Η πρώην «λαοπρόβλητη» συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ. πολιτικά πνέει τα λοίσθια. Η ευρηματικότητά της έχει φτάσει σε αδιέξοδο και τα ίδια τα μέλη της έχουν καταπονηθεί από την ατέρμονη προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων σε ζητήματα που εν πολλοίς τα ίδια δημιούργησαν. Η επτάμηνη δήθεν ηρωική διαπραγμάτευση που κατέληξε σε ήττα για την Ελλάδα οδήγησε εξαναγκαστικά την κυβέρνηση να αυξήσει τον Φ.Π.Α., να μην καταργήσει, αλλά αντιθέτως να διευρύνει τους οφειλέτες του ΕΝ.Φ.Ι.Α., να κόψει δραστικά και δραματικά -για τους δικαιούχους- τις συντάξεις, να επιβαρύνει φορολογικά σε σημείο εξόντωσης τους ελεύθερους επαγγελματίες και εν γένει, να λάβει περιοριστικά μέτρα εξουθενώνοντας τον πληγωμένο ελληνικό λαό. Η ώρα του λογαριασμού δεν έχει έρθει ακόμη. Πλησιάζει, αλλά δεν έχει φτάσει.
Στο πλαίσιο άσκησης αλλοπρόσαλλης πολιτικής προστέθηκε το εθνικά καταστροφικό άνοιγμα των συνόρων μας. Οι ιδεοληψίες που μετέτρεψαν σε εφαρμοσμένη πολιτική εθνικά υπανάπτυκτοι και ανθρωπιστικά εγκληματικοί νόες σε ένα υπαρκτό κράτος θα είχαν καταδικασθεί και θα αποτελούσαν παράδειγμα προς αποφυγή. Όχι όμως στην Ελλάδα της κρίσης και των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ. Οι 800 και πλέον χιλιάδες μετανάστες που έφτασαν στην Ελλάδα το 2015 ήταν μέρος ενός σχεδίου. Το σχέδιο ολόκληρο μπορούμε με αδρές γραμμές να το περιγράψουμε. Η συρρίκνωση του πληθυσμού των δυτικών χωρών είναι από μόνη της ένα διευρυμένο φαινόμενο κοινωνικής παρακμής και απώλειας παραγωγικών γενεών. Αυτή η παραγωγική απώλεια έχει αντίκτυπο στις μονάδες εξαγώγιμων προϊόντων των ισχυρών χωρών της ευρωζώνης και όχι μόνο. Με τη σειρά τους οι μειωμένες εξαγωγές μειώνουν το Α.Ε.Π. θέτοντας τις βάσεις για έναν μελλοντικό οικονομικό μαρασμό. Οι ισχυρές χώρες, λοιπόν, έχουν ανάγκη για έναν πολλαπλασιαστή εργατικής ισχύος. Είναι σαφές, ότι λιγότεροι εργάτες δεν μπορούν να παράγουν περισσότερο. Δεν είναι δυνατό να ανταποκριθούν σε παραγωγή διπλάσιων συναδέλφων τους για παράδειγμα. Αυτό το κρίσιμο για τις μεγάλες οικονομίες κενό κρίθηκε σκόπιμο να το καλύψουν εργατικά χέρια μεταναστών που κοστίζουν λιγότερο και θα αποδίδουν όσο οι οικονομίες αυτές χρειάζονται.
Το μόνο που έμενε ήταν να δοκιμαστεί το σχέδιο στην πράξη. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει αν δεν βρισκόταν ο τρόπος της γιγάντιας μετακίνησης πληθυσμών από εμπόλεμες και άλλες φτωχές περιοχές του πλανήτη. Ήταν προφανώς δύσκολο να δεχτούν οι δυτικοί λαοί την ωμή αλήθεια αυτού του εγχειρήματος. Έτσι, προκρίθηκε η εξής λύση: οι τεράστιες μεταναστευτικές ροές που θα γίνονταν τμήμα και μάλιστα σημαντικό του παραγωγικού ιστού των δυτικών χωρών θα ονομάζονταν προσφυγικές ροές, διότι στο άκουσμα της λέξης «πρόσφυγας» οι εκπολιτισμένες δυτικές κοινωνίες θα άνοιγαν τις αγκάλες τους, όπως πράγματι συνέβη και μάλιστα με συγκινητικό τρόπο.
Στο σχέδιο αυτό που εφαρμόστηκε απολύτως υπήρχαν και άλλες παράμετροι. Η εκβιαστική ισχύς της Τουρκίας αυξήθηκε και αναβαθμίστηκαν τα Σκόπια στον ευρωπαϊκό χάρτη, ως φύλακας των νοτιοανατολικών συνόρων της Γηραιάς Ηπείρου! Πρωτίστως, η απώλεια 2.000 περίπου ζωών στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου στοιχειώνει τον πολιτισμένο κόσμο.
Η ολέθρια συνέπεια για την Ελλάδα ήταν η πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης και η διόγκωση των κινδύνων που ελλοχεύουν σε ευαίσθητες εθνικά περιφέρειες της πατρίδας μας. Όλοι θυμόμαστε την εν μιά νυκτί μετακίνηση 10.000 μεταναστών από τα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου πέρυσι τέτοιες ημέρες, αφού υπήρχε άμεσος κίνδυνος από το γεγονός ότι οι μετανάστες ήταν υπερδιπλάσιοι των κατοίκων των νησιών και υπερπολλαπλάσιοι των δυνάμεων ασφαλείας.
Η επόμενη ημέρα της εφαρμογής του προπεριγραφέντος σχεδίου και η εξαγγελθείσα, από τους κυβερνώντες, πολιτική, σχετικά με τους μετανάστες σήμερα, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω με ιδιαίτερα φανερό τρόπο. Την αρχή έκανε ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Κουρουμπλής, ο οποίος προανήγγειλε από την πολύπαθη Λέσβο τη δημιουργία καταυλισμών μεταναστών σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ακολούθησε ο ανάξιος για το βουλευτικό αξίωμα, όπως και πολλοί άλλοι, Γ. Κυρίτσης, ο οποίος ως εκπρόσωπος του Συντονιστικού Οργάνου για το Προσφυγικό είπε, ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «η δημιουργία δομών φιλοξενίας προσφύγων σε όλη τη χώρα, με εξαίρεση τους ακριτικούς νομούς, δηλαδή Έβρο και μικρά νησιά»! Υπόψιν, ότι ο ανάξιος για βουλευτής Κυρίτσης εξαιρεί από τις υπό προστασία εθνικές περιοχές μεταξύ άλλων και τον Νομό Ροδόπης, στον οποίο ευρίσκεται το πολύ ενεργητικό τουρκικό προξενείο Κομοτηνής. Την ψευδοφιλοπροσφυγική τριλογία συμπληρώνει ο αρμόδιος Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, κ. Μουζάλας, σύμφωνα με τον οποίον οι «εγκλωβισμένοι μετανάστες» θα αποκτήσουν δικαιώματα εργασίας, παιδείας και υγείας.
Για να συνδέσουμε τα γεγονότα και να εξάγουμε συμπεράσματα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ότι οι ισχύοντες νόμοι του ελληνικού κράτους επιτάσσουν την απέλαση οιουδήποτε πολίτη τρίτης χώρας εισέλθει παράνομα στο έδαφος της Ελλάδας. Συνεπώς, ο όρος «εγκλωβισμένοι μετανάστες» είναι άστοχος και ύποπτος. Εάν τυγχάνουν μετανάστες και όχι πρόσφυγες, τότε οι αρχές της χώρας μας πρέπει να τους απελάσουν στις χώρες καταγωγής τους. Εάν, από την άλλη, οι άνθρωποι αυτοί χαρακτηριστούν ύστερα από τη νόμιμη διαδικασία πρόσφυγες, τότε πρέπει να εφοδιαστούν με το Δελτίο Ταυτότητας Πρόσφυγα, κατά τα οριζόμενα στη Σύμβαση της Γενεύης, και να τους επιτραπεί να χαράξουν την πορεία τους προς άλλα κράτη, τα οποία ακριβώς αν είναι πρόσφυγες είναι υποχρεωμένα να τους δεχτούν. Όμως τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει εν προκειμένω. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση στο μεταναστευτικό ζήτημα πολιτεύεται σαν ένα άψυχο σώμα, άγεται και φέρεται και καθώς τα διαρρεύσαντα έγγραφα αποδεικνύουν επαφές με μεγάλους «παίκτες» του παγκόσμιου στερεώματος, δεν αποκλείεται η συνεργασία με τους μεγάλους «παίκτες» να επεκτείνεται και στο πεδίο του μεταναστευτικού. Εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε, ότι η πολιτική της κυβέρνησης στοχεύει στην αντικατάσταση των ελληνικών εργατικών χεριών με αυτά των μεταναστών. Αυτός είναι και ο λόγος που θα τους κατανείμουν σε όλη την επικράτεια. Συγχρόνως, η Ελλάδα θα λειτουργεί και σαν εφεδρεία μεταναστών για την περίπτωση που οι ισχυρές δυτικές χώρες θα χρειάζονται ανεφοδιασμό. Η μετατροπή της πατρίδας μας σε αποθήκη ψυχών, με ακόμη πιο χυδαίο σκοπό την φύλαξη των απαραίτητων σε ξένες χώρες «εν δυνάμει εργατών», παρά τις προβλέψεις των ελληνικών νόμων, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία εν συνόλω, αλλά και από τις τοπικές κοινωνίες.
Οι σχεδιασμοί των ισχυρών και της κυβέρνησης των ολετήρων πρέπει να λάβουν τέλος. Και το τέλος θα το θέσουν οι Έλληνες πολίτες. Είναι η ώρα να οργανωθούν οι τοπικές κοινωνίες, στις οποίες σκοπεύουν να στήσουν καταυλισμούς μεταναστών. Να διενεργήσουν μικρά τοπικά δημοψηφίσματα και να διασφαλίσουν το αδιάβλητο αυτών. Εφόσον οι θεσμοί στην πατρίδα μας δείχνουν να μη λειτουργούν, μόνον οι αποφάσεις των τοπικών κοινωνιών που θα ληφθούν με αυτόν τον δημοκρατικό τρόπο θα αναγκάσουν την κυβέρνηση να συμμορφωθεί στην αρχή της δημοκρατίας, στην οποία κάποτε όμνυε και τώρα έχει καταπατήσει.
*Ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, στις 22 Αυγούστου 2016, αναφερόμενος στο θέμα του ελέγχο των συνόρων της Τουκρίας με τη Συρία είπε: "Για μας, τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, τα σύνορα είναι η τιμή μας"
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
