Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Σχόλιο ID-ont: Δείτε πόσα στοιχεία που δεν φανταζόμαστε συλλέγουν ήδη (τα έχουμε κάνει bold στο δημοσίευμα κατωτέρω). Φανταστείτε:
α) πόσα ακόμη συλλέγουν που δεν γράφει το δημοσίευμα και
β) τι πλούτο στοιχείων θα μπορεί να συλλέγει και το Κράτος νόμιμα με την υποχρεωτική χρήση της Ηλεκτρονικής Ταυτότητας / Κάρτας του Πολίτη...
Σχόλιο ID-ont: Δείτε πως στρώνεται ο δρόμος για την είσοδο της Ηλεκτρονικής Ταυτότητας / Κάρτας του Πολίτη. Φανταστείτε τον κατωτέρω διάλογο: - Με ποιά ταυτότητα θα γίνεται η ταυτοποίηση; Αυτή που έχουμε; - Αρχικά δυστυχώς με αυτήν που έχουμε.
Το 2015 ο Γάλλος συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο Υποταγή, στο οποίο διηγείται την πολιτική άνοδο ενός Μοχάμεντ Μπεν Αμπάς, προέδρου του κόμματος «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και παράλληλα τη θρησκευτική μεταλλαγή του κύριου ήρωα του έργου του, ο οποίος βρίσκει πιο βολικό να γίνει μουσουλμάνος παρά να μείνει πιστός στον θνήσκοντα αθεϊσμό.
Ἄς ξυπνήσουμε ἐπιτέλους! Γιατί καθεύδομεν ἐπαναπαυόμενοι, σάν ἄλλοι νά εἶναι οἱ ἁρμόδιοι; Πολλά μποροῦμε νά πράξουμε ὅλοι μαζί καί καθένας χωριστά μέ τίς δυνάμεις του. Οἱ νέοι, οἱ ὑγιεῖς, τά παιδιά, ὅλοι στήν εἰρηνική διαδήλωση. Οἱ γέροντες, οἱ ἀσθενεῖς, οἱ μή δυνάμενοι νά κινηθοῦν, νά χρησιμοποιήσουν τήν φωνή τους, τήν νουθεσία, τήν προσευχή, τήν συγγραφή, ἰδίως τώρα πού ὑπάρχουν τά ἠλεκτρονικά μέσα ἐπικοινωνίας. Πολλά μποροῦν νά γίνουν γιά τήν πληροφόρηση γιά τό μεγάλο θέμα τῆς Μακεδονίας, ὥστε νά ἀποφευχθῆ, ἔστω τήν τελευταία στιγμή, τό «ἔγκλημα» τῆς ἐπικύρωσης τῆς «συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, πού ἀπό τώρα ἤδη παραβιάζονται σημαντικά της ἄρθρα, ἀπό τήν γείτονα χώρα.
TIDEON: Ὁ Τομέας Ἐπιστημόνων τοῦ Συλλόγου «Ὁ Μέγας Βασίλειος» σᾶς προσκαλεῖ
νὰ τιμήσετε μὲ τὴν παρουσία σας τὸ 59ο Παιδαγωγικὸ Συνέδριο μὲ θέμα
«Ἀνθρώπινα Δικαιώματα - Καπήλευση & Διασφάλιση»
τὸ ὁποῖο θὰ πραγματοποιηθεῖ:
στήν Ἀθήνα τὴν Παρασκευή, 28 Δεκεμβρίου 2018,
στὸ Ἀμφιθέατρο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν,
ὁδὸς Βασ. Σοφίας καὶ Ριζάρη 2
στή Θεσσαλονίκη τήν Παρασκευή, 4 Ἰανουαρίου 2019,
στὰ Συνεδριακό Κέντρο «Διακονια» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης,
ὁδός Ν. Πλαστήρα 65, Πυλαία, Θεσσαλονίκη, τήλ. 2310 278080
Στοὺς ἐνδιαφερομένους παρέχεται βεβαίωση παρακολουθήσεως τοῦ Συνεδρίου.
e-mail Συνεδρίου: paidsynedriomv@gmail.com
Μέσα ἀπὸ τὴν Τράπεζα Ἰδεῶν μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε τὴ ροὴ τοῦ Συνεδρίου
(βιντεοσκοπήσεις, εἰσηγήσεις, ἀνακοινώσεις, πορίσματα κλπ).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Η πρόσκληση με το πρόγραμμα του συνεδρίου ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή
Πῶς θὰ ἔρθετε στὴν ἐκδήλωση στὴν Ἀθήνα
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η πρόσκληση με το πρόγραμμα του συνεδρίου ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή
Πῶς θὰ ἔρθετε στὴν ἐκδήλωση στὴ Θεσσαλονίκη
ΔΗΛΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
ΣΧ. ΕΤΟΥΣ 2018-19
ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
Αριθ. πρωτοκόλλου........./...................
ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ............................................
ΔΗΛΩΣΗ
του/της ....................................................... του .............................. Θεολόγου κλάδου ΠΕ01 (ή Δασκάλου)
τόπος ............... ημερομηνία ........................ 2018
Αξιότιμε -η κ/κα Διευθυντά-τρια,
Σας δήλωνω ότι βάσει των: α) άρθ. 95 παρ. 5 του Συντάγματος β) άρθ. 1 του Ν. 3068/2002 καί γ) άρθ. 25 παρ. 3 Ν. 3528/2007 του Υπαλληλικού Κώδικα, εφαρμόζω τις αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομελείας του ΣτΕ που αφορούν το μάθημά μου.
Με εκτίμηση
Ο /Η δηλών -ούσα
Σημείωση: Υποβάλλεται από τους Εκπαιδευτικούς Θεολόγους Γυμνασίων ‐Λυκείων καθώς και τους Δασκάλους κατά το σχολικό έτος 2018‐19 με μια απλή έγγραφη Δήλωση (πού λαμβάνει αριθμό πρωτοκόλλου) προς τον Δ/ντη‐τρια του Σχολείου. Σε περίπτωση που ο Θεολόγος διδάσκει σε περισσότερα του ενός σχολεία, η δήλωση αρκεί να υποβληθεί έστω και στο σχολείο που διδάσκει τις περισσότερες ώρες.
H δήλωση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
για τους εκπαιδευτικούς :
Α. ΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Για ενημέρωση των εκπ/κών πριν υπογράψουν, παρατίθεται το κείμενο των διατάξεων, που περιέχει η Δήλωση:
Άρθ. 95 παρ. 5 του Συντάγματος:
5. Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης."
Άρθ. 1 Ν. 3068/2002:
«Το Δημόσιο, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση των αποφάσεων. Δικαστικές αποφάσεις κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου είναι όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικείες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει».
Άρθ. 25 Ν. 3528/2007 Υπαλληλικού Κώδικα : Νομιμότητα υπηρεσιακών ενεργειών
3. Αν η διαταγή είναι προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, ο υπάλληλος οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή. Όταν σε διαταγή, η οποία προδήλως αντίκειται σε διατάξεις νόμων ή κανονιστικών πράξεων, διατυπώνονται επείγοντες και εξαιρετικοί λόγοι γενικότερου συμφέροντος ή όταν, ύστερα από άρνηση υπακοής σε πρώτη διαταγή που προδήλως αντίκειται σε τέτοιες διατάξεις, ακολουθήσει δεύτερη διαταγή που εκθέτει επείγοντες και εξαιρετικούς λόγους γενικότερου συμφέροντος, ο υπάλληλος οφείλει να εκτελέσει τη διαταγή και να αναφέρει συγχρόνως στην προϊσταμένη αρχή εκείνου που τον διέταξε. Επί νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, εφόσον εκείνος που διέταξε είναι το διοικητικό συμβούλιο ή το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης, η αναφορά υποβάλλεται στον εποπτεύοντα Υπουργό. Εάν εκείνος που διέταξε είναι ο Υπουργός, η αναφορά υποβάλλεται στον Πρωθυπουργό.
Β. ΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
1. Σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (7/2010, ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ 2010, σελ. 513), η Διοίκηση μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης, έχει υποχρέωση, να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο αυτής και «όχι μόνο να θεωρήσει ως ανύπαρκτες τις ακυρωθείσες με την απόφαση αυτή διοικητικές πράξεις αλλά και με θετικές ενέργειές της να χωρίσει(προβεί) στην αναμόρφωση της δημιουργηθείσας, βάσει των έν λόγω πράξεων, καταστάσεως, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην θέση που θα βρίσκονταν, αν οι πράξεις αυτές δεν είχαν εκδοθεί».
Άλλωστε και στο άρθρο 50 παρ. 4 του Π.Δ. για το ΣτΕ (18/1989), ορίζεται ότι: «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο» (βλ. Συντ. 95,5 • Ν3068/2002, άρθ. 1 • βλ. και Υπαλ. Κώδ. 25,3 • 106,3). «Ο παραβάτης εκτός από την δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα (παράβαση καθήκοντος) υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση».
Συνεπώς, η ακυρωθείσα πράξη των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, από τις αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, θεωρείται ως μηδέποτε εκδοθείσα κάτι που σημαίνει ότι επαναφέρεται αυτοδικαίως σε ισχύ το προϋφιστάμενο Πρόγραμμα Σπουδών (ΣτΕ 4690/1985). Κατά συνέπεια δύνανται νομίμως να χρησιμοποιούνται τα ‘προηγούμενα’ βιβλία, τα οποία υπάρχουν αναρτημένα και στο διαδίκτυο.
Η διαδικασία επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων διεξάγεται με τρόπο, που να διασφαλίζεται το απόρρητο αυτής. Συγκεκριμένα, διεξάγεται αποκλειστικά και μόνο από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας, ενώ λαμβάνονται όλα τα κατάλληλα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα για την ασφάλεια των δεδομένωνκαι την προστασία τους από τυχαία ή αθέμιτη καταστροφή, τυχαία απώλεια, αλλοίωση, απαγορευμένη διάδοση ή πρόσβαση και κάθε άλλη μορφή αθέμιτης επεξεργασίας.Διευκρινίζεται ότι κανένα δεδομένο δεν είναι δημόσια προσβάσιμο ή σε κατάλογο ηλεκτρονικών διευθύνσεων ή/και άλλων προσωπικών ή/καιευαίσθητων δεδομένων, που είναι δημόσια προσβάσιμος.
Ομάδα Δράσης για την Υγεία, τις Σχέσεις,
την υγιή Σεξουαλικότητα, την Εκπαίδευση,
τα Ιδανικά, τις Αξίες
και συνυπογράφοντες πολίτες
Προς: Υπουργό Παιδείας, Έρευνας &
Θρησκευμάτων, κ. Γαβρόγλου
Κοινοποίηση: Όπως Πίνακας Αποδεκτών
Αθήνα, 18/03/2018
Θέμα: Επιστολή διαμαρτυρίας για την διδασκαλία του άξονα «Έμφυλες ταυτότητες» της Θεματικής Εβδομάδας στα Γυμνάσια
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Κατανοώντας το δύσκολο έργο της παροχής υψηλού επιπέδου παιδείας στους νέους, θεωρούμε καθήκον μας να σας εκθέσουμε τις απόψεις μας για τον άξονα «Έμφυλες ταυτότητες» της «Θεματικής Εβδομάδας» και να ζητήσουμε παρεμβάσεις προς όφελος των μαθητών.
Κατά το σχολικό έτος 2016-2017, το Υπουργείο Παιδείας αιφνιδίασε γονείς, Εκπαιδευτικούς, μαθητές Γυμνασίου, ειδικούς Υγείας και όλη την Ελληνική κοινωνία, με «Εξαιρετικά επείγουσα» εγκύκλιο προς τα Γυμνάσια (23-12-2016 Αρ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2), με θέμα: «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Εμφύλων Ταυτοτήτων» [1]. Στην ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» υπάρχουν οι εξής επιμέρους θεματικές ενότητες: «Σωματικές αλλαγές στην εφηβεία», «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο», «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα», «Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών». Η διδασκαλία της Θεματικής Εβδομάδας είναι υποχρεωτική για τους μαθητές και τους διδάσκοντες.
Άμεσα αρθρώθηκε συγκροτημένος λόγος σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε μία προσπάθεια κατανόησης και αποσαφήνισης εννοιών και κινήτρων για την διδασκαλία της ενότητας «έμφυλες ταυτότητες» ώστε η κοινωνία να διαμορφώσει την στάση της ενημερωμένη και όχι αιφνιδιασμένη!
Παρά τις αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας, το Υπουργείο Παιδείας με νέα επείγουσα εγκύκλιο (8-11-2017 Αρ. Πρωτ. Φ20.1/ 192356 Δ2) [2] επαναφέρει στο τρέχον σχολικό έτος (2017-2018) την Θεματική Εβδομάδα, διατηρώντας την επίμαχη ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» και το ίδιο επιστημονικά αμφισβητούμενο, και πιθανά επιβλαβές για τους ανηλίκους διδακτικό υλικό και τρόπο διδασκαλίας [3]
Οι ενστάσεις των γονέων (Σύλλογοι γονέων), των διδασκόντων (ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ), των ειδικών Επιστημόνων Υγείας και Κοινωνιολογίας, Νομικών, της Εκκλησίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας (επιστολές πολιτών προς τους αρμοδίους, ψηφίσματα και εκδηλώσεις συλλόγων και Δημοτικών Συμβουλίων) χλευάσθηκαν, συκοφαντήθηκαν, παρεμποδίστηκαν ή και διεκόπησαν βίαια, και εν τέλει αγνοήθηκαν.
ΣΚΟΠΟΣ
Μέσω της Θεματικής Εβδομάδας δεν επιδιώκεται μόνο η απόκτηση πληροφοριών ή γνώσεων αλλά και η αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών, τόσο των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών. Αυτό βέβαια είναι επιθυμητό, εφ’ όσον αυτές οι αλλαγές είναι συμβατές με τις αξίες και πεποιθήσεις γονέων/κηδεμόνων και συμβαδίζουν με την σύγχρονη επιστημονική γνώση.
Δεν γνωρίζουμε πως αιτιολογείται το «Εξαιρετικά επείγον» της εγκυκλίου: Στηρίζεται σε δεδομένα και ευρήματα που δείχνουν ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος για την υγεία των μαθητών; Μήπως θεωρεί το Υπουργείο Παιδείας ότι αυτό λείπει από την εκπαίδευση και την Ελληνική κοινωνία; Ή μήπως οι «υποχρεώσεις» που έχει αναλάβει η Ελλάδα περιλαμβάνουν υποχωρήσεις σε ομάδες συμφερόντων και σε οδηγίες κέντρων εξουσίας της αλλοδαπής, που διαπίστωσαν καθυστέρηση στην εφαρμογή των οδηγιών τους (βλ. Stop Trans Pathologization);
Καταρχάς θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους ότι κάθε διδασκαλία σχετική με την ερωτική ζωή και την σεξουαλικότητα (συμπεριλαμβανομένου του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού), αποτελεί σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Το να διδάσκονται στο σχολείο θέματα που άπτονται της σεξουαλικότητας, δεν είναι δουλειά «επείγουσα» και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με προχειρότητα και επιπολαιότητα. Ένα σημαντικό ερώτημα, είναι το κατά πόσον είναι σε θέση οι εκπαιδευτικοί ή οι λοιποί συμμετέχοντες «φορείς», κυρίως ΜΚΟ, να παρέχουν γνώσεις και εκπαίδευση για θέματα σεξουαλικής υγείας και ερωτικώνσχέσεων. Έχει προηγηθεί κάποια συστηματική εκπαίδευση και με τι περιεχόμενο; Η κατάλληλη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών έχει αποδειχθεί ότι είναι εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για την παροχή κατανοητής σεξουαλικής αγωγής υγείας στα σχολεία [4]. Κάθε προσπάθεια σεξουαλικής αγωγής θα πρέπει να βασίζεται σε ισχυρά επιστημονικάευρήματα για την αποτελεσματικότητά της. Η Θεματική Εβδομάδα αναφερόμενη στον «Σκοπό και Αναγκαιότητα» της επικαλείται τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), που «προτείνει σχεδιασμό εκπαιδευτικών πολιτικών και ανάπτυξη μετασχηματιστικών δράσεων στα σχολεία, που θα εστιάζουν στην προαγωγή της υγείας και της ευημερίας των παιδιών και εφήβων». Το ΙΕΠ, σχεδιάζοντας την Θεματική Εβδομάδα ξεχνά (ή αγνοεί) ότι ο Π.Ο.Υ. συνιστά την διαμόρφωση των Πολιτικών Αγωγής Υγείας, βάσει επιστημονικών ενδείξεων και ζητά οι προτεινόμενες παρεμβάσεις να έχουν αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα [5]. Οι εκπαιδευτικοί, επαγγελματίες υγείας, ερευνητές και κυρίως όσοι σχεδιάζουν τις πολιτικές υγείας, πρέπει να γνωρίζουν ότι: oι στρατηγικές εκπαίδευσης στην σεξουαλική υγεία πρέπει να βασίζονται σε σαφείς ενδείξεις αποτελεσματικότητας, που να
προκύπτουν από υψηλής ποιότητας έρευνα, συστηματικές ανασκοπήσεις και μετααναλύσεις[6].Επί πλέον (και αυτό έχει επικυρωθεί από δικαστική απόφαση στο Maryland) σε περιπτώσεις αντικρουόμενων απόψεων θα πρέπει να διδάσκονται στα παιδιά τα επιστημονικά επιχειρήματα και των δύο πλευρών.
Για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων αγωγής υγείας στα σχολεία, ο Π.Ο.Υ. διενήργησε μέσω του οργανισμού Cochrane μία ανασκόπηση/μεταανάλυση. Τα προγράμματα αγωγής σεξουαλική υγείας, δεν μετααναλύθηκαν λόγω ελάχιστων αξιόπιστων ερευνητικών δεδομένων [7]. Άλλη ανασκόπηση του οργανισμού Cochrane πάνω στην αποτελεσματικότητα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία στην πρόληψη της εγκυμοσύνης συμπεραίνει ότι «δεν έχει επίδραση στον αριθμό των κυήσεων» [8]. Συνεπώς, δεν υπάρχουν επιστημονικώς τεκμηριωμένα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία.
Δυστυχώς, στην περίπτωση της «Θεματικής Εβδομάδας» ορισμένοι εκμεταλλεύονται την άγνοια των μη ειδικών, για να παρουσιάσουν και να προωθήσουν αστήρικτες απόψεις ως δήθεν επιστημονικές.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Η διδασκόμενη ύλη αλλά και οι διδάσκοντες προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από ΜΚΟ, ως να μην υπηρετούν στο Ελληνικό Δημόσιο υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικοί, ειδικοί ψυχικής υγείας και κοινωνικοί επιστήμονες.
Το υλικό της ενότητας «έμφυλες ταυτότητες» (βλ. στο τέλος του κειμένου) βρίθει από ανακρίβειες, παραπληροφόρηση, διαστρεβλώσεις της λογικής και έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης. Η μάθηση βασίζεται σε βιωματικές μεθόδους, με υποχρεωτική την συμμετοχή και την έκφραση άποψης εκ μέρους των μαθητών. Προτείνεται μάλιστα περαιτέρω διερεύνηση των απόψεων όσων παιδιών εκφράζουν διαφορετική γνώμη και «μπορεί να μην δεχτούν το γεγονός ότι υπάρχει ανισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες ή να προσπαθήσουν να υπερασπιστούν τους λόγους για τους οποίους άνδρες και γυναίκες αντιμετωπίζονται διαφορετικά», λες και τα παιδιά μπορούν να υποστηρίξουν την θέση τους απέναντι σε ενηλίκους με ρόλο εξουσίας όπως είναι οι δάσκαλοι τους, και απέναντι σε δυσνόητες κοινωνιολογικές θεωρίες που απαιτούν γνώσεις και κριτική ικανότητα ενηλίκου. πχ, τα παιδιά καλούνται να τοποθετηθούν μπροστά σε όλους, πηγαίνοντας στην μία ή την άλλη άκρη ενός διαχωρισμένου με μία γραμμή δωματίου, κοντά ή μακριά από την γραμμή, ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους. Τα σενάρια που ζητούν απ’ τα παιδιά να πάρουν θέση κοντά ή μακριά στη γραμμή, θα πρέπει να εξεταστούν υπό την οπτική του κοινωνικού κομφορμισμού, δηλαδή της τάσης του ατόμου να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του στις επιταγές της ομάδας στην οποία ανήκει. Διότι το άτομο ενδόμυχα επιθυμεί την ασφάλεια του ανήκειν, ακόμη κι αν απεμπολήσει τις ιδέες του και υιοθετήσει αυτές του συνόλου, παρόλο που δεν το εκφράζουν. Ποιος έφηβος λοιπόν θα τολμήσει να διαφοροποιήσει την θέση του από την προτεινόμενη άποψη, που μάλιστα εκπροσωπείται από τον εκπαιδευτικό;
Στο εγχειρίδιο «Εφηβικές ταυτότητες φύλου» (σελ. 8,9) [9] αναφέρεται ότι οι διδασκόμενες απόψεις οφείλονται στην ανάπτυξη της φεμινιστικής θεωρίας. Όμως η εξέταση της λειτουργίας των φύλων και ο ρόλος τους μόνο από σκοπιά φεμινιστική και όχι από τις επιστήμες στο σύνολό τους αποτελεί μονομερή αντιμετώπιση. Και πράγματι η βιβλιογραφία του ανωτέρου εγχειριδίου μαρτυρεί τη μονομέρεια αυτή (σελ. 15-16)
ΦΥΛΟ
Αν και η διδακτική ενότητα φέρει τον τίτλο «Σώμα και ταυτότητα», ο επιστημονικός κλάδος της ανθρώπινης φυσιολογίας «λάμπει» δια της παρασιώπησής του! Οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στην ανατομία, στην ορμονική λειτουργία, στον εγκέφαλο, στην αναπαραγωγή, στην διαφορετική ανθεκτικότητα σε νόσους κλπ σχεδόν ισοπεδώνονται. Όμως οι διαφορές στο βιολογικό σώμα δεν σημαίνουν ανισότητα και αδικία, αλλά διαφορετικές ικανότητες και διεκπεραίωση διαφορετικών λειτουργιών. Είναι παραπλανητικό να ταυτίζεται η ομοιότητα με την ισότητα.
Οι διαφορές στις συμπεριφορές ρόλου φύλου, ως προς το ντύσιμο, το παιχνίδι την συμπεριφορά και τις προσδοκίες ονομάζονται «παραδοσιακές ή άκαμπτες έμφυλες νόρμες» και παρουσιάζονται ως κάτι πολύ αρνητικό, γιατί δήθεν «περιορίζουν την ταυτότητα» (εγχειρίδιο youth4youth, σελ. 6). Αναφέρεται χαρακτηριστικά «η «γυναίκα» δεν προϋπάρχει, όπως δεν προϋπάρχει και καµιά αλήθεια, καµιά πραγματικότητα! Είναι κοινωνική κατασκευή, όπως και η έννοια «άνδρας»»
Στις υποενότητες «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο» και «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα» προτείνεται η υλοποίηση προγράμματος του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου με τίτλο «Youth4youth» [10]. Στη δραστηριότητα «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο» υπάρχει ενότητα με τον παραπλανητικό τίτλο «Η φυλακή του φύλου». Οι μαθητές μπορεί να υποθέσουν την καθόλα αντιεπιστημονική άποψη ότι το βιολογικό τους φύλο αποτελεί «φυλακή», (με την λογική συνέπεια της πιθανής απόδρασης από αυτό με κοινωνική ή και βιολογική μετάβαση;) Οι μαθητές και οι μαθήτριες διδάσκονται ότι «το φύλο δεν είναι βιολογικό χαρακτηριστικό», ότι «τους περιορίζει, τους παγιδεύει και είναι φυλακή», ότι «οι έμφυλες νόρμες και τα στερεότυπα δημιουργούν μια καταστροφική διαίρεση μεταξύ ανδρών και γυναικών και γεννούν την ανισότητα των φύλων», ότι το να εκφράζονται σύμφωνα με το φύλο τους σημαίνει ότι «ζουν μέσα σε κουτιά». Ερωτώνται οι μαθητές «Σε ποιο βαθμό νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα στο κουτί;» (εγχειρίδιο youth4youth, σελ. 37). Καλούνται οι μαθητές «να αξιολογήσουν και να αναθεωρήσουν τα «κληρονομημένα» στερεότυπα τους… και να τα αποδομήσουν», υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο «θα αναπτύξουν συμπεριφορές μηδενικής ανοχής έναντι της βίας». πχ επί λέξει αναφέρεται: «Τα χαρακτηριστικά στα κουτιά του φύλου στα κορίτσια, είναι πιθανό να περιλαμβάνουν: Ευαίσθητα, με μακριά μαλλιά, αδύνατα, λεπτεπίλεπτα, ευάλωτα, εξαρτημένα από τους άνδρες, κλαίνε εύκολα, αδύναμα, καλά στις γλώσσες και τις τέχνες, καλές μητέρες, ντροπαλά, άτολμα, σεμνά, δεν πρέπει να βρίζουν, να είναι σέξι, να φλερτάρουν, φροντίζουν τα παιδιά και τα άλλα μέλη της οικογένειας, κ.λπ». Επομένως σύμφωνα με την Θεματική Εβδομάδα το προτεινόμενο στερεότυπο για τα κορίτσια είναι να είναι αναίσθητα, να έχουν κοντά μαλλιά, να είναι παχύσαρκα, χοντροκομμένα, να μην εκφράζονται συναισθηματικά, να αποτυγχάνουν στις γλώσσες και στις τέχνες, να είναι κακές μητέρες, ξεδιάντροπα, παράτολμα, άσεμνα, να βρίζουν, να φλερτάρουν και να μην ασχολούνται με τα παιδιά και τα άλλα μέλη της οικογένειας;
Δηλαδή, οι μαθητές και οι μαθήτριες που έχουν τυπικές συμπεριφορές και χαρακτηριστικά του φύλου τους στοχοποιούνται και ενοχοποιούνται, καθώς αυτά χαρακτηρίζονται ως «επιβεβλημένα κοινωνικά στερεότυπα», που μάλιστα «η επιβολή τους συμβάλλει στην εκδήλωση της έμφυλης βίας»
Στο προτεινόμενο για διδασκαλία εγχειρίδιο «Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά» [11] αναφέρεται ότι «η έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών αναπαράγει και ενισχύει την εσφαλμένη αντίληψη ότι τα αγόρια και τα κορίτσια είναι τελείως διαφορετικά…και κατά συνέπεια αναπαράγονται τα έμφυλα στερεότυπα και περιορίζονται οι δυνατότητες ολόπλευρης ανάπτυξής των παιδιών» χωρίς να τεκμηριώνεται αυτή η διδασκόμενη κινδυνολογία. Υποστηρίζει μάλιστα η συγγραφέας ότι «τα επιστημονικά δεδομένα δεν προσφέρουν καμία άφεση στο επίπεδο της ηθικής ότι η έμφυλη διχοτόμηση των παιχνιδιών έχει βιολογικό έρεισμα». Αντίθετα όμως, η επιστήμη έχει επιβεβαιώσει ότι η επιλογή δραστηριότητας και παιχνιδιού εξαρτάται πολύ από το φύλο και από βιολογικούς παράγοντες όπως οι ορμόνες στην εμβρυική και πρώιμη βρεφική ηλικία. Επίσης προτρέπει τους ενηλίκους (γονείς και εκπαιδευτικούς) «παίζοντας με τα παιδιά να τα εξοικειώνουν και με παιχνίδια που δεν θεωρούνται κατάλληλα για το φύλο τους». Σε άλλο σημείο τίθεται στα παιδιά το ερώτημα: «Γιατί είναι κακό τα αγόρια να δοκιμάζουν πώς είναι να στέκονται ή να περπατάνε και με τα παπούτσια της μαμάς, να δοκιμάζουν τα ρούχα(δεν εξηγεί: τη μπλούζα ή πχ. τη φούστα, τα φoρέματα κτλ;) και τα κοσμήματα της αδελφής τους, να ντυθούν πριγκίπισσα ή σταχτοπούτα σε ειδικές περιστάσεις;» Παροτρύνονται δηλαδή τα παιδιά στην παρενδυσία;
Ακόμα και τα παραμύθια μπαίνουν στο στόχαστρο καθώς η γνωστή φράση «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», στηλιτεύεται ως «ετεροσεξουαλικός ρομαντισμός» (με την ίδια λογική βέβαια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «ομοσεξουαλικός πειραματισμός» η προτροπή προς παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς να πειραματίζονται σχεδόν με το ζόρι με παιχνίδια του άλλου φύλου).
Όμως τέτοιες απόψεις, και μάλιστα όταν απευθύνονται προς ανηλίκους, θα πρέπει να υποστηρίζονται από ισχυρά ερευνητικά δεδομένα, πράγμα που δεν συμβαίνει με το υλικό της Θεματικής Εβδομάδας. Αντίθετα μάλιστα, πολλές τοποθετήσεις είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες, καθώς είναι αποδεδειγμένος ο ρόλος των βιολογικών παραγόντων στην διαμόρφωση των συμπεριφορών φύλου [12,13,14]. Επίσης οι σύγχρονες επιστημονικές οδηγίες για θέματα ταυτότητας φύλου συνιστούν να ενισχύονται οι κατάλληλες για το φύλο δραστηριότητες και εμφάνιση στην παιδική ηλικία, για να αποφευχθούν προβλήματα και δυσφορία ως προς το φύλο στην εφηβεία [15]. Βάσει των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει θέση στις σχολικές αίθουσες.
Είναι κακό να αναπτυχθεί ένα αγόρι ως αγόρι και ένα κορίτσι ως κορίτσι; Κάνουν λάθος οι γονείς που τα ανατρέφουν σύμφωνα με το βιολογικό τους φύλο; Θα πρέπει οι γονείς να συμμορφωθούν με τις αμφιλεγόμενες περί «Κοινωνικού φύλου» φιλοσοφικές απόψεις της κυρίας J. Buttler; Μάλλον θα κάνουν καλύτερα να ανατρέξουν στις πηγές της Ελληνικής και Παγκόσμιας σοφίας και φιλοσοφίας: Ο Πλάτωνας αναφέρει (Νόμοι Α’) «Κάθε άνθρωπος που θέλει να γίνει καλός σε κάποιο θέμα πρέπει να ασχολείται με αυτό από μικρός και να βρίσκεται σε συνεχή επαφή, είτε στη δουλειά, είτε στο παιχνίδι, με όσα έχουν σχέση με αυτό το θέμα… Με τα κατάλληλα παιχνίδια τα παιδιά θα μπορέσουν να κατευθύνουν τις κλίσεις και τις επιθυμίες τους προς τον σκοπό που πρέπει να πετύχουν όταν μεγαλώσουν.» Άρα, φιλοσοφικά μιλώντας, η Θεματική Εβδομάδα αποσκοπεί στο να ΜΗΝ πετύχουν τα παιδιά τον σκοπό της ολοκληρωμένης γυναικείας ή αντρικής ταυτότητας!
Ο θεμελιωτής της λογικής Αριστοτέλης, μας διδάσκει «ότι τα ομοειδή αντικείμενα που υπάγονται σε μια έννοια έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, που το σύνολό τους το ονομάζουμε βάθος». Δηλαδή τελικά τι ζητείται από τα παιδιά; Να αποδομήσουν το βάθος των ανδρών ή των γυναικών; Και τελικά να αποδομήσουν την ίδια τη λογική;
Το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, με διευκρινιστικό κείμενο που απέστειλε προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο [16] υποστηρίζει ότι «η αμφισβήτηση των στερεοτύπων και των προκαταλήψεων είναι απαραίτητη ώστε να βρουν τα παιδιά τον επαγγελματικό ρόλο που ταιριάζει στην προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντά τους, ανεξαρτήτως φύλου». Όμως, όσοι έχουν εμπειρία στο θέμα των εκπαιδευτικών και επαγγελματικών επιλογών των Ελλήνων μαθητών γνωρίζουν ότι, όσα λέει το Υπουργείο αντιστοιχούν σε άλλη κοινωνία, σε άλλο σημείο του πλανήτη. Στην Ελλάδα οι γονείς θέτουν σε υψηλή προτεραιότητα την μόρφωση των παιδιών τους και υποστηρίζουν τις επαγγελματικές επιλογές τους ανεξαρτήτως φύλου. Υπήρχε μάλιστα και μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στο Γυμνάσιο, που το Υπουργείο προσφάτως κατήργησε, όπως επίσης και Γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού μέσα σε αρκετές σχολικές μονάδες, τα οποία κι αυτά καταργήθηκαν πριν μερικά χρόνια (θεωρώντας ίσως ως χρησιμότερη παρέμβαση την αμφισβήτηση των φύλων;)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Στο εγχειρίδιο «Εφηβικές ταυτότητες φύλου: διερευνώντας τον παράγοντα φύλο στο σχολικό πλαίσιο» [17] σε δραστηριότητα που έχει σκοπό «να συγκεντρώσει πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι ρόλοι και οι σχέσεις των φύλων στις οικογένειες των εφήβων» (σελ. 49) διερευνώνται οι ρόλοι, οι αρμοδιότητες, οι σχέσεις, το κλίμα που επικρατεί στην οικογένεια, ποιος κάνει ποιες δουλειές, πως ασχολούνται οι γονείς με τα παιδιά, τα χαρακτηριστικά των γονιών, τα συναισθήματα, τις σχέσεις μεταξύ τους (αναφέρονται ως επιλογές: «συμπεριφορά ευγενική, επιθετική, κυριαρχική, εξουσιαστική, υποταγής» δηλαδή προκρίνονται ως αυτονόητες και αναμενόμενες οι αρνητικές συμπεριφορές!) κ.α. Ρωτάμε: όλα αυτά δεν αποτελούν προσωπικά δεδομένα; Δεν παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή της οικογένειας; Έχει κάποιος το δικαίωμα να ανιχνεύει και να παρακολουθεί την ιδιωτική ζωή των πολιτών; Γνωρίζουν οι γονείς ότι ζητούνται από τα παιδιά τους αυτές οι πληροφορίες; Υπάρχει κάποια συνέχεια στην επεξεργασία των δεδομένων; Υπ’ όψιν ότι, σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, η διεξαγωγή έρευνας για τέτοιου τύπου θέματα απαιτεί άδεια από το Υπουργείο Παιδείας και ενυπόγραφη γονική συναίνεση, καθώς προβλέπεται η «διασφάλιση της ενημερωμένης συναίνεσης των συμμετεχόντων στην έρευνα ή των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών, όταν η έρευνα απευθύνεται σε ανήλικους μαθητές», η «πρόβλεψη της δυνατότητας των συμμετεχόντων στην έρευνα να διακόψουν τη συμμετοχή τους σε οποιοδήποτε στάδιο της διεξαγωγής της», η «προστασία των συμμετεχόντων στην έρευνα από την έκθεση σε πιθανό σωματικό ή ψυχολογικό κίνδυνο, ή ταλαιπωρία ή άλλες δυσμενείς για τους ίδιους επιπτώσεις στο πλαίσιο της συμμετοχή τους στην ερευνητική διαδικασία» [18]. Δεν είναι δυνατόν να παρακάμπτονται οι νόμιμες προϋποθέσεις εν ονόματι της «υποχρεωτικότητας» της θεματικής εβδομάδας, καθώς αυτές ισχύουν για οποιοδήποτε εκπαιδευτικό πλαίσιο πραγματοποιείται η έρευνα.
Επί πλέον, μέσω των ερωτημάτων διερεύνησης των οικογενειακών σχέσεων των παιδιών, τοποθετείται εμμέσως πλην σαφώς αρνητικό πρόσημο στις ταυτίσεις των παιδιών με το οικογενειακό μοντέλο λειτουργίας, καθώς αυτές χαρακτηρίζονται ως «προσκόλληση» (σελ. 62).Οι νέοι καλούνται να υποκειμενικοποιήσουν τα πάντα (αξίες, ήθος, συνήθειες, σχέσεις, οικογενειακή ζωή) υπό το πρίσμα του «είναι δικαίωμά μου…» [19] (σελ. 38) και μόλις σε μία τελευταία σειρά προτείνεται στον εκπαιδευτικό να υπενθυμίσει στα παιδιά ότι «υπάρχουν και υποχρεώσεις», για τις οποίες βέβαια δεν γίνεται καμία συζήτηση.
Σε άλλο σημείο (σελ. 68-69) ζητείται από τα παιδιά να καταγράψουν «συμβουλές, παραινέσεις, εντολές, απαγορεύσεις» που «έχουν ακούσει από τους μεγαλύτερους, τους γονείς, τους παππούδες, τις γιαγιάδες, τους δασκάλους». Κατόπιν πρέπει να γράψουν «ποιες από τις παραπάνω εντολές/επιταγές θεωρούν απαραίτητες για να μεγαλώσει ένα παιδί», «ποιες έχουν ακολουθήσει με ευχαρίστηση και χωρίς να διαμαρτυρηθούν» και «ποιες νομίζουν ότι καταπιέζουν το άτομο». Στο σημείο αυτό ξεπερνώνται τα όρια, και υπονομεύεται ευθέως το κύρος της γονεϊκής οριοθέτησης. Δεν νομιμοποιούνται οι υπεύθυνοι των προγραμμάτων (χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο την φυσιολογική τάση επαναστατικότητας των εφήβων και την αντιδραστικότητα προς την οικογένεια σε αυτή την ηλικιακή φάση) να κλονίζουν τους δεσμούς και την συναισθηματική επένδυση προς τα πρόσωπα της οικογένειας και την εμπιστοσύνη προς τους μεγαλύτερους και ως εκ τούτου φέρουν ευθύνη για την πιθανή αποσταθεροποίηση του συναισθήματος και της συμπεριφοράς των εφήβων.
ΒΙΑ
Η Θεματική Εβδομάδα, απέναντι στο πράγματι σημαντικότατο πρόβλημα της βίας, της παραβατικότητας και της αντικοινωνικότητας, που έχει αυξηθεί ανησυχητικά και στον χώρο της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, επιλέγει να δώσει προτεραιότητα στην βία που ασκείται «εξαιτίας του (πραγματικού ή θεωρούμενου) κοινωνικού φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού» (εγχειρίδιο youth4youth). Η ύπαρξη των δύο φύλων παρουσιάζεται ως αιτία βίας στην κοινωνία. Αναφέρεται επί λέξει «η επιβολή έμφυλων νορμών συμβάλλει στη εκδήλωση της έμφυλης βίας» δίνοντας την εντύπωση ότι πρέπει θέλοντας και μη όλοι να απορρίπτουν οτιδήποτε θεωρούν θηλυκό ή αρρενωπό γιατί αλλιώς χαρακτηρίζονται συνένοχοι βίας… Ο αδιαμφισβήτητος ρόλος της χρήσης αλκοόλ και των ουσιών στην βίαιη συμπεριφορά χαρακτηρίζεται ως «μύθος». Δεν γίνεται καν αναφορά στις βασικές αιτίες της βίαιης και επιθετικής συμπεριφοράς (πχ αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, ψυχιατρικές διαταραχές, βία στην οικογένεια, παιδική κακοποίηση και παραμέληση, ανοριοθέτητη και χαοτική διαπαιδαγώγηση, υπερβολική έκθεση σε βία μέσω ΜΜΕ, ταινιών, βίντεο, βιντεοπαιχνιδιών κλπ.) ούτε στην σφαιρική και περιεκτική αντιμετώπιση της βίαιης, παραβατικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, που στην περίπτωση των ανηλίκων απαιτεί πρώιμες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις.
Η πρόληψη της βίας είναι γνωστό ότι περιλαμβάνει έγκαιρη αξιολόγηση αναπτυξιακών ψυχολογικών και ψυχοπαθολογικών παραμέτρων του παιδιού, αξιολόγηση οικογενειακού, σχολικού και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος και της ποιότητας των σχέσεων, έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση κακοποίησης και παραμέλησης, και κατάλληλη ανά περίπτωση αντιμετώπιση από ειδικούς ψυχικής υγείας. Σημαντική βοήθεια προσφέρει η εκπαίδευση στις κοινωνικές δεξιότητες, στην επίλυση προβλημάτων, στην διαχείριση των συναισθημάτων και η αντιμετώπιση προβλημάτων στον λόγο και στην μάθηση.
Ιδιαίτερα προβληματικό είναι το ότι οι δράσεις της Θεματικής Εβδομάδας έχουν μορφή ομαδικής ψυχομετατρεπτικής μεθόδου (πχ. εκδραμάτιση βίαιων ρόλων από τους μαθητές και τις μαθήτριες ) και μάλιστα από άτομα που δεν έχουν ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, ούτε γνώσεις στην διαχείριση των ψυχολογικών δυναμικών της ομάδας. Επί πλέον οι γονείς δεν έχουν λάβει γνώση.
Παρά το ότι τίθεται ως στόχος του μαθήματος «η εγκαθίδρυση μιας θετικής σχέσης με τον εαυτό και τον άλλο», η προτεινόμενη διδακτέα ύλη και οι βιωματικές-συμμετοχικές δραστηριότητες έχουν αρνητικό περιεχόμενο με έκθεση σε σενάρια βίας, παρακολούθηση εκδραμάτισης βίας, ταύτιση μέσω ρόλων με τον θύτη ή το θύμα, δηλαδή τελικά συνιστούν εκπαίδευση στην βία, που οδηγεί σε εξοικείωση με την βία, ανοχή στην βία και ψυχικό τραυματισμό.
Στη σελ. 64-65 του φυλλαδίου Youth4youth προτείνεται ένα σκετς / παιχνίδι ρόλων από δύο παιδιά, προκειμένου να συνειδητοποιήσουν την «έμφυλη βία». Μέρος του προτεινομένου διαλόγου αποτελούν τα εξής: «Θα πάτε στο γνωστό μπαρ λοιπόν; Το ζευγάρι φεύγει από το μπαρ και οι φίλες της Εβελίνας ανησυχούν. Ξέρουν ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη σχέση». Θεωρείται δηλ. η έξοδος σε μπαρ, η οποία μάλιστα συνήθως συνοδεύεται και από κατανάλωση αλκοόλ, ως φυσιολογική συμπεριφορά για παιδιά Γυμνασίου;
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η χρήση βιωματικών μεθόδων μάθησης στα σχολεία για θέματα σχετικά με την βία και την ερωτική ζωή, γιατί μπορεί να προκαλέσει βλάβη. Επί πλέον θα πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιωτικότητα της άποψης και το δικαίωμα των παιδιών να μην τοποθετηθούν επί ευαίσθητων θεμάτων.
Επίσης, τουλάχιστον ακατανόητη είναι η εργασία πάνω στις «κακές λέξεις»! Οι καθηγητές πρέπει να ζητήσουν από τα παιδιά» «να συγκεντρώσουν υβριστικές εκφράσεις από την τηλεόραση και τα περιοδικά». Οι μαθητές καλούνται «να καταγράψουν στο φύλλο εργασίας όλες τις υβριστικές εκφράσεις και λέξεις που θα ακούσουν να χρησιμοποιούνται στο χώρο του σχολείου ή έξω από αυτό …από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους… να επεξεργαστούν τα δεδομένα και να κάνουν πίνακες σύμφωνα με τις υποδείξεις» των εκπαιδευτικών, και να «παρουσιάσουν τα αποτελέσματα της διερεύνησης στην τάξη»… (Εφηβικές ταυτότητες: Διερευνώντας τον παράγοντα φύλου στο σχολικό πλαίσιο, σελ.92)[20].
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Υπάρχει συχνή αναφορά στην ομοφυλοφυλική (και διαφυλική) σεξουαλική συμπεριφορά, και η μη αποδοχή της χαρακτηρίζεται ως φοβία (ομοφοβία, τρανσφοβία), υποβάλλοντας την ιδέα ότι όποιος δεν αποδέχεται την ομοφυλοφιλία νοσεί. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θεωρούνται ως φορείς αλλαγής της «φοβικής» νοοτροπίας, ώστε να μεταφερθεί η αλλαγή αυτή στους εφήβους και γενικότερα στην νέα γενιά.
Η εφηβεία, είναι περίοδος όπου η υπό διαμόρφωση προσωπικότητα χρησιμοποιεί ως άμυνα απέναντι στις βιολογικά έντονες ερωτικές παρορμήσεις, την αρνητικότητα απέναντι σε μη-αποδεκτές μορφές οικειότητας. Για παράδειγμα, ένας έφηβος που βαδίζει προς την ενήλικη αρρενωπότητα μπορεί να αποφεύγει την στενή σωματική τρυφερότητα με την μητέρα του, ή με οτιδήποτε θα μπορούσε να υπονοήσει παρεκκλίσεις ή ελλείμματα στον ανδρισμό του. Αυτός ο μηχανισμός διαμόρφωσης της ταυτότητας είναι απολύτως φυσιολογικός και η αρνητικότητα παροδική. Η Θεματική Εβδομάδα ενοχοποιεί τους εφήβους για φυσιολογικές αναπτυξιακές διαδικασίες, και προτείνει τι;
Τα θέματα ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, αποτελούν μία ιδιαίτερη περίπτωση, όπου ο τομέας της κοινωνιολογίας, της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολιτικής, εισέβαλε στον χώρο της πρόληψης, της ιατρικής διάγνωσης και θεραπευτικής πρακτικής. Οι ιατροί που ασχολούνται με τα θέματα αυτά, όσο κι αν συμμερίζονται τις αξίες περί ισότητας και ισονομίας, έρχονται κατά την άσκηση της κλινικής πράξης αντιμέτωποι με αβεβαιότητα ως προς την επιστημονικότητα των «κατευθυντηρίων οδηγιών πρακτικής», με διλήμματα ως προς τις επιλογές και τις προτεραιότητες της θεραπευτικής αντιμετώπισης και με σοβαρά δεοντολογικά ζητήματα [21]. Τελικά, συμπάσχοντας με το άτομο που ζητά την βοήθειά τους, προσπαθούν μέσα σε περιβάλλον επιστημονικής αβεβαιότητας να ωφελήσουν και να μην βλάψουν. Πόσο μάλλον δυσκολότερο είναι το να διαχειριστούν τα ζητήματα αυτά μη-εξειδικευμένα άτομα, και μάλιστα να τα διδάξουν σε ανηλίκους!
Το ζήτημα των φύλων στην ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι μονοδιάστατο, αλλά έχει πολλές πλευρές, προοπτικές και διαστάσεις. Η κατανόησή του απαιτεί γνώσεις και πολυεπίπεδη προσέγγιση. Υπάρχει ένας τεράστιος όγκος επιστημονικών εργασιών που αποδεικνύουν ότι τα ιδεολογήματα «άνδρας/γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι», είναι απλοϊκά, επιστημονικά αστήρικτα, και γι’ αυτό παραπλανητικά. Καταγγέλλονται οι ισχύουσες επί χιλιετίες απόψεις ως «στερεότυπα», και στην θέση τους μπαίνουν απόψεις που είναι πολύ περισσότερο στερεότυπες και που χαρακτηρίζονται από άκαμπτες και ακραίες αντιλήψεις για το τι σημαίνει να είσαι άνδρας ή γυναίκα [22]
ΠΡΩΙΜΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Τα παιδιά εκτίθενται επίσης σε σενάρια ακατάλληλων σεξουαλικών και άλλων αντικοινωνικών συμπεριφορών, για τις οποίες πιθανώς δεν θα αποκτούσαν επίγνωση εάν δεν τις πληροφορούνταν από το εν λόγω «εκπαιδευτικό» πρόγραμμα (πχ «τηλεφωνήστε μου για δωρεάν σεξ»).
Η σύναψη πρώιμων σεξουαλικών σχέσεων παρουσιάζεται ως κάτι πολύ φυσιολογικό, καθώς επανειλημμένα προβάλλεται μέσα από τα αναφερόμενα σενάρια. Αυτό δείχνει και το βάθος της αμάθειας (ή της πρόθεσης;) των σχεδιαστών του υλικού, καθώς διεθνώς καταβάλλεται κάθε προσπάθεια, και μέσα από την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση να καθυστερήσει η έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής της Μεγάλης Βρετανίας αναφέρει: «Η αποτελεσματική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν ενθαρρύνει πρώιμες σεξουαλικές εμπειρίες και πειραματισμούς. Πρέπει να διδάξει τους νέους να σέβονται τους εαυτούς τους και τους άλλους, να τους βοηθήσει να ωριμάσουν, να κατανοήσουν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, και να κατανοήσουν γιατί πρέπει να καθυστερήσουν την έναρξη σεξουαλικής δραστηριότητας, να αποκτήσουν την ικανότητα να αντιστέκονται στις διάφορες πιέσεις που ασκούνται σήμερα στους νέους. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν τους λόγους για τους οποίους χρειάζεται να καθυστερήσουν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας, καθώς και τα οφέλη που θα αποκομίσουν από αυτή την καθυστέρηση» [23]. Αλλά και στο ίδιο το ισχύον προτεινόμενο υλικό της θεματικής εβδομάδας (σε φυλλάδιο της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία) συνιστάται η καθυστέρηση της σεξουαλικής δραστηριότητας [24] αντιφάσκοντας με την έμμεση ενθάρρυνση για πρώιμη έναρξη της ερωτικής ζωής μέσω διδασκόμενου υλικού.
Μία ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα ανηλίκων, είναι τα παιδιά και οι έφηβοι που έχουν βιώσει κακοποίηση. Τα παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση είναι δυστυχώς πολλά (1 στα 10 αγόρια και 1 στα 5 κορίτσια) και αποτελούν ιδιαίτερα ευαίσθητο πληθυσμό, που χρειάζεται πολύ προσοχή, ιδίως σε ότι αφορά στην σεξουαλικότητα. Πολλά παιδιά επίσης έχουν υποστεί σωματική βία. Μία άλλη ευαίσθητη ομάδα είναι τα παιδιά από διαφορετικά πολιτιστικά περιβάλλοντα, κυρίως ανήλικοι μετανάστες, πολλά από τα οποία έχουν βιώσει τραυματικά την βία και την κακοποίηση και ήδη βρίσκονται σε σύγχυση ως προς την σεξουαλικότητα και την ταυτότητά του. Πως αισθάνονται άραγε με τα «σενάρια βίας» ως επί το πλείστον σεξουαλικής, της Θεματικής Εβδομάδας; Γνωρίζουν κάτι οι υπεύθυνοι για την Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες; Προγράμματα σεξουαλικής αγωγής που στοχεύουν στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης μέσω ευαισθητοποίησης των ενηλίκων, ενημερώνουν εκ των προτέρων τους ενηλίκους για το ότι υπάρχει κίνδυνος να επανατραυματιστούν, και τους διαθέτουν ψυχολογική υποστήριξη σε βάθος χρόνου [25]. Πόσο μάλλον θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη και φροντίδα για τα παιδιά !
Μεγάλο μέρος του υλικού αντλείται από το πρόγραμμα «Ευαισθητοποίηση για την Ισότητα των Φύλων ενάντια στη Βία μεταξύ Ερωτικών Συντρόφων» (GEAR against IPV) (JLS/2008/DAP3/AG/1258), που υποστηρίζει ότι παρουσιάζει «ένα κατάλληλα και ειδικά δημιουργημένο για την ηλικία υλικό». Όμως, η ανάγνωση του δείχνει ότι «οι δραστηριότητες που περιλαµβάνονται σε αυτό το εγχειρίδιο προέκυψαν από βιβλιογραφική ανασκόπηση δηµοσιεύσεων και υλικών» , και ότι «το Εγχειρίδιο αυτό αξιολογήθηκε σε εθελοντική βάση από 10 (!) επιστήμονες», οι οποίοι μάλιστα διατυπώνουν ερωτηματικά, καθώς δεν έχουν γίνει μελέτες αποτελεσματικότητας (ούτε ασφάλειας και πιθανών αρνητικών επιδράσεων)
ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ
Δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν η ανομοιογένεια του μαθητικού πληθυσμού, ως προς το αναπτυξιακό επίπεδο, την ικανότητα κατανόησης και κρίσης, την ωριμότητα, την ικανότητα εκτίμησης του κινδύνου (που ούτως ή άλλως δεν έχει αναπτυχθεί στην ηλικία του Γυμνασίου), το φύλο, τις πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, πιθανά ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα. Τα παιδιά καλούνται αδιακρίτως (πχ παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες και διάφορα επίπεδα κατανόησης και σημασιοδότησης, ή παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση και διατρέχουν υψηλό κίνδυνο επανατραυματισμού μετά από έκθεση σε παρόμοιες καταστάσεις) να ακούσουν, να υποδυθούν, να αναπαραστήσουν, να δουν και να βιώσουν βία, μαθαίνουν έννοιες και όρους μη αποδεκτές από το οικογενειακό τους πλαίσιο, υφίστανται ψυχομετατρεπτικές βιωματικές εμπειρίες (που θα έπρεπε να χορηγούνται μόνο μετά από αίτημα εκ μέρους των γονέων και από ειδικό ψυχικής υγείας)
Τα παιδιά καλούνται να «αποδομήσουν» τα στοιχεία της έμφυλης προσωπικότητας, που έχουν δομηθεί μέσα στην οικογένειά τους, σύμφωνα με τις αξίες και τις πεποιθήσεις των γονέων!
Τα παιδιά επιστρατεύονται (όπως ωμά αναφέρεται, λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα), χωρίς να το γνωρίζουν, ως «μοχλός πίεσης» για «λιγότερο ώριμους συνομηλίκους τους» (όπως επί λέξει αναφέρεται σε ένα από τα εγχειρίδια), και χρησιμοποιούνται ως ακούσιοι προπαγανδιστές ατεκμηρίωτων ιδεολογιών και πειραματικών παρεμβάσεων. Αυτό επιτυγχάνεται και με την χρήση της «αλληλοδιδακτικής», όπου οι ανήλικοι καλούνται να διδάξουν άλλους ανηλίκους. Δηλαδή πρέπει να επαναλαμβάνουν ότι υποστηρίζει ο «φάκελος υλικού» (η διδασκόμενη ύλη) που τους χορηγείται, αφού δεν έχουν γνώσεις για το θέμα, που μάλιστα είναι αμφισβητούμενο επιστημονικά, και δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν ή να παρουσιάσουν διαφορετική άποψη. Αυτή η μέθοδος προφανώς επιλέχθηκε γιατί έχει τα υψηλότερα ποσοστά αφομοίωσης του «μαθήματος», όπως φαίνεται και στο σχεδιάγραμμα.
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ / ΓΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Α) Ένα σοβαρότατο θέμα είναι η υποχρεωτικότητα της παρακολούθησης και η αδιαφορία για τις πεποιθήσεις και επιλογές των γονέων/κηδεμόνων ως προς το διδασκόμενο αντικείμενο. Ενώ μέχρι σήμερα, το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί γονική συναίνεση για προγράμματα σχετικά με την σεξουαλικότητα, σε ότι αφορά στην Θεματική Εβδομάδα δεν αποδέχεται καν τις δηλώσεις απαλλαγής των μαθητών από την ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» που κατατίθενται από τους γονείς τους (προφορική δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου). Έτσι η Θεματική Εβδομάδα γίνεται μέσο για την αφαίρεση γονικής συναίνεσης σε προγράμματα ευαίσθητου για τους ανηλίκους περιεχομένου.
Με αφορμή τη δήλωση του Υπουργού κ. Γαβρόγλου, κάποιοι Διευθυντές Γυμνασίων αρνήθηκαν να παραλάβουν τη δήλωση των γονέων, προσπαθώντας να αποθαρρύνουν του γονείς. Αυτό όμως είναι παράνομο και διώκεται πειθαρχικά διότι:
1. Ο κ. Υπουργός δεν εξέδωσε μέχρι στιγμής γραπτώς την άρνησή του αυτή. Αλλά και αν το κάνει, γνωρίζει ότι δεν έχει νόμιμη βάση, διότι αντίκειται:
α) στα άρθρα 10 και 16 του Συντάγματος,
β) στο άρθρο 2 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Ρώμης και
γ) την Διεθνή Σύμβαση Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα του Παιδιού Ν. 2101/1992 άρθρα 5, 8, 29.
2. Κάθε Υπηρεσία (λχ. Σχολείο) οφείλει να παραλαμβάνει τα έγγραφα που απευθύνονται
σ΄ αυτήν, να τα καταγράφει στο βιβλίο εισερχομένων και να γνωστοποιεί τον αριθμό πρωτοκόλλου στον πολίτη που κατέθεσε, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (άρθ. 4 Ν. 2690/1999 ΦΕΚ Α’ 45). Αν η Υπηρεσία έχει αντίρρηση επί του εγγράφου, οφείλει να το παραλάβει και κατόπιν να απαντήσει εγγράφως.
3. Αν κάποιο σχολείο επιμένει να μην παραλαμβάνει τη Δήλωση, ο γονέας μπορεί να τη στείλει στο Σχολείο με συστημένο ταχυδρομείο ή courier. Στο κάτω μέρος της Δήλωσης, πριν την υπογραφή του, θα σημειώσει χειρόγραφα ότι ζητά να του αποσταλεί ταχυδρομικά από το Σχολείο ο αριθμός πρωτοκόλλου του εγγράφου.
4. Οι υπάλληλοι που αρνούνται παραλαβή εγγράφων διαπράττουν πειθαρχικό αδίκημα που καταγγέλλεται στην κα Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης σε έτοιμη φόρμα κειμένου: http://www.gedd.gr .
5. Τέτοιες Δηλώσεις Απαλλαγής υποβάλλουν εδώ και χρόνια γονείς άλλων θρησκευμάτων για την μη παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών και γίνονται αναντίρρητα δεκτές, τις οποίες επικροτεί ο Συνήγορος του Πολίτη (ΣτΠ, Δελτίο Τύπου 31.07.2008).
6. Σε παλαιότερες αποφάσεις ή ανακοινώσεις τους η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ Απόφαση αριθ. 77Α/25.6.2002) και ο Συνήγορος του Πολίτη (ΣτΠ – επιστολή σε κ. Υπ. ΥΠΕΠΘ 21.11.2008) που αφορούσαν την κατοχύρωση της απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, έκριναν ότι μπορούν οι γονείς να ζητούν απαλλαγή από τα σχολεία, όταν το περιεχόμενο που προσφέρεται στα παιδιά τους είναι αντίθετο με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις.
Επομένως είναι υποχρεωμένα τα Γυμνάσια να δεχθούν τη Δήλωση Απαλλαγής και να απαλλάξουν τα παιδιά από την παρακολούθηση του συγκεκριμένου θεματικού άξονα σύμφωνα με την Δήλωση του γονέα.
Β) Το υλικό, ο τρόπος διδασκαλίας ποιοι θα διδάξουν και με ποια κριτήρια θα θεωρούνται επαρκείς, δεν είναι πάντα γνωστά και διαθέσιμα προς τους γονείς/κηδεμόνες, καθώς και το ότι το υλικό και συχνά η διδασκαλία παρέχονται από ΜΚΟ
Όμως, η διδακτέα ύλη πρέπει να είναι διαθέσιμη στους γονείς/κηδεμόνες πριν την έναρξη του σχολικού έτους, για πολλούς λόγους:
1. Οι γονείς πρέπει να είναι σίγουροι ότι η ύλη της διδασκαλίας είναι σύμφωνη με τις ηθικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες της οικογένειάς τους.
2. Οι γονείς πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις που αναπόφευκτα θα κάνει το παιδί.
3. Σε περίπτωση που οι γονείς δεν συμφωνούν έχουν την δυνατότητα να απευθυνθούν σε εκπαιδευτικό πλαίσιο της επιλογής τους, ώστε το παιδί τους να λάβει διαπαιδαγώγηση σύμφωνη με τις πεποιθήσεις και τις αξίες τους
4. Οι ειδικοί επιστήμονες για την ψυχολογική, ανάπτυξη μπορούν να κρίνουν αν το περιεχόμενο ανταποκρίνεται στο εξελικτικό επίπεδο των παιδιών. Με άλλα λόγια, τι καταλαβαίνει και πως ερμηνεύει το κάθε παιδί αυτά που διδάσκεται.
5. Οι ειδικοί θα κρίνουν την αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα του προτεινόμενου προγράμματος, βάσει των υπαρχόντων ερευνών αποτελεσματικότητας (εάν δεν υπάρχουν, η παρέμβαση είναι πειραματική).
Σε προγράμματα του εξωτερικού υπάρχει αναγνώριση του δικαιώματος των γονέων να ενημερωθούν και να συναινέσουν. Συγκεκριμένα, αναφέρεται: «Δικαιώματα των γονέων να αποσύρουν το παιδί τους από τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης: Το «Section 405 of the Education Act 1996» στην Μ. Βρετανία δίνει την δυνατότητα στους γονείς να αποσύρουν το παιδί τους από τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, εκτός από αυτά που αφορούν στην βιολογία της ανθρώπινης ανάπτυξης και αναπαραγωγής… Όλα τα σχολεία πρέπει να διαθέτουν γραπτώς και δωρεάν στους γονείς τους την πολιτική τους για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Όλα τα σχολεία πρέπει να διαθέτουν επικαιροποιημένη πολιτική για την Σεξουαλική Αγωγή, που να διατίθεται στους γονείς για να την διερευνήσουν, και η οποία θα ενημερώνει τους γονείς για το δικαίωμά τους να ζητήσουν απαλλαγή για το παιδί τους [26].
Στην Ελλάδα η βιολογία της ανθρώπινης ανάπτυξης και αναπαραγωγής διδάσκεται ούτως ή άλλως αρκετά εμπεριστατωμένα, στο μάθημα της Βιολογίας. Για οτιδήποτε πέραν αυτού θα πρέπει να υπόκειται στην απόφαση των γονέων να επιτρέψουν ή όχι στο παιδί τους να παρακολουθήσει.
Γ) Πολλοί γονείς δεν αντιλήφθηκαν καν ότι έγινε τέτοιου είδους διδασκαλία στα παιδιά τους, γιατί τα παιδιά δεν το ανέφεραν, αλλά κυρίως γιατί το σχολείο δεν ενημέρωσε τους γονείς για το προτεινόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ως θα όφειλε. Επίσης δεν γνωρίζουν ότι τα παιδιά καλούνται να εκθέσουν ενώπιον όλων την ιδιωτική ζωή των γονέων και της οικογένειας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Με πρόφαση την πρόληψη κάποιων μορφών βίας επιχειρείται ιδεολογική χειραγώγηση των ανηλίκων στα Γυμνάσια με στόχο την αλλοίωση των ταυτίσεων που έχουν αναπτύξει τα παιδιά με το βιολογικό φύλο τους και τα οικογενειακά τους πρότυπα.
Δεν διδάσκεται η σημασία της αλληλεπίδρασης μεταξύ γενετικών, ορμονικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικο-ιστορικών παραγόντων, που αποτελεί το επικρατούν μοντέλο διαμόρφωσης των συμπεριφορών φύλου όπως, μεταξύ άλλων επιστημονικών συγγραμμάτων, αναφέρεται και στο DSM-5 [27], στο κεφάλαιο Gender Dysphoria: «The term gender is used to denote the public lived role as boy or girl , man or woman, but, in contrast to certain social constructionist theories, biological factors are seen as contributing, in interaction with social and psychological factors, to gender development». Αντίθετα προκρίνεται μία απολυτοποιημένη και μονόπλευρη παρουσίαση των ζητημάτων φύλου, που θέτει στο στόχαστρο βασικές κοινωνικές δομές, όπως την οικογένεια, την κοινωνία, τον πολιτισμό (που υποτιμητικά αναφέρεται ως «λαϊκή κουλτούρα»), και τις παραδόσεις της κοινότητας. Μάλιστα ομολογείται ότι η βάση του σχεδιασμού είναι η φεμινιστική θεωρία (που δεν απορρίπτεται με το παρόν σχόλιο, αλλά δεν θεωρείται και κατάλληλη για την διδασκαλία του συγκεκριμένου θέματος στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα).
Υποβάλλεται στα παιδιά η ιδέα ότι η συμπεριφορά που συνάδει με το φύλο τους και την οικογενειακή αξιακή παράδοση αποτελεί δείγμα συμβιβασμού και συμμόρφωσης και ότι περιστέλλει την ελευθερία τους. Υπερμεγενθύνεται δε το μήνυμα της μοναδικότητας και διαφορετικότητας της προσωπικότητας των ατόμων, που «δεν χωράνε σε κουτάκια» («http://www.medinstgenderstudies.org/wp-content/uploads/ManualY4Y_GR.pdf» σελ. 36). Παρουσιάζεται επομένως μια διαστρεβλωμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, αφού η ιδιότητα του άνδρα ή της γυναίκας δεν αναιρεί τη μοναδικότητα του καθενός.
Προκαλεί προβληματισμό και ανησυχία η ιδεολογικά μονομερής και επιστημονικά αμφισβητούμενη επιλογή ύλης, καθώς και ο πιεστικός και σχεδόν προσηλυτιστικός τρόπος προσέγγισης του θέματος. Επίσης η επιλογή του Γυμνασίου και όχι του Λυκείου, δεν φαίνεται τυχαία. Είναι η ηλικία όπου οι έφηβοι διαμορφώνουν την ταυτότητα τους, επαναδιαπραγματεύονται τις οικογενειακές σχέσεις , δεν έχουν ακόμη αναπτύξει σταθερές φιλίες και εξωοικογενειακές σχέσεις, η κρίση τους δεν είναι ανεπτυγμένη, επιλέγουν απόψεις και στάσεις που υποστηρίζουν φανατικά, χωρίς να διαθέτουν τα στοιχεία που τις τεκμηριώνουν, η εξιδανίκευση και η αναζήτηση του καινούργιου αποτελούν βασικούς πυλώνες έκφρασης. Στην ηλικία αυτή οι έφηβοι παρομοιάζονται με αστακούς που αλλάζουν κέλυφος και μένουν αφύλακτοι, εύκολη λεία για τα μεγάλα ψάρια (Φ. Ντολτό).
Όταν η Πολιτεία δεν προστατεύει τους ανηλίκους οι γονείς θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για την διαφύλαξη της ορθής μόρφωσης και υγιούς ανάπτυξης των παιδιών τους. Ας διεκδικήσουν το δικαίωμα της απαλλαγής των παιδιών τους από τα πρόχειρα και συχνά ύποπτα για ιδεολογικές σκοπιμότητες δήθεν εκπαιδευτικά προγράμματα. Τα σχολεία είναι υποχρεωμένα να δεχθούν να παραλάβουν τις αιτήσεις απαλλαγής που υποβάλλουν οι γονείς [26]. Η πρακτική αυτή συνάδει με την ανάγκη για σεβασμό των δικαιωμάτων τους, για υψηλού επιπέδου αξιόπιστη εκπαίδευση στα Ελληνικά σχολεία καθώς και με το Δημοκρατικό μας πολίτευμα. Οι γονείς δικαιούνται να διεκδικήσουν ποιοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, που αποδεδειγμένα θωρακίζουν τα παιδιά μέσω της γνώσης και να απαιτήσουν να αποσυρθεί το υλικό των «Έμφυλων Ταυτοτήτων» ως απαράδεκτο.
Οι Εκπαιδευτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν την ευθύνη τους και να είναι ενήμεροι για τις πιθανές αρνητικές συνέπειες τέτοιων «μαθημάτων»
Οι ειδικοί για την προαγωγή υγείας, ειδικοί της Ψυχικής Υγείας που ασχολούνται με την ψυχοκοινωνική και ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, ειδικευμένοι Εκπαιδευτικοί, Νομικοί και διαμορφωτές της πολιτικής, θα πρέπει να ανασκοπήσουν και να εξετάσουν με λεπτομέρεια και να αξιολογήσουν όλο το προτεινόμενο υλικό (το οποίο επίσης προτείνει ιστοσελίδες, βίντεο και κινηματογραφικές ταινίες).
Στα προγράμματα διαμόρφωσης της προσωπικότητας της νέας γενιάς, σε κάθε επίπεδο, θα πρέπει να δίνεται προτεραιότητα στις αξίες και πεποιθήσεις κάθε λαού, όχι μόνο γιατί αυτό είναι δίκαιο και δημοκρατικό, αλλά και γιατί η αναγνώριση της ιστορίας και του πολιτισμού κάθε έθνους πλουτίζει και τροφοδοτεί το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Οι Ενώσεις κρατών (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ο.Η.Ε.) για να αναπτύσσονται υγιώς χρειάζονται, όπως κάθε σώμα, σφριγηλά κράτη-μέλη, που τροφοδοτούνται από τις ρίζες τους (και όχι άβουλους ακολούθους που προσβλέπουν σε ανταλλάγματα)
Γιατί άραγε δίνεται τόση έμφαση στην αποδόμηση του παραδοσιακού μοντέλου της Ελληνικής Οικογένειας, όταν είναι γνωστό στην Υφήλιο ότι οι Έλληνες έχουν αντέξει 10 χρόνια σοβαρότατης οικονομικής κρίσης και χάρη στους υπάρχοντες οικογενειακούς δεσμούς, που λειτουργούν προστατευτικά και όχι καταστροφικά; Δυστυχώς δημιουργείται η εντύπωση ότι επιχειρείται να αποδομηθεί ένας κεντρικός παράγοντας της κοινωνικής και συλλογικής ψυχικής ανθεκτικότητας των Ελλήνων.
Γιατί άραγε η αναγνώριση της διαφορετικότητας είναι «επείγουσα» και επιτακτική, μόνον σε ότι αφορά στις σεξουαλικές διαφορετικότητες; Η αναγνώριση και ο σεβασμός των ιδιαίτερων και ζωτικών για κάθε κοινωνία αξιών και δικαιωμάτων, καταργείται; Εκτός, εάν το δικαίωμα στην διαφορετικότητα το έχουν μόνο κάποιες ομάδες, ενώ οι υπόλοιποι οφείλουν να συμμορφωθούν προς ομογενοποιημένα μοντέλα…
Για όλα όσα αναλυτικά αναπτύχθηκαν ανωτέρω ζητούμε τα εξής :
1. Την απόσυρση από το επίσημο πρόγραμμα σπουδών της Ελληνικής Πολιτείας, όπως αυτό διαμορφώνεται από τον αρμόδιο φορέα, του άξονα «Έμφυλες Ταυτότητες» της «Θεματικής Εβδομάδας ».
2. Την απόσυρση όλων των ΜΚΟ οι οποίες εμπλέκονται τόσο στην διάδοση, παράδοση και διαμόρφωση της λεγομένης «Θεματικής Εβδομάδος » με ότι αυτό συνεπάγεται
3. Την απόσυρση του σχετικού ενημερωτικού εκπαιδευτικού υλικού, το οποίο διένειμε το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τις ΜΚΟ σε οποιαδήποτε μορφή κι’ αν βρίσκεται π.χ. έντυπο, ηλεκτρονικό, ψηφιακό, ακουστικό κτλ. και το οποίο αφορά στην ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» της Θεματικής Εβδομάδας
4. Την σύσταση αρμόδιας επιστημονικής και διοικητικής επιτροπής, από όλους τους σχετικούς επίσημα αναγνωρισμένους κρατικούς επιστημονικούς φορείς, οι οποίοι θα αξιολογήσουν ποιοτικά και επιστημονικά, το ενημερωτικό υλικό, που διένειμαν οι ΜΚΟ μέσω του Υπουργείου Παιδείας στα σχολεία, αλλά και το υπόλοιπο διδασκόμενο υλικό, ως προς την μονομέρεια, την παραπληροφόρηση και τον προσηλυτιστικό και τρόπο διδασκαλίας
5. Την σύσταση επιτροπής από ειδικούς ψυχικής υγείας, που θα αξιολογήσει την σχετική με την βία ύλη και τρόπο διδασκαλίας, θα αποφανθεί για τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις και θα διεξάγει έρευνα για τις επιδράσεις στον ψυχισμό και στην συμπεριφορά, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του προγράμματος.
6. Την σύσταση εξεταστικής επιτροπής, από τους αρμόδιους κατά τον νόμο, για τον σκοπό αυτό φορείς, οι οποίοι θα ελέγξουν αν ήταν νόμιμη η εμπλοκή των ΜΚΟ στο πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία, αν ήταν νόμιμη η διάδοση και χορήγηση του υλικού τους από το Υπουργείο Παιδείας στα σχολεία, αν έχει υποστεί οικονομική βλάβη το Ελληνικό Δημόσιο από την εμπλοκή αυτή και σε τι βαθμό και αν υπάρχει έλλειψη προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων
7. Τον έλεγχο όλων όσων ανέλαβαν έργο διδασκαλίας και διάδοσης του υλικού των ΜΚΟ στο πλαίσιο της Θεματικής Εβδομάδος, αν όντως ήταν εκπαιδευτικοί ή αν όντως είχαν την πιστοποιημένη επιστημονική κατάρτιση να επιτελέσουν αυτήν την λειτουργία, αν είναι όντως κάτοχοι των κατάλληλων πτυχίων.
8. Την υποχρεωτική ενημέρωση με κάθε πρόσφορο τρόπο όλων των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων σε όλα τα σχολεία της Ελληνικής Επικράτειας για τα θέματα της Θεματικής Εβδομάδος, την δημιουργία συλλογικού οργάνου – μηχανισμού αμφίδρομης ενημέρωσης και εκφράσεως των απόψεων των γονέων, οι οποίοι επισήμως να θεωρούνται συνδιαμορφωτές της ύλης που θα διδάσκεται για τα θέματα αυτά.
9. Την εφαρμογή του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος ασκήσεως της γονικής μέριμνας, από τους ίδιους τους γονείς και την αναγνώριση εκ της πολιτείας του επίσης συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματός τους να αρνηθούν να χορηγήσουν εκπαιδευτική αγωγή, η οποία διαφέρει από τις προσωπικές τους φιλοσοφικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, αξίες και επιλογές και οτιδήποτε άλλο σχετικό με την διαμόρφωση της ταυτότητας των παιδιών.
10. Την σύσταση αρμόδιου Πανελλήνιου ελεγκτικού μηχανισμού, στον οποίο να μπορεί να προσφεύγει παραπονούμενος ο κάθε γονέας, ο οποίος ένιωσε, ότι προσβάλλεται ή περιορίζεται η άσκηση της γονικής του μέριμνας κατά την σχολική περίοδο ή όταν συνέβη περιστατικό αδικαιολόγητης διάκρισης λόγω απόψεων και ιδεών και οι αρμόδιοι καθηγητές δεν έπραξαν τα δέοντα να το αντιμετωπίσουν.
11. Την εφαρμογή της υποχρέωσης της Πολιτείας να ενημερώνει με κάθε πρόσφορο τρόπο όλους τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων τόσο σε επιστημονικό όσο και σε διδακτικό επίπεδο, όλων των εξελίξεων και δεδομένων τα οποία προκύπτουν από την εκπαιδευτική δραστηριότητα σε χώρες της υφηλίου.
12. Την υποχρεωτική νομική ενημέρωση προς κάθε γονέα, ο οποίος όταν θίγεται η γονική μέριμνα με κάθε τρόπο, λόγω πεποιθήσεων, να γνωρίζει πώς και με ποιο τρόπο μπορεί να διαμαρτυρηθεί διοικητικά και νομικά έναντι παντός υπευθύνου.
13. Την υποχρεωτική νομοθετικά ενημέρωση όλων των γονέων στην Ελληνική επικράτεια μέσω των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, για μελλοντικές αλλά και ήδη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις, που αφορούν σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την ανατροφή, εκπαίδευση, διαμόρφωση και αγωγή των παιδιών, τόσο με την ιδιότητα των μαθητών, όσο και με την ιδιότητα των μελών της Ελληνικής Κοινωνίας και άρα μελλοντικών ενεργών πολιτών.
14. Την ανακοίνωση του απολογισμού ως προς τι διδάχθηκε και από ποιους σε κάθε σχολείο και στο σύνολο της Επικράτειας.
Παραπομπές
1. https://diavgeia.gov.gr/doc/7%CE%91%CE%91%CE%954653%CE%A0%CE%A3-%CE%910%CE%A5.
2. http://www.alfavita.gr/sites/default/files/attachments/2017_192356_d2_thematiki_evdomada_sta_gymnasia_17_18.pdf
3.http://www.iep.edu.gr/index.php/el/thematiki–evdomada–category
4. Lindau ST et al. A study of sexuality and health among older adults in the United States. N Engl J Med 2007; 357:762-774
5. http://www.euro.who.int/en/data-and-evidence/evidence-informed-policy-making/about-us
6. Μετααναλύσεις και ανασκοπήσεις ονομάζονται οι μελέτες που συνοψίζουν και αποτιμούν τα ευρήματα όλων των υπαρχόντων ερευνών. Εντοπίζουν όλες τις υπάρχουσες έρευνες για ένα θέμα, και επιλέγουν όσες έχουν τα απαραίτητα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Μία έρευνα για την αποτελεσματικότητα μιας παρέμβασης σεξουαλικής αγωγής , για να είναι ποιοτική, πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια, όπως: Σαφή καθορισμό του σκοπού της παρέμβασης, Λεπτομερή περιγραφή του περιεχομένου και του σχεδιασμού της παρέμβασης, ώστε να μπορεί να επαναληφθεί και από άλλους ερευνητές. Να περιλαμβάνει τυχαιοποιημένη (randomly allocated) ομάδα ελέγχου. Να παρέχει στοιχεία για τον αριθμό και τα χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων και της ομάδας ελέγχου. Να αναφέρονται τα ποσοστά αποχώρησης (attrition rate) από την έρευνα, τόσο από την ομάδα που διερευνάται όσο και από την ομάδα ελέγχου. Να αναφέρει στοιχεία πριν και μετά την παρέμβαση. Να αναφέρει τα ευρήματα για όλες τις εξεταζόμενες παραμέτρους, όπως περιγράφονται στον σκοπό της έρευνας. Να υπάρχει επαρκής χρόνος follow up (παρακολούθησης των αποτελεσμάτων της παρέμβασης)
7. Langford R, et al. The World Health Organization’s Health Promoting Schools framework: a Cochrane systematic review and meta-analysis BMC Public Health (2015) 15:130
8. Mason-JoneS et al. School-based interventions for preventing HIV, sexually transmitted infections, and pregnancy in adolescents (Review). Cochrane Database of Systematic Reviews, 2016 Issue 11. Art. No.: CD006417. DOI: 10.1002/14651858.CD006417.pub3.
9. http://www.iep.edu.gr/images/IEP/EPISTIMONIKI_YPIRESIA/Epist_Monades/A_Kyklos/School_Democracy/Thematiki_Evdomada/EMFYLES_TAYTOTHTES/BIOLOGIKO_KAI_KOINONIKO_FYLO/KETHI/4_EFIBIKES_TAYTOTITES_FYLOY.pdf
10. http://www.iep.edu.gr/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy/emfyles-taftotites/viologiko-kaikoinoniko-fyllo?view=article&id=298
11. http://www.iep.edu.gr/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy-soma-kai-taftotita/emfylestaftotites/viologiko-kai-koinoniko-fylloview=article&id=299
12. Hines M. Sex related variation in human behavior and the brain. Trends Cogn Sci, 2010;14:448-56,
13. Bao Ai-Min, Swaab D. Sexual differentiation of the human brain: Relation to gender identity, sexual orientation and neuropsychiatric disorders. Front Neuroendocrinology, 2011;32:214-226, https://doi.org/10.1016/j.yfrne.2011.02.007
14. Todd B, et al. Sex differences in children’s toy preferences: A systematic review, metaregression, and meta-analysis. Infant and Child Development, Nov 2017, DOI: 10.1002/icd.2064
15. https://www.scribd.com/document/338879264/%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%95%CE%99%CE%9F%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%94%CE%95%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3-%CE%94%CE%99%CE%A3-
%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97-
%CE%95%CE%92%CE%94%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91#from_embed
16. Endocrine Treatment of Gender-Dysphoric/Gender-Incongruent Persons: An EndocrineSociety Clinical Practice Guideline. J Clin Endocrinol Metab, November 2017, 102(11):1–35
17.http://www.iep.edu.gr/images/IEP/EPISTIMONIKI_YPIRESIA/Epist_Monades/A_Kyklos/School_Democracy/Thematiki_Evdomada/EMFYLES_TAYTOTHTES/BIOLOGIKO_KAI_KOINONIKO_FYLO/KETHI/4_EFIBIKES_TAYTOTITES_FYLOY.pdf
18. http://www.iep.edu.gr/el/odigies-gia-ti-dieksagogi-erevnas
19. http://www.medinstgenderstudies.org/wp-content/uploads/ManualY4Y_GR.pdf
20. http://www.iep.edu.gr/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy-soma-kai-taftotita/emfyles-taftotites/viologiko-kai-koinoniko-fyllo?view=article&id=297
21. https://wordpress.com/post/sexualikiygeia.wordpress.com/83, https://wordpress.com/post/sexualikiygeia.wordpress.com/1015
22. https://sexualikiygeia.wordpress.com/2017/08/15/%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1-%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%AC%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1/
23. Sex and Relationship Education Guidance, Curriculum & Standards. Head teachers, Teachers & School Governors Status: good practice Date of issue: July 2000 Ref: DfEE0116/2000
24.ΜΟΝΑΔΑ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Β’ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ Π&Α.ΚΥΡΙΑΚΟΥ – «Τι συμβαίνει στην Εφηβεία;»
25. Martin EK. An evidence-based Education Program for adults about sexual abuse (“prevent it!”), that significantly improves attitudes, knowledge and behavior. Frontiers in Psychology, 2016
26. ( Robert Long. Sex and Relationships Education in Schools (England). BRIEFING PAPER, Number 06103, 9 June 2017)
27. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, DSM-5. American Psychiatric Association. American Psychiatric Publishing, 2013
28.https://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-08-55/2012-02-28-20-15-23/9847-2017-02-18-14-27-06%5D
Το διδασκόμενο υλικό των Έμφυλων Ταυτοτήτων βρίσκεται στον Φάκελο εκπαιδευτικού υλικού «Σώμα και Ταυτότητα» στην σελίδα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής:
http://www.iep.edu.gr/index.php/el/thematiki-evdomada-category
Η επιστολή συντάχθηκε από την Ομάδα Δράσης για την Υγεία, τις Σχέσεις, την υγιή Σεξουαλικότητα, την Εκπαίδευση, τα Ιδανικά και τις Αξίες ΟΔΥΣΣΕΙΑ.
http://www.odysseia-society.gr
info@odysseia-society.gr
Συνυπογράφουν Έλληνες Πολίτες
ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Γραφείο Γενικού Γραμματέα
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Γραφείο κ. Πρωθυπουργού
ΒΟΥΛΗ
Γραφείο κ. Προέδρου Βουλής
ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γραφείο Μακαριωτάτου
ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Γραφείο κ. Προέδρου
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Γραφείο κ. Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης
ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Γραφεία Προέδρων
ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Γραφεία Προέδρων
ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Γραφεία Υπουργών
Γραφεία Αναπληρωτών Υπουργών
Γραφεία Γενικών Γραμματέων
Γραφεία Ειδικών Γραμματέων
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Γραφεία Αντιπροέδρων
ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Γραφείο κ. Προέδρου
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γραφείο κ. Προέδρου
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Γραφείο κ. Προέδρου
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρόεδρο Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αρχιγραμματέα Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τιτουλάριους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Βοηθούς Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τιτουλάριους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Σχολάζοντας Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής.
Συνοδική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Συνοδική Επιτροπή Γάμου, Οικογένειας, Προστασίας παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος.
Συνοδική Επιτροπή επί της Χριστιανικής Αγωγής και της Νεότητος.
Κέντρο ψυχικής Υγείας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ Ή ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΔΙΟΙΚΟΥΣΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ
Πρυτάνεις ΑΕΙ και ΑΤΕΙ
Κοσμήτορες Σχολών ΑΕΙ
Διευθυντές Σχολών ΑΤΕΙ
Προέδρους τμημάτων ΑΕΙ
Προϊσταμένους τμημάτων ΑΤΕΙ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Κ.Ε.Δ.Κ.Ε.
Γραφείο κ. Προέδρου
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ
Γραφεία Γενικών Γραμματέων
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
Γραφεία Περιφερειαρχών
Γραφεία Αντιπεριφερειαρχών
Περιφερειακά Συμβούλια
ΔΗΜΟΙ
Γραφεία κ. Δημάρχων
Γραφεία κ. Αντιδημάρχων Παιδείας
Επιτροπές Παιδείας των Δήμων
ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ
ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ:
• Γενική Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
• Διεύθυνση Σπουδών, Προγραμμάτων και Οργάνωσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
• Διεύθυνση Σπουδών, Προγραμμάτων και Οργάνωσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
• Περιφερειακές Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Όλες τις Δημόσιες και Ιδιωτικές Σχολικές Μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Γραφεία Αγωγής Υγείας των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Συμβουλευτικούς Σταθμούς Νέων των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Χώρας
• Σιβιτανίδειος Δημόσια Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων
• Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
• Γραφείο κ. Προέδρου
• Γραφείο Έρευνας, Σχεδιασμού και Εφαρμογών Β
ΟΛΜΕ, ΟΛΤΕ, ΟΙΕΛΕ, ΕΛΜΕ, ΕΛΤΕ, ΔΟΕ
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ (ΑΠΔΠΧ)
ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΕΝΩ.ΨΥ.Π.Ε.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ/ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ Ι.Ε.Π. ΦΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ
Πηγή: Ο.Δ.Υ.Σ.Σ.Ε.Ι.Α., Αβέρωφ
Σχετικό άρθρο: ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Σύντομο ενημερωτικό σημείωμα για την «Θεματική Εβδομάδα»
Τη σχολική χρονιά 2016-17, εφαρμόστηκε η «Θεματική Εβδομάδα» στα Γυμνάσια της χώρας. Φέτος προβλέπεται η διδασκαλία της για δεύτερη χρονιά. Ανάμεσα στα άλλα θέματά της, περιλαμβάνεται η ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες»
Τό θαῦμα τῆς ζωῆς!
Ἔμβρυο 20 ἑβδομάδων.
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου καί καταστροφικοῦ Νόμου 1609/1986, μέ τόν παραπλανητικό τίτλο: «Τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας...»,1 μέ τόν ὁποῖο οὐσιαστικά «νομιμοποιήθηκαν» οἱ φονικές ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;
Τριάντα (30) ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν παρέλθει καί τά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι ὁρατά καί ἀπειλοῦν δημογραφικά, ἀλλά, τό σπουδαιότερο, ἠθικά καί πνευματικά τήν ὑπόσταση τῆς Πατρίδος μας. Ἐάν ὑπολογίσουμε ὅτι πραγματοποιοῦνται περίπου 350.000–450.000 Ἐκτρώσεις ἐτησίως στή Χώρα μας (σύμφωνα μέ ἄλλους ὑπολογισμούς ἀνέρχονται στίς 500.000, πού εἶναι καί τό πιό πιθανό) καί πολλαπλασιάσουμε μέ τό 30 (ἔτη), τό ἀποτέλεσμα τῆς πράξης εἶναι σοκαριστικό:
Σ' αὐτή τήν παράλογη ἱστορία εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ παραπληροφόρηση, πού μέ τή μορφή τῆς προπαγάνδας ἀποκρύπτει τήν οὐσία τῆς πράξης. Τό νόημα τῶν λέξεων ἀλλάζει ἤ χρησιμοποιεῖται ἐπιλεκτικά, προκειμένου νά δηλώσει τό προκατασκευασμένο ἰδεολόγημα, πού βέβαια ἀπέχει πολύ ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι, ἡ λέξη «ἔκτρωση» ἀντικαταστάθηκε μέ τόν ὅρο: «τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης...» κι αὐτό γιατί ἡ «ἔκτρωση» παραπέμπει στή βίαιη διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί στό φόνο τοῦ ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου.
Ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Νομικῆς Ἀντώνιος Μανιάκης σημείωνε σέ σχετικό ἄρθρο του: «... τό ἔμβρυο δέν εἶναι πράγμα ἤ ἁπλή ἰδιότητα τοῦ γυναικείου σώματος, ἀλλά κύτταρο ζωῆς. Τό κυοφορούμενο ἀποτελεῖ ζωή πού ἀναπτύσσεται καί εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέχρι τόν τοκετό μέ τή ζωή καί τήν ὑγεία τῆς ἐγκύου. Γιά τό λόγο αὐτό χρήζει ἰδιαίτερης προστασίας ἀπό τό δίκαιο».2 Ὅμως, ὅπως εἶναι φανερό, ἡ προστασία αὐτή δέν παρέχεται ἀπό τόν «ἐκτρωτικό» νόμο στό ἀπειλούμενο μέ ἔκτρωση ἔμβρυο, μάλιστα συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἐξ ἄλλου, σύμφωνα μέ πολλούς ἔγκριτους Νομικούς-Συνταγματολόγους, ὁ νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός δεδομένου ὅτι ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τή διάταξη τοῦ ἄρθρου 5, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, μέ τήν ὁποία κατοχυρώνεται τό δικαίωμα στή ζωή κατά τρόπο ἀπόλυτο. Ἡ συνταγματική διάταξη δέ διακρίνει μεταξύ γεννημένου καί κυοφορούμενου, οὔτε ἐξουσιοδοτεῖ τό νομοθέτη νά κάνει τέτοια διάκριση.
Ἔγραφε στό Περιοδικό μας τότε, τό 1986, ὅταν κατατέθηκε τό «ἐκτρωτικό καί ἐθνοκτόνο» νομοσχέδιο, μεταξύ ἄλλων, ὁ μακαριστός π. Νικόδημος Μπιλάλης: «Ἑκατοντάδες συλλογικοί φορεῖς, ὁμάδες ἤ μεμονωμένα πρόσωπα πολιτῶν ἀπό ὅλη τή Χώρα μέ τηλεγραφήματα, ψηφίσματα, ἐπιστολές, συγκεντρώσεις καί ἄλλες ἐκδηλώσεις ἔντονης διαμαρτυρίας διαδηλώνουν τήν ἀντίθεσή τους γιά τήν κατάθεση νομοσχεδίου πού θά “νομιμοποιεῖ” τό ἔγκλημα τῶν ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ... Ὅσοι λοιπόν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα εἶναι ἐμβρυοκτόνοι-ἀνθρωποκτόνοι φονεύουν μόνο τά σώματα τῶν ἐμβρύων, ἀλλά ὄχι καί τήν ἀσώματη καί ἀθάνατη ψυχή τους, ἡ ὁποία καί θά τούς ἐκδικηθῆ καί σέ αὐτή καί στήν ἄλλη Ζωή! “Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι...” (Ματθ. 10, 28)» («Π.Ο.», ἀρ. τ . 29/1986, σελ. 3–4). Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. εἶχε πρωτοστατήσει σέ ἐκδηλώσεις καί πορεῖες διαμαρτυρίας, στίς ὁποῖες χιλιάδες Ἕλληνες εἶχαν ἐκφράσει τήν ἀντίθεσή τους στό φονικό νομοσχέδιο. Ἀντίθετα, μερικές ἑκατοντάδες ὑποστηρικτές τῶν ἐκτρώσεων, μέ προεξάρχουσα τή σύζυγο τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ Μαργαρίτα Παπανδρέου καί τά μέλη τῆς «Ἕνωσης Γυναικῶν Ἑλλάδος» (Ε.Γ.Ε.), προσπάθησαν νά κάνουν ἀντιδιαδήλωση, ἡ ὁποία ἀπέτυχε παταγωδῶς... Παρ' ὅλα αὐτά, τό νομοσχέδιο ψηφίσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), καί οἱ συνέπειές του ἐξακολουθοῦν νά εἶναι καταστροφικές! (Οἱ φωτογραφίες τῶν «τραγικῶν» αὐτῶν γυναικῶν μέ τά θλιβερά πανό τους, Ἰανουάριος 1986).
|
Τό ἄρθρο 2 τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τήν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν» (Ε.Σ. .Α.) ὁρίζει ὅτι: «Σέ κανένα δέ μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ ἐκ προθέσεως θάνατος, παρά μόνο εἰς ἐκτέλεσιν θανατικῆς ποινῆς ἐκδιδομένης ὑπό δικαστηρίου σέ περίπτωση ἀδικήματος πού τιμωρεῖται ἀπό τό νόμο μέ τήν ποινή αὐτή». Κι ὅμως, στό κυοφορούμενο ἔμβρυο μέ τήν ἔκτρωση οὐσιαστικά ἐπιβάλλεται ἡ «θανατική ποινή», χωρίς νά ἔχει κάνει κάποιο «ἔγκλημα»...
Παρ' ὅλα αὐτά οἱ ἐκτρώσεις ἔχουν παγκοσμίως πολλούς φανατικούς ὑποστηρικτές καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι μέ σαθρά «ἐπιχειρήματα» προσπαθοῦν νά πείσουν γιά τήν νομιμότητα, ἀλλά καί τήν ἀναγκαιότητά τους.
Ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημά τους, ἀπό τά πιό διαδεδομένα, εἶναι... «ἀνθρωπιστικό»! «Δέν εἶναι σωστό, ὑποστηρίζουν, νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί μέ προβλήματα ὑγείας καί νά ὑποφέρει...». Μέ τή «λογική» αὐτή θά ἔπρεπε καί ὅλους ὅσοι ὑποφέρουν νά τούς «ἀπαλλάξουμε» ἀπό τόν πόνο τους, σκοτώνοντάς τους...
Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς «εὐθανασίας» εἶναι συνήθως καί ὑπέρμαχοι τῆς «εὐγονικῆς» καί τῶν ἐκτρώσεων καί ἀντίθετα. Πρόσφατα, μάλιστα, ἐπιστήμονες ἀπέδειξαν ὅτι τό ἔμβρυο αἰσθάνεται πόνο, πονάειδηλαδή ὅπως ὅλοι μας, πρίν ἀπό τήν 8η ἑβδομάδα. 3 Γεγονός πού ἀνατρέπει καί ἀκυρώνει τό δῆθεν «ἀνθρωπιστικό» ἐπιχείρημα τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώσεων, ἀφήνοντάς τους ἠθικά ἀκάλυπτους...
Ἄλλωστε, οἱ περισσότερες «ἀσθένειες» (Μεσογειακή Ἀναιμία, Σύνδρομο Down κλπ.), γιά τίς ὁποῖες δολοφονοῦνται τά ἀγέννητα παιδιά ὅταν «διαγνωσθεῖ» ὅτι πάσχουν, μέ τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης ἀντιμετωπίζονται ἀποτελεσματικά. Τό δέ προσδόκιμο ζωῆς τῶν «ἀσθενῶν» ἔχει αὐξηθεῖ καί ἡ ποιότητα ζωῆς τους ἔχει βελτιωθεῖ. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχει πάντα στίς ἐξετάσεις προγεννητικοῦ ἐλέγχου, μέ τίς ὁποῖες γίνεται ἡ «διάγνωση», τό ποσοστό λάθους (σύμφωνα μέ μελέτες ἀνέρχεται στό 5%), καθώς καί «οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν», τόσο στή γυναίκα (βλ. ὑποσημ. 15, σελ. 10) ὅσο καί στό παιδί.4 Κατά τ’ ἄλλα ἡ ὑποκριτική κοινωνία μας στέκεται μέ ἀποτροπιασμό στό ὄντως ἀποτρόπαιο φαινόμενο τοῦ Καιάδα τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, καί στίς ἀπάνθρωπες μεθόδους τοῦ Ναζισμοῦ,5ἐνῶ ὑπερθεματίζει καί νομοθετεῖ ὑπέρ τοῦ συγχρόνου καί ἀπείρως μεγαλύτερου Καιάδα, αὐτοῦ τῶν Ἐκτρώσεων.
Ἐπιπροσθέτως, οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἔκτρωσης διατείνονται ὅτι τό ἔμβρυο δέν εἶναι αὐτόνομος ἄνθρωπος καί δέν ἔχει ψυχή, ἀλλά ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σώματος τῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἔχει τό «δικαίωμα» τῆς ἐπιλογῆς νά αὐτοδιαχειρίζεται τό σῶμα της καί νά εἶναι ἡ μόνη ἁρμόδια νά ἀποφασίζει ἐάν θά γεννήσει ἕνα παιδί ἤ ἄν θά «ἀπαλλαγεῖ» ἀπ' αὐτό. Στό διαδίκτυο εἴδαμε ἕνα ὡραῖο σύνθημα, πού περιγράφει μέ δυό φράσεις τό «δικαίωμα ἐπιλογῆς» τῆς μητέρας: «Ἡ μόνη ἐπιλογή μιᾶς μητέρας πού ἐγκυμονεῖ... εἶναι ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της»!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν δέχεται τή θεωρία «τῆς διαδικασίας ἐμψυχώσεως» (δηλ. ὅτι τό ἔμβρυο δέν ἔχει ἀπό τήν ἀρχή ψυχή, ἀλλά ἐμψυχοῦται τίς πρῶτες 14 ἡμέρες ἤ καί ἀργότερα). Σύμφωνα μέ τή Χριστολογική δογματική διδασκαλία της (Γ΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικές Σύνοδοι) τό ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως»6 . Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστημα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται· οὐ τὸμὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον». («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σ. 150). Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: «Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο (= ὑπῆρχε), οὔτε ψυχὴπρὸ τοῦ σώματος» (PG 89, 724). Γι’ αὐτό καί ὁ θάνατος ἐπέρχεται μόνο ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθεῖ ἀπό τό σῶμα. Ἀλλά καί ἡ σύγχρονη γενετική καί ἐμβρυολογική ἐπιστήμη ἐπιβεβαιώνει ὅτι τό ἔμβρυο ἔχει ὅλες τίς γενετικές πληροφορίες (DNA), ὡς αὐτόνομος ἄνθρωπος, ἀπό τή σύλληψή του καί ὄχι ἀπό κάποια ἑβδομάδα τῆς κυήσεώς του ἤ ἀπό τή γέννησή του, «...δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα»7.
«Ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία 23 χρωμοσώματα τοῦ σπερματοζωαρίου ἑνωθοῦν μέ τά 23 χρωμοσώματα τοῦ ὠαρίου, δημιουργεῖται ἕνας νέος ἀνθρώπινος ὀργανισμός, διαφορετικός ἀπό τούς γεννήτορές του. Τό ἔμβρυο ἀπό τήν ἡλικία τοῦ 1–1,5 μηνός παρουσιάζει τά ἀνθρώπινα σωματικά χαρακτηριστικά. Στίς 3 ἑβδομάδες τό ἔμβρυο, ἄν καί μόλις 2,5 ἑκατοστά, ἔχει τίς καταβολές ματιῶν, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικῆς στήλης καί καρδιᾶς. Ἡ καρδιά του χτυπᾶ ἤδη ἀπό τήν 18η ἡμέρα. Μετά τούς 2,5 μῆνες δέν δημιουργεῖται κανένα νέο ὄργανο, ἁπλῶς αὐξάνει ὅ,τι ὑπάρχει».8
Ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων.
Νομίζετε ὅτι δέν ἀξίζει νά ζήσει, ἐπειδή εἶναι... «ἀνεπιθύμητο»;
Καί ἐπανερχόμαστε στόν ἐμβρυοκτόνο νόμο, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ νομοθέτης αὐθαίρετα ἀποφαίνεται ὅτι: «Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνεργεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου...». Καί συνεχίζει στόν καταχρηστικό ἐπίσης προσδιορισμό τῆς ἔκτρωσης, ὡς «μή ἄδικης» (καί βέβαια ἀτιμώρητης) πράξης, ἕως και τή 12η ἑβδομάδα κύησης, χωρίς κἄν κάποια «δικαιολογία», ἀρκεῖ μόνο ἡ ἀποτρόπαια ἀπόφαση τῆς μητέρας νά χαρακτηρίσει τό σπλάγχνο της... «ἀνεπιθύμητο»!
Ὅμως, τό ἔμβρυο πού θά προέλθει ἀπό βιασμό ἤ ἀποπλάνηση ἤ αἱμομιξία...
παύει (κατά τό νομοθέτη πάντα) νά ἔχει δικαίωμα στή ζωή πέρα ἀπό τήν 12η ἕως καί τή 19η ἑβδομάδα καί μέχρι τότε δέν εἶναι «ἄδικη» πράξη ἡ ἔκτρωσή του! Καί συνεχίζεται ὁ αὐθαίρετος παραλογισμός, διότι τό ἔμβρυο, πού θά «διαγνωστεῖ» μέ «ἐνδείξεις(!) σοβαρῆς ἀνωμαλίας...», δέν ἔχει κανένα δικαίωμα στή ζωή μέχρι καί τήν 24η ἑβδομάδα, καί, σάν κάποιος ἀνεπιθύμητος ὄγκος στό σῶμα τῆς μητέρας, ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο νά «ἀποβληθεῖ» βιαίως...!
Τέλος, ἐάν ἡ ζωή τῆς ἐγκύου διατρέχει κίνδυνο, ἡ ἔκτρωση μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἐγκυμοσύνης. Τότε δικαίωμα στή ζωή ἔχει μόνο ἡ μητέρα καί ὄχι τό παιδί! Σκεφτεῖτε τώρα τήν ὑποθετική περίπτωση, κατά τήν ὁποία μετά ἀπό ἕνα ἀτύχημα κινδυνεύουν νά πεθάνουν ἡ μητέρα καί τό παιδί της. Ὑπάρχει ὅμως ἡ δυνατότητα οἱ γιατροί νά σώσουν ἕναν ἀπό τούς δύο. Ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ μητέρα ἔχει τίς αἰσθήσεις της καί τῆς τεθεῖ τό δίλημμα, πόσες μητέρες πιστεύετε θά ἐπέλεγαν νά ζήσουν αὐτές κι ὄχι τό παιδί τους; Ἐλάχιστες, ἴσως καί καμμία!
|
Αὐτή ἡ ὡραία ἀφίσα δίνει μέ σαφήνεια ἀπάντηση σέ ὅσους ὑποστηρίζουν τήν ἔκτρωση λόγῳ βιασμοῦ τῆς μητέρας (στή Χώρα μας «ἐπιτρέπεται» μέχρι καί τήν 19η ἑβδομάδα κύησης!). Εἶναι ὄντως φοβερό καί πολύ τραυματικό γιά τή γυναίκα τό ἀποτρόπαιο γεγονός τοῦ βιασμοῦ. Ὅμως, τί φταίει τό ἀνυπεράσπιστο ἔμβρυο; Ἄς ρωτήσουν τή Ρεβέκκα τῆς διπλανῆς ἀφίσας, ἐάν θά προτιμοῦσε νά μήν εἶχε γεννηθεῖ...! |
Ἡ ἔννοια τῆς Μητρότητας ἔχει διαχρονικά συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ αὐτήν τῆς θυσίας. Ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν ἑκατομμύρια ἡρωίδες μητέρες ἀνά τούς αἰῶνες, πού προτιμοῦν νά θυσιάσουν ἀκόμα καί τή ζωή τους, για νά ζήσουν τά παιδιά τους, ἀκόμη καί ἐάν αὐτά δέν ἔχουν γεννηθεῖ καί φιλοξενοῦνται στή μήτρα τους.9
Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι, ἐάν μποροῦσαν οἱ μητέρες νά δοῦν τό ἀγέννητο παιδί τους, πρίν ἀποφασίσουν νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἐλάχιστες θά προχωροῦσαν στήν ἀποτρόπαια αὐτή πράξη. Ὁ διάσημος γυναικολόγος Dr Bernard Nathanson ἔχει ἐπισημάνει τό ἑξῆς σημαντικό:
«Ἄν τό κοιλιακό τοίχωμα τῆς ἐγκύου γυναίκας ἦταν διάφανο, τί εἴδους νόμους θά εἴχαμε γιά τήν ἔκτρωση;» ( ἀπό τή συγκλονιστική ταινία: «Σιωπηλή κραυγή», ὅπου παρουσιάζεται ἡ ἔκτρωση ἑνός ἐμβρύου 10 ἑβδομάδων.
Μία ταινία, πού ὅλες ὅσες σκέπτονται τήν ἔκτρωση, πρέπει νά δοῦν καί, ἄν εἶναι δυνατόν, μαζί μέ ὅσους τίς πιέζουν νά κάνουν ἔκτρωση, πρίν ἀποφασίσουν νά καταστρέψουν δυό ζωές, τοῦ παιδιοῦ τους καί τή δική τους)10 .,11
Εἶναι προφανές ὅτι ἐπιβάλλεται νά καταργηθεῖ ἄμεσα ὁ νόμος καί νά ἀπαγορευθοῦν ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ Ἐκτρώσεις. Κάθε ἔγκυος γυναίκα πρέπει νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῆς κυοφορίας τοῦ παιδιοῦ της, ὡς φιλοξενοῦσα στή μήτρα της ἕναν ἄλλο, μοναδικό ἄνθρωπο κι ὄχι ἕνα «κτῆμα» της ἤ ἕνα μέλος τοῦ σώματός της.12 Τήν ἴδια εὐθύνη ἔχει φυσικά καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ. Μάλιστα, σέ περίπτωση οἰκονομικῆς ἀδυναμίας νά ἀναλαμβάνει ἡ Πολιτεία ὅλα τά ἔξοδα (κι ὄχι ὅπως δυστυχῶς γίνεται σήμερα, πού ἡ δαπάνη γιά τήν ἔκτρωση καλύπτεται ἀπό τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα, ἐνῶ τά οἰκογενειακά ἐπιδόματα εἶναι οὐσιαστικά ἐλάχιστα). Καί σέ ἀκραῖες περιπτώσεις, πού ἡ μητέρα ἀδυνατεῖ νά μεγαλώσει τό παιδί της, αὐτό νά δίνεται γιά υἱοθεσία σέ ἄτεκνα ζευγάρια. Καί ἄν κάποια παιδάκια γεννηθοῦν «ἄρρωστα» νά ἀντιμετωπίζονται μέ ἀγάπη, φροντίδα καί σεβασμό, ὅπως κάθε ἄλλος ἀσθενής. «Ἡ Ἔκτρωση γιά κανένα λόγο δέν εἶναιλύση..., γιά ὅλους ὅμως τούς λόγους εἶναι φόνος »! 13
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ χιλιάδες ἐκτρώσεις πού γίνονται κάθε χρόνο στήν Πατρίδα μας, οἱ ὁποῖες μέ νόμο ὑποστηρίζονται ἀπό το Κράτος ἔχουν ἐπιφέρει τήν «ὀργή» τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, ἀπό φιλευσπλαχνία, θέλει νά μᾶς παιδαγωγήσει καί νά μᾶς φέρει σέ ἐπίγνωση καί μετάνοια. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ σύγχρονος μεγάλος Ἅγιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης († 12η Ἰουλίου):
«...Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπό τό Κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό Ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθεῖ».14
Οἱ γυναῖκες πού σκέφτονται ἤ πιέζονται νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἄς προβληματιστοῦν, πρίν σκοτώσουν τό ἴδιο τό παιδί τους καί καταστραφοῦν καί οἱ ἴδιες ψυχικά καί σωματικά.15 Τίς προτρέπουμε νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόΣύλλογό μας, προκειμένου νά ἐνημερωθοῦν ὑπεύθυνα καί νά βοηθηθοῦν ψυχολογικά, ἠθικά καί ὑλικά (ἡ ἀνωνυμία εἶναι σεβαστή). Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της, ἔχει βοηθήσει ἑκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις (βλ. στήν ἑπόμενη σελίδα). Ἐνῶ, ὅσες ἤδη ἔχουν κάνει ἔκτρωση ἄς προστρέξουν στό Μυστήριο τῆς ἱ. Ἐξομολογήσεως, γιά νά ἐναποθέσουν τό βάρος τους στό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἄλλωστε δέν ἐπιθυμεῖ τό θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ «ὡς τὸἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν» (Ἰεζεκιήλ 18, 23).
Τέλος, ἄς προσευχόμαστε ὅλοι νά φωτίσει ὁ Πανάγαθος τά «σκοτισμένα» μυαλά τῶν Πολιτικῶν μας, ὥστε νά σταματήσουν αὐτή τή «νόμιμη» γενοκτονία. Ὑπεύθυνοι δέν εἶναι μόνο ὅσοι ψήφισαν, πρίν 30 χρόνια, αὐτόν τόν αἱμοσταγή νόμο, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι ἀπό τότε τόν ἀνέχονται καί δέν ἀγωνίζονται νά καταργηθεῖ.16
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Εἶναι σημαντικό νά σημειώσουμε ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δέν δέχεται καί τή χρήση τῆς ἀντισύλληψης, ὡς ἐπέμβασης τοῦ ἀνθρώπου στό δημιουργικό καί σωτηριολογικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἡ «ἐμμονή» τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπιθυμεῖ τόν «προγραμματισμό» τῆς ζωῆς του, παραγνωρίζοντας τόν Πανάγαθο Θεό καί τήν ἀγάπη Του πρός τό πλάσμα Του, εἶναι τουλάχιστον ἔνδειξη ὀλιγοπιστίας καί ἄρνησης τοῦ «σταυροῦ», πού πολλές φορές ἐπιτρέπει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Ξεχνᾶμε ὅμως ὅτι χωρίς Σταυρό δέν ὑπάρχει Ἀνάσταση! Ὅμως, αὐτό πού ἴσως οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν εἶναι ὅτι, ἐκτός ἀπό τό γνωστό Ἐκτρωτικό χάπι (τό δηλώνει καί τ’ ὄνομά του), κάποια «ἀντισυλληπτικά» εἶναι καί ΕΚΤΡΩΤΙΚΑ. Κι αὐτά εἶναι: 1) Τό «Σπιράλ» ἤ «Ἐνδομήτριο ἀντισυλληπτικό (!) σπείραμα» («προκαλεῖ μείωση τῆς κινητικότητας καί τῆς γονιμότητας τῶν σπερματοζωαρίων, καθώς καί καταστροφή αὐτῶν, ἐνῶ κάνει τό περιβάλλον τῆς μήτρας ἀκατάλληλο γιά τήν ἐμφύτευση τοῦ γονιμοποιημένου ὠαρίου, ἐφόσον ἐπιτευχθεῖ γονιμοποίηση», κι ὅμως τό ὀνομάζουν «ἀντισυλληπτικό») καί 2) τό Χάπι τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» ἤ «ἐπείγουσα ἀντισύλληψη (!)» («- Ἐμποδίζει τίς ὠοθῆκες νά ἐλευθερώσουν ὠάριο (ὠορρηξία). - Ἐμποδίζει τή γονιμοποίηση ὠαρίου πού ἔχει ἤδη ἐλευθερωθεῖ. - Ἐμποδίζει γονιμοποιημένο ὠάριο νά προσκολληθεῖ στή μήτρα». Βλ. - 3. 2. 2010, ἄρθρο μέ τίτλο: «Γιατί αὐτό τό φαρμακεῖο δέν πουλᾶ τό χάπι τῆς ἑπόμενης ἡμέρας;»). Μόνο τό 2014, σύμφωνα μέ τά δημοσιευμένα στοιχεῖα, πωλήθηκανστή Χώρα μας 2.000.000 χάπια τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» καί τό 27% τῶν Ἑλληνίδων τά ἔχει χρησιμοποιήσει!! Φανταστεῖτε πόσες ἐκτρώσεις ἔχουν γίνει χωρίς κανένας νά τίς καταγράψει... καί πόσες γυναῖκες ἔχουν κάνει μία ἤ καί περισσότερες ἐκτρώσεις, ἐνῶ πιστεύουν ὅτι ἁπλῶς παίρνουν ἕνα ἀντισυλληπτικό χάπι!
|
1. Ἀναφέρει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ἐπαίσχυντος «ἐκτρωτικός» νόμος 1609/1986:
«... 4. Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνερ-γεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου ἀπό γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο μέ τή συμμετοχή ἀναισθησιολόγου σέ ὀργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, ἄν συντρέχει μία ἀπό τίς ἀκόλουθες περιπτώσεις:
» α) Δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δώδεκα (12) ἑβδομάδες ἐγκυμοσύνης.
|
Συντάκτης του εἶναι ὁ κ. Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός, διευθυντής τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π.
|
β) Ἔχουν δια πιστωθεῖ μέ τά σύγχρονα μέσα προγεννητικῆς διάγνωσης ἐνδείξεις σοβαρῆς ἀνωμαλίας τοῦ ἐμβρύου πού ἐπάγονται τή γέννηση παθολογικοῦ νεογνοῦ καί ἡ ἐγκυμοσύνη δέν ἔχει διάρκεια περισσότερο ἀπό εἴκοσι τέσσερις (24) ἑβδομάδες.
γ) Ὑπάρχει ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τή ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ὑγείας της. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπαιτεῖται σχετική βεβαίωση καί τοῦ κατά περίπτωση ἁρμόδιου ἰατροῦ.
δ) Ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀποτέλεσμα βιασμοῦ, ἀποπλάνησης ἀνήλικης, αἱμομιξίας ἤ κατάχρησης γυναίκας ἀνίκανης νά ἀντισταθεῖ καί ἐφόσον δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δεκαεννέα ἑβδομάδες (19) ἐγκυμοσύνης...».
2. Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 11.6.1986, σελ. 9.
3. Maureen Condic, Phd., Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια τῆς Νευροβιολογίας καί Ἀνατομίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα–Η.Π.Α. Κατέθεσε τό Μάιο τοῦ 2013, ὡς εἰδικόςστήν ἀνθρώπινη ἐμβρυϊκή ἀνάπτυξη, στή Βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Βλ. http://www.lifenews.com/2013/05/23/expert-tells-congress-unborn-babies-can-feel-pain-starting-at-8-weeks/
4. «Ἀνάλογα ἀποσιωπῶνται οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν ἀπό τήχρήση ἐπεμβατικῶν ἐξετάσεων (σ.σ. προγεννητικῶν). Ἔτσι, ἡ πιθανότητα νά προκληθεῖ πρόβλημα στή μητέρα ἤ καί νά καταστραφεῖ ἕνα ὑγιές ἔμβρυο δέν εἶναι εὐκαταφρόνητη...» (Μητροπ. Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου, «Βιοηθικά διλήμματα καί ποιμαντικοί προβληματισμοί γιά τήν ἀρχή τῆς ζωῆς», Ὁμιλία στήν Τακτική Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 9 Ὀκτωβρίου 2014). Οἱ συνάνθρωποί μας μέ σύνδρομο Down ἦταν οἱ πρῶτοι πού βίωσαν τό ρατσισμό τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν τοῦ Χίτλερ καί ὁδηγήθηκαν μαζικά σέ μαρτυρικό θάνατο. Oἱ πρῶτοι γιά τούς ὁποίους οἱ ναζιστές ἐπινόησαν τήν ἔννοια «ζωή χωρίς καμμιά ἀξία». Στήν ἀπολογία του στό διεθνές δικαστήριο ἐγκλημάτων πολέμου τῆς Νυρεμβέργης ὁ Κάρλ Μπράντ, ἕνας ἀπό τούς ὑπευθύνους τῶν προγραμμάτων «εὐθανασίας», δήλωσε: «… ποτέ δέν εἶχα ἄλλη πρόθεση ἀπό τό νά βοηθήσω, ὥστε νά περιορισθεῖ γι’ αὐτά τά κακόμοιρα πλάσματα ἡ γεμάτη βάσανα ὕπαρξή τους». Ἄραγε, πόσο ἀλήθεια διαφέρει αὐτή ἡ φρικτή ἀντιμετώπισή τους ἀπό τήν ἀντιμετώπιση πού ἔχουν στίς ἡμέρες μας, ἀφοῦ τίς περισσότερες φορές τούς στεροῦμε τό δικαίωμα στή ζωή καί δέν τούς ἐπιτρέπουμε νά γεννηθοῦν; Καί βεβαίως, τά σκοτώνουμε πάντα γιά τό... «καλό» τους, γιά νά μήν «ὑποφέρουν»! (Βλ. καί τήν ὑπ’ ἀρ. 12 ὑποσημείωσή μας, σελ. 9).
6. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «...ἐξ ἄκρας συλλήψεωςἑνώσαςἑαυτῷ καθ' ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τόμ. 15Α, σελ. 202).
7. «Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου χαρακτηρίζεται ἀπό μία κανονική, προβλέψιμη καί σύνθετη ἀλληλουχία γεγονότων καί δέν ὑπάρχει κάποια εἰδική στιγμή, πού ἀνθρώπινη ζωή γίνεται πιό ἄξια σεβασμοῦ καί ἀπόκτησης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἡ ἀξία της εἶναι ἐγγενής. Τό ἔμβρυο δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα, ὅπως τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά σχηματισμένα ἔμβρυα, τά νεογέννητα, τά παιδιά καί τούς ἐφήβους. Τό ἔμβρυο στά ἀρχικά στάδια ἀνάπτυξής του δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ἀπό ἕνα ἀνθρώπινο ὄν. Εἶναι ἄνθρωπος σέ ἕνα πολύ ἀρχικό στάδιο ἀνάπτυξής του...» (Ἐμμ. Παναγόπουλος, Ἀμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρουργικῆς, Διευθυντής Χειρουργός Ε.Σ.Υ.,http://www.drasimas.gr/EE396E4E.el.aspx ).
|
Αὐτό τό γλυκό μωράκι ἐπέζησε μετά ἀπό... ἔκτρωση. Ἐάν εἶχε ἐπιτύχει ἡ ἔκτρωση, θά εἶχε κα-ταλήξει στά «σκουπίδια» κάποιου νοσοκομείου…! «Μεγάλη θέληση νά ζήσει ἀπέδειξε ὅτι ἔχει ἡ μικρή Ἀμέλια Χάντ, ἡ ὁποία γεννήθηκε παρότι ἡ μητέρα της, Σάνον Σκίνερ, εἶχε κάνει ἔκτρωση! Τό μωρό παρέμεινε ζωντανό καί ἦρθε στόν κόσμο μέ καισαρική στή Βρετανία, κάνοντας τήν 20χρονη μαμά της νά νιώθει τύψεις πού πῆγε νά σκοτώσει τή “μαχήτρια” κόρη της...» |
“Πάντα θά μετανιώνω γιά τήν ἐπιλογή μου νά κάνω ἔκτρωση.... Δέν θά με-τανιώσω ποτέ ὅμως πού ἀπέκτησα τήν Ἀμέλια”, δηλώνει τώρα ἡ Σάνον». (Πηγή: www.pronews.gr – 25. 5. 2014). |
8. «Ἀξιοπρόσεκτες θέσεις καί μαρτυρίες γιά τίς Ἀμβλώσεις», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ/νίκη 2011, σ. 6. Μπορεῖτε νά τό κατεβάσετε ἀπό τό διαδίκτυο δωρεάν:http://orthodoxoskypseli.gr/dat/AA19ED4F/file.pdf , ὅπως καί τό ἐνδιαφέρον βιβλίο, ἐπίσης τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθ. Κυψέλη»: † π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Σκέψου τό σπλάγχνο σου», Θεσ/νίκη 2011: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/3F616465/file.pdf .
9. Βλ. ἐνδεικτικά στό Περιοδικό μας (Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 144/2014, σελ. 18–20) τήν περίπτωση μιᾶς τέτοιας ἡρωίδας μητέρας, μάλιστα Ὑπερπολύτεκνης μέ 10 παιδιά, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης της, ἄν καί προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο, ἀρνήθηκε νά ὑποβληθεῖ σέ χημειοθεραπεῖες γιά νά μή βλάψει τό ἀγέννητο παιδί της !
10. Περιγράφει ὁ ἴδιος γιατρός: «... ὅταν ἡ ἄκρη τοῦ ἀναρροφητήρα κτυπᾶ τόν ἀμνιακό σάκο, τό παιδί ἀναπηδᾶ. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι κάτι ἐπιθετικό γίνεται καί ἀναπηδᾶ μακριά. Τή στιγμή πού τό ἄκρο τοῦ ἀναρροφητήρα ἀρχίζει νά κινεῖται, τό ἔμβρυο τό καταλαβαίνει καί ἀρχίζει νά ἀναρριχᾶται στήν κορυφή τῆς μήτρας. Μπορεῖς νά δεῖς τό στόμα του νά ἀνοίγει σέ μία σιωπηλή κραυγή, τήν καρδιά νά ἐπιταχύνει τόν ρυθμό της, τά ἄκρα νά κινοῦνται γρηγορότερα, τό παιδί νά γυρίζει ταχύτατα... Τό δράμα τελειώνει μέ τόν διαμελισμό τοῦ παιδιοῦ μπροστά στά μάτια σου.» (Dr B. Nathanson).
Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά δοῦν τήν ταινία «Σιωπηλή κραυγή» στήν ἱστοσελίδα μας: http://pefip.gr/ (στό πεδίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ», ὅπου ὑπάρχουν ἀναρτημένα καί πολλά ἄλλα σχετικά ἐνημερωτικά βίντεο, κείμενα καί φωτογραφίες)· γιά ὅσους δέν ἔχουν πρόσβαση στό διαδίκτυο μποροῦμε νά τήν ἀποστείλουμε δωρεάν.
11. Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθοδο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως, προκειμένου ν' ἀποκτήσουν παιδί, διότι ἀνεξαρτήτως τῶν ἄλλων ἠθικῶν, θεολογικῶν, ἀλλά καί ἰατρικῶν προβλημάτων καί διλημμάτων, πού προκύπτουν ἀπό τή μή «φυσική» αὐτή διαδικασία, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμοποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4–5 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα τῆς γυναίκας.Τά «πλεονάζοντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.)... οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσότερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπάνια 3. Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα!
Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα. Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, καταστρέφονται. Στήν Ἀγγλία τό 1996, μέ τήν πάροδο τῆς πρώτης πενταετίας ἀπό τήν ψήφιση τοῦ σχετικοῦ νόμου, ἔπρεπε νά ἀποφασισθεῖ ἡ τύχη τῶν ἐμβρύων, πού βρίσκονταν σέ κρυοσυντήρηση σέ κλινικές ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Τήν 1η Αὐγούστου 1996 περίπου 3.000 ἔμβρυα καταστράφηκαν στίς κλινικές!!! Πόσες χιλιάδες τέτοια «ξεχασμένα» ἔμβρυα καταστρέφονται στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί σ’ ὅλο τόν Κόσμο; Ἀλίμονο, πῶς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμα ὁ Θεός...!
(Βλ. «Εἰδικό Ἀφιέρωμα στά ἐπίκαιρα θέματα: Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί Προγεννητικός Ἔλεγχος. ΝΑΙ ἤ ΟΧΙ;», Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 90/2001).
12. Τά παιδιά, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία, δέν εἶναι δικά μας, «ἰδιοκτησία» μας, γιά νά ἐπιλέγουμε ἐάν θά γεννηθοῦν ἤ ὄχι καί νά τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, ἀλλά ἡ σύλληψη (καί ἡ γέννησή τους) ἔχει τήν ἀρχή της «ἄνωθεν» καί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «... τὸ τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τὴν ἀρχήν, ἀπὸ τῆς Θεοῦ προνοίας, καὶ οὔτε γυναικὸς φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδὲν αὐταρκὲς πρὸς τοῦτό ἐστιν.» (PG 54, 639). Κατά δέ τό σύγχρονο Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς: «…ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ.» (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος. Μελετήματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας», ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι 61993, σελ. 118).
13. Βλ. ἄρθρο μας μέ τίτλο: «Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down;», http://pefip.gr/?page_id=575 ).
Ἕνα συγκλονιστικό βίντεο μέ τίτλο: «Ἀγαπητή μέλλουσα μαμά», μέ ἀφορμή τήν «Παγκόσμια Ἡμέρα γιά τά παιδιά μέ Σύνδρομο Down» (21η Μαρτίου) ἀνέβηκε στό YouTube (https://youtu.be/lVyZSLkFZKY ), σέ μία προσπάθεια νά καταλάβουν οἱ μελλοντικοί γονεῖς, πώς τά παιδιά μέ τή συγκεκριμένη γενετική «πάθηση» μποροῦν νά εἶναι εὐτυχισμένα. Παρουσιάζει μία ὁμάδα 15 νεαρῶν, ἐνηλίκων καί παιδιῶν, ἀπό ὅλη τήν Εὐρώπη, μέ σύνδρομο Down. Ὁ καθένας ἐξ αὐτῶν στέλνει ἕνα ἐλπιδοφόρο μήνυμα σέ μία μέλλουσα μητέρα, πού ἀνησύχησε μόλις ἔμαθε ὅτι τό παιδί της ἔχει τό συγκεκριμένο σύνδρομο. Σᾶς συνιστοῦμε νά τό δεῖτε καί ἰδιαίτερα ὅσες θέλουν ἤ πιέζονται νά «ρίξουν» τό ἀθῶο μωρό τους, γιατί, ἴσως, ἔχει Σύνδρομο Down!
14. Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Λόγοι Δ΄, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης 172014, σελ. 78.
15. Οἱ συνέπειες μίας ἔκτρωσης στή γυναίκα, σύμφωνα μέ ἐπιστημονικές μελέτες, διακρίνονται σέ σωματικές καί ψυχολογικές.
Οἱ κυριότερες σωματικές συνέπειες εἶναι: • Διάτρηση τῆς μήτρας καί ρήξη τοῦτραχήλου • Λοιμώξεις τοῦ γεννητικοῦ συστήματος • Θάνατος: Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ τρίτη σημαντικότερη αἰτία θανάτου τῶν ἐφήβων, μετά τά ἀτυχήματα καί τίς αὐτοκτονίες • Στείρωση ἤ δευτεροπαθής ἀμηνόρροια • Ἐπιπλοκές στίς ἑπόμενες κυήσεις, ὅπως καθ’ ἕξιν ἀποβολές, ἐξωμήτρια κύηση, ἀνεπάρκεια τοῦ ἔσω τραχηλικοῦ στομίου, πρόωρος τοκετός, ἐμφάνιση προδρομικοῦ πλακούντα, αὐξημένη περιγεννητική νοσηρότητα καί θνησιμότητα •Θρόμβωση καί ἐμβολή•Ἐπιπλοκές ἀπό τήνἀναισθησία • Τά τελευταῖα χρόνια, σημαντικές μελέτες Ἀμερικανῶν ἐπιστημόνων ἐνοχοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις γιά αὔξηση τοῦ κινδύνου ἐμφάνισης καρκίνου τοῦ μαστοῦ.
Οἱ ψυχολογικές συνέπειες εἶναι τόσες πολλές (ἔχουν καταγραφεῖ πάνω ἀπό 100), πού ὁδήγησε τούς ἐπιστήμονες νά τίς συμπεριλάβουν στά συμπτώματα τοῦ λεγομένου«Μετεκτρωτικοῦ Συνδρόμου», πού βασανίζει τίς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς:
• Αὐτοτραυματισμός • Ἔντονα ἐνοχικά συναισθήματα καί ἀδυναμία στό χειρισμό τους • Αὐτοκτονικός ἰδεασμός, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Τό 60% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν κάνει ἔκτρωση, ἀναφέρουν ἰδεασμό αὐτοκτονίας, ἐνῶ τό 28% τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐπιχειροῦν νά αὐτοκτονήσουν • Χρήση/κατάχρηση ναρκωτικῶν, ἀλκοόλ•ἀνορεξία, βουλιμία, σεξουαλικά ἀχαλίνωτη ζωή κλπ. • Ἐφιάλτες/ταραγμένος ὕπνος • Θυμός • Δυσκολία λήψης ἀποφάσεων • Προβλήματα στίς σχέσεις • Προβλήματα στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Τό μετεκτρωτικό τραῦμα ἔχει συνδεθεῖ μέ μείωση τῶν μητρικῶν δεσμῶν μέ τά παιδιά πού γεννῶνται μελλοντικά, βίαιη συμπεριφορά, κακοποίηση καί παραμέληση τῶν παιδιῶν, κ.ἄ. Τό 44% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση,παραπονοῦνται γιά νευρικές διαταραχές, ἐνῶ τό 25% ἐπισκέπτεται ψυχίατρο.
16. Δυστυχῶς καί στήν Κύπρο αὐτόν τόν καιρό ἐπιχειρεῖται νά «ἀπελευθερωθοῦν» νομικά οἱ ἐκτρώσεις. Βλ. σχετική ἀναφορά μας στή σελ. 21 τοῦ παρόντος.
Πηγή: (Περιοδικό «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», ἀρ. 149, Μάρτιος 2016)
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου καί καταστροφικοῦ Νόμου 1609/1986, μέ τόν παραπλανητικό τίτλο: «Τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης καί προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναίκας...», 1 μέ τόν ὁποῖο οὐσιαστικά «νομιμοποιήθηκαν» οἱ φονικές ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;
Τριάντα (30) ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν παρέλθει καί τά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι ὁρατά καί ἀπειλοῦν δημογραφικά, ἀλλά, τό σπουδαιότερο, ἠθικά καί πνευματικά τήν ὑπόσταση τῆς Πατρίδος μας. Ἐάν ὑπολογίσουμε ὅτι πραγματοποιοῦνται περίπου 350.000–450.000 Ἐκτρώσεις ἐτησίως στή Χώρα μας (σύμφωνα μέ ἄλλους ὑπολογισμούς ἀνέρχονται στίς 500.000, πού εἶναι καί τό πιό πιθανό) καί πολ-λαπλασιάσουμε μέ τό 30 (ἔτη), τό ἀποτέλεσμα τῆς πράξης εἶναι σοκαριστικό:
Σ' αὐτή τήν παράλογη ἱστορία εἶναι ἀξιοσημείωτη ἡ παραπληροφόρηση, πού μέ τή μορφή τῆς προπαγάνδας ἀποκρύπτει τήν οὐσία τῆς πράξης. Τό νόημα τῶν λέξεων ἀλλάζει ἤ χρησιμοποιεῖται ἐπιλεκτικά, προκειμένου νά δηλώσει τό προ-κατασκευασμένο ἰδεολόγημα, πού βέβαια ἀπέχει πολύ ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι, ἡ
λέξη «ἔκτρωση» ἀντικαταστάθηκε μέ τόν ὅρο: «τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμο-σύνης...» κι αὐτό γιατί ἡ «ἔκτρωση» παραπέμπει στή βίαιη διακοπή τῆς ἐγκυ-μοσύνης καί στό φόνο τοῦ ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου.
Ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Νομικῆς Ἀντώνιος Μανιάκης σημείωνε σέ σχετικό ἄρθρο του: «... τό ἔμβρυο δέν εἶναι πράγμα ἤ ἁπλή ἰδιότητα τοῦ γυναι-κείου σώματος, ἀλλά κύτταρο ζωῆς. Τό κυοφορούμενο ἀποτελεῖ ζωή πού ἀνα-πτύσσεται καί εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέχρι τόν τοκετό μέ τή ζωή καί τήν ὑγεία τῆς ἐγκύου. Γιά τό λόγο αὐτό χρήζει ἰδιαίτερης προστασίας ἀπό τό δί-καιο».2 Ὅμως, ὅπως εἶναι φανερό, ἡ προστασία αὐτή δέν παρέχεται ἀπό τόν «ἐκτρωτικό» νόμο στό ἀπειλούμενο μέ ἔκτρωση ἔμβρυο, μάλιστα συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἐξ ἄλλου, σύμφωνα μέ πολλούς ἔγκριτους Νομικούς-Συνταγματολόγους, ὁ νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός δεδομένου ὅτι ἔρχε-ται σέ ἀντίθεση μέ τή διάταξη τοῦ ἄρθρου 5, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, μέ τήν ὁποία κατοχυρώνεται τό δικαίωμα στή ζωή κατά τρόπο ἀπόλυτο. Ἡ συνταγματική διάταξη δέ διακρίνει μεταξύ γεννημένου καί κυοφορούμε-νου, οὔτε ἐξουσιοδοτεῖ τό νομοθέτη νά κάνει τέτοια διάκριση.
Τό ἄρθρο 2 τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τήν προάσπιση τῶν δικαιωμά-των τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν» (Ε.Σ. .Α.) ὁρίζει ὅτι: «Σέ κανένα δέ μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ ἐκ προθέσεως θάνατος, παρά μόνο εἰς ἐκτέλε-σιν θανατικῆς ποινῆς ἐκδιδομένης ὑπό δικαστηρίου σέ περίπτωση ἀδικήματος πού τιμωρεῖται ἀπό τό νόμο μέ τήν ποινή αὐτή». Κι ὅμως, στό κυοφορούμενο ἔμβρυο μέ τήν ἔκτρωση οὐσιαστικά ἐπιβάλλεται ἡ «θανατική ποινή», χω-ρίς νά ἔχει κάνει κάποιο «ἔγκλημα»...
Παρ' ὅλα αὐτά οἱ ἐκτρώσεις ἔχουν παγκοσμίως πολλούς φανατικούς ὑπο-στηρικτές καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι μέ σαθρά «ἐπιχειρήματα» προσπαθοῦν νά πείσουν γιά τήν νομιμότητα, ἀλλά καί τήν ἀναγκαιότητά τους.
Ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημά τους, ἀπό τά πιό διαδεδομένα, εἶναι... «ἀνθρωπι-στικό»! «Δέν εἶναι σωστό, ὑποστηρίζουν, νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί μέ προβλήμα-τα ὑγείας καί νά ὑποφέρει...». Μέ τή «λογική» αὐτή θά ἔπρεπε καί ὅλους ὅσοι ὑποφέρουν νά τούς «ἀπαλλάξουμε» ἀπό τόν πόνο τους, σκοτώνοντάς τους...
Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς «εὐθανασίας» εἶναι συνήθως καί ὑπέρμαχοι τῆς «εὐγονικῆς» καί τῶν ἐκτρώσεων καί ἀντίθετα. Πρόσφατα, μάλιστα, ἐπιστήμονες ἀπέδειξαν ὅτι τό ἔμβρυο αἰσθάνεται πόνο, πονάειδηλαδή ὅπως ὅλοι μας, πρίν ἀπό τήν 8η ἑβδομάδα.3 Γεγονός πού ἀνατρέπει καί ἀκυρώνει τό δῆθεν «ἀνθρωπιστικό» ἐπιχείρημα τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώ-σεων, ἀφήνοντάς τους ἠθικά ἀκάλυπτους...
Ἄλλωστε, οἱ περισσότερες «ἀσθένειες» (Μεσογειακή Ἀναιμία, Σύνδρομο Down κλπ.), γιά τίς ὁποῖες δολοφονοῦνται τά ἀγέννητα παιδιά ὅταν «διαγνω-σθεῖ» ὅτι πάσχουν, μέ τή βοήθεια τῆς ἐπιστήμης ἀντιμετωπίζονται ἀποτελεσμα-τικά. Τό δέ προσδόκιμο ζωῆς τῶν «ἀσθενῶν» ἔχει αὐξηθεῖ καί ἡ ποιότητα ζωῆς τους ἔχει βελτιωθεῖ. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὑπάρχει πάντα στίς ἐξετάσεις προ-γεννητικοῦ ἐλέγχου, μέ τίς ὁποῖες γίνεται ἡ «διάγνωση», τό ποσοστό λάθους (σύμφωνα μέ μελέτες ἀνέρχεται στό 5%), καθώς καί «οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν», τόσο στή γυναίκα (βλ. ὑποσημ. 15, σελ. 10) ὅσο καί στό παιδί.4 Κατά τ’ ἄλλα ἡ ὑποκριτική κοινωνία μας στέκεται μέ ἀποτροπιασμό στό ὄντως ἀποτρόπαιο φαινόμενο τοῦ Καιάδα τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, καί στίς ἀπάν-θρωπες μεθόδους τοῦ Ναζισμοῦ,5 ἐνῶ ὑπερθεματίζει καί νομοθετεῖ ὑπέρ τοῦ συγχρόνου καί ἀπείρως μεγαλύτερου Καιάδα, αὐτοῦ τῶν Ἐκτρώσεων.
Ἐπιπροσθέτως, οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἔκτρωσης διατείνονται ὅτι τό ἔμβρυο δέν εἶναι αὐτόνομος ἄνθρωπος καί δέν ἔχει ψυχή, ἀλλά ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σώματος τῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἔχει τό «δικαίωμα» τῆς ἐπιλογῆς νά αὐτοδιαχειρίζεται τό σῶμα της καί νά εἶναι ἡ μόνη ἁρμόδια νά ἀποφασίζει ἐάν θά γεννήσει ἕνα παιδί ἤ ἄν θά «ἀπαλλαγεῖ» ἀπ' αὐτό. Στό διαδίκτυο εἴδαμε ἕνα ὡραῖο σύνθημα, πού περιγράφει μέ δυό φράσεις τό «δικαίωμα ἐπιλογῆς» τῆς μητέρας: «Ἡ μόνη ἐπι-λογή μιᾶς μητέρας πού ἐγκυμονεῖ... εἶναι ἡ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της»!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν δέχεται τή θεωρία «τῆς διαδικασίας ἐμψυχώ-σεως» (δηλ. ὅτι τό ἔμβρυο δέν ἔχει ἀπό τήν ἀρχή ψυχή, ἀλλά ἐμψυχοῦται τίς πρῶτες 14 ἡμέρες ἤ καί ἀργότερα). Σύμφωνα μέ τή Χριστολογική δογματική διδασκαλία της (Γ΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικές Σύνοδοι) τό ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» 6 . Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστη-μα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται· οὐ τὸμὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον». («Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σ. 150). Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: «Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο (= ὑπῆρχε), οὔτε ψυχὴπρὸ τοῦ σώματος» (PG 89, 724). Γι’ αὐτό καί ὁ θάνατος ἐπέρχεται μόνο ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθεῖ ἀπό τό σῶμα. Ἀλλά καί ἡ σύγχρονη γενετική καί ἐμβρυ-ολογική ἐπιστήμη ἐπιβεβαιώνει ὅτι τό ἔμβρυο ἔχει ὅλες τίς γενετικές πλη-ροφορίες (DNA), ὡς αὐτόνομος ἄνθρωπος, ἀπό τή σύλληψή του καί ὄχι ἀπό κάποια ἑβδομάδα τῆς κυήσεώς του ἤ ἀπό τή γέννησή του, «...δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα»7 .
«Ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία 23 χρω-μοσώματα τοῦ σπερματοζωαρίου ἑνωθοῦν μέ τά 23 χρωμοσώματα τοῦ ὠαρίου, δημι-ουργεῖται ἕνας νέος ἀνθρώπινος ὀργανισμός, διαφορετικός ἀπό τούς γεννήτορές του. Τό ἔμβρυο ἀπό τήν ἡλικία τοῦ 1–1,5 μηνός πα-ρουσιάζει τά ἀνθρώπινα σωματικά χαρα-κτηριστικά. Στίς 3 ἑβδομάδες τό ἔμβρυο, ἄν καί μόλις 2,5 ἑκατοστά, ἔχει τίς καταβολές ματιῶν, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικῆς στήλης καί καρδιᾶς. Ἡ καρδιά του χτυπᾶ ἤδη ἀπό τήν 18η ἡμέρα. Μετά τούς 2,5 μῆνες δέν δημιουργεῖται κανένα νέο ὄργα-νο, ἁπλῶς αὐξάνει ὅ,τι ὑπάρχει».8
Καί ἐπανερχόμαστε στόν ἐμβρυοκτό-νο νόμο, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ νομοθέτης αὐθαίρετα ἀποφαίνεται ὅτι: «Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆςἐγκυμοσύνης πού ἐνεργεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου...». Καί συνεχίζει στόν καταχρηστικό ἐπίσης προσδιορισμό τῆς ἔκτρωσης, ὡς «μή ἄδικης» (καί βέβαια ἀτιμώρητης) πράξης, ἕως και τή 12η ἑβδομάδα κύησης, χωρίς κἄν κάποια«δικαιολογία», ἀρκεῖ μόνο ἡ ἀποτρόπαια ἀπόφαση τῆς μητέρας νά χαρακτηρί-σει τό σπλάγχνο της... «ἀνεπιθύμητο»!
Ὅμως, τό ἔμβρυο πού θά προέλθει ἀπό βιασμό ἤ ἀποπλάνηση ἤ αἱμομιξία...
παύει (κατά τό νομοθέτη πάντα) νά ἔχει δικαίωμα στή ζωή πέρα ἀπό τήν 12η ἕως καί τή 19η ἑβδομάδα καί μέχρι τότε δέν εἶναι «ἄδικη» πράξη ἡ ἔκτρωσή του! Καί συνεχίζεται ὁ αὐθαίρετος παραλογισμός, διότι τό ἔμβρυο, πού θά «διαγνωστεῖ» μέ «ἐνδείξεις(!) σοβαρῆς ἀνωμαλίας...», δέν ἔχει κανένα δικαίωμα στή ζωή μέχρι καί τήν 24η ἑβδομάδα, καί, σάν κάποιος ἀνεπιθύμητος ὄγκος στό σῶμα τῆς μητέρας, ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο νά «ἀποβληθεῖ» βιαίως...!
Τέλος, ἐάν ἡ ζωή τῆς ἐγκύου διατρέχει κίνδυνο, ἡ ἔκτρωση μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἐγκυμοσύνης. Τότε δικαίωμα στή ζωή ἔχει μόνο ἡ μητέρα καί ὄχι τό παιδί! Σκεφτεῖτε τώρα τήν ὑποθετική περίπτωση, κατά τήν ὁποία μετά ἀπό ἕνα ἀτύχημα κινδυνεύουν νά πεθάνουν ἡ μητέρα καί τό παιδί της. Ὑπάρχει ὅμως ἡ δυνατότητα οἱ γιατροί νά σώσουν ἕναν ἀπό τούς δύο. Ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ μητέρα ἔχει τίς αἰσθήσεις της καί τῆς τεθεῖ τό δίλημμα, πόσες μητέρες πιστεύετε θά ἐπέλεγαν νά ζήσουν αὐτές κι ὄχι τό παιδί τους; Ἐλάχιστες, ἴσως καί καμμία!
Ἡ ἔννοια τῆς Μητρότητας ἔχει διαχρονικά συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ αὐτήν τῆς θυσίας. Ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν ἑκατομμύρια ἡρωίδες μητέρες ἀνά τούς αἰῶνες, πού προτιμοῦν νά θυσιάσουν ἀκόμα καί τή ζωή τους, για νά ζήσουν τά παιδιά τους, ἀκόμη καί ἐάν αὐτά δέν ἔχουν γεννηθεῖ καί φιλο-ξενοῦνται στή μήτρα τους.9
Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι, ἐάν μποροῦ σαν οἱ μητέρες νά δοῦν τό ἀγέννητο παι-δί τους, πρίν ἀποφασίσουν νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἐλάχιστες θά προχωροῦσαν στήν ἀποτρόπαια αὐτή πράξη. Ὁ διάση-μος γυναικολόγος Dr Bernard Nathanson ἔχει ἐπισημάνει τό ἑξῆς σημαντικό:
«Ἄν τό κοιλιακό τοίχωμα τῆς ἐγκύου γυναίκας ἦταν διάφανο, τί εἴδους νόμους θά εἴχαμε γιά τήν ἔκτρωση;» (ἀπό τή συγκλονιστική ταινία: «Σιωπη-λή κραυγή», ὅπου παρουσιάζεται ἡ ἔκτρωση ἑνός ἐμβρύου 10 ἑβδομάδων.
Μία ταινία, πού ὅλες ὅσες σκέπτονται τήν ἔκτρωση, πρέπει νά δοῦν καί, ἄν εἶναι δυνατόν, μαζί μέ ὅσους τίς πιέζουν νά κάνουν ἔκτρωση, πρίν ἀποφασί-σουν νά καταστρέψουν δυό ζωές, τοῦ παιδιοῦ τους καί τή δική τους)10 .,11
Αὐτή ἡ ὡραία ἀφίσα δίνει μέ σαφή-νεια ἀπάντηση σέ ὅσους ὑποστηρίζουν τήν ἔκτρωση λόγῳ βιασμοῦ τῆς μητέρας (στή Χώρα μας «ἐπιτρέπεται» μέχρι καί τήν 19η ἑβδομάδα κύησης!).
Εἶναι ὄντως φοβερό καί πολύ τραυματι-κό γιά τή γυναίκα τό ἀποτρόπαιο γεγονός τοῦ βιασμοῦ. Ὅμως, τί φταίει τό ἀνυπερά-σπιστο ἔμβρυο; Ἄς ρωτήσουν τή Ρεβέκκα τῆς διπλανῆς ἀφίσας, ἐάν θά προτιμοῦσε νά μήν εἶχε γεννηθεῖ...!
Εἶναι προφανές ὅτι ἐπιβάλλεται νά καταργηθεῖ ἄμεσα ὁ νόμος καί νά ἀπα γορευθοῦν ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ Ἐκτρώσεις. Κάθε ἔγκυος γυναίκα πρέπει νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῆς κυοφορίας τοῦ παιδιοῦ της, ὡς φιλοξενοῦσα στή μήτρα της ἕναν ἄλλο, μοναδικό ἄνθρωπο κι ὄχι ἕνα «κτῆμα» της ἤ ἕνα μέλος τοῦ σώματός της.12 Τήν ἴδια εὐθύνη ἔχει φυσικά καί ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ. Μάλιστα, σέ περίπτωση οἰκονομικῆς ἀδυναμίας νά ἀναλαμβάνει ἡ Πολιτεία ὅλα τά ἔξοδα (κι ὄχι ὅπως δυστυχῶς γίνεται σήμερα, πού ἡ δαπάνη γιά τήν ἔκτρωση καλύπτεται ἀπό τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα, ἐνῶ τά οἰκογενειακά ἐπιδόματα εἶναι οὐσιαστικά ἐλάχιστα). Καί σέ ἀκραῖες περιπτώσεις, πού ἡ μητέρα ἀδυνατεῖ νά μεγαλώσει τό παιδί της, αὐτό νά δίνεται γιά υἱοθεσία σέ ἄτεκνα ζευγάρια. Καί ἄν κάποια παιδάκια γεννηθοῦν «ἄρρωστα» νά ἀντιμετωπίζονται μέ ἀγάπη, φροντίδα καί σεβασμό, ὅπως κάθε ἄλλος ἀσθενής. «Ἡ Ἔκτρωση γιά κανένα λόγο δέν εἶναιλύση..., γιά ὅλους ὅμως τούς λόγους εἶναι φόνος »! 13
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ χιλιάδες ἐκτρώσεις πού γί-νονται κάθε χρόνο στήν Πατρίδα μας, οἱ ὁποῖες μέ νόμο ὑποστηρίζονται ἀπό το Κράτος ἔχουν ἐπιφέρει τήν «ὀργή» τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, ἀπό φιλευσπλαχνία, θέ-λει νά μᾶς παιδαγωγήσει καί νά μᾶς φέρει σέ ἐπίγνωση καί μετάνοια. Ἔλεγε χα-ρακτηριστικά ὁ σύγχρονος μεγάλος Ἅγιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης († 12η Ἰουλίου):
«...Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνε-
ται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγε-λίου γίνεται ἀπό τό Κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό Ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθεῖ».14
Οἱ γυναῖκες πού σκέφτονται ἤ πιέζονται νά προβοῦν σέ ἔκτρωση, ἄς προ-βληματιστοῦν, πρίν σκοτώσουν τό ἴδιο τό παιδί τους καί καταστραφοῦν καί οἱ ἴδιες ψυχικά καί σωματικά.15 Τίς προτρέπουμε νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόΣύλλογό μας, προκειμένου νά ἐνημερωθοῦν ὑπεύθυνα καί νά βοηθηθοῦν ψυ-χολογικά, ἠθικά καί ὑλικά (ἡ ἀνωνυμία εἶναι σεβαστή). Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π., ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της, ἔχει βοηθήσει ἑκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις (βλ. στήν ἑπό-μενη σελίδα). Ἐνῶ, ὅσες ἤδη ἔχουν κάνει ἔκτρωση ἄς προστρέξουν στό Μυ-στήριο τῆς ἱ. Ἐξομολογήσεως, γιά νά ἐναποθέσουν τό βάρος τους στό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἄλλωστε δέν ἐπιθυμεῖ τό θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ «ὡς τὸἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν» (Ἰεζεκιήλ 18, 23).
Τέλος, ἄς προσευχόμαστε ὅλοι νά φωτίσει ὁ Πανάγαθος τά «σκοτισμένα» μυαλά τῶν Πολιτικῶν μας, ὥστε νά σταματήσουν αὐτή τή «νόμιμη» γενοκτονία. Ὑπεύθυνοι δέν εἶναι μόνο ὅσοι ψήφισαν, πρίν 30 χρόνια, αὐτόν τόναἱμοσταγή νόμο, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι ἀπό τότε τόν ἀνέχονται καί δέν ἀγωνί-ζονται νά καταργηθεῖ. 16
1. Ἀναφέρει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ἐπαίσχυντος «ἐκτρωτικός» νόμος 1609/1986:
«... 4. Δέν εἶναι ἄδικη πράξη ἡ τεχνητή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης πού ἐνερ-γεῖται μέ τή συναίνεση τῆς ἐγκύου ἀπό γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο μέ τή συμμετοχή ἀναισθησιολόγου σέ ὀργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, ἄν συντρέχει μία ἀπό τίς ἀκόλουθες περιπτώσεις:
» α) Δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δώδεκα (12) ἑβδομάδες ἐγκυμοσύνης.
β) Ἔχουν δια πιστωθεῖ μέ τά σύγχρονα μέσα προγεννητικῆς διάγνωσης ἐνδείξεις σοβαρῆς ἀνωμαλί-ας τοῦ ἐμβρύου πού ἐπάγονται τή γέννηση παθολογικοῦ νεογνοῦ καί ἡ ἐγκυμοσύνη δέν ἔχει διάρκεια περισσότερο ἀπό εἴκοσι τέσσερις (24) ἑβδομάδες.
γ) Ὑπάρχει ἀνα-πότρεπτος κίνδυνος γιά τή ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς σωματικῆς ἤ ψυχικῆς ὑγείας της. Στήν περίπτωση αὐτή ἀπαιτεῖται σχετική βεβαίω-ση καί τοῦ κατά περίπτωση ἁρμόδιου ἰατροῦ.
δ) Ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀποτέλεσμα βι-ασμοῦ, ἀποπλάνησης ἀνήλικης, αἱμομιξίας ἤ κατάχρησης γυναίκας ἀνίκανης νά ἀντισταθεῖ καί ἐφόσον δέν ἔχουν συμπληρωθεῖ δεκαεννέα ἑβδομάδες (19) ἐγκυμοσύνης...».
2. Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 11.6.1986, σελ. 9.
Ἔγραφε στό Περιοδικό μας τότε, τό 1986, ὅταν κατατέθηκε τό «ἐκτρωτικό καί ἐθνοκτόνο» νομοσχέδιο, μεταξύ ἄλλων, ὁ μακαριστός π. Νικόδημος Μπιλάλης: «Ἑκατοντάδες συλλογικοί φορεῖς, ὁμάδες ἤ μεμονωμένα πρόσωπα πολιτῶν ἀπό ὅλη τή Χώρα μέ τηλεγραφήματα, ψηφίσματα, ἐπιστολές, συγκεντρώσεις καί ἄλλες ἐκδηλώσεις ἔντονης διαμαρτυρίας διαδηλώνουν τήν ἀντίθεσή τους γιά τήν κατάθεση νομοσχεδίου πού θά “νομιμοποιεῖ” τό ἔγκλημα τῶν ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ... Ὅσοι λοιπόν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα εἶναι ἐμβρυοκτόνοι-ἀνθρωποκτόνοι φονεύουν μόνο τά σώματα τῶν ἐμβρύων, ἀλλά ὄχι καί τήν ἀσώματη καί ἀθάνατη ψυχή τους, ἡ ὁποία καί θά τούς ἐκδικηθῆ καί σέ αὐτή καί στήν ἄλλη Ζωή! “ Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι... ” (Ματθ. 10, 28)» («Π.Ο.», ἀρ. τ . 29/1986, σελ. 3–4).
Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. εἶχε πρωτοστατήσει σέ ἐκδηλώσεις καί πορεῖες διαμαρτυρίας, στίς ὁποῖες χιλιάδες Ἕλληνες εἶχαν ἐκφράσει τήν ἀντίθεσή τους στό φονικό νομοσχέδιο. Ἀντίθετα, μερικές ἑκατοντάδες ὑποστηρικτές τῶν ἐκτρώσεων, μέ προεξάρχουσα τή σύζυγο τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ Μαργαρίτα Παπανδρέου καί τά μέλη τῆς «Ἕνωσης Γυναικῶν Ἑλλάδος» (Ε.Γ.Ε.), προσπάθησαν νά κάνουν ἀντιδιαδήλωση, ἡ ὁποία ἀπέτυχε παταγωδῶς... Παρ' ὅλα αὐτά, τό νομοσχέδιο ψηφίσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), καί οἱ συνέπειές του ἐξακολουθοῦν νά εἶναι καταστροφικές! (Οἱ φωτογραφίες τῶν «τραγικῶν» αὐτῶν γυναικῶν μέ τά θλιβερά πανό τους, Ἰανουάριος 1986).
Maureen Condic, Phd., Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια τῆς Νευροβιολογίας καί Ἀνα-τομίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Γιούτα–Η.Π.Α. Κατέθεσε τό Μάιο τοῦ 2013, ὡς εἰδικός στήν ἀνθρώπινη ἐμβρυϊκή ἀνάπτυξη, στή Βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἡνωμέ - νων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Βλ. http://www.lifenews.com/2013/05/23/expert-tells-congress-unborn-babies-can-feel-pain-starting-at-8-weeks/
«Ἀνάλογα ἀποσιωπῶνται οἱ κίνδυνοι πρόκλησης δυσμενῶν ἐπιπλοκῶν ἀπό τή χρήση ἐπεμβατικῶν ἐξετάσεων (σ.σ. προγεννητικῶν). Ἔτσι, ἡ πιθανότητα νά προ-κληθεῖ πρόβλημα στή μητέρα ἤ καί νά καταστραφεῖ ἕνα ὑγιές ἔμβρυο δέν εἶναι εὐκαταφρόνητη...» (Μητροπ. Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου, «Βιοηθικά δι-λήμματα καί ποιμαντικοί προβληματισμοί γιά τήν ἀρχή τῆς ζωῆς», Ὁμιλία στήν Τα-κτική Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 9 Ὀκτωβρίου 2014). Οἱ συνάνθρωποί μας μέ σύνδρομο Down ἦταν οἱ πρῶτοι πού βίωσαν τό ρατσι-σμό τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν τοῦ Χίτλερ καί ὁδηγήθηκαν μαζικά σέ μαρτυρικό θάνα-το. Oἱ πρῶτοι γιά τούς ὁποίους οἱ ναζιστές ἐπινόησαν τήν ἔννοια «ζωή χωρίς καμμιά ἀξία». Στήν ἀπολογία του στό διεθνές δικαστήριο ἐγκλημάτων πολέμου τῆς Νυρεμβέρ-γης ὁ Κάρλ Μπράντ, ἕνας ἀπό τούς ὑπευθύνους τῶν προγραμμάτων «εὐθανασίας», δή-λωσε: «… ποτέ δέν εἶχα ἄλλη πρόθεση ἀπό τό νά βοηθήσω, ὥστε νά περιορισθεῖ γι’ αὐτά τά κακόμοιρα πλάσματα ἡ γεμάτη βάσανα ὕπαρξή τους». Ἄραγε, πόσο ἀλήθεια διαφέρει αὐτή ἡ φρικτή ἀντιμετώπισή τους ἀπό τήν ἀντιμετώπιση πού ἔχουν στίς ἡμέ-ρες μας, ἀφοῦ τίς περισσότερες φορές τούς στεροῦμε τό δικαίωμα στή ζωή καί δέν τούς ἐπιτρέπουμε νά γεννηθοῦν; Καί βεβαίως, τά σκοτώνουμε πάντα γιά τό... «καλό» τους, γιά νά μήν «ὑποφέρουν»! (Βλ. καί τήν ὑπ’ ἀρ. 12 ὑποσημείωσή μας, σελ. 9).
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπί-νης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «... ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἑνώσας ἑαυτῷ καθ' ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τόμ. 15Α, σελ. 202).
«Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου χαρακτηρίζεται ἀπό μία κανονική, προβλέψιμη καί σύνθετη ἀλληλουχία γεγονότων καί δέν ὑπάρχει κάποια εἰδική στιγμή, πού ἀνθρώπινη ζωή γίνεται πιό ἄξια σεβασμοῦ καί ἀπόκτησης ἀνθρωπίνων δικαι - ωμάτων. Ἡ ἀξία της εἶναι ἐγγενής. Τό ἔμβρυο δέν εἶναι μία ἐν δυνάμει ζωή, ἀλλά ζωή μέ δυνατότητα νά ἐξελιχθεῖ σέ ἐνήλικα, ὅπως τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά σχηματισμένα ἔμβρυα, τά νεογέννητα, τά παιδιά καί τούς ἐφήβους. Τό ἔμβρυο στά ἀρχικά στάδια ἀνάπτυξής του δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ἀπό ἕνα ἀνθρώπι - νο ὄν. Εἶναι ἄνθρωπος σέ ἕνα πολύ ἀρχικό στάδιο ἀνάπτυξής του...» (Ἐμμ. Πα - ναγόπουλος, Ἀμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρουργικῆς, Διευθυντής Χειρουργός Ε.Σ.Υ., http://www.drasimas.gr/EE396E4E.el.aspx).
8. «Ἀξιοπρόσεκτες θέσεις καί μαρτυρίες γιά τίς Ἀμβλώσεις», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ/νίκη 2011, σ. 6. Μπορεῖτε νά τό κατεβάσετε ἀπό τό διαδίκτυο δωρεάν: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/AA19ED4F/file.pdf, ὅπως καί τό ἐνδιαφέρον βι - βλίο, ἐπίσης τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθ. Κυψέλη»: † π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Σκέψου τό σπλάγχνο σου», Θεσ/νίκη 2011: http://orthodoxoskypseli.gr/dat/3F616465/file.pdf.
Βλ. ἐνδεικτικά στό Περιοδικό μας (Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 144/2014, σελ. 18–20) τήν περί-πτωση μιᾶς τέτοιας ἡρωίδας μητέρας, μάλιστα Ὑπερπολύτεκνης μέ 10 παιδιά, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης της, ἄν καί προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο, ἀρνή-θηκε νά ὑποβληθεῖ σέ χημειοθεραπεῖες γιά νά μή βλάψει τό ἀγέννητο παιδί της !
Περιγράφει ὁ ἴδιος γιατρός: «... ὅταν ἡ ἄκρη τοῦ ἀναρροφητήρα κτυπᾶ τόν ἀμνι-ακό σάκο, τό παιδί ἀναπηδᾶ. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι κάτι ἐπιθετικό γίνεται καί ἀναπηδᾶ μακριά. Τή στιγμή πού τό ἄκρο τοῦ ἀναρροφητήρα ἀρχίζει νά κινεῖται, τό ἔμβρυο τό καταλαβαίνει καί ἀρχίζει νά ἀναρριχᾶται στήν κορυφή τῆς μήτρας. Μπορεῖς νά δεῖς τό στόμα του νά ἀνοίγει σέ μία σιωπηλή κραυγή, τήν καρδιά νά ἐπιταχύνει τόν ρυθμό της, τά ἄκρα νά κινοῦνται γρηγορότερα, τό παιδί νά γυρίζει ταχύτατα... Τό δράμα τελειώνει μέ τόν διαμελισμό τοῦ παιδιοῦ μπροστά στά μάτια σου.» (Dr B. Nathanson).
Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά δοῦν τήν ταινία «Σιωπηλή κραυγή» στήν ἱστο - σελίδα μας: http://pefip.gr/(στό πεδίο: «ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ», ὅπου ὑπάρχουν ἀναρτημένα καί πολλά ἄλλα σχετικά ἐνημερωτικά βίντεο, κείμενα καί φωτογραφίες)· γιά ὅσους δέν ἔχουν πρόσβαση στό διαδίκτυο μποροῦμε νά τήν ἀποστείλουμε δωρεάν.
11. Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθο-δο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως, προκειμένου ν' ἀποκτήσουν παιδί, διότι ἀνεξαρ - τήτως τῶν ἄλλων ἠθικῶν, θεολογικῶν, ἀλλά καί ἰατρικῶν προβλημάτων καί διλημμάτων, πού προκύπτουν ἀπό τή μή «φυσική» αὐτή διαδικασία, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμο-ποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4–5 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα τῆς γυναίκας. Τά «πλεονάζο-ντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυ-ναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.)...
οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσό-τερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπά-νια 3. Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα!
Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα. Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, κα-ταστρέφονται. Στήν Ἀγγλία τό 1996, μέ τήν πάροδο τῆς πρώτης πενταετίας ἀπό τήν ψήφιση τοῦ σχετικοῦ νόμου, ἔπρεπε νά ἀποφασισθεῖ ἡ τύχη τῶν ἐμβρύων, πού βρί-σκονταν σέ κρυοσυντήρηση σέ κλινικές ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης. Τήν 1η Αὐγού-στου 1996 περίπου 3.000 ἔμβρυα καταστράφηκαν στίς κλινικές!!! Πόσες χιλιάδες τέτοια «ξεχασμένα» ἔμβρυα καταστρέφονται στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί σ’ ὅλο τόν Κόσμο; Ἀλίμονο, πῶς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμα ὁ Θεός...!
(Βλ. «Εἰδικό Ἀφιέρωμα στά ἐπίκαιρα θέματα: Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί Προγεννητικός Ἔλεγχος. ΝΑΙ ἤ ΟΧΙ;», Ε.Π.Ο., ἀρ. τ. 90/2001).
12. Τά παιδιά, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία, δέν εἶναι δικά μας, «ἰδιοκτησία» μας, γιά νά ἐπιλέγουμε ἐάν θά γεννηθοῦν ἤ ὄχι καί νά τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, ἀλλά ἡ σύλληψη (καί ἡ γέννησή τους) ἔχει τήν ἀρχή της «ἄνωθεν» καί εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «... τὸ τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τὴν ἀρχήν, ἀπὸ τῆς Θεοῦ προνοίας, καὶ οὔτε γυναικὸς φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδὲν αὐταρκὲς πρὸς τοῦτό ἐστιν.» (PG 54, 639). Κατά δέ τό σύγχρονο Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς: «…ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ.» (Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος. Μελετήματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας», ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι 6 1993, σελ. 118).
13. Βλ. ἄρθρο μας μέ τίτλο: «Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down;», http://pefip.gr/?page_id=575).
Ἕνα συγκλονιστικό βίντεο μέ τίτλο: «Ἀγαπητή μέλλουσα μαμά», μέ ἀφορμή τήν «Παγκόσμια Ἡμέρα γιά τά παιδιά μέ Σύνδρομο Down» (21η Μαρτίου) ἀνέβηκε στό YouTube (https://youtu.be/lVyZSLkFZKY), σέ μία προσπάθεια νά καταλάβουν οἱ μελ-λοντικοί γονεῖς, πώς τά παιδιά μέ τή συγκεκριμένη γενετική «πάθηση» μποροῦν νά εἶναι εὐτυχισμένα. Παρουσιάζει μία ὁμάδα 15 νεαρῶν, ἐνηλίκων καί παιδιῶν, ἀπό ὅλη τήν Εὐρώπη, μέ σύνδρομο Down. Ὁ καθένας ἐξ αὐτῶν στέλνει ἕνα ἐλπιδο-φόρο μήνυμα σέ μία μέλλουσα μητέρα, πού ἀνησύχησε μόλις ἔμαθε ὅτι τό παιδί της ἔχει τό συγκεκριμένο σύνδρομο. Σᾶς συνιστοῦμε νά τό δεῖτε καί ἰδιαίτερα ὅσες θέ-λουν ἤ πιέζονται νά «ρίξουν» τό ἀθῶο μωρό τους, γιατί, ἴσως, ἔχει Σύνδρομο Down!
Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Λόγοι Δ΄, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡ - συχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης 172014, σελ. 78.
Οἱ συνέπειες μίας ἔκτρωσης στή γυναίκα, σύμφωνα μέ ἐπιστημονικές μελέ-τες, διακρίνονται σέ σωματικές καί ψυχολογικές.
Οἱ κυριότερες σωματικές συνέπειες εἶναι: • Διάτρηση τῆς μήτρας καί ρήξη τοῦ τραχήλου • Λοιμώξεις τοῦ γεννητικοῦ συστήματος • Θάνατος: Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ τρίτη σημαντικότερη αἰτία θανάτου τῶν ἐφήβων, μετά τά ἀτυχήματα καί τίς αὐτο-κτονίες • Στείρωση ἤ δευτεροπαθής ἀμηνόρροια • Ἐπιπλοκές στίς ἑπόμενες κυ-ήσεις, ὅπως καθ’ ἕξιν ἀποβολές, ἐξωμήτρια κύηση, ἀνεπάρκεια τοῦ ἔσω τραχηλικοῦ στομίου, πρόωρος τοκετός, ἐμφάνιση προδρομικοῦ πλακούντα, αὐξημένη περιγεννητική νοσηρότητα καί θνησιμότητα • Θρόμβωση καί ἐμβολή • Ἐπιπλοκές ἀπό τήν ἀναισθησία • Τά τελευταῖα χρόνια, σημαντικές μελέτες Ἀμερικανῶν ἐπιστημόνων ἐνο-χοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις γιά αὔξηση τοῦ κινδύνου ἐμφάνισης καρκίνου τοῦ μαστοῦ.
Οἱ ψυχολογικές συνέπειες εἶναι τόσες πολλές (ἔχουν καταγραφεῖ πάνω ἀπό 100),
πού ὁδήγησε τούς ἐπιστήμονες νά τίς συμπεριλάβουν στά συμπτώματα τοῦ λεγο-μένου «Μετεκτρωτικοῦ Συνδρόμου», πού βασανίζει τίς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς:
Αὐτοτραυματισμός • Ἔντονα ἐνοχικά συναισθήματα καί ἀδυναμία στό χειρι-σμό τους • Αὐτοκτονικός ἰδεασμός, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Τό 60% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν κάνει ἔκτρωση, ἀναφέρουν ἰδεασμό αὐτοκτονίας, ἐνῶ τό 28% τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐπιχειροῦν νά αὐτοκτονήσουν • Χρήση/κατάχρηση ναρκωτικῶν, ἀλκοόλ • ἀνο-ρεξία, βουλιμία, σεξουαλικά ἀχαλίνωτη ζωή κλπ. • Ἐφιάλτες/ταραγμένος ὕπνος • Θυ-μός • Δυσκολία λήψης ἀποφάσεων • Προβλήματα στίς σχέσεις • Προβλήματα στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Τό μετεκτρωτικό τραῦμα ἔχει συνδεθεῖ μέ μείωση τῶν μητρικῶν δεσμῶν μέ τά παιδιά πού γεννῶνται μελλοντικά, βίαιη συμπεριφορά, κακοποίηση καί παραμέληση τῶν παιδιῶν, κ.ἄ. Τό 44% τῶν γυναικῶν, πού ἔχουν προβεῖ σέ ἔκτρωση, παραπονοῦνται γιά νευρικές διαταραχές, ἐνῶ τό 25% ἐπισκέπτεται ψυχίατρο.
Δυστυχῶς καί στήν Κύπρο αὐτόν τόν καιρό ἐπιχειρεῖται νά «ἀπελευθερωθοῦν» νομικά οἱ ἐκτρώσεις. Βλ. σχετική ἀναφορά μας στή σελ. 21 τοῦ παρόντος.
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...