Για πρώτη φορά δημοσιεύεται όλη η Δικογραφία (Τριμ. Πλημμελ. Φλώρινας 452/1993)
Ο Ζούμπος Ιωάννης, Αναισθησιολόγος στο Γ.Ν. Φλώρινας, συνταξιοδοτήθηκε το έτος 2007 ως Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματός του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο άνω Νοσοκομείο, αρνήθηκε σταθερά να συμμετέχει σε εκτρώσεις. Το 1993 οδηγήθηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Φλώρινας με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, διότι την Μ. Τρίτη του έτους 1991 δεν ήθελε να χορηγήσει αναισθησία σε διαδικασία έκτρωσης. Αθωώθηκε επικαλούμενος την θρησκευτική του συνείδηση και παρουσιάζοντας στους έκπληκτους δικαστές δύο εκτρωμένα έμβρυα μέσα σε δοχεία φορμόλης. Ένας από τους μάρτυρες υπερασπίσεώς του ήταν και ο Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ο κ. Ζούμπος είχε την όλη την διάθεση να παραχωρήσει ευγενικά τη συγκλονιστική αυτή δικογραφία στο Κίνημα "Αφήστε με να Ζήσω" . Το Κίνημα τον ευχαριστεί θερμά τον κ. Ιωάννη Ζούμπο και δημοσιεύει την Δικογραφία ως συγκινητικό ντοκουμέντο σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή, διδασκαλία θάρρους, υπόδειγμα ανυποχώρητου συνανθρώπου μας στις εντολές του Θεού και στην θρησκευτική του συνείδηση. Δημοσιεύεται η δικογραφία, ως νομολογία, αφού έχουν αφαιρεθεί τα ονόματα των διαδίκων της πολιτικής αγωγής.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Αριθ. 452/1993
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Συνεδρίαση της 9-6-1993
Σύνθεση: Δημήτριος Τίγγας, Πρόεδρος, Ουρανία Φωτοπούλου, Πλημμελειοδίκης, Κωνσταντίνος Γκάλης, Ειρηνοδίκης Αμυνταίου (κωλύεται η ετέρα Πλημ/δίκης), Ηλίας Κωσταράς, Εισαγγελέας, Δέσποινα Μήσσια, Γραμματέας -Δικ. υπάλληλος.
Κατηγορούμενοι: 1) Ιωάννης Λάμπρου ΖΟΥΜΠΟΣ κάτοικος Φλώρινας 2) Ελένη ............. κάτοικος Φλώρινας ΠΑΡΟΝΤΕΣ.
Πράξη: Παράβαση καθήκοντος
ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ
Στη σημερινή Συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού ο κλητήρας του ακροατηρίου με εντολή του Προέδρου εκφώνησε τα ονόματα των κατηγορουμένων οι οποίοι παρουσιάσθηκαν και όταν ρωτήθηκαν από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά τους είπαν ότι ονομάζονται................................................................... όπως αναφέρεται παραπάνω και διορίζουν συνηγόρους τους για να τους υπερασπιστούν τους παρόντας
δικηγόρους Δημήτριο Πεπη, του Δ.Σ. Φλώρινας, Κων/νο Λογοθέτη του Δ.Σ. Θεσ/νίκης και Ιωάννα Λελούδα Καραγιαννοπούλου του Δ.Σ. Αθηνών ο 1ος και Χρήστο Αλτίνη του Δ.Σ.
Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος εξήγησε στους κατηγορούμενους τα δικαιώματά τους και τους είπε ότι πρέπει να προσέξουν την κατηγορία поυ θα τους απαγγείλει ο Εισαγγελέας, ότι μπορούν να προβάλλουν κατά της κατηγορίας αυτής όλους τους ισχυρισμούς τους να κάνουν παρατηρήσεις και ερωτήσεις μετά από την εξέταση κάθε μάρτυρα ή την έρευνα οποιουδήποτε αποδεικτικού μέσου και ότι θα απολογηθούν μετά το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας.
Στη συνέχεια οι συνήγοροι υπεράσπισης του πρώτου κατηγορουμένου υπέβαλαν την ένσταση αντισυνταγματικότητας του Νόμου περί αμβλώσεων.
Ο συνήγορος υπεράσπισης της 2ης κατηγορούμενης προσκόμισε στο Δικαστήριο έγγραφα από τα οποία προκύπτει ότι η σύζυγος του μηνυτή δεν εισήχθη στο Νοσοκομείο με νόμιμες και τυπικές διαδικασίες.
Ο Εισαγγελέας πήρε το λόγο και απάγγειλε με συνοπτική ακρίβεια την κατηγορία σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα που κοινοποιήθηκε στους κατηγορουμένους και είπε ότι για την υπόθεση αυτή κάλεσε τους μάρτυρες που αναφέρονται κάτω από το κατηγορητήριο.
Ο κλητήρας του ακροατηρίου με εντολή του Προέδρου φώναξε τα ονόματα των μαρτύρων αυτών οι οποίοι και παρουσιάστηκαν.
Ο κατηγορούμενος σε σχετική ερώτηση του Προέδρου δήλωσε ότι κάλεσε μάρτυρες υπερασπίσεως και ότι δεν έχει να παρατηρήσει ή να εξηγήσει οτιδήποτε για την κατηγορία.
Αφού απομακρύνθηκαν από το ακροατήριο, σύμφωνα με το άρθρο 350 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι υπόλοιποι μάρτυρες, παρέμεινε μόνο ο πρώτος μάρτυρας ο οποίος όταν ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο για την ταυτότητά του απάντησε ότι ονομάζεται Μ.......... γεννήθηκε στο Π........ Φλώρινας και κατοικεί στο Π........ Φλώρινας είναι 36 χρονών και το επάγγελμά του είναι υπάλληλος Νοσοκομείου, Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος, γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς, επομένως ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Η σύζυγός μου ήταν έγκυος 6-7·εβδομάδων και στις 11-4-1991 απευθύνθηκα στον γυναικολόγο του Νοσοκομείου Φλώρινας κ. Μ..... Πράγματι ο γιατρός εξέτασε τη γυναίκα μου, έβγαλε υπέρηχο και διαπίστωσε πράγματι την εγκυμοσύνη.
Του είπαμε ότι θέλουμε να κάνουμε έκτρωση γιατί ήδη είχαμε 5 παιδιά και δεν μπορούσαμε να μεγαλώσουμε και άλλο. Γνώριζα τον Νόμο ότι επιτρέπονται οι εκτρώσεις και απευθύνθηκα στον αναισθησιολόγο του Νοσοκομείου κ. Ζούμπο που εκείνη τη στιγμή έβγαινε από το χειρουργείο, αφού προηγουμένως είχα πάρει το ΝΑΙ των γυναικολόγων, ο οποίος μου είπε "εγώ δεν μπορώ, δεν κάνω φόνο, Πήγαινε όπου θέλεις". Δεν είχα λεφτά να πάω έξω. Η κ. Β......... είχε άδεια εκείνη την ημέρα. Πήγα στον κ. Χ........ που ήταν αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου Φλώρινας και αυτός μου είπε ότι την άλλη μέρα που ήρθε η κ. Β.......... αρνήθηκε και αυτή. Εγώ δεν ήρθα σε επαφή καθόλου με την κ. Β......... Ύστερα πήγα στον κ. Εισαγγελέα και έκανα την μήνυση. Αυτό που μου είπε ο κ. Ζούμπος το πίστευε, ότι λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων δεν δίνει αναισθησία για εκτρώσεις. Η γυναίκα μου ήταν στον γυναικολόγο όταν εγώ μίλησα με τον κ. Ζούμπο και τον κ. Χ....... Μαζί με την γυναίκα μου το αποφασίσαμε να κάνουμε την έκτρωση. Είναι οικογενειακό θέμα. Δεν ξέρω αν ο κ. Χ....... σαν α.......... του Δ.Σ. του Νοσοκομείου έδωσε εντολή στους συγκεκριμένους κατηγορούμενους. Θέλω να εφαρμοσθεί ο Νόμος σ’ όλους τους πολίτες σαν ίσους προς ίσον. Δεν μπορώ να μιλήσω επιστημονικά εγώ, για το αν το έμβρυο είναι ζώσα ψυχή. Ο Θεός το δίνει και κάτι είναι. Ο καθένας ότι κάνει είναι υπεύθυνος των πράξεων του, και θα πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα του καθενός. Δεν έχω δει έμβρυα. Ορισμένοι Νόμοι έπρεπε να είναι διαφορετικοί. Το έμβρυο το δίνει ο Θεός. Δεν γνωρίζω αν εισήχθη νομίμως για ψήφιση ο Νόμος αυτός. Οι γιατροί σημειώνουν γιατί γίνεται η έκτρωση. Ο κ. Ζούμπος αρνείται πάντοτε τη αναισθησία σε περίπτωση εκτρώσεων, αλλά ποτέ για όφελος του. Δεν τον δικαιολογώ για την πράξη του.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Χ.............. ............ του Νικολάου, γεννήθηκε στη Β.......... Φλώρινας και κατοικεί στη Β........., είναι 51 ετών και το επάγγελμά του είναι ιατρός ορθοπεδικός, είναι έλληνας και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς, επομένως ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του Κ.Π.Δ. και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Έλειπε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου και ο κ. Μ........... ήρθε σ' εμένα και μου εξήγησε τι συνέβαινε. Πήγα εγώ στον κ. Ζούμπο του είπα για την περίπτωση του κ. Μητρόπουλου και αυτός μου είπε "δεν σκοτώνω ανθρώπους εγώ". Η κ. Β......... εκείνη τη μέρα έλειπε και όταν την άλλη μέρα της το είπα αυτή είπε ότι είναι δουλειά του κ. Ζούμπου. Την μεθεπόμενη ημέρα ενημέρωσα τον Πρόεδρο. Αργότερα έμαθα ότι η σύζυγος του κ. Μ......... δεν είχε εισαχθεί κανονικά στο Νοσοκομείο και ότι στο τέλος την έκτρωση την έκανε έξω. Εγώ το είπα στην κ. Β......... επειδή είναι υπεύθυνη του τμήματός της. Κίνδυνος αναβολής να γίνει η έκτρωση την επόμενη μέρα δεν υπήρχε. Μπορούσε ο μηνυτής να πήγαινε την επόμενη ή την μεθεπόμενη στην κ. Β............ αλλά δεν το έκανε. Εγώ δεν είδα καθόλου τη σύζυγο του κ. Μ............ Μπορούσα να υποθέσω ότι δεν ήταν έγκυος. Ο Νόμος δεν επιβάλλει στους γιατρούς να κάνουν την έκτρωση απλώς το επιτρέπει. Η υπαλληλική σχέση του γιατρού με το Νοσοκομείο δεν απαλλοτριώνει την επιστημονική τους ιδιότητα. Η συνείδηση είναι πάνω απ' όλα. Δεν έγινε πρόγραμμα για το χειρουργείο ούτε τηρήθηκαν οι διαδικασίες πριν για τη σύζυγο του κατηγορουμένου. Δεν ξέρω πώς σκέφθηκε ο κατηγορούμενος. Ίσως επειδή ήταν γνωστός με τους γιατρούς νόμισε ότι ίσως θα περνούσε στο "NTOΥKOY" η υπόθεσή του. Ο κ. Ζούμπος από το 1987 δεν δίνει αναισθησία σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό πιστεύει αυτό κάνει. Ο κ. Ζούμπος είχε αναλάβει αυτή την υπόθεση, αλλά επειδή η κ. Β.......... είναι υπεύθυνη του Τμήματος αυτού, την ενημέρωσα για να διευθετήσει το θέμα. Ο αναισθησιολόγος έπρεπε να συνεννοηθεί με τον γυναικολόγο να κάνουν πρόγραμμα να δει και ο αναισθησιολόγος την ασθενή και ν' αποφασίσουν. Θα πρέπει να έχουν γίνει διακοπές κύησης στο Νοσοκομείο. Όταν κλήθηκε η κ. Β......... να δώσει αναισθησία, όταν υπήρχε πρόγραμμα επίσημο, την έδωσε.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας , ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Κ........ του Δ.............., γεννήθηκε στο Α........ Φλώρινας και κατοικεί στη Φλώρινα, είναι 52 ετών και το επάγγελμά του είναι γιατρός γυναικολόγος, είναι Έλληνας και Χ.Ο. τους κατηγορούμενους γνωρίζει και δεν συγγενεύει με αυτούς, ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 του Κ.Ποιν.Δ. και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Είμαι διευθυντής της γυναικολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Φλώρινας. Εγώ τον κ. Μ.......... και τη γυναίκα του δεν τους είδα καθόλου. Πήγαν στον κ. Σ........ ο οποίος εξέτασε την κ. Μ.............., της έκανε υπερηχογράφημα, και διαπίστωσε την εγκυμοσύνη. Στη συνέχεια ο κ. Μ.................... πήγε στον κ. Ζούμπο αν και ήξερε ότι δεν δίνει αναισθησία σε τέτοιες περιπτώσεις. Έπρεπε να έρθει σ' εμένα σαν υπεύθυνο του τμήματός μου να του εξηγήσω τη διαδικασία εισαγωγής της συζύγου του στο Νοσοκομείο. Το Τμήμα μου μπορεί να είναι το μόνο, που δεν διακόπτει την κύηση στην Ελλάδα. Στις περιπτώσεις που πρέπει να διακοπεί η κύηση για διάφορους ιατρικούς λόγους ο κ. Ζούμπος δίνει αναισθησία, όπως και η κ. Β.............. Εξυπηρετούν μέρα νύχτα. Για μία διακοπή κύησης τίθεται θέμα συνείδησης το οποίο επικαλούμαι κι εγώ.
Η κ. Μ................ δεν πήγε στα εξωτερικά Ιατρεία να βγάλει κάρτα να περάσει η εισαγωγή της στα Βιβλία του Νοσοκομείου να συζητήσει στη συνέχεια την περίπτωσή της με τον γυναικολόγο να κάνει τις αιματολογικές εξετάσεις που απαιτούνται να τις δει στη συνέχεια ο αναισθησιολόγος και αν έπρεπε να γινόταν πρόγραμμα χειρουργείου, να οριζόταν ο γιατρός. Το πρόγραμμα για το χειρουργείο το υπογράφω εγώ. Τoν φάκελλο μαζί με όλες τις εξετάσεις το πρόγραμμα τον μελετάει ο αναισθησιολόγος ύστερα αποφαίνεται για τον αν πρέπει να γίνει η επέμβαση ή όχι. Ο κ. Μ........... πήγε την γυναίκα του στο Νοσοκομείο παρακάμπτοντας την διαδικασία, και βρήκε τον κ. Ζούμπο στον διάδρομο. Ο κ. Ζούμπος αρνήθηκε την αναισθησία πριν ακόμα γεννηθεί η υποχρέωσή του να την δώσει. Εμένα δεν μου είπε τίποτα ο κ. Μ............ Δεν ήρθε καθόλου σ' επαφή μαζί μου. Τις ηθελημένες διακοπές κύησης τις αρνείται ο κ. Ζούμπος, τις ιατρικές τις παραδέχεται και δίνει αναισθησία. Από παιδιά γνωριζόμαστε. Προβάλλει θέμα συνειδήσεως όπως προβάλλω κι εγώ, αλλά όχι στον βαθμό αυτό. Το υπερηχογράφημα δείχνει ότι υπάρχει
κύηση, εγώ δεν το είδα ο κ. Μ........ είπε ότι ήταν στην 6η ή 7η εβδομάδα. (Επεδείχθη από τους συνηγόρους της υπεράσπισης των κατηγορουμένων έμβρυα). Από τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη είναι ζων οργανισμός. Δεν είναι ποτέ σίγουρο πότε είναι το τέλος της 12ης εβδομάδας κυήσεως. Ο γιατρός δεν μπορεί να δώσει ούτε ευθανασία ούτε να κάνει την άμβλωση. Είναι αντίθετο με την συνείδηση. Πριν γίνει η απαραίτητη προδικασία εισαγωγής η συζήτηση δεν είναι σοβαρή.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Μ............ του Ι........, γεννήθηκε στον Λ........... κατοικεί στη Φλώρινα, είναι 38 χρονών και το επάγγελμά του είναι ιατρός - γυναικολόγος, Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς, ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 του Κ.Ποιν.Δ. και όταν εξετάσθηκε κατέθεσε τα εξής: Ο κ. Μ.......... ήταν υπάλληλος του Νοσοκομείου και σαν γνωστός ήρθε με την γυναίκα του, την εξέτασα και με τον υπέρηχο διαπίστωσα ότι ήταν έγκυος στην 7η περίπου εβδομάδα. Τότε σχηματίζεται η καρδιά του εμβρύου. Ο Νόμος δεν μας υποχρεώνει να κάνουμε την έκτρωση, απλά την επιτρέπει. Του είπα να βρει αναισθησιολόγο. Γύρισε και μου είπε ότι δεν δίνει ο κ. Ζούμπος αναισθησία. Κανονικά έπρεπε να περάσει από τα εξωτερικά ιατρεία, να την εξετάσει ο γυναικολόγος και στη συνέχεια να μπει στην κλινική. Εκεί θα γίνουν οι αιματολογικές εξετάσεις ακτινογραφία θώρακος, καρδιογράφημα, να κάνει τεστ Παπανικολάου, και στη συνέχει να γραφεί στο πρόγραμμα να σταλεί αυτό στο χειρουργείο να το δουν οι αναισθησιολόγοι και να πουν αν δίνουν αναισθησία, και στη συνέχεια να εξετάσουν και αυτοί τη γυναίκα. Ο αναισθησιολόγος αποκτά αρμοδιότητα αφού γίνουν όλες αυτές οι εξετάσεις, από το σημείο αυτό γεννάται η νομική του υποχρέωση. Στην περίπτωση αυτή δεν τηρήθηκε όλη αυτή η διαδικασία. Ο κ. Ζούμπος έχει πάγια θέση στο θέμα αυτό. Δεν δίνει αναισθησία για διακοπή κύησης για θρησκευτικούς λόγους. Όταν δεν γίνεται στο Νοσοκομείο η άμβλωση, αναγκάζονται οι ιδιώτες να πάνε έξω και να πληρώσουν. Δεν το κάνει σκόπιμα ο κ. Ζούμπος αυτό. Στην Ελλάδα είναι πολλοί γυναικολόγοι
που δεν κάνουν εκτρώσεις. Στα 100.000 παιδιά που γεννούνται στην Ελλάδα γίνονται
450.000 εκτρώσεις. Ο Νόμος αυτός που ψηφίστηκε δεν πρόλαβε τίποτα. Οι εκτρώσεις γίνονται ούτως ή άλλως και μάλιστα πρόχειρα. Ο κ. Ζούμπος δεν μπορεί να το κάνει. Πιστεύει πολύ. Στο Νοσοκομείο της Φλώρινας δύο είναι οι αναισθησιολόγοι και αυτοί δεν δίνουν αναισθησία και έτσι όλες οι γυναίκες οδηγούνται έξω. Είμαι εδώ στη Φλώρινα 3 χρόνια. Μέχρι τώρα δεν στείλαμε στο χειρουργείο πρόγραμμα διακοπής της κύησης. Αν έκαναν όλοι οι γιατροί αυτό που κάνει ο κ. Ζούμπος, για την Ελλάδα θα ήταν καλλίτερα.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Αυγουστίνος Καντιώτης Μητροπολίτης Φλώρινας γεννήθηκε στον Λευκώνα Πάρου кατοικεί στη Φλώρινα Έλληνας και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους δεν συγγενεύει με αυτούς και αφού κλήθηκε να ορκιστεί κατά το άρθρο 218 του Κ.Ποιν.Δ. απάντησε ως εξής: σέβομαι τα Δικαστήρια της Πατρίδας μου, αλλά δεν μπορώ να ορκισθώ, "τηρώ το μη ομόσαι όλως", δεν μπορώ να το παραβώ. Η άμβλωση είναι τo στυγερώτερο έγκλημα. Στη Φλώρινα κάμαμε αγώνες όταν επρόκειτο να ψηφισθεί αυτός ο νόμος, ο οποίος είναι αντισυνταγματικός. Από τη Φλώρινα πρέπει να αρχίσει αυτός ο αγώνας. Ο Νόμος των εκτρώσεων είναι αντισυνταγματικός και πρέπει να καταργηθεί. Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. Ζούμπο για την πράξη του. Η συνείδηση είναι ανωτέρα όλων των νόμων. Η έκτρωση είναι μεγάλο έγκλημα, είναι φοβερό πράγμα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε νέους δεν έχουμε παιδιά. Να βοηθήσετε εσείς το Δικαστήριο της Φλώρινας να κηρυχθεί αυτός ο νόμος αντισυνταγματικός. Να καταργηθεί, όπως καταργήθηκε και στη Γερμανία.
Στο σημείο αυτό διαβάσθηκαν τα εξής έγγραφα: Τα προσκομιζόμενα από το Νοσοκομείο έγγραφα και καταστάσεις και οι προσκομιζόμενες φωτογραφίες.
Στη συνέχεια παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας υπεράσπισης ο οποίος αφού ρωτήθηκε
αποκρίθηκε ότι ονομάζεται Ψαρουδάκης Νικόλαος δικηγόρος Αθηνώνπρώην Πρόεδρος της "Χριστιανικής Δημοκρατίας" Έλληνας και Χ.Ο. τους κατηγορούμενους γνωρίζει και δεν συγγενεύει με αυτούς, ορκίσθηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 του Κ.Ποιν. Δ. και εξετασθείς κατέθεσε: Το έθνος διέρχεται κρίση υπογεννητικότητας και θα πρέπει η Πολιτεία να μεριμνήσει. Πολλά σχολεία κλείνουν. Ο Νόμος αυτός που επιτρέπει τις εκτρώσεις ανοίγει την πόρτα για να σκοτώνονται τα παιδιά. Σαν Βουλευτής τότε εργάσθηκα να μην ψηφισθεί αυτός ο Νόμος. Ενώ ο κ. Παπανδρεου μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα εισάγει τον Νόμο για ψήφιση, αλλά δεν το έκανε, το έφερε να συζητηθεί σε ημερήσια διάταξη. Στη συνέχεια πήγα στον κ. Αλευρά. Τελικά ψηφίσθηκε. 'Ηταν οδηγία της Ε.Ο.Κ. Αν είναι αυτά τα καλά της Ε.Ο.Κ. τί τα θέλουμε; Πάνω στο θέμα αυτό έχω γράψει πολλά βιβλία. Βεβαίως και να αθωωθεί ο κατηγορούμενος, αλλά θέλει η συνείδησή του να τον δικαιώσει. Μετά τις 12 εβδομάδες λέει ο νόμος είναι φόνος. Ποιός θα μας πει και θα μας βεβαιώσει πότε είναι 12 εβδομάδες και ένα λεπτό και τι μεσολαβεί σε αυτό το λεπτό. Αυτό το ερώτημα έθεσα και στη Βουλή και κανένας δεν απάντησε. Από τη στιγμή της σύλληψης είναι άνθρωπος. Ολοκληρώνεται σε όλη του τη ζωή, και εξελίσσεται. Ο Νόμος αυτός είναι αντίχριστος είναι παράβαση του Νόμου του Θεού. Το "ου φονεύσεις" ισχύει πάντοτε και όχι υπό προϋποθέσεις. Καλύτερα ανάπηρος και στην Βασιλεία του Θεού παρά υγιής και στο σκοτάδι. Οι αμβλώσεις είναι μία πληγή. Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια και είμαι το 4о από τα 7 παιδιά. Ο κατηγορούμενος είναι άξιος συγχαρητηρίων, στη σημερινή εποχή που καταπατούνται όλες οι αξίες. Ο Νόμος των ανθρώπων και ο Νόμος του Θεού λένε το "ου Φονεύσεις". Το Σύνταγμα παίρνει κύρος από το όνομα της Αγίας Τριάδος. Πρώτα είναι ο Νόμος του Θεού και μετά της Πολιτείας. Θα πρέπει και ο Νομοθέτης να σέβεται το Νόμο του Θεού. Δεν θα πρέπει να γίνονται οι αμβλώσεις, αλλά θα πρέπει να λύνεται και το πρόβλημα των Πολυτέκνων. Δώστε μήνυμα με την απόφασή σας αυτή, ότι δεν περνάει Νόμος σε βάρος της συνείδησης του λαού. Εκφυλίστηκε η Ελλάδα. Η δειλία είναι μεγάλο αμάρτημα. Δείλιασαν οι Βουλευτές μας και δεν ήρθαν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο αυτό. Ήρθαν μόνο 14.·Το Δ/ριο της Γερμανίας ακύρωσε τον Νόμο περί αμβλώσεων. Το έγκλημα αυτό είναι η χειρότερη μορφή ανθρωποκτονίας στη σφαίρα της ανθρωποκτονίας: Η παιδοκτονία.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας, ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις αποκρίθηκε ότι ονομάζεται Καρακατσάνης Κωνσταντίνος καθηγητής της Πυρηνικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Έλληνας και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς, και ζήτησε από το Δικαστήριο να μην τον υποχρεώσει να ορκισθεί στο Ιερό Ευαγγέλιο γιατί δεν του το επιτρέπουν οι Θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Κατόπιν τούτου επετράπη στον μάρτυρα να δώσει τον όρκο που προβλέπεται από το άρθρο 220 παρ. 2 Κ.Ποιν.Δ. τον οποίο έδωσε επικαλούμενος την τιμή και την συνείδησή του, και στη συνέχεια κατέθεσε: Εξεπλάγην όταν άκουσα για την παραπομπή των συναδέλφων. Προέχει η Ιατρική συνείδηση και της θρησκευτικής. Η εγκυμοσύνη δεν είναι ασθένεια, ούτε η εγκυμονούσα είναι ασθενής. Δεν υπάρχει γιατρός που πιστεύει ότι δεν υπάρχει άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψης. Το 1986 όταν επρόκειτο να υπογράφει ο Νόμος για τις αμβλώσεις, πολλοί γιατροί πανεπιστημιακοί πάνω από 100 υπέγραψαν κείμενο που θεωρείται ιστορικό (ανάγνωσε παραγράφους από το κείμενο αυτό ο μάρτυρας). Η παγκόσμια Ιατρική συνείδηση είναι η διατήρηση και η προαγωγή της υγείας του ανθρώπινου όντος. Θα πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι οι γιατροί ν' αποφασίσουν για την παροχή ή μη αναισθησίας, στο θέμα των αμβλώσεων, όπως λέει και η διακήρυξη της Γενεύης του 1948. Η παγκόσμια ένωση με διακήρυξή της στο Όσλο λέει να αφήνεται ελεύθερος ο γιατρός ν' αποφασίσει, όπως σελίδα 19 του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν ιδρύματα της εκκλησίας και άλλων Οργανώσεων που βοηθάνε τις μητέρες ακόμα και τις άγαμες. Στην Δανία ψηφίσθηκε νόμος που επιτρέπει την ευθανασία. Μήπως κάποια άλλη μέρα κληθείτε να κρίνετε γιατρό που δεν έδωσε ευθανασία; Επιστημονικά η ζωή αρχίζει από τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη. Μετά τα δύο χρόνια της ζωής του λειτουργούν τα υγιή αντανακλαστικά του παιδιού. Το κείμενο αυτό των γιατρών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στάλθηκε σε όλους τους αρμόδιους φορείς. Ο Νόμος αυτός περί εκτρώσεων ήθελε να προλάβει και να προστατέψει την υγεία των γυναικών αλλά απέτυχε. Αντιδρά το έμβρυο όταν γίνεται η έκτρωση. Προσπαθεί να προφυλαχθεί στην μήτρα της γυναίκας. Είναι φόνος. Είναι ανθρωποκτονία.
Παρουσιάσθηκε άλλη μάρτυρας η οποία σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Σπυροπούλου Ελένη Προϊστάμενη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Ελληνίδα και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορουμένους και δεν συγγενεύει με αυτούς και ζήτησε από το Δικαστήριο να μην την υποχρεώσει να ορκισθεί στο Ιερό Ευαγγέλιο γιατί δεν της το επιτρέπουν οι Θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Κατόπιν τούτου επετράπη στην μάρτυρα να δώσει τον όρκο που προβλέπεται από το άρθρο 220 παρ. 2 Κ.Ποιν.Δ. τον οποίο έδωσε επικαλούμενη την τιμή και την συνείδησή της και εξετασθείσα κατέθεσε: Η άμβλωση είναι φόνος. Πώς να διδάξεις να μη διακυβεύεται η ζωή των ανθρώπων τη στιγμή που επιτρέπεται η άμβλωση; Ο Νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός και αντίθετος με την Χριστιανική Πίστη, και την συνείδηση. Δεν συμβιβάζεται από τη μια μεριά να προστατεύεται η υγεία των ανθρώπων και από την άλλη να κάνουμε άμβλωση. Έχουμε αρχίσει πρόγραμμα ενημέρωσης του κοινού. Σε λίγα χρονιά θα ενημερωθεί ο κόσμος. Διατρέχει η Ελλάδα να γίνει χώρα γέρων.
Παρουσιάστηκε άλλος μάρτυρας ο οποίος σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Σωτήριος Παρδάλης ,είναι Πρόεδρος των Πολυτέκνων Φλώρινας κάτοικος Φλώρινας Έλληνας και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς, ζήτησε από το Δικαστήριο να μην τον υποχρεώσει να ορκισθεί στο Ιερό Ευαγγέλιο γιατί δεν του το επιτρέπουν οι Θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Κατόπιν τούτου επετράπη στον μάρτυρα να δώσει τον όρκο που προβλέπεται από το άρθρο 220 παρ. 2 Κ.Ποιν.Δ. τον οποίο έδωσε επικαλούμενος την τιμή και την συνείδησή του και εξετασθείς κατέθεσε: Είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων Φλώρινας, και Συνδικαλιστής. Αγωνιζόμεθα να καταργηθεί αυτός ο εθνοκτόνος Νόμος. Ο κύριος λόγος που γίναμε χώρα γερόντων είναι οι εκτρώσεις. Όσοι είναι μέλη του Συλλόγου μας έχουν την βοήθεια και την συμπαράστασή μας. Ζητάμε από το κράτος μέτρα υποδομής. Χαιρόμεθα για την στάση του κ. Ζούμπου και τις επόμενες μέρες σε ειδική γιορτή θα τον τιμήσουμε. Λυπούμαστε για τον συνάδελφο μηνυτή. Αν ερχόταν σ'εμάς θα τον αγκαλιάζαμε και θα τον βοηθούσαμε.
Παρουσιάσθηκε άλλος μάρτυρας, η οποία σε σχετικές ερωτήσεις απάντησε ότι ονομάζεται Δορκοφίκη Ειρήνη είναι δικηγόρος Αθηνών Ελληνίδα και Χ.Ο. γνωρίζει απλά τους κατηγορούμενους και δεν συγγενεύει με αυτούς ορκίστηκε στο Ιερό Ευαγγέλιο κατά το άρθρο 218 του Κ.Ποιν.Δ. και όταν εξετάσθηκε αποκρίθηκε: Είχε δίκιο ο κατηγορούμενος. Ο Νόμος περί εκτρώσεων είναι αντισυνταγματικός, αντιφεμινιστικός και δεν προστατεύει την υγεία της γυναίκας. Ο σκοπός των νόμων θα έπρεπε να είναι η προστασία της υγείας των ανθρώπων. Χωρίς αιτία σκοτώνουν τα παιδιά. Η έκτρωση είναι το κύριο αίτιο της υπογεννητικότητας. Σε 25 χρόνια θα είμαστε όλοι γέροι στην Ελλάδα σε 250 θα αφανισθούμε. Η ηθική κατάπτωση του 'Έλληνα έφερε αυτά τα αποτελέσματα. Σήμερα στην Ελλάδα είμαστε 3% πολύτεκνοι. Αφού δεν επιτρέπεται η ευθανασία, γιατί επιτρέπεται η άμβλωση. Είναι το ίδιο πράγμα. Εγώ είμαι πολιτικός και νομικός. Ο Νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός έτσι κρίθηκε και στην Αμερική, για άλλους λόγους όμως. Χρησιμοποιούν την επιστήμη σε βάρος μας. Αυτός ο νόμος είναι η ήττα του φεμινιστικού κινήματος.
Μετά ο Πρόεδρος κάλεσε τους κατηγορούμενους σε απολογία τους κατηγορούμενους οι οποίοι αρνήθηκαν την πράξη τους που τους αποδίδεται και είπαν ο 1ος: Στις 11 Απριλίου 1991 έξω από το χειρουργείο με βρήκε ο κ. Μ..... και μου είπε "επειδή έχω 5 παιδιά θα σε παρακαλέσω να δώσεις αναισθησία να κάνει η γυναίκα μου έκτρωση''. Αν θέλεις του είπα πήγαινε στην κ. Β......... Εγώ δεν μπορώ να κάνω φόνο. Έτσι έφυγε από εμένα. Δεν είχε βγει ούτε πρόγραμμα, ούτε η γυναίκα του εμφανίσθηκε. Αν έλεγα ότι δέχομαι, θα κινούνταν η διαδικασία, θα έμπαινε στο Νοσοκομείο. Φοβάμαι το Θεό. Ακούω το Νόμο του Θεού και όχι το νόμο των ανθρώπων. Ζω με το νόμο του Θεού. Από τον Νοέμβριο 1987 δεν μπορώ να κάνω έγκλημα. Το θεωρώ ανθρωποκτονία 100%, έγκλημα του σώματος και της ψυχής. Όταν διαγνωσθεί ότι το έμβρυο πάσχει από κάτι, θα αποφάσιζα όπως θα με φώτιζε ο Θεός, εκείνη την ώρα. Μπορεί να το έκανα μπορεί και όχι. Δεν μπορώ να κάνω αυτό το πράγμα. Αντιβαίνει στις θρησκευτικές μου αντιλήψεις. Δεν θα έβαζα την Νομική μου υποχρέωση πάνω από την Θρησκευτική. Η ψυχή μου και η συνείδησή μου δεν θα ησύχαζε. Όταν μαθαίνω ότι άλλοι κάνουν αυτή τη δουλειά φοβάμαι, πόσο μάλλον να το κάνω εγώ. Προσπάθησα να τον μεταπείσω και να τον προστατέψω να μη κάνει άμβλωση αλλά τίποτα.
Η 2η Κατηγορούμενη είπε: Την ημέρα εκείνη έλειπα σε άδεια. Τα γεγονότα τα έμαθα από συζητήσεις. Δεν είδα κανένα πρόγραμμα, ούτε ήρθα σε επαφή με τους γυναικολόγους. Αργότερα έμαθα ότι ο κ. Μ............. έκανε μήνυση και σ' εμένα. Μου φάνηκε ότι ήταν περήφανος για το ότι έκανε τη μήνυση, νόμιζε ότι έβαλε τους γιατρούς στη θέση τους. Εγώ ποτέ δεν αρνήθηκα να κάνω το καθήκον μου. Έχω κι εγώ ηθικές αρχές. Το 1986 ο κ. Ζούμπος έθεσε θέμα συνείδησης. Μου κάνει εντύπωση που έγιναν όλα αυτά την ημέρα που έλειπα και που δεν μου είπαν εμένα τίποτα οι γυναικολόγοι τις επόμενες
μέρες.
Ο Πρόεδρος ρώτησε τον Εισαγγελέα και τους διαδίκους με τελευταίους στη σειρά τους κατηγορούμενους αν θέλουν να κάνουν κάποια συμπληρωματική εξέταση ή εξήγηση και όταν αυτοί απάντησαν αρνητικά κήρυξε το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας.
Ο Εισαγγελέας πήρε και πάλι το λόγο και αφού ανέπτυξε την κατηγορία πρότεινε να κηρυχθούν αθώοι.
Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων πήραν το λόγο αφού ανέπτυξαν την υπεράσπισή τους ζήτησαν να κηρυχθούν αθώοι οι πελάτες τους.
Μετά το Δικαστήριο σε μυστική διάσκεψη που έγινε στην έδρα με την παρουσία και της Γραμματέας κατάρτισε την ταυτάριθμη απόφασή του την οποία ο Πρόεδρος αμέσως δημοσίευσε. Η απόφαση αυτή είναι η εξής:
ΣКЕПΤΙКΟ
Από όλη τη σχετική με την απόδειξη κυρία διαδικασία, τα έγγραφα που αναγνώστηκαν τις καταθέσεις στο ακροατήριο των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάστηκαν, την απολογία του κατηγορουμένου και από όλη τη συζήτηση της υπόθεσης αποδείχθηκαν τα εξής: Κατά τις 11-4-1991 ο Μ............., υπάλληλος του Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας, εισήγαγε τη σύζυγό του προς εξέταση στο γυναικολογικό τμήμα του Νοσοκομείου και με το σχετικό υπερηχογράφημα διαγνώσθηκε από το γυναικολόγο ιατρό Μ....... ότι αυτή διένυε το 2ο μήνα της κυήσεως. Αποφασισμένος ο Μ.......... να μην επιτρέψει τη γέννηση του παιδιού, επειδή είχε ήδη με τη σύζυγό του άλλα πέντε τέκνα και αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες διατροφής του, έχοντας και τη συγκατάθεση της συζύγου του, ερώτησε διερευνητικά τον ιατρό Μ......... αν μπορούσε η σύζυγός του να υποβληθεί σε άμβλωση στο Νοσοκομείο και έλαβε την απάντηση ότι θα έπρεπε να ερωτήσει τον παρέχοντα τις υπηρεσίες του στο Νοσοκομείο ως αναισθησιολόγο ιατρό, πρώτο κατηγορούμενο, αν θα συμπράξει σ' αυτή την άμβλωση, ενόψει του ότι ήταν γνωστή στους εργαζομένους στο Νοσοκομείο η τηρούμενη από τον κατηγορούμενο τακτική να μην συμπράττει αδιακρίτως σε αμβλώσεις, για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως, έστω και αν ο νόμος παρέχει τέτοιο δικαίωμα στις εγκυμονούσες που δεν έχουν συμπληρώσει τη δωδεκάτη εβδομάδα της κυήσεως (άρθρο 304 παρ. 4α του Π.Κ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του ν.1609/1936). Ο Μ............ απευθύνθηκε στον πρώτο κατηγορούμενο και του ζήτησε να συμπράξει ως αναισθησιολόγος στη Χειρουργική επέμβαση τεχνητής διακοπής της κύησης της συζύγου του και όπως αναμενόταν έλαβε αρνητική απάντηση με την επιγραμματική φράση "εγώ δεν κάνω έγκλημα". Η δεύτερη κατηγορούμενη, επίσης αναισθησιολόγος ιατρός του ιδίου Νοσοκομείου και προϊσταμένη του Τμήματος, απούσιαζε με άδεια κατά την 11-4-1991 και δεν ανευρέθηκε να ερωτηθεί από τον Μ. Μητρόπουλο, την επομένη δε που επέστρεψε στην εργασία της διαμήνυσε στον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. του Νοσοκομείου Χ......
που απευθύνθηκε σ' αυτή κατά παράκληση του Μ........., ότι την παροχή αναισθησίας για ανάλογες περιπτώσεις είχε αναλάβει ο πρώτος κατηγορούμενος συνάδελφός της.
Διαβλέποντας το ανέφικτο πραγματοποίησης της επέμβασης στο Νοσοκομείο ο Μ......... με τη σύζυγό του απευθύνθηκαν σε ιδιώτη ιατρό, που πραγματοποίησε τελικά τη χειρουργική επέμβαση. Κατά τον εσωτερικό κανονισμό του Νοσοκομείου Φλώρινας, για την εκτέλεση μιας χειρουργικής επέμβασης διακοπής της κύησης, έπρεπε η ενδιαφερομένη έγκυος γυναίκα να υποβληθεί προηγουμένως σε μία σειρά ιατρικών εξετάσεων με αρχή στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου και στη συνέχεια στο αιματολογικό, καρδιολογικό τμήμα κλπ., ώστε να διαπιστωθεί η ετοιμότητα της προς εισαγωγή στο χειρουργείο και εφόσον υπήρχε και η σχετική γνωμάτευση του Γυναικολογικού Τμήματος περιλαμβανόταν στο καταρτιζόμενο πρόγραμμα χειρουργικών επεμβάσεων, το οποίο εγνωστοποιείτο στους κατηγορούμενους αναισθησιολόγους. Από τη γνωστοποίηση αυτού του προγράμματος χειρουργείου ανέκυπτε η υποχρέωση των κατηγορουμένων να παράσχουν τις υπηρεσίες τους διακριβώνοντας απ' την πλευρά της ειδικότητάς τους τα ενδεχόμενα προβλήματα κάθε ατομικής περίπτωσης κατόπιν εξετάσεως των υποψηφίων να χειρουργηθούν και παρέχοντας νάρκωση πριν από τις χειρουργικές επεμβάσεις. Η άρνηση παροχής υπηρεσιών από τους αναισθησιολόγους ιατρούς στη διαδικαστική αυτή φάση εκδηλωνόμενη θα ερχόταν κατ' αρχήν σε αντίθεση με το υπηρεσιακό καθήκον τους.
Η ενδιαφερόμενη να υποβληθεί σε τεχνητή διακοπή της κυήσεώς της σύζυγος του Μ......... όμως, καθ' υπόδειξη προφανώς του τελευταίου, που απέβλεψε στην εξασφάλιση βεβαιότητας για τη σύμπραξη αναισθησιολόγου, εκτός από την εξέτασή της στους υπερηχογράφους του Νοσοκομείου, σε καμμία άλλη ενέργεια δεν προέβη, ήτοι δεν υποβλήθηκε στις προδιαγραφόμενες με τον Κανονισμό του Νοσοκομείου ιατρικές εξετάσεις, για να αποφασισθεί αρμοδίως αν και πότε έπρεπε να χειρουργηθεί, ώστε να ανακύψει ζήτημα αναζήτησης αναισθησιολόγου ιατρού (βλ. σχετική, και υπ' αριθ. πρωτ.1062/1993 έγγραφο του Δ/ντη του Γεν. Νοσοκομείου Φλώρινας). Με βάση αυτά τα περιστατικά δεν ανέκυψε νομική υποχρέωση των κατηγορουμένων να συμπράξουν ως αναισθησιολόγοι ιατροί στην επιτρεπτή κατά νόμο τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης της συζύγου του μηνυτή Μ. ............, καθ' όσον αφενός μεν δεν ζητήθηκε
αυτό από την κυοφορούσα που έπρεπε να συναινέσει στην άμβλωση άρθρο 304 παρ.4 Π.Κ.) και αφετέρου δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη από τον κανονισμό του Νοσοκομείου διαδικασία εισαγωγής της ενδιαφερομένης από τα εξωτερικά ιατρεία και διοικητικής καταγραφής της υποβολής της στις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις, απ' τις οποίες θα κρινόταν η ετοιμότητά της να χειρουργηθεί και αναγραφή της στον οικείο προγραμματισμό χειρουργικών επεμβάσεων. Η προκαταβολική άρνηση του πρώτου κατηγορουμένου όταν και αν εν καιρώ του ζητείτο αυτό αρμοδίως, πέραν του ότι δεν ενέχει καθεαυτή ούτε τα στοιχεία της απόπειρας να παραβεί αντικειμενικώς το καθήκον της υπηρεσίας του, οφειλόταν στη σύγκρουση του υπηρεσιακού καθήκοντος του με τη βαθειά θρησκευτική πεποίθησή του ως ορθοδόξου Χριστιανού που του απαγορεύει να συμπράττει σε τέτοιου είδους μη ιατρικώς ή ηθικώς ενδεδειγμένες αμβλώσεις (επιτρεπόμενες κατά νόμο μέχρι τη 12η εβδομάδα της κυοφορίας), τακτική την οποία συστηματικώς ακολουθεί κατά τη θητεία του στο Νοσοκομείο ως αναισθησιολόγου ιατρού. Με τη σύγκρουση αυτή καθηκόντων ο κατηγορούμενος περιήλθε σε ηθική αμηχανία περί του πρακτέου, που αποτελεί ιδιότυπη μορφή ανθρωπίνως μη φευκτού της υπαιτιότητας και αίρει τον καταλογισμό (βλ. Ν.Χωραφά Ποιν. Δικ. Γεν. Μερ. Εκδ. 1966 παρ.58 II.Α και 80.Ι). Κατά συνέπεια πρέπει οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν αθώοι.
Εξάλλου ο αυτοτελής ισχυρισμός των κατηγορουμένων περί αντισυνταγματικότητας της διάταξης του άρθρου 304 παρ. 4α του Π.Κ., όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση από το άρθρο 2 του ν. 1609/1986, πρέπει κατά την πλειοψηφούσα γνώμη δύο μελών του Δικαστηρίου αυτού να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθ' όσον ανεξάρτητα από την αμφίβολη ηθική βάση της ανωτέρω διατάξεως, δεν αντιβαίνει αυτή σε καμμία συγκεκριμένη διάταξη του ισχύοντος Συντάγματος, το οποίο σημειωτέον δεν περιέχει
αποτρεπτική για τον κοινό νομοθέτη κατευθυντήρια διάταξη περί λήψης μέτρων αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας. Αν και κατά τη γνώμη ενός μέλους του Δικαστηρίου η ανωτέρω διάταξη είναι αντισυνταγματική και θα έπρεπε να μην εφαρμοσθεί αυτή και να κηρυχθούν αθώοι οι κατηγορούμενοι γι' αυτό το λόγο.
Επειδή από την ίδια παραπάνω αποδεικτική διαδικασία του Δικαστήριο δεν πείσθηκε ότι ο μηνυτής από δόλο ή βαρεία αμέλεια κατάγγειλε τους κατηγορούμενους πρέπει να απαλλαγεί από τα δικαστικά έξοδα και τέλη, τα οποία βαρύνουν το Δημόσιο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με παρόντες τους κατηγορούμενους 1)Ιωάννη Λάμπρου Ζούμπο και 2) Ελένη .......... κατοίκους Φλώρινας.
Κηρύσσει αυτούς αθώους
του ότι στο Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας στις 11 Απριλίου 1991 και 12 Απριλίου 1991 οι πρώτος και δεύτερη αντίστοιχα, αναισθησιολόγοι γιατροί, από πρόθεση παρέβηκαν το καθήκον της υπηρεσίας τους με σκοπό να βλάψουν άλλον. Πιο συγκεκριμένα στους προαναφερόμενους χρόνους και κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους στο Νοσοκομείο Φλώρινας, αρνήθηκαν ως αναισθησιολόγοι γιατροί να χορηγήσουν νάρκωση στη σύζυγο του Μ........................., η οποία διένυε τον 2ο μήνα κυήσεως προκειμένου οι γυναικολόγοι να προβούν σε έκτρωση.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε αμέσως στο ακροατήριο σε δημόσια
συνεδρίαση.
Φλώρινα 9-6-1993
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!
