Εἶµαι Κινέζα, γεννήθηκα στὴν Ταϊβάν καὶ τὸ χριστιανικό µου ὄνοµα εἶναι Πελαγία. Ἤµουν προτεστάντισσα καὶ χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιὰ νὰ γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νὰ διαβάζω τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἔχω ὅλες τὶς ἐκδόσεις της στὰ κινεζικά. Ἔχω ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἑλλάδα καὶ διαπίστωσα ὅτι εἶναι µιὰ πολὺ ξεχωριστὴ χώρα. Ταξιδεύοντας στὴν πατρίδα σας, πρὶν φθάσω ἀκόµα, µέσα στὸ ἀεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες, πόσο ξένοιαστα µιλοῦσαν, πῶς γελοῦσαν καὶ πῶς χειροκροτοῦσαν τὸν πιλότο κατὰ τὴν προσγείωση, πράγµα ἀπίστευτο γιὰ µᾶς τοὺς Ἀσιάτες ποὺ εἴµαστε συντηρητικοὶ καὶ δὲν ἐκδηλώνουµε τὰ συναισθήµατά µας. Τώρα πιὰ ξέρω ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔχει µέσα της λίγο πάθος καὶ λίγο λίγη ἔνταση φωνῆς. Στὴν Ἑλλάδα ἐπισκέφθηκα πολλὲς ἐκκλησίες, συµµετεῖχα στὴ Θεία Λειτουργία καὶ ὅταν κοινωνοῦσα τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἔκλαιγα, παρόλο ποὺ δὲν καταλάβαινα τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἴδια.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, νὰ εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη, νὰ µεταλάβαινα τὴ Θεία Κοινωνία καὶ νὰ φιλοῦσα τὶς Ἅγιες Εἰκόνες ἀπὸ τὰ βρεφικά µου χρόνια µέχρι τὸν θάνατό µου. Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, γιατί ἀντὶ τῆς Θείας Κοινωνίας τρῶµε καὶ πίνουµε τὰ φαγητὰ τῶν εἰδώλων.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ γεµίζουν τὰ αὐτιά µου ἀπὸ Ἅγιους Ὕµνους. Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, ποὺ τὰ αὐτιὰ µας εἶναι γεµάτα µὲ ἤχους ἀπὸ τὶς σοῦτρες καὶ τὰ οὐρλιαχτὰ τῶν εἰδώλων.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ ὀσφραίνοµαι τὴ γλυκιὰ εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ. Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, ποὺ ἡ ὄσφρησή µας εἶναι γεµάτη ἀπὸ καπνοὺς ἀπὸ τὶς θυσίες στὰ εἴδωλα.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, ὥστε τὰ χέρια µου νὰ ἀγγίζουν τὶς εἰκόνες, τὰ Ἅγια Λείψανα καὶ νὰ ἀγκαλιάζουν τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, ποὺ τὰ χέρια µας ἀγγίζουνε εἴδωλα, εἰδωλόθυτα καὶ ἀγκαλιάζουν τὸ τίποτα.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, νὰ ἀνάβω λαµπάδες στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ὅπως ἐδῶ ποὺ καῖµε χρήµατα γιὰ τὰ φαντάσµατα. Ἔψαχνα τὴν ἀλήθεια, χρησιµοποιώντας περισσότερες ἀπὸ 30 διαφορετικὲς ἐκδόσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὅλες τους εἶναι γεµάτες λάθη (µεταφρασµένες ἀπὸ ἑτεροδόξους).
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, ὥστε νὰ µπορῶ νὰ διαβάζω τὴν Καινὴ Διαθήκη στὸ πρωτότυπο! Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, γιατί ἔχουµε µάτια κι ὅµως εἴµαστε τυφλοί.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ µπορῶ νὰ βλέπω παντοῦ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, γιατί βλέπουµε παντοῦ ναοὺς εἰδώλων. Ναί, εἶµαι Ὀρθόδοξη, ἀλλὰ ὡς Ταϊβανέζα, τὰ Ὀρθόδοξα βιώµατά µου εἶναι φτωχά. Κλαίω γιὰ µένα γιατί δὲν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ δείξω στοὺς συµπατριῶτες µου τὸ µεγαλεῖο τῆς πίστης µας… Οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ θέλουν νὰ δοῦν σηµεῖα καὶ θαύµατα… Κλαίω γιὰ µένα καὶ γιὰ τοὺς συµπατριῶτες µου, γιατί δὲν ἔχουµε τὴ χάρη νὰ βλέπουµε καὶ νὰ ἀκοῦµε τόσα θαύµατα, τόσα ἅγια λόγια ποὺ ἔχετε δεῖ καὶ ἀκούσει 2000 χρόνια στὴν Ἑλλάδα καὶ ποὺ ἀκόµα βλέπετε… Ἡ Ταϊβάν δὲν εἶναι ὀρθόδοξη χώρα, οἱ γιορτές µας δὲν µοιάζουν καθόλου µὲ τὶς δικές σας. Λυπᾶµαι ποὺ στὴν Ἑλλάδα ἔχετε τόσο ὄµορφα βουνά, ποὺ τὰ καῖτε καὶ δὲν τὰ φροντίζετε, ἀλλὰ θαυµάζω ποὺ σχεδὸν κάθε βουνὸ ἔχει κι ἕνα µοναστήρι. Ἐµεῖς ἔχουµε τόσο ὄµορφα βουνά, ἀλλὰ γεµάτα ἀπὸ ναούς, µοναστήρια καὶ εἴδωλα βουδιστικά.
Θὰ ἤθελα νὰ ἤµουν Ἑλληνίδα ὥστε νὰ µπορῶ νὰ πάω νὰ προσευχηθῶ σὲ κάποιο µοναστήρι εὔκολα. Κλαίω γιὰ µένα καὶ τοὺς συµπατριῶτες µου. Πρώτη φορὰ πῆγα σὲ Μοναστήρι, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιµίου Πρόδροµου, στὸ Πήλιο. Ταξίδεψα ἀπὸ τὴν Ταϊβάν στὴν Ἑλλάδα 16 ὧρες µὲ τὸ ἀεροπλάνο, µερικὲς ὧρες µὲ τὸ τραῖνο ὡς τὴ Λάρισα καὶ ἄλλη µία ὥρα, µὲ τὸ αὐτοκίνητο τῆς Μονῆς, ποὺ τὸ ὁδηγοῦσε µιὰ ἀδελφή… Εἶδα τὰ παλιὰ ἐρείπια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, εἶδα τόσα ἀλλὰ µέρη στὴν Ἑλλάδα ἐγκαταλελειµµένα καὶ µάτωσε ἡ καρδιά µου. Στὴν Ταιβάν δὲν ἔχουµε τόσο ἀρχαῖα Ἅγια καὶ ὄµορφα µέρη, ἀλλὰ ἐσεῖς δὲν τὰ ἐκτιµᾶτε. Κλαίω ποὺ δὲν ἔχουµε ἐδῶ ὄµορφες εἰκόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τὸν Χριστὸ ἀδύναµο, γυµνό. Ἕλληνες, νοµίζετε ὅτι εἶστε φτωχοὶ µὲ τὴν κρίση ποὺ διέρχεστε ἀλλὰ δὲν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε. Ἡ Ταιβάν εἶναι χώρα µὲ µεγάλη ἀνάπτυξη ἀλλὰ βρίσκεται στὸ σκοτάδι τοῦ σατανᾶ καὶ ἡ πνευµατική µας ζωὴ εἶναι κενή. Στὴν Ἑλλάδα εἶδα πολλοὺς Ἕλληνες, ἰδίως τὶς Κυριακές, νὰ γλεντᾶνε νὰ πίνουν καὶ νὰ µὴν πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία. Ἐδῶ ὅµως στὴν Ταϊβάν οἱ συµπολίτες µου ἀλλὰ κυρίως οἱ νέοι, ἀκόµα καὶ νὰ ἤθελαν νὰ ἔρθουν στὴν ἐκκλησία µας εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο, διότι ἡ µόνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία ποὺ ὑπάρχει εἶναι ἕνα δωµάτιο στὸν 4ο ὄροφο µιᾶς πολυκατοικίας στὴν ἄκρη τῆς Ταϊπέι καὶ πολλὲς φορὲς πολὺς κόσµος µένει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιατί ὁ χῶρος εἶναι µικρός.
Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές µου στὴν Ἑλλάδα, παρόλο ποὺ εἶµαι πνευµατικὰ ἀνάπηρη, ἔχω ἀκόµα τὰ πόδια µου ζωντανὰ ὥστε νὰ γονατίσω µπροστά σας καὶ νὰ ζητιανέψω.
Θὰ παρακαλέσω νὰ µὲ θεωρήσετε σὰν τὸν φτωχὸ Λάζαρο, νὰ µᾶς θρέψετε µὲ τὰ ἀποµεινάρια τοῦ πνευµατικοῦ πλούτου ποὺ ἔχετε, νὰ µᾶς ρίξετε µερικὰ ψίχουλα ἀπὸ τὰ ἀποφάγια σας, ἀπὸ τὰ ἀφιερώµατα ποὺ χαρίζετε στὶς ἐκκλησίες σας, ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐκκλησάκια ποὺ ἔχετε σὲ κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος σας. Τὸ Ὀρθόδοξο ποίµνιό µας ὅπως γνωρίζετε εἶναι µικρό, λιγότερο ἀπὸ ἑκατὸ ψυχές. Δὲν εἴµαστε πλούσιοι. Δὲν ἔχουµε τὴ δύναµη νὰ ἀγοράσουµε µιὰ καλὴ αἴθουσα µέσα στὴν πόλη γιὰ νὰ καλύψουµε τὶς λατρευτικὲς µας ἀνάγκες, τὶς κατηχήσεις, τὰ µαθήµατα ποὺ παραδίδει ὁ π. Ἰωνᾶς καὶ νὰ προσελκύσουµε τοὺς νέους, κυρίως ὅσους θέλουν νὰ µᾶς γνωρίσουν ἀπὸ κοντά. Αὐτοὺς ποὺ µέχρι τώρα πληροφοροῦνται γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ταϊβάν µέσῳ διαδικτύου. Δὲν σᾶς ζητῶ νὰ χτίσουµε Ἐκκλησία. Θὰ κόστιζε ἑκατοµµύρια. Βοηθῆστε µας µόνο νὰ ἀγοράσουµε ἕνα µεγαλύτερο χῶρο στὸ κέντρο τῆς πρωτεύουσας τὸν ὁποῖο θὰ µετατρέψουµε σὲ Ἐκκλησία γιὰ χάρη τοῦ ἔθνους µου, τῶν ἀδελφῶν µου, πού δὲν ἄκουσαν καὶ δὲν γνώρισαν ποτὲ τὸν Χριστό µας. Εἴµαστε 23.000.000 ἄνθρωποι! Κι ὅµως σᾶς ἔχουµε ἀνάγκη…
Ἀδέλφια µου, ἂν χρειαστεῖ νὰ δουλέψω γιὰ σᾶς, γιὰ νὰ ξεπληρώσω λιγάκι τὴν ἀγάπη σας, θὰ τὸ κάνω µὲ ὅλη µου τὴν καρδιὰ καὶ σὲ ὅλη µου τὴ ζωή.
Εὐχαριστῶ καὶ νὰ µὲ συγχωρεῖτε.
Πελαγία Υἳ
Πηγή: (Ἰεραποστολικὸς σύνδεσμος «ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς» ἰστολόγιο Ὀρθόδοξη Ἱεραποστολὴ.), Ενωμένη Ρωμηοσύνη
