Ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος χαρακτηρίζεται, από την γράφουσα, ως Μιλτιάδης του Καλπακίου. Ο αντιστράτηγος Κατσιμήτρος μεγαλούργησε στο Έπος του 1940 και στη συνέχεια συκοφαντήθηκε και φυλακίστηκε, όπως και ο μεγάλος Μαραθωνομάχος στρατηγός Μιλτιάδης.

Το Δομένικο Ελασσόνας είναι ένα από τα χωριά της πατρίδας μας, που μαρτύρησε την εποχή της γερμανικής και ιταλικής κατοχής και το οποίο, ενώ ξεχωρίζει για την μακραίωνα ιστορία του (6800 π.Χ. ως σήμερα), εν τούτοις παραμένει άγνωστο στους πολλούς Έλληνες -τους μακράν και τους εγγύς.

Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα συμβάντα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι βομβαρδισμοί κατά μεγάλων γερμανικών πόλεων αποφασίστηκαν από τους συμμάχους στο πλαίσιο της Επιχείρησης Αστραπόβροντο, προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση της ναζιστικής Γερμανίας και να ενισχυθούν οι επιθετικές ενέργειες των Σοβιετικών στο Ανατολικό Μέτωπο.

Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1944 το Νορβηγικών συμφερόντων αλλά επιταγμένο από τον γερμανικό στρατό ατμόπλοιο «Όρια», προσέκρουσε στην νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι),

Η θρυλική 21η Μοίρα Διώξεως και οι Μονομάχοι της είναι που μνημονεύουμε σήμερα! Γιατί σαν σήμερα, σημειώθηκε ένα περιστατικό που, όμοιό του δύσκολα βρίσκει κανείς στις σελίδες της Αεροπορικής Ιστορίας.

Σαν σήμερα στο προκεχωρημένο αεροδρόμιο της Κατσικάς Ιωαννίνων, παρά τον ηρωισμό του, έπεσε υπέρ Πατρίδος ο Σμηναγός Μπαρδαβίλιας Αναστάσιος, δείχνοντας σε όλον τον κόσμο πως η γενναιότητα έχει καταγωγή Ελληνική!

Η 21η ΜΔ, με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου ήταν εξοπλισμένη με τα σκληροτράχηλα PZL Ρ.24. Με την άφιξη της Βρετανικής βοήθειας όμως, στην μορφή των Gloster Gladiators, μοίρασε τα μαχητικά της στην 22η και 23η ΜΔ.

Ξημέρωμα της 11ης Φεβρουαρίου. Λίγο μετά τις 6 το πρωί, επικρατεί ομίχλη στην περιοχή. Σχεδόν τα πάντα είναι μέσα “στην σούπα”… Τον τοπικό καιρό εκμεταλλεύονται οι Ιταλοί και επιδράμουν αιφνιδιαστικά στο προκεχωρημένο αεροδρόμιο της Κατσικάς, σε μια τυπική αποστολή interdiction. Ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας ήταν ο πρώτος που μπόρεσε να φτάσει το αραγμένο στην άκρη του διαδρόμου (και όχι αεροδιαδρόμου!!!) Gladiator του και να απογειωθεί, προς αναχαίτιση των ορδών του εχθρού. Μετά από τρία λεπτά απογειώθηκε και ο επισμηνίας Κωστορίζος Νικόλαος.

Απογειώθηκε ο Μπαρδαβίλιας, μεθυσμένος ακόμη από την γλυκιά γεύση της πρώτης του κατάρριψης, ενός CR.42 της 160Gruppo, 2 μέρες νωρίτερα. Απογειώθηκε με το διπλάνο στο οποίο αρίστευσε και ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής Pattle.

Με την απογείωση, σαν τα όρνια έπεσαν πάνω του τα Ιταλικά καταδιωκτικά συνοδείας! Οι βολίδες από τα πολυβόλα τους, γάζωσαν το κορμί του έμψυχου μονομάχου και την άτρακτο του αλουμινένιου μονομάχου. Το αεροπλάνο του κατέπεσε λίγα μέτρα από την άκρη του διαδρόμου, στον μικρό λόφο που κάλυπτε το αεροδρόμιο με το πέτρινο κτίσμα και τις λιγοστές σκηνές για τους γενναίους αυτούς άνδρες...

Παρόμοια τύχη αλλά περισσότερη, είχε ο Κωστορίζος, ο οποίος εκτέλεσε αναγκαστική προσγείωση ενός διάτρητου αεροπλάνου. Η φόρμα του ήταν επίσης γεμάτη τρύπες αλλά χωρίς όμως να έχει τραυματιστεί ο ίδιος! Δυστυχώς, η μοίρα του επεφύλασσε πολύ σκληρότερο και πολύ πιο πικρό τέλος, δύο χρόνια αργότερα…

Η ιστορική σημείωση είναι ότι η Luftwaffe, με τις τάξεις της να ξεχειλίζουν από ναζί, ουδέποτε έχει επιδείξει τέτοια μη ιπποτική συμπεριφορά στον Β ΠΠ! Αντίθετα, οι Ιταλοί, παλαιοί γνώριμοι της Αρένας και του τρόπου μάχης σε αυτήν, επιτέθηκαν στους ‘μονομάχους’ χωρίς να έχουν διάθεση για ιπποσύνες… Πόλεμος γαρ…

Ο Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας, προήχθη μετά θάνατον επ’ ανδραγαθεία σε Σμηναγό και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και τον Σταυρό Ιπταμένου. Είναι ο δεύτερος αεροπόρος (μετά τον Μαρίνο Μητραλέξη) και ο πρώτος μετά θάνατον που τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας για την δράση του στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Μάταια θα πει κανείς, ανώφελα θα πει ο άλλος, σκοτώθηκε για το τίποτα ο τρίτος. Ο Σμηναγός Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας και η ηρωική του ενέργεια είναι περισσότερο επίκαιροι από ποτέ! Γιατί μας θυμίζουν ότι πρέπει να μαχόμαστε για τα πιστεύω μας και τις αξίες μας, όσο δυσανάλογα βαριές κι αν είναι οι πιθανότητες εναντίον μας! Να κοιτάμε το βρυχώμενο λιοντάρι στο στόμα και αντί να παγώνουμε από φόβο, να ξέρουμε ότι αυτό ακριβώς είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελέσουμε. Και είναι σίγουρο πως δικαίωσε το όνομά του και την καταγωγή του καθότι είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!

Πηγή: Περί Πάτρης 

«Αγαπημένες µου, μάνα, Αδερφή μου Χρόνια πολλά. Μέ τό καλό ο καινούργιος χρόνος…

Η φράση έχει γραφτεί από έναν ήρωα. Ήρωα αεροπόρο, ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 μπροστά σ΄ ένα τοίχο της Καισαριανής, μαζί με συναγωνιστές του.

Ο αντιστασιακός αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας Κώστας Περρίκος αγωνίστηκε εναντίον του φασισμού και των συνεργατών του, εντός της χώρας. Τον Σεπτέμβριο του 1942 μαζί ο Περρικός μαζί με άλλους συναγωνιστές του ανατίναξαν την ΕΣΠΟ [Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση συνεργαζομένη με τα SS τον Σεπτέμβρη του 1942. Που να φαντάζονταν ότι όλα αυτά σήμερα κάποιοι κάνουν ότι τα ‘χουν ξεχάσει και απαιτούν απ’ όλους μας να τα ξεχάσουμε όλοι μας!

Ο Κ. Περρίκος και οι συντροφοί του εκτελέστηκαν στην Καισαριανή το 1943. Η τελευταία παράγραφος στο σημειώμά του είναι συγκλονιστική.

Η μνήμη του τιμήθηκε με επιμνημόσυνη δέηση για τους δολοφονηθέντες από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα, στελεχών της ΠΕΑΝ.

Μίλησαν εκπρόσωποι των Χιακών Οργανώσεων [ο Κ. Περρίκος κατήγετο από τη Χιο ], ο Αντισμήναρχος [Ι] Παντελής Βατάκης , ως κεντρικός ομιλητής και ,ο Καθηγητής Βασίλης Φίλιας, ο οποίος ως νεαρός μαθητής τότε ηταν εκ των βασικών μελών της Ιεράς Ταξιαρχίας οργάνωσης συνδεδεμένης με την ΠΕΑΝ και η οποία δραστηριοποιήθηκε στον μαθητικό χωρο, κυρίως μετά την εκτέλεση των παραπάνω ηρωικών στελεχών της ΠΕΑΝ.

Ποιος ήταν ο Κώστας Περρίκος

Γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1905 στην Καλλιμασιά της Χίου. Παιδί χωρισμένων γονιών, μεγάλωσε στο μοναστήρι του χωριού .

Μόλις τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης και το 1932 ονομάστηκε ανθυποσμηναγός.

Το 1934 γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και μετείχε ενεργά στο Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, ένα κόμμα κεντροαριστερής απόκλισης, που ίδρυσε τον Δεκέμβριο του 1935 ο νεαρός καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός. Νωρίτερα, στις 27 Απριλίου 1935, είχε αποταχθεί από την Πολεμική Αεροπορία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Θεωρούσε ως μη αξιόμαχη την Πολεμική Αεροπορία και ζητούσε την αναδιοργάνωσή της, με τη δημιουργία κρατικής αεροπορικής βιομηχανίας, προκειμένου η Ελλάδα να απαλλαγεί από ξένες πολιτικές και οικονομικές επιρροές στην εκλογή διαφόρων τύπων αεροσκαφών.

Αντιτάχθηκε στο μεταξικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, αλλά με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) ζήτησε με αίτησή του στο Υπουργείο Αεροπορίας την ανάκλησή του στην ενεργό υπηρεσία. Η αίτησή του έγινε δεκτή στις 23 Νοεμβρίου 1940 και αμέσως προωθήθηκε στο Μέτωπο.

Ο Περρίκος, ψυχή της οργάνωσης ΠΕΑΝ ανέλαβε το επιχειρησιακό σκέλος της ΠΕΑΝ, τον «Ουλαμό Καταστροφών», όπως ονομάστηκε. Στις 15 Αυγούστου 1942, δεύτερη επέτειο του τορπιλισμού της Έλλης, η ομάδα του Περρίκου έριξε βόμβα στο εσωτερικό του κτιρίου του Γερμανικού Αναμορφωτηρίου, επί των οδών Πατησίων και Βασιλέως Ηρακλείου, η οποία προκάλεσε σοβαρές καταστροφές και τραυματισμούς Γερμανών στρατιωτικών. Έξι μέρες αργότερα, δύο μέλη του «Ουλαμού Καταστροφών», ο Αντώνης Μυτιληναίος και Νικόλαος Μούρτος τοποθέτησαν βόμβα στα γραφεία της προδοτικής οργανώσεως ΟΕΔΕ, στην οδό Κατακουζηνού 7, κοντά στην Ομόνοια.

Στην ΠΕΑΝ και την ομάδα Περρίκου οφείλεται μία από τις κορυφαίες πράξεις της Εθνικής Αντίστασης, η ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνικο-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις) στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, στις 20 Σεπτεμβρίου 1942. Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ χαρακτηρίστηκε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μόσχας ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ που είχε γίνει μέχρι τότε στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Στις 11 Νοεμβρίου 1942, κατόπιν προδοσίας, ο Κώστας Περρίκος με 12 συναγωνιστές του συλλαμβάνονται σ’ ένα από τα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Καλλιθέα. Στις 31 Δεκεμβρίου 1942, ο Κώστας Περρίκος καταδικάζεται από Γερμανικό Στρατοδικείο της Αθήνας τρις εις θάνατο .

Νωρίς το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 1943 οδηγήθηκε στον τόπο της εκτελέσεώς του, στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων απευθύνθηκε στους παριστάμενους Γερμανούς: «Δεν αισθάνομαι τίποτα εναντίον σας. Εσείς κάνατε το καθήκον σας. Ομοίως, έκανα κι εγώ το δικό μου. Είμαι Έλληνας αξιωματικός της Αεροπορίας - Υποσμηναγός. Σας ευχαριστώ πολύ». Οι παριστάμενοι Γερμανοί αξιωματικοί χαιρέτισαν άπαντες στρατιωτικά. Στις 7:30 π.μ. αναφώνησε «Ζήτω η Ελλάς!» και δευτερόλεπτα μετά έπεφτε άπνους από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/i-teleytaia-frasi-enos-ellina-pilotou  

Οι σκοποί της εκστρατείας των Γερμανών εναντίον της Ρωσίας (Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ), παρά τις εντυπωσιακές τους επιτυχίες, δεν επιτεύχθηκαν. Επακολούθησε ο τρομερός χειμώνας 1941-42, ο οποίος βρήκε τις γερμανικές στρατιές στις απέραντες στέπες της Ρωσίας, πριν τη Μόσχα και το Λένινγκραντ.

Ο ήρωας Αξιωματικός, τραυματίας, όρθιος κι ατάραχος ως το τέλος. Παραμονές της μεγάλης εθνικής γιορτής της 28ης Οκτωβρίου 1940, το δάφνινο στεφάνι που κατατίθεται τελευταίο στην μαρμάρινη προτομή του υπολοχαγού Κρίτωνα Κονσουλίδη και γράφει πάνω του «οικογένεια» φανερώνει ότι ακόμα και σήμερα, 83 χρόνια μετά τον ηρωικό θάνατό του στα βουνά της Ηπείρου, οι απόγονοί του τον θυμούνται, τον τιμούν, τον σέβονται.

Βράχε συ του Ελληνισμού που εδόξασες, ω! Μεταξά, των Ελλήνων το θάρρος επρόταξες