Ζοῦμε σὲ ἐποχὲς δύσκολες καὶ εἰδικὰ ἐδῶ στὴν χώρα μας τὰ τελευταία χρόνια, ἔχουμε ὑποστεῖ ἀρκετὰ δεινὰ καὶ ἀρκετὲς θλίψεις.
Τὰ δεινά, πάντοτε ἔχουνε μία αἰτία. Καὶ ἡ αἰτία αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὶς ρίζες μας. Ξεφύγαμε σὰν κοινωνία καὶ μᾶς ἀπορρόφησε τὸ μοντέλο τοῦ σύγχρονου δυτικοῦ τρόπου ζωῆς. Χωρὶς χαλινάρια καὶ χωρὶς καμία διάκριση προχωρούσαμε καὶ νομίζαμε ὅτι εἴμαστε στὸν σωστὸ δρόμο – στὸν δρόμο τῆς προόδου ὅπως μᾶς ἔλεγαν. Μά τὸ ψέμα ἔχει κοντὰ ποδάρια καὶ κάποια μέρα ἔρχεται τὸ τέλος του.
Ἡ χώρα μας ἔχει περάσει πολλὲς φορὲς καὶ στὸ παρελθὸν ἀντίστοιχες δύσκολες στιγμές. Καὶ πάντα στὶς δύσκολες στιγμὲς οἱ Ἕλληνες κατέφευγαν στὸν Θεό, γιὰ νὰ δώσει Ἐκεῖνος τὴν λύση στὰ προβλήματά τους – στὴν μόνη πραγματικὴ ἐλπίδα. Όπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδας: «Στήριξε τὴν ἐλπίδα σου μόνο στὸν Χριστό. Καὶ ὁ Χριστὸς βλέποντας τὴν πίστη σου θὰ σοῦ χαρίσει γρήγορα τὴν χαρά. Θὰ σοῦ δώσει τέτοια χαρά, ποὺ καμιὰ δύναμη, οὔτε ἀνθρώπινη, οὔτε δαιμονική, δὲν θὰ μπορέσει νὰ στὴν ἀφαιρέσει».
Ὡστόσο, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ὑπῆρχαν καὶ κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἐπηρεάστηκαν ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ μοντέλο τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς καὶ στήριζαν τὴν ἐλπίδα τους στὸν Θεὸ (ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδας), καὶ προσευχόντουσαν καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς ὑπόλοιπους...
ἁμαρτωλούς. Εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ κρατᾶνε ἀκόμα τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ τῆς θρησκείας μας καὶ τῆς ρωμηοσύνης. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος κρατᾶνε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Χαρακτηριστικὰ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ὑπάρχει ἡ μαγιὰ κι αὐτὴ ἡ μαγιὰ κρατάει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Γι’ αὐτὴ τὴ μαγιὰ ὁ Κύριος θὰ κάμει ὅ,τι θὰ κάμει».
Γι’ αὐτὴ τὴν «μαγιά», εἶχε πεῖ κάποτε καὶ ὁ Ἰωάννης Μακρυγιάννης σὲ κάποιον λόγο του: «Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλαιόθεν καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θερία πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε τρῶνε ἀπό μας καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν κι ὅταν κάνουν αὐτείνη τὴν ἀπόφασιν, λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς κερδαίνουν».
Αὐτὴ λοιπὸν ἡ «μαγιά», εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία θὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα καὶ πάλι. Πιστεύουμε λοιπὸν ὅτι αὐτὴ ἡ «μαγιά», ὑπάρχει καὶ σήμερα καὶ αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει, εἶναι νὰ μεγαλώσει (αὐτὴ ἡ «μαγιὰ») μὲ τὴν μετάνοιά μας, γιὰ νὰ ἔρθει τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου γρηγορότερα καὶ νὰ τελειώσουν τὰ βάσανα καὶ οἱ δυσκολίες τοῦ λαοῦ μας. Ἀμήν!
Σ.Κ.
Πηγή: Τρελογιάννης, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
