόνο στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, στο οποίο πραγματοποιούνται περί τις 40-45 μεταμοσχεύσεις ήπατος τον χρόνο, όταν οι ανάγκες της χώρας μας υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 100 μεταμοσχεύσεις ήπατος ετησίως.

«Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι απαραίτητο είναι η σωστή ενημέρωση του πληθυσμού», τονίζει ο κ. Κωστάκης, καταλήγοντας: «Με σεμινάρια και ομιλίες, σε σχολεία, στον στρατό, σε εργοστάσια, σε εταιρείες, όπου μπορούμε και με ό,τι μέσα διαθέτουμε. Με το βανάκι του ΕΟΜ θα πηγαίνουμε όπου μας καλούν και θα μιλάμε για τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα της δωρεάς οργάνων, θα συζητάμε με τους πολίτες για να διαλύσουμε αμφιβολίες και μύθους».

Την αντίθεσή τους με την ακολουθούμενη πολιτική της χώρας μας στο θέμα της ονομασίας της FYROM εξέφρασαν οι Παμμακεδονικές Ενώσεις με το ψήφισμά τους, οι οποίες δεν δέχονται να υπάρχει ο όρος Μακεδονία στο όνομα της γειτονικής χώρας. Ούτε καν ως γεωγραφικός προσδιορισμός.

Η κ. Γκατζούλη στη δήλωσή της στις 13.7.13, λίγο πριν ξεκινήσει τις εργασίες του  το 11^οΠαγκόσμιο Συνέδριο Μακεδονικών Ενώσεων στη Φλώρινα, είπε  ότι «δεν δεχόμαστε κανέναν όρο Μακεδονίας μέσα στο όνομα της γείτονος χώρας».

Παραδέχτηκε ότι διαφωνούν με τη επίσημη θέση της χώρας μας περί γεωγραφικού προσδιορισμού του όρου Μακεδονία.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΚΑΣ, Στρατηγός εν αποστρατεία επίτιμος Διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού

Η πραγματοποίηση του 11^ου παγκοσμίου συνεδρίου Παμμακεδονικών ενώσεων φέτος συμπίπτει με την συμπλήρωση 100 χρόνων από το τέλος των Βαλκανικών πολέμων και την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου.

Το κύριο θέμα με το οποίο θα να ασχοληθώ εγώ ως εισηγητής είναι το τεράστιας εθνικής σημασίας γεγονός των δύο βαλκανικών πολέμων και ο τρόπος με τον οποίο έκλεισαν αυτοί οι πόλεμοι, δηλαδή με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου.

Θεωρώ ότι το γεγονός αυτό ήταν το μεγαλύτερο εθνικής σημασίας γεγονός μετά την επανάσταση του 1821, αφού είχε ως συνέπεια να διπλασιαστεί η εδαφική έκταση της χώρας μας, να διπλασιαστεί περίπου ο πληθυσμός, να αναπτερωθεί το ηθικό των Ελλήνων και να δημιουργηθούν τότε οι προϋποθέσεις για περεταίρω υλοποίηση της μεγάλης ιδέας.

Θεωρώ ιδιαίτερη το γεγονός ότι προσκλήθηκα σε ένα εθνικής σημασίας συνέδριο να αποτελέσω τον κεντρικό ομιλητή.

ΝΙΝΑ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ, Συντονίστρια Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου

Σήμερα στη Φλώρινα διεξάγεται το 11^ο παγκόσμιο συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων και εύχομαι να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.

 Όπως όλοι γνωρίζουμε οι Μακεδονικές Ενώσεις έχουν μία γραμμή, όλοι μας μαχόμαστε για το θέμα του ονόματος. Οι θέσεις μας είναι πάγιες. Δεν δεχόμαστε κανέναν όρο Μακεδονίας μέσα στο όνομα της γείτονος χώρας, γιατί αυτό θα αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα. Γιατί θα γίνει κράτος με το όνομα Μακεδονία. Τίποτε άλλο σύνθετης ονομασίας θα υπάρχει. Θα παραμείνει το Μακεδόνες. Εμείς είμαστε μια περιοχή. Αυτό το κράτος δικαιούται γλώσσα και εθνότητα. Εμείς οι αληθινοί Μακεδόνες, τι θα είμαστε, διασπορά δική τους;

Βρίσκονται εδώ από τις Παμμακεδονικές Ενώσεις υφηλίου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η δική σας θέση κ. Γκατζούλη είναι εντελώς αντίθετη με την επίσημη πολιτική της χώρας μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εμείς απλώς αναφερόμαστε στις δικές μας θέσεις. Δεν είμαστε υπουργείο εξωτερικών αλλά όταν υπάρχει λόγος διαμαρτυρόμαστε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση απεμπολεί τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μέχρι τώρα δεν  το έκανε. Ακόμα διαπραγματεύονται με το κράτος των Σκοπίων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το γεγονός ότι διαφωνείτε με την κυβερνητική πολιτική, με την επίσημη πολιτική της χώρας μας στο θέμα της ονομασίας, μπορεί να βοηθήσει στη λύση του προβλήματος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ; Ως ελεύθεροι πολίτες των χωρών που ζούμε  έχουμε κάθε δικαίωμα να εκφράζουμε τις δικές μας θέσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Διαφωνείτε δηλαδή με τη θέση της χώρας μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διαφωνούμε με την κυβέρνηση αλλά θέλουμε να έχουμε και καλές σχέσεις με την κυβέρνηση, για να ασκούμε κάποια πίεση.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΠΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ

«Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα που εκπροσωπώ τους πολίτες του Δήμου Φλώρινας, να σας υποδεχτώ στο 11^ο συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων, εδώ στην πόλη της Φλώρινας, στο κέντρο του Μακεδονικού πολιτισμού.

Στη Φλώρινα, που πολλές φορές βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» ανιστόρητων, που στόχο έχουν τη δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις μας με τους γείτονες.

Η ιστορική γνώση  είναι απαραίτητη για τη χάραξη μιας πολιτισμικής στρατηγικής.  Κι εσείς οι απανταχού Μακεδόνες με την πλούσια πολιτισμική σας δράση, κάνετε το εθνικό και πατριωτικό σας χρέος. Κρατάτε Θερμοπύλες, για την Ελλάδα, τη Φλώρινα, τη Δυτική Μακεδονία.

Η κοινή μας στάση και δράση, αποτελεί το εθνικό ανάχωμα, για οποιονδήποτε επιβουλεύεται την ακεραιότητα της χώρας μας.

Ως Δήμος Φλώρινας είμαστε κοντά σας, επιδιώκοντας τη φιλία, τη  συνεργασία και την αλληλεγγύη  μεταξύ μας.  Κι αυτή η συνεργασία πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια, την ειλικρίνεια και τον αλληλοσεβασμό.

Ξέρω ότι πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομογένεια και είναι ανάγκη να λυθούν, δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Ξέρω πως η επίσημη πολιτεία δεν ασχολείται όσο θα έπρεπε και όσο θα θέλαμε και θα θέλατε.

Όμως τίποτε δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα. Κι εδώ χρειάζεται η στράτευση ολόκληρου του Ελληνισμού, τόσο του Ελλαδικού όσο και της Διασποράς.  Και το 11^ο  συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων αυτό το στόχο έχει. Γι’ αυτό και ο Δήμος Φλώρινας αγκάλιασε τη δράση αυτή και τη στηρίζει ανεπιφύλακτα.

Είναι γεγονός ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα.  Γι’ αυτό και  η ενότητά μας ως Ελληνικό έθνος, μέσα και έξω από τα σύνορα της χώρας μας, είναι ιστορική αναγκαιότητα.

Κυρίες και κύριοι,

Οι Φλωρινιώτες της διασποράς αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού του νομού μας.

Οι συνθήκες μια δύσκολης περιόδου τους ανάγκασαν να ξενιτευτούν. Στις νέες τους πατρίδες δούλεψαν και πρόκοψαν-επαγγελματικά, οικονομικά, πνευματικά.

Δεν ξέχασαν όμως ποτέ τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.

Εδώ από τη Φλώρινα, το 11^ο  Συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων  θέλουμε να  αγκαλιάσει το σύνολο των Μακεδόνων και να  αναδείξει με καθαρότητα και δυναμικό τρόπο, εντός και εκτός των ελληνικών τειχών, τη γνήσια και αυθεντική έκφραση της Μακεδονικής Ρωμιοσύνης και να προβάλλει την ιστορική της ταυτότητα και τις ιστορικές αξίες και ρίζες της.

-Να φέρουμε πιο κοντά το σύνολο των μακεδονικής καταγωγής, δημιουργώντας σχέσεις αλληλεγγύης και μονιμότερους δεσμούς μεταξύ μας.

-Να δουλέψουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να βάλλουμε τις βάσεις, για να θυμίζουμε στις νέες γενιές, τις ρίζες μας και τη μακραίωνη ιστορική μας διαδρομή, ότι εμείς οι Μακεδόνες είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με το αρχαίο παρελθόν αλλά και με τον οικουμενικό σύγχρονο Ελληνισμό.

-Να  δημιουργήσουμε και όπου υπάρχουν, να ενισχύσουμε τις γέφυρες φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στη μητροπολιτική Ελλάδα και τη μακεδονική διασπορά, με την πλούσια μουσικοχορευτική παράδοση.

-να δημιουργήσουμε ένα μόνιμο επιστημονικό κέντρο έρευνας, τεκμηρίωσης και πληροφόρησης.

Έτσι δίνουμε μια ηχηρή απάντηση σε όλους αυτούς που εξακολουθούν να μην αποδέχονται τη διαπιστωμένη ιστορική πραγματικότητα.

Έτσι απαντάμε στη δράση μιας ολιγάριθμης ομάδας, στα γνωστά εξαπτέρυγα  του ψευδεπίγραφου κράτους.

Όλοι αυτοί, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν σχέση και ψυχική ζωντανή επαφή με τη Μακεδονία μας.

Το 11^ο  Συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων δίνει   την αποστομωτική απάντηση σε όλους αυτούς ότι  εμείς οι Μακεδόνες  δεν ετεροπροσδιοριζόμαστε ούτε ετεροκαθοριζόμαστε. Είμαστε   πολίτες της μιας και μοναδικής πατρίδας της Ελλάδας.

Εμμένουμε αταλάντευτα στις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες μας της Μακεδονικής Ρωμιοσύνης, στη διαχρονική προσφορά των προγόνων μας και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να θίξει τη συλλογική μας μνήμη.

Εμείς δεν κατασκευάζουμε ιστορία, έχουμε μακραίωνη ιστορία.

Εμείς δεν κατασκευάζουμε πολιτισμό, έχουμε πλούσιο πολυπολιτισμό και τον βλέπουν οι χιλιάδες επισκέπτες στην καρδιά της Μακεδονίας τη Φλώρινα και την περιοχή της.

Καλωσορίζοντάς σας για άλλη μια φορά σας εύχομαι επιτυχία στις εργασίες σας και καλή διαμονή στη φιλόξενη Φλώρινα».

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΗΛΙΑΔΗ

 «Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,

Καλωσορίσατε στη Φλώρινα, καλωσορίσατε στη γη της Μακεδονίας.

Για όλους εμάς, αιρετούς και πολίτες αυτού του ακριτικού νομού, η παρουσία σας αποτελεί μεγάλη τιμή και ιστορική ευκαιρία.

Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, περνά δύσκολες στιγμές. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία απαιτείται η ενότητα και η ομοψυχία. Απαιτείται η αναζήτηση της αλήθειας σε κάθε τομέα, που θα μας κρατά άρρηκτα δεμένους με την ιστορία μας και θα μας προετοιμάζει για το μέλλον το δικό μας, αλλά κύρια των παιδιών μας.

Κυρίες και κύριοι,

Για πάνω από μισό αιώνα οι – ανά την υφήλιο – Παμμακεδονικές Ενώσεις αποτελούν τους καλύτερους πρεσβευτές μας στα πέρατα του κόσμου. Η προσφορά σας, ανιδιοτελής και πολύτιμη, πιάνει τόπο. Και εμείς είμαστε ευγνώμονες απέναντι σας για όσα κάνετε.

Θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον καθένα σας και ιδιαίτερα την κυρία Νίνα Γκατζούλη, τη συντονίστρια των Ενώσεων. Θέλω να ευχαριστήσω παράλληλα και τους διακεκριμένους ομιλητές που θα ακούσουμε σε λίγη ώρα: τον Επίτιμο Διοικητή του 3^ου Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγο εν αποστρατεία κ. Ιωάννη Ζούκα και την Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κα Μαρία Νυσταζοπούλου – Πελεκίδου.

Το 11^ο Παγκόσμιο Συνέδριο των Παμμακεδονικών Ενώσεων είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, στην ακροτελεύτια αυτή περιοχή της χώρας μας, να δούμε κατάματα την αλήθεια, μακριά από ανιστόρητους ευκαιριακούς καπηλευτές.

Πέρσι, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Φλώρινας και ήδη από φέτος διανύουμε τον δεύτερο αιώνα ελεύθερου βίου. Όμως, η ιστορία μας δεν είναι μόνο αυτά τα 100 χρόνια, όπως πολλοί προσπαθούν να αποδείξουν, εντός εισαγωγικών.

Η ιστορία μας, η ιστορία της μίας και Ελληνικής Μακεδονίας είναι άνω των 2.000 χρόνων. Είναι η ιστορία που εξακολουθεί να γράφεται και δεν παραγράφεται. Είναι η ίδια η ζωή μας, των προγόνων μας που έχυσαν το αίμα τους σε τούτα τα χώματα και των απογόνων μας που θα συνεχίσουν να δημιουργούν και να μεγαλουργούν.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα – σε συνέχεια του Συνεδρίου σας  – να σας προσκαλέσω να παρακολουθήσετε τις εργασίες και του 3^ου Συνεδρίου Απανταχού Φλωρινιωτών που ξεκινά το απόγευμα της Δευτέρας. Ελπίζω να είστε εδώ και να μας τιμήσετε.

Αγαπητοί απόδημοι αδερφοί μας, αγαπητοί απόδημοι Μακεδόνες

Βρίσκεστε σε έναν τόπο που όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου αντικρίζεις Ελλάδα, αντικρίζεις Μακεδονία.

Όπου κι αν σταθείς θα μυρίσεις Ελλάδα, θα μυρίσεις Μακεδονία.

Αυτή είναι η Φλώρινα. Είναι η ίδια η Ελλάδα, η ίδια η Μακεδονία.

Αυτές τις εικόνες, αυτές τις μυρωδιές, κρατήστε τες βαθιά στη ψυχή σας.

Κρατήστε την Ελλάδα και τη Μακεδονία μέσα σας».

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ FYROM ΣΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ

11ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ

 «Ιερό καθήκον» θεωρούν οι απόδημοι Μακεδόνες ανά την υφήλιο να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δίκαια της Μακεδονίας, όπως επισημαίνεται στο ψήφισμα του 11ου Παγκοσμίου Συνεδρίου των Παμμακεδονικών Ενώσεων, που ολοκληρώθηκε σήμερα στη Φλώρινα. Εκφράζουν ακόμη την έντονη διαφωνία τους με την προώθηση σύνθετης ονομασίας και δηλώνουν ότι ποτέ δεν θα δεχτούν για την ΠΓΔΜ «οποιαδήποτε ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία και παράγωγα του». Ζητούν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, πριν επισφραγισθεί οποιαδήποτε συμφωνία με τη γειτονική χώρα. Οι απόδημοι Μακεδόνες που συμμετείχαν στο 11ο Παγκόσμιο Συνέδριο ζητούν να καθιερωθεί η 29η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης των θυμάτων της βουλγαρικής κατοχής (1916-1918) στην Ανατολική Μακεδονία. Σημειώνουν, τέλος, ότι οι Καλάς, στο Πακιστάν, είναι απόγονοι των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εκφράζουν την υποστήριξη τους στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και αξίες. Στο συνέδριο συμμετείχαν απόδημοι Μακεδόνες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Αφρική, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο αντιπεριφερειάρχης Φλώρινας, Δημήτρης Ηλιάδης, ο δήμαρχος, Ιωάννης Βοσκόπουλος και διαβάστηκε χαιρετισμός του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Θεόδωρου Καράογλου.

 Ο Δημήτρης Χατζής, νέος πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ

 Ο μέχρι πρότινος γραμματέας της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ, Δημήτρης Χατζής, εξελέγη πρόεδρος της οργάνωσης, στις αρχαιρεσίες που πραγματοποιήθηκαν κατά διάρκεια του 67ου συνεδρίου, στο Λιτόχωρο Πιερίας.

Η συντονίστρια των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου, Νίνα Γκατζούλη, εξελέγη πρόεδρος της Ανώτατης Αρχής του Ιδρύματος, Μεγάλου Αλεξάνδρου και πρόεδρος της Εκτελεστικής Γραμματείας ο Διονύσης Πασχάλης, επικεφαλής του ομώνυμου ιδρύματος.

Πηγές: http://florinapress.gr/koinwnia, http://www.enromiosini.gr

Η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ για να θυμίζει την αξία των θεμάτων πληθυσμ

ού στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας των λαών. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τα κράτη έχουν ιδρύσει κέντρο Δημογραφικών Μελετών, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε πρόσφατα ενιαίους κανόνες για την απογραφή του πληθυσμού.

ΑΝΩΤΑΤΗ  ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ  ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ  ΕΛΛΑΔΟΣ

Αθήνα, 12/7/2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ 2013: ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ για να θυμίζει την αξία των θεμάτων πληθυσμού στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας των λαών. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τα κράτη έχουν ιδρύσει κέντρο Δημογραφικών Μελετών, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε πρόσφατα ενιαίους κανόνες για την απογραφή του πληθυσμού.

Το σχέδιο για την ομοιογενή καταγραφή των δημογραφικών στοιχείων στα κράτη – μέλη της Ε.Ε. που εγκρίθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν είναι μόνο μια άσκηση στατιστικής για την παραγωγή ποιοτικών στοιχείων. Τα δημογραφικά αυτά δεδομένα χρησιμοποιούνται τόσο στον τρόπο λειτουργίας των θεσμικών Οργάνων της Ε.Ε. (π.χ. υπολογισμός ειδικής πλειοψηφίας σε ψηφοφορίες), όσο και στην κατανομή κονδυλίων από τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό καθώς, βέβαια και για τις ποσοστώσεις στην εκπροσώπηση των κρατών-μελών στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων και τη στελέχωση των Ευρωπαϊκών Οργανισμών.

Επιβεβαιώνεται έτσι για άλλη μια φορά η ρήση του μεγάλου Γάλλου δημογράφου Αλφρέδου Σωβύ (Alfred Sauvy):

«Τα προβλήματα του πληθυσμού είναι τόσο θεμελιώδη που εκδικούνται τρομερά εκείνους που τα αγνοούν και καμιά χώρα δεν μπορεί να ζήσει αν δεν πιστεύει στη ζωή».

Στην Ελλάδα του 2013, τα θέματα πληθυσμού δυστυχώς, δεν αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος από την Κυβέρνηση. Θεωρεί, φαίνεται, ότι έχει λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα και επομένως δεν υπάρχει καμία ανάγκη για μέτρα στήριξης της οικογένειας, και ειδικά των πολύτεκνων οικογενειών, που αποτελούν την μοναδική ελπίδα διατήρησης του ελάχιστου πληθυσμιακού επιπέδου για την συνέχιση του Έθνους των Ελλήνων. Ούτε δείχνει να απασχολεί κανέναν το συμπέρασμα άλλου κορυφαίου Γάλλου δημογράφου: «Χωρίς παιδιά σήμερα, χωρίς σύνταξη αύριο».

Φαίνεται πως για την Κυβέρνηση, δημογραφικό πρόβλημα δεν υπάρχει και πως ο κατήφορος της υπογεννητικότητας δεν την απασχολεί και τούτο γιατί:

- καταργεί τη φοροαπαλλαγή που υπήρχε για τα προστατευόμενα τέκνα κάθε οικογένειας και τα καθιστά πλέον φορολογικά τεκμήρια,

- φορολογεί τους πολυτέκνους, όπως ακριβώς και τους άγαμους,

- κατάργησε τις μετεγγραφές των παιδιών των πολυτέκνων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, που ίσχυαν επί 32 χρόνια και που δεν είχαν καμία επιβάρυνση δαπάνης για το κράτος, και έτσι για 1η φορά φέτος παιδιά υπερπολυτέκνων οικογενειών (ακόμα και με 13 τέκνα) δεν πήραν Μετεγγραφή, γιατί το οικογενειακό τους εισόδημα ήταν ελάχιστα ευρώ μεγαλύτερο από αυτό της οικογενείας με ένα ή δύο παιδιά.

Έτσι ερμηνεύει ο Υπουργός Παιδείας τη συνταγματική προστασία της πολύτεκνης οικογένειας!!!

- φορολογεί το επίδομα της πολύτεκνης μάνας, κατήργησε την ισόβια σύνταξη της πολύτεκνης μάνας και εξαφάνισε κάθε ίχνος δημογραφικού κινήτρου που υπήρχε στη χώρα μας,

- Αρνείται πεισματικά να διασφαλίσει το νέο θεσμό διανομής των πενιχρών πολυτεκνικών επιδομάτων, από τυχόν εμφανιζόμενους «Μαϊμούδες» πολύτεκνους που θα εμφανισθούν μέσω taxis, με την άρνηση της αναγραφής του Α.Μ. της πολυτεκνικής ιδιότητας στο έντυπο Α21!

- κατάργησε το επίδομα γάμου στη μισθοδοσία,

- φορολογεί την ακίνητη περιουσία, χωρίς να ενδιαφέρεται για το πόσα παιδιά μένουν σε ένα σπίτι,

- μειώνει μισθούς και συντάξεις, προσθέτει συνεχώς και νέα χαράτσια με τον ίδιο τρόπο στον άγαμο και στον πολύτεκνο,

- θέτει στη διαθεσιμότητα πολύτεκνους γονείς Δ.Υ, γιατί αμάρτησαν και δεν διαζεύχθηκαν…!

- φαίνεται να ενστερνίζεται στην πράξη την άποψη, που έχουν εκφράσει στελέχη προηγουμένων Κυβερνήσεων ότι το δημογραφικό θα αντιμετωπισθεί αποκλειστικά και μόνο με την μελλοντική αξιοποίηση των μεταναστών.

       Με 1, 3 παιδιά ανά γυναίκα και 1 παιδί ανά Ελληνίδα γυναίκα, το δημογραφικό πρόβλημα κατά την Κυβέρνησή μας έχει «λυθεί»!. «Σωστά», λοιπόν, καταργήθηκαν όλα τα δημογραφικά κίνητρα που υπήρχαν, και φορολογούνται άγρια οι πολύτεκνοι, ενώ ταυτόχρονα οι άτεκνοι θεωρητικοί του Υπουργείου Οικονομικών διπλασιάζουν το αφορολόγητο ποσό για τους άγαμους.

         Μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτός ο τόπος θα έχει αύριο; Με ποια νιάτα θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη που μας λέτε Κύριε Πρωθυπουργέ;;

Από το Γραφείο Τύπου της ΑΣΠΕ