Στους FINANCIAL TIMES, το κατ’ εξοχήν όργανο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, που στο παρελθόν είχε χαρακτηρίσει τον πρώην πρωθυπουργό κ.Γ.Παπανδρέου ως τον «άνθρωπό τους στην Αθήνα», επέλεξε να μιλήσει πρόσφατα ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, κ.Α.Γεωργίου.

 

Το άρθρο της εφημερίδας που τον φιλοξένησε ΔΕΝ είχε τίτλο «ο άνθρωπός μας στην ΕΛΣΤΑΤ», φιλοξένησε όμως τις διαμαρτυρίες του για την καθυστέρηση της επικαιροποίησης των ελλειμμάτων των τελευταίων είκοσι ετών για τη χώρα μας, από το 1995 έως το 2013. Την καθυστέρηση την αποδίδει στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που δεν έστειλε τα απαραίτητα στοιχεία και τον πρώην υπουργό κ.Στουρνάρα που δεν ανταποκρίθηκε στα αιτήματα των e-mails του.

 

Οι Financial times, μεταξύ άλλων, έγραψαν: «τα στοιχεία θα φανερώσουν την έκταση της ελληνικής απάτης και ίσως ρίξουν φως στον τρόπο τον οποίο η Ελληνική Κυβέρνηση την πέτυχε». Βλέπουμε λοιπόν την υποδαύλιση σε εφημερίδες του εξωτερικού και την αναπαραγωγή παλιών διεθνών αρνητικών στερεοτύπων περί «Greek statistics» που ενορχηστρώθηκαν για να σπάσει ο αγωγός αξιοπιστίας της χώρας μας, που πέρναγε από την Εθνική Στατιστική με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Έτσι το δημοσίευμα αυτό, αντί να ενισχύσει την θρυμματισμένη αξιοπιστία της χώρας μας, επαναφέρει αρνητικό κλίμα που όλοι εντός Ελλάδος προσπαθούν να βελτιώσουν.

 

Μετά το δημοσίευμα υπήρξε διαμαρτυρία του κ.Σταϊκούρα. Ακολούθησαν δελτία τύπου του κ.Γεωργίου με αναφορές σε επιστολές και αριθμούς πρωτοκόλλου, όπως πάντα, και το θέμα υποτίθεται ότι έχει λήξει.

 

Στον απόηχο αυτής της αμίμητης ατμόσφαιρας που δημιουργήθηκε, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ επισημαίνει τα εξής:

Ο κ.Στουρνάρας όχι μόνο «ποίησε την νήσσα» και δεν απάντησε στα mails του κ.Γεωργίου, αλλά δια μέσου του κ.Σταϊκούρα, χαρακτήρισε τον εαυτό του αναρμόδιο, αφού «ο υπουργός απευθύνεται μόνο στον Πρωθυπουργό». Η σιωπή του είναι απόλυτα ταυτόσημη με το πολιτικό του βεληνεκές και το μέγεθος ευθύνης που τον διέκρινε πάντα. Βέβαια δεν χρειάζεται κανένα διανοητικό άλμα για να αντιληφθεί κάποιος ότι κάνει την πάπια, αφού τα αναθεωρημένα δημοσιονομικά θα αφορούν και την περίοδο που ο ίδιος μαζί με την παρέα (Σημίτη, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκη, Καραβίτη) που έγραψε ιστορία – πραγματοποίησαν το μέγα ‘εκσυγχρονιστικό θαύμα’ με την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ, λίγο πριν την κατάρρευση του χρηματιστηρίου και την καταστροφή των μικροεπενδυτών.

 

Ο κ. Σταϊκούρας με φόντο την παραπαίουσα ελληνική οικονομία, αλλά και με γνώση ότι ο καπετάνιος της ΕΛΣΤΑΤ ήταν ναύτης του ΔΝΤ, με μια ελεγχόμενη έκρηξη θύμισε στον κ. Γεωργίου ότι «η τήρηση της θεσμικής τάξης αποτελεί διαρκές χρέος όλων μας. Η επιλεκτική εφαρμογή της δεν έχει παραχωρηθεί ως δικαίωμα σε κανέναν» .

Αλήθεια κύριε Σταϊκούρα: Η θεσμική τάξη είναι χρέος όλων μας και δεν έχει παραχωρηθεί σε κανέναν;

Ψεύδεστε κύριε Σταϊκούρα γιατί η συνταγματική τάξη, αλλά και κάθε θεσμική λειτουργία είναι παραχωρημένη στους δανειστές. Είσαστε λωτοφάγος κύριε Σταϊκούρα και ξεχνάτε ότι αυτόν τον δέσποτα-αλαζόνα που γαλουχήθηκε στο ΔΝΤ και ηγείται της ΕΛΣΤΑΤ, τον αναθρέψατε, τον ανέχεστε και νομοθετείτε συνεχείς θεσμικές εκτροπές της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας προς όφελός του.

 

Πως είναι δυνατόν η κυβέρνησή σας να προσπαθεί να μας πείσει ότι θα διώξει το ΔΝΤ όταν διατηρεί στην ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ το γνήσιο τέκνο του, όταν με πολιτική δουλοπρέπεια η κυβέρνησή σας, άνευρη και αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα, σαν περιστρεφόμενοι δερβίσηδες περιφέρεστε γύρω από τον κ.Γεωργίου, αδιαφορώντας για το αν η ΕΛΣΤΑΤ θα επιζήσει του κ.Γεωργίου.

 

Ποιος όμως είναι ο πραγματικός λόγος που ο κ.Γεωργίου με περισσή προκλητικότητα εκθέτει την πολιτική τάξη που τον στηρίζει, επιμένει και βιάζεται τόσο πολύ για την επικαιροποίηση των δημοσιονομικών των τελευταίων είκοσι ετών;

Θα ωφελήσει την αξιοπιστία και την οικονομία της χώρας;

Είναι μια αγνή και άδολη σύγκρουση του κ.Γεωργίου για να είναι συνεπής σε μία ακατανόητη για μας υποχρέωση (;) της χώρας προς την Eurostat;

Τι κρύβεται, τέλος πάντων, πίσω από τα φώτα της ράμπας;

 

Όλοι κατανοούν σε μια πιο σφαιρική αντίληψη ότι η επικαιροποίηση των δημοσιονομικών της τελευταίας εικοσαετίας θα παράξει ιστορία αφού θα ρίξει φως στο τι συνέβη στη χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια που οδήγησαν σε συντριβή την ελληνική οικονομία. Όλοι οι Έλληνες πλην των ενόχων, απαιτούν να ξαναγραφτεί αυτό το κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που συνδέεται άμεσα με τις οικονομικές επιλογές των κομμάτων εξουσίας.

 

Προκαταβολικά ο Πανελλήνιος Σύλλογος της ΕΛΣΤΑΤ, περισσότερο από άλλους, θέλει να ανοίξουν διάπλατα τα παράθυρα αυτής της περιόδου και να δοθεί άπλετο φως για να φανούν αυτοί που έσπειραν την καταστροφή της χώρας. Αυτοί που κάθε φορά εξαπατούσαν τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα ότι εξαπατήθηκαν από τους προηγούμενους και κάθε φορά ενοχοποιούσαν την Εθνική Στατιστική για να απενοχοποιηθούν οι ίδιοι.

Όλοι λοιπόν συμφωνούμε ότι πρέπει να βρούμε το μαύρο κουτί με τα αίτια της συντριβής της ελληνικής οικονομίας.

 

Ερωτούμε όμως, αυτό το κρίσιμο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας πρέπει να γραφεί από τον κ.Γεωργίου;

 

Όλοι πια γνωρίζουν ότι η ρητορεία για ανεξαρτησία, αξιοπιστία και η επίκληση αρχών και κωδίκων ορθής πρακτικής, στην εφαρμογή τους μπορεί να έχουν διαφορετικούς και άρρητους στόχους.

 

Μπορεί εκείνος που είναι υπόδικος για τον υπολογισμό του ελλείμματος του έτους 2009 να είναι αξιόπιστος στον υπολογισμό των ελλειμμάτων των τελευταίων είκοσι ετών;

 

Μπορεί να παραμένει Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ αυτός για τον οποίο η Eπιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής ομόφωνα εκφράζει τον προβληματισμό της για την παραμονή του στη θέση του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, την ώρα που με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών έχει ασκηθεί σε βάρος του ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για τα ελλείμματα του 2009;

 

Μπορεί εκείνος που δημιούργησε ανεξαρτησία Φρανκεστάιν στην ΕΛΣΤΑΤ και που για να απαλλαγεί των κατηγοριών που τον βαραίνουν υποδαύλισε μια απαράδεκτη συμπαράσταση από μια διεθνή στατιστική σέχτα, που υπονόμευσε για να τον υπερασπιστεί όλους τους θεσμούς της Ελληνικής Δημοκρατίας (Πρόεδρο Δημοκρατίας, Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη), να είναι αξιόπιστος;

 

Μπορεί αυτόν που στέκεται στους ώμους του ΔΝΤ και της Τρόϊκα και που αναθεματίζουν όλοι οι Έλληνες να τον εμπιστευόμαστε;

 

Νομίζουμε ότι η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι αυτονόητη για μας. Καλό όμως θα ήταν να έχουμε και την απάντηση του κ. Σταϊκούρα και της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

 

Είναι πρόδηλο ότι τα αποτελέσματα της επικαιροποίησης των ελλειμμάτων θα αμφισβητηθούν και θα δημιουργήσουν έριδες στο εσωτερικό της χώρας, ωστόσο θα γίνουν αποδεκτά χωρίς αστερίσκο από την EUROSTAT και τον κ. Ραντερμάχερ και που θα ενισχύσουν για άλλη μια φορά «την αξιοπιστία» του αστέρα του ΔΝΤ.

 

Ακόμη θα δικαιώνει τις επιλογές του Γ.Παπανδρέου και Γ.Παπακωνσταντίνου και θα επιβεβαιώνει την επιτυχία του καταστροφικού προγράμματος της τρόϊκα.

 

Σήμερα και όχι αύριο ο κ.Γεωργίου είτε είναι συνταξιούχος του ΔΝΤ, είτε σε άδεια άνευ αποδοχών, όπως γράφουν οι FINANCIAL TIMES, είτε είναι σε αποστολή εκτός έδρας, όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι Έλληνες πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα από την ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ.

 

Στα ερείπια Γεωργίου πρέπει να κτιστεί μια αξιόπιστη και ανεξάρτητη εθνική στατιστική υπηρεσία με ηγεσία όπως ο ιδρυτικός της Νόμος προέβλεπε.

 

Για την ιστορικότητα της περιόδου της προηγούμενης εικοσαετίας, ζητάμε από το Κοινοβούλιο την συγκρότηση Ανεξάρτητης Εξεταστικής πολυμελούς Επιτροπής από ειδικούς στα πρότυπα της Ισλανδίας, η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα απέδωσε πόρισμα 2400 σελίδων όπου όχι μόνο καταλόγισε ευθύνες αλλά τις προσωποποίησε. Κατονομάζονται ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε, διοικητές της κεντρικής τράπεζας, υπουργοί και πολλά golden boys που συνελήφθησαν ή διέφυγαν στο εξωτερικό. Στο πλαίσιο της διαφάνειας το πόρισμα αναρτήθηκε στον ιστότοπο της βουλής τους ( www .sic.athigni.is ).

 

Αν είναι προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η επικαιροποίηση της ιστορίας αυτής της περιόδου, χωρίς τα «ιαματικά λουτρά» της EUROSTAT, πιο αξιόπιστο θα ήταν να συγκληθεί εξεταστική επιτροπή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τότε θα βλέπαμε να φιγουράρουν τα «greek statistics» σε πολλές ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης, αλλά θα βλέπαμε ανάγλυφα και τη σκοπιμότητα της δημοσιονομικής ελαστικότητας με την οποία συγκροτήθηκε η νομισματική ένωση, αλλά και τη σκοπιμότητα της σημερινής δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των εθνικισμών και την αναβίωση του φασισμού στην Ευρώπη.

 

Το παραμύθιασμα λοιπόν ας λάβει τέλος. Μπορεί να εκτροχιάστηκαν τα οικονομικά μας, αλλά όχι και η λογική μας.

 

ΤΟ Δ.Σ

 

Πηγή: www.olympia.gr