Μία θρησκεία μόνο εἶναι, ἡ Ὀρθόδοξος χριστιανική Θρησκεία. Καὶ τό πνεῦμα αὐτό τὸ ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἀληθές. Τὰ ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καὶ οἱ διδασκαλίες τους εἶναι μπερδεμένες.
Πρέπει νὰ δοῦμε ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι στὴν Ὀρθοδοξία.Ἐγώ τὴν ἔχω ζήσει καὶ τὴν ξέρω, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἔχω ζήσει, μέσα σὲ ἁγίους ἀνθρώπους, ποὺ πέφτουν, στὸ πνεῦμα αὐτό τῆς ἀληθείας.Ὑπάρχουν πολλά φῶτα ποὺ βλέπει κανείς καὶ ἐντυπωσιάζεται. Μὰ ἕνα εἶναι τὸ Φῶς τὸ Ἀληθινό. Πρέπει νὰ τὰ σκεφτοῦμε αὐτά.

( Ἅγιος Πορφύριος)

.… ζητοῦμε τὴν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, στὴν κοινωνικὴ ἕνωση, στὴν ἐμπορικὴ ἕνωση, στὴν πολιτισμικὴ ἕνωση καί, προπαντῶς, εἰς τὴν θρησκευτική ἕνωση, αὐτὸ ποὺ ἀκριβῶς λέμε Οἰκουμενισμός. Στὴ χοάνη αὐτὴ νὰ ρίξουμε ὅλες τὶς θρησκεῖες, νὰ βγάλουμε αὐτὸ ποὺ λέμε Οἰκουμενισμός. Θέτουμε, λοιπόν, «ἐκ ποδῶν» τὸν Θεόν, ποὺ σταμάτησε τὴν πυργοποιΐα, τότε, καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή. Τὸν διώχνουμε τὸν Θεό, δὲν τὸν χρειαζόμαστε τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς, ἀκραιφνῶς δαιμονική.

(Ἀπὸ ὁμιλία π. Ἀθαν. Μυτιληναίου γιὰ τὴνΠεντηκοστή- Νέος Πύργος Βαβέλ ὁ Οἰκουμενισμός)

Ὁ Σατανᾶς, φθονῶν τὸ μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία παρέμεινε παρθένος ἁγνή, ἄμικτος ἀπὸ τὰ μιάσματα πλανῶν καὶ αἱρέσεων, ἐτεχνούργησε τὸ νέον τοῦτο σύστημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἀγάπης κρύπτεται ὁ Ἀπατεών, ὁ ὁποῖος προτρέπει τοὺς Ὀρθοδόξους ν᾿ἀνοίξουν τὰς θύρας καὶ νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ ἐναγκαλισθοῦν ὅλους τοὺς αἱρετικούς, καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους ἀκόμη, καὶ νὰ γίνουν ὅλοι μία συναλοιφή.

(† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης )

Σέ καμία περίπτωση ὅμως καί γιά κανένα λόγο ἡ ᾿Εκκλησία δέν ἀδικεῖ τήν ἀλήθεια γιά νά ἐξυπηρετήσει δῆθεν τήν ἀγάπη, διότι ἀποκομμένη ἀπό τήν ἀλήθεια ἡ ἀγάπη ἐκφυλίζεται σέ ἀπάτη.
Αὐτήν τήν ἀπάτη προβάλλει ἐντυπωσιακά καί φαντασμαγορικά ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῎Αν μᾶς ἐνοχλεῖ ἡ μαζοποίηση καί χυλοποίηση τῶν πάντων κάτω ἀπό τόν ὁδοστρωτήρα τῆς παγκοσμιοποίησης, δέν εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνη ἡ μετάλλαξη τῆς οἰκουμενικότητας τῆς ᾿Εκκλησίας στό πονηρό καί διάτρητο οἰκουμενιστικό μοντέλο, πού προωθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός ἀνασταίνοντας τόν σαρωτικά ἀπέλπιδα συγκρητισμό. Αὐτός θά ἀποτελεῖ τή βάση τῆς προσχεδιασμένης καί ἤδη ἐκκολαπτόμενης νέας ἐκκλησίας.

(Στέργιος Ν. Σάκκος, καθηγητής Θεολογικής ΑΠΘ)

Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». Πρόσεχε μή σέ πλανήσει τό δόλιο αὐτό κίνημα. Εἶναι μιά μεγάλη αἵρεση, εἶναι «παναίρεση». Ἡ αἵρεση αὐτή θέλει νά ἑνώσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστης μας μέ τά ψέματα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, γιά ἀγάπη τάχα, γιά ἑνότητα τάχα. Ἀλλά, ὅπως τό καταλαβαίνεις, δέν μπορεῖ τό ψέμα νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀλήθεια, οὔτε τό φῶς νά ἑνωθεῖ μέ τό σκοτάδι. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τό βάπτισμά μας ὁρκιστήκαμε ὅτι θά κρατήσουμε τήν πίστη μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀκόμη, ἀγαπητέ μου, καί ἄν ἔρθουν χρόνια, πού μᾶς βάλουν τό μαχαίρι στόν λαιμό γιά τήν πίστη μας, ἐμεῖς νά ποῦμε αὐτό πού ἔλεγαν οἱ ἅγιοι μάρτυρες: «Πιό βαθιά τό μαχαίρι• δέν ἀρνοῦμαι τήν ἀγάπη μου στόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μου».

(Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας)

Ἐπειδή βλέπω τόν μεγάλον σάλον πού γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καί τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου μετά τοῦ Πάπα, ἐπόνεσα καί ἐγώ σάν τέκνον Της…
…Φαντάζομαι ὅτι θά μέ καταλάβουν ὅλοι, ὅτι τά γραφόμενά μου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας βαθύς μου πόνος διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή.
Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει.
Ἐπίσης, ἄς γνωρίσωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Η μόνη ἔλλειψις πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί. Ὅμως, δέν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει.

( Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης)

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν (ἀνθρωπισμῶν), μὲ ἐπὶ κεφαλής τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι οἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸ ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις.

(Ἀγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)

Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»

(Ἐφραίμ Κατουνακιώτης)

Η Ορθόδοξη ιεραποστολή είναι η απάντηση στη νοθεία της πίστεως. Μόνο αν η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει ορθόδοξα την ιεραποστολή της προς τους ετεροδόξους, τότε μόνο υπάρχει ελπίδα να υπάρχει ανατροπή, όχι της ορθοδοξίας (!), αλλά της αιρέσεως του οικουμενισμού υπέρ της σωτηρίας των ετεροδόξων.

(π. Πέτρος Χήρς)

Πηγή: Αβέρωφ

Οι υπογράφοντες Έλληνες Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι με κατάπληξη, απογοήτευση και οδύνη παρακολουθούμε τη διαρκή υποβάθμιση της κλασικής παιδείας στο γυμνάσιο και λύκειο της Ελλάδας, την οποία συστηματικά και εμπρόθετα προωθεί το Υπουργείο Παιδείας. Μετά την πρωτοφανή κατάργηση στα λύκεια της διδασκαλίας του Επιταφίου που ο Θουκυδίδης αποδίδει στον Περικλή, δηλαδή ενός κειμένου το οποίο προσφυώς έχει χαρακτηριστεί «Ο διθύραμβος της δημοκρατίας», καταφέρονται τώρα στο γυμνάσιο καίρια πλήγματα κατά της κλασικής παιδείας

Οκτώβριος 19, 2016

Προς

Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο

Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα

κ. Πάνο Καμμένο, Πρόεδρο των ΑΝΕΛ, του κόμματος της συγκυβέρνησης

Τον Υπουργό Παιδείας κ. Νίκο Φίλη

κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης

Αρχηγούς όλων των Πολιτικών Kομμάτων

Όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων

Την Ακαδημία Αθηνών

Την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας

Τα Ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα

Τις Ελληνικές Φιλολογικές Ενώσεις (Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων, Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων).

Τις εκπαιδευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ.

Τους εκπροσώπους της πνευματικής ζωής της χώρας

Οι υπογράφοντες Έλληνες Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι με κατάπληξη, απογοήτευση και οδύνη παρακολουθούμε τη διαρκή υποβάθμιση της κλασικής παιδείας στο γυμνάσιο και λύκειο της Ελλάδας, την οποία συστηματικά και εμπρόθετα προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.

Μετά την πρωτοφανή κατάργηση στα λύκεια της διδασκαλίας του Επιταφίου που ο Θουκυδίδης αποδίδει στον Περικλή, δηλαδή ενός κειμένου το οποίο προσφυώς έχει χαρακτηριστεί «Ο διθύραμβος της δημοκρατίας», καταφέρονται τώρα στο γυμνάσιο καίρια πλήγματα κατά της κλασικής παιδείας:

1. Με την αφαίρεση από κάθε τάξη μιας εβδομαδιαίας ώρας διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών.

2. Με την τοποθέτηση του μαθήματος εκτός των προαγωγικών και των απολυτηρίων εξετάσεων στο γυμνάσιο – ένα μέτρο που καθιστά τα Αρχαία Ελληνικά στην κυριολεξία «παρία» του ωρολογίου προγράμματος και προοιωνίζεται τη μελλοντική τυπική, πλέον, κατάργησή τους ως διδασκόμενου μαθήματος.

Είναι στ’ αλήθεια τραγικό να αναγνωρίζουν ομόφωνα οι ξένοι την τεράστια συμβολή της κλασικής παιδείας στη διαμόρφωση του πολιτισμού της Δύσης και την ίδια στιγμή να μεθοδεύεται ο οριστικός ενταφιασμός της παιδείας αυτής στην ίδια τη γενέθλια χώρα της! Με κίνδυνο, λοιπόν, να υποχρεωθούμε στην επανάληψη κοινοτοπικών αλλά αδιαφιλονίκητων αληθειών, ας μας επιτραπεί να επισημάνουμε τα εξής.

Στα αρχαία ελληνικά κείμενα διατυπώνονται κατά τρόπο καίριο και σαφή τα μεγάλα ανθρώπινα προβλήματα και συλλαμβάνονται οι αξίες που κατοχυρώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όποιος «ζυμώνεται» με την αρχαία γραμματεία, στην οποία παρακολουθούμε τη σταδιακή επικράτηση και κυριαρχία του λόγου έναντι του μύθου, τείνει να αντιμετωπίζει άφοβα την αλήθεια, συγκινείται από τις εκφάνσεις του ωραίου, εθίζεται στην τήρηση του μέτρου, ασκείται στην αυτογνωσία και τον αυτοσεβασμό, μυείται στην απορία και την έρευνα και ενστερνίζεται το ιδεώδες της ελευθερίας. Αν οι διανοούμενοι και οι φιλόσοφοι σε διεθνές επίπεδο ξεκινούν από την αρχαία γραμματεία και επιστρέφουν διαρκώς σ’ αυτήν για να ανανεώσουν τις πηγές της έμπνευσής τους, αυτό συμβαίνει, γιατί η συγκεκριμένη γραμματεία αποτελεί πρώτης τάξεως αγωγή σκέψης και ήθους. Αυτά όλα βέβαια ισχύουν κατά μείζονα λόγο για τον Έλληνα μαθητή και σπουδαστή, του οποίου η εθνική συνείδηση και η πολιτιστική ιδιοπροσωπία συνδέονται άρρηκτα με τη ζωντανή και δημιουργική επικοινωνία με το γραμματειακό πλούτο του ελληνικού παρελθόντος και ειδικότερα της Αρχαίας Ελλάδας.

Οι αρχαιοελληνικές, όμως, ιδέες και αξίες συνυφαίνονται άμεσα με την αρχαία ελληνική γλώσσα, μέσω της οποίας έχουν συλληφθεί και διατυπωθεί. Η εξοικείωση του Έλληνα μαθητή με την αρχαία ελληνική γλώσσα είναι πολλαπλά ευεργετική, γιατί:

1. Συμβάλλει στη «μετά λόγου γνώσεως» εκμάθηση και χρήση της Νέας Ελληνικής (Δημοτικής).

2. Προστατεύει από την εισβολή στη Νέα Ελληνική ξενόφερτων όρων και νεολογισμών.

3. Ελαχιστοποιεί τις περιπτώσεις κακοποίησης της μητρικής γλώσσας.

4. Καταπολεμά την τάση για εκφραστική προχειρότητα και γλωσσική ασυδοσία. Και το πιο σημαντικό,

5. Καθιστά δυνατή την εξοικείωση με τις παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, ώστε να επιτευχθεί η επικοινωνία με τη διαχρονική γραμματειακή παραγωγή της Ελλάδας.

Με αυτά τα δεδομένα, απευθύνουμε έκκληση στην πολιτική και την πνευματική ηγεσία της χώρας να μεριμνήσει για την ουσιαστική αναβάθμιση και ενίσχυση των κλασικών σπουδών στην ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι το έδαφος στο οποίο ή Νέα Ελληνική ριζώνει και ανθοφορεί και όχι ο αντίπαλος της Νέας Ελληνικής. Καλούμε επομένως και τις Ελληνίδες και τους Έλληνες φιλολόγους να βάλουν με τον εαυτό τους και με την παιδεία του τόπου ένα ιστορικό στοίχημα: επιστρατεύοντας το πάθος, τον ενθουσιασμό, την έμπνευση, την ευρηματικότητα, το ταλέντο και το μεράκι που διαθέτουν, να εισαγάγουν αλλαγές στην διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών με σκοπό να εμπνεύσουν στους μαθητές τους την αγάπη και το σεβασμό για το μάθημα, συμβάλλοντας έτσι στην παιδευτική ανάκαμψη και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.

Οφείλουμε, επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι σε μια χώρα με υπογεννητικότητα, οξύτατη οικονομική κρίση, μαζική μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό και εισροή χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, η μεθοδευμένη αποκοπή των Ελλήνων μαθητών από την αρχαία ελληνική γλώσσα είναι για την παιδεία του τόπου ένα είδος πολιτιστικής γενοκτονίας, που μακροπρόθεσμα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την εθνική επιβίωση του ελληνισμού. Αντίθετα, αν για την πολλαπλά χειμαζόμενη Ελλάδα ο τουρισμός θεωρείται η «βαριά βιομηχανία» της, η ζωντανή σύνδεση των Ελλήνων μαθητών με την αρχαία ελληνική γλώσσα, καθώς και με τον αξιακό και το νοηματικό πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αποτελεί την ιδανικότερη αμυντική θωράκιση του ελληνισμού και μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις για πολιτιστική και εθνική αναγέννηση της χώρας.

Ας πάψουμε να πριονίζουμε εμείς οι ίδιοι το πολιτιστικό κλαδί στο οποίο ακουμπάμε ως έθνος.

Οι καιροί δεν επιτρέπουν να «παίζομεν εν ου παικτοίς».

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του και ας εκπληρώσει το χρέος του.

Οι υπογράφοντες: (ΠΗΓΗ: https://professors-phds.com/ )

1.- Τάρταρης Χρίστος, Διδάκτωρ Παιδαγωγικής, Member of New York Academy of Sciences, and , Member of Societa di Storia Patria per la Puglia sez. Di Tricase. ΕΛΛΑΣ

2.- Αρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική, Ph.D. Διδάκτωρ Νευροεπιστημών, Μέρυλαντ, ΗΠΑ

3.- Ρήγος Ευάγγελος, Master Mariner, Pace University, BBA, New York – ΕΛΛΑΣ

5.- Ιωάννου Πέτρος, Καθηγητής, Διευθυντής Κέντρου Μεταφορών Προηγμένης Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Νότιας Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.

6.- Ιωάννης Ν. Χατζόπουλος, MSCE, PhD Ομότιbμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Τ. καθηγητής Πανεπιστημίου CSUF, USA, Πύργοι Θερμής, Μυτιλήνη, 81100 ΕΛΛΑΣ

7.- Παπαδόπουλος Θ. Νικόλαος Ομ. Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ. ΕΛΛΑΣ

8.- Σίνη Μάρθα Docent at the Walters Art Museum Baltimore, Maryland U.S.A.

9.- Moschovakis Κ. Α.,, M.D., Ph.D. Professor of Physiology University of Crete Group Leader, Computational Neuroscience Group, Institute of Applied and Computational Mathematics FORTH Ομ. Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ. ΕΛΛΑΣ

10.- Οικονομίδης Σπύρος Διδάκτωρ Διοικητικών Επιστημών Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, USA

11.- Alexandraki Despina, Biology Department, University of Crete, ΕΛΛΑΣ

12.- Kakavas Maria

13.- Balopoulos Victor, Ph.D. Associate Professor Department of Civil Engineering School of Engineering, Democritus University of Thrace Campus, Xanthi, 67100, GREECE

14.- Gatzoulis Nina, Professor Humanities, Classics and Italian University of New Hampshire USA

15.- Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία, Πρ.Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.

16.- Ανδρεάτος Αντώνης, Δρ Πληροφορικής, Καθηγητής, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.

17.- Leventouri Theodora, PhD., Professor of Physics Director, Medical Physics Program Director, Center for Biomedical and Materials Physics Florida Atlantic University Boca Raton, FL 33431, USA

18.- Παντελής Δημήτριος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ

19.- Poularikas Alexander, Ph.D Professor Emeritus University of Alabama, Huntsville Huntsville Alabama, USA

20.- Ιεραπετρίτης Δημήτρης, Δρ. Γεωγραφίας, ΕΛΛΑΣ

21.- Vardulakis Antonis I.G., Prof. Senior Member IEEE Department of Mathematics Aristotle University of Thessaloniki GREECE

22.- Χολέβας Κωνσταντίνος , Πολιτικός Επιστήμων, Γλυφάδα, ΕΛΛΑΣ

23.- Φούφα Ελενη Εμμ., Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας και Κινηματογράφου SUNY ERE Buffalo NY – USA

24.- Κυριακού Γεώργιος, Καθηγητής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. ΕΛΛΑΣ

25.- Triantafillou Georgia, Ph.D. Professor of Mathematics Temple University, USA

26.- Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, 265 04 Πάτρα – ΕΛΛΑΣ

27.- Dokos Socrates, PhD Associate Professor, Graduate School of Biomedical Engineerin UNSW AUSTRALIA UNSW SYDNEY NSW 2052 AUSTRALIA

28.- Νικολαΐδης Τάσος, Ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ

29.- Halamandaris Pantelis, Professor Emeritus Brandon University, Canada

30.- Kοζυράκης Κ., Επικ.Καθηγητής Οδοντιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ

31.- Φυτρολάκης Νικόλαος, , Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π. ΕΛΛΑΣ

32.- Αργυρόπουλος Γιάννης, PhD, AT&T Labs Διευθυντικό στέλεχος τεχνικού προσωπικού. USA

33.- Οkos Anthony, MD, Clinical Assistant Professor of Medicine, University of Washington Medical Center Seattle, WA USA

34.- Γρυσπολάκης Ιωακείμ, Ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης, GREECE

35.- Bougas Ioannis, PhD, Director of Statistical Consulting Bell (Ret.) Montreal, CANADA

36.- Ρήγα Αλεξανδρος, Καθηγητής Δ.Π.Θ., GREECE

37.- Vlachos Dimitrios, PhD ., Assistant Professor, Department of Physics, University of Ioannina, Hellas

38.- Σίδερης Κοσμάς Κ. Αναπλ. καθηγητής Τμήματος Πολ. Μηχανικών Δ.Π.Θ. GREECE

39.- Tsoka Gregory N., Prof. of Exploration Geophysics Laboratory of Exploration Geophysics Aristotle University of Thessaloniki 54124 Thessaloniki, Greece

40.- Ves Sotirios, PhD., Professor Physics Department Aristotle University of Thessaloniki 541 24 Thessaloniki, GREECE

41.- Κουρούμαλης H., Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Παν. Κρήτης, GREECE

42.- Μπακάλης Ναούμ, PhD. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, GREECE

43.- Moraitis Nikolaos L., . Ph.D. International Relations, Comparative Politics, U.S. Foreign Policy. University of California, USA

44.- Evangeliou Christos C., Professor of Philosophy, Towson University, USA

45.- Χαμζάς Χριστόδουλος, Καθηγητής, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης –ΕΛΛΑΣ

46.- Αθανασούλης Γεράσιμος, Καθηγητής ΕΜΠ Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΛΛΑΣ

47.- ΚΑΜΑΡΑΤΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, PhD.( τ. Καθηγητής του Παν/μίου Ιωαννίνων, υπηρετήσας και σε Παν/μια – Κέντρα Ερευνών των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ευρώπης). ΕΛΛΑΣ

48.- Βασιλειάδης Δαμιανός, Δημοδιδάσκαλος, συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ

49.- Κουμάκης Λεωνίδας, Νομικός, Συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ.

50.- Μπαλόγλου Γεώργος , PhD, Θεσσαλονίκη πρώην αναπληρωτής καθηγητής πολιτειακού πανεπιστημίου Νέας Υόρκης USA

51.- Thomais Kakouli-Duarte, PhD Research Leader EnviroCORE | Lecturer in Biosciences Department of Science and Health Institute of Technology Carlow Kilkenny Road, Carlow IRELAND

52.- Χουλιαρά Ελένη, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ΕΛΛΑΣ

53.- Παύλος Γεώργιος, Αναπλ. Καθηγ. Τμ. Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Πολυτεχνική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστημίο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

54.- Vallianatos Evaggelos, Ph.D., former professor, author of several books, historian, Claremont, CA, USA

55.- Παπαγιάννης Γρηγόριος, αναπληρωτής καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ

56.- Ὑψηλάντη Μαρία, Ἐπίκουρος Καθηγήτρια Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας

Πανεπιστήμιο Κύπρου Τμῆμα Κλασσικῶν Σπουδῶν καὶ Φιλοσοφίας , Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ

57.- Michopoulos Aristotle, Ph.D Professor & Greek Studies Chair Hellenic College, Brookline, MA USA

58.-. Magliveras Spyros S., , Ph.D. Professor Mathematical Sciences Dept. and Assoc. Director Center for Cryptology and Info. Security Florida Atlantic University Boca Raton, FL. U.S.A.

59.- Anagnostopoulos Stavros A., Professor Emeritus, University of Patras Chief Editor, Earthquakes and Structures 26500, Patras, GREECE.

60.- Arkas Evangelos, PhD London, UK.

61.- ΜΠΑΡΔΗΣ NIKOLAOS , ΙΑΤΡΟΣ, MD, ΑΘΗΝΑ, ΕΛΛΑΣ

62.- Katsifis Spiros, PhD Professor and Chair, Biology University of Bridgeport, Brtidgeport CT, USA

63.- Noutsis Konstantinos, MD ex-Director Evangelismos Hospital, GREECE

64.- Fountzoulas Costas G., School of Engineering, Widener University, Philadelphia, USA

65.- Αντιναύαρχος Χρανιώτης Γεώργιος Π. ΠΝ (εα), Vice Admiral Georgios P. Chraniotis HN (ret) Ιδρυτής και Πρόεδρος, Founder and President Patron of the Wall Painting & Iconography Diploma, Liturgical Arts Programme, The Prince’s School of Traditional Arts, Κέντρο Νεοκλασσικής Γλυπτικής ΝΙΚΟΣ ΣΟΦΙΑΛΑΚΗΣ, The Nikos Sofialakis Center of Neoclassical Sculpture, ΕΛΛΑΣ

66.- Hatzichronoglou Lena, PhD., Prof. of Classics and Modern Greek. Prof. Of Humanities at Macomb Community College ; Founder and President of Hellenic Visions. USA

67.- Karagiannidis Iordanis, Associate Professor, Division of Digestive Diseases David Geffen School of Medicine, UCLA, USA

68.- Δρ. Δημούτσος Ι. Ανδρέας Ph.D Παραγωγικότητας, ΕΛΛΑΣ

69.- Yfantis E.A., Ph.D. Professor of Computer Science, USA

70.- Σαραντίδης Απόστολος Κανδιανού, Δάσκαλος στην Καβάλα και Πολιτικός Επιστήμονας ΕΛΛΑΣ

71.- Πελεκάνος Νίκος, Καθηγητής Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Υλικών Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ

72.- Βαρβούνης Γεώργιος, Ph.D. Καθηγητής Οργανικής Χημείας, Τμήματος Χημείας, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ελλάς.

73.- Πετράκης Λεωνίδας, PhD, Chairman of Department of Applied Science and Senior Scientist (Retired), Brookhaven NationaL Laboratory, USA.

74.- Κατσέτος, Χρίστος Δ., Καθηγητής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Drexel, Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ

75.- Μπάτης Γεώργιος. Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ, ΕΛΛΑΣ

76.- Γεώργιος Τσαπαρλής, Ph.D., FRSC, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ΕΛΛΑΣ

77.- Zahariadis Nikolaos, Professor of International Studies, Rhodes College, USA.

78.- Παπαθανασίου Μαρω Κ., Ομότιμος Καθηγήτρια, Τμήμα Μαθηματικών ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ

79.- Καμέας Αχιλλέας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ΕΛΛΑΣ

80.- Zolotas Argyrios PhD., Reader, University of Lincoln, United Kingdom Deputy Director of Research, School of Engineering UK

81.- Μπλύτας Γεωργιος, PhD, Διδάκτωρ Φυσικοχημείας, Συγγραφεύς, Τέξας, ΗΠΑ

82.- Κυριακού Αναστασία, Φυτοπαθολόγος, ΕΛΛΑΣ

83.- Αναστασοπούλου Ιωάννα , Καθηγήτρια ΕΜΠ, ΕΛΛΑΣ

84.- Lazarides Georgios Emeritus Professor, Aristotle U. of Thessaloniki, ΕΛΛΑΣ

85.- Καπιδάκης Σαράντος, Καθηγητής Σχολή Επιστήμης της Πληροφορίας και Πληροφορικής Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ΕΛΛΑΣ

86.- Papadopoulos Kyriakos, Professor of Chemical & Biomolecular Engineering Tulane University New Orleans -USA

87.- Συγκλητή Πελίδου, Επίκ. Καθ. Νευρολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων , Ελλάδα

88.- Κατσιμάνης Κυριάκος, Docteur d’Etat ές Lettres (Paris-Sorbonne) Επ. Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επιτ. Σύμβουλος-Τ. Αντιπρόεδρος του Παιδ.. Ινστιτούτου-ΕΛΛΑΣ

89.- Κανελλόπουλος Νικόλαος, Αναπληρωτής Πρόεδρος Ιονίου Πανεπιστήμιου. Καθηγητής Εφαρμογών Πληροφορικής. Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, ΕΛΛΑΣ

90.- Poularikas Αlexander, Ph.D. Professor Emeritus, Author, University of Alabama, USA

91.- Παπαμαρινόπουλος Σταύρος Π. , τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ΕΛΛΑΣ

92.- Economou Eleftherios , Emeritus Professor, University of Crete, HELLAS

93.- Ηλίας Σταμπολιάδης, Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ

94.- Vassiliou Y., Emeritus Professor, Director ICCS – National Technical University of Athens, GREECE

95.- Καλογεράς Αθανάσιος, Κύριος Ερευνητής, Ερευνητικό Κέντρο ΑΘΗΝΑ-ΕΛΛΑΣ

96.- Δεριζιώτης Δημήτρης Ι. Ομ. Καθηγητής του ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ

97.- Κανάρης Τσίγκανος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ

98.- Sakkas Lazaros, MD, DM, PhD(UK), FRCP(UK) Professor of Medicine and Rheumatology University of Thessaly, ΕΛΛΑΣ

99.- Synodinou Clairy

100.- Υποναύαρχος ε.α. Σωτήριος Γεωργιάδης Π.Ν., Διπλωματούχος Ναυπηγός του Royal Naval College, Greenwich, London, England – ΕΛΛΑΣ

101.- Παπαθεοδώρου Γιώργος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ΕΛΛΑΣ

102.- Μανιάς Στέφανος, Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου-ΕΛΛΑΣ

103.- Γρουμπός Πέτρος Π. , Καθηγητής Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ

104.- Τζάνος Κώστας, Δρ Πυρηνικής Τεχνολογίας, USA

105.- Μήτσης Μιχάλης Χ., Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής - Μεταμοσχεύσεων Ιατρικό Τμήμα, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΛΛΑΣ

106.- Κοσμάς Κ. Σίδερης, Αναπλ. καθηγητής Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΘ, ΕΛΛΑΣ

107.- Nikolakopoulos Konstantinos, PhD, Prof., Orthodoxe Theologie, Universität München, GERMANY

108.- Kotsakis Evangelos, PhD, Electronic and Electrical Engineering, Joint Research Center of the European Commission, ITALY

109.- Stergianopoulos Panagiotis, , Economist Prof.(Ret.) Connecticut State University, USA

110.- Vice Admiral Georgios P. Chraniotis HN (ret) Founder and President Patron of the Wall Painting & Iconography Diploma, Liturgical Arts Program, The Prince’s School of Traditional Arts, ΕΛΛΑΣ

111.- Παπακώστας Στέφανος, Μ.Β.Α (University of Texas at El Paso), Πρώην καθηγητής των αμερικανικών κολλεγίων, Southeastern College, Deree College, University of Indianapolis (Athens Campus) ΕΛΛΑΣ

112.- Politis Dimitris, Distinguished Professor of Mathematics University of California, San Diego USA

113.- Alexandrakis George C., Distinguished Professor Emeritus, University of Miami, USA

114.- Yiacoumettis Andreas, Prof. ESPRAS President President UEMS Section Plast. Rec. & Aesth. Surgery USA

115.- Κλάδη Μαριάνθη, πρώην επίκουρη καθηγήτρια, Πάντειο πανεπιστήμιο, ΕΛΛΑΣ

116.- Tryphonopoulos Demetrios P., Dean, Faculty of Arts & of Graduate Studies Professor, Department of English and Creative Writing, Brandon University Adjunct Professor, Department of English and Creative Writing, University of New Brunswick Editorial Collective, Paideuma: Modern and Contemporary Poetry and Poetics Secretary, Ezra Pound Society Brandon University, USA

117.- Kodogianidis Nikolaos, PhD, Former professor of Mathematics Electrical Engineer Fred Wilson & Associates Jacksonville, FL. USA

118.- Φουντόπουλος Παναγιώτης, Δρ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ

119.- Σπυρονικόλας Χοϊδάς, Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ

120.- Τσίρκα Άννα, Παιδοκαρδιολόγος, Επίκεντρο. Καθ. Παιδιατρικής Ιατρική Σχολή Πανεπιστήμιο Tufts, USA

121.- Christodoulou Niki, PhD, Associate Professor of Curriculum and Instruction DEPARTMENT OF ADVANCED STUDIES AND INNOVATION, COLLEGE OF EDUCATION Augusta University, USA

122.- Yiacoumettis Andreas, PhD., ESPRAS President President UEMS Section Plast. Rec. & Aesth. Surgery HELLAS

123.- Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη Ελένη, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιονίου Πανεπιστημίου, ΕΛΛΑΣ

124.- Tsatsanifos Christ, PhD., Tunnel Expert QIRP Department QATAR

125.- Petros Ethel Petrou, PhD Professor, Chair-Physics Dept. Erie Community College-South Campus Orchard Park, 14127, NY, USA

126.- Αθανασούλης Γεράσιμος, Καθηγητής ΕΜΠ Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών, ΕΛΛΑΣ

127.- Κατσιφαράκης Κώστας, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, ΑΠΘ ΕΛΛΑΣ

128.- Παληός Λεωνίδας, Καθηγητής Τμήμα Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΛΛΑΣ

129.- Καρανικόλας Παύλος, Επίκουρος Καθηγητής Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Τμήμα Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης, ΕΛΛΑΣ

130.- Κουρούμαλης Ηλίας, Ομότιμος Καθηγητής Γαστρεντερολογίας Ιατρικής Σχολής aΠαν. Κρήτης, ΕΛΛΑΣ

131.- Χριστοφόρου Ευάγγελος Β. Καθηγητής ΕΜΠ Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, ΕΛΛΑΣ

132.- Κραββαριτης Δ. Ομ. Καθηγητης ΕΜΠ, ΕΛΛΑΣ

133.- Κωνσταντόπουλος Ιωάννης Β. Ομότιμος Καθηγητής Universite Libre de Bruxelles  πρώην Καθηγητής Σ.Ν.Δοκίμων, ΕΛΛΑΣ

134.- Κατσούφης Ηλίας Κωνστ. Ομότ. Καθηγ. Ε.Μ.Πολυτεχνείου, ΕΛΛΑΣ

135.- Panos Niarchos, Indiana University, [Ret. H.R. Administrator] USA

136.- Δεληγιάννης Ιγνάτιος, Καθηγητής Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης ΕΛΛΑΣ

137.- Patitsas Tom A. J., PhD, Professor Emeritus, Physics Laurentian University Sudbury, ON, CANADA

138.- Spyridakis Stylianos V., PhD, Professor of Ancient History University of California, Davis USA

139.- Αναστάσιος Μπούντης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Αντεπιστέλλον Μέλος Ακαδημίας Αθηνών Μέλος Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (Salzburg), ΕΛΛΑΣ

140.- Παπαϊωάννου Γεώργιος, επίκ. καθηγητής, Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Κέρκυρα, Ελλάδα

141.- Ξανθάκη-Καραμάνου Γεωργία, Ομότ. Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασσικών Σπουδών (F.I.E.C.) ΕΛΛΑΣ

142.- Τζαμπίρας Γ. Καθ. ΕΜΠ Σχολή Ναυπηγών Μηχ. Μηχ. ΕΛΛΑΣ

143.- Deligiannis Konstantinos, GE Healthcare General Manager SouthEastern Europe

144.- Μαγκλιβέρας Σπύρος, Professor, Mathematical Sciences & Assoc. Director CCIS Florida Atlantic University, USA

145.- Talelli Olympia, Professor, Univ. National and Kapodistrian Univ. of Athens, ΕΛΛΑΣ

146.- Στουρνάρας Γεώργιος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, ΕΛΛΑΣ

147.- Μαρσέλος Μάριος-Αθανάσιος, MD, PhD, Ομότιμος Καθηγητής Φαρμακολογίας, Ιατρικό Τμήμα Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΛΛΑΣ

148.- Λευτάκη Μαρία Αλεξ. πρώην Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών, ΕΛΛΑΣ

149.- Kontos John, Emeritus of Univ. of Athens ΕΛΛΑΣ

150.- Καρκαμπούνας Σπυρίδωνος, Phd., Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσιολογίας Εργαστήριο Πειραματικής Φυσιολογίας, Μονάδα Περιβαλλοντικής Φυσιολογίας Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ΕΛΛΑΣ

151.- Sangvinatsos Andonios, Economist, Pacific Investment Company, Newport Beach, CA USA.

152.- Tzika A. ,Aria, Ph.D Director of the NMR Surgical Laboratory Department of Surgery Massachusetts General Hospital and Shriners Burns Institute Harvard Medical School, USA

153.- Savaki Helen, Professor, Medical Faculty, University of Crete HELLAS

154.- Angelopoulos Nikiforos V., Professor of Psychiatry, Medical School, University of Thessaly, HELLAS

155.- Βουδριάς Ευάγγελος, Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ

156.- Γρηγόρης Παπαγιώτης, Πολιτικός Μηχανικός Πανεπιστήμιο Michigan USA Πτυχειο Ανωτ. Πολιτικου Μηχανικού, ΕΛΛΑΣ

157.- Bountis Anastasios (Tassos), Professor, Corresponding Member of Academy of Athens Member of European Academy of Sciences and Arts Department of Mathematics University of Patras ΕΛΛΑΣ

158.- Αλμπούρα Ευστρατία, MScPsy, Developmental Licensed Psychologist, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

159.- Αρταβάνης Μάνθος, Πρ. Πρόεδρος και CEO της AIG Life στην Τσεχία και Βουλγαρία, Πρόεδρος του Ιδρύματος για την Αναπτυξη της Ελληνοκινεζικής Φιλίας, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

160.- Κουτσούκος Πέτρος, Καθηγητής Τμήματος Χημικών Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών, ΕΛΛΑΣ

161.- Μέρμηγκας Ελευθέριος, (τ.) Καθηγητής, State University of New York at Buffalo, Η.Π.Α.

162.- Benos Nikos, PhD, Assistant Professor, Department of Economics, University of Ioannina, University Campus, ΕΛΛΑΣ

163.- Kornilaki Ekaterini, PhD, Associate Professor in Developmental Psychology, University of Crete, Department of Preschool Education, Gallos Campus Rethymnon Crete, GREECE

164.- Strataridaki Anna, Associate Professor of Ancient History Faculty of Education University of Crete, GREECE

165.- Αλεβίζος Γιάννης , Καθηγητής φυσικής στο 7ο Λύκειο Αθηνων, ΕΛΛΑΣ

166.- Athanassiadou Aglaia, Professor Emeritus, University of Patras Medical School HELLAS

167.- Kalliopi (Popy) A. Roubelakis-Angelakis, M.S., Ph.D., Professor of Plant Physiology & Biotechnology ex President & Secretary General of FESPB Department of Biolog Heraklion HELLAS

168.- Δημήτριος Παντελής, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

169.- Gatzoulis Vassilios (Bill) President of Hellenic Society PAIDEIA of New Hampshire USA

170.- Γκίνης Στέλιος ( Ph.D ) ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΣ Ομότιμος καθηγητής ΕΛΛΑΣ

171.- Papadopoulos A. P. (Tom) r. Senior Research Scientist, and Adjunct Professor (Guelph, Laval)Windsor, Ontario, CANADA

172.- Τσουγκαράκης Δημήτριος, , Ομότιμος Καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, πρώην Πρύτανης ΕΛΛΑΣ

173.- Tsiotas Georgios K., Assist. Professor in Quantitative Methods, Department of Economics,University of Crete, Panepistimioupolis Gallou, 74100, Rethymnon-HELLAS

174.- Rozos Dimitrios, r. Associate Professor of NTU HELAS

175.- Πανοσκάλτσης Βασίλης Π., M.S., M.A., Ph.D. University of California at Berkeley Καθηγητής Πολυτεχνική Σχολή ΔΠΘ – HELLAS

176.- Καλδή Μιράντα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Διεύθυνσης Χορωδίας Μέλος Συμβουλίου Ιδρύματος ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ –ΕΛΛΑΣ

177.- Κωνσταντή Μαρία, Καθηγήτρια Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων – ΕΛΛΑΣ

178.- Μελακοπίδης Κώστας τ. Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Κύπρου – ΚΥΠΡΟΣ

179.- Αντωνοπούλου- Χαραλαμποπούλου Ευγενία, Επ. Καθηγήτρια ΕΚΠΑ – ΕΛΛΑΣ

180.- Κουτσελίνη Μαίρη, Πανεπιστήμιο Κύπρου – ΚΥΠΡΟΣ

181.- Βογιατζής Αλέξανδρος Β. Βογιατζής Καθηγητής – ΕΛΛΑΣ

182.- Πδαράκος Ευάγγελος, Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης – ΕΛΛΑΣ

183.- Louis Euripidis N. PhD., Associate Professor Department of Information and Communication Systems Engineering University of the Aegean - HELLAS

184.- Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος-θεολόγος Κιλκίς – ΕΛΛΑΣ

185.- Κώστας Μελακοπίδης, τ. Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Κύπρου ΚΥΠΡΟΣ

186.- Konstantinos Korosis Associate Professor of Sociology Faculty of Education University of Crete – ΕΛΛΑΣ

187.- Konstantinos Korosis Associate Professor of Sociology Faculty of Education University of Crete – ΕΛΛΑΣ

188.- Κοσμάς Κ. Σίδερης Αναπλ. καθηγητής Τμ. Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΘ – ΕΛΛΑΣ

189.- Κρήτης Σπύρος Κ. Κρήτας, PhD Αναπλ. καθηγ Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νοσημάτων Κτηνιατρικής ΑΠΘ Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – ΕΛΛΑΣ

190.- Μοσχονάς Ν.Γ., Ιστορικός, ομότιμος Διευθυντής Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Αθήνα) – ΕΛΛΑΣ

191.- Karayanni Despina, MBA, Ph.D. in Marketing Associate Professor of Marketing Department of Business AdministrationSchool of Business University of Patras, ΕΛΛΑΣ

Πηγή: Ακτίνες

Ἐπειδή πολλή παραπληροφόρησις καί συσκότησις τῶν πραγμάτων ὑφίστανται καί ὡραιοποιοῦνται ἀνθρωποπαθεῖς «κατασκευαί» ἐμφανιζόμενες δῆθεν ὡς ἔνθεες ἀποκαλύψεις, ἀφιερώνουμε στούς ἐπιχαίροντες καί συγχαίροντες γιά την ἔναρξι ἀνεγέρσεως Ἰσλαμικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό, ἐπάνω σέ αἱματοπότιστη ἀπό τό αἷμα χιλιάδων νεομαρτύρων γῆ, πού ἀρνήθηκαν τόν ἐξισλαμισμό στά τέσσερα μαῦρα ἑκατόχρονα τῆς δουλείας, γιά νά παραμείνουν Χριστιανοί καί Ἕλληνες ποτίζοντας τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας μας, ἀλλά καί στούς ἐλλογιμωτάτους καθηγητάς καί καθηγήτριες τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Ὀκτωβρίου 2016

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΑΙΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΙ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ Α.Π.Θ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Ἐπειδή πολλή παραπληροφόρησις καί συσκότησις τῶν πραγμάτων ὑφίστανται καί ὡραιοποιοῦνται ἀνθρωποπαθεῖς «κατασκευαί» ἐμφανιζόμενες δῆθεν ὡς ἔνθεες ἀποκαλύψεις, ἀφιερώνουμε στούς ἐπιχαίροντες καί συγχαίροντες γιά την ἔναρξι ἀνεγέρσεως Ἰσλαμικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό, ἐπάνω σέ αἱματοπότιστη ἀπό τό αἷμα χιλιάδων νεομαρτύρων γῆ, πού ἀρνήθηκαν τόν ἐξισλαμισμό στά τέσσερα μαῦρα ἑκατόχρονα τῆς δουλείας, γιά νά παραμείνουν Χριστιανοί καί Ἕλληνες ποτίζοντας τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας μας, ἀλλά καί στούς ἐλλογιμωτάτους καθηγητάς καί καθηγήτριες τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ., πού «γιόρτασαν» την ἐπίσημη πρώτη τῆς λειτουργίας τῆς «ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ», πού ἀποτελοῦν τήν ἐπιβίωσι τῆς κατεγνωσμένης ἀπό τήν Ἁγία Α΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον (325μ.Χ.) Ἀρειανικῆς Αἱρέσεως, τά κάτωθι ἐδάφια ἀπό τη σούρα τοῦ Κορανίου «ΟΙ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΣ» (ΑΛ-ΑΧΖΑΜΠ), πού ἀναφέρονται στήν «ἠθική προσωπικότητα» τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ Ἰσλάμ, γιά νά κατανοήσουν ἐπιτέλους ὅτι προωθοῦν μία ψευδῆ, ἀνθρωποκατασκευασμένη, ἀνόσια καί καταστροφική λατρεία πού στηρίζεται σέ ἕναν σαρκολάτρη ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μέ τό σαπρό του βίο, δέν εἶχε καμία σχέση μέ ἔνθεες ἀποκαλύψεις. Τά παραθέτομεν λοιπόν γιατί ἀποκρύπτονται μεθοδικά ἀπό τήν γνωστή σουνιτική προπαγάνδα καί τούς τά ἀφιερώνουμε.

Κοράνιο, σούρα «ΟΙ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΣ» (ΑΛ-ΑΧΖΑΜΠ)

Στίχος 37:

‘‘Μωάμεθ, εἶπες σέ αὐτόν πού εὐεργετήθηκε ἀπό τόν Θεό καί γέμισε μέ τά ἀγαθά Του: «Κράτα τή γυναίκα σου καί νά φοβᾶσαι τόν Θεό», ἐνῶ ἐσύ ἔκρυβες στήν καρδιά σου ὅ,τι ὁ Θεός μετά ἀπό λίγο, ἐπρόκειτο νά κάνει σέ ὅλους φανερό. Φοβήθηκες τούς ἀνθρώπους, ἐνώ ἔπρεπε νά φοβηθεῖς περισσότερο τόν Θεό. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ζεΐδ ἀποφάσισε νά χωρίσει τή γυναίκα του, Ἐμεῖς τήν ἐνώσαμε μαζί σου μέ τά δεσμά τοῦ γάμου, γιά νά μάθουν οἱ πιστοί ὅτι δέν ἁμαρτάνουν, ἄν παντρεύονται τίς γυναίκες τῶν θετῶν γιῶν τους, ἄν οἱ θετοί γιοί τους τίς χωρίσουν. Ὅ,τι ἀποφασίζει ὁ Θεός, πραγματοποιεῖται.’’


Στίχος 50:

‘‘Προφήτη, σοῦ ἐπιτράπηκε νά παντρευτεῖς μέ τίς γυναίκες στίς ὁποῖες ἔδωσες προίκα, μέ τίς αἰχμάλωτες τίς ὁποῖες κέρδισες μέ τή δύναμη τῶν χεριῶν σου, μέ τίς κόρες τῶν θείων σου καί ὅσων σέ ἀκολούθησαν, ὅπως καί μέ κάθε εὐσεβή γυναίκα, ἡ ὁποία ἀφιέρωσε τήν ψυχή της σέ σένα, τόν Προφήτη, ἄν θελήσεις, βέβαια, νά τίς παντρευτεῖς. Αὐτό τό προνόμιο τό δίνουμε ξεχωριστά σέ σένα ἀπ’ ὅλους τούς πιστούς. Γνωρίζουμε τούς νόμους τοῦ γάμου τούς ὁποίους ὁρίσαμε γιά τούς πιστούς. Μή φοβάσαι μήπως ἐνοχοποιηθεῖς, ἄν κάνεις χρήση τῶν δικαιωμάτων σου. Ὁ Κύριος εἶναι ἐπιεικής καί μεγαλόψυχος.’’

Στίχος 51:

‘‘Μπορεῖς νά ἀναβάλεις τήν ἐπαφή μέ ὅποια σύζυγό σου θελήσεις καί νά δεχτεῖς στό κρεβάτι σου ὅποια θελήσεις, ἀκόμα καί ὅποια στό παρελθόν παραμέλησες ἀλλά τήν ἐπιθύμησες καί πάλι. Δέν ἁμαρτάνεις ἄν κάνεις κάτι τέτοιο. Μέ αὐτόν τόν τρόπο δροσίζονται (παρηγοριούνται) πιό εὔκολα τά μάτια τους. Ἄς μή στενοχωριούνται ὅλες πρέπει νά εὐχαριστηθοῦν μέ ὅ,τι ἐσύ τούς παραχωρεῖς. Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅσα βρίσκονται στήν καρδιά σας, καί εἶναι παντογνώστης καί φιλάνθρωπος.’’

Στίχος 52:

‘‘Δέν σοῦ ἐπιτρέπεται νά πάρεις ἄλλες γυναίκες. . . ἐξαιρούνται ὅσες τυχόν αἰχμαλωτίσεις μέ τήν δύναμη τῶν χεριῶν σου. Ὁ Κύριος ἐπιβλέπει τά πάντα.’’

Αὐτή λοιπόν τήν κατάστικτη ἀπό γεώδη πάθη προσωπικότητα καί τήν «κατασκευή» της προωθοῦν ὅλοι οἱ ἀνωτέρῳ.

Εἰδικώτερα γιά τούς ἐλλογιμώτατους καθηγητές καί καθηγήτριες τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ. δέν διερωτῶνται ἄν στή θέσι τους ὁ Ἱερός Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἤ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος θά προωθοῦσαν τήν δημιουργία «κατεύθυνσις Ἀρειανικῶν Σπουδῶν» καί ἄν ὄχι σέ τί διαφέρει ὁ Ἀρειανισμός ἀπό τό Ἰσλάμ ἤ τήν Ἑταιρεία Σκοπιά τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, Ἀντιτριαδισταί καί Ἀντίχριστοι ὅλοι, κοινός ὑποβολεύς ὁ βύθιος δράκων καί ἀρχαῖος πτερνιστής.

Ὁ Ἀληθινός Τρισυπόστατος Θεός νά τούς ἐλεήσῃ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Οι αναμετρήσεις με ξεκάθαρο πλαίσιο κι αναγνωρίσιμους αντιπάλους είναι συναρπαστικές. Όπως αυτές στον αθλητισμό και στον πόλεμο, και καμιά φορά στη ζωή, σε διάφορες από τις διαστάσεις και τις περιστάσεις της.
 

Η ιδεολογική μάχη που μαίνεται στη χώρα μας σχετικά με την εθνική μας ταυτότητα δεν είναι τέτοια. Είναι από τις άλλες…

Εδώ κυριαρχούν τα τεχνάσματα, οι δόλιοι τρόποι, οι παραπλανητικές ενέργειες, τα ψέματα, η προπαγάνδα, η επικοινωνία, οι πράκτορες, η προδοσίες, οι δούρειοι ίπποι, τα πολυεπίπεδα συμφέροντα, οι λυκοφιλίες, οι περίπλοκοι σχεδιασμοί, οι ασύμμετρες στρατηγικές και οι ανίερες συμμαχίες.

Άλλοι είναι όπως φαίνονται και άλλοι όχι. Άλλοι λένε αυτά που πιστεύουν και άλλοι όχι. Κρυφοί ήρωες και κρυφοί προδότες. Εχθροί που αποθεώνονται ως φίλοι. Μαχητές που πέφτουν ηρωικά και θάβονται ως προδότες… Ένα χάος.

Το άσπρο γίνεται μαύρο και τ’ αντίθετο. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Τις έννοιες ο ένας τις καταλαβαίνει έτσι κι ο άλλος αλλιώς. Βαβυλωνία…

Η ιδεολογική αναμέτρηση για την εθνική μας ταυτότητα είναι κρίσιμη. Όσο δεν ξεκαθαρίζουμε τις βασικές και απολύτως θεμελιώδεις ιδεολογικές μας αρχές δεν θα μπορέσουμε ούτε την ελάχιστη απαιτούμενη ενότητα να έχουμε ως έθνος, ούτε και προκοπή θα δούμε ποτέ.

Γι’ αυτό, την πρόσφατη αντιπαράθεση μεταξύ εκπροσώπων της πολιτείας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας την βλέπω ως ευκαιρία. Επίσης, και τη συζήτηση σχετικά με τη συγκεκριμένη αναθεώρηση του προγράμματος σπουδών του σχολείου μας στα περιεχόμενα του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας.
 

Επιτέλους! Μια στιγμή διαφάνειας μέσα σε αυτή την ομιχλώδη ιδεολογική αντιπαράθεση που σέρνεται και βασανίζει τη χώρα μας από την περίοδο της Βαυαροκρατίας μέχρι και σήμερα.

Οι στιγμές αυτές σπανίζουν, κι εμείς οι πολίτες πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε. Έχουμε μια στιγμή αναλαμπής μέσα στο σκοτεινό και δηλητηριώδες τοπίο αυτής της μάχης. Κάπως τώρα πάνε να φανούν οι αντίδικοι πιο καθαρά. Τα επιχειρήματα και οι απόψεις τους διακρίνονται κάπως καλύτερα.

Γρήγορα! Πριν τα σκεπάσει πάλι το πέπλο της υποκρισίας και των συμβιβασμών. Γρήγορα! Πριν η στρουθοκάμηλος βάλει και πάλι το κεφάλι της μέσα στην άμμο. Γρήγορα! Να ζητήσουμε πραγματική θεραπεία κι όχι παυσίπονα.

Τώρα είναι ευκαιρία να αναζητήσουμε ουσιαστική ενημέρωση, για να αποφασίσει ο καθένας μας για τον εαυτό του. Να εντρυφήσουμε πάνω στις αυθεντικές ιστορικές πηγές και να μελετήσουμε τους γνήσιους εκφραστές της αντιγνωμίας. Με καθαρό μυαλό κι αρχίζοντας από το «γνώθι σαυτόν».
 

Δεν γίνεται να θεωρούμε ο καθένας τον εαυτό μας ειδήμονα σε ένα ζήτημα, επειδή διαβάσαμε δυο άρθρα κι ακούσαμε μια συζήτηση.

Δεν γίνεται σε ιδεολογικά ζητήματα και κοσμοθεωρήσεις να ετεροκαθοριζόμαστε. Ας απαλλάξουμε τις αιώνιες αξίες από τα ψευδεπίγραφα περιτυλίγματα λάιφσταϊλ με τα οποία κάποιοι φρόντισαν να τις τυλίξουν, για να μας τις σερβίρουν αλλοιωμένες. Δεν γίνεται να μην αφουγκραστούμε τους ίδιους τους διαχρονικούς πρωταγωνιστές αυτής της αντιπαράθεσης, δίνοντας βάση σε άλλους που με ύπουλο τρόπο τους αναπαράγουν αλλοιώνοντας την αυθεντικότητά τους.

Δεν γίνεται πια με τα λόγια. Τέρμα το μπλα-μπλα. Εκεί έξω έχει χαθεί η μπάλα! Ο καθένας αμολάει την κοτσάνα του για τον καθένα. Τι έχει το μυαλό του καθενός και τι κρύβει στην ψυχή του και ποιες είναι οι αληθινές του προθέσεις; Άβυσσος… Το θέμα είναι τι μας δείχνει με τα έργα του. «Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν».
 

Όσοι διαβάσατε τα προηγούμενα άρθρα μου, τις απόψεις μου πάνω στο ζήτημα αυτό τις ξέρετε. Η ταυτότητα του έθνους μου θέλω να γράφει απάνω με καθαρά γράμματα Ελλάδα και Ορθοδοξία.

Ο Μακρυγιάννης περιγράφει στα άπαντά του το πώς βίωσε στην εποχή του μια ίδια κι απαράλλακτη ιδεολογική αντιπαράθεση σαν αυτή που τώρα παρακολουθούμε. Μην αφήνετε άλλους να σας πούνε τι λέει ο Μακρυγιάννης. Πάρτε και διαβάστε αυτά που έγραψε ο ίδιος με το χέρι του. Ψάξτε τα έργα και το βίο του και αποφασίστε.

Ακούστε με τα αυτιά σας τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο στην τελευταία του συνέντευξη στην εκπομπή «Οι αταίριαστοι» του καναλιού που το λένε ΣΚΑΪ. Δείτε τα έργα και τον βίο του και κρίνετε μόνοι σας.
 

Αναζητήστε εμπειρία και όχι αερολογίες και θεωρίες. Ψηλαφήστε. Απαιτήστε ξεκάθαρες θέσεις κι απόψεις που υποστηρίζονται από έργα και βιωτή.

Εσύ Άγιε Πορφύριε λένε πως πήρες το δρόμο του Χριστού. Μάλιστα… Γιά να δούμε τι μας λες και τι μας γράφεις εσύ ο ίδιος σου γι’ αυτό. Ας δούμε τώρα και τα κατορθώματα σου και τα έργα σου…

Μας βαραίνουν χιλιάδες χρόνια ιστορίας και πολιτισμού. Είμαστε, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι συνεχιστές του. Όλοι εσείς, πολιτικοί και πολίτες, που θέλετε το ελληνορθόδοξο ήθος να λαμπρύνει την εθνική μας ταυτότητα, καταθέστε την άποψή σας μέσα στην κοινωνία με τα καλά σας έργα πρώτα κι ύστερα με το λόγο σας.

Τώρα είναι ο καιρός να πάρουμε όλοι θέση πάνω σε αυτό το ζήτημα. Τέρμα οι στρογγυλεύσεις και τα μεσοβέζικα και τα «πολεμάω το σύστημα από μέσα» και άλλες τέτοιες δικαιολογίες της πλάκας.
 

«Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει, ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός είης, ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ψυχρός, ούτε ζεστός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου».

Λάβετε θέσεις. Ο αγώνας αρχίζει. Τα ψέματα τελείωσαν.

Πηγή:Pontos News

Το ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είναι γνωστό. Μόνο που, ως Έλληνες, δεν το πολυπιστεύουμε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια και χειρότερα λάθη. Η επιχείρηση της πολιτικής εξουσίας να αφανίσει την ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας, αποδεικνύει της ιστορικής εμπειρίας το αληθές. Όσα ζούμε σήμερα τα βίωσε ο Μακρυγιάννης πριν από περίπου 180 χρόνια...

Στη διήγησή του αν στη θέση του βασιλιά της Γαλλίας βάλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές, στη θέση του βασιλιά Όθωνα τον κ. Τσίπρα και στη θέση του Ιωαν. Κωλέττη τον κ. Φίλη έχουμε μεταφορά του τότε στις ημέρες μας.

Γράφει ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του ότι ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος και η κυβέρνησή του «ό, τι οδηγίες έστελναν στην Ελλάδα εκείνο γένονταν». Και μεταξύ των άλλων ο Φίλιππος με τους «μπερμπάντες, δικούς μας και ξένους» αγωνιζόταν «ν’ αλλάξη την θρησκείαν ενού ξεψυχησμένου και μικρούτζικου έθνους...». Ο Μακρυγιάννης του υπενθυμίζει: « Αυτός που κυρίεψε τους Έλληνες τους έκαιγε στους φούρνους, τους έκοβε γλώσσες, τους παλούκωνε να αλλάξουν την θρησκείαν τους και δεν μπορούσε να κάμη τίποτας. Τώρα ο Θεός, ο δίκιος και παντοδύναμος, οπού ορίζει κ’ εσένα, ανάστησε αυτείνο το μικρό έθνος και θέλει να δοξάζεται απ’ αυτό το μικρό ορθόδοξο έθνος ορθοδόξως και ανατολικώς, καθώς οι εδικοί σου υπήκοοι τον δοξάζουν δυτικώς...». Του συνιστά επίσης «να μην καταγίνεται να γυρίση από τη θρησκεία τους, τους απογόνους των παλιών Ελλήνων, τα παιδιά του Ρήγα, του Μάρκου Μπότζαρη, του Καραϊσκάκη, του Δυσσέα, του Διάκου, του Κολοκοτρώνη, του Νικήτα, του Κυργιακούλη, του Μιαούλη, του Κανάρη, των Υψηλαντών κι αλλουνών πολλών, οπού θυσίασαν και την ζωή τους και την κατάστασίν τους δι’ αυτείνη την ορθόδοξη θρησκεία και δι’ αυτείνη την ματοκυλισμένη πατρίδα».
Ο Μακρυγιάννης σχολιάζει και τη στάση του βασιλιά Όθωνα. Του σημειώνει ότι εκείνος μπορεί να είναι ετερόδοξος, ως παπικός, αλλά «ορκίστηκε ότι θα βασιλέψει και θα διοικήσει τους Έλληνες Ορθοδόξους χριστιανούς και θα τους διατηρήση θρησκεία, τιμή, κατάσταση και συνταγματικώς θα κυβερνάγη». Και προσθέτει ο Μακρυγιάννης: «Όλα αυτά η Μεγαλειότης του διατί τα αμέλησε και τα τζαλαπάτησε;». Μπορεί και ο κ. Τσίπρας να μην παντρεύτηκε Ορθόδοξα και να μη βάπτισε τα παιδιά του, αλλά υποσχέθηκε ότι θα τηρεί το Σύνταγμα και θα σεβαστεί την Πίστη των Ελλήνων. Γιατί, κι αυτός, αμελεί και «τζαλαπατά» την ιστορική μας παρακαταθήκη;

Ο Μακρυγιάννης θύμισε στον κουμπάρο του Ιωαν. Κωλέττη, και θυμίζει στον κ. Φίλη και σε όλους μας: «Εσύ, του είπα, ήρθες στην πατρίδα ξυπόλυτος και γυμνός,... ούτε φάρμακα ήφερες, ούτε αστενείς κύταξες. Ετιμήθης, δοξάστης από την πατρίδα σου. Γιόμωσες σταυρούς, χρήματα – δεν μας αφίνεις πλέον ήσυχους να ζήσουμεν εδώ εις την ματοκυλισμένη μας πατρίδα με την θρησκεία μας, αλλά μας τζαλαπατάς και μας διαιρείς...».

Στις απειλές της εξουσίας για τη ζωή του ο Μακρυγιάννης απάντησε ότι δε λυπάται αν έκανε εχθρούς του τους ανθρώπους της εξουσίας, γιατί δεν το έκαμε «δια το νιτερέσιον» του. Και πρόσθεσε: «Όταν πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω, θα ΄νεργήσω κι ό, τι θέλουν ας μου κάνουν».

Σε μια συγκλονιστική προφητική περιγραφή της τωρινής κατάστασης με τους κ.κ. Τσίπρα και Φίλη προβαίνει ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός στα «Απομνημονεύματά» του, περιγράφοντας την κατάσταση της εποχής του. Γράφει ότι πολλοί Έλληνες τυφλώθηκαν από τα φώτα της Ευρώπης και «ενόμισαν ότι εάν υποψυχράνωσιν την εις Χριστόν πίστιν των ομογενών, και τους κάμωσιν ανεξιθρήσκους, θέλουσι τους κάμει φιλελευθερωτέρους και εναρετωτέρους. Όθεν δια να ρίψουν την υπόληψιν της θρησκείας άρχισαν και επεσώρευσαν γενικώς κατά του ιερατείου τόσας και τόσας αδίκους κατηγορίας, έσφαλον όμως μεγάλως, επειδή το ιερατείον είναι εκείνο που εχρησίμευσε μεγάλως και θέλει χρησιμεύσει εις την ανόρθωσιν του έθνους...».

Ο Κολοκοτρώνης, από την πλευρά του, συνιστά στους κ. κ. Τσίπρα και Φίλη και σε όλους μας, με την ομιλία του στην Πνύκα «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας, και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος». Τα γεγονότα και τα λάθη στην Ελλάδα επαναλαμβάνονται, γιατί δεν θέλουμε να ακούσουμε την εμπειρία και τη σοφία των προγόνων μας και γιατί, τουλάχιστον σε πολλούς από αυτούς που μας κυβερνάνε, λείπει η αγάπη προς την εθνική και εκκλησιαστική παράδοσή μας.

Πηγή: Θρησκευτικά

Μακροχρόνια εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τῶν ἐρευνητῶν τῆς προϊστορικῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ξένων καὶ Ἑλλήνων, εὐτυχῶς στοὺς τελευταίους ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις, νὰ ἰσχυρίζoνται τὴν προέλευση ἀπὸ τὴν ἀνύπαρκτη ἰνδοευρωπαϊκὴ καὶ ἄλλες ξένες, ἀνύπαρκτες ἐπίσης, γλῶσσες, ἀκόμη καὶ στὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ὁ Ἄγγλος ἑλληνιστὴς π.χ. καθηγητὴς τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας ἀποφαίνεται μὲ βεβαιότητα: «Τὴ δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. ὁ πρωτοελληνικὸς λαὸς μπῆκε στὴ λεκάνη τοῦ Αἰγαίου, καὶ σιγά σιγὰ ἡ γλῶσσα του ἐξαπλώθηκε ἀνάμεσα στοὺς Πελασγούς, στοὺς Κᾶρες καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ.

Ἡ Στήλη τῆς Rachid, πέτρινη πλάκα ἀπὸ γρανοδιορίτη, ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Πτολεμαίου Ε΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς, 2ος αἰ. π.Χ. μὲ ἐγχάρακτη ἐπιγραφὴ σὲ δύο γλῶσσες αἰγυπτιακὴ καὶ ἑλληνικὴ καὶ τρία συστήματα γραφῆς, ἱερογλυφικά, δημώδη αἰγυπτιακή, ἑλληνική. Τὸ ἑλληνικό μέρος τῆς στήλης ἀρχίζει ὡς ἐξῆς: « Βασιλεύοντος τοῦ νέου καὶ παραλαβόντος τὴν βασιλείαν παρὰ τοῦ πατρός…».

Μακροχρόνια εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τῶν ἐρευνητῶν τῆς προϊστορικῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ξένων καὶ Ἑλλήνων, εὐτυχῶς στοὺς τελευταίους ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις, νὰ ἰσχυρίζoνται τὴν προέλευση ἀπὸ τὴν ἀνύπαρκτη ἰνδοευρωπαϊκὴ καὶ ἄλλες ξένες, ἀνύπαρκτες ἐπίσης, γλῶσσες, ἀκόμη καὶ στὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ὁ Ἄγγλος ἑλληνιστὴς π.χ. καθηγητὴς τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας ἀποφαίνεται μὲ βεβαιότητα: «Τὴ δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. ὁ πρωτοελληνικὸς λαὸς μπῆκε στὴ λεκάνη τοῦ Αἰγαίου, καὶ σιγά σιγὰ ἡ γλῶσσα του ἐξαπλώθηκε ἀνάμεσα στοὺς Πελασγούς, στοὺς Κᾶρες καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ. Ὁ Ἡρόδοτος χαρακτηρίζει τοὺς Ἀθηναίους σὰν ἐξελληνισμένους Πελασγούς, δηλαδὴ τῶν προγόνων τους ἡ γλῶσσα ἦταν τὰ πελασγικά», καὶ ὁ ἴδιος ἱστορεῖ πώς «οἱ Ἕλληνες ἱδρυτὲς  τῆς Μιλήτου δὲν ἔφεραν μαζί τους δικές τους γυναῖκες, ἀλλὰ παντρεύτηκαν γυναῖκες τῆς Καρίας. Ἔτσι, ἡ ἀρχαιοελληνικὴ γλῶσσα διαμορφώθηκε σὲ στενὴ ἐπαφὴ μὲ ἄλλες γλῶσσες, ποὺ μᾶς εἶναι ἄγνωστες [ὑπογραμμίζω ἐγώ]. Σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο πρέπει [!] νὰ ὀφείλεται ἡ ἁπλοποίηση τοῦ φωνητικοῦ συστήματος τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς κοινῆς [ὑπογραμμίζω ἐγώ], δηλαδὴ τῶν φωνηέντων, τῶν συμφώνων καὶ τοῦ μελωδικοῦ τονισμοῦ» (1) καὶ συνεχίζει: «Στὴν πρωτοελληνικὴ ἐποχὴ τὸ ἰνδοευρωπαϊκὸ ἡμιφωνῆεν διαφοροποιήθηκε […].

Ἡ ἁπλοποίηση τῶν ἰνδοευρωπαϊκῶν συμφώνων εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν στὰ τέλη τῶν λέξεων τὰ σύμφωνα» (2). Δύο χρόνια ἀργότερα, τὸ 1964, στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα Ἀρχαία καὶ Νέα» συνεχίζοντας τὰ «ἐπιχειρήματά του» πάνω σὲ «βεβαιότητες», ὅπως εἴδαμε, πού, ὡστόσο, τοῦ εἶναι ἄγνωστες, ὅπως λέει, καὶ πάνω σὲ δεοντολογίες ὑψηλῆς ἐπιστημονικῆς σαφήνειας, ποὺ καὶ αὐτὲς ἀνήκουν στὴ σφαῖρα τῆς δεοντολογίας, ἀφοῦ ὁ κ. Καθηγητὴς ἐπικαλεῖται τὸ «πρέπει νά», γιὰ νὰ θεμελιώσει πάνω σ’ αὐτὸ τὸ ὑποκειμενικὸ πρέπει τὰ παραμύθια του γιὰ τὸ «ἰνδοευρωπαϊκὸ ἡμιφωνῆεν»(!!), ὅπως ἐπίσης εἴδαμε πιὸ πάνω. Τώρα στὸ νέο του πόνημα ἀνενδοίαστα ἀποφαίνεται: «τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο κατάγεται ἀπὸ τὸ φοινικικό» (σελ. 65) καὶ «Οἱ Φοίνικες ἐφεῦραν τὸ πρῶτο φθογγογραφικὸ ἀλφάβητο» (σελ. 66). Δίνει μάλιστα καὶ τὴ γαργαλιστικὴ ἐξήγηση γιὰ τὸ καυτὸ θέμα τῆς ἔλλειψης φωνηέντων στὶς σημιτικὲς γλῶσσες, γράφοντας ὅτι «ὁ ἀναγνώστης τὰ συμπληρώνει εὔκολα τὰ φωνήεντα ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα» (σελ. 66), καὶ ἡ πρόθεσή του νὰ μᾶς κανοναρχεῖ μὲ τὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο δὲν ἔχει τέλος· γράφει: «Στὸν δέκατο ἔνατο π.Χ. αἰῶνα οἱ Ἴωνες τῆς Μικρασίας δανείστηκαν ἀπὸ τοὺς Φοίνικες θαλασσοπόρους τὸ ἀλφάβητο καὶ τὸ τελειοποίησαν» (σελ. 66). Θὰ κλείσω ἐδῶ τὸν παραληρηματικὸ λόγο τοῦ Ἄγγλου παραμυθιογράφου.

Τὸ 1851 ὁ Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος (1798 – 1878), σπουδαῖος κλασσικὸς φιλόλογος καὶ κυρίως λεξικογράφος, σημείωνε τὰ ἄφθονα λάθη στὰ λεξικὰ τῆς Ἑλληνικῆς τῶν Εὐρωπαίων λεξικογράφων, ὅπως π.χ. αὐτὰ ἀπαντοῦν ἀκόμη καὶ στὸ περίφημο λεξικὸ τοῦ Ἑρρίκου Στεφάνου, τὸν «Θησαυρό», παρατηρῶντας ὅτι στὸ δικό του Λεξικό (3) δὲν θὰ παραδεχθεῖ ἀβασάνιστα, οὔτε θὰ διστάσει, νὰ ἀπορρίψει πολλὰ ἐσφαλμένα καὶ παρατράγουδα τῶν ξένων σπουδαίων λεξικογράφων μὲ κύριο ἐφόδιό του τὴν πατρῴα φωνή, ποὺ ὁ Ἕλληνας ἀπὸ ἔνστικτο ἀκόμη ἀναγνωρίζει, ἐνῷ ὁ ξένος, παρὰ τὸν πλοῦτο τῶν Ἑλληνικῶν χειρογράφων ποὺ κατέχει, στερεῖται τῆς δυνατότητας νὰ ἀντιλαμβάνεται τὸ κίβδηλον ἢ ἀκίβδηλον τῶν ἀρχαίων φωνῶν, καὶ φέρνει μεταξὺ πολλῶν ἄλλων τὸ ἀκόλουθο παράδειγμα: «Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει (Ὁμιλ. Δ΄ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, τόμ. Δ΄, 624, 25): Μὴ κορακιστὶ φθέγγεσθαι, ὡς ἀνόητοι, καθάπερ τὰ παιδία» καὶ διερωτᾶται ὁ Βυζάντιος: «ποιὸς ἀπὸ μᾶς δὲν καταλαβαίνει ἀμέσως ὅτι τὸ κορακιστὶ ἐδῶ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ τὰ κοινῶς σὲ μᾶς γνωστὰ κορακιστικά»; Ἀλλὰ ὁ πολὺς Seager, ἀγνοῶν τὴ σημερινὴ τῶν Ἑλλήνων γλῶσσα, ἀρκέσθηκε νὰ τὸ μεταφράσει lingua corvina [= γλῶσσα τοῦ κόρακα] καὶ τίποτα ἄλλο. Τὶ κατάλαβε ὁ σοφὸς μὲ τὴ μετάφρασή του αὐτὴ, μόνο αὐτὸς τὸ γνωρίζει (4). Βέβαια, συνεχίζει ὁ Σκαρλᾶτος Βυζάντιος, πολλὰ λάθη θὰ εἶχαν ἀποφύγει οἱ σοφοὶ Εὐρωπαῖοι, ἂν σπούδαζαν κατὰ βάθος καὶ ὄχι ὡς πάρεργο τὴ σημερινὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἢ καλύτερα, ἂν ἀνέθεταν τὴ διόρθωση ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλληνικῶν συγγραμμάτων, καὶ κατ’ ἐξοχὴν τῶν Βυζαντινῶν, σὲ Ἕλληνες (5). Καὶ ἐξηγεῖ ὅτι παραθέτει στὸ Λεξικό του τόσες παραναγνώσεις τῶν ξένων, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν ἀναντίρρητη ἀλήθεια ὅτι «περὶ φωνῆς προκειμένου Ἑλληνικῆς, ἀσυγκρίτως ἁρμοδιώτεροι κριταὶ εἴμεθα ἡμεῖς οἱ πατροπαραδότως λαλοῦντες τὴν φωνὴν τῶν Ἑλλήνων, κἂν ὑποτεθῶμεν (πρὸς παρηγορίαν τοῦ Φαλμεράϋερ) οὐχὶ γνήσιοι ἀπόγονοι ἐκείνων» (6).

Ὡστόσο σήμερα ἡ προσήλωση, καὶ ἐκ μέρους Ἑλλήνων λεξικογράφων, σὲ κάθε ξένη θεωρία γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὅπως τὸ κατασκεύασμα τῆς Ἰνδοευρωπαϊκῆς καὶ τῆς προέλευσης, δῆθεν ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἀνύπαρκτη γλῶσσα, τῆς Ἑλληνικῆς, ὁδηγεῖ στὴν ὑποτίμηση τοῦ γεγονότος ὅτι π.χ. οἱ Ρωμαῖοι δανείστηκαν τὸ ἀλφάβητό τους κατ’ εὐθεῖαν πρὶν ἀπὸ τὸ 700 π.Χ. ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο (7). Ἡ σαθρὴ ἰνδοευρωπαϊκὴ θεωρία χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ γλωσσολογία χωρὶς τεκμηρίωση, κυρίως σὲ λεξικὰ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἐτυμολογία, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ σύγχρονα δημοσιεύματα, ποὺ ἀνατρέπουν μὲ ἰσχυρὴ πολεμικὴ τὴν παραπληροφόρηση (8). Ὁ καθηγητὴς Β. Φίλιας γράφει: «Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν γλωσσῶν – ἐκείνη ποὺ ὄχι μόνο ἐπέδρασε ἀποφασιστικὰ στὴν μορφοποίηση ὅλων τῶν γλωσσῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου» (9), προσθέτοντας ὅτι «ἐμεῖς ἀρνούμαστε παντελῶς νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴν τὴ σαθρὴ ἰνδοευρωπαϊκὴ θεωρία» (10). Ἡ ἐπιμονὴ τῶν ὑπονομευτῶν παντὸς ἑλληνικοῦ δημιουργήματος χάλκευσε καὶ μία ἄλλη θεωρία, ἐκτὸς τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς, γιὰ τὴν προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς, δηλαδὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου.

Ἡ καινοφανὴς θεωρία εἶναι ἡ φοινικική, σημιτικὴ προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς μὲ τὸ παραμύθι μαρτυρία, τοῦ Ἡροδότου (ν, 58) ὅτι ὁ Κάδμος (Σημίτης) πρῶτος ἔφερε τὰ φοινίκεια γράμματα, ὅταν ἦρθε μαζὶ μὲ Φοίνικες περὶ τὸ 1550 π.Χ. στὴ Θῆβα, δηλαδὴ κατὰ τοὺς ὑστεροελλαδικοὺς χρόνους (1550 – 1100 π.Χ.). «Ἀλλὰ ποιὰ γράμματα», ἀναρωτιέται ὁ Ἀκαδημαϊκὸς καὶ Ἀρχαιολόγος Γεώργιος Μυλωνᾶς (11), «ἔφερε στὴ Θῆβα ὁ Κάδμος»; δίνοντας ἀπάντηση ὁ ἴδιος, σχεδὸν ἀναιρετική, στὶς περὶ φοινικικῆς προέλευσης τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ἀπόψεις τοῦ ἀρχαιολόγου Σπ. Μαρινάτου (12). Ἀναφέρει ὁ Μυλωνᾶς σὲ ἀνακοίνωσή του στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν: «Δυνάμεθα μετὰ μεγίστης πιθανότητος νὰ συμπεράνωμεν ὅτι τὰ ὑπὸ τοῦ Κάδμου εἰσαχθέντα εἰς τὰς Θήβας γράμματα δὲν ἦσαν φοινικικά. Ἡ γραφὴ τῶν ὑστεροελλαδικῶν χρόνων ἦτο συλλαβικὴ καὶ δὲν εἶχε σχέσιν πρὸς τὴν σημιτικήν»(13). Ἡ παράδοση γιὰ τὰ Κάδμεια, ἢ φοινικικὰ λεγόμενα, γράμματα δὲν γίνεται ἀποδεκτὴ οὔτε ἀπὸ τοὺς γεωγράφους, τοὺς πραγματευθέντες τὴν Βοιωτίαν (14). Παρατηρεῖ ἀκόμη ὁ Μυλωνᾶς ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑλλαδικῆς γραμμικῆς γραφῆς Β΄ τίθεται περὶ τὸ 1450 π.Χ. Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ Κάδμου εἰσαγωγὴ τῆς γραφῆς τίθεται περὶ τὰ 1450 – 1400 π.Χ. Ἡ χρονολογικὴ αὐτὴ συγκυρία εἶναι ἀξιοσημείωτη, γράφει, καὶ ἀφοῦ ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ φοινικικοῦ ἀλφαβήτου κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους ἀποδεικνύεται ἀδύνατη, ἡ μόνη ἐναπομένουσα ὑπόθεση εἶναι ὅτι ὁ Κάδμος ἔφερε στὴ Θῆβα τὴν ἑλλαδικὴ γραφὴ καὶ προσθέτει ὅτι ὁ Ἡρόδοτος ἐπισκίασε τὶς ἄλλες γνῶμες τῶν ἀρχαίων, ἀλλὰ τὰ ἀναφερόμενα ἀπ’ αὐτὸν δὲν ἀποτελοῦν τὴ μόνη καὶ ἀρχαιότερη μαρτυρία τῆς ἀρχαιότητας καὶ ὑπάρχουν πολλὲς γνῶμες κατὰ πολὺ διάφορες τῶν φοινικικῶν παρατηρήσεων τοῦ Ἡροδότου (15).

Τὰ φοινίκεια γράμματα, ἐξηγεῖ ὁ Μυλωνᾶς, ἦταν αὐτὰ ποὺ εἶχαν γραφτεῖ μὲ ἐρυθρὸ χρῶμα. Τὸ ἐπίθετο φοινίκεια σήμαινε γραπτὰ καὶ ὀνομάσθηκαν ἀπὸ τὸ χρῶμα τους καὶ ὄχι γιατὶ τὰ ἔφεραν Φοίνικες στὴν Ἑλλάδα (16). Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχαιολόγος Ἀντ. Κεραμόπουλος, ποὺ ἔκανε ἀνασκαφὲς στὴν Καδμεία (Θῆβα) γράφει ὅτι, «ἄν θυμηθοῦμε ὅτι ἀπὸ τὶς  ἀνασκαφὲς στὴ Θῆβα ἀποκαλύφθηκαν μνημεῖα μυκηναϊκὰ ὅμοια μὲ τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν τόπων καὶ ὅτι δὲν ἔχουν κανένα χαρακτῆρα ξένο καὶ μάλιστα φοινικικό, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε σφόδρα δύσπιστοι στὸ μῦθο τῆς φοινικῆς καταγωγῆς τοῦ Κάδμου» (17). Ὁρισμένοι λοιπὸν Γλωσσολόγοι καὶ Ἀρχαιολόγοι κατασκεύασαν μιὰ θέση σχετικὰ μὲ τὴν προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ μὲ τεκμήρια τελείως ἐπιφανειακὰ καὶ παραπλανητικὰ μᾶς μιλοῦν γιὰ «ἀποδείξεις», ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἐπινοημένες ἐνδείξεις καὶ φανταστικὲς συλλήψεις τῶν ἰδίων, ὅπως ἀποδεικνύουν ἄλλοι καταξιωμένοι ὁμότεχνοι συνάδελφοί τους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῶν πολλαπλῶν ἀμφισβητήσεων ὁδήγησε ἐρευνητὲς ἄλλων ἐπιστημονικῶν πεδίων, πέραν τῶν φιλολογικῶν, νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ σημαντικότερο θέμα παγκοσμίως ποὺ εἶναι ἡ ἐφεύρεση τοῦ γραπτοῦ λόγου, πέραν τοῦ προφορικοῦ, τοῦ κάθε λαοῦ.

Τὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, ποὺ θὰ παρουσιάσω συνοπτικὰ ἐδῶ, ἀνοίγουν νέες προοπτικὲς ἱστορικὲς καὶ πολιτιστικὲς στὸ ζήτημα τοῦ πρώτου ἐφευρέτη λαοῦ, ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται μὲ βάσιμα τεκμήρια εἶναι ὁ ἑλληνικὸς καὶ ἡ δημιουργία ἀπ’ αὐτὸν τῆς γραφῆς καὶ τοῦ ἀλφαβήτου, ποὺ τροφοδότησε στὴ συνέχεια ὄχι μόνο τὴν ἑλληνική ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια σκέψη λαῶν, ποὺ ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔγραφαν, οἱ λαοὶ αὐτοὶ ἦταν ἀνύπαρκτοι, ὅπως Γάλλοι, Ἰταλοί, Γερμανοί κ.ἄ. Τὸ πνεῦμα ὅμως τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀντανακλᾶται στὴ γλῶσσα του ἀπὸ τοὺς προϊστορικοὺς χρόνους μέχρι σήμερα σὲ μία συνεχῆ διαχρονικὴ πορεία, ἐκφραζόμενο στὴν ἴδια πατρίδα συνεχῶς καὶ μὲ συνεχῆ παρουσία στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας, ἐνῷ οἱ  λεγόμενοι πρωτοδημιουργοὶ τῆς παγκόσμιας γλώσσας εἴτε εἶναι ἀνύπαρκτοι, εἴτε ἔσβησαν νωρὶς, χωρὶς νὰ ἀφήσουν ἴχνη τῆς «μεγαλοφυοῦς» συλλήψεώς των τῆς γραφῆς, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ διάφοροι Γλωσσολόγοι καὶ Ἀρχαιολόγοι.

Ἕνας νέος ἐπιστήμονας σήμερα, ὁ Νευροψυχολόγος – Νευρογλωσσολόγος Χρυσόστομος Ἐμμ. Καρπαθίου, ἔγραψε δύο πρωτοποριακὰ βιβλία γιὰ τὴν προέλευση τῆς γλώσσας. Τὸ ἕνα ἀναφέρεται στὸν ΛΟΓΟ (18), ὅπου ἡ ἀναδρομὴ στὴν ἱστορία καὶ ἡ ἀποκωδικοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ μύθου, ὅπως γράφει, «δείχνει, ὅλως παραδόξως, ταύτιση μὲ τὴ σημερινὴ ἐπιστημονικὴ πραγματικότητα». Ὅλες οἱ σκέψεις τοῦ συγγραφέα πάνω στὸν Λόγο στηρίζονται στὶς «σημερινὲς ἀπόψεις τῆς ἐπιστήμης τῆς παθολογίας καὶ φυσιολογίας τοῦ λόγου, πολὺ στενὰ δεμένες μεταξύ τους, τόσο στενά, ὅσο τὸ « ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ »(19).

Τὸ δεύτερο βιβλίο, ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ ἰδιαίτερα, ἀναφέρεται στὴν ἐξελικτικὴ πορεία τοῦ ἐγκεφάλου καὶ πραγματεύεται, μὲ πρωτόγνωρα ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα, τὴ δημιουργία τῆς πρώτης γλώσσας καὶ τοῦ πρώτου ἀλφαβήτου (20). Ἐπειδὴ ἡ μελέτη αὐτὴ εἶναι πολὺ διαφωτιστικὴ γιὰ ὅλους, ἀλλὰ κυρίως τοὺς γλωσσολόγους καὶ ἀρχαιολόγους σχετικοὺς ἐρευνητὲς τοῦ θέματος, ἐπειδὴ δὲν κινεῖται σὲ ὑποθετικὸ ἔδαφος ἡ προσπάθεια τῆς ἀνάπλασης τῶν σταθμῶν ποὺ πέρασε τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο, ἀφοῦ κλονίζει μὲ τὸ βιβλίο του τὴ θέση ὁρισμένων ἐκ τῶν γλωσσολόγων, ἀρχαιολόγων ἐρευνητῶν καὶ τὶς ἀστήρικτες ὑποθέσεις τους καὶ ἐπειδὴ διαψεύδει αὐτὲς τὶς φανταστικὲς ὑποθέσεις, ὅπως π.χ. τοῦ Μανόλη Ἀνδρόνικου, ἐκτὸς τῶν ἄλλων τῶν ὁποίων ἤδη ἔχουμε δεῖ σ’ αὐτὴν τὴ σύντομη ἐπισκόπηση ποὺ ἔκανα τοῦ γλωσσικοῦ θέματος τὶς ἀπόψεις, ὁ ὁποῖος μᾶς πληροφόρησε ὅτι «ἡ σύγχρονη ἔρευνα ἐπιβεβαίωσε ὅτι πρότυπο τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ὑπῆρξε τὸ φοινικικὸ ἢ ὀρθότερα τὸ βόρειο σημιτικὸ ἀλφάβητο – ἡ ἔρευνα κινεῖται σὲ χῶρο ἀπολύτως ἀσφαλῆ καὶ ὑπάρχει ὁμοφωνία τῶν ἐρευνητῶν»(21) θὰ παραθέσω τὰ σπουδαιότερά της.

Πρὶν προχωρήσω, νὰ ὑπογραμμίσω ὅτι καὶ ὁ ἀρχαιολόγος Ἀνδρόνικος κινεῖται στὸ θέμα τῆς προέλευσης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ ἐπιχειρήματα τοῦ τύπου «ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ σημιτικοῦ ἀλφαβήτου στὴν Ἑλλάδα χρονολογεῖται ὅπως φαίνεται» (22) ἢ «ἔτσι πρέπει νὰ φαντασθοῦμε τὸ ἀρχικὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο…» (23) ἢ «τὸ ἑπόμενο βῆμα πρέπει νὰ ἦταν ὑποθέτουμε» (24). Σωστά, λοιπόν, ἔγραψε ὁ ἀρχαιολόγος Σπ. Μαρινᾶτος ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ φειδωλοὶ στὴ διατύπωση ἀξιωμάτων γύρω ἀπὸ τὰ ζητήματα τῆς γραφῆς, γιατὶ εἴδαμε ὅτι «κεφαλαιώδη ἀξιώματα τῆς ἐπιστήμης καταπίπτουν ἀποτόμως καὶ ἀντιθέτως στηρίζονται νέαι ὑποθέσεις,  τὰς ὁποίας πρὸ ὀλίγου οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ προβάλη»(25). Τόλμησε, λοιπόν, ὁ Καρπαθίου, μετὰ ἀπὸ ἔρευνα τῆς δημιουργίας τοῦ λόγου καὶ τῶν ἡμισφαιρίων τοῦ ἐγκεφάλου, νὰ γράψει ὅτι «ὁ Λόγος ἐκτὸς φύσεως ὑπάρχων γίνεται ἀνθρώπινος, ἐκτὸς ἀνθρώπου ὑπάρχων, εἰκόνα λαμβάνοντας τοῦ κτίσματος, κτίστης ὑπάρχων… Συγκαταβαίνων πρὸς τὸ ἀνθρώπινον… συνεργάζεται ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου, διὰ τοῦ ἐγκεφάλου»(26), καὶ ὅτι οἱ ἀπόψεις περὶ φοινικικοῦ ἀλφαβήτου «ἀπὸ τῆς πλευρᾶς τῆς βιολογίας ἢ γενικώτερα τῆς λειτουργικότητας τοῦ ἐγκεφάλου, δηλαδὴ τῆς Νευροψυχολογίας – Νευρογλωσσολογίας εἶναι ἀναληθεῖς, δὲν εὐσταθοῦν»(27), τονίζοντας τέλος, μετὰ ἀπὸ ἐμβριθῆ ἔρευνα, ὅτι «Παγκόσμια μητρικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μοναδικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα»(28). Ὁ ἴδιος ἀνατρέπει, μὲ ἰσχυρὰ καὶ πειστικὰ ἐπιχειρήματα, τὸ γαλλικὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ τῆς Γαλλίας τὸ 1982, γιὰ τὴ «Γέννηση τῆς Γραφῆς» (Naissance de l’ écriture) καὶ ὅπου παρέχονται ἐκεῖ φανταστικοὶ χρονολογικοὶ πίνακες γιὰ τὴν προέλευση τῆς γραφῆς. Ὁ Καρπαθίου ἀπορρίπτει τὶς σχετικὲς ἀπόψεις καὶ θέσεις μὲ βάση τὴν ἐγκεφαλικὴ λειτουργικότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βιολογικὲς συνθῆκες ποὺ ἐπέδρασαν στὴ γλῶσσα, στὸν λόγο, σὰν σύνολο ἐγκεφαλικῶν ἀνωτέρων λειτουργιῶν ἀπὸ τὴν πανάρχαια ἐποχὴ μέχρι σήμερα»(29). Συμπεράσματα τοῦ ἰδίου συγγραφέως εἶναι: – Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι σίγουρα ἡ μητέρα τῶν σημερινῶν γλωσσῶν. – Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μοναδικὴ ὁλοκληρωμένη καὶ ἀνεξάρτητη ἀνθρώπινη γλῶσσα, χωρὶς νὰ ἀναζητᾶ ἐρείσματα σὲ ἄλλες γλῶσσες. – Οἱ Ἕλληνες χρησιμοποίησαν νωρίτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους λαοὺς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς τὸ ἀριστερὸ ἐγκεφαλικὸ ἡμισφαίριο (ποὺ εἶναι τῆς μάθησης τοῦ λόγου) καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὑπάρχουν ἀκόμη, ἐνῷ ἀντίθετα ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι λαοὶ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἔχουν ἐξαφανισθεῖ (30).

Σημειώσεις

1. George Thomson, «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα Ἀρχαία καὶ Νέα», στὸ George Thomson, Διαλέξεις γιὰ τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ πολιτισμό, τ. Α΄, Ἀθήνα 1962, σελ. 53

2. G. Thomson, ὅ.π., σελ. 54

3. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, τόμ. Α΄, Ἀθήνα 1852

4. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος,, ὅ.π., σελ. γ΄- δ΄

5. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, ὅ.π., σελ. δ΄

6. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, ὅ.π., σελ. δ΄

7. Ν. Κονομῆς, Ἀπὸ τὴν Ἱστορία τῆς Λατινικῆς Γλώσσας ἔκδ. Σύλλογος πρὸς Διάδοσιν Ὠφελίμων Βιβλίων, Ἀθήνα 20125 , σελ. 21

8. Βλ. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, Τὰ ἡμαρτημένα τοῦ Λεξικοῦ Μπαμπινιώτη, ἐκδόσεις Παπαζήσης, Ἀθήνα 2010, σς. 1-765. Βλ. κυρίως τὸν Πρόλογο τοῦ καθηγητῆ Β. Φίλια καὶ τὸ κεφάλαιο: Τὰ Ἰνδοευρωπαϊκά.

9. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, ὅ, π. 25

10. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, ὅ, π. 48

11. Γ. Μυλωνᾶς, Τὰ Φοινίκεια Γράμματα τοῦ Κάδμου στό: Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τόμ. 23, ἀριθμ. 5 (1959) 1-33

12. Σπ. Μαρινᾶτος, Καδμήια Γράμματα, στό: Ἐπετ. Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν 6 (1955 – 56) 531 – 541

13. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σσ. 1 καὶ σημ. 2, 24, 8 ,2

14. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 24

15. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 24 – 25

16. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 29 και 26

17. Ἀντ. Κεραμόπουλος, Θηβαϊκά, Δελτίον 3 (1917) 63. Γ. Μυλωνᾶς, σελ. 4 και 5

18. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Πρῶτο δοκίμιο στὸν ΛΟΓΟ, Ἐκδόσεις Ι. Καραμέτος, Ἀθήνα 2008

19. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Πρῶτο δοκίμιο στὸν ΛΟΓΟ, ὅπ.π., σσ. 9-10

20. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, Ἐκδοτικὸς ὅμιλος «Ἴων», Ἐκδόσεις «Ἕλλην», Ἀθήνα 1995

21. Μ. Ἀνδρόνικος, Ἡ Ἑλληνικὴ Γραφὴ στὸ ΙΕΕ τ. Β΄, σ. 196

22. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 196

23. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 197

24. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 197, 198

25. Σπ. Μαρινᾶτος, ὅ.π., σ. 531

26. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, ὅ.π, σελ. 22, 24

27. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 41

28. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 41, βλ. καὶ σσ. 39- 40

29. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 19, 20 καὶ 13 – 15

30. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 7,8,12

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

«Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς.

Δεν θα αρχίσει κατ’ ευθείαν ωμά να απορρίπτει τα δόγματα της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημα τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι.

Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματική ζωήν.

Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται…

γι΄ αυτό παιδί μου, όταν δεις την παράβαση της πατερικής παράδοσης και της Θείας τάξεως, που εγκαθιδρύθει από τον ίδιο τον Θεό γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς τον παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους.

Ακόμη θα διαστρέφουν τη Αγία Πίστη μας ανεπαίσθητα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άπειρους στα δίκτυα τους. Να αναγνωρίζεις σ’ αυτους τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία… οι αληθινοί υπηρέτες του θεού είναι ταπεινοί και υπακούουν στην εκκλησία.

Οι πιστοί τότε που δεν έχουν δείξει τίποτε άλλες αρετές θα λάβουν στεφάνους μόνο και μόνον, επειδή στάθηκαν στέρεοι στην πίστη.

Να φοβάσαι τον Κύριο παιδί μου. Να φοβάσαι μην αποβληθείς στην αιώνια κόλαση. Στέκε ανδρείως στην πίστη και αν είναι αναγκαίο υπέμεινε διωγμούς και άλλες θλίψεις, διότι και ο Κύριος θα είναι μαζί και οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές θα βλέπουν με χαρά του αγώνες σου.

Να μη φοβάσαι τις θλίψεις αλλά μάλλον να φοβάσαι την ολέθρια αίρεση, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη.»

Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα

Πηγή: Καιόμενη Βάτος, Σημεία Καιρών, Αβέρωφ

Ρέθυμνο, 12 Οκτωβρίου 2016

Μάθημα Θρησκευτικών - Νέα Προγράμματα Σπουδών

Εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης ή επιχείρηση αλλοίωσης της πίστεως και αξιόποινη πράξη;

Εφαρμογή κι έπειτα διόρθωση, ή άμεση απόσυρση;

Τελικά για φέτος, όπως όλα δείχνουν θα εφαρμοστούν στα ανήλικα παιδιά μας από 7-8 ετών, τα κατά την εκτίμηση πολλώνθεολόγων αλλά και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου, ...«απαράδεκτα κι επικίνδυνα» Νέα Προγράμματα Σπουδών (ΝΠΣ) τουΜαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ).

Κατά τις δηλώσεις έπειτα από τη συνάντηση των αντιπροσωπειών της Εκκλησίας και της κυβέρνησης, ο Υπουργός Υγείας κ. Φίλης ήταν όντως σαφής: «Θα εφαρμοστούν ...δεν υπάρχει ζήτημα διαφωνίας(!)» ....«τα αναλυτικά προγράμματα αλλάζουν από φέτος και θα γίνουν τα μαθήματα με βάση τα προγράμματα αυτά».

Εκείνο δηλαδή το οποίο εξάγεται στην κοινή γνώμη ως συμπέρασμα και που ως εικόνα τουλάχιστο, αδικεί σαφώς τις θεοφιλείς προσπάθειες του ιδίου του Αρχιεπισκόπου και άλλων σεπτών Ιεραρχών της Εκκλησίας, είναι ότι το ζήτημα τελικά, δεν ήταν αν θα εφαρμοστούν ή όχι τα ΝΠΣ, αλλά ...τα περσινά βιβλία κι απλά ως ένα από τα βοηθητικά‶εργαλεία″ του μαθήματος!

Αυτό όμως το οποίο πρέπει να αποσαφηνιστεί, είναι ότι ούτως ή άλλως, τα παλιά βιβλία εδόθησαν στους μαθητές αφ’ ενός λόγω της μη έκδοσης καινούργιων, αφ’ ετέρου δε προκειμένου να χρησιμοποιηθούν έτσι κι αλλιώς από τα ΝΠΣ και όπου γενικά θα εξυπηρετεί η παραπομπή σε αυτά.

Οι περισσότεροι εν τέλει θα συμφωνούσαν με εκείνο το οποίο πολύ εύστοχα δήλωσε και ο σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος: «Το συμπέρασμα είναι ότι δεν βγάζω κανένα συμπέρασμα»! Ενώ ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, σε άρθρο του που αναλύει τα σχετικά με το ζήτημα γεγονότα, διαπιστώνει ότι: «αποφασίστηκε κάτι που είναι αντικείμενο σεμιναρίου διπλωματίας».[1]

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι, στην παρούσα στιγμή τουλάχιστο, η συμμετοχή και ο ρόλος της Εκκλησίας, φαίνεται να‶αναβαθμίζεται″ στη διαδικασία αυτή της βελτίωσης των προγραμμάτων, πράγμα καθ’ εαυτό σαφώς θετικό αλλά και πιο νόμιμο, το ζήτημα παραμένει ως προς το εάν θα έπρεπε ή όχι να αποσυρθεί τελείως το συγκεκριμένο ΠΣ του ΜτΘ (στο οποίο πρόγραμμα, υπάρχουν φυσικά και αξιοποιήσιμα σημεία), καθ’ ότι αυτό:

α) Οδηγεί τους μαθητές με μεθοδολογική παγίδευση, σε μία ξένη για την Ορθοδοξία, αλλά και συγκεκριμένη-εκκοσμικευμένη θρησκευτική αντίληψη και εν γένει θρησκευτικότητα• τον πανχριστιανικό και πανθρησκειακό συγκρητισμό, δηλαδή σε αίρεση.

Συνιστά έτσι καθ’ εαυτό (χωρίς βέβαια να είναι γνωστό, το πώς θα ενεργήσει ο κάθε εκπαιδευτικός), το ποινικό αδίκημα του προσηλυτισμού (Συντ. αρθ. 13, παρ. 2, ΑΝ 1363/1938), κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν έγκριτοι νομικοί[2] , αλλά ...‶ομολογείται″ κιόλας (εμμέσως) από τα ίδια τα προγράμματα. Ενδεικτικώς μονάχα, αυτής της διαδικασίας αποδόμησης της θρησκευτικής συνείδησης των παιδιών, αναφέρεται ότι οι μαθητές πρέπει:

· «να τολμήσουν να κινηθούν προς τον άλλον χωρίς προκαταλήψεις και να εξετάσουν διαφορετικές ιδέες και εκδοχές για την αλήθεια»! (ΟΕ σελ. 76)

· «Η γνώση είναι αληθινή, όταν μας ελευθερώνει από ό,τι ονομάζεται «πρόσδεση στο παρελθόν(!)» ...«Καμιά απόδειξη δεν γίνεται αποδεκτή με «ελαφριά καρδιά», τίποτε δεν θεωρείται δεδομένο» (ΠΣ. σελ. 21).

Είναι σαφές (συμφώνως προς ΑΣΤ. ΚΩΔ. αρθ. 1518, Ν.1329/1983), ότι όπως οι γονείς είναι εκείνοι που οφείλουν να μεριμνούν για το παιδί τους, σε ποιο γιατρό θα πάει, το πού θα μείνει, τα της εκπαιδεύσεώς του κτλ. το ίδιο ισχύει και για τη θρησκευτικότητά του, ιδίως μέχρι 12-13 ετών, καθ’ ότι αυτή αφορά την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Μια θρησκευτικότητα την οποία κατόπιν, μπορεί ελεύθερα (στη χώρα μας τουλάχιστο) να διαμορφώσει όπως το ίδιο επιθυμεί. Ας αναρωτηθεί αλήθεια επ’ αυτού ο καθένας: Υπάρχει άραγε γονιός, (εκτός πολύ ειδικών περιπτώσεων) ο οποίος αναθρέφει τα μικρά παιδιά του ενσταλάζοντάς τους θρησκευτικές πεποιθήσεις και εν γένει θρησκευτικότητα,αντίθετη με τη δική του;

Είναι αρκούντως χαρακτηριστική για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), 1ο πρόσθ.πρωτόκ. αρθ. 2: «Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσινταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Εάν τώρα τα μικρά παιδιά προτρέπονται για αμφισβήτηση, ‶χειραφέτηση″ όπως το αποκαλούν(!), «από ό,τι ονομάζεται ‶πρόσδεση στο παρελθόν″», για αλλεπάλληλο (ανα)στοχασμό πάνω σε διάφορες θρησκευτικότητες, ταυτόχρονη αξιολόγηση αυτών, ‶σύνθεση″(βλ.σύγχηση) και ‶ελεύθερο″-‶υπεύθυνο″ αυτοπροσδιορισμό, εάν όλα αυτά κ.α. απευθύνονται σε ηλικίες 7-14 ετών, τότε αυτό ακριβώς συμβαίνει, η προαναφερθείσα αξιόποινος πράξη• δηλαδή: «η ...δια καταχρήσεως της απειρίας ή εμπιστοσύνης ή δι’ εκμεταλλεύσεως ...της πνευματικής αδυναμίας (όλα αυτά φυσικά, ισχύουν σαφώς για παιδιά 7-16 ετών), άμεσος ή έμμεσος προσπάθεια προς διείσδυσιν εις την θρησκευτικήνσυνείδησιν....επί σκοπώ μεταβολής του περιεχομένου αυτής (ΑΝ 1363/1938, αρθ. 4, παρ. 2/ ΑΝ1672/1939, αρθ. 2, παρ. 2)» και για την οποία, ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο θεωρείται, το εάν αυτή η αξιόποινος πράξη ενεργείται σε σχολείο (ΑΝ 1363/1938, αρθ. 4, παρ. 3).

Έτσι λοιπόν το μάθημα, αντί να αναπτύσσει την ήδη από την οικογένεια διαμορφωθείσα θρησκευτική συνείδηση, τελικά την αλλοιώνει και τη χειραγωγεί.

β) Το ΝΠΣ κάθε άλλο παρά θρησκειολογικό μπορεί να χαρακτηριστεί![3] Αποτελεί θα λέγαμε μάλλον, ένα πολυθρησκευτικό ‶μόρφωμα″! Με τον μόλις από την Γˊ Δημοτικού ‶βομβαρδισμό″ των παιδιών με πολυποικίλες και αξεδιάλυτες φιλοσοφικοθρησκευτικές έννοιες, δοξασίες, συμβολισμούς, πρακτικές και αντιλήψεις, ένα ‶μείγμα″ δηλαδή ακατάλληλο πολλές φορές ακόμα και για ενήλικες, δημιουργεί θεολογική και επιστημονική σύγχυση[4] • ενώ ενίοτε, παρουσιάζει ως Ορθόδοξες, θέσεις και πρακτικές οι οποίες κάθε άλλο παρά ορθόδοξες είναι (πχ. «το σπάσιμο του ροδιού»(!), περί της Υπαπαντής ενοτ. 5, Γˊδημ.) • ή διδάσκονται κάποιες θέσεις-αντιλήψεις υποτίθεται κοινώς αποδεκτές, κατ’ ακρίβεια όμως, σαφώς καταδικασθείσες εκ της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Για παράδειγμα, ενότητα η οποία αναφέρεται στις διάφορες χριστιανικές ομολογίες-αιρέσεις, τιτλοφορείται:«Διαφορετικές παραδόσεις, κοινή συνείδηση(!)»• επίσης, αναφορά στηνπανθρησκειακήσυμπροσευχή της Ασίζης 1986 (ΠΣ σελ. 130), Ή και το όντως παράδοξο από χριστιανικής απόψεως, στη Θεμ. Εν. 2,3 της ΓˊΛυκείου (ΠΣ σελ. 71) με τίτλο: «ΣΥΜΒΙΩΣΗ»[αντί για «ΓΑΜΟΣ»(!)], όπου γράφει στη στήλη «αξιολόγηση»: «Ορισμός της συμβίωσης και τουαντιθέτου της, της μοναξιάς. Απαρίθμηση σύγχρονων μορφών συμβίωσης » (Άραγε, θα συμπεριλαμβάνεται και ...η των ομοφυλόφιλων ‶ζευγαριών″;;). Δηλαδή με βάση το μάθημα, εκείνο το οποίο αντιδιαστέλλεται από τη μοναξιά, είναι η συμβίωση –έτσι γενικά- σε κάθε της μορφή (έστω κι αν απορρίπτονται από κάποιους μερικές)• ενώ ως γνωστό, κατά τη χριστιανική διδασκαλία ο γάμος, δεν αντιδιαστέλλεται μονάχα απ’ τη μοναξιά αλλά κατ’ ουσία,από κάθε άλλη μορφή‶συμβίωσης″! Αλήθεια ...και αυτό σύμπτωση;

γ) Είναι αντιπαιδαγωγικό καθ’ ότι, όπως επισημάνθηκε, φαίνεται πως αγνοεί στοιχειωδώς τις ηλικιακές ιδιαιτερότητες(Ν. 1566/85, αρθ. 1, 3ββ) και ανάγκες των μαθητών. Μελετώντας τα προγράμματα κανείς, τουλάχιστον έως το γυμνάσιο, αισθάνεται την ανάγκη παρέμβασης παιδαγωγών, παιδοψυχολόγων αλλά και ...εισαγγελέως!

δ) Εκτός των άλλων επίσης, προτρέπει τους μαθητές σε δραστηριότητες στερημένες ιεροπρέπειας (πχ. κοσμικά τραγούδια ή λογοτεχνικά κείμενα ασύνδετα με το υπό μελέτη θέμα), ή χριστιανικά-ηθικάεπιλήψιμες (πχ. "κύκλος κουτσομπολιού"!), έως και ασεβείς ή βλάσφημες (Π.Κ. αρθ.198)!Σε ενότητα της Αˊ λυκείου αναφορικά με την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και του Θεού, ως ενδεικτική δραστηριότητα προτείνεται το τραγούδι...«Μπαγάσας»(!) του Νικόλα Άσιμου(ΟΕ σελ. 50).

Χρειάζεται αλήθεια ιδιαίτερη νοημοσύνη και κόπο, ώστε να αντιληφθεί-φανταστεί κανείς, σε τι μέγεθος παρεκτροπής, εμπαιγμό των θείων, ενδεχομένως χειρονομίες, σε τι πρότυπα πνευματικότητας μπορεί να οδηγήσει τους μαθητές μίας τάξης 14-15 ετών, ένα τραγούδι με στίχους: «Ρεμπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω ...σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις»![5]

Ας φανταστούμε όμως και την έντονη οπωσδήποτε, αμηχανία ή και δυσφορία ενδεχομένως, πολλών ενσυνείδητων παιδιών (και ασφαλώς, όχι μόνο Ορθοδόξων).Έπειτα από μία τέτοια ...‶βιωματική″(!)προσέγγιση του ζητήματος, με τι αλήθεια τρόπο (και μούτρα), θα διδάξει κάποιος σ αυτά τα παιδιά, την 3η εντολή που λέει: «Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω»(με προχειρότητα, χωρίς σεβασμό); Τι εικόνα πράγματι και ...‶Ορθόδοξη″ μαρτυρία προς τους ετερόδοξους-ετερόθρησκους; Όσοι απ’ αυτούς απομείνουν να μη γελάνε, θα μας λυπούνται και με το δίκιο τους!

ε) Παραβιάζει ή παρακάμπτει κυριολεκτικά πλήθος νόμων[6] (Ν. 1566/85, αρθ. 1, 1α- μη δυνάμενος να καταργηθεί, Ν. 590/1977-Α 146, αρθ. 2 και αρθ.9, παρ.5-6), αποφάσεις δικαστηρίων και του ΣτΕ (3356/1995, 2176/1998, ΕΦ.Αθην. 299/1988,τις οριστικές και τελεσίδικες που δεν υπόκεινται σε κανένα άλλο ένδικο μέσο [Ν.3068/202, αρθ. 1-5]:Δ.ΕΦ.Χαν. 115/2012, Δ.ΕΦ.Χαν. 1/2015), άρθρων του Συντάγματος (αρθ. 3 παρ.1, αρθ.5 παρ.1-2, αρθ.16 παρ.2, αρθ.13 παρ.1), διεθνών συμβάσεων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων[7] , αλλά και την αρχή της προς το νόμο και το Σύνταγμα ισότητας των πολιτών (Συντ. αρθ. 4, παρ.1-2) καθ ότι ως γνωστό πλέον, ετερόδοξες-ετερόθρησκες μειονότητες (Καθολικοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι), κάνοντας χρήση των έννομων δικαιωμάτων τους, εξασφαλίζουν για τα παιδιά τους θρησκευτική εκπαίδευση σύμφωνη με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (Ν. 4386, αρθ. 5, το οποίο προσέθεσε την παρ. 4 στον Ν. 1771/1988 [Αˊ 171], αρθ. 16) • κάτι που φυσικά συμβαίνει κατά κανόνα και σε όλη την Ευρώπη, ανάλογα με τιςτοπικές πληθυσμιακές ιδιαιτερότητες και προϋποθέσεις[8] . Εκτός αυτού, οι Ιεραρχίες των μειονοτήτων αυτών, όχι μόνο προτείνουν (ουσιαστικά διορίζουν)τους διδάσκοντες, αλλά καθορίζουν -και εύλογα- το περιεχόμενο του μαθήματος.

Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εκτελούν προδήλως αντισυνταγματική εντολή, όταν μάλιστα συνιστά ποινικό αδίκημα, κατ’ ακρίβεια και με βάση τον υπαλληλικό και τον ποινικό κώδικα (Υ.Κ. άρθρα 106/107/110, Π.Κ. αρθ. 21) δεν απαλλάσσονται λόγω άγνοιας, των πειθαρχικών και ποινικών τους ευθυνών. Δικαιούνται αλλά και υποχρεώνονται να αρνηθούν να εκτελέσουν την Υπουργική αυτή απόφαση, εν προκειμένω το ΝΠΣ του ΜτΘ (Υ.Π. αρθ. 25, παρ. 3,1).

Βέβαια όλοι αναγνωρίζουν και κατανοούν ότι οι αυθαιρεσίες αυτές και προχειρότητες της κυβέρνησης έχουν ουσιαστικά συγχύσει, ‶παγιδεύσει″, αλλά και αφήσει εκτεθειμένους τους αγαπητούς και άξιους κάθε σεβασμού και συμπαράστασης εκπαιδευτικούς μας, οι οποίοι βρίσκονται χωρίς να ευθύνονται, κυριολεκτικά στη ‶μέση″, ως αποτέλεσμα των παραπάνω αυθαιρεσιών και ενεργειών. Πλην όμως οφείλουν, καθ’ ότι τους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας, όπως ενημερωθούν επί του σημαντικού αυτού ζητήματος• σε κάθε περίπτωση να έχουν ιδία υπεύθυνη γνώμη και τοποθέτηση.

στ) Συντρέχουν τέλος, βάσιμοι λόγοι απόσυρσης του ΝΠΣ[9] , λόγω ενεργής συμμετοχής σχολικού συμβούλου του ΙΕΠ, ο οποίος συμμετείχε στη διαδικασία εκπόνησης και αξιολόγησης των προγραμμάτων, σε συμβούλιο διεθνούς ιδρύματος[10] (δημιούργημα νεοβουδιστικής οργανώσεως)[11] το οποίο προωθεί εκπαιδευτικά πανθρησκειακά προγράμματα για παιδιά[12] και ως εκ τούτου, ευνόητο είναι η συγκρητιστική αυτή λογική που διέπει τα ΝΠΣ του ΜτΘ, να θεωρείται κάθε άλλο παρά σύμπτωση[13] ! Αξιοσημείωτο είναι το ότι μέχρι στιγμής, δεν έχει δημοσιευθεί τουλάχιστο, καμία απάντηση-διάψευση εκ του συγκεκριμένου σχολικού συμβούλου.

Μέχρι λοιπόν την αξιολόγηση των προγραμμάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς, μήπως θεωρείται δεδομένο ότι ως γονείς οφείλουμε να ‶παραδώσουμε″, ώστε να υποστούν όλα τα παραπάνω, ως πειραματόζωα τα ανυποψίαστα και ανήμπορα να αμυνθούν παιδιά μας; Ή μήπως όλα τα παραπάνω, οι παιδαγωγικοί κίνδυνοι, η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ηάσκηση προσηλυτισμού, παύουν αυτόματα να ισχύουν ή αναστέλλονται κι αυτά, μέχρι την όποια (θετική ή αρνητική) αξιολόγησή τους;

Αποκαλυπτικό ακόμα είναι το γεγονός, ότι παρά την μετατροπή αυτή του μαθήματος (σύμφωνα και με έγγραφο Σχολικού Συμβούλου Θεολόγων Α΄ Αθήνας), οι απαλλαγέςετερόδοξων και ετερόθρησκων μαθητών ...συνεχίζουν να ισχύουν!Αλήθεια, εάν έτσι έχουν τα πράγματα, δημιουργούνταιοι εξής εύλογες απορίες:

· Αφού λοιπόν το μάθημα μετατράπηκε όπως λένε σε θρησκειολογικό (πράγμα αναληθές), ή ουδετερόθρησκο και άρα υποχρεωτικό για όλους, αφού υποτίθεται ότι δεν συντρέχουν πλέον λόγοι απαλλαγής από κανέναν, πώς και γιατί διατηρούν παρά ταύτα οι ετερόδοξοι-ετερόθρησκοι το δικαίωμα απαλλαγής, επικαλούμενοι λόγους θρησκευτικής συνείδησης;;

· Το ότι το ΝΠΣ επιβάλλεται μονάχα στους Ορθόδοξους μαθητές, αυτό δεν συνιστά αυτόματα και μίαρατσιστική(από τον ΣΥΡΙΖΑ[;] ...τι ειρωνεία!) και στοχοποιημένη ενέργεια εναντίον των παιδιών αυτών και των γονιών τους; (αλλά και παραβίαση, ξανά της από το αρθ. 4, παρ. 1-2 του Συντ. αρχής της ισότητας έναντι της πολιτείας)Ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων του καθενός πάντως, οι απαντήσεις-αλλά και οι φιλοσοφικοθρησκευτικές ‶αγκυλώσεις″ κάποιων- είναι κάτι παραπάνω από προφανείς!

Είναι ή δεν είναι τελικά όλα τα παραπάνω στα όρια της φαιδρότητας-ένα ‶θέατρο″ του παραλόγου; Πόση ειλικρίνεια και σύνεση χρειάζεται ώστε να ομολογήσει κανείς, την υφιστάμενη αυτή και άδικη για τους Ορθοδόξους ανισότητα αλλά και στοχοποίηση;

Αξίζει εδώ ενδεικτικά να ενθυμηθούμε τους λόγους του μακαριστού πρώην καθηγούμενου της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους π. Γεωργίου Καψάνη, ο οποίος σε άρθρο του το 2012, με τίτλο: «ΤΟ ΝΠΣ ΤΟΥ ΜτΘ. ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ», είχε γράψει: «Θα ήταν προτιμότερο γι’ αυτόν (τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό) να καταργηθεί το μάθημα και να προσφέρει μία Ορθόδοξη παιδεία στα παιδιά του έξω από το δημόσιο σχολείο, παρά να αποδεχθεί μία δημόσια μύηση στην επερχόμενη Πανθρησκεία».

Επαληθεύοντας τέλος (πράγμα που θα έκαναν οι περισσότεροι όσων θα μελετούσαν τα ΝΠΣ και τα κείμενά τους), τους λόγους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου κατά την εισήγησή του στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος (4/10/2016), προσωπικά κι εγώ:

«Τα καινούργια προγράμματα τα οποία μελέτησα, με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για Θρησκευτικά, αλλά για μια επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας».

Ταπεινά φρονώ, ότι εάν η αλλοίωση αυτή επικρατήσει στη δημόσια εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια, θα είναι μία εκπαιδευτική προσέγγιση χωρίς επιστροφή! Εκτός αυτού τα ΝΠΣ, η εφαρμογή των οποίων στηρίζεται στην προπαγάνδα, τη βαθιά άγνοια και τις απειλές[14] , είναι επικίνδυνα για την υγιή ψυχοπνευματική ανάπτυξη των παιδιών (όχι μόνο των Ορθοδόξων) και της προσωπικότητάς τους και άρα, το ιδανικότερο εν τέλει θα ήταν μάλλον, όχι να εφαρμοστούν και κατόπιν να βελτιωθούν, αλλά να αποσυρθούν οριστικά, ξεκινώντας όπως επίσης ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος είχε πει, «από μηδενική βάση».

[1 ] «Οι αποφάσεις της Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών», σελ. 6, Οκτώβριος 2016.

[2 ] Γεώργιος Κρίππας, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών – Συνταγματολόγος, «Τα νέα Θρησκευτικά οδηγούν σε δρόμους προσηλυτισμού». Του ιδίου: «Κατά πόσο το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών συνιστά αξιόποινη πράξη», Επιθεώρηση Δημοσίου και Διοικητικού Δικαίου, τόμος 58, σελ. 679-697.

Απόστολος Βλάχος, Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών, «ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ», Χαλάνδρι 26/9/2016.

[3 ] Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, «Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Εκπαίδευση», Εισήγηση στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, 9/3/2016.

[4 ] Δημήτριος Βογιατζής, θεολόγος καθηγητής, «Κριτικές παρατηρήσεις για το πλαίσιο βασικών αρχών του νέου πιλοτικού ΠΣ των Θρησκευτικών».

[5] Εδώ να τονιστεί φυσικά ότι ποια ακριβώς, η εκ του στιχουργού διάθεση έναντι του Θεού, ούτε μπορεί κανείς με βεβαιότητα να γνωρίζει, ούτε πολύ περισσότερο να κρίνει! Προσωπικά δεν διστάζω να πω, ότι η αίσθησή μου από τους στίχους του τραγουδιού στο σύνολό του, είναι ότι απηχούν την ανάγκη ενός ανθρώπου, που μέσα στα ατέλειωτα αδιέξοδα που έχει περιέλθει αλλά και την συναίσθηση τελικά της μηδαμινότητάς του, ‶επιχειρεί″ (χωρίς φυσικά ο τρόπος και η φραστική αυτή προχειρότητα έως και ασέβεια, να αποτελούν πρότυπο) να απευθυνθεί, να βρει διέξοδο και παρηγοριά, στον ίσως άγνωστο για τον ίδιο μέχρι εκείνη τη στιγμή Θεό.

Η εύλογη ένσταση εστιάζεται, αναφορικά με τη χρήση αυτού του τραγουδιού στο ΜτΘ, το οποίο υποτίθεται ότι πρέπει να αποσκοπεί στην ανάπτυξη της θρησκευτ. συνείδησης και που οφείλει να ενσταλάζει στους μαθητές,τον προς τα θεία και το Θεό σεβασμό. Στίχοι σαν τους παραπάνω το δίχως άλλο, στερούνται στοιχειωδώς την αρμόζουσα για το μάθημα ιεροπρέπεια και θεοπρέπεια. Με κάθε επίσης σεβασμό στη μνήμη του αλλά και ευθύνη, καθένας αμερόληπτοςθα συμφωνούσε ότι ως πρότυπο για τα παιδιά ο στιχουργός ειδικά σε ΜτΘ, κάθε άλλο παρά ιδανικό είναι.

[6] Αναφορικά πχ. περί του Ορθοδόξου χριστιανικού χαρακτήρα του μαθήματος• ή της έννομης αλλά και εύλογης για αυτό, συνεργασίας μεταξύ Πολιτείας Εκκλησίας κτλ.

[7] Η με το αρθ. 28 του Συντ. αυξημένη ισχύ των:

α) Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, αρθ. 14, παρ. 1-2 .

β) ΔιεθνέςΣύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, αρθ. 18, παρ. 4.

γ) Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αρθ. 26, παρ. 3.

δ) Διεθνές Σύμφ. για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα, αρθ. 13,παρ. 3.

ε) ΕΣΔΑ, 1ο πρόσθετοπρωτόκολλο, αρθ. 2 - Επικύρωση από Ελλάδα: 2329/1953, 53/1974.

[8 ] Δημήτριος Βογιατζής, θεολόγος καθηγητής, «Θρησκευτικών απολογία. Πληροφορίες και σκέψεις για τη θέση του μαθήματος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη».

[9] Γεώργιος Κρίππας, Διδάκτωρ ΠολιτικώνΕπιστημών – Συνταγματολόγος, Νομικός Σύμβουλος της ΠΕΘ. «Το μάθημα των Θρησκευτικώνκαιη συνδρομή λόγων εξαιρέσεως των όσων συντάσσουν και προτείνουν τη νέα ύλη του μαθήματος, λόγω προσηλυτισμούκαιεμφανούς συμμετοχής σεαιρετικέςή παραθρησκευτικές οργανώσεις».

[10 ] Βλ. Ελένη Βασσάλου, καθηγήτρια θεολόγος, «Το Πρόγραμμα του “Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για Παιδιά” (GNRC) της ARIGATOU ως πρότυπο των ελληνικών Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά».

[11 ] https://ethicseducationforchildren.org/en/who-we-are/interfaith-council

[12 ] https://gnrc.net/en/the-network/history-of-gnrc/shining-ever-brighter

[13] https://ethicseducationforchildren.org/en/news/latest-news/347-learning-to-live-together-progress-of-teacher-training-in-greece

[14] Ημερίδα ενημέρωσης Σχολικών Συμβούλων Θεολόγων και Δασκάλων για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά, 10/10/2016.

Πηγή: Θρησκευτικά

Η συνέχεια του Έθνους μας αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα για την ιδιοπροσωπία και την ύπαρξή μας. Για τον Ελληνισμό υπάρχουν δυο τάσεις σήμερα. Η μία, της «νεοαριστεράς», ιδεολογικά πάσχει από την εμμονή πως εμείς οι Έλληνες είμαστε ένα πρόσφατο εθνικό μόρφωμα.

Υποστηρίζει ότι έτυχε να κατοικούμε στον χώρο, που ζούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και  πως – οι αφελείς - πιστέψαμε, ή μας έκαμαν οι ξένοι να πιστέψουμε, ότι είμαστε συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Κατά τον ιδιοφυή ιστορικό Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο ή δογματική αντίληψη της  άρνησης της συνέχειας του Έθνους μας από τη νεοαριστερά» ξεκινά από τον Gibbon και τον de Montesquieu και επηρεάζει τον Κοραή.

Η άλλη τάση, όλων των υπόλοιπων Ελλήνων, είναι πως είμαστε η συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμιών του Βυζαντίου και των ραγιάδων της Τουρκοκρατίας. Για την επί Ρωμαιοκρατίας μετάβαση των Ελλήνων από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό, ο Ζαμπέλιος αντιγράφει αυτό που περιγράφει ο άγιος Ιερώνυμος, τον 4ο αιώνα, περί της «ολομελείας του γένους των Ελλήνων».  Σημειώνει τον συνδυασμό «ελληνίδας χριστιανής παιδίσκης, θυγατρός μεν γυναικός χριστιανής, εγγόνης δε ιερέως ειδωλολάτρου». Και σημειώνει ο Ζαμπέλιος: «Άρα δεν εκτυποί το σύμπλεγμα τούτο την νεοφώτιστον Ελλάδα, εν τω μεταλαβείν παρά της υπεργήρου πολυθεΐας του απορρήτου της ιστορικής παραδόσεως;».

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο δοκίμιό του «Ελληνισμός Προσήλυτος» σημειώνει: «Οι Έλληνες είμαστε το ίδιο έθνος, με τους ίδιους προβληματισμούς, με τις ίδιες αγωνίες μέσα στους αιώνες. Μεγαλύτερος μάρτυρας αυτής της αλήθειας, είναι ότι συνεχίζουμε, επί 3000 περίπου χρόνια, να μορφωνόμαστε με τα ίδια κείμενα».

Ο σημαντικός σύγχρονος ιστορικός Διονύσιος Ζακυθηνός στο σύγγραμμά του «Μεταβυζαντινά και Νέα Ελληνικά» γράφει: «Η Ρωμαιοκρατία και η Τουρκοκρατία, εκτιμώμεναι και κρινόμεναι υπό το φως των σημερινών δεδομένων της επιστήμης, αποδεικνύονται εποχαί μείζονες της Ελληνικής Ιστορίας». Πράγματι οι Έλληνες περάσαμε βάσανα πολλά. Στο διάβα των αιώνων πολλοί μηδίσανε, πολλοί κατάντησαν γραικύλοι, πολλοί εξισλαμίστηκαν και γίνηκαν γενίτσαροι, αρκετοί συνεργάστηκαν με τους Φράγκους, μπολιάστηκαν με τη νοοτροπία τους και αφομοιώθηκαν από αυτούς. Όμως πάντα υπήρχαν οι Έλληνες που διατηρούσαν τη συνέχεια και την παρέδιδαν στην επόμενη γενιά, όπως σοφά  περιέγραψε το γεγονός ο Σεφέρης, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ της Λογοτεχνίας.

Τώρα η πολιτική εξουσία  και το νεοαριστερό ιδεολογικό εποικοδόμημα εκουσίως αρνούνται την εθνική συνέχεια και προωθούν την έξωθεν κατευθυνόμενη ιδεολογική επίθεση εναντίον της ταυτότητάς μας.   Όμως οι Έλληνες πιστεύουμε σ’ αυτό που γράφει ο Παλαμάς στον «Δωδεκάλογο του Γύφτου»: «Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε, που πιο βαθύ καμμιά φυλή δεν είδ’ ως τώρα, είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα όμοια βαθύ έν’ ανέβασμα μας μέλλεται προς ύψη ουρανοφόρα» και θα αντιμετωπίσουμε πάλι με επιτυχία την εθνοκτόνα επίθεση που δεχόμαστε.

Πηγή: Θρησκευτικά

Τι ακριβώς κάνει ένας στρατός κατοχής; Την καταλαμβάνει και υποχρεώνει και επιβάλει στους κατοίκους της του δικούς του όρους. Λαμβάνει μέτρα κατά των κατοίκων και προπαγανδίζει τα πιστεύω του ακόμα και με τη βία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει δυστυχώς και στην Ελλάδα από τους μετανάστες που τείνουν να ξεχάσουν πως φιλοξενούνται στην Ελλάδα και υποχρεώνουν τους Έλληνες να νιώθουν ως φιλοξενούμενοι στον τόπο τους.

Κάθε πρόσφυγας που καταφεύγει σε μια άλλη χώρα για να σώσει τη ζωή του οφείλει ευγνωμοσύνη στη χώρα που του προσφέρει άσυλο, σέβεται την ιστορία της, τους κατοίκους της και τις αρχές τους και κυρίως τους νόμους της. το αυτό ισχύει και για τους μετανάστες.

Στην Ελλάδα αντίθετα οι παράνομοι μετανάστες τους οποίους τα ΜΜΕ βαπτίζουν πρόσφυγες, προσπαθώντας να τους νομιμοποιήσουν, καταλαμβάνουν περιοχές, χρησιμοποιούν βία, κλείνουν δρόμους, διαπράττουν εγκλήματα κατά της δημόσιας περιουσίας, επιτίθενται σε πολίτες και αστυνομικούς και δηλώνουν προσβεβλημένοι από τα σύμβολα του Χριστιανισμού. Φαίνεται πως οι φιλοξενούμενοι κατέλαβαν το σπίτι που τους φιλοξενεί.

Πριν μερικές εβδομάδες 200 Βορειοαφρικανοί και Πακιστανοί εξεγέρθηκαν στη Λέσβο και απαίτησαν να φύγουν από το νησί. Φωνάζοντας «τζιχάντ, τζιχάντ», κατέστρεψαν αυτοκίνητα στη Μυτιλήνη και προκάλεσαν προβλήματα στους κατοίκους.

Υποτίθεται ότι εξεγέρθηκαν διότι πληροφορήθηκαν τον θάνατο επτά άλλων μεταναστών. Αν και η αστυνομία και μέλη ΜΚΟ τους είπαν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει αυτοί συνέχισαν όντας έτοιμοι να εξαπολύσουν «ιερό πόλεμο» λόγω μιας φήμης που και αληθινή να ήταν οι ελληνικές αρχές και οι κάτοικοι δεν θα έφεραν καμία ευθύνη.

Οι μετανάστες είπαν ότι πληροφορήθηκαν τον υποτιθέμενο θάνατο των επτά μέσω κλήσης σε κινητό τηλέφωνο. Αστυνομικές πηγές δήλωσαν, ανώνυμα, ότι η όλη υπόθεση έχει όλα τα σημάδια υβριδικής επιχείρησης.

Στις 19 Σεπτεμβρίου και πάλι στη Λέσβο υπήρξε επίσης εξέγερση στο κέντρο φιλοξενίας της Μόρια λόγω φημών που άκουσαν οι μετανάστες και έλεγαν ότι επίκειται η επιστροφή τους στην Τουρκία. Και η φήμες αυτές ήταν ψευδείς αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να βάλουν φωτιά σε ελαιώνες και στον χώρο του κέντρου φιλοξενίας.

Σε άλλη περίπτωση 300 μετανάστες διαδήλωσαν στη Μυτιλήνη και έκαψαν τα πάντα στο κέντρο και στη γύρω περιοχή. Οι κάτοικοι είδαν τους ελαιώνες τους να πυρπολούνται. Ορισμένοι από τους μετανάστες μάλιστα έβγαζαν σέλφι κατά τη διάρκεια της πυρπόλησης και φώναζαν Αλλάχου Ακμπάρ.

Το λιμάνι της Μυτιλήνης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης επίσης όταν μετανάστες μαζί με αριστερίζοντες Έλληνες προσπάθησαν να εμποδίσουν στρατιωτικό άγημα να υποστείλει την ελληνική σημαία. Την επόμενη εβδομάδα πολλοί κάτοικοι συγκεντρώθηκαν ώστε να μην υπάρχει επανάληψη του συμβάντος και προστάτευσαν το στρατιωτικό άγημα κατά την υποστολή ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

Στις 26 Σεπτεμβρίου στο Τυμπάκι της Κρήτης οι κάτοικοι είδαν τους τοίχους γεμάτους με ρήσεις του κορανίου. Είχαν γραφτεί από τη «Μουσουλμανική Αδελφότητα Κρήτης». Έγραφαν: «Μόνο η πίστη σας μετράει και κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου και περιουσίας επί όποιου τολμά να σας προκαλεί και να μη δέχεται την πίστη σας. Ο Αλλάχ απαιτεί από τους πιστούς να είναι οι κυρίαρχοι στη γη που ζουν και μόνο αυτοί μπορούν να κατέχουν περιουσία και γη. Ο Αλλάχ λέει πως πρέπει να κυριεύσετε όλη τη Γη γιατί σε εσάς ανήκει, τους πιστούς».

Την ίδια ημέρα στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης 49χρονος γαλλικής υπηκοότητας επιτέθηκε σε αστυνομικό που τον ακολουθούσε γιατί φώναζε Αλλάχου Άκμπαρ. Έναν μήνα πριν στο χωριό της Χίου Βαβίλοι οι κάτοικοι κατήγγειλαν πάνω από 10 κλοπές και ακόμα περισσότερες καταστροφικές επιδρομές στις περιουσίες τους. Στις 24 Σεπτεμβρίου πάλι στη Λέσβο τέσσερις Πακιστανοί βίασαν έναν 16χρονο συμπατριώτη τους.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι φιλική προς τους μετανάστες. Παράνομοι μετανάστες έκαναν ακόμα και ελέγχους σε Έλληνες οδηγούς δημιουργώντας σημεία ελέγχου όπως ένας στρατός κατοχής. Η κυβέρνηση δεν έκανε το παραμικρό.

Πως θα ένιωθαν άραγε οι Αμερικανοί αν μουσουλμάνοι παράνομοι μετανάστες έλεγαν ότι προσβάλλονται από το άγαλμα της Ελευθερίας η οποία δεν φορά μπούρκα;

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών τον περασμένο Μάρτιο είχε βγάλει τον σταυρό που φορούσε, το σύμβολο του Χριστιανισμού, όταν επισκέφτηκε το λιμάνι του Πειραιά για να μην προσβληθούν οι εκεί μουσουλμάνοι μετανάστες. Ποιος του είπε ότι οι μετανάστες θα προσβάλλονταν από τον σταυρό του; Τι θα συνέβαινε αν δεν τον έβγαζε; Θα τον σκότωναν; Θα έκαιγαν το λιμάνι του Πειραιά; Θα εξαπέλυαν ιερό πόλεμο κατά των Ελλήνων;

Γιατί να κρύψει κάποιος το σύμβολο της πίστεώς του από ανθρώπους που παράνομα και απρόσκλητα ήρθαν στη χώρα του; Ποιος υποχρέωσε τον αρχιεπίσκοπο να βγάλει στον σταυρό του αν όχι η πολιτική εξουσία;

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μόνο η κακή διαχείριση του μεταναστευτικού από την κυβέρνηση. Όλα τα παραδοσιακά ελληνικά κόμματα άμεσα ή έμμεσα ακολουθούν την αυτή γραμμή ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές οδηγίες που όμως υπονομεύουν τις ελληνικές-ιουδαϊκές και χριστιανικές αξίες της Ευρώπης.

Πηγή: The Gatestone Institute, Defence-point.gr