«Ευχόμεθα από σας να βγει μια Ελλάδα πολύ ωραιότερη, απ’ ό,τι άφησαν οι πρόγονοί μας. Και θα είμαι ευτυχής, του χρόνου εάν ζήσω να είμαι μαζί σας. Εάν δε ζήσω, καλά μου παιδιά, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα!

Τώρα θα σας πω και ένα μυστικό, που θα συγκινηθείτε. Όπως είπε και ο νομάρχης, ευρισκόμεθα στα άκρα εδώ της Ελλάδος, ευρισκόμεθα εις τα σύνορα της πατρίδος και πολλοί εχθροί μας περικυκλώνουν και θέλουν να καταστρέψουν την αγαπητή μας πατρίδα και σας λέγω κάτι να το ξέρετε πολύ καλά.

Υπάρχουν οι λεγόμενοι Σκοπιανοί, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν τη Μακεδονία μας και να την κάνουν δική τους και γράφουν γράμματα. Δε σας το λέω αυτό για τίποτε άλλο, το λέω σε σας εξομολογούμενος, μου γράφουν γράμματα κάτω από την Αυστραλία˙«Ρε, τράγε» λέγουν «θα έρθουμε να σε σκοτώσουμε. Δε γλιτώνεις!». Με μισούν θανάσιμα, διότι αγαπώ την αγαπητή μου πατρίδα.

Μέσα στην καρδιά μου έχω Χριστό και Ελλάδα. Και αυτά μέχρι τέλους της ζωής μου θα τα κρατήσω. Μακάρι να έρθει η ώρα αυτή, όχι για υστεροφημία, που δεν πιστεύω στην υστεροφημία, αλλά πιστεύω πραγματικώς ότι είναι ιερά ώρα να πεθάνει κανείς για τα μεγάλα ιδανικά, για την Ελλάδα, την αγαπητή μας πατρίδα.

Και όπως έλεγε ένας δικός μας ποιητής, ο Μαβίλης, που σκοτώθηκε επάνω στο Δρίσκο της Ηπείρου, όταν εξέπνεε ο εθελοντής Μαβίλης, μου έλεγε ο πνευματικός του πατέρας, ο ιερεύς, συγκινήθηκε και είπε˙ «Σε λίγο δε θα υπάρχω στη ζωή». Και είπε κάτι λόγια αλησμόνητα, κάτι λόγια που ζυγίζουν πολύ, είπε˙ «Ω, πατρίδα! Πολλές τιμές μου έδωκες. Η πιο μεγάλη τιμή είναι τώρα που πεθαίνω για σένα!»

Τα τελευταία λόγια από την προσφώνηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στα αγόρια του Γυμνασίου, στην γιορτή της λήξεως, στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς του, στις 13 -7 -1990.

*********************************************************************

ME EIΔOΣ ΣAΛIΓKAPIOY ΠAPOMOIAZEI TOYΣ ΣKOΠIANOYΣ O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ, ΚΑΙ ΛΕΕΙ:

«…Tώρα έχουμε τους Σκοπιανούς που είναι είδος σαλιγκαρίου, τα οποία είναι κρυμμένα δεξιά και αριστερά, αλλά μόλις πέσει η βροχούλα, το έχετε παρατηρήσει, βγαίνουν όλα στην επιφάνεια» (Kατασκηνώσεις 4-8-1992).

Tα σαλιγκάρια αυτά ξεθάρεψαν σήμερα, γιατί πέφτει η βροχούλα της Aμερικής. Bγήκαν από τις κρυψώνες τους, και διεκδικούν την Mακεδονία μας, που ήτο, είναι και θα μείνει πάντα Eλληνική.

Πηγή: π. Αυγουστίνος Καντιώτης, Αβέρωφ