Εδημοσιεύθη την 5-6-2016 ως ένθετο της «Καθημερινής» ένα Σχέδιο Συντάγματος, προτεινόμενον προς ψήφισιν, με τίτλο «Ένα καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα». Η πιο σημαντική τομή του εν λόγω σχεδίου είναι η αφαίρεση από το εν ισχύι Σύνταγμα του προοιμίου με την επίκλησιν της «Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου, της διατάξεως της σχετικής με την επικρατούσα θρησκείαν του άρθρου 3 και της παραγρ. 2 του άρθρου 16, που επιτάσσει παιδείαν των Ελληνοπαίδων, αποβλέπουσα στην «…ηθική…αγωγή και εθνική και θρησκευτική συνείδηση». Φρονώ ότι η τομή αυτή είναι θανατηφόρος για το Ελληνικό Έθνος για τους εξής λόγους:
1) Στο άρθρο 1 του Σχεδίου διαβάζουμε: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Έθνος». Η καρδιά όμως του κάθε έθνους είναι η θρησκεία. Άρα η εξουσία του νομοθετείν πρέπει να πηγάζει όχι μόνον από τον νου, αλλά και από την καρδιά του Έθνους. «Άκαρδο» έθνος δεν υπάρχει. Άρα το εν λόγω Σχέδιο πλήττει την καρδιά του Έθνους.
2) «Αρχή παντός συλλογισμού το τι εστί», λέει ο Αριστοτέλης. «Τι εστί», λοιπόν, επίκλησις της Αγίας Τριάδος στο εν ισχύι Σύνταγμα; Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φωνή του ποταμού αίματος των προγόνων μας, που χύθηκε για «του Χριστού την πίστη την αγία και τις Πατρίδος την ελευθερία». Υπενθυμίζει η «Φωνή» αυτή στον εκάστοτε Νομοθέτην την θείαν Εντολήν «αγαπάτε αλλήλους» και «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε». Εντολήν του Θεού της «Αγάπης», Θεού των Ελλήνων.
Υπενθυμίζει ότι όπου «το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία». (Παυλ. Β, Κορ. Γ, 17).
Υπενθυμίζει το βαθυστόχαστον δίδαγμα του Ηρακλείτου, που λέει ότι «τρέφονται πάντες οι ανθρώπειοι νόμοι υπό ενός, του θείου». (Βλ. Ανθ. Στοβ.,1,177).
Υπενθυμίζει το Πυθαγόρειον δίδαγμα «έπου Θεώ και ομοιούσθαι αυτώ» (Βλ. Πλατ. «Πολιτεία» 612Ε -613Β και «Νόμοι»715Ε – 718Α).
Υπενθυμίζει το Πλατωνικό δίδαγμα, που λέει ότι «όσων αν πόλεων μη θεός αλλά τις άρχη θνητός, ουκ έστιν κακών αυτοίς ουδέ πόνων ανάφυξις». (Σε όσες πόλεις συμβαίνει να κυβερνά θνητός και όχι ο Θεός, δηλ. η θεία δικαιοσύνη, σ’ αυτές είναι αδύνατη η αποφυγή των κακών και των πόνων). (Βλ. «Νόμοι» 713Ε -714Α).
Υπενθυμίζει το Αριστοτελικό δίδαγμα, που λέει ότι «…άρχων ο θεός,…. ήτις ουν αίρεσις και κτίσις των φύσει αγαθών ποιήσει μάλιστα την του θεού θεωρίαν, η σώματος η χρημάτων η φίλων η των άλλων αγαθών, αύτη αρίστη και ούτος ο όρος κάλλιστος· ει τις δ’ η δι’ ένδειαν η δι’ υπερβολήν κωλύει τον θεόν θεραπεύειν και θεωρείν, αύτη δε φαύλη». (…ο Θεός είναι άρχων… Όποια, λοιπόν, επιλογή και κτήσις εκ των φύσει αγαθών, είτε πρόκειται περί αγαθών σωματικών η χρημάτων η φίλων η των άλλων αγαθών, συντελεί εις την θεωρίαν του Θεού εις βαθμόν ύψιστον, αύτη είναι αρίστη και ο κανών αυτός άριστος. Όποια όμως, είτε από ένδεια, είτε από υπερβολήν, μας κωλύει από το να λατρεύουμε και να ενατενίζουμε νοερώς τον Θεόν, αύτη είναι φαύλη….). (Βλ. Ηθ. Ευδ.1249Β).
Υπενθυμίζει, τέλος, όλη την Ορθόδοξον Πατερικήν Θεολογίαν και Ελληνικήν φιλοσοφίαν, που επί γενεές γενεών υπήρξεν ο επιούσιος πνευματικός άρτος των Ελλήνων. Τι θα συμβή, λοιπόν, αν το Έθνος μας στερηθή του «άρτου» τούτου; Δεν θα πεθάνη;
3) Πιστεύω ότι ο συνταγματικός Νομοθέτης διαμορφώνει τον χαρακτήρα και τη ζωή των πολιτών. Π.χ. ο Σόλων και ο Κλεισθένης διέπλασαν τον Αθηναίον, ο οποίος ενίκησε στον Μαραθώνα τον Περσικό κολοσσό. Ο Λυκούργος διέπλασε τον Σπαρτιάτη, ο οποίος επί 400 χρόνια παρέμενε αήττητος, αναλλοίωτη έμψυχη εικόνα αρετής, και επέτυχεν αξιοθαύμαστα μεγαλουργήματα. Ο Σαρδανάπαλος διέπλασε τον αποκτηνωμένο Βαβυλώνιο, έχοντας ως δόγμα το «Έσθιε, πίνε, παίζε, αφροδισίαζε» (Βλ. Αθήναιον, 336, 530).
Τα προϊσχύσαντα Ελληνικά Συντάγματα, που ρύθμιζαν την παιδεία με «εθνική και θρησκευτική συνείδηση», διέπλασαν τον Έλληνα, που έγραψε το Έπος του 1940. Το εν ισχύι Σύνταγμα την ίδια παιδεία θέλει, αλλά οι εθνοπατέρες μας το έχουν παραβιάσει σε μεγάλο βαθμό με αντισυνταγματικούς νόμους. (Το λέει ο εντιμότατος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ε.τ. Κύριος Β. Νικόπουλος στο βιβλίο του «Αγαπημένο μου… Σύνταγμα», εκδ. ΑΡΜΟΣ). Το εν θέματι Σχέδιο καθιστά «συνταγματικούς» όλους αυτούς τους παράνομους νόμους και δίνει την «χαριστική βολή» στο εν ισχύι Σύνταγμα. Πεθαίνει, λοιπόν, η δεν πεθαίνει με τέτοιο Σύνταγμα το Έθνος, χωρίς εθνική και θρησκευτική συνείδηση;
Μα η Χώρα μας φιλοξενεί χιλιάδες αλλοθρήσκους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, ισχυρίζονται οι αντιτείνοντες. Και εγώ τους ερωτώ:
Αν στο σπίτι μας περιθάλψουμε κάμποσους δυστυχείς αλλοθρήσκους, θα πρέπει να εξαφανίσουμε το εικονοστάσι του σπιτιού μας;
Βέβαια το εν λόγω Σχέδιο λέει ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Έθνος». Αλλά τι Έθνος θα είναι αυτό; Μάλλον Βαβυλώνιον θα προκύψει και όχι Ελληνικό, με πολίτες «ομοιοπαθείς Σαρδαναπάλω», κατά Αριστοτελικήν έννοιαν. (Βλ. Ηθικά Νικ. 1095Β).
Οι «έχοντες ώτα ακούειν», ακούνε την «Φωνή» των προγόνων μας από τα βάθη των αιώνων, όπως την διερμηνεύουν οι μεγάλοι μας ποιηταί με τους πιο κάτω στίχους:
«Μη λησμονείς πως Έλληνα σ’ έχει γεννήσει η μοίρα
κι εντός σου λάμπει αδάμαστη του Γένους σου η ψυχή» (Γ. Στρατήγης).
Και η άλλη «Φωνή» δια του Κ. Παλαμά λέει:
«Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Αβέρωφ
