Τό ἔχουμε ἐπισημάνει πολλές φορές, ἀλλά παρ΄ ὅλα αὐτά κάποιοι κύκλοι δέν φαίνονται νά τό κατανοοῦν: τό νά διδάσκονται τά παιδιά μας τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν εἶναι δικαίωμα κατοχυρωμένο ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, τίς διεθνεῖς συμβάσεις, τίς ἀποφάσεις τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων. Τυχόν ἀπαγόρευση ἤ νόθευσή του θά σήμαινε καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν μας. Ἡ ἁπλή αὐτή ἀλήθεια θά ἔπρεπε νά εἶχε γίνει κατανοητή τόσο ἀπό τό σύνολο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ὅσο καί ἀπό ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς θεολόγους. Βεβαίως ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν, ὅπως καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων θεολόγων ἔχει δηλώσει, ὅτι ἀναγνωρίζει καί ὑποστηρίζει τήν ἀλήθεια αὐτή.
Ἀντιθέτως μία μερίδα τοῦ πολιτικοῦ κόσμου δηλώνει πρόθυμη νά ἀλλάξει τόν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος καί μία ὀλιγάριθμη ὀμάδα θεολόγων δημιούργησε καί ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβάλει ἀκατάλληλα προγράμματα θρησκευτικῶν γιά τό δημοτικό, τό γυμνάσιο, τό λύκειο.
Τά προγράμματα αὐτά, γιά τά ὁποῖα ἔχουμε ἤδη δημοσιεύσει ἐκτενεῖς ἀρνητικές κριτικές, εἶναι πολυθρησκειακά, δέν εἶναι κἄν δυνατόν νά ὀνομασθοῦν θρησκειολογικά. Δέν ἐνημερώνουν ἁπλῶς γιά τίς βασικές δοξασίες διαφόρων θρησκειῶν, αὐτό γίνεται καί μέ τό ἤδη καθιερωμένο μάθημα θρησκευτικῶν, ἀλλά διδάσκουν σέ κάθε μάθημα ταυτοχρόνως ἕξι - ἑπτά θρησκεύματα, συχνά ὑπό παραπειστικούς τίτλους. Ἐάν δέ τελικά ἐπιβληθοῦν, θά ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νά ἐπιφέρουν τρομερή σύγχυση στά παιδιά μας, τά ὁποῖα θά εἶναι ὑποχρεωμένα νά ὑφίστανται ἕνα ἀξεδιάλυτο πολυθρησκειακό μεῖγμα ἀπό τήν τρυφερή ἡλικία τῶν ὀκτώ ἐτῶν μέχρι καί τήν ἐνηλικίωσή τους. Ἀκόμη στά προγράμματα αὐτά ἔχει παντελῶς περιφρονηθεῖ ἡ ἱστορική σειρά τῶν γεγονότων καί ἄν ἐπιβληθοῦν, τότε τά παιδιά μας δέν θά μάθουν ποτέ, ἄν προηγήθηκε χρονολογικά ὁ Μωυσής ἤ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ μέγας Βασίλειος ἤ ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός – θά κυριαρχεῖ στή μνήμη τους ἕνα ἀξεδιάλυτο κουβάρι «γνώσεων». Πολλά καί σημαντικά θέματα ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως καί ζωῆς, τά ὁποῖα ἐπί γενεές γενεῶν τά διδάσκονταν τά παιδιά τῆς Ἑλλάδας, ἔχουν παραλειφθεῖ ἀπό τά προγράμματα αὐτά. Σοβαρά θεολογικά σφάλματα τά καθιστοῦν ἀκατάλληλα γιά ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές. Δέν εἶναι π.χ. δυνατόν νά διδάσκονται τά παιδιά μας, ὅτι ἡ μουσουλμανική σαρία εἶναι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Τά ἱστορικά σφάλματα τά ὁποῖα περιέχουν τά προγράμματα αὐτά εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικά. Τά παιδαγωγικά σφάλματα ἐπίσης δέν λείπουν, μολονότι οἱ δημιουργοί τους πιστεύουν ὅτι τά δημιουργήματά τους ἐναρμονίζονται μέ τά πλέον σύγχρονα πορίσματα τῆς παιδαγωγικῆς ἐπιστήμης! Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους εἶναι ἀδύνατον τά προγράμματα αὐτά νά ἀναπτύσσουν τή θρησκευτική συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν μαθητῶν, ἡ ὁποία συνείδηση δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική, γι΄ αὐτό καί κρίνονται ἀπολύτως ἀντισυνταγματικά.
Ἐπανειλημμένως ἔχουμε δημοσιεύσει καί τό ἑξῆς ἐπιχείρημα, τό ὁποῖο οἱ δημιουργοί τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων δέν φαίνονται νά λαμβάνουν ὑπ΄ ὄψη, μολονότι οὐδέποτε ἐπιχείρησαν νά τό ἀνασκευάσουν: γιατί δέν ἐπιχειρεῖται ἡ ταυτόχρονη, ἐντός τοῦ ἰδίου μαθήματος, διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας μαζί μέ ἄλλες ἔξι ἤ ἑπτά; Διότι ἁπλούστατα θά ἐπέλθει σύγχυση. Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί στήν προκειμένη περίπτωση, ὅμως ἡ σύγχυση δέν θά εἶναι μόνο διανοητική, ἀλλά σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἡ πίστη καθορίζει καί ἐπηρεάζει ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη ὑπαρξη.
Εἶναι ἐξ ἄλλου ἀδιαμφισβήτητο γεγονός, ὅτι θετικές κριτικές ἔχουν λάβει τά προγράμματα αὐτά μόνο ἀπό τούς δημιουργούς τους. Ἔχουν ὅμως λάβει πλεῖστες ὅσες πολυσέλιδες ἀρνητικές κριτικές ἀπό πολλούς καθηγητές πανεπιστημίου, σχολικούς συμβούλους, διδάκτορες θεολογίας, ἀλλά καί ἁπλούς μάχιμους θεολόγους καθηγητές. Τό σύνολο δέ τῶν ἀρνητικῶν κριτικῶν ἔχει σχηματίσει δύο ὀγκώδεις τόμους, πράγμα πρωτοφανές στά χρονικά τῆς ἑλληνικῆς παιδείας! Τούς τόμους αὐτούς ἔχει παραδώσει ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων τόσο στήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ὅσο καί στήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τί δηλώνει τό γεγονός αὐτό; Ὅτι ὁ κλάδος τῶν θεολόγων τά ἔχει μελετήσει καί ἐν τέλει ἀπορρίψει ὡς παντελῶς ἀκατάλληλα.
Καί ὅμως οἱ δημιουργοί τους ἀπτόητοι ἐπιθυμοῦν νά τά ἐπιβάλουν στά σχολεῖα τῆς ἑλληνικῆς δημοκρατίας. Μέ ποιά δικαιολογία; Ὅτι τάχα ἡ ἐφαρμογή τῶν προγραμμάτων αὐτῶν θά ἐκμηδενίσει τίς ἀπαλλαγές ἀπό τό μάθημα!!! Πιό φρικτή ἀνακρίβεια δέν ἔχουμε ποτέ ἀκούσει ἀπό τότε πού ἀποκτήσαμε τήν αἴσθηση τῆς ἀκοῆς!!! Γιά τό ζήτημα αὐτό ἔχουμε ἤδη ἐξηγήσει ἐπανειλημμένως, πλήν ὅμως οἱ δημιουργοί τῶν προγραμμάτων δέν τό ἔλαβαν ὑπ΄ ὄψη, ὅτι οἱ ἀλλόθρησκοι γονεῖς καί μαθητές δέν νοιάζονται ἐάν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν περιλαμβάνει καί στοιχεῖα ἀπό τή δική τους πίστη ἤ καί ἀπό πολλές καί διάφορες ἄλλες. Θέλουν ἀκραιφνές μάθημα γιά τή δική τους πίστη, οἱ μουσουλμάνοι μουσουλμανικό, οἱ ἰσραηλίτες ἰσραηλιτικό κ.ο.κ., καί ἐφ΄ ὅσον δέν τό ἔχουν, θά ἐξακολουθοῦν νά ἀπαλλάσσονται τόσο ἀπό τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα, ὅσο καί ἀπό τό πολυθρησκειακό. Καί ὄχι μόνο θά ἐξακολουθοῦν νά ἀπαλλάσσονται οἱ ἀλλόθρησκοι ἀπό τό πολυθρησκειακό μάθημα, ἀλλά θά ἀποκτήσουν καί οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί πλῆρες καί ἀναφαίρετο δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ἀπό αὐτό, διότι ὅπως ἔχουμε ἤδη ἀποδείξει τό μάθημα αὐτό θά εἶναι ἀντισυνταγματικό καί παντελῶς ἀκατάλληλο νά ἀναπτύξει τή θρησκευτική τους συνείδηση. Τοῦ δικαιώματος ἀπαλλαγῆς ἀπό τό πολυθρησκειακό μάθημα θά κάνουν ὁπωσδήποτε χρήση οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὅπως ἔχει ἤδη δηλωθεῖ πολλές φορές δημόσια ἀπό πολλούς. Θά προκληθεῖ δηλαδή οὐσιαστική κατάργηση τοῦ μαθήματος καί ὑπεύθυνοι θά εἶναι ὅσοι δημιούργησαν καί προωθοῦν τά προγράμματα αὐτά!
Καί ὅσο συμβαίνουν ὅλα αὐτά τά εὐτράπελα, κανένας δέν διανοεῖται νά ἀφαιρέσει τό δικαίωμα τῶν μουσουλμάνων μαθητῶν τῆς ἑλληνικῆς Θράκης νά ἀπολαμβάνουν μουσουλμανικό μάθημα στά δημόσια σχολεῖα! Καί μαλιστα δημιουργεῖται εἰδικό πρόγραμμα στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τό ὁποῖο θά καταρτίζει καθηγητές οἱ ὁποῖοι θά διδάσκουν τή μουσουλμανική πίστη στά παιδιά αὐτά. Γιατί νά ἰσχύσουν στήν Ἑλληνική Δημοκρατία δύο μέτρα καί δύο σταθμά; Δέν εἶναι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἰσότιμοι Ἕλληνες πολίτες, ὥστε νά δικαιοῦνται τά παιδιά τους τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν, ὅπως δικαιοῦνται οἱ μουσουλμάνοι τῆς ἑλληνικῆς Θράκης τό μουσουλμανικό;
Γιατί νά στερηθοῦν τά παιδιά μας τά ἀνθρώπινα δικαιώματά τους; Ὅποιος ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἄλλον τά ἀνθρώπινα δικαιώματά του, τόν καθιστᾶ ἐν τέλει δοῦλο. Τά παιδιά μας δέν θά γίνουν δοῦλοι, ἐνῷ τό ἑλληνικό κράτος πλησιάζει νά συμπληρώσει διακόσια ἔτη ὑπάρξεως. Θά ἀγωνισθοῦμε μέ κάθε νόμιμο μέσο γιά νά προστατεύσουμε τά δικαιώματα τῶν παιδιῶν μας. Θά ἀγωνισθοῦμε μέ συνεχή ἐνημέρωση τόσο τῶν ὑπευθύνων, ὅσο καί τοῦ συνόλου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Καί ἄν ἐπιχειρηθεῖ ἐπιβολή στά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας τῶν ἀκατάλληλων προγραμμάτων γιά τά ὁποῖα ἤδη μιλήσαμε, θά προσφύγουμε στή δικαιοσύνη, ἡ ὁποία ἔχει ἐπανειλημμένως δικαιώσει τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς στήν Ἑλλάδα. Οἱ Ἕλληνες ὀρθόδοξοι θεολόγοι καθηγητές, γονεῖς καί μαθητές δέν θά ὑποχωρήσουν ποτέ μέχρι τήν τελική δικαίωση, διότι δέν εἶναι καιροσκόποι, ἀργυρώνητοι καί προδότες.
Ἐπειδή δέ πληροφορηθήκαμε, ὅτι θά δημιουργηθεῖ ἀπό τό ὑπουργεῖο παιδείας εἰδική ἐπιτροπή, ἡ ὁποία θά ἀσχοληθεῖ μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, θά ἐρωτήσουμε κατ΄ ἀρχήν γιατί ἀπαιτεῖται ἡ συγκρότηση ἐπιτροπῆς εἰδικά γιά τό μάθημα αὐτό καί ὄχι γιά ὅλα τά ἄλλα μαθήματα. Κατόπιν ὀφείλουμε νά τονίσουμε ὅτι τέτοια ἐπιτροπή δέν θά ἔχει κανένα κύρος ἐάν δέν συμμετέχουν σέ αὐτήν καί ἐκπρόσωποι τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων, διότι αὐτή ἐκπροσωπεῖ τόν κλάδο τῶν θεολόγων καθηγητῶν, ἀφοῦ ἔχει ἀρκετές χιλιάδες ἐνεργά μέλη. Δέν θά ἦταν δηλαδή ποτέ δυνατόν ὁ κλάδος τῶν θεολόγων καθηγητῶν νά ἐκπροσωπηθεῖ ἀπό ἕνα κάποιο σύλλογο, ὁ ὁποῖος ἀριθμεῖ ἐλάχιστες δεκάδες μέλη, οὔτε ἀπό σύλλογο ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ὡς μέλη του μόνο θεολόγους.
Στόν χῶρο τῆς παιδείας, καί μάλιστα τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα τῆς παγκόσμιας παιδείας, δέν εἶναι δυνατόν νά ἰσχύσει τό «οὐ μέ πείσῃς κἄν μέ πείσῃς» συνεπικουρούμενο ἀπό τό «ἀπεφασίσαμεν καί διατάσσομεν». Ἡ παιδεία ὑπηρετεῖ ἀνθρώπινα δικαιώματα, διέπεται ἀπό νόμους καί ἐπιστημονική δεοντολογία καί γι΄ αὐτό ὁποιαδήποτε αὐθαιρεσία εἰς βάρος τῶν παιδιών μας θά γίνει ἀμέσως ἀντιληπτή καί θά πυροδοτήσει ἀγωνιστική δράση.
Ἄς ἔχουν λοιπόν ὑπ΄ ὄψη τους, ὅσοι ὀνειρεύονται νά ἐπιβάλουν στά παιδιά μας νόθευση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείας, ὅτι τό ἐγχείρημα αὐτό δέν θά εἶναι ἁπλό καί εὔκολο, διότι θά προσκόψει στήν ἀντίσταση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἄς ἔχουν ἐπίσης ὑπ΄ ὄψη, ὅτι ὅποιος τόλμησε νά τά βάλει μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη, εἴτε εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας λεγόταν αὐτός, εἴτε αἱρετικός λαοπλάνος, εἴτε εἰκονομάχος αὐτοκράτορας, εἴτε τύραννος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, ἐν τέλει ζημιώθηκε αὐτός ὁ ἴδιος χωρίς νά κατορθώσει νά τή ζημιώσει στό ἐλάχιστο.
Πηγή: Ακτίνες
«Και σαν να μην έχουμε διδαχθεί από τα αποτελέσματα του συμφώνου συμβίωσης στην επταετία που πέρασε, τώρα συνεχίζοντας τον κατήφορο, προχωρούμε και ζητούμε να επεκταθεί το απαράδεκτο νομοσχέδιο και στα ομόφυλα ζευγάρια, άνδρα με άνδρα, γυναίκα με γυναίκα. Με αυτό, αν δεν επιστραφεί ή δεν απορριφθεί, νομιμοποιείται η ανωμαλία, η διαστροφή, το αφύσικο, ο σοδομισμός, και καταλύεται ο χριστιανικός γάμος».
Γεώργιος Μπακιρτζής, τ. Γυμνασιάρχης-Φιλόλογος
Ν. Σούλι Σερρών (Τ.Κ. 62100)
Κιν. 6978357904
(Υπεύθυνος όλης της ομάδος των υπογραψάντων)
Σέρρες 1η Οκτωβρίου 2015
ΑΝΑΦΟΡΑ
ΠΡΟΣ
1. Τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο
2. Υπουργούς της Κυβέρνησης
3. Όλα τα κόμματα τηςΒουλής των Ελλήνων
ΚΟΙΝ.: κ. Προκόπην Παυλόπουλον, Πρόεδρον Δημοκρατίας, ΑΘΗΝΑ
Με αφορμή το σχέδιο νόμου, που κατατέθηκε προς ψήφιση στις 10 Ιουνίου ε.ε. και αφορά την επέκταση του «συμφώνου συμβίωσης» σε ομόφυλα ζευγάρια, θα θέλαμε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας αλλά και τη διαμαρτυρία μας, γιατί αυτό, αν ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, θα νομιμοποιήσει τη διαστροφή και ανωμαλία με θλιβερές συνέπειες για το λαό μας και κυρίως για την νεολαία μας.
1. Το 2008 η Πολιτεία καθιέρωσε το «σύμφωνο συμβίωσης» μεταξύ των ετερόφυλων ζευγαριών, ιδιωτικό συμφωνητικό σ’ ένα συμβολαιογράφο, αμαρτωλό υποκατάστατο του χριστιανικού γάμου, που αποτελεί έγγαμη σχέση αγάπης, ευλογημένη από το Θεό. Με αυτό επιδιώκει να απαλλάξει τους συζύγους από την ευθύνη τού ενός προς τον άλλον για ισόβια πίστη και αγάπη, αλλά και προς τα παιδιά, που είναι και τα θύματα στην περίπτωση διαλύσεως του γάμου.
2. Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι με το νομοθέτημα αυτό μπορεί να διαλυθεί ο γάμος με μια εξώδικη δήλωση τού ενός προς τον άλλο, και ότι δεν υπάρχει ανώτατος επιτρεπτός αριθμός συμφώνων συμβίωσης για τον ένα ή τον άλλο συμβαλλόμενο, διερωτιέται κανείς σε τί διαφέρει από την πολυγαμία των μουσουλμάνων ή την παλλακεία της ρωμαϊκής εποχής;
3. Και τα παιδιά που θα προέλθουν από την αλυσίδα αυτήν των συμφώνων συμβίωσης τί θα γίνουν; Με πόσα ψυχικά τραύματα θα φορτωθούν, για να μπορέσουν να ζήσουν απελεύθεροι (!) οι ανεύθυνοι γονείς τους; Μπορούμε να αναλογισθούμε την τύχη τους, όταν ξέρουμε τί συμβαίνει σήμερα με τα παιδιά των χωρισμένων;
4. Και σαν να μην έχουμε διδαχθεί από τα αποτελέσματα του συμφώνου συμβίωσης στην επταετία που πέρασε, τώρα συνεχίζοντας τον κατήφορο, προχωρούμε και ζητούμε να επεκταθεί το απαράδεκτο νομοσχέδιο και στα ομόφυλα ζευγάρια, άνδρα με άνδρα, γυναίκα με γυναίκα. Με αυτό, αν δεν επιστραφεί ή δεν απορριφθεί, νομιμοποιείται η ανωμαλία, η διαστροφή, το αφύσικο, ο σοδομισμός, και καταλύεται ο χριστιανικός γάμος.
Είναι λυπηρό, γιατί στην Ευρώπη ενώ η Ελλάδα που μέχρι τώρα μαζί με άλλες ορθόδοξες χώρες αντιστεκόταν στις πιέσεις της Ε.Ε., τώρα θα είναι η πρώτη ορθόδοξη χώρα που θα ενδώσει και θα δεχθεί τον ομοφυλοφιλικό γάμο, αν είναι γάμος αυτός (;)
Ο λαός μας που στην πλειονότητά του θέλει και μένει στον παραδοσιακό εκκλησιαστικό γάμο, θλίβεται και εκφράζει την αποδοκιμασία του σε τέτοιες ενέργειες.
Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης και κ.κ. Αρχηγοί Κομμάτων και Υπουργοί, για όλους τους παραπάνω λόγους, διαμαρτυρόμαστε έντονα και ζητούμε να απορρίψετε το απαράδεκτο αυτό νομοθέτημα και μη, προς Θεού, συνδέσετε το όνομά σας με την προώθηση τέτοιου νομοθετήματος.
Ευχόμαστε να φωτίσει ο Θεός όλους σας, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας και να μην περάσει ένα νομοθέτημα αντίθετο με τις παραδόσεις του λαού μας, τον οποίο εκπροσωπείτε.
Με εκτίμηση
Οι κατωτέρω Πολίτες των Σερρών:
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ 113 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Σημ.: Οι καταστάσεις με τις υπογραφές ευρίσκονται εις χείρας του αποστέλλοντος την παρούσα Γεωργίου Μπακιρτζή (τέως γυμνασιάρχου)
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήνἹερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν προώθηση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης πρός διαβούλευση τοῦ σχεδίου Νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως ζητώντας τήν ἔκτακτη σύγκλιση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἐν Πειραιεῖ τῆ11ῃ/11/2015
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήνἹερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν προώθηση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης πρός διαβούλευση τοῦ σχεδίου Νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως ζητώντας τήν ἔκτακτη σύγκλιση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
«᾿Αριθμ. Πρωτ. 1253 ᾿
Εν Πειραιεῖ τῇ 11ῃ Νοεμβρίου 2015
Πρός τήν
Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰω. Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετά πολλῆς ὀδύνης καίθλίψεως παρακολουθῶ τήν προώθησι ὑπό τῆς παρούσης Κυβερνήσεως τῆς θεσμοθετήσεως τοῦ σαπροτάτου πάθους τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς γενετησίου δῆθεν προσανατολισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος, πού δεῖται ἐννόμουπ ροστασίας καί πού πρέπει νά παράγῃ ἔννομες συνέπειες ἐξομοιούμενο μέ τήν κατά φύσι ἀνθρωπίνη σεξουαλικότητα, ἐμφανιζόμενο ὡς δῆθεν ἀνθρώπινο δικαίωμα, τήν στιγμήν πού οὐδεμίαν σχέσι ἔχει μέ τήν ἀνθρώπινη φύσι ἀλλά ἀποτελεῖ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή ἀπό αὐτήν, συνεχίζουσα τό «καλό» ἔργο τῆς προηγουμένης Κυβερνήσεως πού μέ τόν γνωστό ἀντιρατσιστικό νόμο θεσμοθέτησε καί ἕτερο «γενετήσιο προσανατολισμό». Θεσμοθετεῖται ἑπομένως ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, θεσμοθετεῖται ἡ παράχρηση τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, θεσμοθετεῖται ἡ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή ἐκ τῆς θεοσδότου ἀνθρωπίνης σεξουαλικότητος πού ἀποτελεῖ ἱερό ἐφαλτήριο γιά τήν συνδημιουργία μετά τοῦ αἰωνίου Θεοῦ κτιστῶν μέν ἀλλά ἀθανάτων ἀνθρώπων, θεμελιώνεται ἡ ἀποδόμησι τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας καί ἐφαρμόζεται μεθοδικότατα ὁσχεδιασμός τοῦ διεθνιστικοῦ σιωνιστικοῦ παράγοντα γιά μία μεταχριστιανική Ἑλλάδα.
Ἡ ἀνάρτησι καί ἡ διαβούλεσι τοῦ πολυνομοσχεδίου τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων γιά τή νέα μορφή τοῦ Συμφώνου Συμβίωσης ὅπου ἐξομοιώνεται πλέον ὁ «κολοφών» τῶν κακῶν κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, τό αἴσχιστο καί ἀτιμωτικό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ τόν κατά φύσι γενετήσιο προσανατολισμό καί προβλέπονται ἔννομα δικαιώματα καί ἔννομες συνέπειες ἀπό τήν δικαιοπρακτική αὐτή συμβίωση, θέτει μεῖζον ἠθικό καί πνευματικό θέμα.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν καί ἡ χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν, καί ὄχι τῶν σατανικῶς καί ἀμετανοήτως ἐμμενόντων στήν διαστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί ὀντολογίας.
Διαχρονικά, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζομένη ἐπί τῆς Γῆς, στηλιτεύει τήν πολυποίκιλη τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας, ὡς ἀποκοπῆς καί σχάσης ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Ζῶντα Θεό, τόν Δημιουργό τῆς ζωῆς, καί ὄχι τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, τόν ὁποίο περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της καί περιβάλλει μέ ἄφατη στοργή καί συμπάθεια, ἐφαρμόζοντας κατά περίπτωση καί τήν οἰκονομία, μέσω τῆς ὁποίας ρυθμίζει τήν ἐπιστροφή καί ἀνάνηψή του.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχει πρόθεση οὔτε νά ἐπέμβει ρατσιστικά οὔτε νά ἀναστείλει δικαιώματα καί ἐλευθερίες.
Ἡ ἀπενοχοποίηση, ὅμως, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει εἰς τήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.
Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ Γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τό ὁποῖο τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα καίἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καί ἀποτελεῖ τορπίλλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν εἰς τά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλόφυλα ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται[1].
Στὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ πραγματοποιεῖται μέσα στὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγκαταλείπονται τὰ παλαιὰ πάθη, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, καὶ βιώνεται ἀπὸ τώρα, κατὰ τὶς δυνατότητες κάθε πιστοῦ, εἴτε μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου ὡς ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη, εἴτε στὸν ἰσάγγελο βίο τῶν μοναχῶν μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς παρθενίας, ἡ πορεία ἀπὸ τὸ «κατ᾽ εἰκόνα» στό «καθ᾽ ὁμοίωσιν», ἡ νίκη τοῦ πνεύματος ἐπὶ τῆς σάρκας, ἡ ἀγγελοποίηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ θέση τοῦ φθονεροῦ καὶ ἐκπεσόντος ἀπὸ τὴν ἀγγελικὴ τάξη Ἑωσφόρου. Ἀναφερόμενος ὁ Χριστὸς στὴν αἰφνιδιαστικὴ ἔλευση τῆς ἡμέρας τῆς κρίσεως, ποὺ θὰ ξαφνιάσει ὅσους ἀνέμελα καὶ ἀφρόντιστα ζοῦν μέσα εἰς τὶς ὑλικὲς καὶ σαρκικὲς ἀπολαύσεις, λέγει ὅτι θὰ πάθουν αὐτὸ, ποὺ ἔπαθαν πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ ἄνθρωποι, δίνοντάς μας ἔτσι ἀκριβέστατη εἰκόνα τῆς ὑλιστικῆς καὶ σαρκικῆς ζωῆς τους : «Ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»[2]. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσθέτει καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Σοδομιτῶν, ὅμοιο πρὸς τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ : «Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας»[3]. Ὁ ἴδιος Εὐαγγελιστὴς παρουσιάζει τὸν Σωτῆρα Χριστὸ νὰ ἐξαγγέλλει τὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὰ σαρκικὰ καὶ ζοῦν ὡς ἄγγελοι˙ «Οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται· οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται… ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες»[4].
Μέσα, λοιπὸν, εἰς τὴν καινὴ κτίση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁ καινὸς, ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ κτίσθηκε ἐν Χριστῷ, θάπτει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νεκρώνει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα τῆς μεταμορφώσεώς του κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἡ ἄγονη πρὶν καὶ στεῖρα ἀνθρωπότητα γέννησε καὶ καρποφόρησε ἑκατομμύρια ἁγίων ἀνθρώπων, ὁσίων, ἀσκητῶν, παρθένων, νέων καὶ νεανίδων, ποὺ κατόρθωσαν μὲ τοὺς πνευματικούς τους ἀγῶνες ὄχι νὰ ἀποφύγουν ἁπλῶς τὸ παρὰ φύσιν καὶ νὰ μείνουν στὸ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ νὰ φθάσουν καὶ στὸ ὑπὲρ φύσιν, ἐκπλήττοντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ἔβλεπαν ἀνθρώπους συνδεδεμένους μὲ σάρκα νὰ κατανικοῦν τὸν ἄσαρκο Σατανᾶ καὶ νὰ συναγωνίζονται τοὺς ἀγγέλους. Οἱ ὕμνοι πρὸς τοὺς ὁσίους ἀσκητές αὐτὰ τὰ κατορθώματα ἐξυμνοῦν. Διδάσκουν οἱ ὅσιοι ἄνδρες καὶ οἱ ὅσιες γυναῖκες «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Ἔζησαν ὡς «ἄσαρκοι» ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς «ἐν σώματι ἄγγελοι», «τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν»[5].
Οἱ σαρκικές πράξεις, ἐκτός τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου, χωματοποιοῦν ἀναπόδραστα τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί καταστρέφουν τίς πνευματικές του ἐφέσεις, σκοτίζοντας τόν ἀνθρώπινο νοῦ, καί καταλύουν τήν δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Πανάγιο Θεό, πού διασαλπίζει διαχρονικά «οὐ μὴ μείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας»[6].
Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι βέβαια θέμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς.Ὁ Πανάγιος, ὅμως, Θεός, εἰς τό ἐπέκεινα, εἰς τήν ἄλλη, τήν αἰώνια ζωή, ὅταν ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης θά ὑποστεῖ τήν κοινή καί καθολική κρίση, ὅπου «οὐκ ἔστι μετάνοια», θά στηλιτεύσει, ὅπως ἀποδεικνύεται μέσω τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τήν ἁμαρτία καί τόν ἁμαρτωλό. Οἱ φρικώδεις λόγοι τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένο τω διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ»[7], ἀποδεικνύουν τά πράγματα.
Δέν ἔχει καμμία θέση εἰς τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἡ Ὠριγενιστική θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων, μέ τήν ὁποία ἐρωτοτροποῦν καί μερικοί σύγχρονοι «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι. Σύμφωνα μ'αὐτή, ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ καλοῦ. Τά πάντα δημιούργησε «καλά λίαν». Τό κακό δέν ἔχει τή βάση του εἰς τόν Θεό, γιατί ὁ Θεός «οὐκ ἔστιν τῶν κακῶν αἴτιος». Τό κακό ἐμφανίσθηκε μεταγενεστέρως. Δέν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, ἐξ αἰτίας τῆς κτιστότητος καί τῆς τρεπτότητός του, κάνοντας κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου του, ἐπινόησε καί ἐπέλεξε τό κακό. Πρωταίτιος καί ἐφευρέτης τῆς κακίας εἶναι ὁ διάβολος, καί συναίτιος, θύμα τῆς κακίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα, τό κακό δέν ἔχει ὑπόσταση, εἶναι παρυπόσταση˙ δέν ἔχει ὀντολογία, δηλ. δέν εἶναι δημιουργός τοῦ κακοῦ ὁ Θεός. Τίποτε, ὅμως, δέν νικᾶ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλεός Του. Ἑπομένως, οὔτε καί τό κακό μπορεῖ νά ὑπερισχύσει τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, στό τέλος τῆς ἱστορίας θά ἐπικρατήσει μόνο τό καλό, δηλ. ὁ Θεός, ἐνῶ τό κακό θά ἐξαφανισθεῖ παντελῶς. Ἀκόμη καί τό πῦρ τῆς κολάσεως, κατά τόν Ὠριγένη, εἶναι καθάρσιο καί ἰαματικό καί ὄχι τιμωρό. Ἑπομένως, κι αὐτή ἡ κόλαση ὑπάρχει ὡς θεραπευτήριο καί δέν εἶναι ἀπέραντη. Ἐφ' ὅσον τό κακό θά σταματήσει νά ὑπάρχει, δέν θά εἶναι αἰώνιο, οὔτε καί ἡ κόλαση θά εἶναι αἰώνια.
Ὅμως, θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ὁ Ὠριγένης ἔχει ἀναθεματισθεῖ καί καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ε΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδο (653) γιά τά μισαρά δόγματα, πού φλυαροῦσε, ἀνάμεσα εἰς τά ὁποία ἦταν ἡ θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων καί ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος. Ἡ Σύνοδος ἐπίσης ἐξέθεσε εἰκοσιπέντε ἀναθεματισμούς ἐναντίον τῶν Ὠριγενιστῶν[8]. Ἄρα, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δι’ ἀλαθήτου ἀποφάνσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔχει ἀπορρίψει καί καταδικάσει αὐτή τήν θεωρία. Ἄλλωστε, ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος, ἔρχεται σέ σφοδρή σύγκρουση μέ ἁγιογραφικά χωρία, ὅπου ὀφθαλμοφανῶς κηρύττεται ὅτι ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια, ὅπως τά Mτθ. 25,46, Μρκ. 3,29, Β΄ Θεσ. 1,9 καί Ἀποκ. 14,11[9] διότι εἶναι καθαρά θέμα ἐλευθέρας προσωπικῆς ἐπιλογῆς!!! Καί ἑπομένως ὁ σεβόμενος πλήρως τήν ἐλευθερία τῶν κτισμάτων Του Θεός, θά ἀνέτρεπε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου παρεμβαίνων καί ἀνατρέπων τήν προσωπική ἐπιλογή.
Ὅλα τά προαναφερθέντα ἔχουν ἄμεση καί ἄρρηκτη σχέση μέ τήν σωτηρία, τόν ἐξαγιασμό, τήν κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχουν δηλ. σωτηριολογικές συνέπειες. Εἶναι θέμα ζωῆς καί θανάτου, μετοχῆς τοῦ Παραδείσου ἤ τῆς κολάσεως. Ὅποιος διακατέχεται ἀπό τά αἰσχρά καί ἄτιμα πάθη καί δέν τά καταπολεμᾶ ἐν μετανοία, ἀλλά ἀντιθέτως ὑπερηφανεύεται γι’αὐτά καί προσπαθεῖ νά τά νομιμοποιήσει ἐπίσημα καί θεσμικά ὡς φυσιολογικά, δέν σώζεται, χάνει τόν Παράδεισο. Ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου, πού εἶναι τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σαφέστατος, καθαρός καί ξάστερος˙ «μή πλανᾶσθε˙ οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδωροι, οὐχ ἄρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι»[10].
Ἀπό τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά «ἀνθρώπινα δικαιώματα» καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράρθρωση καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας «ἄνθρωπος», πού εἰς τήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα «ἄνω» καί τό ρῆμα «θρώσκω», πού σημαίνει «ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι». Εἶναι ἐνδεικτικό τῆς τραγελαφικῆς αὐτῆς ψευδοπροόδου ὅτι ἱστορικῶς μιμεῖται τά ὁμοειδῆ ἐγκλήματα τοῦ παράφρονος Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Νέρωνος πού ἀναφέρονται εἰς τήν ἔγκριτη Ρωμαϊκή Ἱστορία τοῦ Κασίου Δίωνος, κατά τήν ὁποία ὁ ἀνισόρροπος αὐτός ἐγκληματίας συνῆψε «γάμο» μέ δύο Ἕληνας ἀπελευθέρους τόν «ἀνδρώδη» Πυθαγόρα καί τόν «γυναικώδη» Σπόρο, τόν ὁποῖο κατέστησε ἐκτομία καί ὀνόμασε Σαβίνα. Τόση πρόοδος λοιπόν!
Ὅσα καί ἄν διανοοῦνται διεστραμμένα οἱ ἄνθρωποι, ὅσες καί ἄν εἶναι οἱ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως ἀστάθειές τους, καί ὅποια θέση κι ἄν ἔχουν στόν κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, σύντομα ὁ καθένας μας θά βιώσει τήν Ἀλήθεια τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, καί ἤδη ἀπό αὐτῆς τῆς ζωῆς προγεύεται τοῦ Παραδείσου καί τῆς Κολάσεως, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως. Ἐπιπροσθέτως, θά πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἡ Δευτέρα Παρουσία δέν θά ἐπισυμβεῖ σέ ἕνα ἀπώτατο ἀπροσδιόριστο μέλλον, ἀλλά στήν ὁριακή στιγμή τοῦ θανάτου του, ὁ ὁποῖος ὡς κλέπτης ἔρχεται «ὀψέ ἤ μεσονυκτίου ἤ ἀλεκτροφωνίας ἤ πρωΐ»[11].
Ἀντιλαμβανόμενοι ὅτι ἡ παροῦσα Κυβέρνησις ἄρχεται τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ σχεδιασμοῦ διά τήν μεταχριστιανική Ἑλλάδα, θέτουσα ἤδη καί τό θέμα τοῦ δῆθεν «ἀναστοχασμοῦ» περί τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τήν ἐκπαίδευση, ταπεινῶς φρονῶ ὅτι μετά τήν σταθεροποίηση τῶν οἰκονομικῶν τῆς χώρας θά ἀρχίσει ἡ κατά μέτωπον ἐπίθεση κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας διά τόν κατά τούς κυβερνώντας «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» τῆς κοινωνίας. Εἰς αὐτόν τόν ἀποδομητικόν τους ρόλο πού ἔχει ὡς ἐφαλτήριο τό ἀθεϊστικό τους ἰδεολόγημα συναντῶνται μέ τήν βούλησι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ τέρατος καί τῶν διαφόρων μισθάρνων ἰνστρουκτόρων του στά ΜΜΕ,στήν διανόηση, στήν πολιτική δράση, στίς διάφορες ΜΚΟ, ἀκόμη καί ἐντός τῆς Θεολογικῆς ἐπιστήμης, καθώς καί μέ τή βούλησι τῶν κομματικῶν σχηματισμῶν τῆς Δημοκρατικῆς Συμπαράταξης καί τοῦ Ποταμιοῦ.
Μέ δεδομένο ὅτι ἡ ὁμόδοξος Ἐκκλησία τῆς Μολδαβίας μέ ἀφορμή ἀνάλογη νομοθετική πρωτοβουλία τῆς Πολιτείας, προέβη εἰς τόν κατά τούς ἱερούς Κανόνας καί τόν Εὐαγγελικόν Λόγον ἀναθεματισμόν τῶν αὐτουργῶν τῆς ἐγκληματικῆς αὐτῆς ἀνατροπῆς τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου δικαίου, ἵνα διασώση τό ποίμνιόν Της ἐκ τῆς πνευματικῆς αὐτῆς λαίλαπος καί τῆς ἀμβλύνσεως τῆς ἠθικῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ φρικώδους διαμονικῆς ἐμπνεύσεως πανηδονισμοῦ, ταπεινῶς ὑποβάλλω τήν αἴτησι ἵνα ἐν τῇ ἔμφρονι Ὑμετέρᾳ κρίσει ἀποφασίσητε τήν ἔκτακτον σύγκλησι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν ἐπίσημον κατάγνωσι τοῦ ἐπιχειρουμένου ἀνοσιουργήματος, διά τό ὁποῖο ἤδη ὁ πνευματικός νόμος ἤρχισε νά λειτουργῆ διά τόν πρωταίτιο κ. Ὑπουργό ὁ ὁποῖος «ἄρχεται λαμβάνων τήν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» Του ὅπως ἡ σοβαρή καταγγελία τοῦ τέως ὁμοτέχνου του Ὑπουργοῦ κ. Γ. Πανούση ἀποδεικνύει.
Ἐν ταὐτῷ ταπεινῶς ἀναφέρω τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ ὅτι ἐνῷ διά τοῦ φυλλαδίου «Πρός τόν λαόν» γνωστοποιήθηκαν αἱ ἀποφάσεις τῆς ΙΣΙ τοῦ Ὀκτωβρίου 2014 διά τόν πανίερο θεσμό τῆς οἰκογενείας δέν ἔχει εἰσέτι ὑλοποιηθεῖ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ περί ἀποδοκιμασίας τοῦ σήμερον ἐπιχειρουμένου τολμήματος ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί παρίσταται εὐλόγως φρονῶ ἄμεσος ἀνάγκη ὑλοποιήσεως τῆς ὡς εἴρηται Ὑμετέρας Σεπτῆς Ἀποφάσεως.
Κατασπαζόμενος τάς Ὑμετέρας Σεπτάς Δεξιάς διατελῶ,
+ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»
[4] Λουκ., 20, 34-36. Ματθ. 22, 30: «Ἐνγὰρτῇ ἀναστάσειοὔτεγαμοῦσιοὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾽ ὡς ἄγγελοιΘεοῦ ἐνοὐρανῷ εἰσί».
[5] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣΖΗΣΗΣ, «Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδρασιςκατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας», ὈρθόδοξοςΤύπος (27-6-2014)
[8] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/κη 2003, σ. 212.
[9] «Καί ἀπελεύσονται οὖτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δε δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον», «ὅς δ’ἄν βλασφημήση εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ’ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως», «οἵτινες δίκην τίσουσιν ὅλεθρον αἰώνιον ἀπό προσώπου τοῦ Κυρίου καί ἀπό τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ», «καί ὁ καπνός τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰώνας αἰώνων ἀναβαίνει, καί οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καί νυκτός οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ, καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
ΜΠΕΙΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ!
Τὴν Παρασκευὴ 20 Νοεμβρίου ὁλοκληρώνεται ἡ δημόσια διαβούλευση γιὰ τὸ νομοσχέδιο τοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια. Στὸ νομοσχέδιο μεταξὺ ἄλλων, προβλέπεται τὸ κληρονομικὸ δικαίωμα ὅπως καὶ στὰ παντρεμένα ἑτεροφυλόφιλα ζευγάρια, ἀλλὰ δὲν προβλέπεται γάμος ἢ υἱοθεσία παιδιοῦ.
Τὸ νομοσχέδιο τέθηκε σὲ δημόσια διαβούλευση ἀπὸ σήμερα. Σύμφωνα μὲ αὐτό!
- Συμφωνία δύο ἐνήλικων προσώπων, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ φύλο τους, μὲ τὴν ὁποία ρυθμίζουν τὴ συμβίωσή τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αὐτοπροσώπως μὲ συμβολαιογραφικὸ ἔγγραφο.
- Ἡ ἰσχὺς τῆς συμφωνίας ἀρχίζει ἀπὸ τὴν κατάθεση ἀντιγράφου τοῦ συμβολαιογραφικοῦ ἐγγράφου στὸ ληξίαρχο τοῦ τόπου κατοικίας τους, τὸ ὁποῖο καταχωρίζεται σὲ εἰδικὸ βιβλίο τοῦ Ληξιαρχείου.
- Γιὰ τὴ σύναψη συμφώνου συμβίωσης ἀπαιτεῖται πλήρης δικαιοπρακτικὴ ἱκανότητα.
Δὲν ἐπιτρέπεται ἡ σύναψη συμφώνου συμβίωσης ὅταν:
- α) ὑπάρχει γάμος ἢ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ἐνδιαφερόμενων προσώπων ἢ τοῦ ἑνὸς ἀπὸ αὐτά,
- β) ὑπάρχει συγγένεια ἐξ αἵματος σὲ εὐθεία γραμμὴ ἀπεριόριστα καὶ ἐκ πλαγίου μέχρι καὶ τὸν τέταρτο βαθμό, καθὼς καὶ μεταξὺ συγγενῶν ἐξ ἀγχιστείας σὲ εὐθεία γραμμὴ ἀπεριόριστα
- γ) ἡ σχέση εἶναι μεταξὺ ἐκείνου ποὺ....
υἱοθέτησε καὶ αὐτοῦ ποὺ υἱοθετήθηκε.
Μὲ τὸ σύμφωνο συμβίωσης δὲν ἀλλάζει τὸ ἐπώνυμο κανενὸς ἀλλὰ ὁ καθένας μπορεῖ, ἐφόσον συγκατατίθεται ὁ ἄλλος, νὰ χρησιμοποιεῖ στὶς κοινωνικὲς σχέσεις τὸ ἐπώνυμό του ἄλλου ἢ νὰ τὸ προσθέτει στὸ δικό του.
Ὡς πρὸς τὸ κληρονομικὸ δικαίωμα τῶν μερῶν τοῦ συμφώνου ἐφαρμόζονται ἀναλόγως οἱ διατάξεις τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα ποὺ ἀφοροῦν τοὺς συζύγους. Κατὰ τὴν κατάρτιση τοῦ συμφώνου τὸ κάθε μέρος μπορεῖ νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸ δικαίωμά του στὴ νόμιμη μοίρα.
Γιὰ τὸ ἐπώνυμό των τέκνων ἀναφέρεται ὅτι:
Τὸ τέκνο ποὺ γεννήθηκε κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ συμφώνου συμβίωσης ἢ μέσα σὲ τριακόσιες ἡμέρες ἀπὸ τὴ λύση ἢ τὴν ἀκύρωση τοῦ συμφώνου, φέρει τὸ ἐπώνυμο ποὺ ἐπέλεξαν οἱ γονεῖς του μὲ κοινὴ καὶ ἀμετάκλητη δήλωσή τους, ποὺ περιέχεται στὸ σύμφωνο ἢ σὲ μεταγενέστερο συμβολαιογραφικὸ ἔγγραφο πρὶν ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ πρώτου τέκνου. Τὸ ἐπώνυμο ποὺ ἐπιλέγεται εἶναι κοινὸ γιὰ ὅλα τα τέκνα καὶ εἶναι ὑποχρεωτικά το ἐπώνυμό του ἑνὸς ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἢ συνδυασμὸς τῶν ἐπωνύμων τους. Σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ περιλαμβάνει περισσότερα ἀπὸ δύο ἐπώνυμα. Ἂν ἡ δήλωση παραλειφθεῖ, τὸ τέκνο θὰ ἔχει σύνθετο ἐπώνυμο, ἀποτελούμενο ἀπὸ τὸ ἐπώνυμο καὶ τῶν δύο γονέων του. Πρῶτο τίθεται τὸ ἐπώνυμο μὲ ἀρχικὸ ποὺ προηγεῖται στὸ ἀλφάβητο. Ἂν τὸ ἐπώνυμό του ἑνὸς ἢ καὶ τῶν δύο γονέων εἶναι σύνθετο, τὸ ἐπώνυμό του τέκνου θὰ σχηματιστεῖ μὲ τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ δύο ἐπώνυμα.
Γιὰ τὴν πατρότητα:
Τὸ τέκνο ποὺ γεννήθηκε κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ συμφώνου συμβίωσης ἢ μέσα σὲ τριακόσιες ἡμέρες ἀπὸ τὴ λύση ἢ τὴν ἀκύρωση τοῦ συμφώνου, τεκμαίρεται ὅτι ἔχει πατέρα τὸν ἄνδρα μὲ τὸν ὁποῖο ἡ μητέρα καταρτισε τὸ σύμφωνο. Τὸ τεκμήριο ἀνατρέπεται μὲ ἀμετάκλητη δικαστικὴ ἀπόφαση. Τὰ ἄρθρα 1466 ἐπ. ΑΚ, καθὼς καὶ τὰ ἄρθρα 614 ἐπ. ΚΠολΔ, εφαρμόζονται αναλόγως.
Πηγή: newsit.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγ. Δημητρίου ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων: «ὅταν οἱ συνεργάτες τοῦ Καποδίστρια τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς πεῖ τί Ὑπουργεῖα καὶ τί Γραμματεῖες θὰ δημιουργηθοῦν γιὰ τὴν Παιδεία καὶ τὴν Ἐκκλησία ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε:
«∆ὲν ντρέπεστε; Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο µπορεῖτε νὰ βάλετε χωριστὰ τὴν παιδεία, τὴν µόρφωση, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Εἶναι δύο χῶροι ποὺ φωτίζονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἴδιου Πατέρα, τοῦ Θεοῦ µας ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια, ὑπάρχει ὁ θόρυβος ὅτι δὲν χρειάζονται τὰ θρησκευτικὰ στὸ σχολεῖο. Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ εἶναι περιφρονητέα. Τὸ µάθηµα ποὺ δίδαξαν ὅλες οἱ γενιές, ποὺ στηρίζονται οἱ ρίζες µας, οἱ παραδόσεις µας, δὲ µᾶς χρειάζεται καὶ δὲν µᾶς προσφέρει τίποτε. Τώρα, ἀλλάζουν τὰ πράγµατα, διότι ἔχουµε προαπαιτούµενο νὰ πληρώσουµε πρὸς τοὺς δανειστές µας ὄχι µόνο οἰκονοµικά, ἀλλὰ καὶ πνευµατικά. Πρέπει νὰ ἀλλάξουµε καὶ τὴ ζωή µας. Νὰ πουλήσουµε καὶ τὴν Ὀρθοδοξία µας.
Ὑπάρχουν οἱ φωνὲς ὅτι τὰ θρησκευτικά, ὅπως διδάσκονται, δὲ χρειάζονται καὶ πρέπει νὰ ἀλλάξουν, πρέπει νὰ κάνουµε θρησκειολογία, νὰ µάθουµε γιὰ τὸ Ἰσλὰµ καὶ γιὰ τὸ Βουδισµό. Σήµερα οἱ γνώσεις εἶναι ἀπαραίτητες, καὶ πρέπει τὰ παιδιά µας νὰ τὰ ξέρουν ὅλα, ἀλλὰ ἄλλο πρᾶγµα ἡ Ὀρθοδοξία. Μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τὸ παιδί, µεταξὺ ἄλλων, θὰ µάθει νὰ τιµᾶ τὸν πατέρα του καὶ τὴν µητέρα του. Θὰ µάθει τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τί εἶναι ἡ πίστη, τί εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ παρήγαγε ὁ πολιτισµὸς τοῦ χριστιανισµοῦ µέσα στὴν κοινωνία» (ecclesia.gr, 26.10.2015).
Δύο τρεῖς ἡμέρες ἀργότερα ὁ γνωστός συνεργάτης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Σταῦρος Γιαγκάζογλου, σύμβουλος τοῦ Ὑπ. Παιδείας καὶ προϊστάμενος τοῦ Γραφείου Α΄ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς, ἐδήλωνε:
«Χρειαζόµαστε νέα, ανοιχτά , προγράµµατα σπουδών για το µάθηµα του Ισλάµ, κατάλληλα βιβλία, κατάλληλους εκπαιδευτικούς. Είναι ένα φιλόδοξο πρόγραµµα και αργήσαµε δεκαετίες να το υλοποιήσουµε, αλλά εν τέλει ξεκινήσαµε Αφού γίνει αυτή η πορεία, θα φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο, ώστε πλέον µελλοντικά από το πανεπιστήµιο και από την κοινότητα των µουσουλµάνων θα προκύπτουν οι ιεροδιδάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί, οι σχολικοί συµβουλοι, οι άνθρωποι που θα έχουν κάνει εξειδικευµένες σπουδές και, συνεπώς, θα µπορούν να συµµετέχουν σε εκπόνηση προγραµµάτων σπουδών. Πρόκειται για την ειρηνική συµβίωση, για τον διάλογο µε σύγχρονους όρους και στο σήµερα, κουβαλώντας βεβαίως όλο το κοινό παρελθόν.
Άρα χρειαζόµαστε νέα, ανοιχτά προγράµµατα σπουδών για το µάθηµα των Θρησκευτικών που αφορούν το Ισλάµ, κατάλληλα βιβλία, κατάλληλους και σωστά επιµορφωµένους εκπαιδευτικούς. Εξού και η προοπτική ίδρυσης κατεύθυνσης ισλαµικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ»(Σταµάτης Σακελλίων, «Αυγή»,31.10.2015).
Οἱ φράσεις του αὐτὲς ἀπεσφράγισαν τὰ στόματα ἀνθρώπων ποὺ εὑρίσκονται ἐντὸς τῶν Κυβερνητικῶν καὶ Ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων καὶ κατέστη γνωστὸν εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Τύπον ὅτι εἰς τὸ Ὑπ. Παιδείας εἶναι ἕτοιμον τὸ νομοσχέδιον, τὸ ὁποῖον μὲ ἀφορμὴν τὴν μεγάλην εἰσροὴν μουσουλμάνων, θὰ κατατεθῆ μὲ τὴν διαδικασίαν τοῦ κατεπείγοντος, ὥστε νὰ καλυφθοῦν μὲ προγραμματισμὸν τὰ ἑπόμενα ἔτη, οἱ ἀνάγκες ποὺ θὰ προκύψουν ἀπὸ τὸ πληθωρικὸν μουσουλμανικὸν στοιχεῖον!
Ὁ ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς κίνδυνος διὰ μίαν διάσπασιν τῆς Πατρίδος μας εἶναι ὁρατός, μὲ τὴν Τουρκίαν νὰ ἐποφθαλμιᾶ, τοὺς μουσουλμάνους εἰς τὴν Θράκην νὰ πληθαίνουν, τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον νὰ ἀνακινῆ ζήτημα «Νέων Χωρῶν» καὶ τὴν Μεγάλην Σύνοδον νὰ ὑπονομεύη τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Κρατῶν. Ποῖος νέος Ἡρακλῆς θὰ ἐπιχειρήση τὴν ἀποτομὴν τῆς ἑπτακεφάλου Λερναίας Ὕδρας; Μόνον οἱ ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ δύνανται νὰ ἀναχαιτίσουν τὴν ἐφαρμογὴν ἑνὸς νομοσχεδίου, δι᾽ αὐτὸ ἂς δραστηριοποιηθοῦμε ὅλοι.
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 6/11/2015
Είπατε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έδωσε στην Ελλάδα 240 δισ. ευρώ ως δάνειο, το οποίο ισοδυναμεί με 100 φορτηγά από τα οποία το καθένα έχει 40 τόνους χαρτονομίσματα των 100 ευρώ.
Η Ελλάδα έχει 1.000.000 νεκρούς εξαιτίας των Γερμανών ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν ο καθένας τους ζύγιζε 40 κιλά κατά μέσο όρο (υπήρχαν ανάμεσά τους και πολλά παιδιά) τότε μιλάμε για 40.000 τόνους νεκρούς, 1.000 φορτηγά με 40 τόνους νεκρούς το καθένα.
Αν για κάθε νεκρό χύνονταν 4-5 λίτρα δάκρυα θλίψης και δυστυχίας, τότε αυτό ισοδυναμεί με 100 φορτηγά με 40 τόνους δάκρυα το καθένα από αυτά.
Γιατί εσείς οι Γερμανοί έχετε δίκιο να προκαλείτε πολέμους, να καταστρέφετε (2 φορές σε 40 χρόνια σε δύο παγκόσμιους πολέμους), να σκοτώνετε χωρίς κανένα τίμημα, χωρίς συνέπειες; Ξαναχτίσατε τη χώρα σας με τόνους αμερικανικής οικονομικής βοήθειας του σχεδίου Μάρσαλ και τα εκατομμύρια εργατικά χέρια των λαών που προηγουμένως είχατε καταστρέψει!
Από πού αντλείτε ηθική και θάρρος για να είστε τόσο σκληροί με την Ελλάδα;
Πού ήταν ο κύριος Σόιμπλε πριν από 10 χρόνια να σημάνει κόκκινο συναγερμό, όταν δίνονταν δάνεια στην Ελλάδα χωρίς μέτρο, χωρίς κόκκινες γραμμές ώστε να μην προκύψει στο μέλλον το υπέρογκο χρέος της χώρας;
Αλλά προφανώς δεν συνέφερε τη Γερμανία να γίνει αυτό. Πουλούσατε οπλικά συστήματα με μίζες (υποβρύχια). Η SIEMENS έκλεινε συμφωνίες με μίζες.
Τώρα και τα περιστέρια ξέρουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.Αν έχετε την ελάχιστη αξιοπρέπεια θα καθίσετε σιωπηλοί σε μια γωνιά, χωρίς να κάνετε καμιά αναφορά στο χρέος οποιασδήποτε χώρας! Χρωστάτε πολλά που δεν έχετε εξοφλήσει στην παγκόσμια κοινότητα και όχι μόνο στην ευρωπαϊκή!
Τώρα το σχέδιό σας είναι ο θάνατος των Ελλήνων… σε δόσεις! Θέλετε να επιβάλετε οικονομική ασφυξία, να γίνουν οι Ελληνες σύγχρονοι δουλοπάροικοι, με μισθούς 300 – 400 ευρώ και συντάξεις 200 – 300 ευρώ. Για εσάς οι Ελληνες είναι τεμπέληδες. Αν δεν αισθάνεστε σεβασμό για τους ζωντανούς Ελληνες, οφείλετε να σεβαστείτε τους Ελληνες που έπεσαν νεκροί από τα χέρια σας.
Αυτοί οι νεκροί φωνάζουν ότι αυτό που κάνετε είναι άδικο! Το αίμα που έχετε στα χέρια σας δεν μπορεί να ξεπλυθεί έτσι απλά. Κάποτε σας χάρισαν το δικό σας χρέος -μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- και σας έδωσαν τεράστια οικονομική βοήθεια με το σχέδιο Μάρσαλ.
Δεν μπορείτε να λέτε με τόσο θράσος ότι δεν χρωστάτε τίποτα σε κανέναν!
Γι’ αυτά τα 1.000 φορτηγά με 40 τόνους νεκρούς το καθένα και με 40 τόνους δάκρυα το καθένα, ο ελληνικός λαός έχει δίκιο να ζητάει από εσάς να τον αφήσετε να πεθάνει με αξιοπρέπεια.
Οι Έλληνες δεν θέλουν να πεθαίνουν σε δόσεις.
Η ιστορία των Ελλήνων δεν τους επέτρεψε ποτέ να ζήσουν σαν σκλάβοι, κι αυτό δεν θα αλλάξει τώρα.
Αν είναι η μοίρα τους, ας πεθάνουν μια και καλή – δεν πειράζει, δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τους που θα συμβεί αυτό εξαιτίας σας…
Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια…
.
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Το κουαρτέτο της ΑΟΖ βρίσκεται σε καλύτερη θέση από το κουαρτέτο των δανειστών μια και είναι πολύ πιο πλούσιο κουαρτέτο. Αυτό το κουαρτέτο, δηλαδή η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος κάθονται πάνω σε τρισεκκατομύρια δολάρια υδρογονανθράκων. Η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, για καιρό τώρα, ψάχνουν τους κρυμμένους θησαυρούς που βρίσκονται στους βυθούς της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά εμείς, απλώς χαζεύουμε τους τρεις φίλους μας να ψάχνουν στις θάλασσές τους και δεν κάνουμε καμία κίνηση να ξυπνήσουμε και, επιτέλους, να τους μοιάσουμε και εμείς.
Είναι πράγματι λυπηρό να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων και να παριστάνουμε ότι εμείς δεν έχουμε ανάγκη από γεωτρήσεις στην περιοχή μας, μια και καμία από τις τελευταίες τέσσερις ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έδωσε σημασία σε αυτό τον τομέα αλλά, ουσιαστικά, τον παραμέλησε.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ναι μεν «γίνεται ο χαμός» στη γειτονιά μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις γιατί βρισκόμαστε σε μια από τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας μας και η πολιτική, οικονομική και κοινωνική τραγωδία μας δεν μας δίνει την δυνατότητα να ανταποκριθούμε στα κοσμογονικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη περιοχή μας. Τα πράγματα δεν πρόκειται σύντομα να καλυτερεύσουν τώρα που υπάρχει ένας παντοδύναμος Ερντογάν στο γειτονικό μας κράτος που θα αυξήσει την επιρροή του στην περιοχή μια και οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί συνεχίζουν να είναι ερωτευμένοι μαζί του.
Για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε σήμερα πρέπει να δούμε τα κοινά μας συμφέροντα με τα άλλα τρία μέρη του Κουαρτέτου. Όπως ήδη αναφέραμε η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος έχουν αναγνωρίσει από νωρίς την αξία της ΑΟΖ και προχωρούν με σταθερά βήματα που θα του προσφέρουν σημαντικά οικονομικά οφέλη, ενώ η Ελλάδα έχει μείνει πολύ πίσω αυτό τον τομέα που, ουσιαστικά, είναι πολύ πιο κρίσιμος για την πατρίδα μας απ’ ότι είναι για τα άλλα τρία κράτη.
Όπως είναι γνωστόν, το Μάρτιο του 2010, η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ σε μια μελέτη της συμπέρανε ότι τα ύδατα του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Κύπρου περιλάμβαναν, τουλάχιστον, 50 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου και ότι η Λεκάνη της Λεβαντίνης διαθέτει 227 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου και 483 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.
Αυτοί οι αριθμοί δεν περιλαμβάνουν τα κοιτάσματα της Αιγύπτου και της Ελλάδας και έτσι εύκολα αντιλαμβανόμαστε τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου και για αυτό βλέπουμε να έχουμε επισκέψεις από τις ναυτικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας που δεν έχουν μόνο στο μυαλό τους την κατάσταση στη Συρία και την γεωστρατηγική αξία της περιοχής αλλά και στους υδρογονάνθρακες που έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή της παρουσία τους στην περιοχή. Αλλά, η Ελλάδα απλώς χαζεύει και θαυμάζει τις πρωτοβουλίες των γειτόνων της. Ίσως ψάχνει τα ισοδύναμα για τους υδρογονάνθρακες που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει!
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Αυτή την περίοδο υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο με απώτερο σκοπό την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των τριών κρατών. Τώρα είναι μεγάλη ευκαιρία γιατί το νέο καθεστώς της Αιγύπτου είναι απόλυτα εχθρικό προς την Τουρκία και, πολύ σωστά, Ελλάδα και Κύπρος προσπαθούν να συντονίσουν τις προσπάθειές του ώστε να υπάρξει μια τριμερή οριοθέτηση των τριών κρατών που θα αναγνωρίζει τα δικαιώματα του Καστελόριζου και της Στρογγύλης με αποτέλεσμα να μην έχει θαλάσσια σύνορα η Τουρκία με την Αίγυπτο.
Στην Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου που έλαβε χώρα στο Κάιρο, στις 8 Νοεμβρίου 2014, τα τρία κράτη έβγαλαν ένα σημαντικό ανακοινωθέν που σένα σημείο αναφέρει τα ακόλουθα :
«Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας, όπου αυτό δεν έχει ακόμα γίνει.»
Αποφασίστηκε να αναφέρουν οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών και όχι ΑΟΖ διότι ένα από τα τρία κράτη, η Ελλάδα, δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ και δεν δικαιούται να οριοθετήσει ΑΟΖ εάν δεν την έχει οριοθετήσει. Αλλά, ξεκάθαρα, αναφέρονται σε πάνω από μια οριοθέτηση που σημαίνει ότι έχουν αποφασίσει να γίνει οριοθέτηση όχι μόνο μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου αλλά και Ελλάδας-Κύπρου.
Φαίνεται με την αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο έχει ανοίξει ένας νέος δρόμος που κάνει την Ελλάδα αισιόδοξη για μια οριοθέτηση που θα είναι χρήσιμη και για τα δύο κράτη και θα διευκολύνει την συμμετοχή της Κύπρου όχι μόνο για να γίνει, επιτέλους, οριοθέτηση με την Ελλάδα αλλά και να συμπληρωθεί η οριοθέτηση της Κύπρου με την Αίγυπτο το 2003 που κακώς τότε η κυβέρνηση Κληρίδη δέχτηκε την παρέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ προκειμένου να μην ενοχληθεί η Τουρκία.
Σήμερα, η Αίγυπτος μετά την ανακάλυψη του τεράστιου κοιτάσματος Ζορ μόλις 6 ν.μ. από την ΑΟΖ της Κύπρου έχει γίνει ο κύριος πρωταγωνιστής στο θέμα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και η Ελλάδα πρέπει, άμεσα, να προβεί σε συμφωνία με την Αίγυπτο γιατί είμαι πεπεισμένος ότι τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων βρίσκονται στο τρίγωνο που συνορεύουν οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου. Επιτέλους, ας αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε άλλο καιρό για χάσιμο.
Πάντως, αυτή την περίοδο, ετοιμάζεται μια νέα τριμερή σύνοδος κορυφής, ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο, τον Δεκέμβρη στην Αθήνα όπου για πρώτη φορά θα λάβει μέρος και ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά υποψιάζομαι ότι και αυτή η σύνοδος θα πάει στράφι γιατί κάποιος μας κοροϊδεύει. Είμαι σίγουρος ότι θα βγάλουν πάλι ένα παρόμοιο ανακοινωθέν, όπως το παραπάνω, και θα καταλήγουν αναφέροντας πάλι ότι «αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας, όπου αυτό δεν έχει ακόμα γίνει.»
Όπως έχω ξαναγράψει, οι οριοθετήσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από τους εμπειρογνώμονες των τριών κρατών και έχουν δοθεί οι γεωγραφικές συντεταγμένες. Επομένως, πρέπει να απαντηθεί η ερώτηση «γιατί μας κοροϊδεύουν»; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι προφανής. Φοβούνται, ξεκάθαρα, την αντίδραση της Τουρκίας και δεν θα τολμήσουν να κάνουν τις οριοθετήσεις των ΑΟΖ τους. Ο Πρόεδρος Σίσι γνωρίζει ότι μια οριοθέτηση της ΑΟΖ της Αιγύπτου με αυτή της Ελλάδας θα σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Φαίνεται ότι και οι τελευταίοι Έλληνες πρωθυπουργοί, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας, σκέφτονται ακριβώς όπως ο Αιγύπτιος Πρόεδρος και δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από αυτό το φοβερό «φοβικό σύνδρομο» που πάσχουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την εποχή του Κώστα Σημίτη.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Οι σημαντικές ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ έχει αλλάξει τα γεωστρατηγικά μεγέθη της Ανατολικής Μεσογείου και διαφαίνεται ότι μέσα σε μια δεκαετία το Ισραήλ θα σταματήσει να έχει ενεργειακή εξάρτηση και θα γίνει εξαγωγέας φυσικού αερίου. Μετά από πενήντα χρόνια προσπάθειας για εξεύρεση πόρων ενέργειας η αμερικανική εταιρία Noble Energy του Χιούστον, Τέξας έκανε τρεις σημαντικές ανακαλύψεις.
- Η πρώτη το 1999-2000 στα πεδία Μαρί και Νόα που υπολογίζεται ότι περιλαμβάνουν 31 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
- Η δεύτερη τον Ιανουάριο του 2009 στο πεδίο Ταμάρ (238 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου) και στο πεδίο Νταλίτ (14 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου).
- Η Τρίτη τον Δεκέμβριο του 2010 στο πεδίο Λεβιάθαν (453 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου) που ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη φυσικού αερίου στον κόσμο την τελευταία δεκαετία, πριν την ανακάλυψη του κοιτάσματος Ζορ της Αιγύπτου.Όταν φάνηκε ότι το Ισραήλ βρίσκεται κοντά σε μια μπονάνζα υδρογονανθράκων το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν ήταν το θέμα της ασφάλειας των κοιτασμάτων κάτι που πρέπει να αντιληφτούν και να λάβουν τα μέτρα τους και οι κυβερνήσεις των Αθηνών και της Λευκωσίας. Έτσι αρκετά νωρίς σχεδίασαν την προστασία πλατφόρμων και την προστασία της μεταφοράς υδρογονανθράκων με διάφορα μεταφορικά μέσα, διότι μια σταθερή και ασφαλή μεταφορά αερίου είναι αναγκαία για αποτελεσματικές αγορές, μια αυξανόμενη οικονομία και για ενεργειακή ασφάλεια.
- Η Noble πιστεύει ότι οι ανάγκες σε φυσικό αέριο στην περιοχή θα αυξάνονται και το έλλειμμα που είναι σήμερα στα 4 δις. κυβικά πόδια, θα φτάσει τα 9 δις. κυβικά πόδια το 2025. Επιπλέον, η Noble ισχυρίζεται ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, στην ισραηλινή ΑΟΖ, ανέρχονται πάνω από 40 τρις. κυβικά πόδια. Εμείς, βέβαια, απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις στις γειτονικές χώρες και ζαλισμένοι από αυτούς του αριθμούς αρνούμαστε να ψάξουμε και εμείς για παρόμοια κοιτάσματα στις θάλασσές μας.
Τώρα το Ισραήλ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πλαίσιο (framework) που θα βοηθήσει στην δημιουργία ξένων επενδύσεων με βάση την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων στην ΑΟΖ του και θα δημιουργήσει μια οικονομική ανάπτυξη που θα συναγωνίζεται το κατά κεφαλήν εισόδημα της Γερμανίας και της Βρετανίας.
Το αέριο από το πεδίο Ταμάρ, που βρίσκεται 50 μίλια δυτικά της Χάιφας, παράγει το 60% της ηλεκτρικής παραγωγής του Ισραήλ. Το κοίτασμα του Λεβιάθαν, που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί, θα βοηθήσει το Ισραήλ να γίνει ένας εξαγωγέας φυσικού αερίου με κύριους πελάτες την Ιορδανία και την Αίγυπτο και αργότερα της Τουρκίας. Όλα αυτά πραγματοποιούνται και προωθούνται με την επίβλεψη της αμερικανικής διπλωματίας. Την περασμένη εβδομάδα, ο Υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ, σε μια ομιλία του στην Ουάσιγκτον, υπογράμμισε το γεγονός ότι η κυβέρνησή του εργάζεται σκληρά να πείσει περισσότερες ξένες εταιρίες να επενδύσουν στην ΑΟΖ της χώρας του. Η κυβέρνησή του πιστεύει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου του ίδιου ή μεγαλύτερου μεγέθους από αυτά του Ταμάρ και του Λεβιάθαν και ότι σε μεγαλύτερα βάθη θα βρεθούν και κοιτάσματα πετρελαίου. Αυτό, βέβαια, θα εξαρτηθεί από την προθυμία ξένων επενδυτών, που διαθέτουν την τεχνολογία, να προβούν σε μια επένδυση που θα κοστίσει, τουλάχιστον, 100 εκατ. δολάρια για κάθε απόπειρα εξόρυξης διάρκειας, τουλάχιστον, τριών μηνών.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Από την εποχή της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις ήρθαν σε επαφή με τις ελληνικές κυβερνήσεις και ζήτησαν να γίνει η οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο κρατών. Για 10 χρόνια τώρα η Ελλάδα δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για να συμβεί κάτι τέτοιο και θα έλεγα ότι είναι μια συνέχεια του φοβικού συνδρόμου που μας κατέχει για πολλές δεκαετίες. Είναι γνωστή η αδικαιολόγητη αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη όταν έμαθε ότι ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος θα ανακήρυσσε ΑΟΖ και αφάνταστα θυμωμένη του είπε ότι κάτι τέτοιο θα έφερνε σε πόλεμο την Ελλάδα με την Τουρκία. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Κύπρος διαθέτοντας 4 τανκς και 2 ελικόπτερα δεν φοβήθηκε και δεν συνέβη απολύτως τίποτε.
Πρέπει εδώ να τονίσουμε, για μια άλλη φορά, ότι το κλειδί για την οριοθέτηση ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα είναι η νήσος Στρογγύλη. Με βάση την αρχή της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής) προκύπτουν θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Κύπρου μήκους 27 ν.μ. Χωρίς την επίδραση της Στρογγύλης, δεν έχουμε κοινά σύνορα ΑΟΖ με την Κύπρο κάτι πολύ αρνητικό από γεωστρατηγικής άποψης για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Βέβαια, η Κύπρος δεν περιμένει εμάς για να συνεχίσει τις έρευνες στις περιοχές που έχει οριοθετήσει με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Τώρα μάλιστα μετά την ανακάλυψη του Αιγυπτιακού κοιτάσματος, οι εταιρίες ΕΝΙ της Ιταλίας και TOTAL της Γαλλίας επανέρχονται δριμύτερες σε αυτή την περιοχή. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ουσιαστικά παγώσει την διαδικασία έρευνας για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες και έχω την εντύπωση ότι οι δυο τελευταίοι υπουργοί Ενέργειας δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ και έτσι δεν βιάζονται να δουν γεωτρύπανα στους βυθούς των θαλασσών μας.
Πρόσφατα, ο πρώην Υπουργός Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης, σε δηλώσεις του στη Βουλή, αναφέρθηκε στη λίστα Βαρουφάκη λέγοντας:
«Η τρόικα πάντα ζητούσε στοιχεία για τις έρευνες υδρογονανθράκων της χώρας. Εμείς κάθε φορά τους παραπέμπαμε στα Δελτία Τύπου του υπουργείου, αρνούμενοι να εντάξουμε τον Ορυκτό Πλούτο της χώρας σε μνημόνια».
Και πρόσθεσε:
Σήµερα για πρώτη φορά στη λίστα του Γ. Βαρουφάκη (σελ. 20) η Κυβέρνηση δίνει αναφορά για τις έρευνες των ελληνικών κοιτασμάτων “Continuation of the current tender process for 20 gas and oilexploration fields according to international standards“
Τέλος, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου, ανέφερε ότι για τα ζητήματα του Αιγαίου υπάρχει μία συζήτηση με την Τουρκία, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα γνωρίζει το πρόβλημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, «είναι άλλης φύσης πρόβλημα από το Κυπριακό, ακόμη και αν από πίσω υποκρύπτονται οι ίδιες αναθεωρητικές λύσεις. Αλλά, τα δύο είναι διαφορετικής φύσης προβλήματα», συμπλήρωσε ο ίδιος. Δηλαδή, ένας από τους λίγους έμπειρους υπουργούς της κυβέρνησης υπέπεσε σε ένα τραγικό λάθος υποστηρίζοντας, ουσιαστικά τις τουρκικές θέσεις περί υφαλοκρηπίδας και το έκανε μέσα στο κράτος που είναι τόσο υπερήφανο για την ΑΟΖ του. Οι Τούρκοι πάντοτε υποστηρίζουν ότι η μοναδική διαφορά τους με την Ελλάδα είναι αυτή της υφαλοκρηπίδας και αγνοούν την ΑΟΖ. Είμαι σίγουρος ότι στην επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Τουρκία ο Τσίπρας θα ασχοληθεί με διάφορα θέματα αλλά δεν θα τολμήσει να φέρει το θέμα της ΑΟΖ στο τραπέζι των συζητήσεων.
Και, ξαφνικά, είχαμε και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, να εξηγεί την αδυναμία του να κατανοήσει τα διμερή θέματα Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος και να δηλώνει με μεγάλη αφέλεια:
«Είχα προτείνει και αντιμετώπισα μεγάλες αντιδράσεις, Έλληνες και Τούρκοι να διαθέσουν μια κοινή ακτοφυλακή μεταξύ της Τουρκίας και των ελληνικών νησιών. Οι Τούρκοι συμφωνούν, οι Έλληνες όχι. Πού ζούμε; Το θέμα είναι ότι πρέπει να τσακωνόμαστε τώρα για 10 χιλιόμετρα θαλάσσιου πλάτους, ποιος είναι πού και για ποιο πράγμα αρμόδιος ή να σώσουμε ανθρώπινες ζωές; Μερικές φορές μιλάμε μακριά από τα πραγματικά θέματα της ζωής».
Ευτυχώς που δεν μας είπε ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα αλλά μας είπε ότι τσακωνόμαστε για τα 10 χιλιόμετρα που η Τουρκία απέχει από την Λέσβο. Τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία δεν είναι αυτά τα 10 χιλιόμετρα αλλά είναι 4.382 χλμ., εκ των οποίων 2.805 χλμ. είναι στο Αιγαίο και 1.577 χλμ. είναι στη Μεσόγειο. Οι Ευρωπαίοι παριστάνουν τους άσχετους μια και νομίζουν ότι μπορούν να υπάρξουν κοινές περιπολίες στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτά τα 4.382 χλμ. δεν είναι μόνο τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας αλλά είναι, επίσης και τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της ΕΕ. Επομένως, οι μόνες κοινές περιπολίες πρέπει να είναι αυτές του ελληνικού ναυτικού με αυτές των ναυτικών δυνάμεων της Ευρώπης.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Για την Ελλάδα, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι η πιο κρίσιμη θαλάσσια ζώνη για τα ελληνικά συμφέροντα. Σε περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να δημιουργήσει μια ΑΟΖ στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο θα έχει οφέλη και πλεονεκτήματα σε θέματα όπως αυτά της αλιείας, της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικού πλούτου των βυθών που διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, της ρύπανσης του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα στα θέματα που αφορούν την Ελληνοτουρκική διένεξη.
Επομένως, σύντομα, η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί στην ίδια ενέργεια στην οποία προέβησαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά, μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά. Χρησιμοποιώντας τις αρχές της ΑΟΖ το μεγαλύτερο ποσοστό του Αιγαίου και οι φυσικοί του πόροι, όπως βλέπουμε στο παραπάνω χάρτη, θα ανήκουν στην Ελλάδα και με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειασθεί ούτε να γίνει κάποια επέκταση των χωρικών μας υδάτων, ούτε να συζητάμε με τους Τούρκους αν τα νησιά μας έχουν υφαλοκρηπίδα ή όχι.
Η Ελλάδα όταν αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε από αυτή την ενέργεια της Τουρκίας και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.
Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να υιοθετήσουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή απέναντι σε διεθνείς πιέσεις.
Το αφιέρωμα στο μακαριστό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανό στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει.» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2015.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ. Ιερόθεος
Προβλήθηκε video από τη ζωή και τη δράση του μακαριστού ιεράρχου σε επιμέλεια της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ).
Την εκδήλωση οργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς και συντόνισε ο Πρόεδρός της Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Msc, Med.
Στη ζωή του ανθρώπου επικρατεί η σχετικότης των πραγµάτων. Όλα όσα του συµβαίνουν είναι σχετικά. Δηλαδή, από τη γέννηση ενός ανθρώπου τίποτε δεν είναι απόλυτο σίγουρο. Τίποτε δεν είναι γραµµένο. Ο ίδιος ο άνθρωπος γράφει την ιστορία του, τα όσα του συµβαίνουν.
Το µέλλον είναι άγραφο και άγνωστο, το παρόν γνωστό που γίνεται παρελθόν. Όµως, όλα όσα συµβαίνουν στο χρόνο υπάγονται στη σχετικότητα. Είναι σχετικό, εάν θα µορφωθείς εάν θα επιτύχεις στην επαγγελµατική σου σταδιοδροµία εάν θα γίνεις καλός οικογενειάρχης εάν θα είσαι ευτυχή ς ή δυστυχής, υγιείς ή ασθενής εάν θα ζήσεις πολλά η λίγα χρόνια, όλα αυτά είναι σχετικά. Ένα γεγονός στη ζωή του ανθρώπου είναι αναπόφευκτο και το µόνο βέβαιο και αυτό είναι το γεγονός του θανάτου.
Ο Αρχισυνάγωγος Ιάειρος είχε µονάκριβη δωδεκαετή κόρη η οποία «απένθησκε». Δώδεκα ετών και από κάποια αιτία βρίσκεται στο τέλος της ζωής της.
Ο θάνατος παραµονεύει άπονος, άστοργος, ανηλεής και µε το σκληρό κεντρί του επιφέρει το µοιραίο στο σπίτι του Ιαείρου. Σαν κεραυνός ακούστηκε η είδησις: «Τέθνηκεν η θυγάτηρ σου».
Ο θάνατος από της πτώσης των πρωτοπλάστων έγινε ο αχώριστος σύντροφος και εχθρός του ανθρώπου. «Γη ει και εις την γην απελεύσεις».
Δια του θανάτου τερµατίζεται η ζωή της αµαρτίας και ανοίγεται η ζωή της αιωνιότητος. Ο άνθρωπος δεν σβύνει, δεν χάνεται, δεν εκµηδενίζεται. Η ύπαρξη του ανθρώπου δεν τερµατίζεται στο τάφο. Δια του θανάτου ο άνθρωπος µεταβαίνει σε άλλες καταστάσεις πραγµατικές, αµετάβλητες και αιώνιες, στη Βασιλεία των Ουρανών ή στη Κόλαση.
Ο θάνατος ενός αγαπηµένου µας προσώπου, συγγενούς ή φίλου, προξενεί σύγχυση συναισθηµάτων. Λύπη, φόβο, αγανάκτηση, αγωνία, θλίψη και απογοήτευση κυριαρχούν τη στιγµή εκείνη. Ο άνθρωπος πελαγώνει µέσα στις σκέψεις του και µε δακρυσµένα µάτια, βυθισµένα σ' ένα κόσµο αβέβαιο, αντικρύζει µε αµηχανία το µέλλον του.
Με την είδηση του θανάτου της µονάκριβης κόρης του ο Ιάειρος βρέθηκε άφωνο ς και σε αµηχανία. Και προτού σκεφθεί το παραµικρό παρεµβαίνει ο Χριστός. «Μη φοβού, αλλά πίστευε». Μη φοβάσαι µε τη θλιβερή αυτή είδηση, αλλά πίστευε σε Μένα και θα σωθεί η κόρη σου.
Μόνον κοντά στο Χριστό ο άνθρωπος δεν φοβείται τον θάνατο. Μόνον µε το Χριστό υπάρχει ελπίδα. Μόνον µε την πίστη στο Χριστό υπερνικάται ο θάνατος. Γι' αυτό και οι άγιοι πάντες δια της πίστεως στο Χριστό νίκησαν τις µεθοδίες του διαβόλου και τέλος αυτόν τον έσχατο εχθρό, τον θάνατον.
Η πίστη στο Χριστό είναι η δύναµη που σώζει και ζωογονεί τον άνθρωπο. «ο πιστεύων εις εµέ καν αποθάνει ζήσεται». Ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός είναι η µόνη ασφαλής και βέβαια ελπίδα και σωτηρία. Κανείς δεν υπερνίκησε τον θάνατο παρά µόνον ο Σωτήρ του κόσµου, ο οποίος δια του ιδικού θανάτου επάνω στο Σταυρό νίκησε τον θάνατο και χάρισε ζωή σε εκείνους που θα πιστεύσουν στο όνοµα Του. Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιός και Λόγος του Θεού, είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.
Η ζωή του ανθρώπου πολλές φορές παροµοιάσθη µε τη θάλασσα. Τα προβλήµατα της ζωής εγείρονται σαν πελώρια κύµατα, που προσπαθούν να µας καταποντίσουν στο βυθό της απελπισίας και του χάους της απόγνωσης. Η άβυσσος ανοίγει το στόµα της για να µας καταπιεί. Στις τρικυµίες της ζωής, οπλισµένος µε την πίστη στο Χριστό, ο άνθρωπος βρίσκει τη δύναµη να αντιµετωπίσει και να αντικρούσει τα πολύµορφα κύµατα, που ξεσπούν επάνω στο πλοίο της ζωής, τις θλίψεις, τις αρρώστειες, τους θανάτους και τους πειρασµούς.
Ο Κύριος κάλεσε τον Αρχισυνάγωγο Ιάειρο να µείνει σταθερός στην πίστη του προς Αυτόν. Πίστευε και µη φοβάσαι. Μη χάνεις τις ελπίδες σου. Ο καρπός της πίστης στο Χριστό είναι η νίκη του πιστού κατά του θανάτου. Γι' αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες νίκησαν το θάνατο µε τη πίστη στο Χριστό.
Ο άνθρωπος χωρίς πίστη µοιάζει µε πλοίο χωρίς πυξίδα. Η πίστη είναι η κινητήριος δύναµη, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη ζωή. Εάν χωρίς πίστη δεν µπορεί κανείς όχι µόνον να ανέβει το όρος των αρετών, αλλά και να υπερνικήσει τα παραµικρά προβλήµατα της ζωής, πόσο µάλλον, εάν δεν έχει πίστη, πως θα µπορέσει να αντιµετωπίσει τη φοβερή ώρα του θανάτου και τα όσα επακολουθούν τον θάνατον;
Όταν φθάσει η ώρα του θανάτου, κανείς δεν µπορεί να βοηθήσει, ούτε οι γιατροί, ούτε οι φίλοι, ούτε οι ισχυροί και συγγενείς, ούτε επιστήµες ούτε αξιώµατα, ούτε χρήµατα και πλούτη. Μόνον ο Χριστός δύναται να µας παρηγορήσει και να µας σώσει. Και σώζει ο Κύριος όλους όσους καταφεύγουν σ' Αυτόν, όπως έσωσε τη κόρη του Ιαείρου. Και τούτο διότι η πίστη του ανθρώπου έµεινε σταθερή και ακλόνητος.
Η πίστη µας πρέπει να µένει ορθή και σταθερή από κάθε κλονισµό, από κάθε αµφιβολία. Δέν πρέπει να λυγίζουµε µπροστά στους κινδύνους και τα προβλήµατα της ζωής, όσο κι αν αυτά φαίνονται ανυπέρβλητα. Η πίστη στο Χριστό είναι η κραταιά συµµαχία, που δεν ντροπιάζει εκείνον που πιστεύει.
Η ζωή του ανθρώπου εναλλάσσεται µεταξύ της χαράς και της λύπης. Τα ευχάριστα διαδέχονται δυσάρεστα. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος µας διδάσκει λέγοντας, ότι οφείλοµε να χαίρω µε µε εκείνους που χαίρονται και να συµµετέχωµε στις λύπες των άλλων, διότι η ζωή µας είναι σαν το χορτάρι του αγρού. «Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ηµέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει».
Αγαπητοί µου Χριστιανοί! Τα πάντα γύρω µας µαρτυρούν την µαταιότητα και τη παροδικότητα, το άστατο και εφήµερο, το αβέβαιο και ανωφελές των επιγείων. Τα προβλήµατα της ζωής δεν θα παύσουν να υπάρχουν. Ο Χριστός µας παρέχει τη µόνη λύση. Ας στερεώσουµε βαθειά µέσα στη ψυχή µας τη πίστη προς το Χριστό. Μόνον όταν οπλισθούµε µε τα πνευµατικά όπλα, που µας χαρίζει το Άγιο Πνεύµα, δηλαδή την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, θα µπορέσουµε να στα¬θούµε και να αντικρούσωµε τα πυρακτωµένα βέλη του πονηρού και του θανάτου.
7th Sunday of St Luke
Luke 8:41-56
By
His Eminence
Metropolitan Panteleimon of Antinoes
In man’s life all things are relative. Everything which takes place is relative. In other words, from the moment of man’s birth nothing is absolutely certain. In our daily life, we use the expression: “Everything is written”. But, in reality, nothing is written. Man himself writes his own history, according to his own free will, choices and actions. The future is not written and it remains unknown, the present is known but, yet, it becomes past. But, everything which takes place in time belongs to relativity. For example, it is relative if one will study, or if he will be successful in business; or if one becomes a good parent, or someone will be happy or unfortunate, healthy or ill; if one lives for many years or his life time shall be short; all the previous mentioned fall under the law of relativity. But, one thing is very certain in man’s life and this event is unavoidable and the only certain event in his life which is death. Everything which is born in this life will face death.
The ruler of the synagogue Ja’iros had an only begotten daughter who was dying. She was only twelve years old and she was at the final stage of her life. Death waits without any feelings, without any compassion, without any mercy, and with his painful sting he brings the final strike in Ja’iros’s house. The message: “Your daughter is dead”, was heard as like a lightning.
Death from the time of the Fall of the first created man became an inseparable companion and an enemy of man. The decision of God in the Garden of Delight, “you are earth and to the earth you shall return”, is realized. Through death the life span of sin is terminated and the new way of eternal life is offered. Man is not erased from the face of the earth, he does return to nothingness. Man’s existence is terminated in the grave. But, man through death enters in other conditions, which are real, unchangeable and eternal. He enters either in the Kingdom of Heaven or in the condition of suffering.
The death of one beloved, relative or friend, creates a confusion of feelings. Sadness, fear, anger, anxiousness and many times even disappointment rule those moments. Man is lost in his thoughts and with tears in his eyes, facing the unknown, he stands with helplessness concerning his future.
Ja’iros when he heard about the death of his only beloved daughter, he became speechless and helpless. And before any other thoughts had the chance to enter into his mind, our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, interferes and says to Ja’iros: “Do not be afraid, but have faith”! Don’t be afraid because you have heard this sad message, but have faith in Me and your daughter will be saved.
Only when man is closed to Christ he does not fear death. Only with Christ one has hope. Only with the faith to Christ man overcomes death. And for this reason all the Saints through the faith in Christ were victorious against all the methods of Satan and at the end they were victorious over death himself, who is the last enemy.
Faith in Christ is the power which saves and gives life o man. Our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, is man’s only certain hope and salvation. No one can overcome death but only the Saviour of the world, Who through His death on the ross overcame the power of death and offered life to all those who will believe in His Name. Jesus Christ, the Son and Word of God, is the Lord of Life and death.
Man’s life many times I described as the sea. The problems of life rise as enormous waves, which struggle to take us down into the ocean’s depths, into despair and hopelessness. The abyss opens its mouth to swallow us. But, when one is armed with the faith in Christ, then in his most difficult moments, man finds the power to face and to confront these difficult moments, which as great waves they break out upon the ship of life in the multiform of tribulations, illnesses, temptations and deaths.
Our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, invited Ja’iros to stand well in his faith to Him. Believe and do not be despaired. Do not lose your hopes. The fruit of the faith to Christ is the victory of the faithful against death himself. For this reason the holy Martyrs of our Holy Orthodox Church were able to gain victory over death, because they were steadfast in their faith into Christ.
Man who does not have faith, can be described as a ship without a compass. Faith is the victorious power, which leads man into the virtuous way of life. If one is without faith, he cannot achieve any virtue. If man is without faith, then he cannot only overcome the smallest problems of life, but, neither can he will be able to face the frightful hour of death and everything which follow death!
When the hour of death arrives, no one can help us, neither the best and skilled doctors, nor our friends, nor the powerful and rich, nor our relatives, nor scientists, nor those in authorities, nor those who have money and riches. Only Christ can save and comfort us. And the Lord saves all those who turn to Him, as He saved Ja’iros’s daughter. And this was the result of his solid faith in Jesus Christ, the Son of God.
Our faith must be solid and truthful, we must stand in steadfastness avoiding any form of doubt. We must never bend before the problems of life, no mater how great they might be. The faith in Christ is a strong alliance, which will never disappoint anyone who believes. This is the reason why during the Holy Sacrament of Baptism, the Priest asks the God-parents to confess faith in Christ, by asking them: “Do you join Christ”? And they respond saying: “I do join Him”!
Man’s life intermingles between joy and sadness. The joyful moments are exchanged with sad moments. For this reason St Paul teaches us saying, that one should be joyful with those who are happy, and sad with those who are misfortune, for our life is like the field of lilies, which today they flourish and tomorrow the wither and die.
Everything around us witnesses the vanity and the mortality of all earthly pleasures. The problems of life will never end. Christ is offering the only solution. Let us strengthen within us the faith in Christ. Only, when we have been armed with the spiritual armor of God, which is offered to us by the Grace of the Holy Spirit, in other words faith, hope and love, and we practice these virtues in our daily life, then we shall be able to overcome all adversity powers and finally death itself.
Πηγή: Αναβάσεις
Ἡ ἀγάπη τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ εἶναι μία ἰδιότητα ποὺ ἐξωτερικεύεται μὲ τὴ δημιουργία ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία τόσον τοῦ ἀοράτου κόσμου ἢ τοῦ κόσμου τῶν ἀγγέλων, ὅσον μὲ τὴν δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ καὶ ὁρατοῦ σύμπαντος. Ἡ ἀποκορύφωση τῆς ὅλης δημιουργικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται μὲ τὴν πλάση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τελικὰ μὲ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὁ κόσμος τῶν Ἀγγέλων ἦταν ἡ πρώτη δημιουργικὴ πράξη τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι εἶναι νοητὰ κτίσματα, ἄυλα πνεύματα καὶ ἀεικίνητα. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἐλεύθερα καὶ αὐτεξούσια πνεύματα· εἶχαν τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἐὰν ἤθελαν, νὰ μείνουν σταθεροὶ στὴν ἁγιότητα, ἢ νὰ στραφοῦν πρὸς τὸ κακό, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Ἑωσφόρο, ποὺ ἐπινόησε τὸ κακό, καὶ ὅλους τοὺς ἀγγέλους ποὺ τὸν ἀκολούθησαν καὶ ἔπεσαν. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἀσώματοι καὶ ὑπηρετοῦν τὸν Θεὸ δοξολογώντας ἀκατάπαυστα τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἄπειρή Του δύναμη. Ὁ Θεὸς δημιούργησε τοὺς ἀγγέλους ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀθανάτους καὶ ξένους πρὸς τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Εἶναι ὅμως τρεπτοὶ ὡς πρὸς τὴν φύση καὶ τὴ γνώμη τους, δηλαδὴ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀλλάξουν τὴν φύση τους καὶ ἀπὸ τὸ καλὸ νὰ μεταπηδήσουν στὸ κακό. Τὴν δόξα καὶ λαμπρότητά τους τὴν λαμβάνουν ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι περιγραπτοί, δὲν παρευρίσκονται παντοῦ, ὅπως συμβαίνει μὲς τὸν Θεό.
Σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ Ἄγγελοι διαιροῦνται σὲ τρεῖς Τάξεις καὶ ἐννέα οὐράνια Τάγματα. Ἡ πρώτη Τάξη περιλαμβάνει: τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τὰ πολυόμματα Χερουβεὶμ καὶ τοὺς Θρόνους· ἡ δεύτερη Τάξη ἔχει: τὶς Κυριότητες, τὶς Δυνάμεις καὶ τὶς Ἐξουσίες· καὶ ἡ τρίτη Τάξη: τὶς Ἀρχές, τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους.
Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων. Σύναξη σημαίνει συνάθροιση – συγκέντρωση. Γιατί γιορτάζουμε τὴ Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων καὶ ὅλων τῶν ἐπουρανίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων;
Ὁ Θεός, ὅταν δημιούργησε τοὺς Ἀγγέλους, τοὺς ἔδωσε νὰ ἔχουν τὴν ἀπόλυτη ἐλεύθερα γνώμη. Ἔπρεπε ὅμως νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἦταν ἄξιοι τῆς τιμῆς μὲ τὴν ὁποία τοὺς κόσμησε. Γι’ αὐτὸ δοκιμάστηκε ἡ πίστη τους. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς, ὁ Ἑωσφόρος, ποὺ ἦταν ὁ πρῶτος ὅλων τῶν ἀγγελικῶν Ταγμάτων, αὐτὸς ποὺ ἦταν ὁ ὡραιότερος, δυνατότερος καὶ λαμπρότερος, ὑπερηφανεύθηκε καὶ πίστεψε ὅτι μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Θεὸ καὶ νὰ στήσει τὸν θρόνου του ὑπεράνω του Θεοῦ. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἁμάρτημά του. Ὑπερηφανεύθηκε! Ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ μαζί του παρέσυρε μεγάλο ἀριθμὸ ἀγγέλων, ποὺ μὲ τὴν πτώση τους μετατράπηκαν ἀπὸ φωτεινοὺς ἀγγέλους σὲ σκοτεινοὺς καὶ ἀπὸ ἁγίους σὲ πονηρούς. Ὅταν ἔπεσαν οἱ πονηροὶ ἄγγελοι, ποὺ ὀνομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν ὅλα τὰ ἐπουράνια Τάγματα καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ στάθηκε στὸ κέντρο καὶ ἀναφώνησε: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου Θεοῦ» καὶ ἀμέσως οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι στάθηκαν πιστοὶ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ δὲν ἀκολούθησαν τὴν πονηρὰ σκέψη τοῦ Ἑωσφόρου. Αὐτό, λοιπόν, τὸ γεγονὸς ἑορτάζουμε σήμερα. Δὲν γιορτάζομε τὴν πτώση τοῦ Ἑωσφόρου καὶ τῶν πονηρῶν του πνευμάτων, ἀλλὰ γιορτάζομε τὴ συνάθροιση τῶν ἁγίων Ἀγγέλων ποὺ ἔδειξαν πίστη ὀρθὴ καὶ ἀκλόνητη στὸν Ἕνα Ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Δημιουργὸ τῶν ὅλων. Συναθροίστηκαν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν πίστη τους στὸ Δημιουργό τους καὶ ἀπὸ τότε παρέμειναν σταθεροὶ στὴν ἁγιότητα καὶ στὸ καλό.
Ἡ σημερινὴ γιορτὴ τῶν Ἀρχαγγέλων ἔχει νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει δύο πράγματα: Πρῶτον, ἐὰν οἱ ἄγγελοι ποὺ ἔπεσαν στὴν ὑπερηφάνεια, ἔχασαν τὴν ἀξία τους καὶ τὴ λαμπρότητά τους ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἐὰν δὲν στεκόμαστε στὸ ὕψος τῶν ἀρετῶν; Ἐὰν στὸν Ἑωσφόρο συνέβηκε τόσο ἀνεπανόρθωτο κακό, ἐπειδὴ δὲν πρόσεξε καὶ στράφηκε στὸ κακό, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σ’ ἐκείνους ποὺ θεληματικὰ μένουν προσκολλημένοι στὴν ἁμαρτία; Δεύτερον, πρέπει νὰ παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τὴν πιστότητα τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.
Σήμερα, ἡ κοινωνία μᾶς προκαλεῖ συνεχῶς καὶ πρέπει καθημερινὰ νὰ ὁμολογοῦμε πίστη ὀρθὴ στὸ Χριστό. Ὅταν ἡ ἁμαρτία, μὲ ὁποιαδήποτε μορφὴ κι ἂν ἐμφανίζεται, ὑψώσει τὰ ἑλκυστικά της δίχτυα γιὰ νὰ μᾶς αἰχμαλωτίσει, τότε θὰ πρέπει νὰ φανοῦμε σταθεροὶ στὶς ἀρετές. Πρέπει νὰ βροντοφωνήσουμε μὲ πίστη: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου», γιὰ νὰ μὴ συμβεῖ καὶ σὲ μᾶς αὐτὸ ποὺ συνέβη στὸν Ἑωσφόρο.
Καθημερινὰ πρέπει νὰ ἀντιστεκόμαστε κατὰ τοῦ κακοῦ, γιατί ἡ πάλη μας δὲν εἶναι πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν ἀρχῶν καὶ τὶς ἐξουσίες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος αὐτοῦ. Σ’ αὐτὸ τὸν ἀγώνα ἐναντίον τοῦ κακοῦ θὰ ἔχουμε συμπαραστάτες τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι θὰ πρεσβεύουν συνεχῶς στὸν Κύριο γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀμήν.
Πηγή: (Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham, Νοέμβριος Τεύχος 89), Αγία Ζώνη
Το να αμφισβητεί ο Έλληνας υπουργός Παιδείας την Γενοκτονία των Ποντίων είναι έκπληξη δυσάρεστη. Η προσωπική άποψη του κ.Φίλη περί εθνοκάθαρσης κι όχι περί Γενοκτονίας Ποντίων εκφράστηκε λίγες ώρες μετά από την μεγάλη νίκη του Ερντογάν που δείχνει έτοιμος να προχωρήσει σε νέες “εθνοκαθάρσεις” και γενοκτονίες κατά των Κούρδων.
Για να τελειώνουμε. Προσωπική άποψη μπορεί να έχει ο καθένας και να την εκφράζει. Όταν βέβαια βρίσκεται σε τόσο ευαίσθητες θέσεις όπως αυτή που έχει σήμερα ο κ.Φίλης, καλό είναι να σκέφτεται δυο φορές τι λέει δημόσια. Ο διάλογος για της ιστορία μας πρέπει να γίνεται με λογική και με επιχειρήματα.
Αυτό που υπεστησαν οι Πόντιοι είναι ο ορισμός της Γενοκτονίας!
Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 - 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας.
Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η "νέα τάξη πραγμάτων" που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά.
Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ;
Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία;
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.
- Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
- Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.
- Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774.
Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.
Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 - 1923 ).
Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο " Ένωση και Πρόοδος" ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές.
Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.
Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου.
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: "Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ'; αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ... "
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολίσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το τελικό πλήγμα.
Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ, εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Οι φωνές λιγοστεύουν.
Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.
Η μοίρα αυτή απετράπη με ένα εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο: με τις; γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων και Αρμενίων, με την υποχρεωτική έξοδο όσων επιβίωσαν και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, όπως οι Κούρδοι, που συνέχισαν να παραμένουν στην τουρκική, πλέον, επικράτεια.
Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα. Ακολουθεί μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα. Ενός ανθρώπου που έζησε τη μεγάλη ανθρωποσφαγή.
Ένα χωριό των Κοτυώρων
Ο Σάββας Κανταρτζής εξέδωσε σε βιβλίο τις φοβερές του εμπειρίες το 1975 στην Κατερίνη. Μια από τις συγκλονιστικές αφηγήσεις του αναφέρεται στην καταστροφή του χωριού Μπεϊαλαν, της περιφέρειας Κοτυώρων από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν. Το Μπεϊαλάν είναι ένα από τα εκατοντάδες ελληνικά χωριά που καταστράφηκαν από τις τουρκικές συμμορίες:
"Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν' αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος... Αλλοι άντρες που είχαν κρυψώνες σε σπίτια σε σπίτια και σε σταύλους, τρύπωσαν σ' αυτές και καμουφλαρίστηκαν έτσι που να μην τους υποπτευθεί κανείς. Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στα σπίτια και περίμεναν με καρδιοχτύπι να δούν τι θα γίνει... Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά κι' οι τσέτες , περισσότεροι από 150 έμπαιναν στο χωριό κραυγάζοντας και πυροβολώντας. Τους ακολουθούσαν τούρκοι χωρικοί από τα γειτονικά χωριά. Αυτούς τους είχαν μυήσει στο εγκληματικό σχέδιο τους και τους κάλεσαν για πλιάτσικο.
Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξεσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία- αλλοιώς απειλούσαν, θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.
Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Οι συμμορίτες με κραυγές και απειλές υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες, πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ' όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Ετσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλλες στα μπογάζια, δέχτηκαν, από τσέτες που παραμόνευαν, πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.
Οι φόνοι αυτοί αποκάλυψαν για καλά τους εγκληματικούς σκοπούς των συμμοριτών κι' έγιναν το σύνθημα να ξεσπάσει, το τρομοκρατημένο πλήθος των γυναικόπεδων, που είχε ριχτεί στους δρόμους σε ένα βουβό κι' ασυγκράτητο κλάμα και σε σπαραξικάρδιες κραυγές απελπισίας. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να μαλάξει την σκληρότητα του τεράτων, που είχε διαλέξει ο Τοπάλ Οσμάν για την "πατριωτική" του εκστρατεία. Σκληροί σαν ύαινες, που διψούν για αίμα, και διεστραμμένοι σαδιστές, που γλεντούν με τον πόνο και τα βασανιστήρια των θυμάτων τους, χύμιξαν μανιασμένοι στα γυναικόπαιδα και τους γέρους, κραυγάζοντας, βρίζοντας, χτυπώντας, κλωτσώντας και σπρώχνοντάς τους να μαζευτούν στην πλατεία.
Η πυρπόληση
Οι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλωμες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλλες άλλες με τους γέρους γονείς κι' άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, περιμαζεύτηκαν με τον χτηνώδη αυτόν τρόπο, στην πλατεία σαν πρόβατα για τη σφαγή, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές και θρήνους και κοπετούς. Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπεϊαλάν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς ήρωες του νεοτουρκικού εγκλήματος γενοκτονίας.
Οταν πια όλα τα γυναικόπαιδα κ' οι γέροι μαζεύτηκαν στην πλατεία, οι τσέτες έβαλαν μπρός την δεύτερη φάση της σατανικής τους επιχείρησης. Διάταξαν να περάσουν όλοι στα δίπατα σπίτια, που βρίσκονταν στην πλατεία και τα είχαν διαλέξει για να ολοκληρώσουν τον εγκληματικό τους σκοπό. Η απροθυμία, που έδειξε το τραγικό αυτό κοπάδι των μελλοθανάτων να υπακούσει στην διαταγή, γιατί ήταν πια ολοφάνερο ότι όλους τους περίμενε ο θάνατος, εξαγρίωσε τους συμμορίτες που βιάζονταν να τελειώσουν γρήγορα την μακάβρια επιχείρηση. Και τότε, σαν λυσασμένα θεριά, ρίχτηκαν στις γυναίκες, τα μωρά και τους γέρους, και με γροθιές, με κοντακιές και κλωτσιές έχωσαν και στρίμωξαν στα δύο σπίτια τα αθώα και άκακα αυτά πλάσματα, που ο αριθμός τους πλησίαζε τις τρεις εκατοντάδες.
Κι' όταν, έτσι, ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα κι' οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια, σχημάτιζαν μια άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι' αντιβούϊζε στα γύρω βουνά και δάση...
Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της πατριωτικής... επιχείρησης των θλιβερών ηρώων-συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν. Δεν χρειάστηκαν παρά μια αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέταυρα (χαρτόματα) ν' ανάψει η φωτιά. Και σε λίγο τα δύο σπίτια, έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα κι' απ' έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό. Το τί ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται.
Οι μητέρες ξετρελλαμένες, έσφιγγαν, αλλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κράυγαζαν "μάνα, μανίτσα!". Οι κοπέλλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους, κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους κι' άρχισαν να γλύφουν το κορμί οι φλόγες. Κραυγές, που ξέσκιζαν το λαρύγγι και τ' αυτιά, φωνές μανιακές και κλάμματα βροντερά, άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων, που έχασαν από τρόμο και πόνο τα μυαλά τους, χτυπήματα στα στήθη, στον πυρακτωμένο αέρα και στους τοίχους - χαλασμός κόσμου, ένα ζωντανό κομμάτι από την κόλαση στη γη! Αυτή την εφιαλτική εικόνα παρίσταναν, τα πρώτα λεπτά, τα δύο σπίτια που τα είχαν αγκαλιάσει οι φλόγες.
Μερικές γυναίκες και κοπέλλες στον πόνο, την φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά. Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατήρι τους - πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.
Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι' έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι' ακούγονταν μονο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν".
Μαρτυρίες Σοβιετικών
Οι σοβιετικοί υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του κεμαλικού εθνικισμού τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του. Πιθανότατα, οι μπολσεβίκοι να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την υποστήριξη του παντουρκιστικού κινήματος που δρούσε στη Ρωσία στην Οκτωβριανή τους Επανάσταση.
Οι σοβιετικοί λοιπόν προμήθευσαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, στρατιωτικούς συμβούλους. Η τουρκική αντεπίθεση στο μικρασιατικό μέτωπο κατά τωνελληνικών στρατευμάτων το 1921, οργανώθηκε από τον Μ. Φρούνζε, στρατιωτικό απεσταλμένο των σοβιετικών. Κατά συνέπεια, οι μαρτυρία των αποσταλμένων αυτών έχει ιδιαίτερη αποδεικτική σημασία.
O Φρούνζε, έδωσε μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες για τους ηττημένους αντάρτες: "Συναντήσαμε μια μικρή ομάδα από 60-70 Έλληνες, οι οποίοι μόλις είχαν καταθέσει τα όπλα. Όλοι τους είχαν εξαντληθεί στο έπακρο... Άλλοι έμοιαζαν κυριολεκτικά με σκελετούς. Αντί για ρούχα κρέμονταν από τους ώμους τους κάτι απίθανα κουρέλια. Στο κέντρο της ομάδας βρίσκονταν ένας ψηλός κι' αδύνατος παπάς, φορώντας το καλυμαύχι του... Φυσούσε κρύος αέρας και όλη η ομάδα κάτω από τα σπρωξίματα των συνοδών-στρατιωτών, κατευθυνόταν με πηδηματάκια προς τη Χάβζα. Μερικοί όταν μας αντίκρυσαν, άρχισαν να κλαίνε δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζουν, μια και ο ήχος που ξέφευγε από τα στήθη τους, έμοιαζε περισσότερο με ουρλιαχτό κυνηγημένου ζώου". Ο Φρούνζε περιέγραψε και άλλο ένα περιστατικό. Οταν περνούσαν δίπλα από μια ομάδα αιχμάλωτων Ελλήνων στη Μερζιφούντα, ένας από τους αιχμαλώτους φώναξε στη σοβιετική αντιπροσωπεία ότι ήταν και αυτοί ένοχοι γιατί ενίσχυαν τον Κεμάλ και τους Τούρκους.
Το συναίσθημα αυτό των ανταρτών του δυτικού Πόντου ήταν εξαιρετικά έντονο. Ο οπλαρχηγός Κισά Μπατζάκ (Κοντοπόδης) διακύρησσε: "... oι Ρώσοι κομμουνιστές δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει εμάς, του έδωσαν υποστήριξη, απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα". Υποστήριζε ότι οι κομμουνιστές κατέδιδαν τις προσπάθειες προμήθειας οπλισμού των ανταρτών από τη Ρωσία και παρέδιδαν Πόντιους στους Τούρκους.
Ο Φρούνζε έγραφε τα εξής για την πολιτική του Τοπάλ Οσμάν: "...όλη αυτή η πλούσια και πυκνοκατοικημένη περιοχή της Τουρκίας, ερημώθηκε σε απίστευτο βαθμό. Απ' όλο τον ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Σαμψούντας, της Σινώπης και της Αμάσειας απόμειναν μόνο μερικές ανταρτοομάδες που περιπλανιόντουσαν στα βουνά. Εκείνος που έγινε περισσότερο γνωστός για τις θηριωδίες του ήταν ο αρχηγός των Λαζών Οσμάν Αγάς, ο οποίος πέρασε δια πυρός και σιδήρου με την άγρια ορδή του όλη την περιοχή."
Ο Αράλοβ, σοβιετικός πρέσβης στην Άγκυρα, ενημερώθηκε στη Σαμψούντα από τον αρχιστράτηγο Φρούνζε. Ο Φρούνζε του είπε ότι είχε δει πλήθος Έλληνες που είχαν σφαγιαστεί, "βάρβαρα σκοτωμένους Έλληνες -γέρους, παιδιά, γυναίκες". Προειδοποίησε επίσης τον Αράλοβ για το τι επρόκειτο να συναντήσει πτώματα σφαγιασμένων Ελλήνων τους οποίους είχαν απαγάγει από τα σπίτια τους και είχαν σκοτώσει πάνω στους δρόμους.
Για το θέμα αυτό ο Αράλοβ είχε ιδιαίτερη συνομιλία με τον Κεμάλ. Αναφέρει ο ίδιος: "Του είπα (του Κεμάλ) για τις φρικτές σφαγές των Ελλήνων που είχε δει ο Φρούντζε και αργότερα εγώ ο ίδιος. Εχοντας υπ' όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μην θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, πρόσεχα πολύ τις λέξεις μου..." Ο Κεμάλ απάντησε ως εξής στις "επισημάνσεις" του Φρούνζε: "Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες. Είμαι κατά της βαρβαρότητας. Εχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο... Πρέπει να καταλάβετε τον λαό μας. Είναι εξαγριωμένοι. Ποιοί πρέπει να κατηγορηθούν για αυτό; Εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα "Ποντιακό κράτος" στην Τουρκία..."
Ο Φρούνζε στο βιβλίο του "Αναμνήσεις από την Τουρκία" γράφει: "Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άχημες συνθήκες. Πληροφορήθηκα ότι οι Τσέτες του Οσμάν Αγά (σ.τ.σ. Τοπάλ Οσμάν) έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους. γκρέμισαν όλες τις γέφυρες. Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ' ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωταίας κοπέλλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο. Απ' ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου."
Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 - τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Πηγή: OnAlert
