Μερικά πράγματα δεν θα χρειαζόταν να λέγονται διότι, θεωρείται, πως οι επίσκοποι της Εκκλησίας βρίσκονται «επί σκοπόν», για να βλέπουν, να αντιλαμβάνονται και να ενημερώνουν το ποίμνιό τους.
Φτάσαμε όμως σε εκείνο που είχε συμβεί στην παλαιά διαθήκη (Αριθμ. 22, 22-35), όταν ο «προφήτης» Βαλαάμ αντί να αποπέμψει τους απεσταλμένους του Βαλάκ, που του έστειλε δώρα προκειμένου να καταρασθεί τον λαό του Θεού, εκείνος επειδή προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, χρειάστηκε να ομιλήσει ο γάιδαρός του! Και ενώ υποτίθεται ότι ο Βαλαάμ ήταν αυτός που έβλεπε τον Θεό και μιλούσε εξ Ονόματος Του, τελικά αντί του «προφήτου» ομίλησε ο γάιδαρός του, διότι αυτός ήταν, «ο αληθώς ορών». Ομολογουμένως, έχει βαρύ τίμημα η απόφαση σε κρίσιμες στιγμές. Και είναι επιλογή ευθύνης, ο Ποιμένας της Εκκλησίας όταν αντιληφθεί να χειμάζεται το λογικό του ποίμνιο να πάρει θέση. Αν ενημερώσει, θα προκληθεί βέβαια σάλος. Κάποιοι, “καθώς πρέπει” θα σκανδαλισθούν. Ίσως, να θεωρηθεί και τρελός. Είναι δύσκολο να καταγγείλει την παρανομία την ώρα που άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Να σιωπήσει πάλι, για να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τους άλλους και έτσι τους φέρει σε δύσκολη θέση… σηκώνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη, διότι δεν ξεκαθάρισε την θέση του στην ύπουλη συνοδική εισβολή και την επίσημη αναγνώριση της αίρεσης ως Εκκλησίας, αυτό είναι χειρότερο. Ισχύει, λοιπόν, και εδώ η αρχή “το μη χεῑρον βέλτιστον”. Και το κυριότερο, βέβαια, είναι πλέον θέμα συνείδησης.
Πάντοτε ήθελε ανδρεία, ήθελε και σθένος, να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία που δεν γνωρίζεις και πώς θα βγεις. Έπρεπε να αποδείξεις αυτό που λες. Σήμερα όμως υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα, η εικόνα από τα βίντεο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο που μιλούν από μόνα τους. Υπάρχουν επίσης και ηχογραφήσεις και μαρτυρίες και γραπτές δηλώσεις. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι δεν γνωρίζεις. Αν δεν γνωρίζεις και σε πληροφορούν άλλοι, όμως εσύ δεν θέλεις να ενημερωθείς αλλάζει το πράγμα. Τότε τοποθετείσαι πλέον, έστω και αν δεν θέλησες να πάρεις θέση με δηλώσεις. Δεν είναι, δηλαδή, πλέον ζητούμενο αν η αίρεση επισημοποιείται με τις κινήσεις του Πατριάρχη. Δεν τίθεται θέμα περί αποδείξεων διότι αυτές υπάρχουν αλλά φτάνουμε στο “διά ταῦτα”, πώς θα τοποθετηθεί ο επίσκοπος, ο ιερέας και βέβαια ο κάθε πιστός απέναντι στην παρανομία! Γράφει ο άγιος Γέροντας Παΐσιος «Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευθούν οι άλλοι και θα πουν “ ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν επομένως είναι με το μέρος μας∙ συμφωνούν μαζί μας”. Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς θα γίνει μεγαλύτερο κακό».
Αντί λοιπόν να σχολιάζουν -εκ του προχείρου- όσοι τώρα συμβιβάζονται με την αίρεση και επιρρίπτουν ευθύνες σε όσους ενημερώνονται και ενημερώνουν, εκείνους που πραγματικά έχουν την πρόθεση να μάθουν, ας αναλογισθούν αν πραγματικά ενημερώνονται και από ποιους! Και πόση πληρότητα μπορεί να έχει μια ενημέρωση που δεν στηρίζεται στην προσωπική έρευνα, αλλά είναι σκόρπιες θέσεις του περιβάλλοντός τους που εκφράζουν μόνο εκείνους που τις μεταφέρουν (ταχυδρόμους). Έπειτα απ’ αυτό έχουν την απαίτηση να είμαστε τόσο αφελείς, ώστε να υπακούμε σε όλη αυτή την σκηνοθεσία που είναι σκέτο θέατρο; ΟΧΙ! Ο λόγος των αποστόλων «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ.5,29) εισάγει και σήμερα την έννοια της κακής υπακοής και της αγίας ανυπακοής και σαφώς ορίζει, ότι όταν αυτά που εντέλλονται οι άνθρωποι είναι αντίθετα με το θέλημα του θεού, έστω και αν είναι εκκλησιαστικοί ταγοί, δεν υπακούμε στις εντολές τους! Στις δε Διαταγές των Αγίων Αποστόλων επισημαίνεται : «Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε,λέγει γὰρ καὶ Θεός... Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς...ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» ( Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄). Καθημερινά αναρτώνται στο διαδίκτυο άρθρα, σχόλια που αφορούν την Σύνοδο που συγκλήθηκε. Αναρωτιέμαι, μελέτησαν οι επίσκοποί μας την έκθεση και το υπόμνημα του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας που αφορούσαν από τότε την Σύνοδο που έμελλε να συγκληθεί; Στον εκκλησιαστικό τύπο, επίσης, δημοσιεύονται θέσεις ακόμη και πραγματείες που όσοι τις υποστηρίζουν, τουλάχιστον, κοπιάζουν προκειμένου να ενημερωθούμε. Όταν κανείς δεν ενημερώνεται στοιχειωδώς και ακούει μόνο τα σχόλια του περιβάλλοντος του, που κατά κανόνα είναι άνθρωποι που έχουν φιλοδοξίες και σιτίζονται στα επισκοπικά τραπέζια κουνώντας τα κεφάλια, στις τεκμηριωμένες τοποθετήσεις που γίνονται, γελώντας ειρωνικά, μόνο και μόνο από ανθρωπαρέσκεια, επαναπαύοντας έτσι τον λογισμό τους, τότε πώς μπορεί να βλέπουν με διαύγεια και να αξιολογούν σωστά; Είναι εύκολο να καπακώνουμε τους άλλους επειδή έχουν διαφορετική θέση, αναλογισθήκαμε όμως ότι ενεργούμε έτσι επειδή μας διακατέχει το βόλεμα; Η Εκκλησία οπωσδήποτε δεν θα χαθεί, διότι ο Κύριος το είπε: «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Αυτό όμως μας δικαιολογεί να επαναπαυόμαστε και να θεωρούμε ότι όλα πηγαίνουν καλά; Έτσι ενεργούσαν οι άγιοι Πατέρες; Αντί να δούμε ποιό είναι εκείνο που έκαναν οι ομολογητές της Πίστεως και ποιο είναι το εφικτό την ώρα τούτη, τί μπορεί να γίνει πρακτικά, πριν την μάχη ακόμη παραδοθήκαμε στον εχθρό;
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι άγιοι στην Πατέρες στην διαχρονική πορεία της Εκκλησίας, όπως μας διασώζει η Ιερά Παράδοση και πληροφορούμαστε από την εκκλησιαστική ιστορία, χρησιμοποιούσαν τον αναθεματισμό ως μέσο για την θεραπεία από την αίρεση προκειμένου να σωθεί τελικά ο αιρετικός, συνειδητοποιώντας την πλάνη του, αλλά και για να μην παρασυρθούν μέλη της Εκκλησίας από τον αιρεσιάρχη. Δεν λέμε, ότι πρέπει να έχουμε ιστορική μνήμη και να διδασκόμαστε από όσα έχουν γίνει; Ας σκεφθούμε λοιπόν, κάτω από ποιές συνθήκες αγωνίσθηκαν οι προηγούμενοι Πατέρες. Είχαν τότε οι άγιοι ανθρωπίνως τα μέσα να αντισταθούν; Είχαν βοήθεια; Και όμως τα κατάφεραν! Γιατί; Διότι το είδαν το θέμα πνευματικά . Είδαν τι θέλει ο Θεός, και οπωσδήποτε, βρέθηκαν κάποιοι άγιοι γεροντάδες να τους εμψυχώσουν για να αντισταθούν όπως και στην περίπτωση του Μεγάλου Αθανασίου, ο άγιος Αντώνιος.
Ο καθένας στο πόστο του ας αναλογισθεί την ευθύνη που έχει. Αναρωτιέμαι πλέον με αυτά που γίνονται. Μήπως αμαρτάνουμε επεδή θέλουμε να κρατήσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας, εφ’ όσον θέλουν να μας τη νοθεύσουν με τον Οικουμενισμό; Ποιός αντιστέκεται, ποιός μιλά; Τί γεροντάδες είναι αυτοί που σιωπούν με όσα γίνονται; Οι ιερείς, οι πνευματικοί πάλι, που αποκοιμίζουν τα πνευματικά τους τέκνα, τί ευθύνη έχουν; Σύμπτωμα και αυτό της μεταπατερικής θεολογίας που επειδή δεν προτείνει την κάθαρση για φωτισμό έχει πλέον τον πνευματικό ναρκισσισμό της αυταρέσκειας σε ότι ενεργεί, έστω, και αν αυτό δεν είναι αρεστό στον Θεό. Ο ναρκισσισμός όμως αυτός στην πραγματικότητα κρύβει την ραθυμία που προέκυψε από την λήθη, την λησμονιά, των Αγίων Γραφών, των Ιερών κανόνων, των αγώνων των αγίων Πατέρων -ποιός τα μελετά πλέον αυτά;- αλλά και των υποσχέσεων που δώσαμε ενώπιον του ιερού θυσιαστηρίου. Τι λόγοι εκφωνήθηκαν στις χειροτονίες μας, τι δάκρυα; Τα λησμονήσαμε όλα, Κρίμα! Έγινε γνωστό τι είπε κάποιος πρωτοσύγκελος σε έναν επίτροπο «ποιοι είναι αυτοί που αντιδρούν; Ο Μάξιμος, ο Ιγνάτιος και ο Παΐσιος». Λες και το σωστό, η αλήθεια, είναι συνάρτηση του πλήθους! Αγνοούν ότι ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής είχε μείνει μόνος με τον υποτακτικό του και όταν του είπαν ποιά είναι η Εκκλησία απάντησε ευθαρσώς, εγώ με τον μαθητή μου τον Αναστάσιο. Αχ, πάτερ Αυγουστίνε! Πού είσαι να δεις τί γίνεται στην επαρχία που εσύ αγίασες! Πολύ γρήγορα οι κατέχοντες εκκλησιαστικά αξιώματα όχι μόνο σε λησμόνησαν αλλά και πολεμούν όσους -με την Χάρη του Θεού- θέλουν τουλάχιστον να κρατήσουν κάτι. Εύχεσθε αδελφοί μου να μην παρασυρθούμε. Να προσεύχεσθε! Ζητούμε την εν Χριστώ βοήθειά σας. Σε όλους δε εκείνους που θέλουν να μας χαρακτηρίζουν σχισματοποιούς απαντούμε: εσείς διαφοροποιηθήκατε από ό,τι μας παρέδωσε η Παράδοση της Εκκλησίας και ο Γέροντας μας! Και βέβαια, προτάσσουμε ως ασπίδα απέναντι στην σύγχρονη αίρεση των οικουμενιστών, και σε όσους πολύ αφελώς και δουλικώς υπέγραψαν τα κείμενα της ληστρικής συνόδου της Κρήτης, το λόγο του Αποστόλου Παύλου που είπε: «Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». ( Γαλ. 1 8-9). Φυσικά αυτοί ισχυρίζονται ότι κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Εμείς όμως ισχυριζόμαστε ότι δεν χτυπούν την αίρεση και τους λυκοποιμένες!
Πηγή: Θρησκευτικά
