Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, αξιαγάπητος συναγωνιστής και φίλος ο Σωκράτης Μήλος, που στις 22 Ιουλίου 2022 άρχισε το ταξίδι για την ουράνια βασιλεία. Γεννήθηκε το 1955 και μεγάλωσε στη Δεβιτσιάνη της Βορείου Ηπείρου, σε αγαθή οικογένεια. Γαλουχήθηκε με τα Ελληνικά Ιδεώδη. Ορφάνεψε στα εννιά του χρόνια και ήταν ο τρίτος από τα πέντε παιδιά του Κώστα και της Κούλας. Στις 15 Απριλίου 1974, στο άνθος της ηλικίας και των ωραίων ονείρων για το μέλλον του, τον αρπάξαν τα όργανα της αλβανικής ασφάλειας και μετά από απάνθρωπα πολύμηνα αμολόγητα βασανιστήρια, μαζί με άλλους δύο συναγωνιστές, τον καταδίκασαν ως Έλληνα με εγκλεισμό στα ψυχιατρεία – τρελοκομεία της Αλβανίας του Ενβέρ Χότζια. Υπόφερε πολλά στα ψυχιατρεία εξοντώσεως του αλβανικού σοσιαλιστικού παραδείσου. δεν λύγισε και ο «τρελός» ούτε στιγμή δεν αρνήθηκε την ελληνική του καταγωγή.
Αγαπητέ φίλε Σωκράτη, αν μπορούσες ν` ανοίξεις τα μάτια, θα πλημύριζε η ψυχή σου από ευτυχία, γιατί θα δεις γύρω σου τα αγαπημένα σου πρόσωπα που σε ξεπροβοδίζουνε στην τελευταία σου κατοικία. Όχι στην Αλβανία, στα χώματα εκείνα που βασανίστηκες και προδόθηκες, αλλά εδώ στην αγαπημένη σου Μάνα Ελλάδα. Είναι δίπλα σου δακρυσμένοι και με πολύ πόνο, αλλά με το κεφάλι ψηλά τα αδέρφια σου Βαγγέλης, Νικόλας, Κωνσταντίνα, τα ανίψια σου…
Αλλά είναι και κάποιοι άλλοι, έστω και από μακριά στέκονται δίπλα σου και έχουν μεγάλη θλίψη στην καρδιά τους.
Θυμάμαι Κάτη (έτσι σε φωνάζαμε) την συνάντηση μας, όταν σε πήραμε από το ψυχιατρείο της Αυλώνας το 1993. Πετούσες, έλαμπαν από δάκρια χαράς τα πονεμένα σου μάτια. Μου είπες τότε: «Α τώρα Κώτσα (Έτσι με φώναζαν στο χωριό) ας πεθάνω οπότε θέλει ο θεός, θα πεθάνω χαρούμενος. Θα πεθάνω στην Ελλάδα…».
Σωκράτη, σήμερα μου έγραψε ο αδερφός σου Νίκος: «Ο αδελφός μας και παιδικός σας φίλος Σωκράτης σήμερα (22/7/2022) στις 12 έφυγε για τον κόσμο των αγγέλων…..!
Η εξόδιος ακολουθία έγινε στη Λειβαδιά όπου εκεί έμενε τα τελευταία 10 χρόνια….
Σε αυτό το Ίδρυμα είχε την τέλεια μεταχείριση και αυτός και εμείς αισθανόμασταν ήσυχοι….
Πάντα με το φαρδύ χαμόγελο του μας περίμενε και έχει βελτιωθεί πολύ η ψυχική του κατάσταση…!
Και σας ευχαριστώ για την πρωτοβουλία που μας βοήθησες όταν τον φέραμε στην Ελλάδα……..».
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ, «ΤΡΕΛΕ» ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟ, Ο ΠΟΙΟ ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ, ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ «ΠΟΤΙΣΑΝ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ». ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΟΤΙ «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΧΑΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΑΙΜΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ, Πως Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΕΙΔΙΚΑ Ο ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.
ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΩΚΡΑΤΗ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΟΥ.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΗΛΟ.
48 ΧΡΟΝΙΑ (15/04/1974 – 22/07/2022) ΘΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΗΛΟΥ (ΚΑΤΗ ΜΗΛΟΥ)
- Μια Μαρτυρία του συγχωριανού μου Γ. Κ. (έχε το παρατσούκλι Ζέκιο), ο οποίος στη δεκαετία του 1970 ήταν στο ίδιο ψυχιατρείο με τον εχθρό του λαού Σωκράτη Μήλο.
Ολίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή μου από το Σπατς (Νοέμβριος 1982), μου είπε ο Γ. Κ. (Ζέκιος),.
«Κώτσα εγώ πέρασα καλά, με προστάτευε ο Κάτης (Σωκράτης).
Έβαζε όλους τους άλλους Αλβανούς που ήμασταν στην ίδια πτέρυγα στη σειρά όρθιους και τους φώναζε να μην κουνιόνται και μετά τους έβαζε να παρελάσουν. Τους έλεγε ότι περιμένουν να έρθει ο Βασιλιάς της Ελλάδας ο Κωνσταντίνος. Τον φοβούνταν όλοι,….. ήταν ο εκπρόσωπος της Ελλάδας…..».
- (Απόσπασμα από το βιβλίο «Ελεύθερος Φυλακισμένος», εκδώσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ» Αθήνα 1997, Σελ. 232, 233)
Οκτώβριος 1993. Σχεδόν όλη η Αλβανία ήρθε στην Ελλάδα, Ο παλιός μου φίλος Σωκράτης Μήλος ακόμα «θεραπεύονταν» στα τρελοκομεία της Αλβανίας. Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που οι κομμουνιστές τον έβαλαν στα ψυχιατρεία για να τον «γιατρέψουν». Τώρα ο Σωκράτης έπρεπε να «μετακόμιζε» από το τρελοκομείο της Αλβανίας, σε κάποιο τρελοκομείο της Ελλάδας. Η Μάνα του, από καιρό του είχε εξασφαλίσει το διαβατήριο, αλλά δεν μπορούσε να πάρει βίζα. Με δάκρυα στα μάτια, μου είπε ότι δεν την χωράει ο τόπος, ότι δεν μπορεί να τον νιώθει στην Αυλώνα και θέλει να τον πάρει στην Ελλάδα, μόνο έτσι θα πεθάνει ήσυχα. Πήρα το διαβατήριο και πήγα στο Προξενείο. Συγκινημένος, τους εξηγώ το ποιος ήταν ο Σωκράτης. Περίμενα να συγκινιόνταν, να συγκινιόνταν οι διπλωμάτες από αυτή την τραγωδία. Αυτοί γέλασαν και φώναξαν και τους άλλους, λέγοντας: «Ελάτε να δείτε μια φάτσα τρελού».
Πήρα τη βίζα. Μια μέρα μαζί με τα αδέλφια του Σωκράτη, τον Βαγγέλη και τον Νίκο, φέραμε τον Σωκράτη στην αγαπημένη του Ελλάδα. Όταν φθάσαμε στην Κακαβιά και είδε την γαλανόλευκη αυτή «η φάτσα τρελού», δάκρυσε και μου είπε:
«Μου είχες πει ότι θα με φέρεις στην Ελλάδα και κράτησες το λόγο σου, τώρα θα πάμε να παίξουμε στον ΠΑΟ, μαζί με τον Δομάζο. Αν με γυρίσουν πίσω, εγώ δεν πάω πάλι στην Αυλώνα, θα πεθάνω εδώ».
Εδώ θα πεθάνει! Ο Σωκράτης, τώρα είναι στην Ελλάδα.
- (Αποσπάσματα από σελίδες του βιβλίου «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ», εκδώσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ, Θεσσαλονίκη 2017, Σελίδες: 53 - 61 137-139)
ΚΕΦ. ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ – ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
[…….]
Μέ τό φίλο τόν Σωκράτη ἤμασταν ὅπως πάντα, κολλητοί καί ἀχώρι-
στοι. Ὅ,τι κουβέντες κάναμε περί φυγῆς στήν Ἑλλάδα, ὁ Σωκράτης τά
ἐκμυστηρευόταν στόν κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο συγχωριανό μας,
στόν Ἀριστοτέλη Ξέρα ἤ Ρίστο, ὅπως τόν φώναζε ὅλο τό χωριό. Τότε
ὁ Ἀριστοτέλης ἦταν φοιτητής στό τμῆμα τῶν Μαθηματικῶν τοῦ Πα-
νεπιστημίου Ἀργυροκάστρου καί εἶχε ἄλλα σχέδια, πιό ἐπαναστατικά
ἀπό αὐτά πού εἴχαμε ἐμεῖς. Στήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ ἁγνοῦ καί ἀνήσυχου
νέου ὑπῆρχε θέση γιά μία μεγάλη ἰδέα. Αὐτή φαινόταν ἰδέα ἐπικίνδυ-
νη, καί ἦταν ἐπικίνδυνη στήν πραγματικότητα, ὅπως ὅλες οἱ μεγάλες
ἰδέες.
Τήν Ἄνοιξη τοῦ 1974 ἔπιασε καί ἐμένα καί μοῦ φανέρωσε τά ὄνειρά του. Ὁ Σωκράτης εἶχε συμφωνήσει μέ τίς πρωτοβουλίες καί τά ἐπαναστατικά σχέδια, πού τοῦ ἀποκάλυψε ὁ Ἀριστοτέλης. Ἀναλυτικά ὁ Τέλης μοῦ εἶπε:
«Νά φτιάξουμε μία ὀργάνωση μέ πυρῆνες σέ σχῆμα πυραμίδας καί νά δράσουμε ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος τοῦ Ἐνβέρ Χότζια μέ προκηρύξεις. Τίς προκηρύξεις θά τίς διασκορπίσουμε στό χωριό μας καί ἐκτός τῶν ἄλλων πού θά προπαγανδίζουμε, θά κάνουμε ἔκκληση γιά νά ξεσηκωθεῖ ὁ λαός σέ γενική ἐπανάσταση μέ σκοπό την πτώση τῆς δικτατορίας τῶν κομμουνιστῶν».
[………]
Ἀγκαλιαστήκαμε καί ὁρκιστήκαμε, πώς: «Ὅ,τι καί νά συμβεῖ ποτέ δέν θά προδώσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλ-λον».
Ἐμεῖς οἱ τρεῖς φίλοι ἀπό αὐτή τήν περίοδο ζήσαμε περισσότερες ἀπό μία ζωή καί συνεπῶς ἔπρεπε νά πεθαίναμε περισσότερες ἀπό μία φορά.
Ὁ Ἀριστοτέλης καί ὁ Σωκράτης περίπου ἀπό τά τέλη Μαρτίου με ἀρχές Ἀπριλίου τοῦ 1974 σχεδόν κάθε μέρα σκόρπιζαν προκηρύξεις στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ καί σέ διάφορα ἄλλα σημεία. Οἱ προκηρύξεις ἦταν ἁπλές, γραμμένες μέ τό χέρι σέ χαρτάκια ἀπό μπλοκάκι καί ἔγραφαν ὅτι: «Ὁ Ἐνβέρ Χότζια εἶναι γομάρι, εἶναι ὁ κόκκινος Χίτλερ, ξεσηκώσου λαέ νά γκρεμίσουμε τήν τυραννία, ἐμεῖς εἴμαστε Ἕλληνες. Οἱ κομμουνιστές Ἀλβανοί, μᾶς πῆραν κάθε δικαίωμα, ζοῦμε σάν σκλάβοι» καί ἄλλα τέτοια παρόμοια.
Κάθε τόσο ὁ Ἀριστοτέλης μέ ἐνημέρωνε. Τά μάτια του ἔλαμπαν ἀπό χαρά
καί αἰσιοδοξία.
Στήν Ἀσφάλεια Ἀργυροκάστρου καί στά Τίρανα σήμανε συναγερμός. Ξεσηκώθηκαν ὅλα τά ὄργανα τοῦ κόμματος τῆς Περιφέρειας Ἀργυροκάστρου, ἀκόμα καί ὅλης τῆς Ἀλβανίας.
[…..] Ἕνας τέτοιος χαφιές (στό ἐπάγγελμα ὁδηγός), κυνηγώντας τόν Σωκράτη τόν εἶδε σέ ποιό σπίτι μπῆκε. Ὡς ἀποτέλεσμα στίς 15/4/1974 τά ὄργανα τῆς ἀσφάλειας συλλαμβάνουν τόν Σωκράτη καί τήν αὔριο, στίς 16 συλλαμβάνουν τόν Ἀριστοτέλη. [……].
Τόν Σωκράτη, οἱ δήμιοι ἀπό τίς πρῶτες στιγμές πού τόν συνέλαβαν, σάν σκύλοι τοῦ ρίχτηκαν ἐπάνω του καί τόν μεσόκοψαν. Ὁ φίλος ἔπαθε ψυχικό κλονισμό. […….].
Ἡ Σιγκουρίμι, ἀφοῦ πλέον τά ἤξερε ὅλα, στίς 6/5/1974 μέ συνέλαβε καί ἐμένα μέσα στήν τάξη τοῦ μαθήματος.
Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ - ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Γιά περίπου 270 μέρες ἤμασταν ἀπομονωμένοι, σέ καθεστώς εἰ-
δικῆς ἀνάκρισης καί σέ συνεχῆ βασανιστήρια. Ἦταν σπάνιες οἱ περιπτώσεις, πού ὑποβάλλονταν οἱ προφυλακισμένοι (μέ ἐξαίρεση τά
ἄτομα πού ἦταν πρώην ἀξιωματοῦχοι), σέ ἀνάκριση γιά τόσο μεγάλη χρονική περίοδο. Γενικά ἡ ἀνάκριση διαρκοῦσε 4 – 5 μέχρι και 6 μῆνες. Τά ὄργανα τῆς ἀσφάλειας δέν πείθονταν ὅτι ἐμεῖς οἱ τρεῖς δράσαμε ἀπό μόνοι μας, πίστευαν ὅτι ἀπό πίσω βρίσκονταν κάποιος δάσκαλος – μαέστρος, ὁ ὁποῖος μᾶς εἶχε θέσει στήν ὑπηρεσία του και ὅτι αὐτός μᾶς εἶχε βάλει νά ρίχναμε προκηρύξεις. Αὐτό ἦταν τρέλα, τρώγαμε κάθε μέρα ξύλο γιά νά ἀποκαλύπταμε τόν κανέναν. Ἐμεῖς εἴχαμε δράσει μόνοι μας. Ἀφοῦ μᾶς κατάντησαν μισούς ἀνθρώπους, μετά ἀπό 9 μῆνες (16/12/1974) μᾶς ἔβγαλαν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν στό δικαστήριο. Τά δικαστήρια γίνονταν τυπικά, διότι οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις ἦταν προαποφασισμένες γιά τόν καθέναν.
[………………]
Ὁ Σωκράτης ἦταν καί αὐτός ὀρφανός ἀπό πατέρα. Οἱ συγγενεῖς ἀπό τήν πλευρά τοῦ πατέρα του, σχεδόν ὅλοι ἦταν μέ τό κόμμα καί γενικά μέ τό καθεστώς. Ἄν ὁ Σωκράτης καταδικάζονταν ὡς ἐχθρός τοῦ λαοῦ, τότε ἐκτός ἀπό τήν οἰκογένειά του, θά στιγματίζονταν ὅλο του τό σόι. Γιά νά ἀποφευχθεῖ αὐτό, τά ὄργανα τῆς Ἀλβανικῆς Ἀσφάλειας καί τοῦ κόμματος, ἴσως σέ συνεννόηση καί μέ κάποιους ἀπό τούς συγγενεῖς
τοῦ Σωκράτη, πῆραν μία θλιβερή ἀπόφαση καί ἔπραξαν διπλό ἔγκλημα. Ἡ πρώτη πτυχή τοῦ ἐγκλήματος εἶναι, ὅτι ἔπρεπε τόν Σωκράτη να τόν παρουσίαζαν στόν κόσμο ὡς τρελό. Ἔτσι αὐτός δέν θά ἀπολογοῦνταν καί οὔτε θά τιμωροῦνταν. Θά ἦταν ἀνεύθυνος γιά τίς προηγούμενες πράξεις του. Τελικά ……. ἔβγαλαν ἀπόφαση καί τόν ἔκλεισαν στά ψυχιατρεῖα καί
τά τρελοκομεῖα. Τό ἀποκορύφωμα τῆς ἐγκληματικῆς τους πράξης εἶναι, ὅτι τόν τρέλαναν στά ἀλήθεια.
Ὅπως ἀποδείχτηκε στή συνέχεια, ἡ καϋμένη χήρα μητέρα τοῦ Σωκράτη, ἡ κυρά Κούλα καί τά ἀδέρφια του δέν εἶχαν συμμετάσχει σέ αὐτό τό μακάβριο διπλό ἔγκλημα.
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ
Ἡ «ἐκδίκηση» τῆς μάνας τοῦ Σωκράτη ἐνάντια στό σόι τοῦ ἄντρα της ἦρθε στή δεκαετία τοῦ 1990. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1993 ἡ κυρά Κούλα μέ ἀγκάλιασε καί μέ δάκρυα στά μάτια,μοῦ εἶπε:
«Νά μοῦ φέρεις τό βασανισμένο καί θυσιασμένο μου παιδί τό Σωκράτη ἀπό τά τρελοκομεῖα τῆς Ἀλβανίας στήν Ἑλλάδα, ἀλλιῶς θά πεθάνω μέ καημό και δέ θά μέ λιώσει τό χῶμα». Κατέληξε: «Κώστα μου σέ παρακαλῶ πολύ νά μήν τό μάθει κανένας ἀπό τό σόι τοῦ ἄντρα μου. Θά εἶναι μαζί σου καί δύο ἀπό τά παιδιά μου, ὁ Βαγγέλης καί ὁ Νίκος. Σέ παρακαλῶ να μήν τόν γυρίσετε τό Σωκράτη καθόλου ἀπό τό χωριό, ἄν δεῖ τό χωριό μπορεῖ νά γίνει χειρότερα».
Τί μποροῦσα νά τῆς ἔλεγα; Δέν ὑπῆρχε παρηγοριά… Αὐτῆς τῆς πονεμένης μάνας οἱ δαίμονες τῆς δικτατορίας τῆς εἶχαν προκαλέσει ἀνεπανόρθωτη ζημιά. Ἤθελα νά φωνάξω δυνατά, νά ἔβριζα, νά ἔφτυνα στά μοῦτρα τούς διῶκτες. Καμιά μάνα μήν βρεθεῖ σέ παρόμοια τραγική κατάσταση. Μέ τό ζόρι κρατήθηκα, ψυχικά ἤμουν ἐξαντλημένος...
Σέ ὀλίγες ἡμέρες, τά ἀδέρφια τοῦ Σωκράτη τακτοποίησαν τά ἔγγρα-
φα. Ἐγώ ἔπραξα τά δέοντα μέ τό διαβατήριο καί τή θεώρηση ἀπό το Ἑλληνικό Προξενεῖο Ἀργυροκάστρου. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ὁ καημός καί ὁ πόθος τῆς μάνας τοῦ «τρελοῦ» φίλου μου. Ἐκτελέσαμε κατά γράμμα τίς παραγγελίες της. Τόν Σωκράτη τόν φέραμε στήν Μάνα Ἑλλάδα χωρίς νά τό μάθει κανένας ἀπό τό σόι τοῦ ἄντρα της.
Ὁ «τρελός» Σωκράτης στό Ἑλληνικό τελωνεῖο τῆς Κακαβιᾶς ἀντίκρισε τήν Ἑλληνική Γαλανόλευκη σημαία καί συνῆλθε, δάκρυσε. Κατάλαβε ὅτι ἀντιμετωπίζαμε κάποια δυσκολία μέ τούς Ἕλληνες ἀστυνομικούς και δακρυσμένος εἶπε: «Κώτσια ἄν μέ γυρίσουν πίσω, ἐγώ
δέν πάω ξανά στήν Αὐλώνα τῆς Ἀλβανίας, θά πεθάνω ἐδῶ.»
Αὐτός ἦταν ὁ «τρελός» Ἕλληνας Σωκράτης.
Τί μποροῦσα νά ἔκανα γιά τόν «τρελό» φίλο μου Σωκράτη;;;
Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἀγώνων τῶν πρώην πολιτικῶν φυλακισθέντων Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, στίς 11 Αὐγούστου 2003 δημοσιεύτηκε στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, Τεῦχος Β΄ Ἀρ. Φύλλου, 1127, ἡ μέ Ἀριθ. Π 48 – 19569/ ΑΣ 8942 Ὑπουργική Ἀπόφαση γιά: Συγκρότηση Ἐπιτροπῆς γιά τήν καταγραφή τῶν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς φυλακισθέντων καί βασανισθέντων Ἀλβανῶν Ὑπηκόων. Σ` αὐτή τήν Ἐπιτροπή οἱ πρώην φυλακισθέντες Βορειοηπειρῶτες ἔπρεπε να παρουσίαζαν πολλά ἔγγραφα, ὅπως: Τελεσίδικες Δικαστικές Ἀποφάσεις, Βεβαιώσεις ἀπό τά στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας και διάφορα ἄλλα. Ὁ φάκελος τοῦ καθένα μας, μετά ἀπό ἔλεγχο σέ συνεργασία μέ διάφορες ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ κράτους θά ἐγκρίνονταν ἤ θά ἀπορρίπτονταν. Στά ἄτομα πού τούς ἐγκρίθηκε ὁ φάκελος, τούς χορηγήθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν Μετάλλιο γιά τήν προσφορά τους στό Ἔθνος.
Τότε, ὡς Γραμματέας τῆς Ἕνωσης πρώην Πολιτικῶν Φυλακισθέντων μέ ἕδρα τήν Ἀθήνα, ἄς μήν διαθέταμε τά ἀπαιτούμενα ἔγγραφα, μπόρεσα καί ἔπεισα τήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή νά γίνονταν ἡ ἀπονομή τῆς τιμητικῆς διάκρισης καί στόν τραγικό ἀγωνιστή Σωκράτη. Εἶναι πρός τιμή τῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία ἔκρινε τό αἴτημα αὐτό ὡς ἐθνικά
σωστό καί ἠθικά ὀρθό καί ἔτσι τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2006, τό ΥΠΕΞ προέβη στήν ἀπονομή τῆς Τιμητικῆς Διάκρισης καί στόν «τρελό» Ἕλληνα Σωκράτη.
Ἔνιωσα καλά πού μπόρεσα καί προκάλεσα ὀλίγη χαρά στήν ἄτυχη μάνα τοῦ φίλου μου. Ἀπό τότε παραιτήθηκα ἀπό τό καθῆκον τοῦ Γραμματέα τῆς Ἕνωσης….__
Ο παιδικός σου φίλος,
Κώστας Κυριακού
Αθήνα, 23/07/2022
