Απόπειρα δολοφονίας εναντίον δασκάλου κατηχητικού σημειώθηκε το βράδυ της Παρασκευής, 14 Δεκεμβρίου 2018, μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού. Σύμφωνα με την αστυνομία, ο άτυχος 29χρονος έγινε στόχος άνανδρης επίθεσης αναρχικών που βρίσκονταν κοντά στον χώρο της ομιλίας. Οι δράστες παρακολούθησαν το θύμα από τη στιγμή που έφυγε από την ομιλία Τσίπρα κρατώντας μία ελληνική σημαία, την οποία και έκρυψε μέσα στο μπουφάν του. Άλλη μία περίπτωση στοχοποίησης πατριωτών από το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ.
Σοκάρουν οι λεπτομέρειες της δολοφονικής επίθεσης που δέχτηκε νεαρός από αγνώστους το βράδυ της Παρασκευής στην οδό Ιασωνίδου, στη Θεσσαλονίκη.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ρεπορτάζ του thestival.gr, οι δράστες της επίθεσης δεν ήθελαν απλώς να τρομάξουν τον 29χρονο αλλά ήθελαν να τον σκοτώσουν. Τον χτυπούσαν με μανία στο κεφάλι και σταμάτησαν μόνο όταν στο σημείο μαζεύτηκε κόσμος. Οι δύο τον κρατούσαν και φώναζαν στον τρίτο να τον χτυπά στα γεννητικά όργανα. Μετά όλοι μαζί τον κλωτσούσαν στο κεφάλι.
Ποιοι είναι οι δράστες της επίθεσης και ποιο είναι το κίνητρο της πράξης τους; Ο νεαρός κατά την αποχώρησή του από την ομιλία Τσίπρα, όπου είχε πάει μαζί με άλλα μέλη χριστιανικών σωματείων, έκρυψε την ελληνική σημαία μέσα από το μπουφάν του. Αυτό σημαίνει πως οι δράστες τον παρακολουθούσαν από τη στιγμή που αποχώρησε από το Παλαί ντε Σπορ. Έφυγε νωρίτερα από τους υπόλοιπους για προσωπική του δουλειά. Περπάτησε μέχρι την οδό Ιασωνίδου για να παραλάβει το αυτοκίνητό του. Εκεί δέχτηκε την επίθεση.
«Ήταν δολοφόνοι. Ήθελαν να τον σκοτώσουν»
Ο Φίλιππος, φοιτητής από την Κύπρο, έτυχε να περνά από το σημείο της επίθεσης την ώρα εκείνη. «Είδα τρία άτομα που κρατούσαν κράνη να χτυπούν το παλικάρι με μανία σε όλο του το σώμα. Κλωτσούσαν με δύναμη το κεφάλι του και τον έβριζαν. Εγώ και κάποιοι άλλοι που ήμασταν μπροστά αρχίσαμε να φωνάζουμε να σταματήσουν. Αυτοί συνέχιζαν. Ήταν δολοφόνοι. Ήθελαν να τον σκοτώσουν. Αυτός φώναζε βοήθεια με όλη του τη δύναμη. Μόνο όταν πέρασε ώρα και μαζεύτηκε κόσμος έφυγαν τρέχοντας. Ήρθε η Αστυνομία όμως δεν έδωσα τα στοιχεία μου γιατί δεν θέλω να πάθω το ίδιο» δήλωσε ο Φίλιππος στο Thestival.gr. Παρόμοιες αναφορές έχει και η κατάθεση νεαρής κοπέλας που ήταν παρούσα στο περιστατικό.
«Οι δολοφόνοι χτύπησαν έναν άγγελο»
Ο 29χρονος που δέχτηκε την επίθεση είναι ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη ιστορικής χριστιανικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης. «Χτύπησαν έναν άγγελο. Πρόκειται για ένα παιδί διαμάντι. Πρώτος σε όλες τις εθελοντικές δράσεις. Τρέχει παντού για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη. Είναι δάσκαλος του κατηχητικού σχολείου και από μικρό παιδί είναι μέσα στην εκκλησία. Είναι γόνος πολύτεκνης οικογένειας και οικογενειάρχης με ένα παιδάκι. Δεν έχει πειράξει μυρμήγκι στη ζωή του» ανέφερε στο thestival.gr προσωπικός φίλος του θύματος.
Έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών
Λίγη ώρα μετά το περιστατικό ξεκίνησε προανάκριση από το Τμήμα Προστασίας Κράτους και Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Οι αρχές έχουν στη διάθεσή τους καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες ενώ περισσότερα δεδομένα θα προκύψουν από το οπτικό υλικό που κατέγραψαν οι κάμερες παρακείμενων καταστημάτων. Αστυνομικές πηγές εκτιμούν ότι πρόκειται για τυφλό χτύπημα βίας από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ο 29χρονος νοσηλεύεται εκτός κινδύνου σε νοσοκομείο της πόλης. Υποφέρει από πόνους σε όλο του το σώμα ενώ έχει τραύματα στο πρόσωπο από τα χτυπήματα που δέχτηκε. Στη δικογραφία θα συμπεριληφθεί ιατροδικαστικό πόρισμα έπειτα από κλινική εξέταση που θα διενεργηθεί τις επόμενες ημέρες.
Αγαπητοί μου εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές, Η αγαθότητα του Κυρίου οδήγησε τα βήματά μου 43 χρόνια πριν, σαν σήμερα, στη Χώρα της Πρωϊνής Γαλήνης, στην Κορέα. Ούτε καν μου περνούσε η σκέψη τότε, ότι θα μπορούσα να μείνω και να εργασθώ εδώ, για τόσο μεγάλο διάστημα. Ούτε πάλι μπορούσα να διανοηθώ, 10 χρόνια πρίν, όταν υπέβαλα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας την παραίτησή μου, για λόγους υγείας, από τη θέση μου στην Ι. Μητρόπολη Κορέας, (με σκοπό να εφησυχάσω στο εδώ Μοναστήρι μας), ότι θα άνοιγε ο Θεός "Θύραν" (που έμενε κλειστή από το 1922) για να προσφέρω την ταπεινή μου διακονία στην μαρτυρική Μητρόπολη Πισιδίας-Ατταλείας, και μάλιστα επί ολόκληρη δεκαετία! Ας είναι δοξασμένο το Άγιο Όνομα του Κυρίου!
Σχόλιο Τ.Ι.: Ανάδειξε Κύριε του Αμπελώνος άξιους εργάτες σου!
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
ΕΞΑΡΧΙΑ ΣΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ
Ιερά Μονή Μεταµορφώσεως Καπυόγκ, 1 Δεκεµβρίου 2018
Αγαπητοί μου εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές,
Η αγαθότητα του Κυρίου οδήγησε τα βήματά μου 43 χρόνια πριν, σαν σήμερα, στη Χώρα της Πρωϊνής Γαλήνης, στην Κορέα. Ούτε καν μου περνούσε η σκέψη τότε, ότι θα μπορούσα να μείνω και να εργασθώ εδώ, για τόσο μεγάλο διάστημα.
Ούτε πάλι μπορούσα να διανοηθώ, 10 χρόνια πρίν, όταν υπέβαλα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας την παραίτησή μου, για λόγους υγείας, από τη θέση μου στην Ι. Μητρόπολη Κορέας, (με σκοπό να εφησυχάσω στο εδώ Μοναστήρι μας), ότι θα άνοιγε ο Θεός "Θύραν" (που έμενε κλειστή από το 1922) για να προσφέρω την ταπεινή μου διακονία στην μαρτυρική Μητρόπολη Πισιδίας-Ατταλείας, και μάλιστα επί ολόκληρη δεκαετία!
Ας είναι δοξασμένο το Άγιο Όνομα του Κυρίου!
Αναλογιζόμενος τα σαράντα τρία αυτά χρόνια της ταπεινής διακονίας μου στην Άπω Ανατολή και στην Ανατολία, φέρνω στη σκέψη μου, με ευγνωμοσύνη πολλή, ολόκληρη στρατιά εθελοντών "Συνεργῶν ἐν Κυρίῳ", οι οποίοι συμπαρασταθήκατε ενεργά, καθένας με το χάρισμά του, για να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο του Χριστού όχι μόνον στην Κορέα, αλλά και σε άλλες έξι χώρες της Ασίας.
Αρχιερείς, Ιερείς, Μοναχοί, Μοναχές, Θεολόγοι, Εκπαιδευτικοί, Αρχιτέκτονες, Μηχανικοί, Αγιογράφοι, Μουσικοί, άλλοι απλοί άνθρωποι, άνδρες-γυναίκες ήρθατε και μείνατε, μερικοί από σάς επί μακράν σειράν ετών και άλλοι για μικρότερα χρονικά διαστήματα, για να συμβάλετε, όσο μπορούσατε, στο να εδραιωθεί η πίστη στις καρδιές των χριστιανών, αλλά και για να προσέλθουν και άλλοι άνθρωποι στην Εκκλησία του Χριστού, να κατηχηθούν και να βαπτιστούν.
Δύσκολα να προσδιορισθεί ο αριθμός όσων από τον τόπο σας συμπαρασταθήκατε αυτά τα χρόνια με την προσευχή σας, με τις προσφορές χρησίμων ειδών ή με τον οβολό σας, για την ανέγερση ναών και άλλων αναγκαίων κτιρίων, καθώς και για τον εξοπλισμό και την λειτουργία τους. Μεγάλη η συμβολή σας και στην μετάφραση και έκδοση λειτουργικών και άλλων ορθοδόξων βιβλίων.
Για όλα αυτά και τόσα άλλα που έχετε προσφέρει, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι ολόψυχα ο Κύριος να σας χαρίζει "αντί των επιγείων τα επουράνια, αντί των προσκαίρων τα αιώνια, αντί των φθαρτών τα άφθαρτα" και πλούσιες τις ευλογίες Του.
Καθώς ετοιμαζόμαστε για τις επικείμενες μεγάλες Εορτές της Εκκλησίας μας, ολόψυχα εύχομαι να τις διέλθετε μαζί με τους δικούς σας, με υγεία, ειρήνη, πνευματική χαρά και “ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς" Κύριος και Θεός μας να εκπληρώσει κάθε αγαθήν επιθυμία σας κατά το Νέον Έτος.
Με πολλήν ευγνωμοσύνην, αγάπην και τιμήν
Το γράμμα ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή.
Θεωρείται, λανθασμένα, ότι ο τύπος του οπλίτη πολεμιστή, που κυριάρχησε στα πεδία μαχών των κλασικών χρόνων, ήταν απόρροια της δημιουργίας του θεσμού της πόλης- κράτους. Στην πραγματικότητα ως οπλίτες πολεμούσαν και οι Υστερομηκυναίοι βαρέοι πεζοί.
Ως και τον Τρωικό Πόλεμο (μέσα 13ου αι. π.Χ.) ο βασικός τύπος πεζικού των μυκηναϊκών στρατών ήταν ο εξοπλισμένος με οκτώσχημη ή ποδήρη ασπίδα και μακρύ δόρυ (έγχος, μήκος άνω των 3μ.) στρατιώτης, που πολεμούσε ταγμένος σε βαθύ σχηματισμό, τύπου φάλαγγας. Ο τύπος αυτός πεζού εξακολούθησε να βρίσκεται σε υπηρεσία – βάσει της Ιλιάδας – και στα Τρωικά.
Τα κρατίδια της Πύλου, της Κρήτης και της Σαλαμίνας φέρονται να διατήρησαν τον παλαιό τρόπο μάχης ακόμα και στον τρωικό κάμπο. Τα λοιπά μυκηναϊκά κρατίδια όμως μετέβαλλαν τις τακτικές μάχης τους, εκτός ορισμένων τα οποία εξαρχής ακολουθούσαν μια πιο ευέλικτη τακτική μάχης. Η αιτία αλλαγής του οπλισμού και του τρόπου μάχης του πεζικού έχει σαφώς να κάνει με τις αλλαγές οι οποίες συντελέστηκαν στον οπλισμό και στις τακτικές χρήσης των αρμάτων, αλλά και στη νέα ευρύτερη θεώρηση του πολέμου καθαυτού.
Ο Αχαιός βαρύς πεζός, της περιόδου, προσέγγισε πλέον το πρότυπο του οπλίτη των κλασικών χρόνων, πολεμώντας με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των «Εκδρόμων» οπλιτών της κλασικής περιόδου. Το μακρύ έγχος αντικαταστάθηκε από ένα κοντύτερο και ελαφρύτερο δόρυ, που ήταν ικανό να χρησιμοποιηθεί και ως ακόντιο και τα μακρά ξίφη της πρώτης περιόδου έδωσαν τη θέση τους σε κοντύτερα ίσια σπαθιά μήκους λεπίδας, κατά μέσο όρο, 60 εκατοστών (υπάρχουν μεγαλύτερα και μικρότερα υποδείγματα).
Πιθανόν να διέθετε και επιπλέον ακόντια, όπως οι πρώιμοι οπλίτες των Γεωμετρικών χρόνων, τα οποία εξακόντιζε πριν την επαφή με τον αντίπαλο, πολεμώντας κατόπιν με το δόρυ και το σπαθί.
Ο Αχαιός οπλίτης της περιόδου μπορούσε τώρα να μάχεται σε κάθε τύπο εδάφους, είτε σε πυκνό σχηματισμό φάλαγγας, είτε σε χαλαρότερη τάξη, «πελταστικώς», αναλόγως του αντιπάλου και του εδάφους, όπως ακριβώς πολεμούσαν οι Έκδρομοι οπλίτες των τελών του 5ου και του 4ου αι. π.Χ. και οι Πεζέταιροι και οι Υπασπιστές του Μ. Αλεξάνδρου.
Εκτός από τα έγχη και οι οκτώσχημης και οι ποδήρεις ασπίδες αντικαταστάθηκαν από μικρότερες, στρογγυλές ή ελαφρώς ελλειψοειδείς, όπως αυτές που εικονίζονται στο περίφημα αγγείο των πολεμιστών, πρώιμα πρότυπα βοιωτικού τύπου οπλιτικών ασπίδων.
Ακριβώς αυτόν τον τύπο πολεμιστή κυρίως περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα να ακοντίζει, να ξιφομαχεί, να πλήττει με το δόρυ του. Οι μάχες στην περίοδο αυτή ήταν πολύ πιο «ρευστές» και είχαν τον χαρακτήρα ενός συνόλου ατομικών συγκρούσεων περισσότερο. Οι άνδρες πύκνωναν τους ζυγούς μόνο όταν επρόκειτο να δεχτούν επέλαση εχθρικών αρμάτων.
Στους πίσω ζυγούς μπορούσαν να λάβουν θέση και πάλι θέση τοξότες, οι οποίοι με υπερκείμενες βολές υποστήριζαν τον σχηματισμό. Αντίθετα όταν πολεμούσαν κατά πεζικού, ιδιαίτερα αν αυτό διέθετε εκηβόλα όπλα, οι Αχαιοί οπλίτες «άνοιγαν» τους ζυγούς τους, για να περιορίσουν τις απώλειες από τα εχθρικά βλήματα και πλησίαζαν τον εχθρό ταχύτητα.
Οι άνδρες των πρώτων ζυγών, που ονομάζονταν «Πρόμαχοι» (οι πρώτοι στη μάχη), έφεραν σχεδόν πάντα θώρακα-παρόμοιο με τον κωδωνόσχημο των γεωμετρικών χρόνων. Οι δε ασπίδες τους έφεραν και λαβή και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και επιθετικά.
Τον Αχαιοί οπλίτη υποστήριζαν – όπως αργότερα οι πελταστές – αποσπάσματα από συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές που πολεμούσαν «πελταστικά». Ήταν κυρίως τα αποσπάσματα με άνδρες από ορεινές περιοχές της Ελλάδας, οι οποίες παραδοσιακά παρήγαγαν εξαίρετο ελαφρύ πεζικό.
Τέτοια τμήματα ήταν των Λοκρών, των Φωκέων , των Αιτωλών, αλλά και των Ηπειρωτών και των Πυλίων, όπως αποδεικνύεται από τις τοιχογραφίες του λεγομένου ανακτόρου του Νέστορα στην Πύλο. Οι Πύλιοι ελαφροί πεζοί εικονίζονται με κράνος, κοντό δόρυ-ακόντιο και σπαθί να τρέπουν σε φυγή ορεσίβιους βαρβάρους.
Εξαίρεση αποτελούσαν οι περίφημοι Μυρμιδόνες του Αχιλλέα. Οι Μυρμιδόνες ήταν επίσης οπλισμένοι, με στρογγυλή ασπίδα, δόρυ, ακόντιο και σπαθί. Κράνη και θώρακες έφεραν σίγουρα οι Πρόμαχοι. Οι Μυρμιδόνες ήταν επίλεκτο τμήμα, όχι γιατί έφεραν πρωτοποριακά για την εποχή όπλα, αλλά λόγω της επιθετικής τακτικής που χρησιμοποιούσε. Πολεμούσαν όπως και οι λοιποί Αχαιοί οπλίτες, αλλά αιφνιδίαζαν τον αντίπαλο με την ορμή τους., στηριζόμενοι στην ταχεία, ορμητική επίθεση για να διασπάσουν τους αντιπάλους.
Αν οι τελευταίοι δεν διέθεταν την απαραίτητη εκπαίδευση, συνοχή και ψυχραιμία ήταν βέβαιο ότι θα παρασύρονταν από την έφοδο των Μυρμιδόνων. Στην Ιλιάδα άλλωστε γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο εκτιμούσαν και πόσο έτρεμαν οι Τρώες τους Μυρμιδόνες και των αρχηγό τους, τον Αχιλλέα, παρά το γεγονός ότι οι επίλεκτοι Μυρμιδόνες ήταν λίγοι – 2.500 άνδρες, βάσει της Ιλιάδας.
Ο Αχαιός οπλίτης της εποχής υπήρξε ο απευθείας πρόγονος του εξοπλισμένου με δόρυ και ακόντιο οπλίτη των Γεωμετρικών χρόνων και ο «προπάππος» των οπλιτών που έγραψαν σελίδες δόξας τον 5ο και 4ο αι. π.Χ.
Πηγή: history-point.gr
Ως το 1300 π.Χ. περίπου οι Μυκηναίοι είχαν κατορθώσει να δημιουργήσουν μια αυτοκρατορία, έχοντας υπό τον έλεγχο τους το εμπόριο της Μεσογείου. Τότε όμως (γύρω στο 1274 π.Χ.) συνέβη ένα κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός, η μάχη του Καντές. Στην μάχη αυτή συγκρούστηκαν Αιγύπτιοι και Χετταίοι.
Η μάχη έληξε τελικά μάλλον ισόπαλη, με πολλές απώλειες και για τους δύο αντιμαχόμενους. Τακτικά επικράτησαν οι Χετταίοι, αλλά στρατηγικά νικητές ήσαν οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι κατόρθωσαν να σταματήσουν την χιττιτική επέκταση στην Συρία.
Την ίδια ώρα η αποτυχία άρχισε να προκαλεί τριγμούς στην πολυεθνική Χιττιτική Αυτοκρατορία. Το χιττιτικό κράτος περιορίστηκε σταδιακά στα κεντρικά υψίπεδα της Μικράς Ασίας και της Αρμενίας, ώσπου υπέκυψε εντελώς στους Ασσύριους, μερικούς αιώνες αργότερα.
Στο δυτικό άκρο της Μικράς Ασίας δημιουργήθηκαν δύο κρατικά μορφώματα, αυτό της Ασσούβα (Αssuwa) στον Βορρά και αυτό της Αρζάβα (Αrzawa) στον Νότο. Έχοντας ξεφύγει από την «κηδεμονία» των Χετταίων, τα δύο αυτά κράτη ή συνομοσπονδίες κρατών, αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν σε ισχυρές ναυτικές δυνάμεις στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, αμφισβητώντας τα πρωτεία των Αχαιών στο Αιγαίου.
Σταδιακά το βόρειο κράτος της Ασσούβα κατέστη το κέντρο της δυτικής μικρασιατικής συνομοσπονδίας. Πρωτεύουσα της δε αναγνωρίστηκε Τροία, το ομηρικό Ίλιον.
Από τη θέση της η Τροία ήλεγχε μερικούς από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους της εποχής, με αποτέλεσμα γρήγορα να μεταβλήθηκε σε ισχυρή μητρόπολη των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Σταδιακά η επιρροή της επεκτάθηκε και στην ευρωπαϊκή ακτή. Οι Κίκονες και οι Παίονες – θρακικά φύλα – εμφανίζονται στα Έπη ως σύμμαχοι των Τρώων.
Ο Ηρόδοτος μάλιστα στο Ζ βιβλίο του αναφέρει, συγκρίνοντας την εκστρατεία του Ξέρξη με αντίστοιχη των Τρώων, ότι οι τελευταίοι όχι μόνο είχαν επεκτείνει την επιρροή τους στην Ευρώπη, αλλά είχαν θέσει υπό τον έλεγχο τους και ολόκληρη τη Θράκη και τη Μακεδονία και είχαν φθάσει ως το Ιόνιο Πέλαγος. Με τον τρόπο αυτό οι Αχαιοί αποκλείονταν ακόμα και από τους χερσαίους εμπορικούς δρόμους προς Βορρά και απειλούντο με οικονομική ασφυξία.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό πως μια τέτοια κατάσταση δεν ήταν δυνατό να γίνει ανεκτή από την ισχυρή Μυκηναϊκή Αυτοκρατορία. Οι Μυκηναίοι άνακτες – τοπάρχες στην πραγματικότητα – στάθηκαν στο πλευρό του αυτοκράτορα Αγαμέμνονα και επετέθησαν κατά των ομοφύλων τους. Ένας από τους μεγαλύτερους και πλέον αιματηρούς εμφυλίους πολέμους μόλις άρχιζε.
Οι Μυκήνες και η Τροία, οι δύο μεγάλες αντίπαλες πόλεις, ως άλλη Αθήνα και Σπάρτη, έζησαν βίους παράλληλους. Και οι δύο για ένα διάστημα θεωρούνται τόποι μυθολογικοί, υπαρκτοί μόνο στη φαντασία του Ομήρου. Η επιμονή ορισμένων ρομαντικών όμως τις έφερε και πάλι στο φως, τις ανέστησε στο μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας.
Οι δύο πόλεις κτίστηκαν περίπου την ίδια εποχή, με την Τροία να εμφανίζεται λίγο γηραιότερη. Η Τροία σύμφωνα με τον διάσημο αρχαιολόγο Μπλέγκεν ιδρύθηκε το 3200 π.Χ. Όλα δε τα αρχαιολογικά τεκμήρια συντείνουν στην αποδοχή της άποψης ότι ιδρύθηκε από Λήμνιους αποίκους, από την περίφημη Πολιόχνη. Αντίστοιχα οι Μυκήνες, τα ίχνη της πρώτης κατοίκησης στις οποίες χρονολογούντο γύρω στο 3000 π.Χ.
Πηγή: history-point.gr
Το παραδοσιακό παιχνίδι υπερτερεί έναντι του ψηφιακού, τουλάχιστον όσον αφορά τη σωστή ανάπτυξη των μικρών παιδιών.Γι' αυτό, τώρα που πλησιάζει η περίοδος των γιορτών, οι γονείς έχουν κάθε λόγο να κάνουν και πιο παραδοσιακές επιλογές, αντί να αγοράσουν μόνο το τελευταίο φαντεζί ηλεκτρονικό «γκάτζετ» για το παιδάκι τους, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής.Οι Αμερικανοί παιδίατροι, σε σύστασή τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Pediatrics της Ακαδημίας τους, επισημαίνουν ότι τα παλιά καλά παιγνίδια, όπως κούκλες, τρενάκια, αυτοκινητάκια, χνουδωτά ζωάκια, τουβλάκια, μπογιές, βιβλία, επιτραπέζια παιγνίδια (όπως η αθάνατη «Μονόπολη»), παζλ κ.α. δίνουν συνήθως στα μικρά παιδιά περισσότερη ελευθερία να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους, να ενισχύσουν τη δημιουργικότητά τους, να εξασκήσουν τις ικανότητές τους στην επίλυση προβλημάτων και να μάθουν να αλληλεπιδρούν με τους άλλους γύρω τους.
Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος. Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει ύστερα από προδοσία.
Ένας Ηπειρώτικος θρήνος ένα μοιρολόι που μέσα στη λιτότητά του τα λέει όλα. Τον πόνο της καταστροφής. Την ανυποχώρητη κραυγή “Θάνατος ή λευτεριά”.
Οι γυναίκες προτιμούν το Ζάλογγο, ο Σαμουήλ την ολοκαυτωματική ανατίναξη.
Ένα πουλάκι ξέβγαινε ψηλά από το Σούλι.
Παργιώτες το ρωτήσανε, Παργιώτες το ρωτάνε:
- “Πουλάκι πούθεν έρχεσαι, πουλί μου πού πηγαίνεις;”.
- “Από το Σούλι έρχομαι και στη Φραγκιά πηγαίνω”.
- “Πουλάκι πες μας τίποτε, κανά καλό μαντάτο”.
- “Αχ τι μαντάτο να σας πω, τι να σας μολογήσω;
Πήραν το Σούλι πήρανε, πήραν τον Αβαρίκον
πήραν την Κιάφα την κακή, επήραν και το Κούγκι
κι έκαψαν τον Καλόγερο με τέσσερις νομάτους”.
Τον Ιούνιο του 1803 ο Αλή Πασάς εφοδιασμένος με σουλτανική διαταγή, εκστρατεύει, επικεφαλής 15.000 τουρκαλβανικών δυνάμεων, εναντίον του Σουλίου. Η επίθεση αποτυγχάνει. Οργανώνεται πολιορκητικός κλοιός γύρω από το Σουλιώτικο όρος. Οι Σουλιώτες που διαισθάνθηκαν τι τους περιμένει άρχισαν να ψάχνουν για συμμάχους για να εξασφαλίσουν την προμήθεια πυρομαχικών, αλλά και των αναγκαίων τροφών. Μεταξύ των άλλων έγραψαν και στους Διοικητές της Κέρκυρας. Τελικά έμειναν αβοήθητοι.
Ακολούθησαν πολλές μάχες και μηχανορραφίες του Αλή, ο οποίος επιτίθεται στο Κούγκι καθημερινά και οι Σουλιώτες αμύνονται λυσσαλέα. Σε κάθε επίθεση σκοτώνονται πάνω από 70 ως 100 Τουρκαλβανοί. Ο Αλή Πασάς απογοητεύεται και όταν διαπιστώνει ότι με τα όπλα δεν πετύχαινε τίποτα προσπάθησε τότε με δωροδοκίες και διαφθορές να εκπορθήσει το Σούλι. Στη προσπάθειά του αυτή ήρθε συνεργός στο γιο του Αλή, τον Βελή Πασά, όπως φημολογείται, ο Σουλιώτης Πήλιος Γούσης, που υπηρετούσε ως έμπιστος του Τουρκαλβανού στρατηγού Ζελιχτάρ Μπόττα, ο οποίος και υπέδειξε στους Τουρκαλβανούς που επιχειρούσαν τον αποκλεισμό των Σουλιωτών ένα ιδιαίτερο αφύλακτο μονοπάτι που οδηγούσε στο Κούγκι.
Όταν ένα τμήμα των τουρκαλβανών ανέβηκε αυτό το μονοπάτι οι μαχόμενοι Σουλιώτες βρέθηκαν ανάμεσα στα πυρά τους όπου αναγκάστηκαν πλέον να υποχωρήσουν, να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους και τελικά, λόγω και έλλειψης τροφών και πολεμοφοδίων να συνθηκολογήσουν και να εκπατριστούν στη συνέχεια στη ρωσοκρατούμενη τότε Πάργα και από εκεί στη Κέρκυρα.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1803 υπογράφεται η συνθήκη παράδοσης του Σουλίου. Δύο χιλιάδες περίπου Σουλιώτες με Αρχηγούς τους τον Φώτο Τζαβέλα, Δήμο Δράκο, και Τζίμα Ζέρβα οδοιπορούν για την Πάργα. Ανάμεσα σ’ αυτούς και η φάρα των Θανασάτων (με τις οικογένειες των Σούλων), η οποία κουβαλάει μαζί της και το οικογενειακό χειρόγραφο. Άλλοι χίλιοι περίπου με Αρχηγούς τον Κίτσο Μπότσαρη και τον Κουτσονίκα φέυγουν για το Ζάλογγο. Άλλες μικρότερες ομάδες φεύγουν για το Βουλγαρέλι και άλλα κοντινά χωριά. Ο Καλόγερος Σαμουήλ με τέσσερις Σουλιώτες παρέμεινε στο Κούγκι φυλάγοντας τα πολεμοφόδια των Σουλιωτών, αυτά που δεν πήραν μαζί τους αυτοί που έφυγαν. Στις 16 Δεκεμβρίου 1803, όταν πηγαίνουν οι Τούρκοι να τα παραλάβουν ο Σαμουήλ βάζει φωτιά στο μπαρούτι και ανατινάζει το Κούγκι μαζί με τον εαυτό του, τους τέσσερις Σουλιώτες και τους Τούρκους.
Την ανατίναξη της μπαρουταποθήκης από τον Σαμουήλ πήρε σαν αφορμή ο Βελή Πασάς και δεν τήρησε τους όρους της Συμφωνίας του για την Ειρήνη. Παράλληλα, ενώ το Σώμα του Φώτου Τζαβέλα έφτασε στην Πάργα, το Σώμα του Κίτσου Μπότσαρη και του Κουτσονίκα χτυπιέται στα στενά του Ζαλόγγου από τους Τουρκαλβανούς του Βελή Πασά. Έγιναν σφορδρές μάχες, στις οποίες οι άνδρες σκοτώθηκαν.
Τότε 55 γυναίκες, οι ατρόμητες Σουλιώτισσες ανέβηκαν στους βράχους του Ζαλόγγου και προτίμησαν τον θάνατο παρά την ατιμία.
Πηγή: Το όραμα, Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας έχουν αναγκάσει πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες να διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις τόσο ως προς τον επιθετικό ρωσικό σωβινισμό όσο και ως προς στις επικίνδυνες επιλογές του Οικουμενικού Πατριάρχου. Έτσι κρατούν εκατέρωθεν αποστάσεις. Νομίζουμε ότι αυτή είναι η πιο λογική αντιμετώπιση αυτή τη στιγμή για τους εξής λόγους:
Για να κατανοήσουμε το όλο ζήτημα τόσο σχηματικά όσο και αγιογραφικά πρέπει να θυμηθούμε την ιστορία του Δίκαιου Νώε, που σήμερα συνεορτάζει μαζί με όλους του Προπάτορες του Χριστού. Μετά τον Κατακλυσμό ο Νώε, όπως μας πληροφορεί η Γραφή, φύτεψε αμπέλι. Αργότερα από αυτό το αμπέλι έφτειαξε κρασί, ήπιε και μέθυσε. Μέσα στο μεθύσι του γυμνώθηκε και γελοιοποιήθηκε. Ο γιός του Χάμ όταν τον είδε σε αυτή την κατάσταση άρχισε να γελάει και να τον κοροϊδεύει ενώ οι άλλοι δύο γιοί του, Σήμ και Ιάφεθ, αντέδρασαν αντίθετα. Πήραν ένα σεντόνι και πισωπερπατώντας σκέπασαν τη γύμνια του πατέρα. Για το λόγο αυτό ο Νώε καταράστηκε τον Χάμ και τους απογόνους του και τιμωρήθηκαν. (Γένεσις 10,6 - 20).
Η Εκκλησίες της Ρωσίας αυτό τον καιρό με αφορμή το Ουκρανικό εμπαίζουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι γεγονός ότι η Σεπτή Κορυφή της Ορθοδοξίας τις τελευταίες δεκαετίες έχει μεθύσει με το απατηλό κρασί του Οικουμενισμού και της Κοσμικότητας και μέσα σε αυτή την παραζάλη χρησιμοποιεί τους Ιερούς Κανόνες και το Ευαγγέλιο πότε έτσι, πότε αντίθετα. Δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δίνει Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία και δεν δίνει Αυτοκέφαλο στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αμερικής και της Αυστραλίας ή γιατί δεν παραχωρεί τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη στην Αυτοκέφαλη Ελλαδική Εκκλησία κλπ. Ούτε πάλι μας εξηγεί γιατί ό Εθνοφυλετισμός είναι αίρεση όταν αυτόν τον ενεργεί η Ρωσία και δεν είναι όταν το προβάλουν οι Ουκρανοί. Σαν σε μεθύσι ενεργούν οι Πατριαρχικοί!
Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι, σαν γνήσιοι πνευματικοί απόγονοι του Χάμ εμπαίζουν το μεθυσμένο πατέρα τους,το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που τους γέννησε. Κοροϊδεύουν τον πνευματικό τους Πατέρα. Αυτόν, δηλαδή, που τους δίδαξε τον Χριστιανισμό, που τους έδωσε την γραπτή τους γλώσσα, που, τέλος, τους Ανακήρυξε σε Αυτοκέφαλο Πατριαρχείο. Γιαυτό θα «ενδυθούν την κατάρα ως ιμάτιον», όπως λέγει και ο Ψαλμός (108,18). Πρέπει να αναλογισθεί η Ρωσική Εκκλησία τις τεράστιες ευθύνες που επισύρει μια τέτοια κατάρα για τον Ρωσικό Λαό. Την καταστροφή που απειλείται. Άλλωστε υπάρχει το προηγούμενο: Ο ρωσικός λαός υποτάχθηκε στο κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και βασανίστηκε κατά το παρελθόν, όταν με πονηρές μεθοδεύσεις κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου προσπάθησε να καταλάβει στρατιωτικά το Άγιον Όρος !
Αυτά πρέπει να τα λάβουν όλοι υπ όψη τους οι κοσμικοί και εκκλησιαστικοί ηγέτες της Ρωσίας, και ιδιαίτερα ο λαλίστατος Επίσκοπος Ιλαρίων και ο, διαφημιζόμενος ως άνθρωπος προσευχής, Επίσκοπος Ονούφριος. Νομίζουν ότι προβάλλοντας την πληθυσμιακή τους υπεροχή, δηλαδή τα εκατομμύρια των πιστών τους, ξεχνώντας ότι ο Χριστός επέλεξε το «μικρό ποίμνιο» (Λουκ.12,32), πιστεύουν ότι δικαιούνται να εμπαίζουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη χαρακτηρίζοντάς τον με τον μειωτικό τίτλο απλά και μόνον σαν «Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης» . Και όλα τα υπόλοιπα προσβλητικά μαζί με αυτό…
Η Μόσχα, αν θέλει να σωθεί από την οργή του Θεού, πρέπει να γυρίσει σιωπηλά και να καλύψει την «προσωρινή γύμνωση» του Οικουμενικού Πατριαρχείου Νέας Ρώμης- Κωνσταντινούπολης πριν είναι πολύ αργά. Ακουέτω ταύτα και κ. Πούτιν!
Πηγή: Νομοκανών
Γεωθερμικά πεδία χαμηλής ενθαλπίας υπάρχουν σχεδόν σε κάθε Νομό της χώρας. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 20-95 οC, η παροχή φτάνει τα 220 l/s και το βάθος άντλησης ξεκινάει από τα 60m, (σε σύγκριση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα βάθη άντλησης κυμαίνονται γύρο στα 2000 m). Ιδιαίτερα αξιόλογα είναι τα γεωθερμικά πεδία στη Βόρεια Ελλάδα κυρίως λόγο της αφθονίας και του μεγέθους τους. Για παράδειγμα κατά μήκος του νομού Σερρών υπάρχει στο υπέδαφος εκτεταμένο γεωθερμικό πεδίο. Η ύπαρξη γεωθερμικής ενέργειας σε τόσο μεγάλες ποσότητες μπορεί να δράσει ως μοχλός ανάπτυξης ιδιαίτερα σε περιοχές με ψυχρό κλίμα όπως αυτό της Βόρειας Ελλάδας. Οικίες, βιομηχανικές μονάδες, κτηνοτροφικά κτίρια και χιλιάδες στρέμματα θερμοκηπίων θα μπορούσαν να θερμανθούν, αντικαθιστώντας εκατομμύρια τόνους πετρελαίου και καυσαερίων ετησίως. Η Ελλάδα και κατ΄ επέκταση εμείς οι καταναλωτές αγοράζουμε πανάκριβα από το εξωτερικό το πετρέλαιο και παράλληλα οι παγκόσμιες ΄΄δολοπλοκίες΄΄ μας καθιστούν και πολιτικά εξαρτημένους.
Η θέρμανση των θερμοκηπίων με γεωθερμική ενέργεια αποτελεί τελικά την πιο συνηθισμένη εφαρμογή της γεωθερμίας. Το μόνο που απαιτείται είναι μια γεώτρηση, ένας εναλλάκτης θερμότητας, ( που είναι πολύ πιο οικονομικός από έναν καυστήρα πετρελαίου) και ένα κλειστό δίκτυο σωληνώσεων διανομής του νερού.
Οι τιμές των θερμοκηπιακών προϊόντων είναι πολύ υψηλές. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ενεργειακό κόστος καθώς κατά την διάρκεια των ψυχρών περιόδων του έτους, το 80% του κόστος παραγωγής αφορά την αγορά καυσίμων. Εάν συνεχιστεί η χρήση του πετρελαίου στα θερμοκήπια πολλές μονάδες θα κλείσουν, τα περισσότερα νοικοκυριά δεν θα μπορούν να προμηθεύονται για 8 μήνες κηπευτικά προϊόντα (τομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα, πιπεριές, κολοκυθάκια, φασολάκια, πεπόνια, φράουλες, κ.α. καθώς και όλα τα ανθοκομικά είδη ) και η όποια ζήτηση θα καλύπτεται από εισαγωγές, όπως είδη συμβαίνει για το 90 % των ανθοκομικών ειδών.
Αντίθετα με τη χρήση της γεωθερμικής ενέργειας δίνατε να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θερμοκηπιακές μονάδες, ένα σύνολο επιχειρήσεων που θα προμηθεύουν διάφορα υλικά στις μονάδες αυτές και αντίστοιχες θέσεις εργασίας, σε περιοχές μάλιστα που μαστίζονται από την ανεργία και την επιχειρηματική στασιμότητα. Επιπλέον θα έπαυε να είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις η αύξηση της τιμής των οπωροκηπευτικών και θα αυξάνονταν οι εξαγωγές της χώρας μας προς τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπου οι τιμές των προϊόντων αυτών είναι πάρα πολύ υψηλές. Για παράδειγμα στο γειτονικό μας κρατίδιο των Σκοπίων σχεδόν όλα τα θερμοκήπια θερμαίνονται με γεωθερμική ενέργεια με αποτέλεσμα η χώρα αυτή να κερδίζει εκατομμύρια ευρώ από εξαγωγές προϊόντων στην Ευρώπη και σε εμάς. Στην Ισλανδία όλες οι κατοικίες και οι δρόμοι (για αντιπαγετική προστασία) θερμαίνονται με γεωθερμικό νερό.
Η χρήση της γεωθερμικής ενέργειας σε σύγκριση με τα συμβατικά καύσιμα παρουσιάζει ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα όπως: το χαμηλό κόστος επένδυσης για την εκμετάλλευση της με μη εισαγόμενη τεχνολογία ή υλικά, την εύκολη συντήρηση και λειτουργία των συστημάτων, το χαμηλό κόστος λειτουργίας και την προστασία του περιβάλλοντος. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το γεωθερμικό νερό παρουσιάζει μεγάλη συγκέντρωση αλάτων και χρειάζεται έτσι προσοχή να μην επιβαρυνθούν οι διάφοροι αποδέκτες (ποτάμια, λίμνες). Το πρόβλημα αυτό λύνεται με την κυκλοφορία του νερού σε κλειστό δίκτυο σωληνώσεων διανομής της θέρμανσης και με επανατροφοδότηση της γεωθερμικής πηγής με το νερό που χρησιμοποιήθηκε.
Στην Ελλάδα το όλο θέμα της γεωθερμικής ενέργειας αντιμετωπίζεται σαν να μην υπάρχει. Εκτός από το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών ( Ι.Γ.Μ.Ε.) που πραγματοποίησε κάποιες έρευνες για των εντοπισμό γεωθερμικών πεδίων και διάνοιξε μερικές γεωτρήσεις, υπάρχουν περίπου 150 στρέμματα θερμοκηπίων και λίγα ξηραντήρια που θερμαίνονται με γεωθερμικό νερό.
Λίγο πιο αναπτυγμένη είναι η χρήση της για ιαματικούς σκοπούς στις διάφορες λουτροπόλεις. Άλλωστε η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη και ίσως στον κόσμο που θεωρεί την γεωθερμική ενέργεια ως ορυκτό πλούτο της χώρας και όχι ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας Η στενόμυαλη αυτή αντίληψη δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα σε όσους επιθυμούν να εξασφαλίσουν μια άδεια εκμετάλλευσης. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί στην Ελλάδα η γεωθερμία παραμένει ανεκμετάλλευτη. Ίσως οι κατά καιρούς υπεύθυνοι να έχουν άγνοια επί του θέματος ή μπορεί να μην έβρισκαν το κατάλληλο τρόπο να αποκομίσουν οφέλη από αυτούς που θα την εκμεταλλεύονταν. Η αμέλεια τους πάντως, εσκεμμένη ή μη, είναι εγκληματική σε βάρος της εθνικής οικονομίας και του φυσικού περιβάλλοντος, γιατί η γεωθερμική ενέργεια είναι καθαρή και ανανεώσιμη, ενώ τα χρήματα που πληρώνονται για πετρέλαιο χάνονται οριστικά.
Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει πετρελαιοπηγές, έχει όμως αξιόλογες γεωθερμικές πηγές. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Αν εξαιρεθεί η αυτοκίνηση, (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία κ.α.) το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου χρησιμοποιείται για τη θέρμανση νερού ( π.χ. θέρμανση κατοικιών). Το γεωθερμικό νερό είναι έτοιμο ζεστό νερό προς εκμετάλλευση.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018 στο αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση του Συλλόγου Πολυτέκνων Λαρίσης και των 10 Ορθόδοξων Χριστιανικών Σωματείων της πόλης, η οποία ήταν αφιερωμένη στο δικαίωμα του αγέννητου παιδιού στη ζωή. Η εκδήλωση έγινε σε συνεργασία με το πανελλήνιο κίνημα «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ».
Ακολουθήστε το κίνημα στο
- https://www.afistemenaziso.gr
- https://facebook.com/profile.php?id=100024894848169
- https://twitter.com/afistemenaziso
- https://vimeo.com/afistemenaziso
«Αφήστε με να ζήσω!»
Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!
Με τέλεια υγεία γεννήθηκε η μικρή Πίπερ–Κόλ Κέλυ (Piper-Kohl Kelly), αφού πρώτα υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική θεραπεία θεραπείας της δισχιδούς ράχης, πριν ακόμη δει το φως του κόσμου. Οι Βρετανοί γονείς της Γεωργία Άξφορντ και Τάιλερ Κέλυ (Georgia Axford και Tyler Kelly), έλαβαν χρηματικό δάνειο ύψους 9.000 λιρών Αγγλίας (περίπου 11.500 ευρώ) και ταξίδεψαν 570 μίλια, ώστε ένας έμπειρος χειρουργός να επιχειρήσει μία πιθανότατα σωτήρια επέμβαση στην αγέννητη κόρη τους.
Όταν η Αλ Κάιντα χτύπησε τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, οι αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ, για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να δεχτούν στο μέλλον μια ανάλογης βαρύτητας και έκτασης τρομοκρατική επίθεση, δεν αρκέστηκαν να κάνουν οι ίδιες διάφορα σενάρια, αλλά παρήγγειλαν ακόμα και σε σεναριογράφους ταινιών και τηλεοπτικών σειρών του Χόλιγουντ να γράψουν και να φανταστούν σενάρια που θα μπορούσαν να συμβούν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα σύγχρονα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν, κάνουν σενάρια για τις πιθανές εξελίξεις σε ζητήματα που τα αφορούν.
Όσον αφορά την πατρίδα μας, ένα σενάριο που είναι πολύ πιθανό να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια, είναι αυτό της Μεγάλης Αλβανίας. Και λέμε ότι είναι πολύ πιθανό, γιατί υπάρχουν ενδείξεις και στοιχεία που δείχνουν ότι το κράτος της Αλβανίας, αλλά και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, έχουν εθνικό σχέδιο για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.
Σε τι συνίσταται αυτό το σχέδιο; Στη συνένωση σε πρώτη φάση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο, και σε δεύτερη φάση με το Τέτοβο της πΓΔΜ. Μάλιστα, για να μην υπάρχουν μειονοτικά προβλήματα όταν γίνει αυτό, ήδη έχουν αρχίσει διεργασίες και επαφές για «διευθέτηση» των συνόρων μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, ούτως ώστε τα εδάφη της αποσχισθείσας περιοχής που κατοικούνται από Σέρβους να περάσουν στην κυριαρχία της Σερβίας, και το αντίστροφο, δηλαδή περιοχές της Σερβίας που κατοικούνται από Αλβανούς να περάσουν στο Κοσσυφοπέδιο.
Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο ζήτημα αυτό είναι η δήλωση που έκανε πολύ πρόσφατα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας της προεδρίας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της αποσχισθείσας περιοχής Χασίμ Θάτσι: «Τώρα είναι η ώρα το Κόσοβο και η Σερβία να καταλήξουν σε μια συμφωνία», ενώ λίγο αργότερα ανέφερε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter:
«Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να βοηθήσουν αμφότερα τα μέρη να επιτύχουν αυτόν τον ιστορικό στόχο».
Ο Θάτσι με τη σειρά του έγραψε: «Συμφωνήσαμε ότι υπάρχει μια ιστορική ευκαιρία στο διάλογο, που δεν πρέπει να χάσει καμία από τις δύο χώρες [Κόσοβο και Σερβία]. Αυτό θα βοηθήσει την προσπάθεια της πρώην επαρχίας της Σερβίας να ενταχθεί στο NATO, στην ΕΕ και στον ΟΗΕ».
Να σημειωθεί ότι η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χέδερ Νάουερτ, μετά τη συνάντηση του Θάτσι με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, που είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα, τόνισε ότι ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας ενθάρρυνε το Κόσοβο να «εκμεταλλευτεί αυτήν τη μοναδική ευκαιρία για να καταλήξει σε μια ιστορική, ολοκληρωμένη συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεών του με τη Σερβία» βάσει της διαδικασίας διαλόγου στην οποία μεσολαβεί η ΕΕ, σημειώνοντας την ανάγκη ενσωμάτωσης των δυο χωρών στην κοινότητα των εθνών της Δύσης.
Δεν πρέπει να θεωρείται δε τυχαίο το γεγονός ότι αμέσως μετά ακολούθησε συνάντηση του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα με τον Κοσοβάρο «ομόλογό» του, Χαραντινάι, στην πόλη Πέζα του Κοσσυφοπεδίου, στην οποία ενέκριναν την απόφαση για τη σύνταξη ενός κοινού στρατηγικού κειμένου για την ενοποίηση των Αλβανών μέχρι το 2025.
Φυσικά να σημειώσουμε ότι έχουν γίνει και άλλα πολλά βήματα, που όλα δείχνουν ότι σταδιακά θα δούμε το Κοσσυφοπέδιο να ενσωματώνεται στην Αλβανία, για να ακολουθήσει μια αντίστοιχη διαδικασία με το Τέτοβο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι έχει αρχίσει η οδική ένωσή τους με τον σύγχρονο αυτοκινητόδρομο Δυρράχιο-Κούκες R7, συνολικού μήκους 307 χλμ, η ενοποίηση του ηλεκτρικού δικτύου, του εκπαιδευτικού συστήματος κτλ.
Ο Ράμα στην ως άνω συνάντηση δήλωσε ότι το 2019 θα προχωρήσει η συμφωνία τελωνειακής ένωσης Αλβανίας-Κοσσυφοπεδίου, καθώς και έκδοση κοινών αδειών οδήγησης και άλλων επίσημων εγγράφων το πρώτο εξάμηνο του 2019.
Αυτά όσον αφορά τα σχέδια ένωσης Αλβανίας-Κοσσυφοπεδίου.
Όσον αφορά το Τέτοβο, την επαρχία της πΓΔΜ όπου οι Αλβανοί αποτελούν πλειονότητα, η «προάσκηση» της ανεξαρτητοποίησης έγινε στα τέλη Ιανουαρίου του 2001, με την ένοπλη εξέγερση που διήρκεσε περίπου δύο μήνες, η οποία απέδωσε πολιτικούς καρπούς με την αύξηση της επιρροής των δύο αλβανικών κομμάτων στην πολιτική πραγματικότητα της γειτονικής χώρας.
Στο πλαίσιο ενός σεναρίου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το επόμενο βήμα μετά την ένωση Αλβανίας-Κοσσυφοπεδίου είναι η ενσωμάτωση του Τέτοβου και η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας, που θα ξεπερνά σε πληθυσμό τα πέντε εκατομμύρια.
Το τι σημαίνει αυτό για τις ισορροπίες στην περιοχή, είναι αντικείμενο άλλου σημειώματος. Πριν όμως δούμε αυτό, υπάρχει κάτι πιο επείγον, που ζητεί επειγόντως απαντήσεις.
Οι Αλβανοί διεκδικούν και επικαλούνται το δικαίωμα να ενώσουν τις περιοχές που βρίσκονται εκτός της αλβανικής επικράτειας με κύριο ίσως και μοναδικό επιχείρημα ότι στις περιοχές αυτές οι Αλβανοί αποτελούν πλειονότητα. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο ακριβώς το ίδιο επιχείρημα να επικαλεστούν και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι έχουν και ένα επιπλέον επιχείρημα, ότι εκτός από πλειονότητα είναι και ιστορικός λαός της περιοχής αυτής, κάτι που δεν μπορούν να επικαλεστούν οι Αλβανοί για το Κοσσυφοπέδιο και το Τέτοβο.
Επειδή οι Αλβανοί έχουν εθνικό σχέδιο, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, για να αποφύγουν αυτό το ενδεχόμενο έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια να εφαρμόζουν πολιτική εξαλβανισμού κρίσιμων πόλεων και περιοχών, δήμευσης και οικειοποίησης περιουσιών που ανήκουν σε παραδοσιακά ελληνικές περιοχές, και άσκησης τρομοκρατίας στους Έλληνες της Β. Ηπείρου σε άτομα που θα μπορούσαν να πρωτοστατήσουν στη διεκδίκηση αυτονομίας ή ένωσης με την Ελλάδα.
Οι δολοφονίες Γκούμα και Κατσίφα γι’ αυτό έγιναν. Αποτελούν έργο του αλβανικού βαθέος κράτος και έχουν ως στόχο να κάμψουν το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Να το ξαναγράψω: αυτό είναι ένα σενάριο, πάνω στο οποίο πάντως αξίζει να εργαστούν οι εγκέφαλοι των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, για να μην βρεθούμε για άλλη μια φορά πίσω από τα γεγονότα.
*Σημείωση: Όσο για το τι σημαίνουν αυτά για το μέλλον της ΠΓΔΜ και ειδικά η απόσχιση του Τετόβου και η ένωσή του με την Αλβανία, αυτό είναι ένα άλλο σενάριο, που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο...
Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία, Pontos-news
Πριν μερικές ημέρες, η Google χτυπήθηκε από τη χειρότερη διαδικτυακή επίθεση στην ιστορία της. Τα δεδομένα εκατομμυρίων χρηστών της σε ολόκληρο τον κόσμο παραβιάστηκαν από άγνωστους υπολογιστές που εντοπίστηκαν στη Νιγηρία, στην Κίνα και στη Ρωσία. Ειδικοί σε θέματα διαδικτυακής ασφάλειας επισημαίνουν ότι η συγκεκριμένη επίθεση αποτελεί μία πρόγευση, ένα «πείραμα κυβερνοπολέμου». Αντίστοιχες επιθέσεις αναμένεται να πραγματοποιηθούν στο μέλλον.
Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Τηλεπικοινωνιών του Ιράν κατηγόρησε το Ισραήλ για κυβερνοεπίθεση εναντίον των υποδομών τηλεπικοινωνιών της χώρας του και δεσμεύτηκε να αντιδράσει δια της νομικής οδού. Ενώ, λοιπόν, οι προκλήσεις της ψηφιακής εποχής αυξάνονται με αχαλίνωτο ρυθμό, οι κυβερνοεπιθέσεις συγκαταλέγονται στις μεγαλύτερες απειλές για τις χώρες. Γνώστες του αντικειμένου ισχυρίζονται ότι ο κόσμος εισέρχεται σε έναν ιδιότυπο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος εξελίσσεται υπογείως με αλλεπάλληλες τεχνολογικές επιθέσεις που ολοένα και αυξάνονται.
Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρήσεις, οι οποίες βάλλονται, σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF). Αυτό αναγνωρίζεται και στην Ελλάδα, όπου λίγες ημέρες νωρίτερα ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία από την Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής για τις κυβερνοεπιθέσεις. Με αυτό ενσωματώνεται στο εθνικό δίκαιο η οδηγία σχετικά με μέτρα για υψηλό κοινό επίπεδο ασφάλειας συστημάτων δικτύου και πληροφοριών σε ολόκληρη την ΕΕ, αλλά αφορά και στην προστασία των κρίσιμων υποδομών της χώρας.
Εξάλλου, εκτός από τις συντονισμένες επιθέσεις χάκερ που έχουν σημειωθεί, υπάρχει και το ελληνικό dark web –το κομμάτι του κυβερνοχώρου που δεν ελέγχεται από ρυθμίσεις και κανονισμούς και που ελάχιστοι γνωρίζουν. Σ’ αυτό μπορεί κανείς να βρει από ευρωπαϊκά διαβατήρια, μέχρι λίστες με τα τηλέφωνα και τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των Ελλήνων χρηστών του Διαδικτύου.
Όροι όπως «κυβερνοασφάλεια», «διαδικτυακή ιδιωτικότητα» , «κυβερνοκατασκοπεία» και «ρυθμιστικό πλαίσιο» είναι σχετικά νέοι στη δημόσια σφαίρα. Ο κλάδος της ψηφιακής ασφάλειας, όμως, αν και σε παιδική ακόμα ηλικία, καθώς μετράει μόλις οκτώ χρόνια ζωής, αποτελεί μια τεράστια βιομηχανία. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που παρέχει ανέρχονται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Η δαπάνη για προϊόντα και υπηρεσίες κυβερνοασφάλειας παγκοσμίως τα τελευταία πέντε χρόνια φτάνει τα 370 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ζημιά 2,4 τρισ.
Την ίδια στιγμή, η ζημία που έχει προκληθεί από κυβερνοεπιθέσεις αγγίζει τα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτές ξεπερνούν σε φαντασία τις ταινίες του Χόλυγουντ. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι οι χώρες που επενδύουν περισσότερο εκεί. Τεχνητή νοημοσύνη, εμφυτεύματα, Drones, αναγνώριση προσώπου και φωνής, αποτελούν μόνο κάποιες από τις τελευταίες τάσεις που θα δούμε προσεχώς στους υπολογιστές μας.
Οι κυβερνοεπιθέσεις εξελίσσονται και μετασχηματίζονται διαρκώς, αναπτύσσοντας νέες τεχνικές και εργαλεία, προκειμένου να καταφέρουν να εισχωρήσουν στα «άδυτα» μεγάλων επιχειρήσεων και κρατικών υπηρεσιών. Το ίδιο και οι γραμμές άμυνας που δημιουργεί η τεχνολογία. Η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί μία από τις βασικές τάσεις στην παγκόσμια αγορά των ψηφιακών τεχνολογιών, η οποία έχει ως στόχο τη θωράκιση από κακόβουλες κινήσεις. Ουσιαστικά θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου δικτύου, το οποίο θα αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, θα προστατεύεται από αυτόν και θα επιδιορθώνει το όποιο πρόβλημα δημιουργήθηκε. Μπορεί να μην ακούγεται αρκετά εντυπωσιακό, αλλά θα έχουμε να κάνουμε με έξυπνους υπολογιστές, που θα διαθέτουν κρίση και βούληση.
Τα drones παρακολούθησης είναι εντελώς αυτόνομα και δεν χρειάζονται κανέναν χειριστή για να τα ενεργοποιήσει, να τα απογειώσει ή να τα προσγειώσει. Φορτίζουν μόνα τους, έχουν κανονική και θερμική κάμερα, αναγνωρίζουν αυτόματα διαρροές υγρών,αερίων και φωτιάς καθώς και πιθανούς εισβολείς ή υπόπτους. Συνδέονται με διαδικτυακό χώρο, στον οποίο αποθηκεύουν όλες τις πληροφορίες και πολλά άλλα χαρακτηριστικά που το κάνουν ένα πραγματικά έξυπνο μηχάνημα, ένα βήμα πριν την τεχνητή νοημοσύνη. Άλλα εξειδικεύονται στην επιτήρηση δημόσιων χώρων, όπως είναι τα αεροδρόμια.
Η επικοινωνία τέτοιων έξυπνων συσκευών, σε περίπτωση μίας διαδικτυακής επίθεσης, αποτελεί ακόμα μία καινοτομία. Συσκευές μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μέσω κωδικών. Να ανοίξουν, να κλείσουν με δακτυλικά αποτυπώματα ή με σκανάρισμα προσώπου, με αναγνώριση ήχου και άλλα. Υπάρχει μία εταιρεία που χρησιμοποιεί για κωδικό πρόσβασης υπερήχους. Ήχους δηλαδή που δεν τους πιάνει το ανθρώπινο αυτί, αλλά εγγράφονται σε ειδικές συσκευές και αναγνωρίζονται.
Έτσι μπορεί κάποιος να εισέλθει σε έναν σημαντικό ιστότοπο, δίκτυο όπως είναι μία τράπεζα χωρίς κωδικούς, οι οποίοι είναι σχετικά επισφαλείς. Το δίκτυο αυτό με μια εφαρμογή με υπερήχους ξεκλειδώνει αυτόματα τον λογαριασμό. Μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει αυτό ώστε να πληρώσει τους λογαριασμούς του, αλλά και να κλειδώσει ή να ανοίξει το σπίτι του.
Εκπαίδευση μέσω παιχνιδιών
Εντύπωση προκαλεί πως μεγάλες εταιρείες έχουν αρχίσει και εκπαιδεύουν το προσωπικό τους μέσω παιχνιδιών εξομοίωσης κυβερνοεπιθέσεων. Μερικοί από τους πιθανούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια έχουν να κάνουν με τη φήμη της εταιρείας, την ασφάλεια των πτήσεων, τρομοκρατικές επιθέσεις, φυσικές καταστροφές, κυβερνοεπιθέσεις, φυσικές επιθέσεις και πολλά άλλα.
To ARTsys360 είναι ένα μικρό ραντάρ που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από μια χύτρα ταχύτητας. Μπορεί να βλέπει και να αναγνωρίζει οχήματα, drones και ανθρώπους. Πρόκειται,σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, για μία από τις πιο οικονομικές λύσεις ραντάρ που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά με κόστος 30.000 ευρώ. Η συσκευή αναγνωρίζει και λοκάρει drones που θεωρούνται απειλή και στη συνέχεια με ένα σύστημα jammer διακόπτεται η σύνδεση του drone με το χειριστή του και αυτό πέφτει.
Οι κυβερνοεπιθέσεις τείνουν να γίνουν πλέον συχνό φαινόμενο και στη ναυτιλία. Οι επιθέσεις σε συστήματα λογισμικού κόστισαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Ως απάντηση σε αυτές, καλλιεργήθηκε ο κλάδος της αυτόνομης ναυτιλίας (του πλοίου-drone, όπως κάποιοι επιγραμματικά αποκαλούν τη νέα αυτή τάση. Η ανάπτυξη μη επανδρωμένων πλοίων είναι μία τεράστια πρόκληση για τη σύγχρονη ναυτιλία.
Μετατροπή σε άβουλα πλάσματα
Μία τρομακτική, αλλά διόλου απίθανη εξέλιξη που ίσως κληθούν να αντιμετωπίσουν όλα τα παραπάνω, είναι οι εμφυτευμένες συσκευές που χρησιμοποιούνται για βαθιά εγκεφαλική διέγερση. Κυβερνοεπιθέσεις, δηλαδή, που έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τα εμφυτεύματα μνήμης για να κλέψουν, να παρακολουθήσουν, να αλλάξουν ή να ελέγξουν τις ανθρώπινες αναμνήσεις. Γνωστές ως εμφυτεύσιμες γεννήτριες παλμών (IPG), ή νευροδιεγέρτες, στέλνουν ηλεκτρικούς παλμούς σε συγκεκριμένα σημεία του εγκέφαλου για τη θεραπεία διαταραχών όπως η νόσος Πάρκινσον, ο ιδιοπαθής τρόμος, η μείζων καταθλιπτική διαταραχή και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Η τελευταία γενιά αυτών των εμφυτευμάτων συνοδεύεται με λογισμικό διαχείρισης, το οποίο είναι εγκατεστημένο σε υπολογιστή, κινητό ή κάποια ταμπλέτα. Το ενδεχόμενο λοιπόν, να παρέμβει κάποιος και όσοι έχουν αυτά τα εμφυτεύματα να χειραγωγηθούν, ή ακόμα χειρότερα να μετατραπούν σε άβουλα πλάσματα, μοιάζει εφιαλτικό.
Ο αισθητήρας αναγνώρισης δαχτυλικών αποτυπωμάτων, η 3D αναγνώριση προσώπου, που κάποτε συναντούσε κανείς μόνο σε ταινίες, μπαίνει με γρήγορους ρυθμούς στην καθημερινή ζωή όλο και περισσότερων ανθρώπων. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι οι μεγαλύτερες κινεζικές διαδικτυακές εταιρείες σαρώνουν εκατοντάδες εκατομμύρια φωτογραφίες από τις ηλεκτρονικές εφαρμογές τους για να μάθουν στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές πώς να αναλύουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Αυτές οι εταιρείες βλέπουν σημαντικές ροές κερδών από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, ενώ παράλληλα τροφοδοτούν το ενδιαφέρον του Πεκίνου για της ανάπτυξη τεχνολογίας που θα ενισχύσει την παρακολούθηση.
Πηγή: slpress.gr
Εάν ρωτήσεις στο δρόμο έναν Φιλανδό πολίτη πώς θα βρεις τον προορισμό που αναζητάς, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σου πει. Θα σε πάρει από το χέρι και θα σε οδηγήσει εκεί ή τουλάχιστον μέχρι να βεβαιωθεί ότι μπορείς να βρεις μόνος σου το δρόμο σου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το φινλανδικό οικοσύστημα αντιμετωπίζει τις startups επιχειρήσεις, που θέλουν να δραστηριοποιηθούν επί του μικρού – αναλογικά με άλλες χώρες – εδάφους του.
Η “νούμερο ένα” χώρα στον κόσμο “για να μεγαλώνει κανείς παιδιά” κάνει εδώ και χρόνια έναν – διακριτικό μεν άκρως επιτυχημένο δε – αγώνα να εξελιχθεί σε “νούμερο ένα” χώρα στον κόσμο για να μεγαλώνει κανείς τη startup του. Κι όπως δείχνουν οι αριθμοί, τα καταφέρνει περίφημα.
Σύμφωνα με τα στατιστικά με τα στοιχεία του Business Finland, του κρατικού οργανισμού, που έχει την ευθύνη για τη χρηματοδότηση της καινοτομίας στη χώρα, κάθε χρόνο 4.000 startups ξεκινούν δραστηριότητα στη Φινλανδία.
Η φιλανδική πρωτεύουσα και τα περίχωρά της φιλοξενούν 500 νεοσύστατες επιχειρήσεις από το χώρο της τεχνολογίας και μια “δεξαμενή” 116.000 νέων ταλέντων στον κλάδο του hi tech. Επιπλέον, κάθε χρόνο περίπου γεννιούνται 300-400 “growth startups” (οι οποίες έχουν “ωριμάσει” σταδιακά επί μία τριετία).
Αρχικά ο κλάδος, ο οποίος κατά κύριο λόγο “παρήγαγε” νεοφυείς επιχειρήσεις ήταν το gaming – άλλωστε η Rovio είναι φινλανδικής καταγωγής – και το software. Πλέον, σε ιδιαίτερα “παραγωγικούς” τομείς εξελίσσονται το health tech, η ενέργεια, το περιβάλλον (cleantech), η Τεχνητή Νοημοσύνη, η “έξυπνη” ναυτιλία, τα wearables – το πρώτο wearable fitness tracker αναπτύχθηκε στη Φινλανδία – αλλά και ο virtual reality τουρισμός – το Ελσίνκι αναμένει 1 εκατ. virtual επισκέπτες το 2019.
Τι καθιστά, όμως, τη μικρή αυτή σκανδιναβική χώρα μια από τις πιο φιλόξενες στον κόσμο για νεοσύστατες επιχειρήσεις; Το σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, η ισχυρή κυβερνητική στήριξη, τα παγκοσμίου κλάσης πανεπιστήμια, μια ευρύχωρη δεξαμενή ταλέντων και η παγκόσμια “Σύνοδος Κορυφής” των startups, το ετήσιο ραντεβού νεοφυών εταιρειών και επενδυτών, το Συνέδριο Slush, είναι κάποια από τα στοιχεία αυτά.
Το www.sepe.gr βρέθηκε στη Ελσίνκι, μετά από πρόσκληση της ελληνικής πρεσβείας της χώρας στην Αθήνα, για να παρακολουθήσει το “Slush 2018”, το μεγαλύτερο event για startups στον κόσμο. Στη φινλανδική πρωτεύουσα είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά πώς λειτουργεί το οικοσύστημα για τις startups και ποια είναι τα δομικά συστατικά της επιτυχίας του.
“Μητρική” φροντίδα
Εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια, κάθε Φινλανδός πολίτης, με το που γεννιέται, αποκτά το λεγόμενο “baby pack”. Το “κουτί του μωρού” περιλαμβάνει όλα όσα χρειάζεται μια οικογένεια για να μεγαλώσει το νεογέννητο: από είδη ένδυσης και υπόδησης μέχρι είδη διατροφής και παιχνίδια. Μια ετήσια δαπάνη της τάξης των €10 εκατ., που έχει στηρίξει γενιές Φινλανδών στα πρώτα τους βήματα.
Από φέτος, κάθε ξένη startup, που εγκαθίσταται στη χώρα, θα αποκτά το δικό της “Startup Kit”. Ένα πακέτο υπηρεσιών με όσα χρειάζεται μια νεοφυής εταιρεία, για να επιβιώσει στα πρώτα της βήματα. Με αυτόν τον τρόπο, το φινλανδικό οικοσύστημα, μέσω του Business Finland, απευθύνει στις νεοφυείς επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο ένα σαφές μήνυμα: ελάτε στη χώρα και θα σας μεγαλώσουμε σαν παιδιά μας.
“Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να γίνει κάποιος επιχειρηματίας. Πόσο μάλλον για να επιχειρήσει σε μια ξένη χώρα”, μας λέει η Marjo Ilmari, Executive Director του Business Finland, εξηγώντας τι επιδιώκει η Φινλανδία με το “Startup Kit”. Μέσω αυτού κάθε νεοφυής εταιρεία, που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στη Φινλανδία, έχει έναν πλήρη “οδικό χάρτη”, για να ξεκινήσει.
Έναν πρακτικό οδηγό, που σε τρία βήματα, λύνει όλα τα πιθανά προβλήματα, ώστε οι νέοι επιχειρηματίες να ασχοληθούν μόνο με την προσαρμογή τους στη νέα τους “πατρίδα”. Από την αίτηση για εγκατάσταση μέχρι τη δημιουργία και στη συνέχεια, την ανάπτυξη της νέας εταιρείας, αλλά και της προσωπικής ζωής στη χώρα.
Το “Startup Kit” απαντά σε όλες τις ερωτήσεις ενός νεόκοπου επιχειρηματία: από το πού είναι καλύτερο να εγκαταστήσει την εταιρεία μέχρι το που να μείνει. Από το πώς να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό μέχρι πώς να εντοπίσει τις διαθέσιμες πηγές χρηματοδότησης και να υποβάλει αίτηση.
Από το πώς να βρει μέλη διοικητικού συμβουλίου μέχρι το πώς να δικτυωθεί. Από το πώς θα αποκτήσει τηλέφωνο και σύνδεση στο ίντερνετ μέχρι πώς θα αποκτήσει “tax card” και ασφάλιση.
“Άδεια διαμονής” για startups
Το “Startup Kit” έρχεται να “κουμπώσει” πάνω στην “άδεια διαμονής” για startups (Startup Permit), κάτι σαν την “άδεια διαμονής” για απλούς πολίτες, που θεσμοθέτησε η χώρα τον Απρίλιο. Αφορά νέους επιχειρηματίες εκτός της Ε.Ε., αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από startuppers εντός της Ένωσης.
Δίνεται αρχικά για δύο χρόνια και μπορεί να ανανεωθεί στη συνέχεια. “Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, περισσότερες από 100 εταιρείες από 20 χώρες εκτός Ε.Ε. υπέβαλαν άδεια για την “Startup Permit”, μας εξηγεί η κυρία Ilmari.
Ένα άλλο μείζον κεφάλαιο, που έχει καλύψει πλήρως το φινλανδικό οικοσύστημα για τις startups, είναι οι χρηματοδοτήσεις. Σύμφωνα με την Executive Director μόνο μέσω του Business Finland, η συνολική χρηματοδότηση για τις νεοσύστατες επιχειρήσεις κάτω των 6 ετών ανήρθε το 2017 σε €142 εκατ. και διατέθηκε σε 820 startups.
Tο περασμένο έτος, η συνολική χρηματοδότηση που προσέλκυσαν οι startups επί φινλανδικού εδάφους ανήλθε σε €350 εκατ. Ο δε αριθμός των αιτήσεων για χρηματοδότηση εκκίνησης έχει υπερδιπλασιαστεί από το 2012: από 550 αιτήσεις (2012) σε 1.270 (2017).
Η χρηματοδότηση ξεκινά από την “day one”, ώστε να επιτρέψει στους νεοεισερχομένους να διερευνήσουν τις ανάγκες και τις πιθανές αγορές των πελατών, πριν προβούν σε έρευνα και ανάπτυξη και κλιμακώνεται όσο “ωριμάζει” η επιχείρηση.
Γιατί στη Φινλανδία
– H Φινλανδία είναι η πιο σταθερή χώρα στον κόσμο (Fund for Peace, Fragile States Index 2017), ενώ οι Φινλανδοί, ο πιο χαρούμενος λαός παγκοσμίως (World Economic Forum, World Happiness Report 2018).
– Βρίσκεται στην 1η θέση παγκοσμίως στη διαθεσιμότητα νέων τεχνολογιών (WEF Global Competitiveness Report 2017-2018).
– Κατέχει την παγκόσμια πρωτιά στην καινοτομία (The Consumer Technology Association 2018).
– Έχει το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης (Global Innovation Index 2017).
– Θεωρείται ο καλύτερος προορισμός της Ευρώπης για εταιρείες που θέλουν να επεκταθούν διεθνώς (FDI attractiveness scoreboard, Copenhagen Economics 2016).
– Διαθέτει τη δεύτερη πιο αναπτυγμένη ψηφιακή οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Digital Economy and Society Index 2017).
– Είναι πρώτη στον κόσμο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (World Economic Forum, Global Competitiveness Report 2017-2018: Primary Education).
– Κατατάσσεται δεύτερη, διεθνώς, στην ποιότητα των σπουδών STEM (WEF Global Competitiveness Report 2017-2018)
Πηγή: ΣΕΠΕ, defence-point.gr
Εάν ρωτήσεις στο δρόμο έναν Φιλανδό πολίτη πώς θα βρεις τον προορισμό που αναζητάς, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σου πει. Θα σε πάρει από το χέρι και θα σε οδηγήσει εκεί ή τουλάχιστον μέχρι να βεβαιωθεί ότι μπορείς να βρεις μόνος σου το δρόμο σου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το φινλανδικό οικοσύστημα αντιμετωπίζει τις startups επιχειρήσεις, που θέλουν να δραστηριοποιηθούν επί του μικρού – αναλογικά με άλλες χώρες – εδάφους του.
ΠΗΓΗ: ΣΕΠΕ
Η “νούμερο ένα” χώρα στον κόσμο “για να μεγαλώνει κανείς παιδιά” κάνει εδώ και χρόνια έναν – διακριτικό μεν άκρως επιτυχημένο δε – αγώνα να εξελιχθεί σε “νούμερο ένα” χώρα στον κόσμο για να μεγαλώνει κανείς τη startup του. Κι όπως δείχνουν οι αριθμοί, τα καταφέρνει περίφημα.
Σύμφωνα με τα στατιστικά με τα στοιχεία του Business Finland, του κρατικού οργανισμού, που έχει την ευθύνη για τη χρηματοδότηση της καινοτομίας στη χώρα, κάθε χρόνο 4.000 startups ξεκινούν δραστηριότητα στη Φινλανδία.
Η φιλανδική πρωτεύουσα και τα περίχωρά της φιλοξενούν 500 νεοσύστατες επιχειρήσεις από το χώρο της τεχνολογίας και μια “δεξαμενή” 116.000 νέων ταλέντων στον κλάδο του hi tech. Επιπλέον, κάθε χρόνο περίπου γεννιούνται 300-400 “growth startups” (οι οποίες έχουν “ωριμάσει” σταδιακά επί μία τριετία).
Αρχικά ο κλάδος, ο οποίος κατά κύριο λόγο “παρήγαγε” νεοφυείς επιχειρήσεις ήταν το gaming – άλλωστε η Rovio είναι φινλανδικής καταγωγής – και το software. Πλέον, σε ιδιαίτερα “παραγωγικούς” τομείς εξελίσσονται το health tech, η ενέργεια, το περιβάλλον (cleantech), η Τεχνητή Νοημοσύνη, η “έξυπνη” ναυτιλία, τα wearables – το πρώτο wearable fitness tracker αναπτύχθηκε στη Φινλανδία – αλλά και ο virtual reality τουρισμός – το Ελσίνκι αναμένει 1 εκατ. virtual επισκέπτες το 2019.
Τι καθιστά, όμως, τη μικρή αυτή σκανδιναβική χώρα μια από τις πιο φιλόξενες στον κόσμο για νεοσύστατες επιχειρήσεις; Το σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, η ισχυρή κυβερνητική στήριξη, τα παγκοσμίου κλάσης πανεπιστήμια, μια ευρύχωρη δεξαμενή ταλέντων και η παγκόσμια “Σύνοδος Κορυφής” των startups, το ετήσιο ραντεβού νεοφυών εταιρειών και επενδυτών, το Συνέδριο Slush, είναι κάποια από τα στοιχεία αυτά.
Το www.sepe.gr βρέθηκε στη Ελσίνκι, μετά από πρόσκληση της ελληνικής πρεσβείας της χώρας στην Αθήνα, για να παρακολουθήσει το “Slush 2018”, το μεγαλύτερο event για startups στον κόσμο. Στη φινλανδική πρωτεύουσα είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά πώς λειτουργεί το οικοσύστημα για τις startups και ποια είναι τα δομικά συστατικά της επιτυχίας του.
“Μητρική” φροντίδα
Εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια, κάθε Φινλανδός πολίτης, με το που γεννιέται, αποκτά το λεγόμενο “baby pack”. Το “κουτί του μωρού” περιλαμβάνει όλα όσα χρειάζεται μια οικογένεια για να μεγαλώσει το νεογέννητο: από είδη ένδυσης και υπόδησης μέχρι είδη διατροφής και παιχνίδια. Μια ετήσια δαπάνη της τάξης των €10 εκατ., που έχει στηρίξει γενιές Φινλανδών στα πρώτα τους βήματα.
Από φέτος, κάθε ξένη startup, που εγκαθίσταται στη χώρα, θα αποκτά το δικό της “Startup Kit”. Ένα πακέτο υπηρεσιών με όσα χρειάζεται μια νεοφυής εταιρεία, για να επιβιώσει στα πρώτα της βήματα. Με αυτόν τον τρόπο, το φινλανδικό οικοσύστημα, μέσω του Business Finland, απευθύνει στις νεοφυείς επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο ένα σαφές μήνυμα: ελάτε στη χώρα και θα σας μεγαλώσουμε σαν παιδιά μας.
“Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να γίνει κάποιος επιχειρηματίας. Πόσο μάλλον για να επιχειρήσει σε μια ξένη χώρα”, μας λέει η Marjo Ilmari, Executive Director του Business Finland, εξηγώντας τι επιδιώκει η Φινλανδία με το “Startup Kit”. Μέσω αυτού κάθε νεοφυής εταιρεία, που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στη Φινλανδία, έχει έναν πλήρη “οδικό χάρτη”, για να ξεκινήσει.
Έναν πρακτικό οδηγό, που σε τρία βήματα, λύνει όλα τα πιθανά προβλήματα, ώστε οι νέοι επιχειρηματίες να ασχοληθούν μόνο με την προσαρμογή τους στη νέα τους “πατρίδα”. Από την αίτηση για εγκατάσταση μέχρι τη δημιουργία και στη συνέχεια, την ανάπτυξη της νέας εταιρείας, αλλά και της προσωπικής ζωής στη χώρα.
Το “Startup Kit” απαντά σε όλες τις ερωτήσεις ενός νεόκοπου επιχειρηματία: από το πού είναι καλύτερο να εγκαταστήσει την εταιρεία μέχρι το που να μείνει. Από το πώς να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό μέχρι πώς να εντοπίσει τις διαθέσιμες πηγές χρηματοδότησης και να υποβάλει αίτηση.
Από το πώς να βρει μέλη διοικητικού συμβουλίου μέχρι το πώς να δικτυωθεί. Από το πώς θα αποκτήσει τηλέφωνο και σύνδεση στο ίντερνετ μέχρι πώς θα αποκτήσει “tax card” και ασφάλιση.
“Άδεια διαμονής” για startups
Το “Startup Kit” έρχεται να “κουμπώσει” πάνω στην “άδεια διαμονής” για startups (Startup Permit), κάτι σαν την “άδεια διαμονής” για απλούς πολίτες, που θεσμοθέτησε η χώρα τον Απρίλιο. Αφορά νέους επιχειρηματίες εκτός της Ε.Ε., αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από startuppers εντός της Ένωσης.
Δίνεται αρχικά για δύο χρόνια και μπορεί να ανανεωθεί στη συνέχεια. “Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, περισσότερες από 100 εταιρείες από 20 χώρες εκτός Ε.Ε. υπέβαλαν άδεια για την “Startup Permit”, μας εξηγεί η κυρία Ilmari.
Ένα άλλο μείζον κεφάλαιο, που έχει καλύψει πλήρως το φινλανδικό οικοσύστημα για τις startups, είναι οι χρηματοδοτήσεις. Σύμφωνα με την Executive Director μόνο μέσω του Business Finland, η συνολική χρηματοδότηση για τις νεοσύστατες επιχειρήσεις κάτω των 6 ετών ανήρθε το 2017 σε €142 εκατ. και διατέθηκε σε 820 startups.
Tο περασμένο έτος, η συνολική χρηματοδότηση που προσέλκυσαν οι startups επί φινλανδικού εδάφους ανήλθε σε €350 εκατ. Ο δε αριθμός των αιτήσεων για χρηματοδότηση εκκίνησης έχει υπερδιπλασιαστεί από το 2012: από 550 αιτήσεις (2012) σε 1.270 (2017).
Η χρηματοδότηση ξεκινά από την “day one”, ώστε να επιτρέψει στους νεοεισερχομένους να διερευνήσουν τις ανάγκες και τις πιθανές αγορές των πελατών, πριν προβούν σε έρευνα και ανάπτυξη και κλιμακώνεται όσο “ωριμάζει” η επιχείρηση.
Γιατί στη Φινλανδία
– H Φινλανδία είναι η πιο σταθερή χώρα στον κόσμο (Fund for Peace, Fragile States Index 2017), ενώ οι Φινλανδοί, ο πιο χαρούμενος λαός παγκοσμίως (World Economic Forum, World Happiness Report 2018).
– Βρίσκεται στην 1η θέση παγκοσμίως στη διαθεσιμότητα νέων τεχνολογιών (WEF Global Competitiveness Report 2017-2018).
– Κατέχει την παγκόσμια πρωτιά στην καινοτομία (The Consumer Technology Association 2018).
– Έχει το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης (Global Innovation Index 2017).
– Θεωρείται ο καλύτερος προορισμός της Ευρώπης για εταιρείες που θέλουν να επεκταθούν διεθνώς (FDI attractiveness scoreboard, Copenhagen Economics 2016).
– Διαθέτει τη δεύτερη πιο αναπτυγμένη ψηφιακή οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Digital Economy and Society Index 2017).
– Είναι πρώτη στον κόσμο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (World Economic Forum, Global Competitiveness Report 2017-2018: Primary Education).
– Κατατάσσεται δεύτερη, διεθνώς, στην ποιότητα των σπουδών STEM (WEF Global Competitiveness Report 2017-2018)
Πριν από λίγο καιρό, σε ένα από τα δωμάτια του 1ου ορόφου του ξενώνα «Γαλιλαία» έγινε ένα μικρό πάρτι. Η Μαρία είχε γύρω της τους φίλους και τους συγγενείς της, όσους την αγαπούσαν. Ακουσαν μουσική, τραγούδησαν, αντάλλαξαν όλα τα λόγια που έμενε να ειπωθούν.
Στο τέλος, αφού αποχαιρέτησε όλον τον κόσμο, είπε «και τώρα δεν αντέχω άλλο, θέλω να κοιμηθώ». Λίγο αφότου το ηρεμιστικό φάρμακο πέρασε στον οργανισμό της, η Μαρία μπήκε στην τελική καταστολή. Περίπου μία εβδομάδα μετά, κατέληξε ήσυχα στον ύπνο της.
«Αυτό δεν είναι ευθανασία, αυτό δεν είναι υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Αυτό είναι ανακούφιση», θα πει στην «Καθημερινή» και στην ρεπόρτερ Λίνα Γιάνναρου η Αλίκη Τσερκέζογλου, γυναικολόγος-ογκολόγος και διευθύντρια της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής «Γαλιλαία», η οποία πριν από έναν χρόνο άνοιξε και λειτουργεί το πρώτο και μοναδικό ελληνικό hospice, για τη δωρεάν φιλοξενία ασθενών τελικού σταδίου ή όσων αντιμετωπίζουν έντονα συμπτώματα από την ασθένεια ή τη χημειοθεραπεία.
Ήπια αναισθησία
«Εχουμε ασθενείς για παράδειγμα με εγκεφαλικές μεταστάσεις, οι οποίες μπορούν να κάνουν πολύ έντονες διεγέρσεις, πολύ δύσκολους πόνους που δεν μπορούν να ελεγχθούν. Σου λένε “θέλω να κοιμηθώ, να μην το νιώθω”. Η λεγόμενη τελική καταστολή είναι σαν μια ήπια αναισθησία, από την οποία μπορεί να βγει ο ασθενής εάν σταματήσουμε τη χορήγηση του ηρεμιστικού (σ.σ. αντίθετα με την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, στην οποία η χορήγηση της δόσης του φαρμάκου δεν είναι αναστρέψιμη). Μπορεί κάποιος να μπει σε αυτή προσωρινά, για την αντιμετώπιση κάποιας κρίσης, ή στο τέλος της ζωής του. Αυτό γίνεται πάντα με τη συναίνεση του ασθενούς και της οικογένειάς του κατόπιν εξαντλητικής συζήτησης, μιας μακράς διαδικασίας».
Τρεις «επιλογές»
Στα μέσα Νοεμβρίου, η Washington Post δημοσίευσε άρθρο του συνταξιούχου γαστρεντερολόγου και συγγραφέα Σάμιουελ Χάριγκτον με τίτλο «Επιλέγοντας την έξοδό σου», στο οποίο ανέπτυσσε την άποψη ότι για κάποιους ασθενείς τελικού σταδίου είναι καθησυχαστικό να έχουν ενός είδους έλεγχο στον χρόνο του θανάτου τους. Οι τρόποι επιτάχυνσης μιας ήδη προδιαγεγραμμένης πορείας –έγραφε– είναι τρεις: η διακοπή της θεραπευτικής αγωγής, η άρνηση σίτισης και η χορήγηση μιας θανατηφόρου δόσης φαρμάκου.
Στην Ελλάδα, το τελευταίο παραμένει παράνομο, ενώ η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών στη χώρα μας δεν έχει ούτε τις άλλες δύο επιλογές. Ελλείψει δομών ανακουφιστικής φροντίδας, όπως η «Γαλιλαία», οι περισσότεροι ασθενείς περνούν το τελευταίο στάδιο της ζωής τους στο νοσοκομείο. Ακόμα και όταν το τέλος είναι πολύ κοντά, σιτίζονται και ενυδατώνονται υποχρεωτικά, με ορό, κάνουν καθημερινά εξετάσεις σύμφωνα με το πρωτόκολλο, και συνεχίζουν τη φαρμακευτική αγωγή, ακόμα κι αν αυτή απλώς παρατείνει τη ζωή τους χωρίς να τη βελτιώνει. Κυρίως, περνούν τις τελευταίες τους ώρες μακριά από το σπίτι τους και τους οικείους τους.
Στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων
«Εχω δει πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά από το τέλος της ζωής τους να επιθυμούν τη διακοπή της θεραπείας τους. Αλλά μερικές φορές είναι σαν να θέλουμε να ξοδεύουμε φάρμακα εταιρειών. “Τρέχουν” οι οροί μέχρι που βγαίνει η ψυχή», λέει στην «Κ» η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών Αθηνών (ΚΕΦΙ) Ζωή Γραμματόγλου. «Πολλοί παρακαλούν τους γιατρούς να τους δώσουν κάτι να φύγουν, δεν αντέχουν. Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας, αυτό που χρειάζεται είναι η ανακουφιστική φροντίδα.
Οταν είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση, προέχει η ανακούφιση του ασθενούς, να μην πονάει και όχι να εξαντλείται από τα θεραπευτικά φάρμακα. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν δομές στα νοσοκομεία, hospices ή προγράμματα ανακουφιστικής φροντίδας κατ’ οίκον ώστε οι άνθρωποι να “φεύγουν” στο σπίτι τους». Το κενό μεταξύ νοσοκομείου και σπιτιού καλύπτουν, σε έναν βαθμό, άτυπα, οι μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων.
«Εχουμε αρκετούς φιλοξενούμενους τελικού σταδίου», λέει στην «Κ» ιδιοκτήτης ΜΦΗ, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Είναι περιστατικά που το νοσοκομείο έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά αλλά ούτε μπορεί να τα αναλάβει η οικογένεια. Αυτό που βλέπουμε όμως να συμβαίνει είναι σε μεγάλης ηλικίας ανθρώπους, να γίνονται θεραπείες για την επιμήκυνση της ζωής τους έστω για δύο μήνες. Τα παιδιά στην Ελλάδα δεν έχουν απογαλακτιστεί, ακόμα και όταν ο γονιός δεν έχει επαφή με το περιβάλλον, δεν έχει κίνηση, παλεύουν να τον κρατήσουν στη ζωή».
O ξενώνας «Γαλιλαία», η πρώτη και μοναδική Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας στην Ελλάδα, της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.
Η ταλαιπωρία
Με 26 ολόκληρα χρόνια «θητείας» στον «Αγιο Σάββα», η κ. Τσερκέζογλου γνωρίζει καλά ότι πολύ συχνά οι ασθενείς κάνουν θεραπεία «επειδή πολύ απλά αυτό ξέρει να κάνει το νοσοκομείο». «Ασθενείς έχουν πάρει την πρώτη γραμμή χημειοθεραπείας, έχουν κάνει υποτροπή, έχουν πάρει δεύτερη, τρίτη, τέταρτη γραμμή. Από ένα σημείο και μετά, όμως, η θεραπεία σε αρρωσταίνει πιο πολύ από ό,τι σου κάνει καλό. Το σταμάτημα μιας μάταιας θεραπείας δεν είναι ευθανασία», λέει.
Για τα παιδιά τους
Στον ξενώνα «Γαλιλαία», ομάδα γιατρών, ψυχολόγων, νοσηλευτών βρίσκονται κοντά στον ασθενή τελικού σταδίου, τον ενημερώνουν και τον αφουγκράζονται. Μπορεί η ίαση να μην είναι –πια– ο στόχος, αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούν να αλλάξουν σε αυτό το στάδιο. «Συχνότατα ακούμε ασθενείς να λένε “ξέρω ότι θα πεθάνω, αλλά πώς;”. Εχουν ανάγκη να κουβεντιάσουν γι’ αυτά που θα αφήσουν πίσω, πώς θα βιώσει η οικογένειά τους την απώλεια. Πάντα ξέρει ο ασθενής την κατάστασή του, το νιώθει πως επιβαρύνεται. Απλά δεν αντέχει να το συζητήσει με την οικογένειά του γιατί ούτε αυτή το αντέχει.
Εκεί έρχεται η ομάδα μας και διευκολύνει αυτή την επικοινωνία, να πουν οι άνθρωποι αυτά που θέλουν. Χρησιμοποιούμε αυτό τον χρόνο για να τους βοηθήσουμε να δουν τι θα ήθελαν από το υπόλοιπο της ζωής τους, τι εκκρεμότητες μπορεί να έχουν να λύσουν, τι επιθυμίες έχουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Πολύ συχνά έχουμε μανάδες που σου λένε “κουράστηκα, θέλω να φύγω”, αλλά τα παιδιά θέλουν να τις κρατήσουν εδώ. Συνήθως τους κάνουν το χατίρι, κάνουν θεραπείες για τα παιδιά μέχρι να δοθεί ο χρόνος σε όλους να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται». Στο τέλος, όποτε αυτό έρθει, είναι «εκεί», κρατώντας το χέρι των δικών τους. «Η ακοή φεύγει τελευταία, τους λέμε. Μιλήστε τους, σας ακούν».
Σε οικείο περιβάλλον
Οι στατιστικές θέλουν τις περισσότερες νοσηλείες στη ζωή ενός ασθενούς να γίνονται τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, επιβαρύνοντας τον ίδιο, τους φροντιστές του, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής του. Το 70% των ασθενών που βρίσκονται στον Ξενώνα «Γαλιλαία» «φεύγουν» στο σπίτι τους, σε οικείο περιβάλλον, κοντά στους δικούς τους. Το 50% δεν κάνει καμία εισαγωγή στο νοσοκομείο στο τελευταίο στάδιο
Να σημειωθεί ότι η πρωτοβουλία ανάπτυξης της μονάδας ανήκει στον μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο.
Πηγή: Politis Online, Αβέρωφ
