Η γενοκτονία των Ελλήνων
Του Άγη Βερούτη
Το δικαίωμα στη ζωή είναι o ακρογωνιαίος λίθος του μοντέρνου ανθρώπινου πολιτισμού από τη σύνταξη της Magna Carta και αργότερα τις αρχές του Διαφωτισμού. Μαζί με το δικαίωμα στην ελευθερία καθορίζουν το μοντέρνο πολιτισμικό πλαίσιο, ανεξάρτητα αν μιλάμε για μοναρχία, δημοκρατικό ή φιλελεύθερο πολίτευμα, σοσιαλιστικό ή κομμουνιστικό σύστημα ή θεοκρατικό σχήμα.
Το αναπαραγωγικό δικαίωμα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δικαιώματος στη ζωή. Άνθρωποι που βρίσκονται σε ηλικία τεκνοποίησης πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να τεκνοποιήσουν απρόσκοπτα χωρίς καθεστωτικά εμπόδια. Η κοινωνία έχει χρέος να μην τους βάζει εμπόδια που να διακυβεύουν το δικαίωμα αυτό. Όταν μάλιστα έχει τη δυνατότητα, η κοινωνία θα πρέπει να τους συνδράμει, όπως στη Γερμανία οι μητέρες λαμβάνουν επίδομα τέκνων από το κράτος, και δεν το φορτώνουν στον ιδιώτη εργοδότη ή όπως συχνά συμβαίνει εδώ στον “κόκκορα”.
Κοινωνίες όπου το αναπαραγωγικό δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται ως πρωταρχικό, όπως η άρρωστη δική μας κοινωνία, μαστίζονται από υπογεννητικότητα και γήρανση του πληθυσμού. Οι νέοι άνθρωποι εξαναγκάζονται με οικονομικό αποκλεισμό, απαξίωση και φορο-αφαίμαξη, να απέχουν από την τεκνοποίηση. Το καθεστώς επιβάλλει ένα υπερβολικό κόστος ζωής που, με τους πάσης φύσεως μη παραγωγικούς άμεσους και έμμεσους φόρους, μαζεύουν από την κοινωνία και μετά μοιράζουν στα “δικά τους παιδιά” και στον εαυτό τους οι κυβερνώντες. Οι νέοι άνθρωποι περιμένουν να φτάσουν στα 40 τους για να ξεκινήσουν να κάνουν παιδιά διότι ο πλούτος που δημιουργούν με την εργασία τους απαλλοτριώνεται για τη σίτιση κομματικών μισθοφορικών στρατών και εγκάθετων “επιχειρηματιών”.
Η μη παραγωγική φορολόγηση έγκειται στο ότι ο Έλληνας πληρώνει πανάκριβα για κρατική παιδεία, αλλά η κρατική παιδεία είναι ανεπαρκής με αποτέλεσμα να πρέπει να πληρώσει και φροντιστήρια. Ο Έλληνας πληρώνει πανάκριβα για κρατική υγεία, ενώ όταν αρρωστήσει πρέπει να πληρώσει πάλι τον δημόσιο υπάλληλο “γιατρό” με φακελάκι προκειμένου να μη τον αφήσει να ξεψυχήσει σε κάποιο διάδρομο. Πληρώνει πανάκριβα τα καύσιμα και τα τέλη κυκλοφορίας, ενώ όταν πρέπει να χρησιμοποιήσει κάποιο δρόμο πρέπει να ξαναπληρώσει πανάκριβα διόδια. Πληρώνει τον υψηλότερο ΦΠΑ στην Ευρωζώνη για τη διατήρηση του γιγαντιαίου δημοσίου τομέα, και υπομένει την υψηλότερη διαφθορά δημοσίων υπαλλήλων και τις χαμηλότερης ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες. Πληρώνει τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές αναλογικά με τους μισθούς (55% των καθαρών μισθών), χωρίς όμως να απολαμβάνει αξιοπρεπείς συντάξεις ή κοινωνική πρόνοια. Όπως αποδεικνύει πρόσφατη αποκάλυψη, ακόμα και το πρόγραμμα απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ πληρώνει τριπλάσια χρήματα για ταξίδια άχρηστων στο πρόγραμμα, κηφήνων διοικητικών δημοσίων υπαλλήλων, από ότι σε Μεθαδόνη!!
Το κράτος έχει μεταλλαχθεί σε ένα τεράστιο οικονομικό παράσιτο, αγκιστρωμένο στη φλέβα του Έλληνα, που αργοσκοτώνει τον ξενιστή του - την κοινωνία.
Το κράτος-παράσιτο μάλιστα αξιολογεί και κρίνει ότι είναι προτιμότερο να προσφέρει προνόμια στους τεράστιους κομματικούς στρατούς, τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες, από το να αφήνει την οικονομία να δημιουργεί θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς για τους νέους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να κάνουν παιδιά.
Η υπογεννητικότητα είναι επακόλουθο της φορομπηχτικής ασύδοτης οικονομικής πολιτικής του καθεστώτος της Ελλάδας. Οι πόροι της οικονομίας αποστραγγίζονται από το κρατικό καθεστώς προκειμένου να απονεμηθούν ως λάφυρο στους κομματικούς στρατούς του 1.000.000 συμπολιτών μας που λυμαίνονται τους 13.500 δημόσιους οργανισμούς, χωρίς ουσιαστικά να συνεισφέρουν παραγωγικό έργο στην κοινωνία. Επίσης σημαντικό μέρος των πόρων αυτών δίδονται στους επίλεκτους κρατικούς “επιχειρηματίες” που κατόπιν τα μοιράζουν ως μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στο πολιτικό προσωπικό.
Όμως η ανέχεια που συστηματικά εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν παιδιά επιβάλλεται από ένα καθεστωτικό σύστημα το οποίο ρουφάει όσο περισσότερους πόρους μπορεί από την κοινωνία. Ανέχεια η οποία μάλιστα δεν οφείλεται στο ότι ζούμε σε κάποια φτωχή χώρα. Η χώρα μας είναι πλουσιότατη.
Αυτή η συστημικά επιβαλλόμενη ανέχεια, από την Μεταπολίτευση και ‘δω, ισοδυναμεί με γενοκτονία των Ελλήνων.
Είναι μια ύπουλη γενοκτονία που κρατάει δεκαετίες, που διαβρώνει και γερνάει την κοινωνία υπαγορεύοντας με οικονομικό καταναγκασμό στους Έλληνες να μην κάνουν παιδιά. Είναι μια γενοκτονία που λειτουργεί με την αντιστροφή της σχέσης θανάτων-γεννήσεων ώστε ο πληθυσμός της Ελλάδος, που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυξήθηκε ραγδαία από τα έξι εκατομμύρια στα δέκα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, να έχει φτάσει να παραμένει στάσιμος εδώ και 20 χρόνια, παρά την εισροή πάνω από 2 εκατομμυρίων νομίμων και παρανόμων μεταναστών.
Όπως στα πέτρινα χρόνια των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60 οι φτωχές Ελληνίδες έδιναν τα παιδιά τους για υιοθεσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γιατί από την ανέχεια δεν μπορούσαν να τα μεγαλώσουν, έτσι και 1000 νεαρές μητέρες στην Ελλάδα του 2011 δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν γάλα στο νεογέννητο παιδί τους, και έκαναν αίτηση σε ιδρύματα για να δώσουν τα βρέφη τους να τα φροντίσει κάποιος έλεγε στο ραδιόφωνο την περασμένη βδομάδα κάποιος υπεύθυνος. Πάνω από 80% αυτών δεν είναι παράνομοι μετανάστες αλλά Έλληνες φτωχοποιημένοι.
Ο Έλληνας παρακολουθεί κοιμισμένος τη γενοκτονία που συστηματικά εκτελείται στην Ελλάδα εδώ και τρεις δεκαετίες. Κοιμισμένος με καφετέρια, στριπτιζάδικο και τηλεόραση, και την κίβδηλη υπόσχεση ότι μπορεί και αυτόν να τον αφήσουν να γλείψει κανένα κόκκαλο από το τσιμπούσι που επιδίδονται οι “μαζί τα φάγανε”.
Έκαναν 1000 (χίλιες!) αιτήσεις στο πρώτο δίμηνο της τρέχουσας χρονιάς, για να δώσουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα, ως ότου ίσως να μπορούν να τα συντηρήσουν κάποτε οι νεαροί γονείς τους. Γονείς του επιδόματος ανεργίας των 430 ευρώ και του μισθού των 592 ευρώ. Δάκρυσα από θυμό όταν το άκουσα. Να τσακιστεί η Πολιτεία να τους διασφαλίσει την επιβίωση αντί να κωφεύει φαρισαϊκά!!!
Οι συνδικαλιστές την ίδια στιγμή απαιτούν να συνεχίζουν πληρώνονται χρυσάφι από το αίμα του Έλληνα (ως 30.000 ευρώ μηνιαίο μισθό για έναν τεμπέλη), ενώ τα παιδιά των υποζυγίων λιμοκτονούν, ή χειρότερα απλά παραμένουν αγέννητα! Τα παιδιά μας παραμένουν αγέννητα για να εισπράττουν συντάξεις 60.000 νεκροί. Τα Ελληνόπουλα παραμένουν αγέννητα για να πληρώνονται 350.000 ψευδο-αναπηρικές συντάξεις. Τα παιδιά μας παραμένουν αγέννητα για να πληρώνονται πολιτικές μίζες, να αγοράζουν βίλες, κότερα και σπίτια με θέα την Ακρόπολη οι πολιτικοί μας. Οι ίδιοι πολιτικοί που φάγανε ό,τι είχαμε και θα έχουμε για δεκαετίες, οι άπληστοι διεφθαρμένοι που ψηφίζουμε ξανά και ξανά είναι αυτοί που μεριμνούν για να μείνουν τα παιδιά της Ελλάδας αγέννητα.
Η κομματοκρατία και η φαυλοκρατία των διεφθαρμένων που ψηφίζουμε και εκλέγουμε εδώ και 36 χρόνια δεν απειλεί μόνον με την οικονομική μας υποδούλωση για τα επόμενα 100 χρόνια, για να ξεπληρώνουμε αυτά που εκείνοι (οι “μαζί τα φάγανε”) βγάλανε στις Ελβετίες και τα Λονδίνα για τα παιδιά και τα δισέγγονά τους. Απειλεί την ίδια τη ύπαρξή μας ως έθνους, με την γενοκτονία των Ελλήνων, απαγορεύοντας μέσω οικονομικής εξαθλίωσης στους νέους ανθρώπους να κάνουν παιδιά, αποστερώντας τους τούς πόρους που εκείνοι οι ίδιοι οι νέοι δημιουργούν με την εργασία τους, για να μετατραπούν σε τροφεία κομματικών στρατών, αντί για μαιευτήρια, βρεφονηπιακούς σταθμούς, γάλα και πάνες για τα παιδιά μας.
Πού είναι η μέριμνα της Πολιτείας για αυτό το αναπόσπαστο δικαίωμα του Έλληνα στη ζωή; Απούσα και σε αυτό; Όπως σε όλα τα σημαντικά;
Μόνο στο μοίρασμα των μιζών είναι παρόντες οι πολιτικοί μας;
Αυτό δεν είναι κοροϊδία. Είναι διαρκές έγκλημα γενοκτονίας κατά των Ελλήνων, με διάρκεια δεκαετιών.
* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.
