Εἰς τὰ 1828 εἰς τὴν Αἴγινα ἐπῆγεν ὁ Γεώργιος Μαυρομιχάλης νὰ ἐπισκεφθῆ τὸν Κυβερνήτη. Ἐφόρεσε τὴν λαμπρότερη ἐνδυμασία του, βουτημένη εἰς τὸ μάλαμα· ἐγελοῦσαν τὰ φορέματά του, ἐγελοῦσε ἡ καρδιά του, διατὶ ὁ νέος εἶχε κλίσιν πρὸς τὸν Κυβερνήτην· τὸν ἔδεχθη αὐτὸς ἀλλὰ τοῦ εἶπε: Δὲν σ’ ἐπαινῶ διὰ τὰ φορέματά σου· καὶ πρὶν πατήσω τὰ χώματα τὰ Ἑλληνικά,καὶ ἀφοῦ ἦλθα καὶ εἶδα τὸ ἐβεβαιώθηκα, εἶναι καιροὶ ποὺ πρέπει νὰ φοροῦμε ὃλοι ζώνη δερματένια, καὶ νὰ τρῶμεν ἀκρίδαις μὲ ἂγριο μέλι·

Εἶδα πολλὰ εἰς τὴν ζωήν μου, ἀλλά σὰν τὸ θέαμα ὅταν ἔφθασα ἐδῶ εἰς τὴν Αἴγινα, δὲν εἶδα τί παρόμοιο ποτέ, καὶ ἄλλος νὰ μὴν τὸ ἰδῆ· προεῖδα μεγάλα δυστυχήματα διὰ τὴν πατρίδα, ἂν ἐσεῖς δὲν θὰ εἶσθε σύμφωνοι μαζί μου καὶ ἐγὼ μὲ ἐσᾶς. Ζήτω ὁ Κυβερνήτης ὁ σωτήρας μας, ὁ ἐλευθερωτής μας, ἐφώναζαν γυναῖκες ἀναμαλιάραις, ἄνδρες μὲ λαβωματιαῖς πολέμου, ὀρφανὰ γδυτά, κατεβασμένα ἀπὸ ταῖς σπηλιαῖς· δὲν ἦτον τὸ συναπάντημά μου φωνὴ χαρᾶς, ἀλλὰ θρῆνος· ἡ γῆ ἐβρέχετο ἀπὸ δάκρυα, ἐβρέχετο ἡ μερτιὰ καὶ ἡ δάφνη τοῦ στολισμένου δρόμου ἀπὸ τὸν γιαλὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν· ἀνατρίχιαζα, μοῦ ἔτρεμαν τὰ γόνατα, ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἔσχιζε τὴν καρδίαν μου· μαυροφορεμέναις, γέροντες μοῦ ἐζητοῦσαν νὰ ἀναστήσω τοὺς ἀποθαμένους τους, μανάδες μοῦ ἔδειχναν εἰς τὸ βυζὶ τὰ παιδιά τους, καὶ μοῦ ἔλεγαν νὰ τὰ ζήσω, καὶ ὅτι δὲν τοὺς ἀπέμειναν παρὰ ἐκεῖνα καὶ ἐγώ…

Υἱὲ τοῦ Μαυρομιχάλη, διὰ νὰ μὲ τιμήσης ἦλθες εὐμορφοστολισμένος· τὸ ἐννοῶ καὶ σὲ ἀγαπῶ, ὅθεν καὶ σοῦ ἀνοίγω τὴν καρδίαν μου.

Ἦλθεν εἰς τὴν πατρίδα σας ἕνας ὁμογενὴς περισσότερος, δὲν ἤφερα ξένους ὁπλοφόρους, συνοδίαν μου ἔχω μόνον τὴν πειθώ, τὸ φίλεργον, καὶ τίμια γηρατεῖα· ὄχι ἐσύ, ποῦ εἶσαι νέος, ἀλλὰ οἱ πλέον, πλέον γέροντες δὲν ἔχετε γνῶσιν λευκαμένην ἀπὸ παλαιότητα καιροῦ.

Ὡς ψάρι εἰς τὸ δίκτυ σπαράζει εἰς πολλοὺς κινδύνους ἀκόμη ἡ Ἑλληνικὴ ἐλευθερία. Μοῦ ἐδόσατε τοὺς χαλινοὺς τοῦ κράτους· τίνος κράτους; μετροῦμε εἰς τὰ δάκτυλα τὴν ἐπικράτειάν μας, τ’ Ἀνάπλι, τὴν Αἴγινα, Πόρον, Ὕδραν, Κόρινθον, Μέγαρα, Σαλαμίνα.

Ὁ Ἰβραΐμης κρατεῖ τὰ κάστρα καὶ τὸ μεσόγειον τῆς Πελοπόννησου, ὁ Κιουτάγιας τὴν Ρούμελη, πολλὰ νησιὰ βασανίζονται ἀπὸ αὐτεξούσιον στρατιώτην καὶ ἀπὸ πειρατείαν, τὰ δύο μεγάλα καράβια σας, εἶναι ἁραμμένα ’ξαρμάτωτα εἰς τὸν Πόρο, ἡ Ἀθήνα ἒφαγε πέρυσι τοὺς ἀνδρειοτέρους τῶν Ἑλλήνων.

Ποῦ τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ ἔθνους; Ἀκούω, ἐπουλήσατε καὶ τὴν δεκατιὰ τοῦ φετεινοῦ ἔτους πρὶν ἀκόμη σπαρθῆ τὸ γέννημα· ὁ τόπος εἶναι χέρσος, σπάνιοι οἱ κάτοικοι, σκόρπιοι εἰς τὰ βουνὰ καὶ εἰς τὰ σπήλαια· τὸ δημόσιον εἶναι πλακωμένο ἀπὸ δύο ἑκατομμύρια λίραις στερλίναις χρέος, ἄλλα τόσα ζητεῖτε οἱ στρατιωτικοί, ἡ γῆ εἶναι ὑποθηκευμένη εἰς τοὺς Ἄγγλους δανειστάς· ἀνάγκη νὰ τὴν ἐλευθερώσωμεν μὲ τὴν ἰδίαν ἀπόφασιν, ὡς θὰ τὴν ἐλευθερώσωμεν καὶ ἀπὸ τὰ ἂρματα τοῦ Κιουτάγια καὶ τοῦ Αἰγυπτίου.

Δὲν λυποῦμαι, δὲν ἀπελπίζομαι· προτιμῶ αὐτὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ πόνου καὶ τῶν δακρύων παρὰ ἄλλο· ὁ θεὸς μοῦ τὸ ’δωσε, τὸ πέρνω, θέλει νὰ μὲ δοκιμάση· εἶμαι ἀπὸ τὴν φυλήν σας, εἰς ἕνα μνῆμα μαζὺ μὲ ’σᾶς θὰ θαφτῶ· ὅ,τι ἔχω ζωήν, περιουσίαν, φιλίαις εἰς τὴν Εὐρώπην, κεφάλαια γνώσεων ἀποκτημένα ἀπὸ τόσα θεάματα καὶ ἀκροάματα συμβάντων τοῦ κόσμου τῆς ἡμέρας μου, τὰ ἀφιερόνω εἰς τὴν κοινὴν πατρίδα, ἂς ὑψώσωμεν τὸ μεγαλεῖον της, ὥστε ὃποιος θελήσει, δυσκόλως νὰ τὸ ταπεινώση, στερεωμένο εἰς ρίζαις ἀρετῆς εἶναι ἀκαταμάχητον.

Ἐκάματε ἔργα πολεμικὰ ἀθάνατα· Βασιλεῖς καὶ ’Ἔθνη σᾶς ἐπαίνεσαν, ἀλλὰ πίστευσέ μου, διὰ πολυετίαν ἀκόμη ἡ ζώνη τοῦ Προδρόμου πρέπει νὰ ἦναι στολισμός σας, ὂχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα.

Ὡς οἱ παλαιοὶ ἥρωες ἢ Βασιλεῖς τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ φυτεύωμεν δένδρα, νὰ ἀνοίγωμεν δρόμους, νὰ παλεύωμεν μὲ τὰ θηρία τοῦ δάσους, νὰ δέσωμεν τὴν κοινωνίαν μας μὲ νόμους σύμφωνους μὲ τὸ ἔθνος μας· οὔτε ὀπίσω οὔτε ἐμπρός τοῦ καιροῦ μας· μὴ μοῦ ζητεῖτε ζωγραφίαις πολύτιμαις εἰς οἰκοδόμημα ἀκόμη ἀτελείωτον.

Μέτρον μας καὶ ἄστρο: εἰς δεινὰ Ἑλληνικὰ θεραπεία Ἑλληνική. Μὲ τὸ στόμα μας, ὂχι ὡς οἱ χειρουργοί τῆς Εὐρώπης κόφτοντας, ἀλλὰ μὲ τὸ στόμα μας νὰ βυζαίνομεν τὸ ἔμπυο της πατρίδος, διὰ νὰ τὴν γιάνωμεν… ἐπειδὴ κάθε τόπος ἔχει χωριστὰ τὸ μυστήριον τῆς ζωῆς του, τὸν νόμον τῆς εὐτυχίας του, ἂν πλανεθῆ ὁ ἑλληνισμός μας καὶ σηκωθῆ σκοτάδι μεταξὺ μας ὥστε ἐσεῖς νὰ μὴ διαβάζετε εἰς τὴν καρδίαν μου, θολοθοῦν καὶ ’μὲ οἱ ὀφθαλμοί, ποῖος ἠξεύρει… ποῦ θὰ ’πᾶμε, τί θὰ γινοῦμε; …

Κατεβαίνω πολεμιστὴς εἰς τὸ στάδιον, θὰ πολεμήσω ὡς Κυβέρνησις, δὲν λαθεύομαι, τὸν ἔρωτα τῶν προνομίων ποῦ εἶναι φυτευμένος εἰς ψυχαῖς πολλῶν, τὰ ὀνειροπολήματα τῶν λογιωτάτων, ξένων πρακτικῆς ζωῆς, τὸ φιλύποπτο, κυριαρχικὸ καὶ ἀνήμερον ἀλλοεθνῶν ἄνδρων. Ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας ἂν βασιλεύη τὴν καρδίαν μας, Θεὸς ζηλότυπος, μόνον τὸ αἴσθημα τὸ Ἑλληνικὸ- ὁ φιλὴκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης».

Εἴθε οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος νὰ ἦναι βοηθοί μου καὶ πρῶτος ἐσύ· μφορὴς πολυτελῆ φορέματα ἀτέριαστα μὲ τὴν ἔνδειαν τῶν πολλῶν καὶ κεφάλαιο θαμένο, ἀχρησίμευτο· ἢ ἄφορμη, ἡ ἀπόκτησίς του, κακῶν ὀρέξεων καὶ πράξεων· μὴ θέλεις ἄλλο στολίδι καὶ καύχημα εἰμὴ ὅτι εἶσαι ἀπὸ οἰκογένεια δοξασμένη, ποῦ τόσο ἔχυσε αἷμα ἀνδρειωμένο διὰ τὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος».

Πηγή: (Ἀπὸ τὰ Ἀπομνημονεύματα τοῦ Θεόδωρου Κολολοτρώνη), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Οι επιλεγέντες από την Πολιτεία για να αναμορφώσουν τα Θρησκευτικά δεν σκέφτονται και σχεδιάζουν σε επίπεδο Ορθόδοξης Θεολογίας αλλά μ' ένα πνεύμα μετανεωτερικό, άθρησκο και διεθνιστικό

Eχουμε γράψει επανειλημμένως ότι η διδασκαλία σε ορθόδοξους μαθητές μιας πολυθρησκειακής διδασκαλίας, που, ως γνωστόν, περιλαμβάνει ετερόδοξα και ετερόθρησκα στοιχεία, δεν είναι συμβατή με την ορθόδοξη πίστη και την παράδοση. Διαχρονικά, ποτέ και πουθενά στον πνευματικό χώρο της Ορθοδοξίας δεν έχει συμβεί να δεχθεί και να υιοθετήσει η πιστή και ορθοτομούσα την αλήθεια Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού να διδάσκεται σε μέλη της, μικρά ή μεγάλα, η ορθόδοξη πίστη τους αναμεμειγμένη με θρησκευτικές ή μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις ή δοξασίες.

Σήμερα είναι πλέον σαφές ότι οι επιλεγέντες και ορισθέντες από την ελληνική Πολιτεία για να αναμορφώσουν το μάθημα των Θρησκευτικών σκέφτονται και σχεδιάζουν σε επίπεδο όχι Ορθόδοξης Θεολογίας αλλά με το πνεύμα της εκκοσμίκευσης, δηλαδή με ένα μετανεωτερικό, άθρησκο και διεθνιστικό πνεύμα, που κινείται στο πλαίσιο προσαρμογής της Παιδείας στους σχεδιασμούς όλων όσοι θέλουν να ομογενοποιήσουν πολιτισμικά και θρησκευτικά την ανθρωπότητα στην πορεία της προς μια σχεδιαζόμενη παγκόσμια διακυβέρνηση. Εκείνοι που σχεδιάζουν την παγκοσμιοποίηση προχωρούν στην ολοκλήρωσή της μέσω χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων και προγραμματισμών στον χώρο της Παιδείας με την καλλιέργεια στα σχολεία μιας πολυπολιτισμικής και πολυθρησκειακής συνείδησης. Η Εκκλησία της Ελλάδος, κατανοώντας κατ' αρχάς το πρόβλημα, αποφάσισε και απαίτησε συνοδικά να έχουν οι μαθητές του ελληνικού σχολείου προγράμματα και βιβλία με ορθόδοξο χριστιανικό προσανατολισμό.

Το υπουργείο Παιδείας όμως θέλει να διδάσκεται πλέον η ορθόδοξη πίστη ως μία εκ των πολλών διδασκόμενων θρησκειών, με τη μορφή ενός συνονθυλεύματος πολυθρησκειακών στοιχείων, δηλαδή, όπως αναφέρεται στα πολυθρησκειακά προγράμματά του, μια «διευρυμένη γνώση “γύρω από τις θρησκείες” αλλά και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις που νοηματοδοτούν τον ανθρώπινο βίο». Στόχος των νέων προγραμμάτων είναι η καλλιέργεια ενός ανθρώπου όχι με μία αλλά με πολλαπλή και ποικίλη θρησκευτική και πολιτισμική ταυτότητα, ενός ανθρώπου με μεικτά χαρακτηριστικά σε όλες τις φυσικές, πνευματικές και πολιτισμικές εκφάνσεις του. Στο πλαίσιο αυτής της νέας πολυπολιτισμικής και πολυθρησκειακής παιδείας, θεωρείται ξεπερασμένο πρότυπο ανθρώπου ο ορθόδοξος ως μονοθρησκευτικός ή ο Ελληνας ως μονοπολιτισμικός. Στα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών, μάλιστα, αναφέρεται ότι ο στόχος τους είναι να προσανατολίσουν «το ενδιαφέρον των μαθητών στην ποικιλία των θρησκευτικών δυνατοτήτων και ηθικών αντιλήψεων».

Αυτό το μείγμα της πολλαπλότητας από επιστημονικής, παιδαγωγικής και, κυρίως, ορθόδοξης θεολογικής πλευράς είναι ακατάλληλο και απορριπτέο, διότι οδηγεί σε έναν πολιτισμικό και θρησκευτικό αποπροσανατολισμό και σε μια ομογενοποίηση των νέων μας - με άλλα λόγια, στην εξαφάνιση της ταυτότητας, της διαφοράς και της ετερότητάς τους. Αλλωστε, στο πλαίσιο αυτό της αλλοίωσης των ταυτοτήτων, καλλιεργείται και η νεοεισαχθείσα τόσο στα ευρωπαϊκά όσο και στα ελληνικά σχολεία θεματική των έμφυλων ταυτοτήτων, προκειμένου να αλλοιωθεί και να εκφυλιστεί η αντίληψη ότι ο άνθρωπος έχει ως χαρακτηριστικό του να είναι άρρην και θήλυ.

Η γενική «μετάλλαξη», λοιπόν, ως μοντέλο εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης επεκτείνεται μέσω της Παιδείας, εκτός από τη διατροφική αλυσίδα, και στο οντολογικό, ηθικοπνευματικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό επίπεδο. Από ό,τι βλέπουμε, μάλιστα, τα προγράμματα εκπαίδευσης δεν σχεδιάζονται πλέον από παιδαγωγούς, θεολόγους, φιλοσόφους και ψυχολόγους με επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της ανθρωπότητας, διότι οι επιδράσεις που ασκούν θεωρούνται «κλειδιά» και εργαλεία αναπροσαρμογής ή ρύθμισης των συνειδήσεων των μαθητών, για να μπορέσουν οι τελευταίοι να προσαρμοστούν στις διαδικασίες εξέλιξης της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που κινδύνεψε η ανθρωπότητα από τέτοιας μορφής παγκόσμιους πλανητάρχες.

Το πρόβλημα δεν είναι να ελέγξουμε τι κάνουν όλοι αυτοί, αφού αυτό είναι αδύνατον, αλλά τι κάνουμε εμείς ενώπιον τέτοιων κινδύνων. Σε ποιον βαθμό, δηλαδή, υπάρχει σε εμάς, ως ζώσα Εκκλησία, μια αληθινή εν Χριστώ πνευματικότητα, που να έχει την παρρησία να ζητεί την επενέργεια του Πνεύματος της Αληθείας. Το Πνεύμα της Πεντηκοστής της Εκκλησίας, που είναι παρόν, πληροί τα πάντα και δίνει αληθινή ζωή, ζωντάνια και δύναμη στους πιστούς χριστιανούς, για να επικοινωνούν με τον πραγματικό κυβερνήτη του κόσμου, που είναι ο Δημιουργός του, ο τα πάνθ' ορών, ο αληθινός Τριαδικός Θεός, και να Του ζητούν με πίστη να βοηθά και να προστατεύει τον κόσμο από τους επίδοξους και τους αντίθεους καταπατητές του. Ταυτόχρονα όμως οι χριστιανοί, με το Πνεύμα της Πεντηκοστής, έχουν, όπως λέει ο Δ. Σολωμός, «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής» και με την εγρήγορση και το αγιοπνευματικό αντιστασιακό πνεύμα τους δεν επιτρέπουν στο αντίθεο πνεύμα της εκκοσμίκευσης να εφαρμόζει δαιμονικά σχέδια στον κόσμο.

Είναι πλέον γνωστό ότι οι ιθύνοντες του υπουργείου και του ΙΕΠ παντού και πάντοτε ψευδολογούν και παραπλανούν, θέλοντας να παρουσιάσουν τα πολυθρησκειακά, ακατάλληλα και θολωμένα προγράμματά τους ως ορθόδοξα, δηλαδή να χρυσώσουν το δηλητηριώδες χάπι τους. Το ερώτημα είναι όμως το εξής: Εμείς τι κάνουμε; Η Σύνοδος της Εκκλησίας μας τι κάνει; Η εξ Αρχιερέων Επιτροπή, που επελέγη για τον διάλογο της Εκκλησίας με όλους αυτούς, τι κάνει; Τι θα γίνει, άραγε, όταν ο ελληνικός λαός διαβάσει τους φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, που αποφάσισε ο υπουργός Παιδείας να τυπωθούν και να διανεμηθούν στους μαθητές; Τους είδε και τους έλεγξε η Επιτροπή της Εκκλησίας;

Τους έφερε στη Σύνοδο για έγκριση πριν από το «τυπωθήτω»; Ποια είναι τα αποτελέσματα του διαλόγου; Με έξι διαλογικές συναντήσεις πρόλαβε η επιτροπή να ελέγξει και να διορθώσει δομικά τα προγράμματα και τους οδηγούς του εκπαιδευτικού για το γυμνάσιο και το λύκειο, που αριθμούν συνολικά γύρω στις 550 σελίδες και που, κυριολεκτικά, πλημμυρίζουν από το πνευματικό δηλητήριο του θρησκευτικού συγκρητισμού και της σύγχυσης; Χρειάζεται μεγάλη προσοχή εκ μέρους όλων των εκκλησιαστικών παραγόντων ως προς τη στάση τους απέναντι στο «καυτό» και ευαίσθητο αυτό θέμα των προγραμμάτων των Θρησκευτικών. Διότι όλοι θα ήθελαν να λύσει η Εκκλησία το πρόβλημα και κανείς δεν θα ήθελε να γίνει μέρος του προβλήματος που έχει δημιουργήσει η Πολιτεία με την προσπάθειά της να μεταλλάξει όχι μόνο τα προγράμματα, τον προσανατολισμό, τον σκοπό και την ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά, κυρίως και πρωτίστως, την ορθόδοξη πίστη, τη συνείδηση και την ταυτότητα του ελληνικού λαού.

Πηγή: Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια, Δημοκρατία

Τὸ Colour Day διοργανώνεται στὴν Ἑλλάδα ἐδῶ καὶ τρία χρόνια (2015).

Παράλληλα, τρέχουν και άλλες διοργανώσεις στη χώρα από άλλους φορείς, με κοινό χαρακτηριστικό την μίμηση της γιορτής των Ινδών, "Χόλι" και το πασάλειμμα με τα χρώματα. Κανείς από τους διοργανωτές δεν ισχυρίζεται ότι τελείται ινδουιστική λατρεία. Οι ινδουιστές όμως παραδέχονται ότι προσπάθησαν να εκμοντερνίσουν την γιορτή για να γίνει ελκυστική στους νέους της Δύσης.

Καθώς η δυτική κουλτούρα δεν είναι εξοικειωμένη με το ινδουιστικό ειδωλολατρικό πάνθεον, επιχειρείται πλάγια προσέγγιση, όπως γίνεται με τη γιόγκα εδώ και χρόνια που εμφανίζεται στη Δύση ως δήθεν σωματική άσκηση, ενώ αποτελεί στοιχείο της ινδ. θρησκείας και είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη μας.

Ως ορθόδοξοι είναι αδιανόητο να συμμετέχουμε σε ειδωλολατρικές γιορτές, ακόμα κι αν παρουσιάζονται ως νεανικά άθρησκα φεστιβάλ.

Το βίντεο είναι μόνο προς ενημέρωση των ορθοδόξων πιστών.

Δεν διεκδικείται κανένα πνευματικό δικαίωμα και δεν επιχειρείται παραβίαση δικαιωμάτων.

Τα δικαιώματα ανήκουν στους ιδιοκτήτες των βίντεο και της μουσικής που χρησιμοποιήθηκαν.

Πηγή: Κατευθυνθήτω

Ἀπὸ τὰ παλιὰ-παλιά τα χρόνια οἱ ἀνυπόγραφες ἐπιστολές, τὰ ψευδεπίγραφα καὶ τὰ ἀπόκρυφα ὑπῆρξαν μεγάλη τυράγνια γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Τουλάχιστον παλιὰ ἦταν γραμμένα μὲ τὸ χέρι καὶ ἀπὸ τὸν γραφικὸ χαρακτήρα μποροῦσες νὰ γνωρίσης καὶ τὸ πρόσωπο. Τώρα, ἀραδιασμένα τὰ γράμματα στὶς μηχανές, ποῦ νὰ μαντέψης τὸν συντάκτη; Ἔπειτα, τὰ παλιά τα χρόνια λίγοι βαστούσανε κοντυλοφόρο. Τώρα καὶ οἱ κόττες ἀραδιάζουν γράμματα στὶς περγαμηνές.
Μοῦ γράφει ἕνας ἄγνωστος: «Μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῆς Μεγάλης Συνόδου διώκονται ἀπηνῶς οἱ ἀντιφρονοῦντες μοναχοί. Πηγαίνει ὁ κρατῶν στὸ κελλὶ τοῦ μοναχοῦ ποὺ δὲν μνημονεύει μὲ τὸν χωροφύλακα.
- Φύγε ἀπὸ τὸ κελλί.
- Δὲν φεύγω. Κοπίασα νὰ τὸ στήσω, στερήθηκα νὰ τὸ ἀνακαινίσω.

Καὶ ὁ κρατῶν στὸν χωροφύλακα:
- Βαλ' του χειροπέδες!
Καθόλου δὲν μὲ ἀναπαύη ὁ τρόπος αὐτός. Ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ διακηρύττουμε ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς ἐλευθέρωσε κι ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει αὐτὴν τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, εἶναι κρίμα καὶ μεγάλο νὰ διώκονται ἀπηνῶς μοναχοὶ καὶ οἱ μουσουλμάνοι νὰ ἀπολαμβάνουν κάθε ἐλευθερία καὶ προστασία καὶ μάλιστα ὑπερπροστασία ἀπὸ τοὺς ταγοὺς καὶ τοῦ....
κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ μουσουλμάνοι εἶναι «ἀδελφοί μας» καὶ οἱ μοναχοὶ παλιόσκυλα, ποὺ πρέπει νὰ τοὺς σύρουμε χειροδέσμιους ἔξω στοὺς δρόμους!

Αὐτὰ ἔκαναν καὶ οἱ κρατοῦντες στὴν Ἐκκλησία τὰ χρόνια τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου καὶ δημιουργήθηκε τὸ μέγα καὶ δυσεπίλυτο πρόβλημα τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ, τὸ ὁποῖο θὰ διαιωνίζεται μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, γιατί οἱ ἐπιτήδειοι, κοντὰ στὸ ἡμερολόγιο ἀνασκάλεψαν καὶ τὶς κινήσεις τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐκ μέρους τῆς κρατοῦσας Ἐκκλησίας. Ἡ κομματιασμένη αὐτὴ «Ἐκκλησία» τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἀπορρόφησε τοὺς εὐλαβεῖς χριστιανοὺς καὶ τοὺς δηλητηρίασε μὲ τὰ πιὸ σύγχρονα καὶ παλιὰ φαρμάκια. Καὶ δυστυχῶς καὶ ἡ Πολιτεία τοὺς ἀνέχεται περισσότερο ἀπὸ τὴν κρατοῦσα Ἐκκλησία γιὰ λόγους ψηφοθηρίας. Σὰν τοὺς κοπρομανίτες φυτρώνουν κάθε μέρα παρατάξεις γιὰ ἀσήμαντες καὶ γελοῖες αἰτιολογίες. Καὶ κατήντησαν τὸ ἀντάρτικο μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία. Τὸ ὅτι τράβηξαν τὴν εὐσεβῆ μερίδα τοῦ λαοῦ τὸ ἔζησα τὰ χρόνια τῆς διακονίας μου στὴν Μονὴ Προυσού. Οἱ νεοημερολογίτες προσέρχονταν στὴν Παναγία σὰν νὰ ἤθελαν νὰ ἐπισκεφθοῦν τὰ ἀκρογιάλια καὶ τὰ ὀρειβατικὰ καταφύγια. Ὁ παλιοημερολογίτης ὅμως ἐρχότανε σεμνὰ ἐνδεδυμένος, μὲ τὸ ζυμωτὸ πρόσφορό του καὶ τὰ δῶρα του στὴν Παναγία.

Δὲν εἶμαι «ζηλωτής», ἄλλ' οὔτε καὶ οἰκουμενιστής. Δὲν ἀναπαύομαι καθόλου νὰ βλέπω τὸν Πατριάρχη νὰ προσεύχεται καὶ νὰ φωτογραφίζεται μὲ τὸν πάπα καὶ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἐτεροθρήσκους. Καὶ περίμενα ἡ Σύνοδος αὐτὴ νὰ στηλιτεύση τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ὄχι νὰ τὸν ἑδραιώση καὶ συνοδικῶς. Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς διαλόγους τίποτε δὲν κέρδισε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μᾶλλον σύγχυση ἐπέφεραν στὸν κόσμο καὶ ἄλγος στοὺς ἀληθινὰ εὐσεβεῖς χριστιανούς.

Ὡς μαθητὴς τῆς Πατμιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, ρώτησα τὸν νεροκουβαλητὴ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἀφοῦ μᾶς ἔκανε μακρὰ ὁμιλία γι' αὐτὴν τὴν κίνηση, ποὺ δὲν θέλω νὰ τὴν χαρακτηρίσω οὔτε ἐκκλησιαστικὴ οὔτε θεολογική, περισσότερο θὰ τὴν ὀνομάσω πολιτική,

- Καὶ πότε, σεβασμιώτατε, βλέπετε αὐτὴν τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν;

Καὶ μοῦ ἀπαντᾶ:

- Παιδί μου, αὐτὸ εἶναι ἐσχατολογικὸ πρόβλημα. (!)

Ἄρα οὔτε ὁ ἴδιος δὲν πίστευε σὲ αὐτὰ ποὺ ἔκανε.

Τὸ μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου μου δὲν τὸ σταματῶ, παρὰ μόνον ἂν τὸν δικάση Σύνοδος. Δὲν θέλω νὰ σχίζω τὴν Ἐκκλησία. Θεωρῶ ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία ποὺ μπορεῖ νὰ διαπράξη κανεὶς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὄχι. Δὲν πιστεύω σ' αὐτὲς τὶς κινήσεις, ἀλλὰ δὲν κόβω καὶ τὸ μνημόσυνο. Ἄλλωστε, κανένας κανόνας τῆς Ἐκκλησίας δὲν μοῦ ἐπιβάλλει νὰ τὸ κάνω. Δὲν συμφωνῶ μὲ δοξασίες ὅπως αὐτὴν ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἄλλες πολλές, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ποὺ δὲν μαρτυροῦνται καὶ δὲν κατοχυρώνονται οὔτε ἀπὸ τὴν Γραφὴ οὔτε ἀπὸ τὴν Παράδοση. Μένω ἐν τῇ Ἐκκλησία καὶ μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι καὶ πόνο ψυχῆς λέγω στὴν μάννα μου:

- Μάννα Ἐκκλησία, δὲν βρίσκω ἀνάπαυση στὰ λόγια σου. Βοήθησε μέ. Μὴ μὲ ἀφήνης νὰ τυραννιέμαι σὲ δρόμους στενωποὺς καὶ ἀδιέξοδους.

Ἡ ὀρθόδοξη ὁμολογία εἶναι δύσκολη. Δὲν βαστιέται ὅμως μὲ ἐξάρσεις καὶ ἐκρήξεις, ἀλλὰ μὲ φόβο Θεοῦ καὶ βαθειὰ πίστη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ μυστικὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι κεφαλὴ καὶ ἐμεῖς ὅ,τι θέση καὶ νὰ κρατᾶμε, πρώτου, δεύτερου, τρίτου, εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἰσότιμα καὶ ὑπεύθυνα, καὶ συνειδητὰ πιστεύουμε ὅτι πύλαι ἅδου, ποὺ εἶναι οἱ αἱρέσεις, δὲν θὰ καταλύσουν τὴν Ἐκκλησία. Πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε σὲ κάθε σύναξη ὅτι εἶναι μία ἡ Ἐκκλησία, καθολικὴ καὶ ἁγία, καὶ ἄθελά μας ὅλοι κάνουμε τὸν σταυρό μας στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς ὁμολογίας, χωρὶς νὰ μᾶς τὸ ἔχη διδάξει κανένας. Σὲ οὐδεμία ἄλλη «ἐκκλησία» πιστεύουμε, εἴτε κρατᾶ ἴχνη ἀλήθειας εἴτε διακυβεύει τὴν ἀλήθεια.

Ὁ Χριστὸς νὰ κρατάη τὴν Ἐκκλησία του, γιατί ἅμα χάσουμε τὴν πίστη στὴν μία Ἐκκλησία, τὴν ἁγία, τότε ὅλα τα ἄλλα θὰ πᾶνε περίπατο. Δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία μία σφαίρα ποὺ κυλᾶ μέσα στὸν χρόνο καὶ προσκολλᾶται πάνω της κάθε ἐξυπνάδα ἐκκοσμικεύσεως, εἴτε αὐτὴ εἶναι θεολογικὴ εἴτε ἠθική, ἀλλὰ παραμένει πάντοτε καθαρὴ ἀπὸ προσμίξεις καὶ μπαροῦφες τῆς ἀκαδημαικῆς θεολογίας. Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἀκαδημαικὴ θεολογία, ἔχουμε ἀσκητικὴ θεολογία καὶ μαρτυρικὴ θεολογία. Ἀσκήτεψε πρῶτα, ὁμολόγησε, νήστεψε, ἀγρύπνησε, προσευχήσου, γιὰ νὰ πιστέψω ὅτι ὁ λόγος σου εἶναι ἀληθινός. Τὶς γνῶμες σου τὶς ὑπερήφανες κράτησε τὲς γιὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ τοὺς δικούς σου, καὶ τὰ κάλπικα «νομίσματά» σου, απ' ὅπου καὶ νὰ τὰ μοιράζης, ἃς εἶναι πρὸς ἐξαφάνισή σου. Ἀμήν.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Όπως αναφέρει σχετικά η Γενική Διευθύντρια της Εθνικής Τράπεζας «η Εθνική Τράπεζα καινοτομεί για μία ακόμη φορά, προσφέροντας την πρώτη wearable υπηρεσία πληρωμών η οποία θα διατίθεται σε λίγες ημέρες και στην εγχώρια αγορά.

Περί τίνος πρόκειται;

Πρόκειται για προπληρωμένη κάρτα VISA, η οποία διατίθεται σε μορφή wearable – βραχιολιού με ενσωματωμένη τεχνολογία ανέπαφων συναλλαγών.

Η κάρτα-βραχιόλι διαφημίζεται δεόντως ως ένα πρωτοπόρο προϊόν, αφού «το αδιάβροχο υλικό του i-bank payband Visa, καθώς και ο μοντέρνος σχεδιασμός του σε ποικιλία χρωμάτων, επιτρέπουν τη χρήση του παντού αντί μετρητών –από το γυμναστήριο, τη βραδινή έξοδο μέχρι και την παραλία– επιτρέποντας στον κάτοχό του να κάνει τις συναλλαγές του ανέπαφα, χωρίς να χρειάζεται μαζί του το πορτοφόλι, αφού το φορά συνέχεια στο χέρι του».

Και εύκολα και γρήγορα, και με ασφάλεια, με ποικιλία χρωμάτων, και με μοντέρνο σχεδιασμό. Όλα καταπληκτικά, όλα τέλεια, ένα βραχιόλι, όπως ακούγεται σχεδόν κόσμημα, που μόνο ορισμένους «καθυστερημένους» δεν θα γοητεύσει.

Σύμφωνα και με τον Γενικό Διευθυντή της Visa «το i-bank payband Visa σίγουρα θα κάνει την διαφορά. Είναι διαφορετικό, είναι όμορφο, είναι ασφαλές, είναι γρήγορο, είναι εύχρηστο μέσο πληρωμών και αποτελεί ένα πρωτοποριακό προϊόν για την ελληνική αγορά, το οποίο εκτιμάται ότι θα τύχει ευρείας αποδοχής από το καταναλωτικό κοινό και ειδικά τους νέους».

Ειδικά, λοιπόν, για τους νέους. Που προσαρμόζονται υποτίθεται πιο γρήγορα στις «καινοτομίες», που έχουν πλέον εκπαιδευθεί να καταναλώνουν τέτοιου τύπου νέα προϊόντα.

Ακόμα, λοιπόν, ένα βήμα πιο κοντά στην πλήρη κατάργηση των μετρητών και φυσικά στον πλήρη έλεγχο οποιασδήποτε συναλλαγής, με πλήρη έλεγχο κάθε μετακίνησης, και πλήρους καταγραφής των «ιδιαιτεροτήτων» που έχουν να κάνουν με τις προτιμήσεις, τις συνήθειες, τον χαρακτήρα όσων θα φορούν και θα χρησιμοποιούν την κάρτα-βραχιόλι.

Ο «Μεγάλος Αδελφός» «ψηλώνει» και άλλο και θα γιγαντώνεται όσο περισσότεροι γονατίζουν μπροστά του λατρεύοντας τις νέες «ανέσεις», τις νέες «ευκολίες», ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ…

Πηγή: Ελεύθερη Ελλάδα, ID-on't renounce my freedom

Πριν από ένα χρόνο η Jane Marie έγινε "Jay" και όλοι αποδέχθηκαν τη νέα του ταυτότητα, όμως, δυστυχώς, αυτό το κορίτσι αυτοκτόνησε στα 13 του χρόνια. Τώρα οι γονείς του πιστεύουν ότι η «αλλαγή φύλου» δεν ήταν η λύση.

«Ο» δεκατριάχρονος Jay Griffin αυτοκτόνησε πριν από δύο εβδομάδες στην Αλαμπάμα (ΗΠΑ), λίγο αφότου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που «άλλαξε φύλο», καθώς γεννήθηκε κορίτσι με το όνομα Jane Marie.

Ο πόνος της οικογένειας είναι τόσο βαρύς, που αναρωτιόνται τώρα αν η υποστήριξή τους στην «αλλαγή φύλλου», ήταν μια καλή ιδέα, ή αν αυτό έκανε να γεμίσει το παιδί τους με περισσότερο άγχος παρά να το μειώσει.

Οι γονείς, Matt και Erin, δήλωσαν σε συνέντευξή τους στο al.com: «Ο Jay δεν ήταν έτοιμος να βγει δημόσια ως τρανς στην έκτη τάξη. Δεν ήταν πραγματικά έτοιμος. Είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία, αλλά τα σχολεία είναι πάντα πολύ προσεκτικά».

Η Erin, η οποία εξακολουθεί να μιλά για την κόρη της ως «Jay» αγωνίστηκε μαζί της κατά της κατάθλιψης και του άγχους που αντιμετώπιζε. «Ήμασταν κάτω από την φροντίδα ενός ψυχολόγου από την πρώτη μέρα».

Το παιδί παρακολουθούσε ομαδική θεραπεία και τον Φεβρουάριο άρχισε να παίρνει φάρμακα για να ‘αλλάξει φύλο’. «Είχε σκαμπανεβάσματα. Ποιος ξέρει αν αυτό βοήθησε; Φαινόταν να είναι ένα πρόβλημα ανισορροπίας. Ήμασταν ακόμα στην προσαρμογή της φαρμακευτικής αγωγής, αλλά αυτά τα πράγματα χρειάζονται χρόνο», δήλωσε θρηνώντας η  μητέρα του.

Οι αγώνες και οι προκλήσεις του παιδιού δεν επικεντρώνονταν αποκλειστικά και μόνο στην αλλαγή του ονόματος και του φύλου, αλλά παρά το νεαρό της ηλικίας του, ήταν επίσης ένας ακτιβιστής των ΛΟΑΤ.

«Πάντα αγαπάμε και αποδεχόμαστε τα παιδιά μας για ό,τι και αν είναι. Είμαι μια ειλικρινής χριστιανή με τατουάζ και πολύ ισχυρή πίστη. Πάντα ενθάρρυνα τον Τζέι. Του έλεγα ότι για οτιδήποτε θέλει να μου μιλήσει, είμαι εδώ».

Οι γονείς της αμφισβητούν πλέον ότι το πρόβλημα της κόρης τους, ήταν η έλλειψη  κοινωνικής αποδοχής, που συχνά καταγγέλλεται από το LGTB λόμπι.

Ο Walt Heyer (φώτο) , ένας πρώην τρανσέξουαλ μιλώντας για τη ζωή και το τραγικό θάνατο του Jay είπε, «είναι μια απόδειξη ότι τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιθυμία να ταυτιστεί με το αντίθετο φύλο δεν επιλύονται με την ‘αλλαγή φύλου’, αλλά δείχνουν ότι υπάρχει μια βαθύτερη διαταραχή που απαιτεί αποτελεσματική ψυχοθεραπεία συζήτησης».

Μελέτες σε την ΗΠΑ για τις αυτοκτονίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον το 41% των τρανσεξουαλικών ατόμων στη χώρα έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν μία φορά. Ακόμη και αν η οικογένεια τους δέχεται και οι φίλοι και το περιβάλλον, οι πιθανότητές να κάνουν μια απόπειρα αυτοκτονίας είναι υψηλότερη από τις άλλες ομάδες.

«Όταν ένα υγιές βιολογικά αγόρι πιστεύει ότι είναι κορίτσι ή ένα υγιές βιολογικά κορίτσι πιστεύει ότι είναι αγόρι, υπάρχει ένα αντικειμενικό ψυχολογικό πρόβλημα, που βρίσκεται στο μυαλό και όχι το σώμα, και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Αυτά τα παιδιά υποφέρουν από δυσφορία φύλλου», λέει το Αμερικανικό Κολέγιο Παιδιάτρων στην ιστοσελίδα του.

Στο μεταξύ, μια χριστιανική εταιρία παραγωγής ταινιών πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 15 Ιουνίου ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο περιέχει τις ιστορίες μιας ομάδας ανθρώπων των οποίων την ύπαρξη πολλοί προσπαθούν να αρνηθούν ή απλά δεν ξέρουν ότι υπάρχουν: εκείνων που υποβλήθηκαν σε πράξεις "αλλαγής σεξουαλικού", αλλά οι οποίοι στη συνέχεια βίωσαν τη λύπη τους και κατέληξαν να δεχτούν το βιολογικό τους φύλο.

Το ντοκιμαντέρ λέγεται “TranZformed: Βρίσκοντας ειρήνη με το φύλο που σου έδωσε ο Θεός”(TranZformed: FindingPeacewithYourGod-GivenGender).

Στο trailerβλέπουμε άνδρες και γυναίκες να εξηγούν την εμπειρία τους από την σύγχυση του φύλου. Ένας άνδρας εξηγεί πώς ξύπνησε από μια χειρουργική επέμβαση "αλλαγής φύλου" με μεταλλαγμένα εμφυτεύματα γεννητικών οργάνων και μαστών.

"Ω, τι έκανα;" θυμάται να σκέφτεται.

"Το πρώτο μας ντοκιμαντέρ ήταν για την ομοφυλοφιλία, το δεύτερο για τους γονείς και τους φίλους των ομοφυλοφίλων", λέει ο DavidKyleFoster των MasteringLifeMinistries.

"Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν ξέρουν τίποτα για όλα αυτά", δήλωσε ο Foster για τους ανθρώπους που έχουν βιώσει τη μεταμέλεια της «αλλαγής φύλλου». «Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να επουλωθούν από ένα τέτοιο τραύμα ή δεν ταυτίζονται με ανεπιθύμητες επιθυμίες, δήλωσε ο Foster και αυτό καθιστά δύσκολο για αυτούς να πάρουν την επιλεγμένη μορφή βοήθειας.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός / εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ

Διοργανώθηκε για μία ακόμη φορά η παρέλαση των ομοφυλοφίλων στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Όλοι οι «προοδευτικοί» βρήκαν ευκαιρία να διαδηλώσουν κατά του ρατσισμού και της ομοφοβίας. Πολλοί αντιμετώπισαν το θέμα ανέκφραστοι ή έθεσαν μέσα τους ερωτήματα όπως «πού πάμε;». Κάποιοι τέλος οργάνωσαν αγρυπνίες και παρακλήσεις, ώστε να μας ελεήσει ο Θεός! Τελικά για μία ακόμη φορά φανερώθηκε η βαθειά παρακμή που βιώνουμε ως λαός. Αυτή είναι η αιτία, που δεν μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε κατά τρόπο ορθό κανένα από τα προβλήματα που μ ας απασχολούν, τα οποία και κακοφορμίζουν.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι φαινόμενο της εποχής μας, αλλά διαχρονικό. Άλλες κοινωνίες την καταδίκαζαν απερίφραστα και άλλες ήσαν αρκούντως ανεκτικές έναντί της. Οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν σαφείς θέσεις έναντι της ομοφυλοφιλίας, την οποία καταδικάζουν απερίφραστα. Κατά εποχές, ιδίως κατά τον Μεσαίωνα, υπήρξαν διώξεις κατά ομοφυλοφίλων ιδιαίτερα στη δυτική, χριστιανική υποτίθεται,  Ευρώπη.  Αυτές οφείλονταν στην επικράτηση ηθικού κώδικα, ο οποίος  κατατάσσει τις περί την γενετήσια σφαίρα εκτροπές στη βαθμίδα των πλέον βαρέων αμαρτημάτων. Ανάλογες τιμωρίες δεν υφίσταντο στις χριστιανικές θεωρούμενες κοινωνίες οι τοκογλύφοι, οι άπληστοι, οι κατακτητές, οι εξανδραποδιστές και τόσοι άλλοι. Αυτή η μονομέρεια στην αντιμετώπιση των αμαρτωλών διήγειρε μένος κατά της Εκκλησίας, μένος που έχει κορυφωθεί στην εποχή μας. Ας τονιστεί ότι στην εκδήλωση συμπαρίσταται και η ένωση αθέων! Το ισλάμ παραμένει ανελέητο έναντι των ομοφυλοφίλων ακόμη και σήμερα. Αυτό παραβλέπουν οι «προοδευτικοί», οι οποίοι εξαντλούνται στην πολεμική κατά της Εκκλησίας συμπλέοντας με το σύστημα, που εντείνει τις προκλήσεις του προς το ισλάμ και εξωθεί ρεύματα προσφύγων στις δυτικές κοινωνίες.

Έναντι της ομοφυλοφιλίας ανελέητοι είναι οι πάσης φύσεως ολοκληρωτισμοί. Αρκετοί ομοφυλόφιλοι υπήρξαν θύματα διώξεων τόσο ναζιστών όσο και σταλινικών. Οι νεότεροι ολοκληρωτισμοί προέρχονται από την παπική μήτρα!

Η επιστήμονες μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες συμφωνούσαν με τις θρησκείες στο ότι η ομοφυλοφιλία συνιστά διαστροφή. Η επιστημονική κοινότητα άλλαξε άρδην θέση. Ήσαν άραγε νέα πορίσματα της έρευνας στον χώρο της επιστήμης της γενετικής, που τους υποχρέωσαν να μεταβάλουν άποψη; Στο ερώτημα υπάρχουν πλήθος απαντήσεων που μάλλον συσκοτίζουν παρά αποσαφηνίζουν το ζήτημα. Πάντως είναι βέβαιο ότι το «γονίδιο της ομοφυλοφιλίας» «ανακάλυψε» κάποιος «επιστήμονας» στις ΗΠΑ κατά παραγγελίαν, όταν πολιτικοί και άλλοι κύκλοι επιθυμούσαν να καμφθούν οι αντιρρήσεις βουλευτών στη στράτευση των ομοφυλοφίλων! Βέβαια η απάτη αποκαλύφθηκε, καθώς υπάρχουν ακόμη έντιμοι επιστήμονες, το νομοσχέδιο όμως είχε υπερψηφιστεί.

Οι ραγδαίες κοινωνικές μεταβολές και η καταβαράθρωση των ηθικών αξιών στον δυτικό κόσμο συνετέλεσαν στην ικανοποίηση πολλών αιτημάτων ομοφυλοφίλων σε όλες τις χώρες μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης (σύμφωνο συμβίωσης). Οι διεκδικήσεις όμως δεν παύουν ποτέ. Η χώρα μας φαίνεται να «υστερεί» έναντι άλλων, στις οποίες ο γάμος υποκατέστησε το σύμφωνο και επιτρέπεται η υιοθεσία τέκνου. Αυτά ήταν αιτήματα, με τα οποία παρέλασαν εφέτος στην Αθήνα.

Η παρέλαση είναι ανώδυνη για τους ομοφυλοφίλους, αφού δεν διατρέχουν διαδηλώνοντες ούτε καν τον κίνδυνο αποδοκιμασίας. Απεναντίας έχουν την ολόθερμη συμπαράσταση της Πολιτείας, πλήθους πολιτικών, υπουργών και πρώην υπουργών, που συμμετέχουν στην παρέλαση, ενώ εκφράζονται με τρόπο άκρως περιφρονητικό για τις παρελάσεις κατά τις εθνικές μας επετείους; Το κύριο ερώτημα είναι: Γιατί οι ομοφυλόφιλοι είναι υπερήφανοι; Τί πρέπει τότε να αισθάνονται οι μεροκαματιάρηδες, που παλεύουν ολημερίς να οικονομήσουν τις ανάγκες της οικογένειάς τους; Τί πρέπει να αισθάνονται οι πολύτεκνες μάνες, που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με το πλήθος των υποχρεώσεών τους; Τί πρέπει να αισθάνονται οι νοσηλεύτριες, που ξενυχτούν στα κρεβάτια των βαρειά ασθενών; Τι πρέπει να αισθάνονται εκείνοι που αναλώνονται στην υπηρεσία των αναγκεμένων συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα τώρα στον καιρό της οδυνηρής κρίσης; Καλό είναι να γνωρίζουν οι πάντες ότι ο Θεός πρωτίστως υπερηφάνοις αντιτάσσεται.

Πρόσφατα ο πρωθυπουργός μας, με αφορμή το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας του φύλλου δήλωσε ότι οι «μεταρρυθμίσεις» ήρθαν για να μείνουν. Απευθυνόμενος μάλιστα στους ομοφυλόφιλους τους κάλεσε να είναι υπερήφανοι γι’ αυτό που είναι! Κάποιοι ιστοχώροι χριστιανών διέδωσαν τις δηλώσεις συνοδευόμενες από έντονες αποδοκιμασίες των λεχθέντων. Αλλά η κυβέρνηση (όχι και η παραφυάδα της) είναι απόλυτα συνεπής προς τις εξαγγελίες της σε δύο μόνο θέματα: Των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας και το άλλο των δικαιωμάτων κάποιων κοινωνικών ομάδων. Δεν εννοούσαν βέβαια δικαιώματα υπό καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σχίσιμο των μνημονίων και ο εγγυημένος μισθός των 750 € ήταν για τους αφελείς. Και όμως υπερψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό. Καλό λοιπόν είναι να εγκαταλειφθεί το ιδεολόγημα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών».  Όταν στον πρωθυπουργό, που δηλώνει άθεος, προσφέρεται ο σταυρός να «αγιάσει τα ύδατα» και τιμάται αυτός με τον μεγαλόσταυρο του Παναγίου τάφου, πρόβλημα δεν αυτός,  αλλά κάποιοι άλλοι.

Η παρούσα κυβέρνηση ανέλαβε έργο με μεγάλο πολιτικό κόστος για τα κόμματα εξουσίας κατά τη μεταπολίτευση. Είμαι βέβαιος ότι οι «μεταρρυθμίσεις» θα μείνουν. Έσπευσε να το διαβεβαιώσει με την υπερψήφιση του νομοσχεδίου περί συμφώνου συμβίωσης ο μετά δίμηνο εκλεγείς αρχηγός της τώρα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση δικαίωσε τους προασκήσαντες την εξουσία, οι οποίοι έγιναν τιμητές της και ανυπομονούν να επανέλθουν θριαμβευτές σ’ αυτήν! Κατά βάθος την ευγνωμονούν, καθώς τους ανακούφισε διεκπεραιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τη «βρόμικη» δουλειά. Απομένει η ικανοποίηση και των λοιπών αιτημάτων των «υπερηφάνων» και ο θρησκευτικός αποχρωματισμός της χώρας με την τροποποίηση του συντάγματος, που φυσικά ως γνήσιοι δημοκράτες, όπως και οι προηγηθέντες δεν θα φέρουν σε δημοψήφισμα!

Εκείνοι που εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα συμβαίνοντα καλό είναι να συνειδητοποιήσουν κάποια απλά πράγματα: Δεν υπάρχουν κόμματα, τα οποία στη βάση ιδεολογιών διεκδικούν την εξουσία. Υπάρχουν πρόθυμοι υπηρέτες ενός άκρως αντιανθρώπινου και ως εκ τούτου αντιχριστιανικού συστήματος. Άραγε αγνοούν ότι σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου στην οργάνωση κατά τόπους της παρέλασης υπερηφάνειας πρωταγωνιστούν οι πρεσβείες και τα προξενεία των ΗΠΑ;  Καλό είναι να πάψουν να αυθυποβάλλονται στο ότι η κυβέρνησή μας είναι αριστερή και να συνειδητοποιήσουν ότι ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός είναι το πλέον αντίχριστο σύστημα.

Ενώ οι υπερήφανοι παρελαύνουν στην Αθήνα, οι ταπεινοί απομείναντες γέροι στα ακριτικά χωριά της Ηπείρου δέχονται καθημερινά επιδρομές ατάκτων πλιατσικολόγων Αλβανών, οι οποίοι ζήλεψαν το «δόξα» των προγόνων τους. Και είναι η Αλβανία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, συνάμα όμως το χαϊδεμένο παιδί των ΗΠΑ, όπως ήταν στο παρελθόν και κάθε κατακτητού της Βαλκανικής. Πόσο υπερήφανες αισθάνονται οι δυνάμεις ασφαλείας βλέποντας τον υπέργηρο Ηπειρώτη να αμπαρώνεται στην οικία του με κυνηγετικό όπλο αναμένοντας τον επίδοξο λεηλατητή;

Ελλάδα ανοχύρωτη χώρα.                

 «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Πηγή: Κατάνυξις

Μόνο αποστροφή και αηδία θα μπορούσαν να προκαλέσουν εικόνες σαν και αυτές που είδαμε χθες στο Σύνταγμα, το οποίο έκλεισε για χάρη των Ομοφυλόφιλων την Κυριακή το απόγευμα!

Ξεκαθαρίζουμε εξαρχής ότι σεβόμαστε όλες τις ιδιαιτερότητες και τις επιλογές του καθενός, αλλά μέχρι το σημείο που αυτές θίγουν ή προσβάλλουν τη Δημοκρατία, το Σύνταγμα, την αξιοπρέπεια, την αισθητική, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας.

Δυστυχώς, για ακόμη μια φορά γίναμε διεθνώς ρεζίλι, με τις εικόνες που σας μεταφέρει το 24ωρο … Και οι οποίες για μια ελάχιστη μειοψηφία, αντιπροσωπεύουν την πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους!

Εικόνες με τη βεβηλωμένη πολύχρωμη ελληνική σημαία, για την οποία χιλιάδες Ελλήνων έχουν δώσει και τη ζωή τους. Κανένας Εισαγγελέας δεν έκρινε σκόπιμο να παρέμβει!

Ο Υπουργός οικονομικών μαζί με Βουλευτές και Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος, Καρανίκας, Ζαχαριάδης κλπ), παρόντες, να νομιμοποιούν και να επισφραγίζουν με την παρουσία τους, τον απόλυτο ξεπεσμό της Ελλάδας εν έτει 2017.

 Τα κόμματα της αντιπολίτευσης τσιμουδιά, υπό τον φόβο μην τους κολλήσουν οι “Φασίστες της Μειοψηφίας” ταμπέλες τύπου “ομοφοβικός”, ρατσιστής κλπ κλπ.

Χθες, ενώ έπρεπε η χώρα να έχει κηρυχθεί σε Εθνικό Πένθος, αφού η πολιτεία και η επί δεκαετίες ανοχή της, φέρει ακέραια την ευθύνη για τον χαμό του μικρού Μάριου από το Μενίδι, ούτε ένας πολιτικός δεν παρέστη στην κηδεία του μικρού.

Αντιθέτως οι του ΣΥΡΙΖΑ, μη νιώθοντας βέβαια κανένα βάρος για αυτή την απώλεια, το διασκέδασαν με τους ομοφυλόφιλους, νομιμοποιώντας με την παρουσία τους κάθε πράξη καταπάτησης του Ελληνικού Συντάγματος και των Αρχών της Δημοκρατίας.

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ “ΚΥΡΙΕΣ” και “ΚΥΡΙΟΙ”.

Και ας μας κολλήσετε όποια “ταμπέλα” θέλετε!

Στο τέλος θα επικρατήσει η Δημοκρατία των πολλών έναντι του Φασισμού των ολίγων.

Δεχόμαστε οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα ή διαφορετικότητα, αλλά η ανοχή έχει και τα όριά της.

Άλλο η ανοχή και η αποδοχή της ιδιαιτερότητας και άλλο το να επιθυμεί κάποιος αυτή να αποτελέσει πρότυπο για τη νέα γενιά!

Καλούμε όλα τα κόμματα της Ελληνικής Δημοκρατίας να τοποθετηθούν επισήμως για τις εικόνες που όλη η Ελλάδα είδε χθες, κυρίως μέσω του Διαδικτύου.

Ο λαός χρειάζεται ξεκάθαρες κουβέντες και όχι άλλα “ναι μεν αλλά…”.

Υ.Γ: Και να θυμόμαστε πότε πότε ότι σε αυτή τη ζωή δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Όπως επίσης ότι ο σεβασμός κερδίζεται, δεν τον απαιτούμε!

Η στρατιωτικός Βάσιλική Μπουμπουλούδη (Λοχίας ΕΠΟΠ), που έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες, με την πατριωτική της στάση να σκαρφαλώσει πάνω στον ιστό της ελληνικής σημαίας που βρίσκεται μπροστά στο ΚΑΠΗ της Αλεξανδρούπολης...

...και αφού την ξεμπέρδεψε για να κυματίζει όπως πρέπει τις απέδωσε τιμές, προκαλώντας πανελλήνια συγκίνηση και τεράστιο ενδιαφέρον σήμερα με μια ανάρτηση της στα κοινωνικά δίκτυα τοποθετείται για την αλλοίωση της Ελληνικής Σημαίας.

Έγραψε συγκεκριμένα:

Νιώθω ντροπή αντικρίζοντας την ελληνική σημαία πολύχρωμη.

Η ελληνική σημαία διαθέτει συμβολισμούς που αναδεικνύουν τον πολιτισμό και την ιστορία μας.

Σέβομαι όλες τις ιδιαιτερότητες και τις επιλογές του καθενός, αλλά μέχρι ένα σημείο.

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ!!!

(Ἡ παροῦσα εἰσήγηση ἐκφωνήθηκε στό συνέδριο μέ θέμα «Μελέτες τοῦ Ἁγίου Ιωάννου», πού πραγματοποιήθηκε ὑπό τήν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Σόφιας καί Πατριάρχου Βουλγαρίας κ. Νεοφύτου, στή Σόφια Βουλγαρίας, στίς 9 καί 10 Ἰουνίου 2017, καί τό ὁποῖο διοργάνωσε ἡ ἐνορία τοῦ ἀρχαίου Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου (Ροτόντα). 

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Πρώτα ἀπ’ὅλα, θά θέλαμε νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Αὐτοῦ Μακαριότητα, τόν Μητροπολίτη Σόφιας καί Πατριάρχη Βουλγαρίας κ.κ. Νεόφυτο.

Δεύτερον, θά θέλαμε νά εὐχαριστήσουμε τήν Ὀργανωτική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου «Μελέτες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου» γιά τήν τιμή τῆς πρόσκλησής μας σ’αὐτό τό Συνέδριο.

Τέλος, θά θέλαμε νά ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπός μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρέχει τήν εὐλογία του στό Συνέδριό μας καί εὔχεται σέ ὅλους μας τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τό θέμα, τό ὁποῖο θά ἀναπτύξουμε στήν ἀγάπη σας εἶναι «Πῶς ἡ Ὀρθοδοξία ξεπέρασε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας».

Στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, κατά τόν 15ο αἰώνα, πρίν τήν ἄλωση τῆς Πόλεως τό 1453, διαμορφώθηκαν κυρίως δύο ἀντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Τό πρῶτο στρατόπεδο, αὐτό τῶν λατινοφρόνων καί παποφίλων, μέ ἡγέτη τόν ἀποστάτη καί λατινόφρονα Βησσαρίωνα Νικαίας, ὁ ὁποῖος τελικῶς ἐνσωματώθηκε πλήρως στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί ἔγινε Καρδινάλιος, πρότεινε τήν συμμαχία μέ τήν Δύση πρός ἀπόκρουση τοῦ τουρκικοῦ κινδύνου, καί ἐπηρέασε ἀποφασιστικά τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η' Παλαιολόγο, πού ἀγωνιοῦσε γιά τήν τύχη τῆς αὐτοκρατορίας, τόν ὁποῖο παρέσυρε στήν ταπεινωτική ὑπογραφή τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439), δεκατέσσερα μόλις χρόνια πρίν ἀπό τήν ἅλωση.

Τό δεύτερο στρατόπεδο, αὐτό τῶν Ὀρθοδόξων, μέ ἡγέτη τόν ἅγιο Μᾶρκο Ἀρχιεπίσκοπο Ἐφέσου τόν Εὐγενικό, ἀγωνίστηκε νά ἀποτρέψει τήν ψευδοένωση μέ τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί ἐπηρέασε τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ. Ἤθελε τό Ἔθνος νά διασώσει πρό παντός τήν πολιτιστική του ὀντότητα καί αὐτοσυνειδησία, γιατί γνώριζε τήν ἀναμφισβήτητη ἱστορική ἀλήθεια ὅτι τά ἔθνη χάνονται, ὄχι ὅταν χάσουν τήν κρατική τους ὀντότητα, ἀλλά ὅταν χάσουν τήν πολιτιστική τους ταυτότητα, τήν ψυχή τους. Ἐφ' ὅσον ἡ ὁποιαδήποτε βοήθεια τῆς Δύσεως στίς διπλωματικές διαπραγματεύσεις προϋπέθετε τόν ἐκλατινισμό τῶν Ὀρθοδόξων, ἔπρεπε τό Ἔθνος νά στηριχθεῖ στίς δικές του δυνάμεις. Καί μολονότι προέβλεπαν ὡς ἀναπότρεπτη τήν ὑποταγή στούς ἀλλοθρήσκους, πίστευαν ὅτι θά δημιουργοῦνταν οἱ συνθῆκες τῆς ἀναβιώσεως καί τῆς παλιγγενεσίας. Ὑπό τό πρόσχημα τῆς βοηθείας, οἱ Δυτικοί οὐσιαστικῶς θά κατακτοῦσαν καί πάλι τήν Κων/λη. Κατάκτηση καί ἡ μία, κατάκτηση καί ἡ ἄλλη. Στήν ὑπό τούς Τούρκους, ὅμως, κατάκτηση θά παρέμενε τό πλεονέκτημα τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας, τό ὅτι δηλ. τό Ἔθνος δέν θά πρόδιδε οἰκειοθελῶς τίς παραδόσεις του, δέν θά θυσίαζε τήν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τό οὐσιαστικώτερο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς του ταυτότητας. Ἐπιπλέον, ἡ μεγάλη πολιτιστική ὑπεροχή ἔναντι τῶν Τούρκων καί τό παντελῶς ἀνόμοιο τοῦ θρησκεύματος θά ἀποτελοῦσαν δυσμενεῖς παράγοντες γιά τόν πλήρη ἐξισλαμισμό, ἐνῶ ἀντίθετα μέ τούς Φράγκους ὁ ἐκλατινισμός θά ἦταν εὐκολώτερος.

Ἡ ψευδοένωση Φερράρας-Φλωρεντίας ἐπιβλήθηκε ἐκ τῶν ἄνω καί εἶχε πολιτικά κίνητρα, τελείως ξένα πρός τόν πνευματικό στόχο τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης καί τῆς ἀληθινῆς ἑνώσεως. Γι' αὐτό καί ἀνατράπηκε ἐκ τῶν κάτω καί εἶναι πλέον, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κ. Heussi, ἕνα ἁπλό χαρτί^[1] . Οἱ Ὀρθόδοξοι, λόγῳ τῆς κατεπείγουσας καί ἀγωνιώδους ἀνάγκης νά λάβουν βοήθεια, ἀντί νά μεταβοῦν στή πόλη τῆς Βασιλείας καί νά στηρίξουν τήν ἐκεῖ ἀντιπαπική Σύνοδο, σύρθηκαν σέ μία λεγομένη «σύνοδο» ἀσυνήθους διαδικασίας καί διάρκειας, ὑποχώρησαν σ’ ὅλες τίς ἀπαιτήσεις τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, καί προσέφεραν στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀνεκτίμητη βοήθεια καί ἀναγνώριση, χωρίς νά λάβουν τά συμφωνηθέντα ἀνταλλάγματα. Ἐνίσχυσαν, ἐν πρώτοις, μέ τήν συμμετοχή τους τό κῦρος τοῦ αἱρεσιάρχη «Πάπα» Εὐγενίου τοῦ Δ', τόν ὁποῖο ἡ μεταρρυθμιστική Σύνοδος τῆς Βασιλείας εἶχε καθαιρέσει, καί συνετέλεσαν ἔτσι στή διάλυση αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀλλά καί τῶν ἐλπίδων γιά ἐκδημοκρατισμό τῆς ἀπολυταρχικῆς μοναρχίας τοῦ αἱρεσιάρχη «Πάπα». Νομιμοποίησαν κατόπιν, μέ ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου, τίς ἐπιδιώξεις τῶν «Παπῶν», περί πρωτείου καί κυριαρχίας ἐπί τῆς καθόλου Ἐκκλησίας. Κυρίως, ὅμως, προσέφεραν στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ τήν βάση, πάνω στήν ὁποία στηρίχθηκαν οἱ ἑπόμενες ψευδοσύνοδοι τοῦ Τριδέντου (1545-1563) καί τῆς Α' Βατικανῆς (1870) γιά τήν δογματοποίηση τοῦ πρωτείου καί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ «Πάπα». Αὐτό, πού ἐπί αἰῶνες ἐπεδίωκε νά ἐπιτύχει ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ μέ συστηματική νόθευση κειμένων, τό προσέφεραν οἱ λατινόφρονες καί παπόφιλοι «Ὀρθόδοξοι» στήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας.

Αὐτή, λοιπόν, τήν προσφορά τῶν λατινοφρόνων πρός τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀγωνίστηκαν καί πέτυχαν νά ἀκυρώσουν ὁ φύλακας τῆς πίστεως, Ὀρθόδοξος λαός τῆς Κων/λεως, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος^[2] 

1. Ἡ ὀργή τοῦ φύλακα τῆς πίστεως, Ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς Κων/λεως

Στήν Κων/λη ὁ Ὀρθόδοξος λαός δέν εἶχε κάνει δεκτή τήν ψευδοένωση, γιατί ἤθελαν τήν καλή ἕνωση μέ τούς Παπικούς, ἐπί τῇ βάσει τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως καί Ζωῆς^[3] . Ἔτσι, τό πλῆθος ἦταν ἐνθουσιασμένο μέ τή σθεναρή στάση, πού κράτησε ὁ ἅγιος Μᾶρκος κατά τή διάρκεια τῆς ψευδοσυνόδου. Τόν ὑποδέχθηκε θριαμβευτικά, θεωρώντας τον πραγματικό ὑπέρμαχο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔβλεπε τόν ἅγιο Μᾶρκο ὡς τόν μοναδικό Ἱεράρχη, πού εἶχε τό θάρρος καί τήν ἱκανότητα νά ὑπερασπισθεῖ τήν ὀρθή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἐπιστροφή τῆς ὀρθόδοξης ἀντιπροσωπίας στήν Κων/λη ὑπῆρξε ἐρέθισμα γιά τή γενικότερη ἔκφραση τῆς δυσφορίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως. Τήν 1η-2-1440 ἀποβιβάζονταν στήν Κων/λη, ἐπανακάμπτοντας ἀπό τήν Φλωρεντία, οἱ λατινόφρονες Ἕλληνες Ἀρχιερεῖς, τούς ὁποίους, μέ ἔκδηλη ἀγωνία, ἀνέμεναν τά πλήθη τοῦ λαοῦ. Ὁ λαός τῆς Βασιλεύουσας γιά δύο ὁλόκληρα χρόνια δέν δοκίμαζε τόση ἀγωνία ἀπό τήν ἀπειλή τῶν Τούρκων, ὅση ἀπό τούς ἀόριστους φόβους του, μήπως στήν Φλωρεντία κινδυνεύσουν τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεως τῶν Πατέρων του. Ὁ λαός ζητοῦσε νά μάθει, ἄν στήν Φλωρεντία νίκησε ἡ Ὀρθοδοξία. Οἱ προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας, διαισθανόμενοι τήν ὀργή τοῦ λαοῦ, ἀπαντοῦσαν, μεταμελημένοι : «πουλήσαμε τήν πίστη μας˙ ἀνταλλάξαμε τήν εὐσέβεια μέ τήν ἀσέβεια˙ προδίδοντας τήν καθαρή θυσία, γίναμε ἀζυμῖτες…»^[4]. Σύμφωνα μέ τόν Δούκα, οἱ ἐφιάλτες τῆς Ὀρθοδοξίας, κατάμεστοι αἰσχύνης καί τρέμοντας τήν κατακραυγή τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, καταριόντουσαν τήν ὥρα, κατά τήν ὁποία ὑπέγραψαν τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς Φλωρεντίας : «ἡ δεξιά αὐτή ὑπέγραψε, ἔλεγαν, νά κοπεῖ˙ ἡ γλώσσα ὡμολόγησε, νά ἐκριζωθεῖ»^[5].

Ὀ λαός τῆς Κων/λεως ἀπό τήν πρώτη στιγμή συντάχθηκε μέ τό μέρος τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ἀνάγκασε τούς ἀργυρώνητους προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας νά χτυποῦν τά στήθη τους, ἐπιδεικνύοντας μεταμέλεια, ἐπειδή συνέπραξαν στήν τραγωδία τῆς Φλωρεντίας. Ἤδη ὁ λαός εἶχε ἀκούσει ἀπό τό στόμα τοῦ ἁγίου Μάρκου ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Φλωρεντίας θά ἀνατραπεῖ καί ἡ ψευδοένωση θά ἀκυρωθεῖ^[6] . Καί αὐτός ἀκόμη ὁ αὐτοκράτορας Ἰωάννης, φοβούμενος τήν ἐξέγερση τοῦ λαοῦ, δέν μίλησε ὑπέρ τοῦ ὅρου τῆς Φλωρεντίας^[7]. Ὁ λαός, στοιχώντας στίς ὁδηγίες τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, οὔτε τόν Πατριάρχη οὔτε τόν Αὐτοκράτορα φοβόταν. Ὁ Σύλβεστρος Συρόπουλος γράφει ὅτι «οἱ πιστοί τῆς Κων/λης περισσότερο στηρίζονταν καί καταφρονοῦσαν τά γεγονότα στή Σύνοδο καί παρασιωποῦσαν καί τό μνημόσυνο τοῦ Βασιλιᾶ»^[8]. Οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί τῆς Κων/λεως ἀρνοῦνταν νά συλλειτουργήσουν μέ τούς λατινόφρονες. Στήν Κων/λη «οὔτε ὁ πάπας μνημονεύονταν, οὔτε ὁ ὅρος ἀναγνώσθηκε, οὔτε κάτι ἄλλο καινοτομήθηκε»^[9].

Ἡ ἐξέγερση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ κατά τοῦ πραξικοπήματος τῆς Φλωρεντίας ἦταν τέτοια, ὥστε σύντομα ἀναγκάστηκαν ὅλοι σχεδόν οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι, πού ὑπέγραψαν τήν ψευδῆ ἕνωση, ν’ ἀνακαλέσουν τήν ὑπογραφή τους μέ νεώτερη δήλωση^[10] . Ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ τῆς Κων/λεως κατά τῶν λατινοφρόνων, μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ἐμφανιζόταν μεγαλύτερη καί περισσότερο ὀργανωμένη. «Οἱ λατινόφρονες ἀποφεύγονταν. Οἱ ὑποστηρικτές τῆς ψευδοενώσεως βρίσκονταν ὅλο καί περισσότερο ἀπομονωμένοι. Στούς ναούς, πού λειτουργοῦσαν, δέν σύχναζαν πιστοί. Ἀκόμη καί αὐτοί, πού τούς ἐπισκέπτονταν ἀπό περιέργεια, οἱ φίλοι τους τούς ἀπέφευγαν»^[11]. Ὁ Ὀρθόδοξος λαός δέν ἤθελε νά ἔχει ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς λατινόφρονες Ἐπισκόπους καί κληρικούς. Ὁ ἅγιος Μᾶρκος σέ ἐπιστολή του ἀπό τήν Λῆμνο, ὅπου ἦταν ἐξόριστος, πρός τόν ἱερομόναχο Θεοφάνη στόν Εὔριπο περιγράφει αὐτήν τήν ἀντίδραση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ: «Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀδελφούς, παίρνοντας θάρρος ἀπό τήν ἐξορία μου, ἐλέγχουν τούς ἀλιτήριους καί παραβάτες τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῶν πατρικῶν θεσμῶν, καί τούς δυσφημίζουν παντοῦ ὡς καθάρματα, χωρίς νά ἀνέχονται οὔτε νά συλλειτουργοῦν μ’αὐτούς, οὔτε νά τούς μνημονεύουν ὡς Χριστιανούς»^[12].

Ἀπό τήν ἀνωτέρω περιγραφή καταδεικνύεται ἡ στάση τοῦ λαοῦ καί ἡ συμβολή του στήν ἀποκατάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ λαός, ὄχι μόνο γνώριζε τήν πίστη του, ἀλλά καί τήν στάση, πού ἔπρεπε νά κρατήσει, ὅταν αὐτή προδιδόταν. Καί ἡ στάση αὐτή ἧταν ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τους λατινόφρονες.

2. Ἅγιος Μᾶρκος Ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός, ὁ ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὅπως ὅλοι οἱ μετά τό σχίσμα ἅγιοι Πατέρες, ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ἐκμεταλλευόμενος τήν παντελῆ ἐξασθένηση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, θέλησε νά ὑποτάξει τήν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία θά τοῦ δινόταν ἐκ τῶν προτέρων ὡς ἀντάλλαγμα, προκειμένου νά βοηθήσει, ὅπως ἔλεγε, στρατιωτικά και οἰκονομικά τήν καταρρέουσα αὐτοκρατορία. Εἶναι γεγονός ὅτι, ἄν δέν ὑπῆρχε, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, σ’ αὐτήν τήν κρίσιμη γιά τήν Ὀρθοδοξία περίοδο ὁ ἅγιος Μᾶρκος, θά εἶχε φραγκέψει, ἐκλατινιστεῖ ὅλη ἡ Ἀνατολή καί ἡ ἀληθινή πίστη θά εἶχε ἐξαλειφθεῖ ἀπό τή γῆ.

Τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Μᾶρκος δέν ἀγωνίσθηκε μόνο κατά τή ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας-Φερράρας, πρᾶγμα πού εἶναι σέ πολλούς γνωστό, ἀλλά ἀγωνίσθηκε καί μετά τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας καί τήν ἐπάνοδο στήν Κων/λη. Αὐτοί μάλιστα οἱ τελευταῖοι ἀγῶνες του, οἱ ὁποῖοι σέ πολλούς εἶναι ἄγνωστοι, ἔχουν ἴσως μεγαλύτερη σημασία, διότι θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι οἱ κατά τήν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας ἀγῶνες του δέν τελεσφόρησαν, ἐφ’ὅσον ὑπογράφτηκε τελικῶς ἡ ψευδοένωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ἐνῶ οἱ μετά τήν ψευδοσύνοδο ἀγῶνες του εἶχαν πλήρη ἐπιτυχία, ἐπειδή ἔγιναν αἰτία νά ἐπανέλθει ἡ Ὀρθοδοξία καί νά καταδικασθεῖ συνοδικῶς ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Φλωρεντίας καί μαζί ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ.

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός, ἀφοῦ ἐπέστρεψε ἀπό τήν Φλωρεντία, ἕνα καί μοναδικό σκοπό ἔθεσε. Ν’ ἀγωνιστεῖ καί ν’ ἀποδείξει παράνομη, ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη καί ἄκυρη τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας καί τόν ὅρο τῆς ψευδοῦς ἑνώσεως Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ, πού ὑπογράφτηκε ἀπ’ὅλους. Τό καϊαφικό συνέδριο τῆς Φλωρεντίας ἔπρεπε μέ κάθε θυσία ν’ ἀποκηρυχθεῖ ἀπό ὅλο τό ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ὁ γενναῖος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔθεσε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας καί τόν «ἑνωτικό» ὅρο της στήν κρίση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως τοῦ φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας ὀρθοδόξου λαοῦ.

Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Μᾶρκος διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅλους ὅσους ὑπέγραψαν τήν ψευδοένωση στήν Φλωρεντία καί ὅσους τούς ἀκολουθοῦσαν. Ἀρνήθηκε νά ἔλθει σέ ὁποιαδήποτε ἐπαφή μέ τόν νέο λατινόφρονα Πατριάρχη Κων/λεως Μητροφάνη καί τούς ὁμόφρονές του.

Ἀναφέρει ὁ ἴδιος: «ἐγώ, λοιπόν, ἀφοῦ χωρίστηκα ἀπ'αὐτούς (τούς λατινόφρονες), γιά νά εἶμαι ἑνωμένος μέ τούς ἁγίους πατέρες καί διδασκάλους, κάνω σέ ὅλους φανερή τήν γνώμη μου μέ τά γραφόμενά μου, ὥστε νά μπορεῖ ὁ καθένας, πού θέλει, νά κρίνει, ἄν ἔχαιρα γιά τά ὑγιῆ δόγματα ἤ ἄν δέχθηκα τήν γενομένη ἕνωση μέ διεστραμμένα δόγματα καί διδασκαλίες»^[13].

Ὁ Σ. Συρόπουλος, ἀναφερόμενος στήν διαδικασία γιά τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου, λέγει ὅτι ὁ ἅγιος Μάρκος δέν εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία οὔτε μέ τή Σύνοδο. «Ὁ βασιλιάς καί οἱ ἄρχοντες δέν ἔκαναν καθόλου λόγο γιά τόν Ἐφέσου, γιά νά παραστεῖ στήν ψηφοφορία, ἐπειδή τόν βρῆκαν νά εἶναι χωρισμένος ἀπό ὅλους, πού ἀποτελοῦσαν τήν Σύνοδο»^[14].

Ἐκτός ἀπό τήν προσωπική του παύση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς λατινόφρονες, ὁ ἅγιος Μᾶρκος παρότρυνε τόν κλῆρο καί τόν λαό οὔτε αὐτοί νά ἔχουν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τόν αἱρεσιάρχη «Πάπα» καί τούς γραικολατίνους.

Λέγει ὁ ἴδιος: «Νά ἀποφεύγετε, λοιπόν, κι ἐσεῖς, ἀδελφοί, τήν κοινωνία μέ τούς ἀκοινώνητους καί τή μνημόνευση τῶν ἀμνημονεύτων. Νά, ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός Μᾶρκος, σᾶς λέω ὅτι αὐτός, πού μνημονεύει τόν πάπα ὡς ὀρθόδοξο ἀρχιερέα, εἶναι ἔνοχος, ὥστε νά ἐκπληρώσει ὅλο τόν λατινισμό, καί νά φτάσει μέχρι τό σημεῖο νά κουρέψει ἀκόμη καί τά γένεια του. Ὁ λατινόφρων θά κριθεῖ μαζί μέ τούς Λατίνους καί θά λογισθεῖ ὡς παραβάτης τῆς πίστεως»^[15]. «Νά ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, τούς εἰσηγητές καί ἐπιβεβαιωτές τῆς λατινικῆς καινοτομίας»^[16]. «Νά τούς ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί (τούς λατινόφονες) καί τήν κοινωνία μ'αὐτούς. Γιατί αὐτοί εἶναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι ἐργάτες, πού μετασχηματίζονται σέ ἀποστόλους Χριστοῦ». Καί καταλήγει: «Νά στέκεστε, κρατώντας τίς ἔγγραφες καί ἄγραφες παραδόσεις, πού παραλάβατε, γιά νά μήν συναρπαχθεῖτε ἀπό τήν πλάνη τῶν ἀθέσμων καί ἐκπέσετε ἀπό τόν ἐπιστηριγμό σας»^[17].

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἔχει, θά λέγαμε, στό θέμα τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας κάτι τό μοναδικό, τό ὁποῖο, ἀφ’ ἑνός μέν θά εἶναι μεγίστη ἀπώλεια, ἄν δέν σημειωθεῖ, ἀφ’ ἑτέρου δέ δεικνύει τήν βεβαιότητα καί τήν ἀσφάλεια, πού ἔνοιωθε, ἀπομακρυνόμενος ἀπό τούς φορεῖς τῆς αἱρέσεως. Αὐτό τό μοναδικό εἶναι ὅτι ἤθελε νά διατηρήσει τήν διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, ὄχι μόνο ἐν ὅσῳ ζοῦσε, ἀλλά καί μετά θάνατον.

Ὅταν, λοιπόν, πλησίασε τό τέλος τοῦ ἁγίου Μάρκου καί βρίσκονταν πλησίον του οἱ Ὀρθόδοξοι συναγωνιστές του, καθώς ἐπίσης καί πολλοί ἄλλοι ἐπίσημοι καί μή, ἄφησε τίς τελευταῖες ὁδηγίες, οἱ ὁποῖες μιλοῦν γιά τήν μετά θάνατον διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας του. Τό κείμενο αὐτό εἶναι ἕνα ὁμολογιακό κειμήλιο, τό ὁποῖο καί μόνο του χαρακτηρίζει τόν ἅγιο. Δείχνει ὅτι, ἐνῶ βρίσκεται στό τέλος τῆς ζωῆς του, ἔχει νεανικό παλμό καί δύναμη. Δείχνει τό πόσο εἶχε κατανοήσει ὁ ἅγιος τήν ἀξία τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί τήν ἀσφάλεια, πού ἔνοιωθε σ’αὐτήν, καί ἐπιπλέον ὅτι, ἀναχωρῶντας ὁ ἴδιος ἀπό τήν παροῦσα ζωή, εἶχε τήν καθαρή καί ἀνόθευτη πίστη ὡς τό μεγαλύτερο ἐφόδιο πρός συνάντηση τοῦ Κυρίου. Εἶχε τήν συναίσθηση ὅτι, ὡς διακόψας τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία ἀπό’δῶ, θά συναντοῦσε τούς διακόψαντας τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία ἁγίους, τούς διωγμένους γιά τήν πίστη, τούς μάρτυρες τῆς ἀληθείας καί ὅλους ὅσους ἀγάπησαν τήν καθαρότητα καί ἀκεραιότητα τῆς πίστεως καί ὅσους ἔπαθαν γι’αὐτήν. Μέ ὅλους αὐτούς εἶχε ταυτισθεῖ στήν παροῦσα ζωή καί γι’αὐτό καί μετά θάνατον ἤθελε νά γνωρίζουν ὅτι παραμένει σ’αὐτή τήν πίστη.

Τά βασικά σημεῖα τῆς ὁμιλίας εἶναι τά ἑξῆς : Μέ ὅλους ὅσους εἶχε διακόψει τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία γιά τά θέματα τῆς πίστεως, δέν ἤθελε οὔτε στήν κηδεία του οὔτε στό μνημόσυνό του νά παρευρεθοῦν, οὔτε πολύ περισσότερο νά φορέσουν ἄμφια, τάχα γιά νά τόν τιμήσουν, ὁ Πατριάρχης δηλ. καί οἱ Ἀρχιερεῖς του. Δέν ἤθελε νά νομισθεῖ ἀπό τούς πολλούς, ἔστω καί ὡς ὑπόνοια, ὅτι κρυφά εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους. Δέν ἐπιθυμοῦσε μέ τούς λατινόφρονες, Πατριάρχη καί Ἀρχιερεῖς, καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία, οὔτε καί μετά θάνατον. Δήλωνε ὅτι ἧταν πεπεισμένος ὅτι, ὅσο ἀπομακρυνόταν ἀπ’ αὐτούς ἐκκλησιαστικά, τόσο προσέγγιζε τόν Θεό, ἑνωνόταν μέ τήν ἀλήθεια καί τούς ἁγίους. Ὅσο ἀπεναντίας πλησίαζε αὐτούς, τόσο ἀπομακρυνόταν ἀπό τόν Θεό καί τούς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἤθελε, ἀναφέρει τελειώνοντας, καμμία κοινωνία ἐκκλησιαστική, γιά να μήν ἀναμιχθοῦν στήν πίστη τά ἄμικτα^[18] .

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ἀσφάλισε τούς πιστούς ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ ἐκλατινισμοῦ καί διήγειρε κάθε ὀρθόδοξη συνείδηση ἐναντίον τῆς παπικῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία μηχανευόταν τά παντα, γιά νά ὑποδουλώσει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι συμμορφώνονταν πρός τά σαλπίσματα τοῦ ἀρχηγοῦ, ἁγίου Μάρκου, καί δέν συλλειτουργοῦσαν μέ τούς λατινόφρονες, δέν ἐπικοινωνοῦσαν μ’αὐτούς, καί δέν μνημόνευαν τούς ψευδεπισκόπους, πού ὑπέγραψαν τήν ψευδῆ ἕνωση τῆς Φλωρεντίας.

3. Γεννάδιος Σχολάριος. Ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κων/λεως μετά τήν Ἅλωση

Στό πλευρό τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ στάθηκε ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, ὄχι ὡς ἕνας ἁπλός ὀπαδός ἤ σημαντικό μέλος. Εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Μάρκου, ἡ ἀπαράλλακτη εἰκόνα του. Γι' αὐτό καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος τόν ἐπέλεξε ἐπισήμως, λίγο πρίν πεθάνει, ὡς συνεχιστή τῶν ἀγώνων του. Πίστευε μάλιστα καί δικαιώθηκε ὅτι ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος θά διεξήγαγε ἐπιτυχέστερα τόν ἀγώνα, λόγῳ τῶν πολλῶν καί ἀναμφισβητήτων προσόντων του, τῆς μεγάλης πολιτικῆς καί διοικητικῆς ἐμπειρίας καί τῆς δυνατότητας νά ἐπηρεάζει τόν αὐτοκράτορα, ὡς ἀνώτατος κρατικός ἀξιωματοῦχος καί σύμβουλος. Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος μέ τούς σθεναρούς καί ἐπίμονους ἀγῶνες του κατέστησε στήν πράξη ἀνεφάρμοστο τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, ἐπηρεάζοντας τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Παλαιολόγο καί ἐκφράζοντας τήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι, ἐκτός ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, πού ἄντεξε στούς ἐξευτελισμούς καί στίς πιέσεις καί δέν ὑπέγραψε τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς ψευδοσυνόδου, τρία ἀκόμη πρόσωπα ἔφυγαν κρυφά, λίγο πρίν ἀπό τήν ὑπογραφή, γιά νά μή δεχθοῦν πιέσεις. Ὁ ἀδελφός τοῦ αὐτοκράτορα, δεσπότης Δημήτριος Παλαιολόγος, ὁ γνωστός φιλόσοφος τοῦ Μυστρᾶ Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός καί ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος καί ὁρισμένοι ἄλλοι.

Θά περίμενε κανείς ὅτι, μετά τήν ἐπιστροφή τῆς ἀντιπροσωπείας στήν Κων/λη, ὁ Γεννάδιος θά ἔπεφτε στή δυσμένεια τοῦ βασιλέως καί θά ἔχανε τά ὑψηλά διοικητικά ἀξιώματα, πού κατεῖχε, ὡς καθολικός σεκρετάριος τοῦ βασιλέως, γενικός γραμματέας δηλ. τῶν ἀνακτορικῶν ὑπηρεσιῶν, καί καθολικός κριτής τῶν Ρωμαίων, γενικός δικαστής, δηλ., κάτι σάν πρόεδρος του Ἀρείου Πάγου ἤ τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Συνέβη, ὅμως, τό ἀντίθετο. Κράτησε ἀκόμη καί τήν θέση του ὡς ἐπισήμου ὁμιλητῆ κάθε Παρασκευή σέ αἴθουσα τῶν ἀνακτόρων, ἐπί θεολογικῶν καί ἠθικῶν θεμάτων, μέ τήν παρουσία τοῦ βασιλιᾶ καί τῆς συγκλήτου.

Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς εὐνοϊκῆς ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων στάσεως τοῦ αὐτοκράτορα ἧταν ὅτι ἐπέτρεψε στόν Σχολάριο νά ἀντιπαραταχθεῖ ἐλευθέρως πρός τόν ἀπεσταλμένο τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» θεολόγο, λεγόμενο «ἐπίσκοπο» Κορτώνης Βαρθολομαῖο Lapacci, κατά τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ, οἱ ὁποῖες διεξήχθησαν κατ’ἄλλους μέν τό 1444, κατ’ἄλλους δέ τό 1445^[19] . Κατά τίς συζητήσεις αὐτές ἐπιδίωξη τῶν αἱρετικῶν παπικῶν ἦταν ἡ ἀνανέωση τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Γι’αὐτό παρίσταντο ὁ καρδινάλιος καί ἀνηψιός τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» Francesco Condulmer καί πολλοί ἀπό τους λατινόφρονες. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἦταν συντριπτική. Ὁ ἐπίσημος θεολόγος τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» ὑπέστη δεινή ἧττα καί κανείς ἀπό τούς παρισταμένους δέν τόλμησε νά τείνει χεῖρα βοηθείας πρός τόν λεγόμενο «ἐπίσκοπο», πού δεχόταν ἰσχυρά χτυπήματα. Συντετριμμένος ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Γενναδίου ὁ Ἰσίδωρος Ρωσίας, καρδινάλιος πλέον, ἐπιδόθηκε σέ πολυχρόνια προσπάθεια συλλογῆς ὑλικοῦ ἀπό τά πρακτικά τῶν συνόδων, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Γεννάδιο, χωρίς ὅμως νά τό ἀποτολμήσει, ὅταν κατά τό 1452 ἔγινε νέα ἀπόπειρα ἀνανεώσεως τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου.

Τό ἀποτέλεσμα τῶν συζητήσεων στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ δέν ἧταν ἁπλῶς μία θεαματική νίκη στόν θεολογικό διάλογο μέ προσωρινές ἐντυπώσεις. Ἧταν οὐσιαστικῶς διόρθωση καί ἀνάκληση τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς Φλωρεντίας. Μετά τίς συζητήσεις συνετάγη τόμος, ὁ ὁποῖος ὑπογράφτηκε ἀπό τό μεγαλύτερο μέρος ὅσων ὑπέγραψαν τόν ὅρο τῆς Φλωρεντίας, τόν ὁποῖο γιά δεύτερη φορά ἀποκήρυτταν, μετά τήν πρώτη ἀποκήρυξη ἀμέσως μετά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν Ἰταλία. Ἡ σκέψη περί ὑπογραφῆς νέου λιβέλλου πίστεως ἀνήκει στόν βασιλιά, ὁ ὁποῖος θέλησε, μ’αὐτή του τήν ἐνέργεια, ν’ ἀπορρίψει ἀπό τήν συνείδησή του τό βάρος τῶν ταπεινωτικῶν συνθηκῶν τῆς Φλωρεντίας^[20] .

Ἡ ἔκβαση τῶν συζητήσεων τοῦ Ξυλαλᾶ, ἀλλά καί ἡ σαφῶς φιλορθόδοξη στάση τοῦ αὐτοκράτορα, παρά τήν προσποίηση τοῦ λατινισμοῦ, ἀποτελοῦν δικαίωση τῆς ἀποφάσεως τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου νά διατηρήσει τίς θέσεις του καί νά ἐπηρεάζει ἐκ τοῦ σύνεγγυς τίς ἀποφάσεις τοῦ βασιλιᾶ.

Μέ τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ ἄρχισε ὁ Γεννάδιος Σχολάριος τό νέο ρόλο του ὡς ἡγέτη τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐγκατέλειψε πλέον τήν σιωπή καί τήν ἀπόκρυψη πίσω ἀπό τήν σκιά τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ἐμφανῶς κατῆλθε στόν ἀνοικτό στίβο, ἀναγνωρισμένος ἀπ’ὅλους ἡγέτης, ὄχι μόνο λόγῳ τῆς ὑποδείξεώς του ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, ἀλλά καί λόγῳ τῶν ἀναμφισβήτητων προσόντων καί τῆς στερεᾶς καί ἀκλόνητης εὐσέβειας, ἡ ὁποία τόν κατέστησε ἀληθῆ διάδοχο τοῦ ἁγίου Μάρκου. Ἀπό τό 1445 μέχρι τήν πτώση τῆς Πόλεως τό 1453, κάτω ἀπό δύο αὐτοκράτορες, τόν Ἰωάννη Παλαιολόγο, μέχρι τό 1448, καί τόν Κων/νο Παλαιολόγο, ἀπό τό 1449 μέχρι τό 1453, καί κάτω ἀπό δύο καταστάσεις βίου, τοῦ λαϊκοῦ, μέχρι τό 1450, καί τοῦ μοναχοῦ, ἀπό’κεῖ κι ἔπειτα, ἀγωνίστηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις, γιά νά ἐπιτευχθοῦν δύο στόχοι. Ν’ ἀνατραπεῖ ἀφ’ἑνός ἡ ἐφαρμογή τοῦ ταπεινωτικοῦ ὅρου τῆς Φλωρεντίας καί νά πεισθοῦν ἀφ’ἑτέρου ἄρχοντες καί λαός ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Πόλεως εἶναι περισσότερο ἐξασφαλισμένη, ἐάν στηριχθοῦν στίς δικές τους δυνάμεις καί ὀργανώσουν τήν ἄμυνα καί ὀχύρωση τῆς Πόλεως μέ τά δικά τους οἰκονομικά μέσα, ὅσες θυσίες κι ἄν ἀπαιτήσει αὐτό, παρά ἀναμένοντας τήν ἀμφίβολη βοήθεια τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα», μέ τό ἀντάλλαγμα τῆς προδοσίας τῆς πίστεως^[21] .

4. Ἡ Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας

Οἱ ἐκτεθέντες ἀγῶνες τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου καί λαοῦ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἔφεραν τό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ πανορθόδοξη συνοδική ἐξέγερση ἀποκήρυξε καί κατέκρινε τόν «ἑνωτικό» ὅρο καί τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Φλωρεντίας ὡς «ληστρική, ἐναγῆ, μιαρά, ἄθεσμη, ψευδοσύνοδο κ.τ.ὅ.»^[22]. Αὐτό ἔγινε μέ τήν Σύνοδο τῆς Μόσχας τοῦ 1441^[23], τήν Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ 1443^[24], τήν Ἀπολογία τοῦ Κλήρου τῆς Κων/λεως πρός τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η΄ τόν Παλαιολόγο τό 1443^[25], τίς Ἐκκλησίες Μολδοβλαχίας, Σερβίας καί Ἰβηρίας, οἱ ὁποῖες μέ εἰδικές πράξεις, κατεδίκασαν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας^[26], τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1450^[27], τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1484^[28], τήν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, Κων/λεως Ἱερεμία, Ἀντιοχείας Ἀθανασίου καί Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου, πρός τούς Ἀγγλικανούς Ἀνωμότους (1716-1725), μέ τήν ὁποία ἀπορρίπτεται ἡ ἐν Φλωρεντίᾳ Σύνοδος, χαρακτηριζομένη ὡς «καϊαφικόν συνέδριον, ὡς ληστρικόν τε καί βίαιον κ.τ.λ.»^[29], καί τέλος τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1727^[30] .

Ἐπίλογος - Προτάσεις 

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χρσιτῷ ἀδελφοί,

Δέν θά ἦταν καθόλου τολμηρό καί ὑπερβολικό νά ὑποστηρίξουμε ὅτι στις ἡμέρες μας ζοῦμε μία ἀναβίωση τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας. Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, πού συνεκλήθη στά τέλη τοῦ Ἰουνίου 2016, εἶναι μία νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Δέν εἶναι οὔτε ἁγία, οὔτε μεγάλη, οὔτε σύνοδος. Εἶναι μία ληστρική, Φλωρεντινή, αἱρετική, οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδος. Γι’αὐτό μέ βάση τά ὅσα ἀναπτύξαμε θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀδήριτη ἡ ἀνάγκη οἱ Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καί μάλιστα ὅσες δέν ἔλαβαν μέρος σ’αὐτήν, ἀλλά καί μία νέα Πανορθόδοξη Σύνοδος α) νά καταδικάσουν τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Κρήτης ὡς ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδο, β) νά ἀπορρίψουν τά κείμενά της ὡς αἱρετικά, ἰδιαίτερα τό κείμενο γιά τίς σχέσεις μέ τούς ἑτεροδόξους, γ) νά καταδικάσουν τούς διοργανωτές, τούς πρωταγωνιστές, τούς συμμετέχοντες σ'αὐτήν, τούς ὑπογράψαντας καί ἀποδεχομένους τά αἱρετικά κείμενά της, δ) νά καταδικάσουν τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση, ε) νά ἀποφασίσουν τήν ἀποχώρηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀπό τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, στ) νά τερματίσουν κάθε κοινή ἐμφάνιση τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς, καί ζ) νά ἀποχωρήσουν ἀπό τόν ἄγονο διάλογο τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς.

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε τήν Πανορθόδοξη Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, δι'εὐχῶν Σας.

Σᾶς εὐχαριστῶ!

 Πηγή: Κατάνυξις

Θα ξεκινήσω ζητώντας συγγνώμη από τους Σλάβους που είμαι μιγάδα. Εκτός του ότι είμαι Ουκρανή, είμαι και Ελληνίδα.

Κι ενώ συνήθως έχω στο μυαλό μου Σλάβους να κάθονται κάτω με φόρμες πίνοντας, σχεδιάζοντας τις φλυαρίες μου, το υπόλοιπο βίντεό μου είναι αφιερωμένο στους συμπατριώτες μου Έλληνες.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι από κούραση μετά από την οικονομική κρίση η λιτότητα κι όλη η κόλαση που αμόλησαν εκεί, αλλά φαίνεται ότι όλοι οι αναλυτές στην Δύση μιλάνε διαρκώς για τον θάνατο της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Σουηδίας από την ισλαμική παγκοσμιοποίηση και ξέχασαν την Ελλάδα.

Αν θέλετε, αφήστε με πέντε λεπτά να σας πω γιατί η καρδιά μου ραγίζει για την Ελλάδα. Αυτήν την εβδομάδα οι Έλληνες παντού γιορτάζουν την ημέρα ανεξαρτησίας τους και κάποτε κι εγώ ήμουν μία από αυτούς.  Φέτος όμως αρνούμαι. Γιατί; Όχι επειδή δεν σέβομαι την ιστορία της χώρας μας, αλλά γιατί είμαι τσαντισμένη. Γιατί η αλήθεια είναι πλέον ότι οι Έλληνες δεν είναι ανεξάρτητοι πια.

Η Ελλάδα έχασε την ανεξαρτησία της. Η ειρωνική αδικία είναι προφανής, για σκεφτείτε το λιγάκι. Λοιπόν οι Έλληνες γιορτάζουν την ημέρα ανεξαρτησίας τους. Με λίγα λόγια, οι Έλληνες πατριώτες πάλεψαν και νίκησαν στην Επανάσταση εναντίον των Τούρκων μουσουλμάνων δυναστών. Πριν την ανεξαρτησία τους, οι Οθωμανοί εξουσίαζαν τους Έλληνες με την ισλαμική σιδερένια γροθιά τους, εγκαθιστώντας ένα καθεστώς απαρτχάιντ και σκλαβώνοντας ολόκληρους τους πληθυσμούς των προγόνων μας για 400 χρόνια.

Για πάνω από 10 χρόνια ο πόλεμος της Επανάστασης γινόταν με σφαγές ολοκληρωτικές Ελλήνων στην Ιωνία, στην Κρήτη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Μακεδονία, στα νησιά του Αιγαίου κι αλλού όπου συνέβησαν ολόκληρες κοινότητες εξολοθρεύτηκαν. Λουτρό αίματος χύθηκε στο όνομα της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τους μουσουλμάνους τούρκους.

Έτσι, όταν τελικά οι τούρκοι ανετράπησαν τελειωτικά οι Έλληνες ξεκίνησαν μια νέα εποχή ανάπτυξης και ακλόνητου πατριωτισμού. Μεγάλο μέρος των οποίων έγιναν χάρις στις προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν θέλω να σας κάνω να βαρεθείτε με πιο πολύ ιστορία. Να πω μόνο αυτό: Οι Έλληνες έχουν πολλά για τα οποία μπορούν να είναι υπερήφανοι, μια μακριά ιστορία χιλιάδων ετών.

Η Ελλάδα ήταν η κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού με κορυφαία επιτεύγματα στον χώρο της διοίκησης, είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία φυσικά και οι Επιστήμες, τα Μαθηματικά, η Φιλοσοφία, η Αρχιτεκτονική και οι Τέχνες, τα περισσότερα από τα οποία επηρεάζουν τις ζωές μας σήμερα.

Και τα όρη της και η Μεσόγειος, το φαγητό της και… και τα μωρά της επιπέδου μοντέλων εντείνουν τον Ελληνικό πατριωτισμό. Σήμερα όμως η ιστορία είναι διαφορετική. Βεβαίως οι Έλληνες εξακολουθούν να αγαπούν την ιστορία τους και την χώρα τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι δική τους πλέον. Την πούλησαν και την επέτρεψαν να κατακτηθεί.

Η ανεξαρτησία της Ελλάδος είναι ένα κούφιο φάντασμα του παρελθόντος μας που κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε σαν μια άλλη πραγματικότητα που μας στοιχειώνει. Η πραγματικότητα ότι οι κάποτε ανεξάρτητοι Έλληνες έγιναν σκλάβοι ξανά. Ναι σκλάβοι ενός χρέους από μια Αυτοκρατορία που έχει για άλλη μια φορά ισλαμοφιλικη απόχρωση.

Μια γρήγορη ματιά στο οικονομικό θέμα, δεν θα φάω πολύ χρόνο, θα πω αυτό: Μπαίνοντας στην προβλεπόμενη συστημική κρίση η Ευροζώνη σε μια προσπάθεια να ενώσει 19 χώρες με διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές, διαφορετικούς δείκτες ανεργίας, με κενά παντού που φαίνεται κι από το ότι απέτυχαν να έχουν κοινούς συμβολισμούς κι έχουν κάτι ουδέτερες γέφυρες πάνω στα χαρτονομίσματα.

Ακολουθεί η ανικανότητα της Ελλάδος να συμβαδίσει, ακολουθούν οι πιο τρελοί όροι διάσωσης που έγιναν ποτέ, η Ελλάδα την έχει μόνιμα πατήσει από οικονομικής πλευράς. Μετά από χρόνια ανθελληνικών όρων που υπογράφηκαν από την κυβέρνηση του Σύριζα και την Νέα Δημοκρατία πριν αυτούς.

Τα μνημόνια παραδίδουν τον εθνικό πλούτο της Ελλάδος για τον επόμενο αιώνα σε ξένα χέρια. Ξένοι θα ελέγχουν το ηλεκτρικό ρεύμα, τις επικοινωνίες, το νερό, τα λιμάνια και του Πειραιά, τους αρχαιολογικούς χώρους, μαρίνες, όλα τα αεροδρόμια, συγκοινωνίες, τουριστική και δημόσια περιουσία, φυσικό αέριο και πετρέλαιο κι οποιεσδήποτε άλλες εθνικές πηγές πλούτου.

Χάρις στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στην ΕΕ και στους προδότες της Ελληνικής κυβέρνησης που έχουν γίνει οι πόρνες πολυτελείας των ξένων τοκογλύφων, η Ελλάδα έχει χάσει την οικονομική και Εθνική της κυριαρχία. Η χώρα δεν είναι ανεξάρτητη. Έχει γίνει προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων όπου οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι, οι παραγωγοί τελικά πληρώνουν το τίμημα με περικοπές συντάξεων και οι φόροι κατανάλωσης ν’ ανεβαίνουν ακόμη και 25%

Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, με το καλοκαίρι να ’ρχεται σε λίγο δεν μ’ ανησυχεί τόσο η σκλαβιά χρέους όσο η μετανάστευση. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε τοπικό γκέτο παρανόμων μεταναστών. Χάρις στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, στο σούπερ κράτος της ΕΕ και στους άπιστους πουλημένους του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η Ελλάδα κατάληξε να είναι αποθήκη παρανόμων μεταναστών.

Εξαιτίας της τοποθεσίας που βρίσκεται η Ελλάδα, είναι το σημείο εισόδου κυρίως μουσουλμάνων ανδρών, που δέχτηκαν την πρόσκληση της Μέρκελ, για τα ευρωπαϊκά προνοιακά επιδόματα. Πριν δύο χρόνια ξέρετε είχα σκοπό να επισκεφτώ την Σάμο και την Λέσβο με τον πατέρα μου, αλλά πήγαμε να αγοράσουμε τα εισιτήρια πλοίου στο τουριστικό γραφείο κι ο άνθρωπος εκεί μας είπε:

«Α, όχι, μη τυχόν και πάτε εκεί,οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους στον δρόμο εκεί τώρα…

Όλο το νησί καταστράφηκε… μπορεί να σας επιτεθούν… ούτε οι ντόπιοι δεν θέλουν να είναι εκεί, δεν είναι καλό μέρος για να πάτε»

Αυτό έγινε πριν δύο χρόνια. Σήμερα η Λέσβος, η Κως, η Σάμος, η Λέρος, η Κάλυμνος, η Ρόδος, η Σύμη, Χίος Αγαθονήσι, όλα αυτά τα νησιά κατελήφθησαν εντελώς. Είναι μερικά από τα πιο όμορφα νησιά, όχι μόνο της χώρας, αλλά και του κόσμου.

Νησιά που έσφυζαν από τουρισμό, το στήριγμα της Ελληνικής οικονομί ας, τώρα έχουν γίνει μίνι Συρίες και Αφγανιστάν. Αυτό δεν είναι ανεξαρτησία! Αυτή είναι μία μουσουλμανική αυτοκρατορία. Αυτή είναι μία μουσουλμανική κατάκτηση μέσω της παράνομης μετανάστευσης. Μετανάστευση στην οποία συναίνεσε η Ελληνική κυβέρνηση υπό τις διαταγές της Γερμανίας και της ΕΕ.

Ναι είναι μια θλιβερή ιστορία κι αν είσαι Έλληνας όπως εγώ τότε είναι διπλά θλιβερό.

Λοιπόν, υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα; Στο θέμα της μετανάστευσης μπορεί.

Αυτήν την εβδομάδα ο Έλληνας υπουργός μετανάστευσης προειδοποίησε την ΕΕ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει άλλους μετανάστες πια.

Μπορεί να σκέφτεστε: θα είναι για λίγο, στο κάτω κάτω όλοι αυτοί οι μετανάστες απλά περνάνε από την Ελλάδα, κατευθυνόμενοι σε πλουσιότερα κράτη στην Βόρεια και Δυτική Ευρώπη. Όχι ακριβώς. Το Βερολίνο τώρα δηλώνει ότι θέλει να επιστρέψει στην αμφιλεγόμενη συμφωνία του Δουβλίνου, η οποία όταν επιβληθεί στέλνει τους μετανάστες στην ευθύνη της πρώτης χώρας εισόδου, η οποία αν ξέρετε από γεωγραφία, σημαίνει το τέλος της Ελλάδας. Οι μετανάστες που φθάνουν στην Γερμανία ή στην Σουηδία μέσω Ελλάδας, δεν θα πάρουν το άσυλο που ζητούν από αυτές τις χώρες, τότε σύμφωνα με την συμφωνία του Δουβλίνου, επιστρέφονται στην Ελλάδα αντί να απελαύνονται στις χώρες καταγωγής τους.

Εντελώς τερατώδες σύστημα, το οποίο θα καταρρεύσει αμέσως στην επόμενη καταιγίδα μεταναστών.

Το μήνυμά μου για τους Έλληνες και την Ελληνική κυβέρνηση: «Καθώς θυμόμαστε την χαμένη μας ανεξαρτησία αυτήν την εβδομάδα, πείτε ΟΧΙ στη συμφωνία του Δουβλίνου. Πείτε στην καγκελάριο Μέρκελ ότι οι μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη είναι εκεί επειδή τους προσκάλεσε, έτσι ας τους κρατήσει.

Μακάρι οι Έλληνες να είχαν φύγει από την ΕΕ όταν είχαν την ευκαιρία. Μακάρι να μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την Εθνική μας κυριαρχία. Την κυριαρχία σ’ ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της γης και θάλασσας στον πλανήτη.

Είναι ώρα να σταματήσουμε να προσποιούμαστε.

Είναι ώρα να σταματήσουμε να ζούμε στο παρελθόν.

Είναι ώρα να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των προγόνων μας, να κοιτάξουμε τους κατακτητές μας στα μάτια και να τους πούμε ΟΧΙ. Και τότε ίσως έρθει η μέρα που να μπορούμε να γιορτάσουμε στ’ αλήθεια την ημέρα της ανεξαρτησίας μας ξανά.

Είμαι η Faith Goldy για την Rebel. media

Πηγή: YouTube , Αβέρωφ