«Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει»…
Τι πήραμε από τους Ευρωπαίους; Ψίχουλα… «Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν» (Κοιλοπονούσε ένα βουνό και γέννησε ένα ποντίκι, δηλ. πολύ – πολύ μικρότερα των προσδοκομένων τα αποτελέσματα). Συνεχώς παίρνουμε δήθεν λεφτά που γυρίζουν στους ίδιους…
Δώσαμε τα πάντα και πήραμε δόσεις… ναρκωτικού και υποκατάστατα φαρμάκων, για να ξεγελιόμαστε… «άχρι καιρού».
Γίναμε αιχμάλωτοι για ένα αιώνα!
Στο βωμό της αξιολόγησης, της εκταμίευσης και της ελάφρυνσης, κυρίως χάριν των Γερμανικών εκλογών και των αμερικανικών απαιτήσεων, πουλήσαμε τα πάντα.
Δεχτήκαμε τρία επίσημα μνημόνια και ένα αέναο κόφτη.
Χάσαμε λιμάνια, αεροδρόμια, συγκοινωνίες, φυσικά και ενεργειακά αγαθά, δηλ. αξιοπρέπεια, εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία. Δεν αποκλείεται να πούμε «το νερό νεράκι».
«Αμαρτήσαμε, ανομήσαμε, τίποτε δεν σεβαστήκαμε και αδικήσαμε τη χώρα και το λαό μας».
Κι όχι μόνο οικονομικά…
Ο Δούρειος Ίππος της Οικονομίας έφερε κατάργηση της Κυριακής Αργίας, Υπογραφή Συμφώνου Συμβίωσης, Κοσμικό κράτος, αδιοριστία ιερέων, χτύπημα της Εκκλησίας και της Οικογένειας, της Ιστορίας και της Φυλής μας.
Ανέθαλλαν όλα τα αριστερά άνθη του κακού στη συγκεκριμένη συγκυρία: απιστία, αθεϊα, εκκλησιομαχία, ανθελληνισμός, χτύπημα στην οικογένεια και στην ιστορία. Όλες οι άλλες χώρες βγήκαν από τα μνημόνια και μείς κατά ένα παράξενο τρόπο πηγαίνουμε όλο και παραπίσω με προαπαιτούμενα και ευρωπαϊκές οδηγίες και αξιολογήσεις.
Φταίμε ως χώρα και πολιτική πρακτική. Κάναμε μεγάλα λάθη. Λειτουργήσαμε συχνά ως ανεγκέφαλοι:
1] Υπογράψαμε τη συνθήκη του Δουβλίνου 2 σύμφωνα με την οποία η επαναπροώθηση των μεταναστών δεν επιβάλλεται πέραν της αμέσως προηγούμενης χώρας… Κλείσαν και τα σύνορα οι βόρειοί μας… Μείναμε εμείς κι αυτοί…
2] Το δεύτερο, δεχτήκαμε να μετακυλιστούν τα χρέη μας και από τραπεζικά να γίνουν κρατικά… με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
3] Η παρουσία δε υπερπληθών μεταναστών στη χώρα αλλοιώνει πλέον τη σύνθεση του πληθυσμού, τροφοδοτεί απαράδεκτους μικτούς γάμους, εδραιώνει τον μουσουλμανισμό, δημιουργεί προϋποθέσεις Κοσσοβοποίησης τμημάτων της ελληνικής Πατρίδας, ρίχνει τα εργατικά μεροκάματα και μειώνει την αγορά και προσφορά εργασίας, διαλύει τις εργασιακές ενώσεις και σχέσεις και θεριεύει το κεφάλαιο και τον εργασιακό μεσαίωνα.
4] Φτιάξαμε ένα ξενόδουλο υπερταμείο «κράτος εν κράτει» για πρώτη φορά στην ιστορία μας και είναι όλα υποθηκευμένα
5] Δεχτήκαμε ένα άτυπο αέναο μνημόνιο
6] Ανεχτήκαμε τις απειλές της Τουρκίας για τους μετανάστες, ότι αν δεν τους παραβάλουμε εμείς ή δεν παραλάβουν αυτοί (=οι Τούρκοι) τα λεφτά για τους δικούς τους…θα ξαναπλημμυρίσει η χώρα με καραβιές ξένων.
7] Δεν τολμήσαμε να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ και ανεχτήκαμε στο σβέρκο μας εποπτείες, επιτηρήσεις, διευθυντήρια, ελεγκτές, τρόϊκες και κουαρτέτα, γίναμε εντολοδόχοι ξένων κέντρων και κυβερνήσεων.
Έχουμε σκεφτεί ποτέ γιατί γίνονται όλα αυτά στην δύσμοιρη Πατρίδα μας;
Όλα έγιναν και γίνονται για ένα νόμισμα. Για το Ευρώ. Το καταραμένο το ευρώ. Και για να μη βγούμε από την ευρωζώνη…
Το σκληρό νόμισμα… Το απάνθρωπο…
Το δελεαστικό αρχικά και απογοητευτικό στο τέλος…
Γι΄ αυτό το ευρώ, την παραμονή στη ζώνη του ευρώ, υπήρξαν οι επιδοτήσεις, οι εξισορροπήσεις, τα μνημόνια, οι μεταρρυθμίσεις, οι αποκρατικοποιήσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο κόφτης, το υπέρ-ταμείο…
Για να μη χάσουμε το ευρώ: έγιναν και απολύσεις και οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και επιβλήθηκε φορολογία δυσβάστακτη και δημοσιονομική προσαρμογή και έλεγχος κεφαλαίων…
Μάλιστα τη στιγμή που άλλες μεγάλες χώρες της ΕΕ δεν έχουν μπει στη ζώνη του ευρώ καθόλου και διατηρούν σχετική αυτονομία. Και μάλιστα την ίδια στιγμή που άλλες χώρες σκέφτονται άμεσα την αποχώρησή τους από την ΕΕ για διαφόρους λόγους.
Εμείς λατρέψαμε το ευρώ. Αφοσιωθήκαμε σ΄ αυτό. Του δώσαμε υπεραξία που δεν την έχει με τίποτε. Χάσαμε το πιο αρχαίο νόμισμα της Ευρώπης, τη δραχμή, και ασυναίσθητα κάναμε το ευρώ θεό στη ζωή μας. Το θεοποιήσαμε σαν να ήμασταν ιθαγενείς απολίτιστοι που χάσκουν μπροστά στα καθρεπτάκια των δυτικοευρωπαίων. Πέσαμε στο αμάρτημα του μαμωνισμού και είπαμε δυστυχώς «ευρώ αντί πάσης θυσίας», δηλαδή «ευρώ και πάρτε μας το κεφάλι». Κι άλλο που δεν ήθελαν οι εκδοροσφαγείς των λαών της Ευρώπης: «μας πήραν τα κεφάλαια και το κεφάλι».
Η υπόθεση του ευρώ, όσο καλά κι αν ξεκίνησε με επιδοτήσεις και χορηγίες και ΕΣΠΑ, τόσο πιο πονηρά και οδυνηρά κατέληξε σε δάνεια και χρέη και άλλες ρυθμίσεις, που βγάζουν ένα λαό από τον παραδοσιακό του δρόμο. Ρυθμίσεις που φτάνουν στην ανατροπή και αλλοίωση του αξιακού του κώδικα και στο ήθος του και στην πίστη του. Το ευρώ μας οδηγεί σταθερά στο ηλεκτρονικό φακέλωμα και στην απόλυτη δικτατορία του Αντιχρίστου.
Το ευρώ τα θέλει όλα: και μετανάστες, και αλλαγές στο σύνταγμα και πολυπολιτισμική ουτοπία, και κοσμικό κράτος και αδιοριστία ιερέων και ανάδειξη μειονοτήτων και προσφυγικές ροές και κλειστά σύνορα και την Ελλάδα να γίνει αποθήκη ψυχών -αγνώριστη πλέον - με έκρηξη των ιδιωτικοποιήσεων και αποθέωση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής και θάνατο στους αδύνατους και φτωχούς.
Θέλει χέρσα τα ελληνικά χωράφια γεμάτα φωτοβολταϊκά, χαμομήλι από τη Χιλή, πατάτες από την Αίγυπτο, ντομάτες από Τουρκία, ελιές και λάδι από μεσογειακές χώρες, ζώα από Βαλκάνια και ευρωπαϊκές χώρες κι εδώ τους Έλληνες απλά να δουλεύουν ως σερβιτόροι και ξενοδοχοϋπάλληλοι στη μεγάλη βιομηχανία του τουρισμού μας…που τείνει και αυτός να γίνει αμαρτωλός και τρισάθλιος.
Το ευρώ επιτελεί σατανικό έργο, αποτελεί όχημα του κακού, οδηγεί στην εξαχρείωση των λαών που το ακολουθούν. Κι όσο θα λειτουργεί ακόμη στην Ελλάδα μας η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι τόσο θα κυβερνά το ευρώ και θα συνεχίζονται τα μνημόνια.
Διότι το ευρώ μας γελοιοποίησε ως έθνος: μας έκανε πολύ κατώτερους από την ιστορία μας, έσχατους και ανάξιους των Μεσολογγιτών, μας έφερε συχνά σε κρίση συνειδήσεως, που όμως δεν υπερβήκαμε ποτέ, μας δίχασε ως προσωπικότητες και μας εγκλώβισε αρκετές φορές στο δίλημμα της παραιτήσεως, χωρίς όμως ποτέ ως άλλοι αρχαίοι Έλληνες να πούμε «ου περί χρημάτων ημίν ο αγών, αλλά περί δόξης». Μας έκαμε αιχμάλωτους. Βγάλαμε δυστυχώς τα μάτια μας με τα χέρια μας. Χάλασε η ψυχή μας και γίναμε δειλοί σα γατάκια μπροστά στο είδωλο του ευρώ. Κρίμα!!!
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
