Ο συνταγματάρχης ΠΒ Γεώργιος Παπαβασιλόπουλος
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1907, σπούδασε στο Γυμνάσιο στην πόλη του και εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από τους πρώτους, το 1926. Στη διάρκεια της φοίτησής του ήταν από τους πρώτους ευέλπιδες και αποφοίτησε το 1929 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πυροβολικού.
Το σάλπισμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 τον βρήκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ως διοικητή μοίρας ορεινού πυροβολικού. Είχε μεταβεί από τις 3 Σεπτεμβρίου 1940 στα Ιωάννινα, με το 21ο Σύνταγμα Πυροβολικού και του ανατέθηκε η υποστήριξη με πυρά της γραμμής άμυνας Καλπακίου.
Οι ιδιαίτερες διοικητικές του ικανότητες έκαναν τους αξιωματικούς και στρατιώτες της μοίρας του να είναι ένα σώμα και μια ψυχή, ενώ η έφεσή του στα μαθηματικά συνέβαλε στην άριστη οργάνωση των πυρών της μοίρας του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, όταν οι Ιταλοί εισέβαλαν στο ελληνικό έδαφος, να έλθουν αντιμέτωποι με τα πυρά της μοίρας Παπαβασιλόπουλου, όπως την αποκαλούσαν όλοι στο μέτωπο.
Ατνιγράφουμε από το βιβλίο του έφεδρου ανθυπολοχαγού Λευτέρη Ψαθά «Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41», εδόσεις Στοχαστής, ο οποίος υπηρέτησε στη μοίρα Παπαβασιλόπουλου:
«Ο Παπαβασιλόπουλος ατου ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41, ήταν στην άμυνα Καλπακίυ και έλαβε μέρος στις επιειρήσεις σε όλη τη διάρκεια του πολέμου….
….Για τη συμμετοχή του στις επιχειρήσεις των VΙΙΙ και ΙΙΙ Μεραρχιών, σαν διοικητής πυροβολαρχίας, μοίρας και ομάδας, εργάστηκε μ’ εξαιρετική ικανότητα και ιδιαίτερη δραστηριότητα και ανταποκρίθηκε με απόλυτη επάρκεια, ενημερότητα αι απόδοση στη διοίκηση της μονάδας, της οποίας τη μαχητικότητα διατήρησε μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων και σ’ όλες τις αποστολές: της πυροβολαρχίας, της μοίρας και της ομάδας.
Ανταποκρίθηκε με ψυχραιμία κα συνέπεια θετική στις αποστολές που του ανατέθηκαν στην κάθε μονάδα που διοικούσε.
Η ευστοχία των πυρών των μονάδων του είχε αποβεί παροιμιώδης.κάτοχοςστην εντέλεια των ζητημάτων βολής, κατηύθυνε τα πυρά της μονάδας του μ’ εξαιρετική δεξιότητα, ταχύτητα και ακρίβεια.
Είχε όλα τα ηθικά και ψυχικά προσότνα και τεράστια διοικητική και επαγγελματική ικανότητα. Μπορούσε να διοικεί τη μονάδα του και στις πιο δυσμενείς συνθήκες, διαθέτοντας, εκτός από τα’ άλλα του προσόντα, σύνεση, ψυχραιμία και τολμηρότατη ηγετική ικανότητα.
Με τη δράση των πυροβολαρχιών του συνέβαλε με επιτυχία στη διεξαγωγή των αμυντικών αγώνων της VΙΙΙης Μεραρχίας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της οργάνωσης και της προπαρασκευής των βολών των πυροβολαρχιών και της άριστης διευθυνσης των πυρών με θαυμαστή επιμέλεια. Έγινε η ψυχή της άμυνας στον τομέα αυτόν και ο τάφος στα μεγάλα σχέδια του άξονα.
Κατά τη σύμπτυξη της μεραρχία συνέβαλε με μεγάλη επιτυχία στην ανενοχλητη σύμπτυξη των φιλίων τμημάτων, μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων.»
Αυτά είναι λίγα από τη δράση του Παπαβασιλόπουλου στο μέτωπο, στην άμυνα του Καλπακίου.
Πολέμησε μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων, πάντα στην πρώτη γραμμή.
Στην Κατοχή συνεργάστηκεμε τον Τσιγάντε και στο στρατό της Μέσης Ανατολής. Δυστυχώς, αυτό το λιοντάρι του Καλπακίου, που κατατρόπωσε τους Ιταλούς με τα εύστοχα πυρά του, έπεσε νεκρός από «αδελφική» νάρκη. Ως αντισυνταγματάρχης, ενώ επέστρεφε από αναγνώριση, συμμετέχοντας με τη μονάδα του σε επειχειρήσεις εναντίον του «ΔΣΕ», το στρατιωτικό του όχημα έπεσε σε νάρκη, με αποτέλεσμα η πατρίδα να χάσει έναν από τους πιο έντιμους, ηθικούς, άξιους και εμπειροπόλεμους αξιωματικούς που διέθετε στις τάξεις του.
Η πατρίδα τον τίμησε με τα εξής μετάλλια και παράσημα:
Τέσσερις φορές με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας
Δυο φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως
Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων
Μετάλλιον Στρατιωιτκής Αξίας Γ΄ Τάξεως
Χρυσούν Σταυρόν του Γεωργίου του Α΄
Αργυρούν Σταυρόν του του Γεωργίου του Α΄
Χρυσούν Σταυρόν του Φοίνικος
Επίσης, το ΓΕΣ έδωσε το όνομά του στο στρατόπεδο της 651 ΑΒΥΠ, στον Άγιο Στέφανο Αττικής και σε τρατόπεδα στο Δρέπανο Κοζάνης και Νέα Πέραμο Αττικής.
Το άρθρο αυτό γράφτηκε ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμωσύνης σε ένα άξιο τέκνο της πατρίδας, έναν αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, που πολέμησε με θάρρος, τόλμη και αυταπάρνηση τον εχθρό στο Καλπάκι και στα μέτωπα του ελληνοϊταλικου πολέμου και έχσε τη ζωή του από χέρι «αδελφικό».
Αυτούς της ήρωες πρέπει να τιμά το Ελληνικό Έθνος και όχι τους αρνησιπάτριδες και τους επιβουλείς της πατρίδας μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
