Γιά ἄλλη μιά φορά ὁ τόπος μας βρίσκεται σέ μιά κρίσιμη καμπή τῆς μακρᾶς ἱστορικῆς του πορείας.

Οἱ γραμμές αὐτές χαράσσονται ἐνῶ ἐπίκειται ἡ ἐπικύρωση (ἤ ἀπόρριψη;) ἀπό τή Βουλή τοῦ νέου –ἀριστεροῦ αὐτή τή φορά– ἐπαχθέστερου μνημονίου, πού συμφώνησε ὁ πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας στό κρίσιμο Eurogroup τῆς Κυριακῆς 12 Ἰουλίου 2015.

Ἔτσι ἡ ἀριστερή ρητορική τῶν τελευταίων ἕξι μηνῶν κατέληξε σέ μιά νίκη τῶν ἀνθρωποφάγων τοκογλύφων τῆς σημερινῆς Ε.Ε., πού οὔτε νά τή φαντασθοῦν μποροῦσαν, ὅταν κυβερνοῦσε μέχρι πρότινος ἡ κεντροδεξιά!

Γιά νά ἐπαληθευθεῖ, γιά ἄλλη μιά φορά, ὅτι μέ μία ἀριστερή κυβέρνηση οἱ ἐλίτ προωθοῦν πιό εὔκολα τήν ἀντιλαϊκή οἰκονομική τους ἀτζέντα, ἀπ ̓ ὅσο μέ μιά δεξιά.

Πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς καί νά γράψει. Ἐδῶ ὅμως θέλουμε νά μείνουμε σέ κάποιες γενικότερες διαπιστώσεις.

Ὁ στόχος δέν εἶναι νά κάνουμε «φθηνή πολιτική»·οὔτε καί κάναμε ποτέ. Δύο πράγματα ἀγαποῦμε: τόν Χριστό καί την Ἑλλάδα. Αὐτά μᾶς συγκινοῦν. Γι ̓ αὐτό καί γράφουμε ὅσα ἀκολουθοῦν.

Τό δημοψήφισμα, λοιπόν, τῆς 5ης Ἰουλίου 2015 ἔφερε στήν ἐπιφάνεια προβληματισμούς τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς γιά χρόνια κοιμωμένους. Τυπικά τό ἐρώτημα ἦταν «“Ναί” ἤ “Ὄχι” στίς προτάσεις τῶν δανειστῶν;». Ὅμως καί ἀπό τίς δύο παρατάξεις (τοῦ «Ναί» καί τοῦ «Ὄχι»), ἀλλά καί μέσα στίς συνειδήσεις τῶν πολιτῶν - ψηφοφόρων εἶναι δεδομένο ὅτι τό ἐρώτημα - δίλημμα προσέλαβε εὐρύτερες διαστάσεις: «“Ναί” ἤ “Ὄχι” στήν Εὐρώπη;» Καί ποιά Εὐρώπη;

Εἶναι ἴσως ἡ πρώτη φορά, μετά ἀπό πολλά χρόνια, πού δημιουργοῦνται οἱ συνθῆκες (αὐτή τή φορά ἐξ ἀφορμῆς τῆς βαθειᾶς οἰκονομικῆς κρίσης), γιά νά τεθεῖ αὐτό τό θεμελιῶδες ἐρώτημα, τό ὁποῖον εἶναι συνάμα καί πολιτικό, ἀλλά καί εὐρύτερα κοσμοθεωριακό καί πνευματικό.

Εἶναι γνωστή ἡ δογματική ἀπόφανση «Ἀνήκομεν εἰς τήν Δύσιν», λεχθεῖσα ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, θείου τοῦ σημερινοῦ. «Ἀνήκομεν εἰς τήν Δύσιν», προφανῶς ἐπειδή ἐκεῖ μᾶς ἔβαλαν τά συμφέροντα τῶν «μεγάλων», ὅταν μοίρασαν τόν κόσμο στή Γιάλτα τό 1944. Ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ὡς πολιτισμός καί ὡς πίστη δέν ἀνήκει στήν Εὐρώπη, ὅπως π.χ. ἀνήκει τό Βέλγιο ἤ ἡ Γαλλία. Ἔδωσε τά φῶτα στή Δύση καί στόν κόσμον ὁλόκληρον, ἀλλά ἡ κόρη (Δύση) σιγά-σιγά μέσῳ τῆς ὑποταγῆς της στούς Φράγκους, σταδιακῶς ἀπό τόν 5ον αἰ. καί μετά, μέσῳ τῆς σχολαστικῆς φιλοσοφίας καί θεολογίας, τῆς νοθεύσεως τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς δημιουργίας ἑνός ἀθεϊστικοῦ οὑμανισμοῦ κατέληξε πολύ λίγο νά μοιάζει μέ τήν μητέρα της (Ἑλλάδα).

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οὔτε «Ἀνατολή» εἶναι ἡ Ἑλλάδα.

Μέ ἀφορμή λοιπόν τήν παροῦσα πολύ δύσκολη οἰκονομική συγκυρία καί τόν πόλεμο, πού ξεκάθαρα κάνουν στήν Ἑλλάδα, ἡ εὐρωπαϊκή καί παγκόσμια ἐλίτ τῶν γνωστῶν τοκογλύφων παγκόσμιων ἐξουσιαστῶν, τίθεται καί πάλι στό βάθος τό ἐρώτημα: Ποῦ ἀνήκουμε τελικά; Ἤ μήπως δέν ἀνήκει ἡ Ἑλλάδα στή Δύση, ἀλλά ἡ Δύση στήν Ἑλλάδα; Αὐτά τά ἐρωτήματα εἶναι πρωτευόντως πνευματικά. Καί μήν πεῖ κανείς ὅτι δέν κάνουν ἐξοντωτικό πόλεμο στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ἀφοῦ ὑπάρχουν σήμερα πολλές μικρές καί μεγάλες χῶρες μέ χρέος πολλαπλάσιο τοῦ δικοῦ μας καί ὅμως κανείς δέν τίς ἐνοχλεῖ!

Τό ἄρθρο τοῦ ἰατροῦ Φωτίου Μιχαήλ, πού παρατίθεται στίς σσ. 9-10, νομίζουμε ὅτι μᾶς εἰσάγει σ ̓ αὐτόν τόν προβληματισμό, ὅπως καί αὐτά πού θά διαβάσετε στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου μέ τίτλο «Ἀπολογία Χριστιανική».

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ἕνας ἀπό τούς ἡγέτες τοῦ παραδοσιακοῦ φιλοκαλικοῦ κινήματος τῆς ἐπιστροφῆς στίς πατερικές Ὀρθόδοξες ρίζες μας, ἀσκεῖ κριτική στήν Εὐρώπη τῆς ἐποχῆς του. Αὐτή ἡ κριτική ἰσχύει, ἀκόμη περισσότερο, σήμερα.

Πάντως μέσα στήν ἀναμπουμπούλα τοῦ ἐάν θά ἔχουμε ἤ ὄχι χρεωκοπία καί ἔξοδο ἀπό τό Εὐρώ (Grexit) καί μέσα ἀπό τήν τρομοκράτηση τοῦ κόσμου, πού σχημάτιζε οὐρές στά αὐτόματα μηχανήματα τῶν τραπεζῶν γιά νά πάρει τή σύνταξή του, πέρασε «στό ντούκου» τό ἐθνοκτόνο νομοσχέδιο, μέ τό ὁποῖο δίδεται ἑλληνική ἰθαγένεια (sic!) μέ συνοπτικές διαδικασίες στούς λαθρομετανάστες, πού μᾶς ἔρχονται μέ καταιγιστικούς ρυθμούς (πάνω ἀπό πεντακόσιες χιλιάδες τόν χρόνο!) μέ τή συνέργεια τῆς Τουρκίας.

Ὅσα παιδιά λαθραίων μεταναστῶν θα γεννιοῦνται στήν Ἑλλάδα θά παίρνουν αὐτομάτως ἑλληνική ἰθαγένεια [ὤ τῆς ἀνοησίας ἤ μᾶλλον τῆς δολιότητος! Ἀφοῦ ἡ ἰθαγένεια εἶναι θέμα βιολογίας· δέν μπορεῖ ὁ Πακιστανός νά γίνει Ἕλληνας βιολογικά, οὔτε τό ἀντίστροφο!] Οἱ γονεῖς τους καί ὅλοι οἱ ἄλλοι παράνομοι θά γίνουν καί αὐτοί σιγά-σιγά «Ἕλληνες», μέ ἀποτέλεσμα –καί σέ συνδυασμό μέ τό ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν κάνουν παιδιά– ἡ Ἑλλάδα, ὅπως καί ὅλη ἡ Εὐρώπη, μέ μαθηματική ἀκρίβεια, μετά ἀπό 20-30 χρόνια νά κατοικεῖται κατά πλειονοψηφία ἀπό Ἀφροασιάτες μουσουλμάνους! Σημειωτέον ὅτι πιό ἤπια μορφή τοῦ παρόντος ἐθνοκτόνου νόμου ἦταν ὁ ἀνάλογος πού ψηφίσθηκε ἐπί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, γνωστός ὡς «νόμος Ραγκούση». Ὁ «νόμος Ραγκούση» κατέπεσε ὡς ἀντισυνταγματικός στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Ἄρα καί γιά τόν παρόντα ἐθνοκτόνο πρέπει νά γίνει προσφυγή στό Σ.τ.Ε. ἀλλά καί νά πολεμηθεῖ μέ κάθε τρόπο.

Τό δεύτερο, ἐξ ἴσου καταστροφικό κοινωνικά καί ἐθνικά νομοσχέδιο, πού προωθήθηκε μέσα στήν ἀναμπουμπούλα τοῦ νέου μνημονίου, εἶναι ἡ ἐπέκταση τοῦ «Συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης» καί γιά τούς ὁμοφυλοφίλους καί ἡ μέλλουσα νά ἀκολουθήσει υἱοθεσία παιδιῶν ἀπό αὐτούς! Τό κρίσιμο αὐτό θέμα γιά τό μέλλον τῆς κοινωνίας καί τοῦ ἔθνους, φωτίζουν καί ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου, πού δημοσιεύουμε, καί σχόλια πού κάνουμε ἐξ ἀφορμῆς τῆς νέας «παρέλασης ὑπερηφάνειας»(!) τῶν ὁμοφυλοφίλων σέ Ἀθήνα καί Θεσσαλονίκη.

Τό τρίτο, πού προωθήθηκε ὕπουλα, εἶναι ἡ ἐξώθηση πολλῶν, ἰδιαίτερα ἡλικιωμένων συμπολιτῶν μας, στή χρήση καρτῶν, γιά νά πάρουν μέσῳ τῶν αὐτομάτων τραπεζικῶν μηχανημάτων (ΑΤΜ) τή σύνταξή τους (βλ. σχόλιο στίς σσ. 19-20).

Μέ ἄλλα λόγια διαλύουν, βάσει σχεδίου, τήν οἰκονομία καί τήν κοινωνία καί ὑποθηκεύουν τό μέλλον τοῦ ἔθνους!

Μόνον ἕνα δαιμονικό μυαλό θά μποροῦσε νά συλλάβει καί νά ἐφαρμόσει αὐτά πού γίνονται σήμερα στήν Ἑλλάδα.

Ἔχουμε λοιπόν μπροστά μας μεγάλον ἀγώνα, τόν ὁποῖον μόνον μέ τήν ἀκαταμάχητη δύναμη τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ μποροῦμε νά φέρουμε σέ πέρας.

Ἕνα πράγμα πρέπει ἰδιαίτερα νά προσέξουμε. Γιά πρώτη φορά, μετά ἀπό πολλά χρόνια, ἐλλοχεύει καί πάλι ὁ κίνδυνος ἑνός νέου ἐθνικοῦ διχασμοῦ. Θά εἶναι ὅ,τι χειρότερο.

Μήν κάνουμε αὐτό τό δῶρο στούς ἐχθρούς μας. Ἐχθρός μας δέν εἶναι ὁ Συνέλληνας, πού τά διαπλεκόμενα ΜΜΕ προσπαθοῦν νά μᾶς στρέψουν τόν ἕνα ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Ἐχθρός μας εἶναι οἱ ξένοι παγκόσμιοι δυνάστες τῆς ὑπερεθνικῆς ἐλίτ τῶν σκοτεινῶν καί ἀντιχρίστων κέντρων ἐξουσίας καί οἱ ντόπιοι συνεργάτες τους, πού πάντα ὑπῆρχαν, ὡς μηδίσαντες στούς περσικούς πολέμους, ὡς γραικύλοι καί γενίτσαροι καί ὡς δοσίλογοι τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. Καί ἄς προσέξουμε καί τόν κακό ἑαυτό μας. Ὅταν μόνοι μας δίνουμε τό μαχαίρι γιά νά μᾶς σφάξουν, τί μᾶς φταῖνε μετά οἱ ξένοι;

Αὐτούς τούς ἐχθρούς ἄς ἀπομονώσουμε, καί ὁ Χριστός μας δέν θά ἀφήσει τήν Ἑλλάδα.

Πηγή: Περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 102, Ιούνιος 2015, η συντακτική επιτροπή