Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία ήταν τα πρώτα εκπαιδευτήρια συστηματικής μόρφωσης Ελλήνων δασκάλων σε σχέση με το ελληνικό Γένος.

Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Αργυροκάστρου, στο αλβανικό τμήμα της Ηπείρου, βρίσκεται το Κεστοράτι, η γενέτειρα του Ηπειρώτη ευεργέτη Χριστάκη Ζωγράφου, όπου σώζονται τα χτίσματα του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων.

Ιδρύθηκαν στα 1874 από τον Ηπειρώτη ευεργέτη κι εκεί φοιτούσαν και τα δύο φύλα.

Την αρχοντιά του κτιρίου δεν μπορεί να "γονατίσουν" ούτε η γκρεμισμένη οροφή, ούτε το σανό που έχουν τοποθετήσει στον δεύτερο όροφο νεόφερτοι κτηνοτρόφοι, ούτε και η κοπριά των ζώων στον πρώτο όροφο. Ωστόσο, η λέσχη θηλέων, τα αρχοντικά του ευεργέτη, ο περικαλλής ναός και άλλα κτίρια που χτίστηκαν από τον Χριστάκη Ζωγράφο έχουν κατεδαφιστεί. Κατεστραμμένοι είναι και οι δρόμοι με τα γνωστά καλντερίμια.

Για να κατανοηθεί η σημασία των Ζωγράφειων Διδασκαλείων θα πρέπει να τονιστεί ότι παρόμοιο διδασκαλείο της Αθήνας ιδρύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1878. Δύο χρόνια μετά, το 1880, ιδρύθηκαν τα διδασκαλεία της Τρίπολης, της Κέρκυρας και της Λάρισας. Το ιεροδιδασκαλείο Βελλάς ιδρύθηκε το 1911 και εκείνο των Ιωαννίνων το 1913.

Η λειτουργία των διδασκαλείων στο Κεστοράτι συμπίπτει χρονικά με τις προκλήσεις για την ολοκλήρωση του ελληνικού έθνους κράτους και τους κινδύνους ενσωμάτωσης σ' αυτό που διατρέχει η Ήπειρος. Η πλούσια εμπειρία των Ηπειρωτών όσον αφορά την συνεισφορά των Γραμμάτων στη Νεοελληνική Ιδεολογία και την απελευθερωτική Επανάσταση, υπαγόρευε στους Ηπειρώτες την ευρύτατη επέκταση και την ποιοτική άνοδο του σχολείου. Μοναδικός στόχος παρέμενε η ενίσχυση και προβολή του Ελληνισμού ως βασικό όπλο για να εμποδιστεί ο ακρωτηριασμός της ενιαίας Ηπείρου.

Σημειώνεται ότι το 1878, έτος του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Ήπειρο λειτουργούσαν 530 ελληνικά σχολεία με 20.000 μαθητές και περισσότερους από 800 δασκάλους. Δεν περιλαμβάνονται σ' αυτά το σαντζάκι της Κορυτσάς, στο οποίο υπήρχαν 70 ελληνικά σχολεία με 2000 μαθητές (σ.σ. πηγή Βακαλόπουλος Κ., 2003, Η ιστορία της Ηπείρου, Θεσσαλονίκη).

Για την άνθιση της Παιδείας στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου, υπήρξε καθοριστική η αμέριστη συνεισφορά των μεγάλων Ηπειρωτών εθνικών ευεργετών Ζωγράφου, Σίνα, Αρσάκη, Ζάππα, Μπάγκα, Δούκα και άλλων.

Ο Χριστάκης Ζωγράφος αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική Παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των Γραμμάτων και των Επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω του αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του. Από κοινού με τον άλλο συμπατριώτη του ευεργέτη, τον Κ. Ζάππα, ενίσχυσαν τον "Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως" (1872), ο οποίος τελούσε χρέη "αφανούς" υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας για την εκπαίδευση στην Ήπειρο.

Το νεοκλασικό συγκρότημα των Ζωγράφειων Διδασκαλείων στο Κεστοράτι καταστράφηκε από τους Αλβανούς εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το κομμουνιστικό καθεστώς επισκεύασε τη στέγη και διαρρύθμισε τους εσωτερικούς χώρους για να στεγάσει πλέον το γνωστό αλβανικό γυμνάσιο και λύκειο της περιοχής.

Σε ένα "κομμάτι", στο βορειοανατολικό τμήμα των Διδασκαλείων, εκεί που ήταν η κοινή αυλή με την εκκλησία, το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού φρόντισε πρώτα για την κατεδάφιση του ναού, έστησε την προτομή ενός συγγενούς των Ζωγράφων, του Κότο Χότζη. Το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς αναγνώρισε στο πρόσωπό του έναν από τους στυλοβάτες της Παιδείας στην αλβανική γλώσσα και τού απένειμε τον υψηλό τίτλο του "Δασκάλου του Λαού".

Εκτιμάται, ωστόσο, πως η προβολή του έγινε για να επισκιαστεί των έργο των Ζωγράφων, με δεδομένο, μάλιστα, ότι ο γιος του Χριστάκη Ζωγράφου, ο Γεώργιος, το 1914 τέλεσε και Πρόεδρος της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου, ιστορικό γεγονός το οποίο η επίσημη αλβανική ιστοριογραφία και πολιτική το ανέδειξε ως σύμβολο του ελληνικού επεκτατισμού σε βάρος των αλβανικών εδαφών.

Ο μόνος άμεσος απόγονος των φημισμένων Ζωγράφων είναι ο 93χρονος Νικόλαος Ζωγράφος. Το επώνυμό του έχει μεταλλαχθεί σε Ζωγκράφη, με μοναδικό στόχο να απομακρυνθεί, έστω και ηχητικά, από το επώνυμο της γνωστής οικογένειας.

Ο μπάρμπα-Νίκος ζει μόνος σε ένα κονάκι του αρχοντικού. Έχει τα κλειδιά του ερειπωμένου κτιρίου των Διδασκαλείων και στη μνήμη του έχει "κλείσει" όλο το μεγαλείο του συγκροτήματος.

Παρά την προχωρημένη ηλικία του, μας ξεναγεί και στα δύο μέρη του κτιρίου. Στην είσοδο των Διδασκαλείων, στον τοίχο κάτω από τις σκάλες που σε οδηγούν στο δεύτερο όροφο μας δείχνει το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο δεν κατάφεραν να σβήσουν οι σουβάδες και μπογιές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σε κάθε αψίδα των παράθυρων, αν και δεν φαίνεται τίποτε, διαβάζει τα γνωμικά των αρχαίων Ελλήνων.

Στη συνέχεια, μας οδηγεί στα κατεδαφισμένα αρχοντικά του ευεργέτη. Μας δείχνει νοερά την υψηλή αψίδα στη μαρμάρινη είσοδο του τριώροφου κτιρίου. Στην ουσία, πάνω στους σωρούς με πέτρες και χώματα υπάρχει μια κρυψώνα σκύλου με σκουριασμένες λαμαρίνες. Μας δείχνει επίσης τον τόπο όπου υπήρχε το άλλο σπουδαίο κτίριο του συγκροτήματος, η στέγη των θηλέων. Ακριβώς πάνω στα ερείπια, κάποιος νέος κάτοικος στο Κεστοράτι έχει χτίσει, με πέτρες, ένα διόροφο σπίτι...

Ο μπάρμπα-Νίκος δεν αναφέρει το όνομά του. Τον αποκαλεί "αυτός" προκειμένου να καταδείξει ότι έχει διαπράξει "ιεροσυλία". Μας επισημαίνει δε, ότι "αυτός" έχει κλείσει το νεόκτιστο σπίτι του κι έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα.

Στην απέναντι γειτονιά είναι ακόμα ένας συνομήλικος του απόγονου του Ζωγράφου, ο μπάρμπα-Θωμάς. Με μια κίνηση θέλησε να μας δείξει τη νοσταλγία του για εκείνα τα χρόνια, κατεβάζοντας από τον τοίχο μια κορνίζα με αναπαράσταση του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων, στην ακμή τους, το πρωτότυπο της οποίας βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αθήνας...

Πηγή: Αυτόνομη

Στις επόμενες μέρες θα γίνει ελληνοτουρκικό συμβούλιο κορυφής στην Αθήνα. Το κατά πόσο αυτό είναι σκόπιμο ή χρήσιμο την ώρα που το Μπαρμπαρός «κόβει βόλτες» στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι συζητήσιμο... Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε όριο και είναι ενδεικτικό του πώς αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι τις σχέσεις καλής γειτονίας, είναι το εξωφρενικό αίτημα που τέθηκε από τουρκικής πλευράς για περιοδεία του Τούρκου πρωθυπουργού στην ελληνική Θράκη μαζί με τους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες που τον συνοδεύουν.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Νταβούτογλου μας ζήτησε να κάνει και ένα υπουργικό συμβούλιο στη Θράκη! Πρόκειται για μια ιταμή πρόκληση που σκοπό έχει να προσβάλει την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος και βεβαίως να δώσει μια παράσταση κακώς εννοούμενης πατρωνίας προς τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής.

Θα πρέπει λοιπόν γενικά να ειπωθεί στον κ. Νταβούτογλου ότι δεν χρειάζεται να δίνει τέτοιες παραστάσεις στη Θράκη. Η Θράκη αποτελεί τμήμα της ελληνικής επικράτειας και κατοικείται από Έλληνες πολίτες. Όσον αφορά δε τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, μπορεί στο παρελθόν να είχε παράπονα από την ελληνική πολιτεία, σήμερα όμως απολαμβάνει όλων των δικαιωμάτων της, όσο καμία άλλη μειονότητα στην Ευρώπη! Συγκεκριμένα:

1. Για τη μειονοτική εκπαίδευση την τελευταία 20ετία και μόνο για το ελληνόφωνο σκέλος της έχει δαπανηθεί το τεράστιο ποσό των 27 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, ενώ από τη Συνθήκη της Λωζάνης η Ελλάδα δεσμεύεται μόνο για τη λειτουργία μειονοτικών δημοτικών σχολείων (πρωτοβάθμια εκπαίδευση), με πρωτοβουλία της ελληνικής πολιτείας λειτουργούν (ήδη από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60) επί πλέον δύο μειονοτικά Γυμνάσια-Λύκεια και δύο μειονοτικά ιεροσπουδαστήρια.

2. Στη Θράκη υπάρχει αναλογικά προς τον πληθυσμό διπλάσιος αριθμός τζαμιών από ό,τι στην Τουρκία!

3. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες απολαμβάνουν πλήρως των δικαιωμάτων του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειονοτικοί βουλευτές να εκλέγονται ανελλειπώς στο ελληνικό κοινοβούλιο και μουσουλμάνοι πολίτες να εκλέγονται σε όλες τις βαθμίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης.

4. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες της Θράκης μπορούν να αγοράζουν και να κατέχουν ιδιοκτησίες χωρίς περιορισμούς. Να σημειωθεί μάλιστα ότι κάποιοι φροντίζουν να γίνει καταχραστική εκμετάλλευση αυτού του δικαιώματος, αφού από δεκαετίες είναι γνωστό ότι μουσουλμάνοι στη Θράκη αγοράζουν περιουσίες χριστιανών, συχνά έναντι οποιοδήποτε τιμήματος. Το φαινόμενο αυτό έχει λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, με τη λειτουργία της τουρκικής τράπεζας Ziraat Bank, η οποία χρηματοδοτεί αφειδώς και με χαμηλά επιτόκια μουσουλμάνους της Θράκης για τέτοιου είδους αγορές.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα πολιτικά, θρησκευτικά, μορφωτικά και αστικά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης είναι απολύτως σεβαστά στην Ελλάδα. Κάθε λοιπόν ισχυρισμός περί του αντιθέτου είναι τουλάχιστον υποκριτικός και υστερόβουλος. Και η Τουρκία είναι ίσως η τελευταία που μπορεί να μιλήσει για ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, όταν είναι γνωστό πόσο συστηματικά παραβίασε τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης από τη Συνθήκη της Λωζάνης ελληνικής ομογένειας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, φτάνοντας τελικά στην πλήρη εξάλειψή της. Θα υπενθυμίσουμε ενδεικτικά τα εξής:

1.     Απαγόρευση άσκησης συγκριμένων επαγγελμάτων (1932) στους Έλληνες μη ανταλλάξιμους υπηκόους που έμειναν στην Τουρκία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.

2.     Φόρος περιουσίας (varlık vergisi) που αφορούσε κυρίως τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Τουρκίας και ειδικά τους χριστιανούς. Μέσω αυτού οι περισσότεροι Έλληνες της Τουρκίας έχασαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, ενώ όσοι αδυνατούσαν να πληρώσουν οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας (1942).

3.     Κλείσιμο ελληνικών σχολείων και περιορισμοί στην ομιλία της ελληνικής γλώσσας. Δημεύσεις περιουσιών και απαγόρευση λειτουργίας όλων των ομογενειακών συλλόγων στην Κωνσταντινούπολη.

4.     Διωγμός των Ελληνορθόξων της Κωνσταντινούπολης από στίφη «αγανακτισμένων» Τούρκων το 1955, ο οποίος κατέληξε σε πολυάριθμους φόνους, βιασμούς και προκάλεσε τεράστιες υλικές καταστροφές (Σεπτεμβριανά).

5.     Αθρόες απελάσεις Ελλήνων μειονοτικών μετά το 1964 με μονομερή καταγγελία της ελληνοτουρκικής σύμβασης εγκατάστασης πληθυσμών.

6.     Κατάφωρη παραβίαση του Αρ. 14 της Συνθήκης της Λωζάνης που προέβλεπε αυτονομία των νήσων Ίμβρου και Τενέδου και βίαιος εκτουρκισμός τους με σειρά μέτρων: εφαρμογή προγράμματος εποικισμού, ίδρυση ανοικτών αγροτικών φυλακών, απαλλοτριώσεις περιουσιών έναντι εξευτελιστικών αποζημιώσεων και πολλά άλλα.

7.     Κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης στη δεκαετία του ’70.

Αυτά είναι μόνο λίγα από αυτά που πρέπει να θυμόμαστε. Είναι όμως αρκετά ώστε οι Τούρκοι πολιτικοί να έχουν την απαραίτητη συστολή και να μην μας ομιλούν για δήθεν παραβιάσεις μειονοτικών δικαιωμάτων. Ας ασχοληθούν καλύτερα με τα αιτήματα των Κούρδων στην Τουρκία. Στο μεταξύ να μην χρησιμοποιούν τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας για να προωθούν τους πολιτικούς τους στόχους. Και αυτό πρέπει να το σκεφτούν και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που δεν πρέπει να δεχτούν να γίνουν υποχείριο μιας ξένης πολιτικής. Αυτό το έμαθαν και το κατάλαβαν πολύ αργά δυστυχώς οι Τουρκοκύπριοι μετά το 1974...

Λαυρέντζος Αναστάσιος

Πηγή:  Ινφογνώμων Πολιτικά

Το σωματείο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά» και το σωματείο Αρχαιοφίλων «η Αθήνη» με προσκάλεσαν να μετάσχω ως ομιλητής σε ένα ενδιαφέρον Συνέδριο στην Κομοτηνή ( 28 -30.11.2014). Το θέμα του Συνεδρίου ήταν «Γλώσσα και Εθνική Ενότητα». Με την ευκαιρία αυτή μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα για τη Θράκη μας, για την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων, για την ψυχολογική καταπίεση που ασκεί το Τουρκικό Προξενείο, για την Ιστορία, τη Λαογραφία και τη μαχητικότητα των Θρακών και επιστρέψαμε συγκρατημένα αισιόδοξοι μεν, αρκετά προβληματισμένοι δε.

Το μείζον πρόβλημα είναι η δομή της λεγομένης μειονοτικής εκπαιδεύσεως. Βάσει του Μορφωτικού Πρωτοκόλλου Ελλάδος- Τουρκίας του 1968 τα παιδιά της μειονότητος στρέφονται από την ίδια την Ελληνική Πολιτεία σε δίγλωσσα δημοτικά σχολεία, όπου τα περισσότερα μαθήματα διδάσκονται στα τουρκικά ενώ τα ελληνικά διδάσκονται υποβαθμισμένα! Σε επίπεδο Μέσης Εκπαιδεύσεως οι Μουσουλμάνοι μαθητές μπορούν να επιλέξουν το Δημόσιο ελληνικό σχολείο, στο οποίο όμως θα έχουν δυσκολίες, λόγω ελλιπούς γνώσεως της ελληνικής, ή τα μειονοτικά τουρκόφωνα σχολεία, ένα στην Κομοτηνή και ένα στην Ξάνθη. Παράλληλα τα μαθήματα θρησκευτικών (Κουράν Κουρσού) που γίνονται στα τζαμιά ασχολούνται περισσότερο με την προβολή του Κεμάλ και του τουρκικού εθνικισμού και λιγότερο με το Κοράνι.

Το πρόβλημα εντείνεται περισσότερο για τα παιδιά των Πομάκων, οι οποίοι ούτε τουρκογενείς είναι, ούτε τουρκόφωνοι, αλλά είναι Μουσουλμάνοι με δικό τους γλωσσικό ιδίωμα, παρακλάδι σλαβικών διαλέκτων. Τα παιδιά αυτά στα χωριά τους έχουν μόνο μειονοτικά σχολεία και όχι Δημοτικά ελληνικού προγράμματος. Άρα αναγκάζονται να μαθαίνουν τα τουρκικά (που δεν τα θέλουν), τα ελληνικά, τα αγγλικά ως ξένη γλώσσα, τα αραβικά λόγω Κορανίου, ενώ στο σπίτι τους μιλούν Πομακικά!

Χρειάζεται ριζική αλλαγή όσο κι αν διαμαρτυρηθούν οι φανατικοί της μειονότητος. Να απεξαρτηθούμε από το Πρωτόκολλο του 1968 και από το πρόγραμμα των καθηγητριών Δραγώνα και Φραγκουδάκη, οι οποίες συγγράφουν ειδικά βιβλία για τη μειονότητα. Να ιδρυθούν σε όλα τα χωριά των Μουσουλμάνων (τουρκοφώνων, Πομάκων και Αθιγγάνων) Δημοτικά Σχολεία με όλα τα μαθήματα στα ελληνικά ώστε οι Μουσουλμάνοι να εντάσσονται στην ελληνική κοινωνία. Στα σχολεία αυτά να υπάρχουν δάσκαλοι μειονοτικοί για να διδάξουν Θρησκευτικά και προαιρετικά λίγες ώρες τουρκικής γλώσσας. Όταν κυβερνά στην Άγκυρα ο Νταβούτογλου, ο οποίος έχει δηλώσει γραπτώς την πρόθεση για τουρκοποίηση και αυτονόμηση της Θράκης μας, δεν επιτρέπεται να αποδεχόμαστε την παροχή τουρκόγλωσσης παιδείας σε Έλληνες πολίτες.

Ένα ερώτημα, το οποίο ετέθη από τον ομιλητή του Συνεδρίου Στρατηγό ε.α Φραγκούλη Φράγκο αφορά την παρουσία τζιχαντιστών στην Ελλάδα. Ο ομιλητής την θεώρησε πολύ πιθανή. Εγώ προσωπικά είδα σε χωριά της Ξάνθης συνθήματα στα αραβικά και στα τουρκικά με τη φράση «Αλλαχού Ακμπάρ» των ισλαμιστών. Εξάλλου στη γειτονική Βουλγαρία, η ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα παρέχει –αποδεδειγμένα- ικανό αριθμό στελεχών στους τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής.

Οι Χριστιανοί και οι νομοταγείς Μουσουλμάνοι της Θράκης επιθυμούν να συνυπάρξουν ειρηνικά και να δουν την περιοχή να αναπτύσσεται. Νιώθουν, όμως, ότι εμείς εδώ στην Αθήνα τούς ξεχνούμε. Πρέπει η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση και τα σχολικά βιβλία να προβάλλουν περισσότερο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Θράκης.

Στα ενθαρρυντικά μηνύματα από την επίσκεψή μας ήταν η γνωριμία με την Πομάκα Εμινέ Μπουρουτζή, η οποία έμαθε τα ελληνικά σε ηλικία 30 ετών. Τα τρία παιδιά της επέλεξαν το ελληνικό και όχι το τουρκόγλωσσο σχολείο. Επίσης θαυμάσαμε την πρωτοβουλία της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού της Ξάνθης, η οποία έχει υιοθετήσει Ορθοδόξους Ναούς στον ορεινό όγκο των Πομακοχωρίων και τελεί εκεί συχνά εκκλησιασμούς. Πέρσυ μαζί με το Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα περιέφεραν το Επιτάφιο στον Εχίνο, Πομακικό κεφαλοχώρι. Μακάρι να συνεχίσουν!

Κ.Χ. 1.12.2014

Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·- ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·- δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑ-αυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΚΣΤ΄ Κυριακῆς: Ἐφεσ. ε΄ 8-19

Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·- ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·- δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑ-αυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

1. «Τέκνα φωτὸς»

Πυκνὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης παρασύρει τὸν κόσμο σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα. Κι ὁ ἄνθρωπος δὲν παύει ν’ ἀναζητᾶ φῶς κι ἐλπίδα. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ καλεῖ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς νὰ γίνουν αὐτοὶ φῶς μέσα στὴν κοινωνία. Ἐφόσον εἶστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο, ἀκτινοβολεῖτε τὸ φῶς Του, γράφει. Κι ἐσεῖς λοιπόν, «ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε». Νὰ συμπεριφέρεστε σὰν παιδιὰ τοῦ φωτός• σὰν ἄνθρωποι ποὺ ὅλη τους ἡ ζωὴ εἶναι φῶς, καὶ λάμπουν μὲ τὴν ἀρετή τους.

Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου ἀπηχεῖ τὸν παρόμοιο λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ εἶπε στοὺς μαθητές Του: «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄ 14). Ἐσεῖς εἶστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου, διότι ἔχετε προορισμὸ μὲ τὸ φωτεινό σας παράδειγμα καὶ μὲ τὰ λόγια σας, ποὺ μεταδίδουν τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, νὰ φωτίζετε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται σὲ πνευματικὸ σκοτάδι.

Ὁ πιστὸς χριστιανὸς ὅταν ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀναμμένο λυχνάρι ποὺ ρίχνει φῶς μέσα στὴ νύχτα καὶ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο, καθέναν ὁ ὁποῖος ψάχνει νὰ βρεῖ τὸν σωστὸ δρόμο ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν προορισμό του. Καὶ εἶναι αὐτὸ τὸ φῶς δριμὺς ἔλεγχος γιὰ τὸν πονηρὸ καὶ διεφθαρμένο κόσμο ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ προβάλει καὶ ἐπιβάλει τὰ σκοτεινά του ἔργα ὡς τρόπο ζωῆς παρασύροντας πολλούς.

Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὴν πηγὴ τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή μας μὲ τὸ δικό Του φῶς, κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί Του μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ τὴ συμμετοχή μας στὰ ἅγια Μυστήρια, ὥστε νὰ γίνουμε, ὅπως γράφει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος, «τέκνα φωτός»!

2. «Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρὸν»

Συνεχίζοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὶς συμβουλές του πρὸς τοὺς Ἐφεσίους, τοὺς συνιστᾶ νὰ συμπεριφέρονται μὲ σύνεση καὶ φρόνηση, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Τοὺς προτρέπει δηλαδὴ νὰ ἀξιοποιοῦν πνευματικὰ κάθε εὐκαιρία, νὰ τὴν ἁρπάζουν ἀμέσως. Νὰ μὴν τὴ χάνουν, διότι ἐξαιτίας τοῦ κακοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ, οἱ ἡμέρες εἶναι γεμάτες σκάνδαλα, καὶ γι’ αὐτό, ἐνῶ οἱ εὐκαιρίες γιὰ τὸ καλὸ εἶναι σπανιότερες, οἱ ἀφορμὲς γιὰ τὸ κακὸ εἶναι πολὺ περισσότερες.

Πόσο ἐπίκαιρος ἀκούγεται σήμερα αὐτὸς ὁ θεόπνευστος λόγος! Ζοῦμε πράγματι σὲ ἡμέρες ἀποκαλυπτικές: «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Στὶς μέρες μας τὸ κακὸ ὄχι ἁπλῶς κυριαρχεῖ, ἀλλὰ διατυμπανίζεται ὡς καλό. Καθημερινὰ βλέπουμε ὅτι διαστρέφεται ἡ ἔννοια τοῦ καλοῦ, τοῦ ἠθικοῦ, τοῦ ἀληθινὰ ὡραίου. Ἡ βία, ἡ ἀνηθικότητα κι οἱ κάθε εἴδους ἁμαρτωλὲς ἐξαρτήσεις διαφημίζονται παντοῦ, ἀκόμη καὶ στὰ μικρότερα παιδιά.

Χρειάζεται λοιπὸν ἰδιαίτερη προσοχή. «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν», λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος. Προσέξτε! Μὴν παρασύρεστε ἀπὸ τὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου. Μὴ σπαταλᾶτε τὸν χρόνο σας σὲ διασκεδάσεις ποὺ φθείρουν τὴν ψυχή σας. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτὸ σας ἐκτεθειμένο νὰ βλέπει καὶ νὰ διαβάζει ὁτιδήποτε προβάλλεται. Ἀξιοποιῆστε τὸν χρόνο σας συμμετέχοντας σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ διακονίας πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Φροντίστε νὰ καλλιεργεῖτε τὴν ψυχή σας μὲ πνευματικὴ μελέτη καὶ προσευχή. Κάνετε τὴν αὐτοκριτική σας, ἐξομολογηθεῖτε καὶ λάβετε δυνατὲς ἀποφάσεις γιὰ πιὸ συστηματικὸ ἀγώνα στὸ ἑξῆς. Τώρα εἶναι εὐκαιρία!

3. Μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς

Μὲ αὐστηρότητα ὁ ἀπόστολος Παῦλος μίλησε στοὺς χριστιανοὺς γι’ αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ἀποφεύγουν. Ὡστόσο δὲν μένει στὸ ἀρνητικό. Τοὺς καλεῖ νὰ γευθοῦν καὶ τὶς χαρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Λέγει: «πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ»• νὰ γεμίζετε μέσα σας μὲ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ νὰ τέρπετε τοὺς ἑαυτούς σας μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, τραγουδώντας καὶ ψάλλοντας μὲ τὴν καρδιά σας στὸν Κύριο.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ψαλμωδία γαληνεύει τὸν ἄνθρωπο, καταπραΰνει τὰ πάθη, διώχνει τοὺς κακοὺς λογισμούς, δίνει ὤθηση στὴν προσευχή. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ στὴ θεία λατρεία ὕμνους καὶ ψαλμωδίες, ἀφενὸς μὲν ὡς ἔκφραση δοξολογίας, ἀφετέρου δὲ ὡς μέσο ἀγωγῆς καὶ διδασκαλίας τῶν πιστῶν. Κι οἱ ἅγιοι Πατέρες, σύμφωνα μὲ τὸ γραφικὸ «εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω» (Ἰακ. ε΄ 13), μᾶς συνιστοῦν νὰ ψάλλουμε σὲ κάθε περίσταση ποὺ θέλουμε νὰ ξεκουράσουμε τὸ πνεῦμα μας ἢ νὰ τονώσουμε τὴν ψυχή μας.

Ἂς μάθουμε λοιπὸν νὰ ἀναζητοῦμε ἁγνοὺς τρόπους ψυχαγωγίας καί, τὸ κυριότερο, ἂς καθαρίζουμε τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι μόνο τότε μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε τὸ πλήρωμα τῆς χαρᾶς.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Σεβαστέ μας Γέροντα Παρθένιε, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὄρους, σεβαστοί μου πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, μέ ἀφορμή τήν σημερινή λαμπρή ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς καί τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἄς ἀναφέρωμε σήμερα στήν ἀγάπη σας κάποιες ἐγγυημένες νεώτερες, ζωντανές ὅμως, ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Ρωσία καί ἰδιαίτερα στό Ἁγιώνυμον Ὄρος.

Αὐτό τό κάνομε γιά νά ἀποδειχθῆ περίτρανα ἡ διαχρονική σωστική δρᾶσις τοῦ τιμωμένου σήμερα Ἁγίου μας. Ἔτσι δέ καί ἐμεῖς νά ἀντλήσωμε ἀκόμη περισσότερο, δύναμι καί ἐνίσχυσι στόν διά βίου ἀγῶνα τῆς σωτηρίας μας. Διότι, ὅταν ἕνας Ἅγιος δρᾶ ἐμφανῶς, ἀκόμη καί στίς πονηρές ἡμέρες μας, ἄν καί ἔζησε «τῷ μακρυνῷ καιρῷ  ἐκείνῳ», στήν πρᾶξι τόν αἰσθανόμεθα σύγχρονό μας. Αὐτή δέ ἡ πρόσφατη καί σύγχρονη δρᾶσις του μᾶς συνδέει μέ τό ἅγιο, ἔνδοξο ἁγιοτόκο παρελθόν καί μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ''χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας'' (Ἑβρ. ιγ´, 8).

Ἐπί πλέον δέ, σύμφωνα μέ τήν Γραφή καί μέ τούς ἱερούς Ἑρμηνευτάς, αὐτά τά σύγχρονα θαύματα εἶναι ἕνα θεόθεν σημάδι, ὅτι ὁ Θεός δέν ἀπέστρεψε τό ἅγιο καί δίκαιο Πρόσωπό Του ἀπό τόν ὑπόλοιπο ἁμαρτωλό λαό Του καί ὅτι, διά τοῦ Ἁγίου Του, ὁ Θεός τελικά ἐπεσκέψατο ὁλόκληρον τόν λαόν Αὐτοῦ.

Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης - ἦτο Ρῶσος, ἐκοιμήθη τό 1938 στήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους - πώς κάποιος γνωστός του, ὁ π. Ρωμανός στήν Ρωσία, ὅταν ἦταν παιδί, ἐσώθη θαυματουργικά ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο, ὅταν, προσπαθῶντας μέ ἕλκυθρο νά περάση ἕνα ποτάμι, ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα. Ἐβυθίζετο τό ἕλκυθρο μέσα στούς...

πάγους καί τότε ἐνεφανίσθη ὁ Ἅγιος Νικόλαος καί τόν ἔσωσε.

Ἐπίσης, ὁ Ἅγιος Σιλουανός μνημονεύει κάποιον γνωστό του στήν Ρωσία, πού, ὅταν ἦταν μικρό παιδί, ἐσώθη θαυματουργικά ἀπό ἐπίθεσι κοπαδιοῦ ἀγρίων λύκων. Ὅταν εἶπε '' Ἅγιε Νικόλαε, βοήθησέ με'', τότε, ξαφνικά, οἱ λύκοι, ραπιζόμενοι ἀπό τήν θερμή προσευχή τοῦ παιδιοῦ αὐτοῦ, ἐτράπησαν εἰς φυγήν μέ τήν ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἐνῷ δηλαδή οἱ λύκοι ἤρχοντο κατεπάνω του, αὐτομάτως ἔκαναν μεταβολή καί ἔφυγαν ὅλοι.

Στήν Ρωσία, ἐπί ἐποχῆς Κροῦτσεφ, διαδόχου τοῦ Στάλιν, μετά τήν δεκαετία τοῦ 1950, συνέβη τό ἑξῆς: Ὅταν μία κοπέλλα, ἐπειδή δέν εἶχε ἀγόρι γιά νά χορέψη σέ ἕνα ἁμαρτωλό πάρτυ, τότε εἰρωνικά ἔπιασε στά χέρια της μία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου θέλοντας νά χορέψη βέβηλα μαζί μέ τήν εἰκόνα, δῆθεν ὅτι χορεύει μέ κάποιον, ἐκείνην τήν στιγμή ἔμεινε σάν στήλη ἅλατος. Ἔμεινε ''μάρμαρο'' ἐπάνω ἀπό ἑκατό ἡμέρες, ὥσπου ἐνεφανίσθη ὁ πάντα πολυεύσπλαγχνος Ἅγιος Νικόλαος καί τήν ἔλυσε θαυματουργικά ἀπό αὐτόν της τόν σωτήριο, παιδαγωγικό καί ὀδυνηρό κανόνα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἦτο γι᾽ αὐτήν πέρα γιά πέρα σωτήριος. Μάλιστα, αὐτό τό γεγονός, τόση ἐντύπωσι εἶχε κάνει τότε στήν Ρωσία, ὥστε ἔχει γυρισθῆ καί βίντεο ἀπό τούς ἰδίους τούς Ρώσους.

Ἐπίσης, συγκινητικό εἶναι ἕνα θαῦμα πού ἀναφέρει ὁ γνωστός μας Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, τό ὁποῖο συνέβη στήν Σκήτη τῶν Ἰβήρων, στόν γερο-Νικόλαο τῆς συνοδείας τῶν Μαρκιανῶν. Αὐτό ἔλαβε χώρα λίγο μετά τό 1940. Μέ ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τό πηγάδι τοῦ Κελλιοῦ τους, ἐνῷ εἶχε ἐντελῶς στερέψει ἀπό νερό, ὅταν ἔβαλαν τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στόν ξερό βυθό τοῦ πηγαδιοῦ, σιγά-σιγά, θαυματουργικῶς, ἄρχισε νά ἀνεβαίνη ἡ στάθμη τοῦ νεροῦ μέ ἐπιπλέουσα τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου μέχρι τό νερό νά ἔλθη ἐπάνω.

Στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἐπί ἡγουμενίας παπα-Συμεών, ἀναφέρονται δύο χαρακτηριστικά θαύματα τοῦ Ἁγίου Νικολάου κατά τήν πανήγυρι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Δι᾽ αὐτῶν, φαίνεται καί ἡ ἀκράδαντη ἐμπιστοσύνη τοῦ τότε ἡγουμένου παπα-Συμεών στόν Προστάτη Ἅγιο τῆς Μονῆς.

Στό πρῶτο θαῦμα, ἐνῷ δέν εἶχαν καθόλου ψάρια γιά τήν πανήγυρι καί ὅλοι οἱ πατέρες εἶχαν ἀπογοητευθῆ, τήν τελευταία στιγμή ὁ ἅγιος ἡγούμενος τούς εἶπε: ''Νά ἔχετε ἐμπιστοσύνη στόν Ἅγιο'', λές καί εἶχαν συνεννοηθῆ. Καί ξαφνικά, στό παρά πέντε ἕνα ὁρμητικό τεράστιο κῦμα ἔφερε καί ἅπλωσε ἐκεῖ, στό μουράγιο τῆς Μονῆς, στόν ἀρσανᾶ, πολυαρίθμους φρεσκοτάτους ροφούς!

Στό δεύτερο τώρα θαῦμα, συνέβη τό ἑξῆς: Ἔπρεπε οἱ πατέρες τῆς Μονῆς, κατά τήν συνήθεια, νά μοιράσουν εὐλογία στούς κελλιῶτες ἀσκητές πού εἶχαν παρευρεθῆ ἐκεῖ, στό πανηγύρι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου. Ὅμως, ἐκείνη τήν χρονιά δέν εἶχαν λάδι οἱ Γρηγοριᾶτες πατέρες. Παρά ταῦτα, ὁ παπα-Συμεών τούς εἶπε: ''Θά τηρήσετε τό τυπικό. Θά δίνετε λάδι, κι ἄς μήν ἔχωμε''. Καί ἐνῷ ἄρχισαν, μέ ἀπορία, οἱ πατέρες νά μοιράζουν εὐλογία λάδι στούς προσκυνητές καί στούς κελλιῶτες ἀσκητές, ἡ στάθμη τοῦ λαδιοῦ στό πιθάρι καθόλου δέν ἐλιγόστεψε, οὔτε κατά ἕνα χιλιοστό!

Σημειωτέον, ὅτι ὁ ἡγούμενος Συμεών, πού ἐκοιμήθη τό 1905, ἦτο ἐπί ἑπτά χρόνια, σεβαστέ μου Γέροντα Παρθένιε, Ἁγιοπαυλίτης μοναχός - ἀπό τό 1852 μέχρι τό 1859. Ἐκεῖ δηλαδή, στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου, στήν οὐσία ἀνδρώθηκε καί ὡρίμασε πνευματικά. Οἱ θερμές ὅμως παρακλήσεις τῶν Γρηγοριατῶν πατέρων τόν ἔφεραν ὡς ἡγούμενο στήν Ἱεράν Μονήν Γρηγορίου. Μάλιστα, πρός αὐτό τόν ὡδήγησε, εἶχε δηλαδή τήν εὐλογία τοῦ ἰδίου τοῦ Γέροντα του, Σωφρονίου Ἁγιοπαυλίτου, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη τό 1882. Ἀναφερτέον ὅτι ὁ παπα-Συμεών τυγχάνει πνευματικός ἀνακαινιστής καί νέος κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου.

Ἐπίσης, ἕνα ἄλλο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου συνέβη πάλι στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου, ἐπί ἡγουμενίας τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ἦτο ὑποτακτικός τοῦ προηγουμένου παπα-Συμεών. Ὁ ἡγούμενος Ἀθανάσιος ἐκοιμήθη τό 1953.

Ἐνεφανίσθη ζωντανός ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐμπρός στούς πατέρες Μιχαήλ καί Χρύσανθο, πού ἦσαν ὑπεύθυνοι στό ἀρτοποιεῖο τῆς Μονῆς καί ἦσαν περίλυποι διότι δέν εἶχαν σιτάρι γιά τό Μοναστήρι, καί εὐλόγησε τό λιγοστό σιτάρι πού εἶχε ἀπομείνει ἐκεῖ. Καί γιά ἕξι ὁλόκληρους μῆνες τό σιτάρι πού εὐλόγησε ὁ Ἅγιος Νικόλαος δέν ἐτελείωνε. Τόν Γέροντα Ἀθανάσιο τόν ἐπισκέφθηκε, σημειωτέον, καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἰς τόν ναό.

Τέλος, ἄς ἀναφέρωμε, ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες ἀδελφοί, τήν ἐμφάνισι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στόν Κεφαλονίτη προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἀρχιμανδρίτην Ἀνδρέαν. Ἐγεννήθη ἐδῶ στήν Κεφαλονιά, στήν Ἀγκώνα, τό 1904 καί ἐκοιμήθη μόλις τό 1987. Μάλιστα, ἐκοιμήθη, ὄχι φυσικά τυχαίως, τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς, πού ἑώρταζε τό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παύλου.

Μετά τήν ἀγρυπνία, ἔγινε ἡ κηδεία του, τήν ὁποία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παρηκολούθησε, μέ τήν πνευματική του αἴσθησι, ὁ χαριτωμένος φίλος καί συνασκητής του Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἀπό τό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας. Μάλιστα, μέ πρότασι καί μεσολάβησι τοῦ φωτισμένου Γέροντα Ἀνδρέου, ὁ Γέρων Σωφρόνιος ὑπῆρξε πνευματικός τῆς γύρω περιοχῆς καί τῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου, τότε.

Ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἄφησε σέ ὅλο τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὅλο τό πανορθόδοξο πλήρωμα φήμη ἁγίου ἀνδρός. Ἡ ζωντανή ἐμφάνισις τῆς Παναγίας πού αὐτός εἶχε στό μετόχι τῆς Μονῆς, ἐκεῖ στόν Μονοξυλίτη - ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους -, εἶναι ἴσως ἡ πιό γνωστή, πρόσφατη, συγκινητική, διδακτική καί δημοφιλής ἐμφάνισις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἐκεῖ λοιπόν, στόν Μονοξυλίτη, ὅπου ὁ ναός τιμᾶται στόν Ἅγιο Νικόλαο, εἶδε μέ φυσική μορφή ἀνθρώπου τόν Ἅγιο Νικόλαο, τό 1975. Εἶδε δηλαδή ἕναν ἡλικιωμένο ἄγνωστο ἱερέα, πού τοῦ αὐτοσυστήθηκε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐλέγετο ''π. Νικόλαος''. Ἔτσι τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος. Καί ἐρώτησε τόν π. Ἀνδρέα νά τοῦ δείξη τόν δρόμο πρός τίς Καρυές. Ὅπερ καί ἐγένετο. Μετά, συνέχισε τό ἄγνωστο μέχρι τότε Γεροντάκι καί πῆρε σιγά-σιγά τόν δρόμο πρός τίς Καρυές, τήν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ὁ παπα-Ἀνδρέας, μόλις ἐπῆγε στό κελλί του, ἀναλογίσθηκε ἀμέσως ὅτι ὤφειλε νά εἶχε καλέσει τόν ''ξένο'' ὁδοιπόρο νά φάγη κάτι, γιά νά ἀποκτήση δυνάμεις γιά τήν μετέπειτα ὁδοιπορία του. Ὁπότε, σέ ''μηδέν'' χρόνο ἀπό τότε πού τόν ἐχαιρέτησε, ἐβγῆκε πάλιν ἀμέσως τροχάδην ἔξω γιά νά τόν καλέση γιά φαγητό. Ἀλλά ὁ αὐτοσυστηθείς ''π. Νικόλαος'' δέν ὑπῆρχε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανισθῆ, ἐντελῶς ἀνεξήγητα!

Σημειωτέον δέ, ὅτι σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο ὁ δρόμος πρός τίς Καρυές ἦτο ἀκάλυπτος τοὐλάχιστον γιά πορεία δέκα λεπτῶν, ὁπότε σίγουρα ἔπρεπε, ἐπειδή εἶχε ὁρατότητα, νά τόν εἶχε δῆ. Ὅμως, ὁ ἄγνωστός ἱερέας ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾽ αὐτοῦ. Δέν τόν εἶδε πουθενά στόν ὁρίζοντα. Ὁπότε, ὁ ἀπερίεργος παπα-Ἀνδρέας, ἄν καί δέν ἠμπόρεσε νά δώση ἐξήγησι, εἶπε ἁπλᾶ στόν ἑαυτό του: ''Κρῖμα γιά μένα πού δέν ἐπρόλαβα νά φιλέψω τόν ἄγνωστο ὁδοιπόρο''.

Ἔφαγε, ἐκοιμήθη, ἀλλά ὅταν ἐξύπνησε ἦτο ὑπερβολικά καί ἀνεξηγήτως ἀλλαγμένος. Εἶχε μία θεϊκή χαρά καί εἰρήνη, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, καί ὁ λογισμός του, πού τόν πολεμοῦσε μέχρι τότε μέ λύσσα, ἐάν ἔπρεπε νά πάη νά βοηθήση ὡς ἡγούμενος κάποιο ἄλλο Μοναστήρι ἤ νά παραμείνη μέχρι τέλους στήν μετάνοιά του, ἄλλαξε ἀπρόσμενα μετά τήν συνάντησι μέ τόν ἄγνωστο π. Νικόλαο καί τοῦ ἔλεγε μέσα σέ βαθειά θεϊκή εἰρήνη: ''Δέν εἶσαι τώρα γιά νέες ἄλλες ἡγουμενίες''.

Εὐθύς μετά πῆγε στήν ἐκκλησία, συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι εἶχε τελειώσει τό προσωπικό του δρᾶμα, καί, βλέποντας τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού πῆγε νά τήν προσκυνήση, διαπιστώνει ἔκπληκτος ὅτι ὁ εἰκονιζόμενος Ἅγιος ἦταν ἀκριβῶς ἴδιος μέ τόν ἄγνωστο παπᾶ πού εἶχε περάσει πρίν λίγο καί μυστηριωδῶς-θαυματουργικῶς εἶχε ἀμέσως ἐξαφανισθῆ. Μετά μάλιστα, ὁ ἴδιος ἀποροῦσε καί ἔλεγε: ''Μά, νά μήν ἀνοίξη τό μυαλό μου πιό μπροστά;''!

Βλέπετε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀκόμη καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὁ Θεός, ὅποτε θέλει, ''κλειδώνει'' τόν νοῦ τους καί ὅποτε κρίνει τόν ''διανοίγει''. Κατόπιν, ὁ πνευματικός τοῦ Γέροντος Ἀνδρέα, ὁ παπα-Διονύσης, τοῦ εἶπε: ''Προφανῶς, εὐλογημένε, ἦτο ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Ἦλθε καί σοῦ πῆρε τό μεγάλο βάρος πού εἶχες ἐπάνω σου''. Τήν ταλάντευσι δηλαδή καί τήν σύγχυσι τῶν λογισμῶν. Σημειωτέον ὅτι αὐτό τό μαρτύριο τῶν λογισμῶν τό καταλαβαίνουν μόνον ὅσοι τό ἔχουν περάσει καί στό ποσοστό πού τό ἔχουν βιώσει.

Ὅταν παρητήθη ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἀπό ἡγούμενος, ἐξελέγη ὡς νέος ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁ ἐδῶ παρευρισκόμενος πολυσέβαστος Γέρων Παρθένιος, πού ὅλοι μας ἔχομε τήν μεγάλη τιμή, χαρά καί εὐλογία νά τόν ἔχωμε ἀνάμεσά μας, προεξάρχοντα μάλιστα τῆς λειτουργικῆς μας συνάξεως.

Περί τοῦ Γέροντος Παρθενίου, ὁ μακαριστός ἅγιος προηγούμενος Ἀνδρέας, ἔλεγε τά ἑξῆς - καί νά μέ συγχωρήσετε Γέροντα πού θά τό ἀναφέρω: «''Μάτια μου'' - αὐτό τό ξέρετε, εἶναι κεφαλονίτικο, δέν χρειάζονται διευκρινήσεις σέ σᾶς -, ''μάτια μου'', ἔχομε νέο ἡγούμενο, κατάφορτο ἀπό τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Γι᾽ αὐτό, πολυσέβαστε Γέροντά μου καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἐν κατακλεῖδι, νά μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀντί περαιτέρω σχολίων στόν ἀληθινό καί περιεκτικό λόγο τοῦ Γέροντος Ἀνδρέου, νά σᾶς διαβάσω ἕνα σύντομο, ἁπλό, ἀλλά καρδιακό ποιηματάκι, ἀφιερωμένο στήν ἐδῶ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Χαυδάτων, στόν Γέροντα Παρθένιο καί στήν Κεφαλονιά γενικῶς.

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ

Τί λόγια νἄβρω γιά νά πῶ

συγκίνησι μοῦ βγαίνει

σάν λειτουργῶ μέ τόν γερο-Παρθένιο

σιωπηλά τό δάκρυ τρέχει

Ἡ Παναγιά τόν φώτισε

ἀπό μικρό παιδάκι

καί στό Ἅγιον Ὄρος τόν ὡδήγησε

στό δικό Της ἅγιο λιμανάκι

Σήμερα λάμπει ἡ ἐκκλησιά,

χαίρουν καί τά καντήλια

μέ τόν γερο-Παρθένιο λειτουργό

πλημμύρισε Χάρι θεία

Ἐτούτη ᾽δῶ τήν ἐκκλησιά

τήν ἔχτισε μέ πόνο.

Στολίδι εἶναι καί παρηγοριά

γιά τό νησί μας ὅλο

Τοῦ Γέροντα οἱ προσευχές

κι ἡ Χάρι τοῦ Ἅη Νικόλα

φυλᾶνε τήν Κεφαλονιά

καί τά Χαυδᾶτα ὅλα

Γέροντα, ὅλο τό νησί,

Ληξούρι κι Ἀργοστόλι,

σέ ἀγαπάει ἀληθινά

καί σέ καμαρώνει

Καί στό Ἅγιο Ὄρος ὁλόκληρο

σ᾽ Ἀνατολή καί Δύσι

τέτοιον ταπεινό ἡγούμενο

δέν ἔχουν συναντήσει

Καί ὁ γερο-Παΐσιος ἔλεγε

προσωπικά σέ μένα

''ἡγούμενοι ὑπάρχουν πολλοί,

Παρθένιος κανένας''

Ἁπλότητα, διάκρισι,

ταπείνωσι μεγάλη

ἕνας ἡγούμενος τρανός

σάν καλογέρι νά μιλάη

Ἐδῶ, ἐτοῦτο τό νησί

ἀνδριάντα θά σοῦ στήση

γιατί σέ σεισμούς, καταποντισμούς

μέ τό κομβοσχοίνι ἔδωσες λύσι

Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ

μέσα ἀπό τήν ψυχή μου

καί ἕνα μόνο σοῦ ζητῶ

νἆμαι στήν προσευχή σου

Χαυδῶτες καί Χαυδώτισσες

ἔχομε εὐλογία μεγάλη

τοῦ Γέροντα τίς προσευχές

καί τ᾽ Ἅη Νικόλα τήν Χάρι

Τήν εὐχή σας, εὐχαριστῶ πάρα πολύ.

Βοήθειά μας ὁ Ἅγιος Νικόλαος.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

(Ὁμιλία κατά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Χαυδάτων Κεφαληνίας 24-5-2014)

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Υπομονή. Πρόκειται για μια μεγάλη αρετή.

Είναι το μυστικό της αγιότητας.

Είναι γλυκιά και γενναία αρετή.

Είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές.

Είναι το φάρμακο για όλες τις αρρώστιες.

Είναι η σταθερή αντιμετώπιση όλων των αντιξοοτήτων της ζωής.

Τί σημαίνει υπομονή; - Υπομονή σημαίνει την ολόψυχη υποταγή στο θείο θέλημα. Δηλ. Μένω κάτω από το άγιο θέλημα και την όποια απόφαση του Θεού και περιμένω την έκβαση του πειρασμού και της δοκιμασίας επιμένοντας εν τω μεταξύ στην προσευχή.

Υπομένω σημαίνει: μένω υπό, επιμένω, αναμένω, παραμένω σιωπηλά και προσδοκώ το θείο θέλημα, ξέροντας ότι παν ό,τι πράττει ο Θεός το κάνει από αγάπη και για το πνευματικό μου συμφέρον. Για τη σωτηρία μου.

Υπάρχουν πολλές αφορμές, όπου μας χρειάζεται η υπομονή: Αρρώστιες, δοκιμασίες, στενοχώριες, πειρασμοί, πτώσεις, περιστάσεις, θάνατοι, θεομηνίες, καταστροφές, πένθη, ατυχήματα, εγχειρήσεις. Και κυρίως, διωγμοί.

Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που μας αναγκάζουν να υπομένουμε: μεγαλύτεροι που δεν καταλαβαίνουν, μικρότεροι που δεν συνεννοούνται, συγγενείς ιδιότροποι, φίλοι απαιτητικοί, γείτονες εριστικοί, προϊστάμενοι πιεστικοί, συνάδελφοι εχθρικοί και ζηλόφθονοι, οικιακοί άρρωστοι. Και κυρίως δαίμονες και εχθροί της πίστεως που απεργάζονται, χωρίς αποτέλεσμα όμως, το κακό της Εκκλησίας.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να κάνουμε υπομονή: Για τον Θεό, για τους δικούς μας, για την ψυχή μας, για τους αγγέλους που μας βλέπουν από ψηλά, για τους συνανθρώπους μας που μας βλέπουν εδώ κάτω, για να μη σκανδαλίσουμε ψυχές, για να μη χάσουμε το μισθό μας και από την ανυπομονησία μας παραφερθούμε.

Πολλοί εγκαταλείπουν στη μέση τον αγώνα. Όπως λέγει ο Χριστός στην Παραβολή του Σπορέως: «Στην αρχή μετά χαράς δέχονται τον θείο λόγο και εν καιρώ διωγμού – πειρασμού αφίστανται».

Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι οι ανυπόμονοι, που χάνουν την υπομονή τους είναι σαν τα άκαρπα δέντρα που δεν καρποφορούν και σαν του αθλητές που δεν έφτασαν να πάρουν το στεφάνι.

Η υπομονή μέχρι τέλους φέρνει τέλειο καρπό πνευματικό και έχει τέλειο και ολοκληρωμένο έργο, διότι είναι συμπύκνωση όλων σχεδόν των αρετών.

Με την υπομονή δεν τα βγάζουμε πέρα στις δυσκολίες της ζωής μόνο, αλλά και στον αγώνα των παθών. Και η άσκηση και η ιεραποστολή απαιτούν γερά νεύρα και αντοχές. Τα πάθη και οι συνήθειες του εαυτού μας και του κόσμου δεν πέφτουν με μία τσεκουριά. “Οι δίκαιοι καρποφορούσι εν υπομονή”.

Όλα χρειάζονται υπομονή: η προσευχή (για να μη αποκάμνουμε), η νηστεία (για να μη τα παρατήσουμε), η ελεημοσύνη (για να μη κουραστούμε), η μελέτη (για αν μη απαυδήσουμε), η οικογένεια (για να μη πετάξουμε από πάνω βάρη και ευθύνες και μέριμνες), η Εκκλησία (για να μη συνηθίσουμε, αλλά να ανακαλύπτουμε καθημερινά το βάθος των εντολών του Χριστού), το σώμα μας και η ζωή μας η ίδια (που έχει πάγιες και διαχρονικές απαιτήσεις).

Αν χάσουμε την υπομονή μας, χάνουμε τα πάντα: ψυχή, δουλειά, οικογένεια, γάμο, παιδιά, φίλους, πελάτες, συνεργάτες, κόπους, προσπάθειες μιας ζωής. Πόσα σπίτια δεν θα είχαν κλείσει από το οδυνηρό πέρασμα του τυφώνα που λέγεται διαζύγιο, αν και οι δύο σύζυγοι ήταν σιωπηλότεροι και υποχωρητικότεροι. Αυτό όμως θέλει την μακαρία  υπομονή.

Μέσα σε πολλά σημεία στην Αγία Γραφή καλοτυχίζονται, μακαρίζονται, οι υπομένοντες: Είναι όλοι εκείνοι που  συνεχίζουν το δρόμο, που χάραξε ο Ιώβ με την Ιώβειο υπομονή του (Ιακ. ε΄ 11) και ο πτωχός Λάζαρος. Επίσης οι Προφήτες, οι άγιοι (Εβρ. ι΄32), οι μάρτυρες, οι Απόστολοι, οι χριστιανοί των εσχάτων (Δαν. Ιβ΄4-12), μέχρι τον ίδιο τον Κύριο , ο Οποίος υπέμεινε Σταυρόν (Εβρ. Ιβ΄ 2), όλοι μα όλοι με όπλο και εφόδιο ηρωϊκής πορείας και εκστρατείας ιεραποστολικής είχαν την υπομονή.

Με την υπομονή ο άνθρωπος γίνεται δόκιμος, δηλ. δοκιμασμένος, και ο δόκιμος γίνεται τέλειος, έμπειρος, και ο έμπειρος ευάρεστος στο Θεό. Ο ευάρεστος δε λαμβάνει το στεφάνι της υπομονής, της αιώνιας δόξας.

Οι μοναχοί εύχονται: Καλή Υπομονή, στην κουρά τους. Η Αγ. Ευφημία χάριν της ουράνιας δόξας και ανταποδόσεως υπέμεινε φρικτά μαρτύρια. Ο άγιος Νεκτάριος, το είπε καθαρά:”Εγώ θαύματα δεν έκανα. Υπομονή έκανα στις δοκιμασίες και συκοφαντίες”.

«Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων»... Ένας πραγματικά δίκαιος άνθρωπος, ένας επίσκοπος που κατάφερε μόνος όσα ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν, που αγάπησε απέραντα τον Χριστό και τον πονεμένο άνθρωπο, χωρίς να συμβιβάζεται ποτέ στον αγώνα για το δίκαιο και την αλήθεια. Φτωχός σε χρήματα, πλούσιος όμως σε αρετές, πανύψηλος σε πνευματικό επίπεδο. Επίσκοπος σε ένα από τα πιο φτωχά μέρη της Ελλάδας, δεν πήρε αξία από τον τόπο, αλλά έδωσε αξία στην μικρή και δυσπρόσιτη Κόνιτσα. Το δράμα των Βορειοηπειρωτών όχι απλώς τον συγκίνησε, αλλά το ανέδειξε σε όλον τον Ελληνισμό και αν, ως νεοέλληνες, δεν έχουμε ξεχάσει πλήρως τη Βόρειο Ήπειρο, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο. Όταν όμως κάποιος του χτυπούσε την πόρτα, άνοιγε και παρείχε απλόχερα βοήθεια ανεξάρτητα από εθνικότητα και πίστη. Τέτοιος ήταν ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός.

Σήμερα, 30/11/2014, σε μία μεγαλειώδη εκδήλωση στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και με αφορμή τα 20 χρόνια από την κοίμησή του, πλήθος λαού ήρθε να τιμήσει και να εμπνευστεί από τον μακαριστό Ιεράρχη. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Ορθ. Φοιτητών, η ΣΦΕΒΑ και ο ΠΑΣΥΒΑ, πνευματικά παιδιά του Σεβαστιανού. Κύριοι ομιλητές ήταν ο διάδοχός και συνεχιστής του αγώνα του στην Κόνιτσα, κ. Ανδρέας και ο Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος.

Στην εκδήλωση βραβεύτηκαν σύγχρονοι αγωνιστές του βορειοηεπιρωτικού χώρου και πιο συγκεκριμένα, τα 5 ηρωικά στελέχη της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελλ. Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία που το 1994 είχαν φυλακιστεί με τη γνωστή δίκη-παρωδιά των Τιράνων εξαιτίας του αγώνα τους για την επιβίωση του ελληνισμού, αγώνα που εμπνεύστηκαν από τον Σεβαστιανό: οι κ. Θ. Βεζιάνης, Β. Παπαχρήστου, Η. Σύρμος και Κ. Κυριακού. Ο πέμπτος, ο Π. Μάρτος, τιμήθηκε μετά θάνατον, χωρίς να έχει προλάβει να τιμηθεί εν ζωή από το ελληνικό κράτος που επιθυμεί τη σιωπή στα εθνικά θέματα. Τιμήθηκε επίσης η τ. πρόεδρος ΟΜΟΝΟΙΑΣ Κορυτσάς κ. Ε. Αντρέα, πρωτεργάτης της επαναδιδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στην Κορυτσά και ο σύγχρονος εθνομάρτυρας της Χιμάρας Αριστοτέλης Γκούμας, που δολοφονήθηκε το 2010 από αλβανούς εθνικιστές επειδή μιλούσε τη μητρική του γλώσσα.

Στην εκδήλωση, που τελέσθηκε υπό την ευλογία και παρουσία του Παναγιωτάτου Μητρ. Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμου, παρευρέθηκε ο Σεβ. Μητρ. Λαγκαδά, κ. Ιωάννης, ο ιερατικώς προϊστάμενος της Ορθ. Αδελφότητας Θεολόγων «ο Σωτήρ» που ήταν η πνευματική τροφός του αειδήμου Σεβαστιανού, π. Αστέριος, ο ηγούμενος της Ι.Μ. Μεταμορφόσεως Δρυοβούνου π. Στέφανος, ο ηγούμενος της Ι.Μ. Αγ. Αρσενίου π. Θεόκλητος, ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ. Γ. Ορφανός, οι εν ενεργεία βουλευτές κ.κ. Αβραμίδης, Γκιουλέκας, Καλαφάτης και Κασαπίδης, οι πρώην υπουργοί κ. Παπαθεμελής και Τζήμας και πρώην Νομάρχης και βουλευτής κ. Χαϊτίδης, καθώς και πλήθος ιερέων, πολιτευτών, εκπροσώπων συλλόγων αλλά κυρίως απλός λαός, του οποίου ο αγώνας του Σεβαστιανού συνεχίζει να εμπνέει. Χαιρετισμούς απέστηλαν μεταξύ άλλων ο Σεβ. Μητρ. Γρεβενών κ. Δαυίδ, η Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας και ο βουλευτής κ. Α. Γρέγος.

Τέτοιους ηγέτες εθνικούς και εκκλησιαστικούς σαν τον Σεβαστιανό χρειαζόμαστε και σήμερα. Σήμερα που η οικονομική, αλλά κυρίως η πνευματική κρίση έχει ρημάξει τον τόπο, το παράδειγμα, το ήθος, ο αγώνας του Σεβαστιανού είναι το φωτεινό αστέρι που λειτουργεί ως πυξίδα για το πως πρέπει να πορευόμαστε, να αγωνιζόμαστε και να ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Αρκεί να προσπαθήσουμε να τον μιμηθούμε.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, ο Πρόεδρος ΣΦΕΒΑ Θεσσαλονίκης, η Γενική Γραμματέας της Ηπειρωτικής Εστίας και μέλος Γεν. Συμβουλίου «Ομόνοιας» κ. Λεωνίδας Παππάς.

Πήρε μέρος η Χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ''Αγία Κασσιανή η Υμνογράφος''. Ακούστηκαν τα τραγούδια ''Πανάρχαια πόλη" (αγωνιστικό τραγούδι της ΣΦΕΒΑ από την κασσέτα ''Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε'') και ''Ύμνος Λευτεριάς'' (αγωνιστικό τραγούδι της ΣΦΕΒΑ από την κασσέτα ''Λευτεριάς Μηνύματα'').

Πήρε μέρος η Χορωδία Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης.Ακούστηκαν τα τραγούδια ''Στο νέο Πατροκοσμά'' (τραγούδι-αφιέρωμα στον Μητροπολίτη Σεβαστιανό από το νέο δίσκο της Ιεράς Μητροπόλεως Κονίτσης ''Ιερός Αγώνας'') και ''17 Φλεβάρη'' (τραγούδι αφιερωμένο στην επέτειο της ανακήρυξης του Αυτονομιακού Αγώνα της Βορείου Ηπείρου στις 17 Φεβρουαρίου 1914, από την κασσετίνα της ΣΦΕΒΑ ''Λευτεριάς Μηνύματα''.

30-11-2014 Eκδήλωση τιμής και μνήμης στον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Σεβαστιανό, στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Πήρε μέρος η Χορωδία Χριστιανικής Ελπίδος. Ακούστηκαν τα τραγούδια ''Πατρίδα'' από το δίσκο ''Μακεδονία μου Ελλάδα'' και ''Μείνον Μεθ΄ημών'' από υπό έκδοση δίσκο.

Πηγή: ΣΦΕΒΑ

Ενας έξυπνος μετρητής στο ρολόι της ΔΕΗ, η στενή παρακολούθηση του τηλεφώνου, κάμερες και κοριοί, αλλά και τα «κύματά» μας μπορούν να δώσουν όλες τις πληροφορίες για εμάς. Τα Wi Fi είναι οι σύγχρονοι χαφιέδες για όσα δεν δώσαμε μόνοι μας στο Facebook.

Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, με ειδικά τμήματα σήμερα παρακολουθεί με ηλεκτρονικούς υπολογιστές όλα όσα διακινούνται στο Διαδίκτυο. Ενημερωτικά sites, μπλογκ, ιντερνετικές εφημερίδες και δημοσιογράφους. Το πρόγραμμα έχει την κωδική ονομασία ΔΗΜΕ. Το 2011 -σύμφωνα με έκθεση της Αρχής Διασφάλισης Επικοινωνιών- υπεβλήθησαν νομίμως και εκδόθηκαν 9.726 βουλεύματα για παρακολουθήσεις υπόπτων για εγκλήματα, ληστείες, φόνους, διακίνηση ναρκωτικών.

Οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων από τα συστήματα «νομίμων συνακροάσεων» της Αντιτρομοκρατικής και της ΕΥΠ αυξήθηκαν από 2.634 το 2012 σε 4.141 το 2013. Η ΕΛ.ΑΣ. και η ΕΥΠ όμως παρακολουθούν καθημερινά πάνω από 50.000 πολίτες.

Από τα στοιχεία της ΑΔΑΕ γίνεται σαφές ότι αν οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν εχθρούς της δημόσιας τάξης και κοινούς εγκληματίες, οι τράπεζες παρακολουθούν δανειολήπτες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και φαρμακοβιομηχανίες εν δυνάμει ασθενείς -και πιθανούς νεκρούς, που δεν θέλουν να ασφαλίσουν. Οι εταιρείες πώλησης δεδομένων ενδιαφέρονται για όλους και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων για τις πολιτικές μας σκέψεις και όχι μόνον.

Πολλοί σχεδιάζουν την Κάρτα Πολίτη, με την οποία οι ίδιοι θα μεταφέρουμε τις πληροφορίες που μας αφορούν πέρα από το όνομά μας, τον τόπο γέννησης και την ομάδα αίματος. Ακόμα κι ένα χαρτονόμισμα που μεταφέρουμε είναι δυνατόν να μεταφέρει με tags πληροφορίες για εμάς, όπως πού βρισκόμαστε ή τι αγοράζουμε και ποια προϊόντα μας ενδιαφέρουν. Φυσικά ένας συνδυασμός των πληροφοριών του χαρτονομίσματος με τον κωδικό του προϊόντος αποκαλύπτει άνετα τι τρώμε, τι φοράμε, πόσα χρήματα έχουμε.

Η χρήση παλμών μπορεί να διαπεράσει τον τοίχο διαβάζοντας τα μηνύματα που επιστρέφουν από κει έπειτα από έναν «ηλεκτρονικό πυροβολισμό». Ενα τηλεχειριζόμενο ρομπότ, το Cougar 20, μπορεί να ανιχνεύει την κίνηση μέσα από τους τοίχους πολύ καλύτερα από την... παραδοσιακή μέθοδο του ποτηριού και να «διαβάσει» ακόμα και την αναπνοή μας.

Το ηλεκτρικό ρεύμα που χρησιμοποιούμε, μπορεί να δώσει πληροφορίες για εμάς ώστε να μη χρειάζεται η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών να αναλύει, όπως κάνει ακόμα, τα... σκουπίδια μας. Το τι φάγαμε, πιθανές συνήθειες, ασθένειες, ακόμα και σχισμένα έγγραφα μπορούσαν να διαβαστούν στον σκουπιδοτενεκέ.

Σχεδόν όλοι οι τρομοκράτες έχουν δώσει οι ίδιοι στοιχεία για τη ζωή και τα σχέδιά τους. Κάποιος εντοπίστηκε επειδή είχε ξεχάσει να πληρώσει τα κοινόχρηστα. Κάποιος άλλος επειδή δήλωσε το όνομα ενός άλλου στο μισθωτήριο. Το Taxis κινητοποιήθηκε για να βρεθεί μια γιάφκα.

Το μισό κατηγορητήριο για τη Χρυσή Αυγή στηρίζεται στους υπολογιστές των ηγετών της. Ενα άλλο μέρος στα κινητά και τα SMS τους. Φυσικά η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών γνωρίζει περισσότερα πράγματα για εμάς από όσα καταθέτει στο δικαστήριο, επειδή δεν θέλει να αποκαλύψει τα μέσα που χρησιμοποιεί. Ενας έξυπνος μετρητής στο ρολόι της ΔΕΗ, η στενή παρακολούθηση του τηλεφώνου, κάμερες και κοριοί, αλλά και τα «κύματά» μας μπορούν να δώσουν όλες τις πληροφορίες για εμάς.

Τα Wi Fi είναι οι σύγχρονοι χαφιέδες για όσα δεν δώσαμε μόνοι μας στο Facebook. Ο παραδοσιακός χαφιές με την εφημερίδα που κάθεται στο διπλανό τραπέζι και σηκώνεται μαζί μας ή τη στήνει έξω από το σπίτι δεν υπάρχει πια. Ούτε τα ταξί, οι ανεξήγητοι λαχειοπώλες στο δάσος και οι περιπτεράδες πληροφοριοδότες που γνωρίζουν για εμάς τι καπνίζουμε, τι αγοράζουμε και τι εφημερίδες διαβάζουμε. Κυρίως γιατί δεν διαβάζουμε πια εφημερίδες.

Ο σύγχρονος χαφιές είναι αόρατος. Κρυμμένος πίσω από καλώδια, χιλιόμετρα μακριά, ακόμα και ωκεανούς πέρα από το σπίτι μας, μελετά τα e-mail, τα SMS και τα πονηρά sites που επισκεπτόμαστε. Μπορεί και να στήνει τέτοια sites, φόρουμ και «ίντερνετ καφέ» ή να βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο ενός φίλου μας στα social media. Μπορεί να μην εργάζεται για το κράτος αλλά για κάποια εμπορική εταιρεία ή για αυτές που πουλάνε πληροφορίες για εμάς.

Το γερμανικό δίκτυο Ultimaco συγκεντρώνει και αποθηκεύει 100.000 δεδομένα το δευτερόλεπτο. Η ζωή μας όλη σε ένα τσιπάκι. Είμαστε έκθετοι σε αδιάκριτους κατασκόπους που μπορεί να είναι «δημοσιογράφοι» -ρουφιάνοι και αλήτες-, δημοσκόποι, έμποροι, τράπεζες, ακόμα και αριστερά κόμματα που θέλουν να γνωρίζουν τι πιστεύουμε κι αν λέμε ψέματα στο Facebook και τις δημοσκοπήσεις.

Πηγή: idont

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου τελέστηκε η εις διάκονον χειροτονία του π. Δημητρίου Παπαγεωργίου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.

Η χειροτονία τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος κατακλείστηκε από ευσεβείς πιστούς του Κιλκίς και όχι μόνο, συμμετέχοντας στη χαρά του π. Δημητρίου, εκπαιδευτικού, χημικού-μηχανικού, πατέρα επτά παιδιών, που υπηρετεί από μικρό παιδί την Εκκλησία.

Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία συμμετείχαν ο ιερομόναχος της Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους π. Λουκάς, ο προϊστάμενος αδελφότητος Θεολόγων "ο Σωτήρ" Αρχιμανδρίτης π. Αστέριος Χατζηνικολάου, ο ιεροκύρηκας της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης π. Γρηγόριος Χαραλαμπίδης, οι Αρχιμανδρίτες π. Χρίστος Κυριαζόπουλος, π. Νικόλαος Πιλιτσόπουλος και π. Επιφάνιος Θεοδωρίδης και οι πρεσβύτεροι π. Θεοφάνης Κούρτης, π. Αθανάσιος Κερμελίδης, π. Κωνσταντίνος Κουτρής και π. Ιάκωνος Δουβαλίδης καθώς και οι ιεροδιάκονοι π. Ιάκωβος Ταλζιγιέ, π. Αθανάσιος Αφεντουλίδης και π. Ιερώνυμος Λαμπρινάκος.

Ο π. Δημήτριος φανερά συγκινημένος για τη μεγάλη και μοναδική στιγμή της χειροτονίας του στον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης, ενώπιον του Σεβασμιωτάτου, του πνευματικού του, των πατέρων, της οικογένειας του, των συναδέλφων, μαθητών και φίλων του, τόνισε χαρακτηριστικά:

"Μεγάλη πραγματικά στιγμή πλησιάζει, στιγμή που το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται και η Θεία Χάρις κατά την δεκτικότητά μας θεραπεύει τα ασθενή και αναπληρώνει τις ελλείψεις μας. Μεγάλο δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα η Ιερωσύνη. Καημός και πόθος του Ιερέα από την ίδρυση της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα είναι να αγωνίζεται για να ελκύσει τη Χάρη του Θεού πάνω του αλλά και στο ποίμνιό του, ώστε το Παράκλητο Πνεύμα να σκηνώνει συνεχώς εν ημίν.

Αν και πιστεύω ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθει ο Κύριος της δόξης, ωστόσο χαίρων τε και τρέμων άμα, πλησιάζω...

Δέος με κυριεύει, αλλά καμιά δύναμη δεν μπορεί να με κάνει να υποχωρήσω. Οδηγοί στην απόφασή μου δυο μεγάλες αγάπες: Πρώτη: η αγάπη στο Θεό και δεύτερη: η αγάπη προς την εικόνα Του, τον άνθρωπο.

Η αίσθηση πως θα μπορώ με τα χέρια μου να θυσιάζω το Χριστό και να τον μοιράζω στους αδελφούς μου, η σκέψη πως θα είμαι ένας αγωγός χάριτος στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας, η φράση του Κυρίου μας πως ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως λίγοι, με συνέχουν, με μεθούν και με τραβούν σαν μαγνήτες προς το ιερό θυσιαστήριο.

Εδώ και καιρό δεν βγαίνει από τη σκέψη μου και αποτελεί μέρος των προσευχών μου η φράση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: ποίησόν με οίον θέλεις και ως θέλεις καν θέλω καν μη θέλω... Και να λοιπόν που κάτι τέτοιο πάει να γίνει στη ζωή μου. Προσεγγίζω την ύψιστη τιμή της Ιεροσύνης.

Η επιθυμία για τη διακονία του θυσιαστηρίου, χρόνια τώρα συντηρούνταν εντός μου σε λανθάνουσα κατάσταση, ώσπου εσείς Σεβασμιότατε με καλέσατε και μου προτείνατε την είσοδο στον τιμημένο κλήρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Από κει και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους" ευχαριστώντας όλους όσοι τον στήριξαν στη ζωή του αλλά και στην απόφαση του να εισέλθει στο ιερό θυσιαστήριο, με πρώτη την σύζυγο του Ιφιγένεια που σεβάστηκε την επιθυμία του και χαίρεται μαζί του.

Στη δική του προσλιαλιά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης του Κιλκίς κ. Εμμανουήλ τόνισε μεταξύ των άλλων:

"Εί τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος" έτσι και εσύ σήμερα εισέρχεσαι ως ο έσχατος των ανθρώπων εις τα Άγια των Αγίων, εις το Ιερό Θυσιαστήριο για να διακονήσεις τον Κύριον.

Να τηρείς, όπως αγωνιζόμαστε όλοι μας να κάνουμε, όχι το θέλημα του κόσμου αλλά το θέλημα του Θεού, να αγωνιστείς με τη στήριξη και τη βοήθεια της συζύγου σου για την Δόξα και το Μεγαλείο του Θεού".

Σε άλλο σημείο της ομιλία του τόνισε απευθυνόμενος στον χειροτονηθέντα: "Η λέξη διακονία τα λέει όλα. Διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού μας είναι και ο έχων την ονομασία και τον βαθμό του διακόνου, αλλά και ο πρεσβύτερος και ο επίσκοπος και ζούμε μέσα σ' αυτήν την ενότητα με στόχο την δοξολογία του ενός και αληθινού Θεού αλλά και την σωτηρία των αδελφών μας" ευχόμενος η έλευση του Παναγίου Πνεύματος να τον χαριτώσουν, να τον ενδυναμώσουν, να τον ενισχύσουν και να τον καθοδηγήσουν εις νομάς σωτηρίους.

Καλή Διακονία!

ΑΞΙΟΣ!!  ΑΞΙΟΣ!!

Πηγή: Ρομφαία

Οι Άγιοι είναι οι πνευματικοί μας οδοδείκτες. Τον δρόμο του Θεού, αυτοί μας τον δείχνουν. Και μας τον δείχνουν όχι βεβαίως ακαδημαϊκά, αλλά μέσα από την πνευματική τους εμπειρία. Με τις διδαχές τους και προπάντων με την ίδια τους την ζωή.

Οι Άγιοι, δηλαδή οι Άνθρωποι του Θεού, είναι οι δάσκαλοί μας και οι βοηθοί μας στον αγώνα για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Οι αγώνες τους οι πνευματικοί και οι διδασκαλίες τους έχουν ισχύ διαχρονική και ο λόγος τους είναι πάντοτε σύγχρονος, ακέραιος και ασφαλής.

Είναι θαυμαστό, το πόσο επίκαιροι αναδεικνύονται κάθε φορά, που καλούνται να δώσουν απαντήσεις σε προβλήματα είτε προσωπικά είτε γενικά της ζωής της Εκκλησίας μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επικαιρότητας του λόγου και των έργων των Αγίων μας αποτελεί ένας Άγιος καταγόμενος από την καρδιά της Μακεδονίας μας, από την Θεσσαλονίκη. Τον γιορτάζουμε στις 27 Νοεμβρίου και ονομάζεται Δαμασκηνός. Είναι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης.

Γεννήθηκε το 1520 στην Πόλη του Αγίου Δημητρίου. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και εκάρη μοναχός στην Αδελφότητα των Στουδιτών και στα 1560 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Το σύγγραμμά του με τον τίτλο ''Θησαυρός'' στήριξε αποφασιστικά το δούλο Γένος και απέτρεψε τον εκτουρκισμό των Ορθοδόξων Βουλγάρων.

Ο Γερμανός θεολόγος Στέφαν Γκέρλαχ, μολονότι εχθρικός προς την Ορθοδοξία, μας βεβαιώνει, ότι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης ήταν ένας από τους τρεις πιο μορφωμένους Ορθοδόξους Κληρικούς της εποχής του και μάλιστα ο πιο επαινετός ''λόγω της ιδιαιτέρας μετριοφροσύνης, ολιγάρκειας και των άλλων αρετών του''.(1)

Και πώς, αυτός ο ''λαμπράς παιδείας και άμετρης ταπεινοφροσύνης Επίσκοπος'', από τα μέρη του Λαγκαδά βρέθηκε στα μέρη της Μικράς Ρωσσίας, στην σημερινή Ουκρανία, δηλαδή;

Βρέθηκε εκεί ως ειδικός απεσταλμένος και έμπιστος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την αντιμετώπιση ενός πολύ μεγάλου και σοβαρού προβλήματος.

Και ποιο ήταν το εξαιρετικό αυτό πρόβλημα, για το οποίο στάλθηκε στην Ουκρανία, ως έξαρχος, ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης;

Από ποιόν κίνδυνο, έσπευσε ο Άγιος Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης, να σώσει τους Ορθοδόξους της Ουκρανίας;

Ο κίνδυνος προερχόταν από τους παπικούς και από την διάδοση της παναίρεσης του παπισμού. Μισσιονάριοι του πάπα διασκορπίστηκαν τότε σε ολόκληρη την χώρα και βάλθηκαν να παρασύρουν τους Ουκρανούς Ορθοδόξους διαδίδοντας τις ολέθριες κακοδοξίες τους.

Η αποστολή του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτη ήταν να αντιμετωπίσει την δράση των αιρετικών Λατίνων και να προστατέψει τους Ορθοδόξους Ουκρανούς από τις πλάνες του Βατικανού.

Ο αγώνας δεν ήταν εύκολος. Ο Άγιος είχε να παλέψει με τους ικανότερους και πλέον επιτήδειους συνεργάτες του πάπα. Το Πατριαρχείο το εγνώριζε αυτό πολύ καλά, γι΄αυτό και δεν απέστειλε τον οποιοδήποτε, αλλά διάλεξε προς τούτο την ''σοφία των Ελλήνων''.

Ο αγώνας για την αντιμετώπιση της αιρετικής προπαγάνδας των παπικών κράτησε για τον Επίσκοπο Δαμασκηνό επτά ολόκληρα χρόνια. Από το 1565 έως το 1572. Η κατάρτισή του, οι αρετές του και προπάντων η αγιότητά του έσωσαν τους Ορθοδόξους Ουκρανούς από την αίρεση του ρωμαιοκαθολικισμού και έδωσαν ένα καλό μάθημα στους μέχρι σήμερα αμετανόητους παπικούς.

Η επικαιρότητα του βίου και των διδαχών του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης, είναι τόσο φανερή και κατανοητή, που καθιστούν τις εξηγήσεις εντελώς περιττές.

Το συμπέρασμα είναι, ότι οι αγώνες του και η διδασκαλία του, αναφορικά με τα τεκταινόμενα αυτές τις ημέρες στην Πόλη των Ονείρων μας, δεν μπορεί παρά να ορίσουν, ως Ορθοδόξων, και την δική μας στάση.

Η Εκκλησία μας, άλλωστε, το τονίζει καθαρά: ''Εορτή Αγίου, μίμησις Αγίου''. Και ο νοών, νοήτω.

(1) . http://www.saint.gr/4349/saint

Πηγή: Θρησκευτικά