Στη σηµερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί µου εν Χριστώ αδελφοί, ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός µας παρουσίασε ένα πλούσιο άνδρα, του οποίου οι κήποι, τα αµπέλια, οι ελαιώνες, τα χωράφια απέδωσαν πλούσια καρποφορία. Μεγάλη σοδιά και περισσότερα πλούτη προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα. Μέσα σ' αυτή την χαρµόσυνη µέρα µια και µόνη σκέψη βασιλεύει στο νουν και την καρδιά του πλουσίου. Τι θα γίνουν όλα αυτά τα αγαθά; Πού θα τα αποθηκεύσω για να προστατευθούν;

Μέσα στο πέλαγος των διαλογισµών στενοχωρείτο και βασανίζετο µε σκέψεις, πώς θα απολαύσει τα υλικά αυτά αγαθά. Άξιο προσοχής είναι ότι δεν ευχαρίστησε ούτε µε µια λέξη τον Θεό για την αγαθότητα που του είχε δείξει. Δεν σκέφθεται τις χήρες, τα ορφανά και όσους έχουν ανάγκη βοηθείας. Ούτε τον Θεό ευχαριστεί, ούτε τον συνάνθρωπό του συµπονεί.

Ο άφρων πλούσιος της Παραβολής δεν σκέφθηκε τον συνάνθρωπό του, τον πτωχό και αδύνατο. Δεν καταδέχθηκε να πλησιάσει τον πονεµένο, να χορτάσει την πείνα του πεινασµένου, να ντύσει την γυµνότητα των µικρών αδελφών του, να σπιτώσει τους αστέγους και να θεραπεύσει τις αρρώστιες των ασθενούντων.

Η καρδιά του ήταν πωρωµένη από τα αµέτρητα πλούτη. Τυφλωµένος από την λάµψη των χρυσών και αργυρών νοµισµάτων, πνιγµένος από τα πάµπολλα και πλούσια αγαθά, δεν στρέφεται σε έργα ευποιΐας. Δεν σκέφθεται την µέλ¬λουσα ζωή. Δεν λογίζεται την µέλλουσα Κρίση. Δεν τον νοιάζει ο θείος Νόµος. Η µόνη του σκέψη είναι η δική του απόλαυση. Πώς θα καλοπεράσει αυτός. Οι άλλοι; Δεν τον ενδιαφέρει, δεν νοιάζεται, δεν σκοτείζεται για τους άλλους. Αυτός ας είναι καλά κι όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν.

Ήρθε η στιγµή που πραγµατοποίησε όλα τα σχέδια του. Οι αποθήκες που κτίσθηκαν και τα αγαθά του αποθηκεύθηκαν. Ποιό ήταν το αποτέλεσµα; Ο Θεός επεµβαίνει και του λέγει, «Άµυαλε και ανόητε άνθρωπε, που στήριξες την ευτυχία σου στα υλικά αγαθά, στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις, έφθασε, σήµερα, η ώρα του θανάτου σου. Αυτή την νύκτα, ζητούν να πάρουν την ψυχή σου οι πονηροί δαίµονες. Αυτά λοιπών που συγκέντρωσες, ποίος θα τα κληρονοµήσει»;

Όταν ο άνθρωπος κυριευθεί από το πάθος της πλεονεξίας και φιλαργυρίας, παλεύει και αγωνίζεται ασταµάτητα µέσα στις µέριµνες και ζάλες του βίου για ένα και µόνο σκοπό, να αποκτήσει περισσότερα αγαθά. Χρησιµοποίησε κάθε µέσον. Πλουτίζει και θησαυρίζει. Πλουτίζει, αλλά και ανησυχεί. Δεν σταµατά, διότι το πάθος της πλεανεξίας δεν χορταίνει, µάλιστα δε γίνεται τύραννος.

Η πλεονεξία είναι η λέπρα της ψυχής, που λεπρώνει και στο τέλος σκοτώνει τα ανώτερα πνευµατικά συναισθήµατα του ανθρώπου. Τα υλικά αγαθά δεν είναι τροφή της ψυχής, ούτε αναπαύουν αυτήν. Η ψυχή έχει ανάγκη από προσευχή, αγάπη, µετάνοια, και γενικά από τις αρετές και ούτω αγιάζεται µε την Χάρη και την δύναμη του Χριστού.

Η πλεονεξία µεταβάλλει και αλλοιώνει τον άνθρωπο. Του διαστρέφει την λογική και την σκέψη, µε αποτέλεσµα να αδυνατεί ο άνθρωπος να κρίνει σωστά και δίκαια. Από πνευµατικό άνθρωπο, τον καθιστά υλιστή και σαρκολάτρη. Η σκέψη του γεµίζει από υλιστικά φρανήµατα και σαρκικές επιθυµίες αµαρτωλά και άνοµα πάθη. Τις υψηλές σκέψεις, τους ευγενείς πόθους και τις άγιες επιθυµίες εξαφανίζει στα βάθη του σκότους. Έτσι, ο άφρων πλούσιος, και κάθε άφρων της εποχής µας φθάνει στην απώλεια και την καταστροφή.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαµασκηνός πολύ χαρακτηριστικά γράφει σ' ένα ύµνο του: «Ότε οαν κόσµον κερδίσωµεν, τότε τον τάφον οικίσωµεν». Ο θάνατος έρχεται σε στιγµές που δεν τον περιµένοµε. Σαν τον κλέφτη µέσα στη νύκτα κάµνει την επίθεσή του και αρπάζει βίαια τις ψυχές των αµετανοήτων ανθρώπων. Στην εικόνα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, που κατά την Παράδαση της Εκκλησίας µας είναι ο Άγγελος, που αφαιρεί τις ψυχές των ανθρώπων κατά την ώρα του θανάτου των, αναγράφεται επάνω από τον ετοιµοθάνατον τα εξής: «ο εν κακαίς γηράσας και αµετανόητος αµαρτωλός». Σ' ένα άλλο ύµνο ψελλίζοµε: «Μιχαήλ Αρχάγγελε του Χριστού, µην έλθης ως λέων αγριότατος επ' εµέ. Μηδέ την ψυχήν µου αρπάσεις ως στρουθίον, εν ώρα του θανάτου Σοί µοί βοήθησον».

Το τέλος του άφρωνος πλουσίου ήταν φρικτό. Είχε πλούτη πολλά µε το οποία θα µπορούσε να απαλύνει τον πόνον πολλών συνανθρώπων του και να κάµει τόσα καλά στην κοινωνία. Θα µπορούσε να πλουτίσει κατά Θεόν και να θησαυρίσει πλούτη ουράνια, αλλά αντί τούτων, τα υλικά πλούτη και αγαθά έγιναν αιτία της αιωνίας καταστροφής και καταδίκης του.
Αγαπητοί µου Χριστιανοί!

Εάν ο Κύριος µας σας έχει ευλογήσει µε υλικά αγαθά, µη αιχµαλωτίζεσθε από την υλική λάµψη και τις ανέσεις που προσφέρνουν. Η ζωή µας σ' αυτή την ζωή είναι πρόσκαιρη και τα πάντα σ' αυτή είναι «µαταιότης µαταιοτήτων τα πάντα µαταιότης». Ο µοναδικός σκοπός µας είναι να φανούµε άξιοι να κληρονοµήσουµε την αιώνιο Βασιλεία του Θεού. «Γυµνοί εγεννήθηµεν και γυµνοί απελευσόµεθα». Κανένας δεν πέρνει τίποτε µαζί του. Μόνο οι πράξεις του ανθρώπου συνοδεύουν αυτόν στη µέλλουσα ζωή, όπου και θα κριθούν από τον Δίκαιο Κριτή.

Ας αγωνισθούµε, λοιπόν, να κερδίσουµε τον Ουράνιο Μαργαρίτη, την Αιώνια Βασιλεία του Θεού πλουτίζοντας κατά Θεόν, στρέφοντας την προσοχή µας σε έργα ευποιΐας, ελεηµοσύνης και αγάπης. Αυτά πλουτίζουν τον άνθρωπο. Αυτά µένουν στον αιώνα.

Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Τεύχος 93

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

…Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει και για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα και τα μικρά τρυφερά άνθη, που ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα και τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα οποία φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα οποία αγαπάμε σαν την καρδιά μας. Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι οποίοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τα βρέφη, από τους εχθρικούς ανέμους, οι οποίοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χριστού και να τα πάνε πολύ μακριά και να τα ρίξουν στη σκόνη και στο βόρβορο, όπου θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας και του αγαθού.

Ο Ιωακείμ και η Άννα, οι γονείς της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το είχαν καταλάβει πολύ καλά. Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της μικρής, η οποία είχε εκλεχτεί από τον Θεό για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού, οι γονείς απολάμβαναν την χαρά της ζωής μαζί της και της θερμής αγάπης της. Μόλις αυτή βγήκε από τη νηπιακή ηλικία την οδήγησαν στο Ναό της Ιερουσαλήμ και την άφησαν εκεί, εμπιστεύοντας την αγωγή της στον ίδιο τον Θεό.

Όχι μόνο ο Ιωακείμ και η Άννα αφιέρωσαν τον καρπό του καθαρού τους γάμου στον Θεό αλλά και πριν και μετά από αυτούς το ίδιο έκαναν οι αγίες και σοφές μητέρες, τα ονόματα των οποίων εσείς οι σημερινές μητέρες πρέπει να τα θυμάστε. Η αγία Άννα, η οποία ήταν στείρα, προσευχήθηκε θερμώς στον Θεό, δίνοντάς Του τον όρκο να αφιερώσει σ’ Αυτόν το παιδί της, αν έλυνε την ατεκνία της και θα της έδινε αγόρι. Ο Κύριος ακούσε την προσευχή της Άννας και αυτή έγινε μητέρα του μεγάλου προφήτη Σαμουήλ. Να θυμάστε οι μητέρες και το όνομα της αγίας Μάρθας, της μητέρας του μεγάλου οσίου του Συμεών του Στυλίτου, τον οποίο, όπως και η αγία Άννα τον Σαμουήλ, τον είχε αφιερώσει η Μάρθα στον Θεό ακόμη πριν γεννηθεί. Στην πολύ νεαρή ηλικία ανέβηκε ο μέγας Συμεών στο στύλο και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του σαν μία άσβηστη λαμπάδα ενώπιον του Θεού. Να θυμάστε, ευσεβείς σημερινές μητέρες, πόσο μεγάλο και ιερό ενώπιον του Θεού είναι το καθήκον σας να καλλιεργείτε στα παιδιά σας τον φόβο του Θεού και να τα διαπαιδαγωγείτε στην αδιάσπαστη και αδιάκοπη ενότητα με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Μόνο από σας, μητέρες και πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον οποίο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Και μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στις εκκλησίες του Θεού, μαθαίνοντάς τον από τους υπηρέτες του Θεού, τους ιερείς και τους επισκόπους. Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω και για λίγο, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα αλλά και μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, που τελούνται σ’ αυτόν, και τις προσευχές πολλών ανθρώπων. Δώδεκα ολόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στην ιερότητα του Ναού της Ιερουσαλήμ η Υπεραγία και Άχραντος Παρθένος, η «τιμιωτέρα των Χερουβείμ, και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Οι παντοδύναμες ενώπιον του Θεού πρεσβείες Της να σας βοηθήσουν στο μεγάλο αυτό έργο της αγωγής των παιδιών σας. Αμήν.

Πηγή: (Αγίου Λουκά Κριμαίας, ”Λόγοι και Ομιλίες”, Εκδ. ”Ορθόδοξη Κυψέλη”), Η άλλη όψη

Η Ιταλίδα ''Δοχειαρίτισα΄΄ Καθηγήτρια του Βασιλικού Πανεπιστημίου του Λονδίνου Veronica della Dora παρουσίασε το θέμα ''Βλέμματα εκ του μακρόθεν: Άγιον Όρος και γυναίκες της Δύσεως,1880-1980'' στο Αμφιθέατρο Cotsen Hall της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.

Λίγα λόγια για την''Δοχειαρίτισα'' Καθηγήτρια

Η Veronica della Dora είναι Ιταλίδα, Χριστιανή Ορθόδοξη που βαπτίσθηκε στο Γυναικείο Μετόχι της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους Ι.Μ Παναγίας Θεοσκεπάστου Σοχού Θεσσαλονίκης από Δοχειαρίτες Πατέρες. Κάθε χρόνο βρίσκεται στο Σοχό για να προσκυνήσει και να λάβει τη χάρη της Παναγίας Γοργοϋπηκόου την οποία ιδιαίτερα ευλαβείται.

Είναι καθηγήτρια Ανθρωπογεωγραφίας στο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει Ph.D. στη Γεωγραφία από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Los Angeles), και έως πρόσφατα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ με το βαθμό του λέκτορα. Υπήρξε υπότροφος στο Dumbarton Oaks (Washington, DC), το Ερευνητικό Ινστιτούτο Getty (Los Angeles) και τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα καλύπτουν την ιστορική και πολιτισμική γεωγραφία, με ιδιαίτερη έμφαση στο τοπίο, τους χάρτες και τους ιερούς χώρους. Μεταξύ των δημοσιεύσεων της αναφέρουμε ενδεικτικά τα: Imagining Mount Athos: Visions of a Holy Place from Homer to World War II (University of Virginia Press, 2011, με υποψηφιότητα για το βραβείο Criticos το 2012), Landscape, Nature and the Sacred in Byzantium (Cambridge University Press, αναμένεται να εκδοθεί το Φεβρουάριο του 2016) και Mountain: Nature and Culture (Reaktion, αναμένεται να εκδοθεί το Νοέμβριο του 2016).

Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) ζητά για σοβαρούς θεολογικούς, εθνικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς, παιδαγωγικούς, νομικούς και ιστορικούς λόγους, που από πολλούς ειδήμονες έχουν ήδη εκτεθεί επί μακρόν, την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου που αφορά στο νέο «σύμφωνο συμβίωσης».

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Διεύθυνση         Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλέφωνο         2105224180
Φαξ                  2105224420
Email                petheol@gmail.com  
Ιστοχώρος        http://www.petheol.gr

Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ. 220

Προς

Τον αξιότιμον κύριον

Νικόλαο Παρασκευόπουλο,

Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Λεωφ. Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527, Αθήνα 

ΘΕΜΑ: «Απόσυρση του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης»

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) ζητά για σοβαρούς θεολογικούς, εθνικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς, παιδαγωγικούς, νομικούς και ιστορικούς λόγους, που από πολλούς ειδήμονες έχουν ήδη εκτεθεί επί μακρόν, την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου που αφορά  στο νέο «σύμφωνο συμβίωσης».

Τρία σημεία μόνον υπογραμμίζουμε:

α) Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ως προς τον τρόπο της ζωής του σε σωστή ή λανθασμένη κατεύθυνση. Η ΠΕΘ ακολουθώντας τη διαχρονική ορθόδοξη θεολογική παράδοση θεωρεί ότι η επιλογή που οδηγεί στην «αστοχία», δηλαδή την αμαρτία, δεν θεωρείται ως ένα φυσικό και ομαλό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και ως εκ τούτου δεν ευλογείται. Κύριος σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου, για την ορθόδοξη πίστη είναι ένας: Πώς ο άνθρωπος, ως ύπαρξη προικισμένη με τα χαρίσματα που εκ φύσεως έχει, να τελειωθεί και να ομοιάσει κατά χάρη με τον Θεό.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ό, τι δεν συμφωνεί με τον λόγο του Θεού, όπως αυτός μαρτυρείται μέσα στην Αγία Γραφή δεν μπορεί, για κανένα λόγο, να γίνει δεκτό από την ορθόδοξη χριστιανική βιβλική και πατερική παράδοση. Η νομοθεσία για την «ομοφυλοφιλική συμβίωση» που η κυβέρνηση αγωνίζεται να επιβάλει, αντιστρατεύεται την αγιογραφική διδασκαλία και πρόταση ζωής (Α΄ Κορ. 6, 9-10 & Α΄ Τιμ. 1, 9-10 & Ρωμ. 1,  26-27 & Ιούδα 7 & Λευϊτ. 18,22).

β) Η ΠΕΘ στοιχούμενη στην ήδη διατυπωθείσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ξενόφερτο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, υποστηρίζει ότι οι «εκτροπές του οικογενειακού θεσμού» και οι αναδυόμενες από αυτές «εναλλακτικές μορφές οικογένειας», συνιστούν σαφές δείγμα της εκκοσμίκευσης και του αποχριστιανισμού των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και λαών, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κοινωνίας.

γ) Έχοντας ήδη γνωρίσει τις προθέσεις της πολιτείας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως α) την προσπάθεια της μετατροπής της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών σε ένα αντιπαιδαγωγικό μείγμα διδασκαλίας όλων των γνωστών θρησκειών ταυτόχρονα, την ίδια μέρα και στην ίδια ενότητα (πολυθρησκεία – πολυθεϊα), με στόχο τη θρησκευτική σύγχυση και τον θρησκευτικό συγκρητισμό σε βάρος των παιδιών, β) την μετατροπή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ σε θρησκειολογική με την δημιουργία κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών εντός αυτής και γ) την άρνηση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, από τον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, θεωρούμε ότι η καταγγελόμενη από την Εκκλησία της Ελλάδος, προσπάθεια αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας, επιβεβαιώνεται πλήρως.

Με βάση τα παραπάνω, η πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι έχουμε δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και ότι ο ρόλος της εκάστοτε δημοκρατικής κυβέρνησης, ως κυβέρνησης όλων των Ελλήνων, δεν είναι να  κατεξουσιάζει και να επιβάλει αυταρχικά κομματικές ιδεολογίες, αλλά να λαμβάνει υπόψη τη θρησκευτική, ιστορική και πολιτισμική συνείδηση, ταυτότητα και ιδιοπροσωπία του συνόλου του λαού. Η σημερινή κυβέρνηση λοιπόν, δεν πρέπει να νομοθετεί νόμους που εξυπηρετούν ίσως προσωπικές επιλογές ορισμένων πολιτών, αλλά από την άλλη πλευρά αλλοιώνουν, αποδομούν και παραμορφώνουν την πνευματική ταυτότητα και φυσιογνωμία ολόκληρης της χώρας, οδηγώντας την σε ακόμη πιο οδυνηρή ηθικοκοινωνική κατάπτωση. Ιστορικό χρέος έχει να νομοθετεί με δημοκρατική σύνεση και σεβασμό προς τα ιερά και όσια του γένους μας.

 Για το ΔΣ της ΠΕΘ

          Ο Πρόεδρος                                                              Ο Γενικός Γραμματέας

    Κωνσταντίνος Σπαλιώρας                                                  Παναγιώτης Τσαγκάρης

      Δρ Θεολογίας                                                                  MΑ Θεολογίας

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Τα πάντα έχουν διαλυθεί στη χώρα. Τίποτα δε λειτουργεί πλέον.

Πάντα έλεγα ότι: «η Ελλάδα είναι μία χώρα που τίποτα δε λειτουργεί, αλλά όλα δουλεύουν».

Αλλά τα τελευταία χρόνια η χώρα βρίσκεται το χείλος του γκρεμού, χωρίς να υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Ξέρω, η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία, αλλά νιώθω ότι έχει πεθάνει εδώ και καιρό, και απλά την κρατάμε σωληνωμένη ευελπιστώντας ότι θα γίνει κάποιο θαύμα και θα ξανά-ζωντανέψει.

Ζούμε μία εποχή που πρέπει να προσέχεις τι θα πεις, πως θα το πεις, και με τι τόνο της φωνής σου θα το πεις, για να μη σου κολλήσουν ταμπέλα οι δήθεν προοδευτικοί. Αυτοί, που απλά παίζουν το παιχνίδι των ισχυρών, χωρίς να το ξέρουν.

Ζούμε την εποχή που η Ισλαμοποίηση, τα ανοιχτά σύνορα, η καταστροφή του έθνους και η ισοπέδωση των παραδόσεων και των εθίμων είναι στη μόδα. Πρέπει όλοι να γίνουμε ίδιοι. Η ιδεολογία του «απρόσωπου» ανθρώπου βολεύει τους ισχυρούς της γης, αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι:

ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΟΥΣ.

Δεν τους νοιάζει αν είσαι Έλληνας, Πακιστανός, Άραβας, Ιταλός, λευκός, μαύρος, Χριστιανός, Μουσουλμάνος, straight, ομοφυλόφιλος…. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα, απλά τους ενδιαφέρει να είσαι καταναλωτής και να αγοράζεις τα προϊόντα τους και τις υπηρεσίες τους.

Πανηγυρίζουν σε διάφορες χώρες αυτοί που είναι υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας. Ρε βλήματα, οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτό είναι οι ισχυροί της γης. Θα τη φορολογήσουν και εσύ θα αναγκαστείς να την πληρώνεις περισσότερο. Θεωρείς ότι η τιμή θα πέσει; Θεωρείς ότι αν μαζέψουν κάποια δις Ευρώ σε φόρους από τη μαριχουάνα, θα μειωθούν οι φόροι σου σε άλλα είδη; Κάτσε και πανηγύρισε νομίζοντας ότι εσύ πέτυχες τη νομιμοποίηση με τις διαδηλώσεις σου, όταν όλα αποφασίζονται και όλα αλλάζουν από τους ισχυρούς της γης. Όχι από σένα. Εσύ είναι πιόνι στα σχέδιά τους. Ξύπνα!

Οι «Αγανακτισμένοι» στην Ελλάδα διαδήλωναν επί μήνες και δεν άλλαξε τίποτα, ενώ σε άλλες χώρες, μία διαδήλωση είναι αρκετή να στρέψει ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα εναντίον της κυβέρνησης της χώρας αυτής. Γιατί; Γιατί εδώ στην Ελλάδα, η ΝΔ τότε και ο Σύριζα τώρα προσκυνούν το σύστημα, άρα κανείς δεν τους ακουμπάει, ενώ σε άλλες χώρες, όταν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση για να βάλουν κυβερνήσεις-μαριονέτες (όπως έχουμε εδώ στην Ελλάδα), μία διαδήλωση είναι αρκετή.

Όπως έχω πει, οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν επειδή το θέλει ο λαός. Οι κυβερνήσεις πέφτουν μόνο όταν θιχτούν συμφέροντα. Ακόμα και δικτάτορες, χούντες, κλπ, πέφτουν μόνο όταν πάνε κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών. Όσο εκτελούν συμφέροντα, ακόμα και δολοφόνοι, θα παραμένουν στην εξουσία. (δείτε Σαντάμ, Καντάφι, Ερντογάν.. κλπ). Πέφτουν ή εκτελούνται μόνο όταν πάνε κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών. Τους πήρε 40 χρόνια για να καταλάβουν ότι ο Σαντάμ και ο Καντάφι ήταν τρομοκράτες; Φυσικά και όχι.

Ακόμα και όταν η ίδια η κυβέρνηση συνομιλεί και κάνει συμφωνίες με τρομοκράτες, δε θα πέσει. Όπως είδαμε να γίνετε με τους Συριζαίους, κάτι που σε άλλη Δημοκρατική χώρα θα έριχνε την κυβέρνηση, εδώ στο Ελλάντα, δεν ίδρωσε το αυτί κανενός, και ξέρετε γιατί; Γιατί ο Τσίπρας εκτελεί εντολές των τοκογλύφων. Τα έχουμε πει. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος.

Αλλά, τα εγκλήματα αυτά του Σύριζα δε διαγράφονται, απλά μπαίνουν σε κάποιο ντοσιέ και θα χρησιμοποιηθούν όταν θα έρθει η ώρα. Μόλις ο Τσίπρας αποφασίσει να το παίξει «μάγκας» με τους τοκογλύφους, τότε θα ξεκινήσουν να τα βγάζουν πάλι στη δημοσιότητα. Θα ξεκινήσουν και πάλι οι διαδηλώσεις. Οι φοιτητές θα βγουν στους δρόμους…. Αλήθεια, που είναι όλοι αυτοί σήμερα;; Τελικά και αυτοί, κατευθυνόμενοι! Και όταν θα αποφασίσουν να τον βγάλουν από τη μέση, θα χαρακτηριστεί «τρομοκράτης» και θα πάει σπίτι του. Αλλά αυτό τώρα, δεν πρόκειται να γίνει ακόμα.

Ο Τσίπρας, και όσοι περιμένουν μετά από αυτόν για να «κυβερνήσουν» την Ελλάδα, είναι απλά πιόνια του συστήματος. Τίποτα περισσότερο. Πιόνια που τους βάζουν εκεί τα συμφέροντα. Εμείς νομίζουμε ότι ψηφίζουμε, αλλά στην ουσία το μόνο που κάνουμε είναι να δίνουμε την έγκρισή μας στην καταστροφή της ζωής μας. Ακόμα και όταν λέμε ΟΧΙ, αυτοί το μετατρέπουν σε ΝΑΙ. Αυτή είναι η δημοκρατία του σήμερα.

Να υπακούς και να μη μιλάς. Γιατί οτιδήποτε και να πεις εναντίον των σχεδίων, θεωρείσαι ρατσιστής και φασίστας. Όποιος έχει άλλη άποψη από αυτή που είναι επιτρεπτή από την κατευθυνόμενη «παγκόσμια κοινότητα» είναι κατακριτέα. Γιατί δεν κάνουν δημοψήφισμα για τη λαθρομετανάστευση; Γιατί δε κάνουν δημοψήφισμα για εθνικά θέματα. Ο λόγος είναι απλός: Οι κυβερνήσεις κάνουν δημοψηφίσματα μόνο όταν ξέρουν ότι θα περάσει αυτό που θέλουν αυτοί.

Δημοκρατία είπαμε!

Άρα, υπακούς και δε μιλάς. Αν εναντιωθείς στην Ισλαμοποίηση, ακόμα και αν έχεις λογικά επιχειρήματα, θα καταστραφείς από το σύστημα.

Μπορείς να πεις, έχουμε 40% ανεργία, πως γίνετε να δεχόμαστε λαθρομετανάστες και πρόσφυγες; Αμέσως θα σε πουν ρατσιστή. Θα επαναλάβεις, μα έχουμε 40% ανεργία, τι θα κάνουν όλοι αυτοί εδώ; Που θα δουλέψουν; Τότε θα σε πουν χρυσαυγίτη. Βέβαια, στο λογικό σου επιχείρημα δε θα απαντήσουν ποτέ.
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει κανείς ηγέτης που να τους βάλει όλους αυτούς στη θέση τους. Κάποιος που με λογική, και αγάπη για την πατρίδα, θα κάνει αυτό που είναι σωστό για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Κάποιος ηγέτης που θα είναι πατριώτης, αληθινός πατριώτης, και θα δουλέψει σκληρά για να παραμείνει ζωντανός ο Ελληνισμός. Να παραμείνουν ζωντανές οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα της Ελλάδας, και να ενώσει όλους τους Έλληνες!

Αυτό που ξεχνούν όλοι αυτοί οι δήθεν προοδευτικοί είναι ότι, μόνο όταν το έθνος ήταν ενωμένο, μόνο όταν το ομόγλωσσο και ομόθρησκο ενώθηκε μπορούσε να κερδίσει τον κατακτητή. Είτε ήταν οι Πέρσες, είτε οι Ιταλοί, είτε οι Τούρκοι. Η Ιστορία αυτό έχει δείξει. Μόνο όταν ενώνονται αυτοί που έχουν κοινά, μπορούν να καταστρέψουν τον εχθρό. Και μπορεί παλιότερο ο εχθρός να ήταν οι Πέρσες και οι Οθωμανοί, αλλά σήμερα είναι η παγκόσμια ελίτ. Αυτή ομάδα ψυχοπαθών, που κατέχουν τις τράπεζες, οι οποίες ελέγχουν τις κυβερνήσεις και όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των χωρών. Οι ψυχοπαθείς που δημιουργούν δάνεια με έναν υπολογιστή και τα μοιράζουν σε άτομα και χώρες για να τους δημιουργήσουν χρέος. Αυτοί που με τους τόκους των δανείων, που δημιουργήσαν με τον υπολογιστή, έχουν θησαυρίσει. Αυτοί που φτιάχνουν τους κανόνες και τους νόμους για να προστατεύουν τις περιουσίες τους. Αυτοί που χρηματοδοτούν όλες τις πλευρές των πολέμων, για το κέρδος τους φυσικά, και χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για να προπαγανδίσουν υπέρ τους, αλλά και να καταστρέψουν οποιανδήποτε πάει κόντρα στα σχέδια τους.

Το θέμα είναι ότι οι ισχυροί της γης γνωρίζουν ότι ο λαός ενωμένος μπορεί να τους καταστρέψει, άρα προσπαθούν να καταστρέψουν οτιδήποτε κοινό έχει ο άνθρωπος. Τη γλώσσα, τη φυλή, το έθνος, τη θρησκεία. Να καταστραφούν όλα, γιατί έτσι δε θα αντιδράσει σε οτιδήποτε.

Ποιος θα αντιδράσει; Ο ξένος; Ο απρόσωπος; Ο απάτριδος;

Για το λόγο αυτό ζητείται ηγέτης.

Υπάρχει κάποιος που να ενώσει όλους τους Έλληνες; Κάποιος που να δώσει ελπίδα στο λαό;

Κάποιος που δε θα έχει τα χέρια του λερωμένα ώστε να μη φοβηθεί απειλές και «ανακαλύψεις»; Κάποιος καθαρός, ειλικρινείς, τίμιος και αληθινός πατριώτης;

Κάποιος που θα μπει μπροστά, ασπίδα στην πατρίδα, ώστε να την προστατέψει από όλους τους εχθρούς;

Υπάρχει κάποιος ηγέτης που θα βάλει την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από όλα;

Ζητείται ηγέτης…. Ακούει κανείς;;

.

Πηγή: Στρουθοκάμηλος

Ὁ λόγος ἀπό τόν Πρόεδρο της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, (http://www.osypa.gr ) πού περιέχει δύο τοὐλάχιστον σοβαρότατες νομικές θέσεις που αποκαλύπτουν τον ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ , δηλαδή :

Α) Ἐάν ΝΠΙΔ (ΤΑΙΠΕΔ)  πού  ἱδρύθηκε ἀπό τήν Κυβέρνηση καί τήν Βουλή, σκοπό δέν ἔχει τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἀμιγῶς ἐθνικοῦ, δημοσίου ἤ κοινωνικοῦ, συμφέροντος, ἀλλά τοῦ ἰδιωτικοῦ συμφέροντος των δανειστῶν τῆς χώρας,  ἀλλά τό ἰδιωτικό συμφέρον αὐτό ἔχει θεωρηθῆ ἀπό τήν Κυβέρνηση καί τήν Βουλή ὅτι ἐκ  πλαγίου ἐξυπηρετεῖ καί τό ἀμιγῶς ἐθνικό δημόσιο συμφέρον,  κατά την δράση του δέ, το ν.π.ι.δ. προσκρούει στήν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἀμιγῶς ἐθνικοῦ, δημοσίου ἤ κοινωνικοῦ, συμφέροντος,  προέχει τό τελευταῖο καί ἕπεται τό συμφέρον τῶν δανειστῶν τῆς χώρας, πού μόνον ἔμμεσα ἄλλωστε συνιστᾶ καί δημόσιο συμφέρον.

Β) Ποινική ἀσυλία, προβλεφθεῖα νομοθετικῶς ἤ μέ κανονιστική πράξη τῆς Διοικήσεως, σέ οἰκονομικά καί συναφῆ ἐγκλήματα, πού καλύπτει τήν δράση καί τίς παραλείψεις  φορέως, δημοσίου ἤ ἰδιωτικοῦ δικαίου, ἐπιφορτισμένου μέ τήν  οἰκονομική διαχείρηση περιουσίας τοῦ Δημόσιου ἤ τῶν ν.π.δ.δ. ἤ τῶν ΟΤΑ, ἤ τῶν δημοσίων ἐπιχειρήσεων, ἤ καί τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας τοῦ Δημοσίου καί τῶν ἐν λόγῳ φορέων,  ἀντιβαίνει προδήλως στό δημόσιο συμφέρον,  εἶναι ἀντισυνταγματική ὡς παραβίαση τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητας σέ συνδ.πρός τό ἄρ. 7 τοῦ Συντάγματος,  καί ὅταν καλύπτει διαχείριση μεγάλου τμήματος τῆς ὡς ἄνω περιουσίας τοῦ Δημοσίου, νπδδ, ΟΤΑ καί δημοσίων ἐπιχειρήσεων, συνιστᾶ καταπάτηση τοῦ Συντάγματος.

Με φρίκη και αποτροπιασμό παρακολουθούμε τον ισλαμικό φανατισμό και φονταμενταλισμό των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη μαρτυρική Συρία.Δυστυχώς η εγκληματική δράση τους επεκτάθηκε και εκτός των εμπολέμων περιοχών. Άναυδη έμεινε η ανθρωπότητα από την πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια των Τζιχαντιστών στο Παρίσι, όπου βρήκαν τον θάνατο εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι και εκατοντάδες άλλοι τραυματίσθηκαν.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 16η Νοεμβρίου 2015

ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

Με φρίκη και αποτροπιασμό παρακολουθούμε τον ισλαμικό φανατισμό και φονταμενταλισμό των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη μαρτυρική Συρία.Δυστυχώς η εγκληματική δράση τους επεκτάθηκε και εκτός των εμπολέμων περιοχών. Άναυδη έμεινε η ανθρωπότητα από την πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια των Τζιχαντιστών στο Παρίσι, όπου βρήκαν τον θάνατο εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι και εκατοντάδες άλλοι τραυματίσθηκαν. Αμείωτη παραμένει η εγκληματική τους δράση εναντίον των αμάχων και κυρίως των Χριστιανών στις εμπόλεμες ζώνες. Το τραγικό είναι επίσης ότι, εκτός από τα ανθρώπινα θύματα, καταστρέφουν πολιτιστικά μνημεία και έργα τέχνης, που διέσωσε ο πολιτισμένος κόσμος, όπως είναι ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Παλμύρας, τον οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες και τον οποίον ανατίναξαν, ως δήθεν «βδέλυγμα του Αλλάχ», «αφού επρόκειτο για ειδωλολατρικούς ναούς»! Πιστεύουμε ότι αν δεν τους σταματήσει η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι Ρώσοι στρατιώτες, που πολεμούν στη Συρία, η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Εκτός από τις σφαγές εκατομμυρίων αθώων, «απίστων», όπως τους αποκαλούν οι τζιχαντιστές, θα καταστρέψουν και άλλα έργα πολιτισμού.

Ο γνωστός καθηγητής κ. Δ. Κιτσίκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (1-9-2015), έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο του με τίτλο: «Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΔΙΣΤΩΝ», στο οποίο αναλύει το εύρος του  θρησκευτικού φανατισμού των τζιχαντιστών και τις τρομακτικές του συνέπειες. Μεταξύ των άλλων τονίζει ότι «σήμερα, όταν οι τζιχανδιστές καταλάβουν την Αθήνα για να λιασθούν στην Ομόνοια, θα κατεδαφίσουν ολοσχερώς τα μνημεία της Ακροπόλεως, δηλαδή το υπέρτατο σύμβολο του πλανητικού πολιτισμού». Ο αρθρογράφος καθηγητής, κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου» για ένα υπαρκτό φόβο, για τον οποίο θα έπρεπε πρωτίστως οι ευρωπαίοι ηγέτες και εν προκειμένω οι δικοί μας, να ανησυχήσουν και να δράσουν κατά των «ιερών εγκληματιών» του Ισλάμ.

Έχουμε τονίσει πολλές φορές τον κίνδυνο ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης και γενικά του δυτικού κόσμου, με την εγκληματική ανοχή,δυστυχώς και συχνά με τη βοήθεια των ιδίων των δυτικών κυβερνήσεων! Όπως ορθότατα έχει επισημάνει σύγχρονος ερευνητής, η Δύση, (Ευρώπη και Η.Π.Α.), δεν κατενόησε, ή δεν θέλησε να κατανοήσει την επικινδυνότητα του μουσουλμανικού φασισμού. Απονευρωμένη πνευματικά από τα τεχνολογικά της επιτεύγματα και επιθυμώντας να πληρώσει το υπαρξιακό κενό, το οποίο δημιούργησε μέσα της η προϊούσα εκκοσμίκευση και οι ποικίλες αθεϊστικές θεωρίες, (Μαρξισμός, Άθεος Ευρωπαϊκός Ουμανισμός, Υπαρξισμός κλπ.), στρέφεται με κλειστά μάτια, προς τον υλιστικό μυστικισμό του Ισλάμ και επιζητεί να βρει εκεί  λύτρωση και πληρότητα ζωής. Το ιμπεριαλιστικό Ισλάμ, όπως εκφράζεται σήμερα από την «Παγκόσμια Οργάνωση Ευρωπαίων Μωαμεθανών», θέλει να κυριαρχήσει σ’ όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνον. Επιδιώκει στο να επικρατήσουν οι ισλαμικές ιδέες και αντιλήψεις και να αντικαταστήσει τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενός πολιτισμού, που έχει τις ρίζες του στη Χριστιανική πίστη. Η απειλή μια ολοκληρωτικής ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης δεν είναι καν επί θύραις. Είναι ήδη στα σπλάγχνα της Ευρώπης και την κατατρώγει.

Ωστόσο ο αρθρογράφος καθηγητής έγραψε και άλλα τινά, τουλάχιστον, ιστορικά διαστρεβλωμένα. Ότι δηλαδή ο σύγχρονος ισλαμικός φανατισμός αγγίζει και την Εκκλησία μας, παραθέτοντας κάποιες ελάχιστες ιστορικές μαρτυρίες. Αρχίζει με την διαφορά «μεταξύ Έλληνος και Γραικύλου. Ο Έλλην είναι αριστοκράτης του πνεύματος και της καρδιάς. Ουδέποτε βωμολοχεί, ουδέποτε ποδοσφαιρεί, ουδέποτε μισεί. Ο Γραικύλος είναι η πλέμπα του πνεύματος και της καρδιάς: Βωμολοχεί, ποδοσφαιρεί, μισεί». Δεν γνωρίζουμε ποιους αναγνωρίζει ως  «Έλληνες» και ποιους ως «Γραικύλους». Από το όλο «πνεύμα» του άρθρου διαφαίνεται πως «Έλληνες» ήταν οι αρχαίοι, της προχριστιανικής εποχής και «Γραικύλοι» οι Χριστιανοί βυζαντινοί και σύγχρονοι! Αν αυτό εννοεί, τότε ίσως αποσιωπά εσκεμμένα την φρίκη του προχριστιανικού κόσμου.

Αποσιωπά την γενομένη, από τα λεγόμενα ελληνικά φύλα, (Αχαιοί, Δωριείς, Ίωνες κ.α.) γενοκτονία κατά των λεγομένων προελληνικών φύλων, (Πελασγών, Κάρρων, Λελέγων κ.α.), περί το 2000 έως το 1000 π. Χ. και την επιβολή της θρησκείας του δωδεκαθέου με τη βία, ώστε να εξαφανιστεί ολοσχερώς ο πολιτισμός και η θρησκεία των κατακτημένων, τους οποίους ειρήσθω, μετέβαλαν σε δούλους, όπως λ. χ. ήταν οι είλωτες της Σπάρτης (Άρλοντ Τόυμπυ)! Αποσιωπά τους τέσσερις φονικότατους «Ιερούς Πολέμους» στην αρχαία Ελλάδα (595-332 π.Χ.), τους οποίους υποδαύλιζε το σκοταδιστικό ιερατείο των Δελφών, προκειμένου να διασφαλίσει τις απίστευτες κολοσσιαίες προσόδους του. Αποσιωπά την ανείπωτη κακουργία του ιδίου του Σόλωνα (640-560 π.Χ.), να δηλητηριάσει υδραγωγεία των αντιπάλων Φωκικών πόλεων Κρίσις και Κίρρα, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο χιλιάδες γυναικόπαιδα και αθώοι πολίτες (Ηρόδοτος)! Αποσιωπά τις απίστευτες σε αγριότητα κακουργίες των Σπαρτιατών κατά των Μεσσηνίων, κατά τους φοβερούς λεγομένους μεσσηνιακούς πολέμους (743-668 π.Χ.). Αποσιωπά τους φοβερούς διωγμούς των οπαδών της θρησκείας του «θεού» Διονύσου κατά της παραδοσιακής θρησκείας, από τον 8ο έως και τον 5ο π. Χ. αιώνα, που είναι αποτυπωμένες στην περίφημη και ανατρεπτική τραγωδία του Ευριπίδη, «Βάκχες» (Μ. Nilsson). Αποσιωπά τις επίσης απίστευτες κακουργίες, δηώσεις και καταστροφές κατά τον τριακονταετή πελοποννησιακό πόλεμο, τον οποίο υποδαύλιζε με τους εκατέρωθεν χαλκευμένους χρησμούς του το σκοτεινό και ανθελληνικό μαντείο των Δελφών, (Θουκυδίδης). Αποσιωπά τους επικούς πολέμους των Αιτωλών κατά των Μακεδόνων με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή όλων των ναών και καλλιτεχνημάτων στη Μακεδονία (Πέλλα, Αιγές κλπ), στην Ήπειρο, (Δωδώνη) και στην Αιτωλία (Θέρμο). Αποσιωπά τις διώξεις και θανατώσεις πολλών σοφών και επιστημόνων στην Αθήνα από τους φαύλους πολιτικούς, (με την παρότρυνση των αδίστακτων ειδωλολατρών ιερέων, με επικεφαλής τον διαβόητο ιερέα και μάντη Διοπείθη), επειδή οι εν λόγω σοφοί, (Σωκράτης, κ.α.), απέρριπταν την δεισιδαιμονία της αρχαιοελληνικής θρησκείας. Αποσιωπά την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδος από τους, (ομοπίστους των), παγανιστές Ρωμαίους κατακτητές. Αποσιωπά τους απίστευτους διωγμούς, που εξαπέλυσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες εναντίον των Χριστιανών κατά τους τρείς πρώτους αιώνες της ιστορίας του Χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό μαρτυρικό θάνατο περισσότεροι από έντεκα εκατομμύρια μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Αποσιωπά τέλος τον φανατισμό και την απίστευτη εκδικητικότητα του νοσταλγού της αρχαιοελληνικής θρησκείας αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), ο οποίος, εκτός από τα φρικτά βασανιστήρια και περιορισμούς κατά των Χριστιανών, είχε καταδικάσει σε ασιτία όσες πόλεις δεν δέχονταν την παράλογη θρησκευτική του πολιτική! Δεν μας αναφέρει τίποτε για την διαταγή του να καούν όλα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων σοφών, που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του, με αποτέλεσμα να καταστραφούν πολλά έργα των περισσότερων αρχαίων συγγραφέων, κυρίων των προσωκρατικών!

Ποιούς λοιπόν θεωρεί «Έλληνες» και ποιούς «Γραικύλους»; Αν εννοεί το απειροελάχιστο ποσοστό των σοφών της αρχαίας Ελλάδος, ως «Έλληνες», οι οποίοι είχαν αρνηθεί την ειδωλολατρία και την πνευματική δουλεία των σκοτεινών ειδωλολατρικών ιερατείων, τότε συμφωνούμε μαζί του. Ο πραγματικός θαυμασμός προς την αρχαία Ελλάδα έγκειται στην αέναη αναζήτηση της αλήθειας, των ολίγων πραγματικών Ελλήνων και όχι στην συντριπτική πλειοψηφία των αμαθών, δεισιδαιμόνων λαϊκών μαζών και των ειδωλολατρικών ιερατείων. Οι πραγματικοί δημιουργοί του αρχαιοελληνικού πολιτισμού υπήρξαν οι ολίγοι σοφοί και όχι οι μάζες και τα ιερατεία, οι οποίες και βωμολοχούσαν και «ποδοσφαιρούσαν» και μισούσαν, κατά τους χαρακτηρισμούς του αρθρογράφου!  

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος προσπαθεί να ενοχοποιήσει το χριστιανικό Βυζάντιο για φανατισμό και φονταμενταλισμό. Συντάσσεται με τους σύγχρονους Νεοπαγανιστές, κάνοντας λόγο για την καταστροφή των «ιερών» της αρχαίας θρησκείας από τους «φανατικούς Χριστιανούς», με διαταγές των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Δεν μας εξηγεί ωστόσο, πως γίνεται να υπάρχουν αρχαία μνημεία, τα οποία κατεδαφίζουν σήμερα οι τζιχαντιστές, αφού πρόλαβαν και τα «γκρέμισαν» οι Χριστιανοί! Πως στεκόταν όρθια η Παλμύρα για δύο χιλιάδες χρόνια και την κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλάμ! Πως στέκει ο Παρθενώνας ακόμη όρθιος και κινδυνεύει από τους τζιχαντιστές!

Θεωρούμε βασικό ιστορικό λάθος να κρίνονται γεγονότα και συγκεκριμένες ενέργειες των αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης με τα δεδομένα της σημερινής πραγματικότητας. Οφείλουμε να τις «δούμε» και να τις κρίνουμε μέσα στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό πλαίσιο της εν λόγω περιόδου. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι κατά την περίοδο αυτή ο Χριστιανισμός είχε κυριαρχήσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Ελαχιστότατοι ήταν εκείνοι, που εξακολουθούσαν να λατρεύουν τους αρχαίους «θεούς». Επομένως οι ειδωλολατρικοί ναοί ήταν επόμενο να ερημώσουν. Και ελλείψει μερίμνης για την συντήρηση και λειτουργία τους, κάποια μέρα να καταρρεύσουν. Πέραν αυτών η κατάργηση των ειδωλολατρικών «ιερών» ήταν ένα επιτακτικό αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού ολοκλήρου της αυτοκρατορίας, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσουν, ούτε οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, ούτε η τότε διοικούσα Εκκλησία, ως εστίες δεισιδαιμονίας, αγυρτείας, ανηθικότητας (ιερή πορνεία) και οικονομικής εκμετάλλευσης. Η αποστροφή του λαού προς την πλάνη και το σκότος της ειδωλολατρίας, όπως και προς τα «ιερά» της, δεν ήταν καρπός μίσους και φανατισμού, αλλά καρπός αγάπης προς την αλήθεια και το φως του Ευαγγελίου. Επίσης ο λαός δεν έβλεπε τα «ιερά» αυτά με τα σημερινά κριτήρια, δηλαδή ως πολιτιστικά μνημεία αισθητικής αξίας, που έπρεπε να διατηρηθούν, αλλά με πνευματικά κριτήρια, ως τόπους δηλαδή λατρείας ψευδών και ανυπάρκτων θεών.

Αναφέρεται τέλος στις «διώξεις» του Γεωργίου Γεμιστού, (Πλήθωνα), τον 15ο αιώνα, εξαιτίας του περίεργου συγκρητιστικού παγανιστικού του συστήματος. Πρόκειται για μια σκοτεινή προσωπικότητα, η οποία δεν έχει εισέτι διερευνηθεί επαρκώς ιστορικά. Ο Πλήθωνας υπήρξε βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού και ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού: «Εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». Συνέγραψε πολλά έργα, αναφερόμενα στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και πολλούς ύμνους προς τους αρχαιοελληνικούς «θεούς».Το φιλοσοφικό του σύστημα είναι συμπίλημα πλατωνικών, στωικών, ζωροαστρικών και άλλων ιδικών του απόψεων. Η απορριπτική στάση του Γεωργίου Σχολαρίου, (μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου Γενναδίου), ο οποίος εξέφρασε το γνήσιο Ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα, απέναντι στο θρησκευτικό – παγανιστικό σύστημα του Πλήθωνα, έχει δικαιολογηθεί πλήρως ιστορικά και επιστημονικά.

Κλείνοντας το σχόλιό μας στο άρθρο του κ. Δ. Κιτσίκη, θα θέλαμε για πολλοστή φορά να τονίσουμε το αυταπόδεικτο γεγονός, ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι μέρος του κόσμου, για να βαρύνεται με την κακοδαιμονία του. Είναι η «καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17) και η «μικρά ζύμη» (Α΄Κορ.5,6) μέσα στον κόσμο, η Οποία έχει ως σκοπό και έργο Της να τον μεταμορφώσει. Να τον ελευθερώσει από τα «έργα του σκότους» (Ρωμ.13,12) και τη δουλεία του διαβόλου και της αμαρτίας. Να ανυψώσει όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα, που είναι εικόνες του αληθινού Τριαδικού Θεού (Γεν.1,26), προς τον ύψιστο προορισμό των, την κατά Χάριν θέωσή των. Κατά συνέπεια, ο φανατισμός, οι γενοκτονίες, η βία, το μίσος, ο ρατσισμός, η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών, είναι έννοιες απόλυτα ασύμβατες με την φύση και την αποστολή της Εκκλησίας μας, αλλά και με την διδασκαλία της. Τέλος, η αλήθεια, η σοβαρότητα, η αντικειμενικότητα και ο σεβασμός στην ιστορία, θα πρέπει να είναι τα βασικά γνωρίσματα του αληθινού επιστήμονα.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των  Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η ιστορία δείχνει πως κάθε λαός της γης, αγωνίζεται για να χτίσει ένα ζωντανό κοινωνικό οικοδόμημα, συχνά χωρίς συγκεκριμένο προγραμματισμό και σχέδιο, δυστυχώς.
Ο σκελετός του οικοδομήματος αυτού απαρτίζεται από την Κυβέρνηση μ’ όλες τις λειτουργίες της ( Διοίκηση, Αστυνομία, Παιδεία, Εκκλησία κλπ), τα δε θεμέλια του κοινωνικού οικοδομήματος απαρτίζονται από τις οικογένειες. Ώστε είναι δηλαδή η οικογένεια ο θεμελιώδης λίθος, το κύτταρο της κοινωνίας όπως λένε.
Σάπια θεμέλια έχουν ολέθριες συνέπειες για ένα οικοδόμημα. Δεν χρειάζονται σεισμοί ή πλημμύρες για να καταρρεύσει μια κατασκευή με σάπια θεμέλια. Θα καταρρεύσει κάτω από το ίδιο της το βάρος. Το σημερινό κοινωνικό οικοδόμημα είναι ετοιμόρροπο. Δεν είναι ανάγκη νάσαι προφήτης για να το δεις.
Οι θεμελιώδεις λίθοι, οι οικογένειες, δεν είναι καλής ποιότητας, είναι λίθοι σάπιοι και ακατέργαστοι. Ούτε την αντοχή έχουν, ούτε και το κατάλληλο σχήμα με τις επίπεδες επιφάνειες, πάνω στις οποίες η θεμελίωση θα ήταν ισορροπημένη.

Η αγάπη είναι απαραίτητη και πρωταρχική, ώστε το κύτταρο « οικογένεια» ν’ αρχίσει ν’ αναζωπυρώνεται και να φροντίζει μόνο του τον εαυτό του, έτσι που τα θεμέλια να τελειοποιούνται . Με τα όσα θα πω για την ευθύνη της οικογένειας στη σημερινή κρίση αξιών και ιδεών, δεν προσπαθώ ν’ αποσύρω την ευθύνη από τους άλλους φορείς της Κοινωνίας και να την επιρρίψω όλα επάνω της. Οι ευθύνες είναι αλληλένδετες.
Πιστεύω όμως, πως οσοδήποτε ελλιπή κι αν ήταν τα εφόδια που μια οικογένεια έδωσε στον άνθρωπο, εκείνος έχει και την δυνατότητα και την υποχρέωση να τα συμπληρώσει μόνος του όταν ενηλικιωθεί, για το καλό του εαυτού του και του κοινωνικού συνόλου. Η έλλειψη δηλαδή καλής ανατροφής, δεν πρέπει ν’ αποτελεί δικαιολογία για να κουβαλάει κανείς την άγνοια μαζί του εφ’ όρου ζωής.
Πάντως, για τη σημερινή χρεοκοπία αξιών ανάμεσα στους νέους, για την έλλειψη ιδανικών, για την αχαλίνωτη επιδίωξη αισθησιακών απολαύσεων και ουτοπιστικών παραδείσων μέσα από τις διάφορες ουσίες, για την αυξημένη εγκληματικότητα μεταξύ των νέων, επιτρέψτε μου να ισχυριστώ πως τεράστιο μέρος της ευθύνης φέρνει η ίδια η οικογένεια, οι ίδιοι οι γονείς (άσχετα αν και οι ίδιοι είναι πολλές φορές θύματα του κοινωνικού κατεστημένου).
Η οικογένεια του σήμερα πιέζεται και κατ’ άλλον τρόπο. Οι απαιτήσεις της συγχρόνου ζωής αποδυναμώνουν τους δεσμούς μεταξύ των μελών της οικογενείας, μεταξύ γονέων και παιδιών, μεταξύ αδελφών, μεταξύ παππούδων και εγγονών. Οι οικονομικές δυσκολίες απαιτούν την απουσία από το σπίτι αμφοτέρων των γονέων λόγω εργασιακών αναγκών όλο και περισσοτέρων ωρών της ημέρας, κάθε ημέρα, κάθε εβδομάδα. Η συνεχιζόμενη υπογεννητικότητα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά της οικογενείας να μη μπορούν να έχουν παιδιά συνομήλικά τους εντός της οικογενείας και των οικογενειών που μένουν κοντά, ώστε να καλύψουν την ανάγκη συντροφικότητας. Το αποτέλεσμα είναι τα οργανωμένα αθλήματα και οι δραστηριότητες μακρυά από το σπίτι να γίνονται γενικός κανόνας. Οι αθλητικές δραστηριότητες απορροφούν και απασχολούν τα παιδιά μακρυά από το σπίτι τους για συνεχώς και περισσότερες ώρες κάθε εβδομάδα. Πόσες εκ των οικογενειών μας διαπιστώνουν ότι τα πρωινά της Κυριακής κυριαρχούνται από άλλες δραστηριότητες εκτός της συμμετοχής στην Θεία Λειτουργία και το Κατηχητικό Σχολείο!
Το κύριο έργο των γονέων, δηλαδή η διαμόρφωση του χαρακτήρα και των δεξιοτήτων στα παιδιά παραδίδεται στους προπονητές και τους δασκάλους. Προσθέσατε σ’ αυτό και την κυριαρχία όλων των ειδών οθόνης στη σύγχρονη ζωή των ανθρώπων: οθόνη τηλεοράσεως, υπολογιστών, iPads και iPods, ταμπλετών και έξυπνων τηλεφώνων – smartphones. Η μοντέρνα κουλτούρα μοιάζει με κουλτούρα «προσώπου μέσα σε κουτί» (face in a box) κάθε ώρα της ημέρας και της νύκτας. Οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν πλέον τα πρόσωπα ο ένας του άλλου. Κοιτάζουν τις διάφορες οθόνες, απορροφημένοι και υπνωτισμένοι. Καί τι μπορούμε να πούμε για την αντικατάσταση του διαλόγου και της επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο από την αποστολή μηνυμάτων μέσω sms.

Ο Απόστολος Παύλος λέγει το εξής: Η οικογένεια είναι ένας θεσμός θεϊκής προελεύσεως και χαρακτήρα. Δεν είναι απλώς μία κοινωνική συμφωνία η οποία πηγάζει από τις απαιτήσεις των γήϊνων υποθέσεων. Εκ Θεού ονομάζεται κάθε οικογένεια εν ουρανώ και επί της γης. Η οικογένεια αποτελεί δυναμική μικροκοσμική έκφραση της πατρικής φροντίδας του Θεού για ολόκληρη την υφήλιο. Επομένως, εάν η έννοια και το όνομα της οικογενείας προέρχεται απ’ ευθείας από τον Θεό Πατέρα, πρόκειται περί πράγματος ιερού. Μιά τέτοια υπέροχη λέξη, η λέξη οικογένεια, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με ελαφρότητα, ούτε να επαναπροσδιορίζεται σύμφωνα προς οποιαδήποτε ιδιοτροπία ηθικής ή κοινωνικής προσαρμογής.
Παρουσιάζοντας την οικογένεια ως εικόνα του θεϊκού πρωτοτύπου, ο Απόστολος Παύλος ακολουθεί την διδασκαλία των Αγίων Γραφών, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης. Η αρχή της οικογενείας επί της Γης περιγράφεται στην Γένεση, το πρώτο βιβλίον της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με την Γένεση, ο Θεός διά της δημιουργικής πράξεώς Του δημιούργησε τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα ως ίσους οι οποίοι ισορροπούν και ολοκληρώνουν αλλήλους σαν ένα σώμα και αποτελούν την πρώτη οικογένεια επί της Γης. Ο Θεός τους έδωσε κατοικία και σημαντικό έργο στον Κήπο της Εδέμ. Τούς χάρισε την θεία δύναμη της δημιουργίας ζωής, έτσι ώστε από κοινού να μπορούν να χαίρονται τα τέκνα τους τα οποία θα δημιουργούνταν κατ’ εικόνα τους. Εν αγάπη και αρμονία, η πρώτη οικογένεια βρήκε την χαρά, μεταξύ των μελών της.

Ορισμένοι θα πούν ότι εδώ πρόκειται για μια απλοϊκή εικόνα της οικογενείας. Θυμηθείτε, όμως, ότι η Αγία Γραφή επίσης δείχνει ότι η οικογένεια μπορεί να καταστεί πεδίο φοβερών τραγωδιών και εγκλημάτων. Στο ίδιο βιβλίο της Γενέσεως αναφέρεται η πρώτη δολοφονία επί γης, και αυτό το φοβερό έγκλημα συνέβη εντός της πρώτης οικογενείας με τους δύο γιούς του Αδάμ και της Εύας, όταν ο Κάιν δολοφόνησε τον αδελφό του Άβελ! (Γεν. 4:1-16). Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε την ύπουλη συνωμοσία του Ιακώβ και της μητέρας του Ρεβέκκας εναντίον του αδελφού του Ησαύ, ή την περίπτωση του Ιωσήφ ο οποίος πωλήθη ως δούλος από τους ίδιους τους αδελφούς του (Γεν. 37:1-36).
Χριστιανική Οικογένεια σημαίνει πράξεις και βιώματα στην προσπάθεια της εν Χριστώ ζωής. Μαζί με την κατήχηση, την εν γένει χριστιανική διαπαιδαγώγηση, την διδαχή δηλαδή του σεβασμού σ’ ο,τι αφορά την έκφραση της ορθοδόξου πίστεώς μας, με κορύφωση την παρουσία μας στην θεία Ευχαριστία. Παρακάτω θα κάνω μία ιεράρχηση παραπόνων και κατηγοριών που εκτόξευσαν τα ίδια τα παιδιά, που δεν έλαβαν αυτά ακριβώς που ανέφερα σαν κατευθύνσεις από τους γονείς τους, αφού δεν προέρχονταν από οικογένειες που βίωναν αυτήν την προσπάθεια της εν Χριστώ ζωής.
Ας ακούσουμε όμως μερικές ομολογίες των ίδιων των νέων που παρουσίασαν πολλά προβλήματα, που επιβεβαιώνουν την υπολει- τουργία ή κακή λειτουργία του « κυττάρου»- θεμελιώδους λίθου: οικογένεια, ώστε οι σημερινοί γονείς πρέπει ν’ αφυπνιστούν και να προβληματιστούν για τις ευθύνες τους, μέσα απ’ αυτές τις κραυγές απόγνωσης των παιδιών.
-«Είχα προβλήματα με τους γονείς μου και γενικά με την οικογένεια δεν με καταλάβαινε κανείς».
-« Είχα αίσθημα μη ικανοποίησης τίποτε δεν με ικανοποιούσε. ΄Ημουν δυστυχισμένη πολύ, κατέκρινα τους άλλους ανθρώπους, την κοινωνία. Τους έλεγα βλάκες που δουλεύουν. Όσο πέρναγε ο καιρός γινόμουν πιο δυστυχισμένη».
-« Είχα διαρκή φόβο για τους ανθρώπους. Πουθενά και ποτέ δεν ήμουν ασφαλής, ούτε μέσα στο σπίτι μου».
-« Ο πατέρας μου μ’εγκατέλειψε. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για μένα.».
Η συνισταμένη των φωνών από κάθε κατεύθυνση είναι πως «φταίει η οικογένεια» και ότι «αδιαφορούν οι γονείς».
Ρωτήθηκε και ένας τοξικομανής για το μοντέλο καλής οικογένειας.
«Θα μ’αρεσε να κάνω μία οικογένεια, αλλά είναι πολλά αυτά που θα’πρεπε να ξεπεράσω για να την κάνω. Επειτα, θα πρέπει να βρώ κάποια γυναίκα με την οποία να μπορώ να έχω επικοινωνία, πέρα από την καθημερινή συνεργασία που έχουμε σαν οικογένεια. Οσο για τα παιδιά, βλέποντας τον εαυτό μου εδώ στη φυλακή, νομίζω ότι ξέρω τι χρειάζεται ένα παιδί. Βασικά χρειάζεται αγάπη και φροντίδα. Αλλά πρέπει να βάζεις όρια. Όχι στερήσεις, αλλά ούτε κι όλα τα χατήρια.
Πολλοί γονείς είναι καλοπροαίρετοι, έχουν αγάπη, στοργή. Θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, αλλά δεν γνωρίζουν μήτε τι είναι το καλύτερο μήτε πώς να το δώσουν.
Χίλια παιδιά κατά μέσο όρο, εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την οικογενειακή εστία. Εξάλλου από ένα ρεπορτάζ – Μαρτυρία της εφημερίδος « ΤΑ ΝΕΑ » διαβάζουμε μερικές ακόμη ομολογίες των νέων που ρίχνουν φως στις προβληματικές σχέσεις τους με τις οικογένειές τους.
Ερώτηση: Στην οικογένειά σου δεν μπορούσες να βρείς αυτό που βρήκες εδώ; (σε μια θεραπευτική Κοινότητα).
Απάντηση: Τώρα που συνειδητοποιώ ορισμένα πράγματα, λέω ότι δεν είχα προσπαθήσει ποτέ να βρώ κάποιο δρόμο που να είμαι εντάξει εγώ μ’αυτούς και εκείνοι με μένα. Γενικά δεν είχα καλή επαφή με το σπίτι μου, όπου όμως, η κατάσταση ήταν ιδιόμορφη. Απ’ τη μια ήθελα να είμαι εντάξει μαζί τους, κι απ’την άλλη επαναστατούσα όταν με πίεζαν κι άρχιζαν να έχουν πολλές απαιτήσεις από μένα, είτε για το σχολείο, είτε για τη δουλειά, είτε γιατί φιλοδοξούσαν να γίνω επιστήμονας.
Και αντιδρούσα με το να φεύγω από το σπίτι και να συζητάω αυτά που με πείραζαν.
Ερώτηση. Και πώς άρχισες τα ναρκωτικά;
Απάντηση: Μάλλον από αντίδραση. Όλα τα πράγματα μου φαινόντουσαν ψεύτικα γύρω μου. Τα ενδιαφέροντα του πατέρα μου, ας πούμε, ήταν μόνο σπίτι, δουλειά. Να είσαι σωστός οικογενειάρχης με τις έννοιες και τις αξίες που είχε αυτός, όλα αυτά εμένα μου φαινόντουσαν ψεύτικα, δεν τα ήθελα. Έτσι έκανα αυτό που ήθελα χωρίς να δίνω λόγο σε κανένα.
Ερώτηση: ΄Ενιωσες να σου λείπει η αγάπη;
Απάντηση: Πολλές φορές ένιωσα αυτή την έλλειψη και πολλές φορές ένιωθα μόνος μου στην οικογένεια. Υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, δούλευαν και οι δυο γονείς μου. Έλειπαν πολλές ώρες απ’το σπίτι κι έτσι από μικρό παιδί ήμουν αναγκασμένος να μένω σπίτι μόνος, κι έβλεπα τα παιδάκια έξω να παίζουν. Μου λείπανε και τα παιχνίδια…Ακόμη και τώρα με πονάνε αυτές οι καταστάσεις, βλέπω παιδάκια να τα’χουν όλα και θα ’θελα να τα’ χω ζήσει κι εγώ. Αλλά το βασικότερο ήταν η μοναξιά. Αργότερα στο σχολείο ήταν η μόνη επαφή που είχα με ανθρώπους. Κάποια στιγμή άρχισα να αντιδρώ σ’ αυτά, υπήρχε και πίεση. Ήθελα να είμαι ελεύθερος, να κάνω αυτό που εγώ θέλω. Οι δικοί μου, μου λέγανε « εμείς έχουμε κουραστεί τόσα χρόνια για σένα», κι όλα αυτά με βαραίνανε. Ήθελα να φανώ αντάξιος σ’αυτά που κάνατε, να μην τους στεναχωρήσω, αλλά δεν το άντεχα… Εκτός από τη μοναξιά είχα και φοβερή απαισιοδοξία..
Ερώτηση: Κάποια στιγμή θα φτιάξεις δική σου οικογένεια, υποθέτω. Εχεις σκεφτεί έναν άλλο τρόπο που θα μπορούσε να είναι μια οικογένεια; Αλλου είδους σχέσεις γενικότερα;
Απάντηση:Εχω, ναι. Αυτό που τώρα πιστεύω και επιδιώκω συνέχεια είναι να είμαι ειλικρινής με οποιονδήποτε άνθρωπο, είτε αυτός είναι μία κοπέλα, είτε αργότερα η γυναίκα μου, είτε τα παιδιά μου. Και θα προσπαθώ πάντα να τους δίνω πράγματα, κυρίως αγάπη και φροντίδα. Να τα βοηθήσω ώστε να μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στους ανθρώπους γύρω τους»
Υπάρχουν λοιπόν κατηγορίες παραπόνων διατυπωμένες από τα ίδια τα παιδιά που παραπονήθηκαν.
Αυτές είναι:
Ελλειψη αγάπης
Ελλειψη στοργής
Ελλειψη κατανόησης
Ελλειψη επικοινωνίας ( ασσυννενοησία και μεταξύ των γονεών και προς τα παιδιά)
Μοναξιά στο σπίτι ( οι γονείς δουλεύουν, απουσιάζουν, διαζύγια)
Σύχγυση στο σπίτι ( οι γονείς καυγαδίζουν. Λείπει το χαμόγελο)
Δράματα στο σπίτι ( ψυχικές αρρώστιες των γονέων)
Γονείς κακά παραδείγματα προς μίμηση ( πίνουν, καπνίζουν, παίρνουν ηρεμιστικά ή ναρκωτικά οι ίδιοι).
Ελλειψη διαπαιδαγώγησης
Ελλειψη εμπιστοσύνης( στον εαυτό τους και στους άλλους)
Απαισιοδοξία, φόβος για το μέλλον, ανασφάλεια
Κομπλεξισμός ( ήταν μόδα, δεν ήθελα νάμουν οπισθοδρομικός-ή, για να τραβήξω την προσοχή των ανθρώπων)
Πίεση γονέων πάνω στα παιδιά ( πολλές φιλόδοξες απαιτήσεις για διακρίσεις, για σπουδές κ.λ.π.)
Αγαπητοί μου από τον κατάλογο αυτό των παραπόνων βλέπουμε, πως τα σημερινά « αδικημένα» νιάτα του « δώσε» και του «φέρε» και του «παράτα μας», τα «αθώα» νιάτα με την εφιαλτική πλέον ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούν, γνωρίζουν άριστα ν’ αναγνωρίζουν τις ελλείψεις, τις ατέλειες, τις αδυναμίες των γονιών τους. Δηλαδή. Τους θέλουν τέλειους. Και επειδή εκείνοι δεν ήταν τέλειοι ( και ποιος άνθρωπος είναι;) νομίζουν πως βρήκαν καλή δικαιολογία για την ακολασία τους και την ασωτία τους.
Γιατί τώρα συμβαίνουν όλα αυτά;
Πράγματι ένας φαύλος κύκλος ευθυνών.
Φταίει η κοινωνία για το κατάντημα της οικογένειας;
Φταίει η οικογένεια για το κατάντημα της κοινωνίας;
Και τα δύο.
Φταίει ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει, ούτε θέλει να μάθει: « Ποιος είναι» « γιατί ζει» « ποιος είναι ο προορισμός του» Και αυτά γιατί δεν κατηχείται χριστιανικά, δεν διδάσκεται δηλ. την χριστιανική συμπεριφορά του μηνύματος του Ευαγγελίου, δεν λειτουργείται, δεν συμμετέχει στην εν Χριστώ ζωή.
Άρα λοιπόν, μέχρις ότου ο Έλληνας Χριστιανός αφυπνιστεί κι αρχίσει ν’ αναρωτιέται ποιος είναι, μέχρις ότου γνωρίσει τον εαυτό του, μέχρις ότου αναγνωρίσει το Δημιουργό του Θεό και σεβαστεί τους νόμους της Δημιουργίας Του, μέχρις ότου καταλάβει τη συγγένειά του με τη φύση και το συνάνθρωπό του τον οποίο θα βλέπει σαν αδελφό, μέχρις ότου η Εκκλησία δεν αδρανεί και σπέρνει το λόγο του Ευαγγελίου με την εγρήγορση όλων των ιερέων στις κατά τόπους ενορίες με την αδιάκοπη Κατήχηση και τη λειτουργική ζωή, μέχρις ότου γίνουν όλα αυτά ή τουλάχιστον αρχίσουν να γίνονται, λύση στα οικογενειακά και κοινωνικά αδιέξοδα δεν θα υπάρξει. Το να υπάρξει κάποιος κώδικας που να ορίζει κανόνες έτσι και αλλιώς θα αναθρέψετε τα παιδιά σας, είναι δώρον άδωρον. Τούτο μόνον μετά βεβαιότητος προτείνουμε.
Ακούστε, λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, υπάρχει τρόπος, ένας και μοναδικός, εύκολος αλλά και δύσκολος, προσιτός όμως σε όλους. Αυτός είναι να συνδεθείτε και ν’ αντλήσετε αγάπη από την τεράστια δεξαμενή της αγάπης του Θεού.
Κοιτάξτε γύρω σας το τεράστιο εργοστάσιο της Φύσεως. Είναι μια ζωντανή εκδήλωση έμπρακτης αγάπης.
Ο ήλιος δίνει το φως του και τη ζεστασιά του.
Τα δέντρα δίνουν τους νόστιμους καρπούς τους
Τα λουλούδια δίνουν την ομορφιά και το άρωμά τους.
Τα ζώα δίνουν τη συντροφιά τους, και τον ίδιο τους τον εαυτό για την συντήρησή μας.
Τα πουλιά δίνουν τα κελάδημά τους, μια διαρκή δοξολογία στο Θεό.
Η θάλασσα δίνει τη δροσιά της, τα ψάρια, το αλάτι
Η γη δίνει το ψωμί, κι ακόμη από τα σπλάγχνα της τα ορυκτά, τα πετρέλαια, το χρυσάφι κ.λ.π.
Όλη η Φύση δίνει. Πώς λοιπόν, άνθρωπε εσύ παραπονείσαι ότι δεν αγαπήθηκες; Δεν βλέπεις με πόση αγάπη σε περιέβαλε ο Δημιουργός Θεός μας, ώστε να βάλει όλη την υπόλοιπη Δημιουργία να σου δίνει, να σου δίνει, να σου προσφέρει, να σε υπηρετεί;
Αγαπητοί μου γονείς της αρρωστημένης εποχής μας, υψώστε τα δακρυσμένα μάτια σας σ’ ολόθερμη προσευχή στο Θεό, στην Παναγιά Μητέρα μας, ευχαριστήστε Τον πρώτα για την ΖΩΗ, για το θεϊκό αυτό δώρο, ζητείστε συγνώμη για την αχαριστία, την λιποψυχία, την απαισιοδοξία, την απελπισία και κάθε άλλη αμαρτία που εν γνώσει ή εν αγνοία σας κάνατε. Και αφού κλάψετε και εξαγνιστείτε στο μυστήριο της εξομολογήσεως με τα ευλογημένα δάκρυα της μετανοίας, υψώστε τα χέρια σας στον ουρανό και μ’ολη τη δύναμή σας φωνάξτε Τον. Και Εκείνος θ ’ανοίξει την αγκαλιά της αγάπης Του και θα σας λούσει μ’ αυτήν. Ο Θεός είναι ζωντανός. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Ο Θεός είναι η μόνη αλήθεια.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Οικογένεια αποτελεί οίκον Χριστού, μόνιμη διαμονή Του, και κατοικητήριό Του. Ασφαλώς συναντούμε τον Κύριο στην Εκκλησία, ιδιαιτέρως στην λατρεία μας εκεί και μέσω της συμμετοχής μας στα Άγια Μυστήρια. Αλλά η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένειά μας είναι επίσης κατοικητήριος τόπος για Εκείνον. Καί είναι Κατοικητήριο του Χριστού λόγω της βαθείας πίστεώς της σε Εκείνον, πίστεως η οποία μεταδίδεται από γενεά σε γενεά στην γενεαλογική ιστορία εκάστης οικογενείας. Η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια είναι κατοικητήριο του Χριστού με το να έχει την προσευχή προς Αυτόν μόνιμο χαρακτηριστικό της ζωής της, κάτι τόσο απαραίτητο και ζωτικό όσο η αναπνοή και η τροφή.
Η οικογένεια είναι Κατοικητήριο του Χριστού διότι καλλιεργεί και συνεχώς αυξάνει την αγάπη ανάμεσα στα μέλη της, αγάπη η οποία εκπηγάζει από την πηγή της αγάπης, τον Ίδιο τον Ιησού.
Είναι κατοικητήριο του Χριστού διότι καθημερινά ακούει τους λόγους Του οι οποίοι έχουν αποθησαυρισθεί στην Αγία Γραφή, την πηγή της απόλυτης αλήθειας. Η Ορθόδοξη οικογένεια είναι κατοικητήριο Χριστού διότι τα μέλη της συνεχώς μεταμορφώνονται και αναπτύσσονται πνευματικώς με την εγκατοίκησή Του μεταξύ των και την δύναμή Του η οποία καθαγιάζει και αναγεννά.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια ως κατοικητήριο του Χριστού γίνεται άρωμα, γίνεται ευωδία Χριστού όπως θαυμάσια είπε ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους (Κορ. Β΄ 2:15.) Φαντασθείτε κάθε Ορθοδοξο σπίτι να γεμίζη με το άρωμα του Χριστού, να είναι ένα σπίτι γεμάτο με την ευωδία Του. Ο Απόστολος Παύλος αναπτύσσει αυτή την εξαίσια εικόνα, λέγοντας ότι μια τέτοια πνευματική ευωδία Χριστού διαχέεται, βγαίνει προς τα έξω, φθάνει σε πιστούς και απίστους, δικαίους και αμαρτωλούς (Κορ. Β΄ 2:16). Έτσι, η Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια γίνεται αυτομάτως όχι μόνο κατοικητήριο του Χριστού αλλά και μαρτυρία του Ευαγγελίου Του.
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι, όπως λέγει ο λαός. Τα αγριεμένα κύματα υψώνονται απειλητικά και το καράβι της κοινωνίας μας απειλείται να καταποντιστεί. Πρέπει να το σώσουμε πάση θυσία. Αξίζει να το σώσουμε, διότι οι ψυχές που φέρνει μέσα, είναι αιώνιες, είναι «κατ’ εικόνα Θεού», είναι πολύτιμες, δεν πρέπει να βασανίζονται, δεν πρέπει να χαθούν.
Εάν το φυτώριο «οικογένεια» αρχίσει και παράγει χριστιανικούς καρπούς, θα μπορούμε να ελπίζουμε και στην Ελλάδα μας, σε αυριανούς καλύτερους πολίτες, καλύτερους πολιτικούς, καλύτερους εκπαιδευτικούς, καλύτερους Κληρικούς κλπ, και όταν λέγω καλύτερους εννοώ ηθικότερους, δικαιότερους, με πιο πολλή κατανόηση, με πιο πολλή αγάπη, με πιο πολλή σοφία και σύνεση, με πιο πολλή γνώση της Αλήθειας, του Θεού.
Η Ορθόδοξη οικογένεια, προσφέροντας διά των μελών της το Ευαγγέλιο, λόγοις και έργοις, καθίσταται αποστολική οικογένεια η οποία συνεχίζει στον 21ον αιώνα το έργον του ευαγγελισμού το οποίον άρχισαν οι Άγιοι Απόστολοι εικοσιένα αιώνες πριν.
Το μέλλον λοιπόν, της κοινωνίας μας στην πατρίδα μας, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο θα μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται στα χέρια της οικογένειας. Καμία επομένως θυσία, κανένα κόστος δε θα ήταν μεγάλο, όταν προορίζεται για την ανάσταση, εξυγίανση, καθοδήγηση, της οικογένειας. Και σίγουρα αδελφοί μου αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων μας.

Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής

Πηγή: Με παρρησία...

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

Ὁ 12ος Ψαλμός

Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.

1. Τό κήρυγμά μου σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά ἀναφέρεται στόν 12ο Ψαλμό. Ὁ ποιητής τοῦ Ψαλμοῦ αὐτοῦ ἀρχίζει μέ μία ἀπογοητευτική κραυγή: «Ἕως πότε, Κύριε;» (στίχ. 2). Πόσες φορές δέν ἔχουμε ἐκβάλει καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τήν κραυγή αὐτή, ἀλλά καί τήν ἔχουμε ἀκούσει ἀπό τούς ἄλλους; Ὁ ποιητής μας παραπονεῖται στόν Θεό ὅτι τόν λησμόνησε ἐντελῶς («ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος;») καί ὅτι συνεχῶς ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπ᾽ αὐτόν (στίχ. 2β).
Στήν συνέχεια ὁ ψαλμωδός μας φαίνεται ὅτι βασανίζεται «ἡμέρας καί νυκτός» (στίχ. 3), χωρίς ὅμως νά μᾶς λέει τόν λόγο τῶν βασάνων του, τῶν «ὀδυνῶν» του. Μᾶς μιλάει ὅμως παρακάτω γιά «ἐχθρό» του, ὁ ὁποῖος φαίνεται ὅτι τόν ἔχει καταβάλει, γι᾽ αὐτό καί παραπονεῖται λέγοντας: «Ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾽ ἐμέ;» (στίχ. 3β). Ἄν λάβουμε ὑπ᾽ ὅψιν τήν ἐπιγραφή τοῦ Ψαλμοῦ, ὅτι αὐτός γράφτηκε ἀπό τόν Δαβίδ, τότε θά ποῦμε ὅτι ὁ ἐχθρός ἐδῶ εἶναι ὁ Σαούλ, ὁ ὁποῖος, ὅπως ξέρουμε (βλ. Α´ Βασ. 27,1 ἑξ.), ἐδίωκε πραγματικά τόν Δαβίδ καί τόν ἀνάγκαζε νά καταφεύγει πότε στόν Ἀγχούς, τόν βασιλέα τῆς Γέθ, πότε στό σπήλαιο Ὀδαλλάμ, πότε στήν Μασσηφάτ τῆς Μωάβ καί πότε στήν ἔρημο Μασαρέμ, στό ὄρος Ζίφ.
2. Στά κυνηγητά ἀπό τόν ἐχθρό του ὁ ποιητής μας καταφεύγει στόν Θεό καί ἀφοῦ τοῦ λέγει τόν πόνο του μέ τό «ἕως πότε, Κύριε;», τόν παρακαλεῖ τώρα νά ἐπιβλέψει τό πρόσωπόν Του πρός αὐτόν καί νά τοῦ φωτίσει τά μάτια του. «Ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (στίχ. 4), λέγει. Παρακαλεῖ, δηλαδή, τόν Θεό ἀντί νά τοῦ ἀποστρέψει τό πρόσωπό Του, ὅπως παραπονέθηκε πρίν ἀπό λίγο, τώρα νά στρέψει τό πρόσωπό Του εὐνοϊκά σ᾽ αὐτόν καί νά τόν εὐσπλαχνισθεῖ. Αὐτό θά τόν ζωογονήσει ψυχικά καί σωματικά καί θά τόν ἀνορθώσει. Αὐτό σημαίνει τό «φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου», πού εἶπε πρίν ἀπό λίγο στόν Θεό. Γιατί, ὅσοι εἶναι καταπεσμένοι ψυχικά καί σωματικά νοιώθουν ὅτι ἔχουν σκοτισμένους τούς ὀφθαλμούς τους. Ἄν ὅμως ὁ Θεός, λέγει στήν συνέχεια ὁ ποιητής μας, δέν τόν ὑπερασπιστεῖ καί δέν τόν βοηθήσει, τότε ὁ ἐχθρός του θά γίνει πιό θρασύς καί πιό ἐπιθετικός ἐναντίον του καί θά λέγει: «Ἴσχυσα πρός αὐτόν» (στίχ. 5)! Τόν κατενίκησα! Τότε καί ὅλοι οἱ σύμμαχοι καί φίλοι τοῦ ἐχθροῦ τοῦ ποιητοῦ μας, πού τόν κατέθλιβαν καί αὐτοί, θά χαροῦν χαρά μεγάλη, γιατί θά τόν βλέπουν ἐντελῶς ἡττημένον («οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐάν σαλευθῶ», στίχ. 5).
3. Ὁ Ψαλμός τελειώνει μέ τήν γλυκειά ἐλπίδα, πού ἔχει ὁ ποιητής μας στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅτι θά τόν βοηθήσει καί θά τόν σώσει: «Ἐγώ δέ ἐπί τῶ ἐλέει Σου ἤλπισα», λέγει (στίχ. 6). Καί αὐτό βεβαίως τοῦ δίνει μεγάλη χαρά, τοῦ δίνει ἀγαλλίαμα. Γι᾽ αὐτό καί ἀμέσως παρακάτω λέγει: «Ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐν τῷ σωτηρίῳ σου» (στίχ.6). Εὐγνώμων δέ ὁ ποιητής μας γιά τήν σωτηρία πού θά τοῦ δώσει ὁ Θεός ὑπόσχεται ὅτι θά Τόν ὑμνεῖ καί θά Τόν δοξάζει. «῎Ασω τῷ Κυρίῳ τῶ εὐεργετήσαντί με καί ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου» (στίχ. 6), λέγει.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πηγή: Ακτίνες

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

Ὁ 11ος Ψαλμός

1. Ὁ 11ος ψαλμός, πού θά σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι πολύ ὡραῖος στό περιεχόμενό του, ἀλλά εἶναι δύσκολος στήν ἑρμηνεία του, γι᾽ αὐτό παρακαλῶ νά προσέξετε ἰδιαίτερα. Δέν φαίνεται ἀπό τήν ἀρχή ἡ ὑπόθεση τοῦ ψαλμοῦ, γιατί δέν καταλαβαίνουμε ποιός εἶναι αὐτός πού μιλάει καί γιατί.
Ὅμως, ἀπό τόν στίχ. 6, ὅπου μιλάει ὁ Θεός καί λέγει γιά τήν ταλαιπωρία τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων («ἀπό τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καί ἀπό τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων»), καταλαβαίνουμε ὅτι στήν ἀρχή τοῦ ψαλμοῦ μας ὁμιλεῖ κάποιος ἀντιπρόσωπος τῶν πτωχῶν ἀνθρώπων. Ὁμιλεῖ καί λέγει ἐναντίον τῶν ἀρχόντων τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποῖοι, ὅπως συμβαίνει καί σέ ἄλλες ἐποχές, καταπίεζαν τούς πτωχούς πολίτες καί τούς ἐκμεταλλεύονταν μέ τίς ἀδικίες πού ἔκαναν ἐναντίον τους. Καί οἱ πτωχοί καί καταπιεζόμενοι αὐτοί ταλαίπωροι ἄνθρωποι, κατέφυγαν στόν Θεό καί, διά κάποιου ἀντιπροσώπου τους, τοῦ εἶπαν, «σῶσόν με, Κύριε» (στίχ. 2). Ἄρα πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός μόνο μπορεῖ νά τούς δικαιώσει καί Αὐτός μόνο μπορεῖ νά ἀποκαταστήσει τήν ἠθική τάξη καί τήν κοινωνική δικαιοσύνη.
2. Ὁμιλοῦντες γιά τούς ἄρχοντές τους οἱ πτωχοί, τούς ὁποίους ὀνομάζουν τιμητικά «υἱούς τῶν ἀνθρώπων» (στίχ. 2), λέγουν γι᾽ αὐτούς πρῶτον, ὅτι «ἐκλέλοιπεν ὅσιος» καί δεύτερον, λέγουν ὅτι «ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι» ἀπ᾽ αὐτούς (στίχ. 2). Συνήθως οἱ ἑρμηνευτές μέ μικρή διόρθωση στό Ἑβραϊκό κείμενο τό «ἐκλέλοιπεν ὅσιος» τό κάνουν νά λέγει «ἐκλέλοιπε ἡ ἀγάπη». Ἔτσι οἱ ἄρχοντες, ὅπως παραπονοῦνται ἐδῶ οἱ πτωχοί γι᾽ αὐτούς, δέν ἔχουν ἀγάπη οὔτε ἀλήθεια. Μέ τήν λέξη «ἀλήθεια» θά νοήσουμε τήν εἰλικρίνεια, τήν ἐμπιστοσύνη, τήν κοινωνική ἀλληλεγύη. Καί συνεχίζοντας ὁ ποιητής μας τόν λόγο περί τῶν ἀρχόντων λέγει ὅτι «μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρός τόν πλησίον αὐτοῦ» (στίχ. 3). Ὁ καθένας ἀπ᾽ αὐτούς, δηλαδή, λέει «μάταια», ἀνυπόστατα, ψευδῆ πράγματα. Καί ὅταν οἱ ἄρχοντες εἶναι ψεῦτες, τότε στήν κοινωνία δέν ἐπικρατεῖ ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ ἀλληλεγγύη. Τότε «οἱ πάντες τούς πάντας ἀπατοῦν καί οἱ πάντες τούς πάντας ὑποπτεύονται. Τοιαύτη κοινωνία δέν δύναται ἐπί μακρόν νά σταθῇ» (Βέλλας)! Πονηροί δέ ὄντες οἱ ἄρχοντες παρουσιάζουν τό ψέμα τους ἐξωτερικά μέ καλό τρόπο, ὥστε νά μήν γίνουν ἀντιληπτοί. Αὐτό θέλει νά πεῖ παρακάτω ὁ στίχος  μας λέγοντας «χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ καί ἐν καρδίᾳ ἐλάλησαν» (στίχ. 3β). Μάλιστα στό Ἑβραϊκό κείμενο τό ἡμιστίχιο αὐτό ἀποδίδεται πιό ἐκφραστικά, γιατί λέγει: «Ὁμιλοῦν (οἱ ἄρχοντες) μέ ὡραῖα χείλη, ἀλλά μέ διπλῆ καρδιά». Καί ὁ Χρυσόστομος, σάν Χρυσόστομος πού εἶναι, σχολιάζει σύντομα: «Πολλή διπλότης αὐτῶν ἐν καρδίᾳ» (MPG 55,145). Διπρόσωποι καί δόλιοι ἄνθρωποι!
3. Αὐτοί οἱ ἄρχηστοι ἄρχοντες, ἀφοῦ μέ ἀπάτη καί δόλια μέσα καί μέ ἐκμετάλλευση ἀπέκτησαν δύναμη καί πλοῦτο, ἔγιναν ὑπερήφανοι καί ἀλαζόνες. Μέθυσαν! Καί στήν μέθη τῆς ἀλαζονείας τους στρέφονται καί ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.  Γι᾽ αὐτό καί ὁ ποιητής μας θέλει τήν ἐξολόθρευσή τους καί λέγει: «Ἐξολοθρεύσει Κύριος πάντα τά χείλη τά δόλια καί γλῶσσαν μεγαλορρήμονα» (στίχ. 4).
Αὐτήν δέ τήν κατά τοῦ Θεοῦ ἀλαζονεία τῶν ἀρχόντων θέλοντας νά στηλιτεύσει ὁ ποιητής μας μᾶς ἀναφέρει τά ἴδια τους τά λόγια· ἔλεγαν: «Μέ τήν γλῶσσα μας ἐγίναμε μεγάλοι καί δυνατοί («μεγαλυνοῦμεν»)· τά χείλη μας εἶναι μαζί μας, γιά νά μᾶς ἐξυπηρετοῦν. Ποιός μπορεῖ νά γίνει κύριος, ἀνώτερος ἀπό μᾶς;» (στίχ. 5). Κανένας, οὔτε αὐτός ὁ Θεός!... Καί ὁ Χρυσόστομος λέγει ὡραῖα: «Μαινομένων καί παραφρόνων τά ρήματα» (MPG 55,146).
4. Τελειώνει ἐδῶ ὁ ποιητής μας τόν λόγο του κατά τῶν ἐκμεταλλευτῶν καί ἀδίκων ἀρχόντων καί περιμένουμε τώρα μέ ἀγωνία νά ἀκούσουμε τήν ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στήν προσευχή τῶν πενήτων. Ἡ ἀπάντηση, πού δίνεται ἀπό κάποιο ἱερέα ἤ προφήτη, ὡς ἀντιπρόσωπο τοῦ Θεοῦ, εἶναι παρήγορη: Ὁ Θεός δέν εἶναι ἀδιάφορος στήν ταλαιπωρία τῶν πτωχῶν καί τόν στεναγμό τῶν πενήτων καί τώρα θά ἐνεργήσει ὑπέρ αὐτῶν (στίχ. 6).
Ὁ Θεός ὑπόσχεται ὅτι θά φέρει τήν σωτηρία («θήσομαι ἐν σωτηρίᾳ») «στούς στενάζοντας» (στίχ. 6· ἔτσι πρέπει νά ἀναγνώσουμε στό Ἑβραϊκό κείμενο τήν ἀντίστοιχο φράση τοῦ «παρρησιάσομαι ἐν αὐτῷ» = ὁμιλῶ μέ παρρησία, μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη). Ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ πραγματικά εἶναι παρήγορη σέ ὅλους ὅσους κατά καιρούς στενάζουν κάτω ἀπό τήν ὠμή βία καί ἀδικία τῶν ἀρχόντων.
5. Γεμάτοι χαρά καί παρηγορία οἱ πτωχοί καί ἀδικούμενοι πολίτες ἐγκωμιάζουν μέ χαρά τά παρήγορα λόγια τοῦ Θεοῦ καί τά χαρακτηρίζουν ἁγνά, καθαρά, ὅπως ὁ ἄργυρος, πού περνάει ἀπό τήν φωτιά καί εἶναι ἑπτά φορές καθαρισμένος (στίχ. 7). Τίποτε τό ψεύτικο καί τό δόλιο δέν ἔχουν τά λόγια τοῦ Θεοῦ, ἀντίθετα μέ τό ψέμα καί τήν δολιότητα τῶν ἀρχόντων, γιά τούς ὁποίους μίλησε ὁ ψαλμός μας. Βεβαιωμένοι τώρα στήν πίστη τους στά λόγια τοῦ Θεοῦ οἱ πτωχοί καί οἱ πένητες λέγουν μέ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός θά τούς φυλάξει καί θά τούς διατηρήσει σώους καί ἀβλαβεῖς ἀπό τήν γενεά τήν πονηρή, στήν ὁποία ζοῦν (στίχ. 8), ἔστω καί ἄν πολλοί ἀσεβεῖς τούς περικυκλώνουν, ἔστω καί ἄν ἐπικρατεῖ μεγάλη διαφθορά μεταξύ τῶν ἀνθρώπων (στίχ. 9).

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πηγή: Ακτίνες