Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ βλατίο τοῦ κόσμου! (Βλατίο εἶναι ἕνα πολύτιμο ὕφασμα, καλοϋφασμένο καὶ πλουμιστὸ ἀπὸ τὰ ἄνθη τοῦ ἀγροῦ τὰ μαγιάτικα). Οἱ κλωστές του εἶναι οἱ πιὸ πολύτιμες ποὺ φτιάχτηκαν σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο. Εἶναι κλωστὲς ἀπὸ αἷμα μαρτύρων καὶ ἡρώων· εἶναι κλωστὲς ἀπὸ δάκρυα ὁσίων καὶ μετανοούντων. Καὶ ὑφασμένες ἀπὸ τὶς καλύτερες ὑφάντρες τοῦ κόσμου. Βλατίο ὑφασμένο ἀπὸ πόθο τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἡρωικοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Πέταγε τὴν σαΐτα καὶ κούναγε τὸ χτένι καὶ ἔλεγε· «Παναγιά μου, ἐσὺ δῶσε χρῶμα καὶ σχέδιο σ᾽ αὐτὸ τὸ πολύτιμο πανί». Καὶ ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὴν κρεβαταριά, τὸν ἀργαλειό, τὸ ἔβαζαν στὸ μαντάνι τοῦ πόνου, γιὰ νὰ μαλακώση τὸ ὕφασμα τὸ ἁγιασμένο.

Ὅπως ὅμως κάθε ὕφασμα, ἔχει κι αὐτὸ ἕνα ἀδύναμο σημεῖο, νὰ τραβᾶ κλωστές. Ποιός λαὸς δὲν τράβηξε κλωστὴ ἀπὸ αὐτὸ τὸ βλατίο, γιὰ νὰ ὑφάνη τὸν πολιτισμό του;

Τὰ τελευταῖα χρόνια δὲν τραβοῦν κλωστὲς μόνον οἱ ξένοι λαοί. Πολὺ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες. Ἡ τελευταία κυβέρνηση -εἶναι φοβερὸ- πόσο ἀγωνίζεται αὐτὸ τὸ βλατίο νὰ τὸ κουρελιάση, νὰ τὸ πατήση. Κανένας δὲν βάζει στὸ μυαλό του ὅτι καὶ τὸ πιὸ πολύτιμο ὕφασμα, ὅταν τοῦ τραβήξουν τὶς κλωστές, γίνεται σφουγγαρόπανο γιὰ τὰ πλακάκια καὶ τὰ μάρμαρα. Ποδοπατεῖται σήμερα ἀλύπητα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τοποθέτησε ὁ ἑλληνικὸς λαός, γιὰ νὰ κάνουν τὸν κόμπο καὶ νὰ σταματήση τὸ ξήλωμα, τὸ κουρέλιασμα.

Κάθε μέρα αὐτὰ ἔχω στὸν νοῦ μου καὶ πάντα καταλήγω: μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ δέση τὸν κόμπο καὶ νὰ πάψη τὸ ξήλωμα τοῦ προγονικοῦ βλατίου.

Θεέ μου, παράλυσε τὰ χέρια αὐτῶν ποὺ τραβοῦν τὶς κλωστὲς καὶ δέσε γερὰ τὸν κόμπο, νὰ σταματήση αὐτὸ τὸ ξήλωμα ποὺ καμμιὰ ἑλληνικὴ καρδιὰ δὲν τὸ ἀντέχει.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό