«Ι. Αι διά της κοιλάδος του Αξιού εισδύσασαι τεθωρακισμέναι γερμανικαί δυνάμεις, συγκρατηθείσαι μέχρι της χθεσινής νυκτός εις την περιοχήν Κιλκίς εξηκολούθησαν την προς Θεσσαλονίκην επίθεσιν των και εισήλθον εις την πόλιν.

«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται», ήταν η ηρωική απάντηση του Ταγματάρχη Γεωργίου Δουράτσου, Διοικητή του οχυρού Ρούπελ στους Γερμανούς αγγελιοφόρους στις 9 Απριλίου, 

Yπ’ αριθμόν 165 πολεμικό ανακοινωθέν:
«Ο εις Νότιον Σερβίαν αγωνιζόμενος νοτιοσλαβικός στρατός, συμπτυχθείς, απεκάλυψε το αριστερόν πλευρόν του εις την γραμμήν των συνόρων μας ηρωικώς μαχομένου στρατού μας. Παρά τούτο, ο στρατός μας αγωνίζεται μετ’ αφαντάστου αυτοθυσίας, διεκδικών το πάτριον έδαφος σπιθαμήν προς σπιθαμήν». 

«Ι. Και σήμερον δευτέραν ημέραν συνεχίσθη η μετ’ ισχυρών γερμανικών δυνάμεων επίθεσις τόσον εις την κοιλάδα του Στρυμόνος όσον και εις το υψίπεδον Νευροκοπίου μετά της αυτής σφοδρότητος και επιμονής. Αι αμυνόμεναι ολιγάριθμοι Ελληνικαί δυνάμεις επέτυχον και σήμερον να συγκρατήσωσι τον αντίπαλον εις τας ενδιαφερούσας περιοχάς.

Η XVIII Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) κατείχε το άκρο αριστερό της «Γραμμής Μεταξά» τον Απρίλιο του 1941.

Στις 5.15΄ τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941 εκδηλώθηκε αιφνιδιαστικά η γερμανική επιθετικότητα με την επίδοση τελεσιγράφου από τον Γερμανό πρέσβη Έρμπαχ στο σπίτι του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κοριζή. Γύρω στις 8 το πρωί, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών διέκοψε τη μετάδοση της θείας λειτουργίας και ο εκφωνητής ανήγγειλε τα εξής:

«Τα γεγονότα, τα οποία ανεμένοντο από ημερών ήρξαντο να εξελίσσωνται ραγδαίως από της αυγής της σήμερον. Η Ελλάς θύμα και πάλιν μιας αδίκου και απροκλήτου επιθέσεως, όρθια επί των επάλξεων υπερασπίζει τα σύνορά μας εναντίον νέου εισβολέως. Οι Γερμανοί, σύμμαχοι των Ιταλών προσβάλλουν τα σύνορα της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας. Ο Ελληνικός στρατός μάχεται υπερασπίζων το πάτριον έδαφος όπως και την αυγήν της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Εν τω μεταξύ, το γενικό επιτελείο στρατού εξέδωσε το υπ’ αριθμ. 162 πολεμικό ανακοινωθέν:
«Από της 5.15 ώρας της σήμερον ο εν Βουλγαρία Γερμανικός στρατός προσέβαλε απροκλήτως ημέτερα στρατεύματα Ελληνο-Βουλγαρικής μεθορίου. Αι δυνάμεις μας αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Ο αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος απευθύνθηκε στο στράτευμα με την παρακάτω ημερήσια διαταγή (απόσπασμα):
«Διά μίαν ακόμη φοράν τα ελληνικά όπλα καλούνται να υπερασπίσουν το πάτριον έδαφος.
Ένας επί πλέον εισβολεύς, ένας επί πλέον αντίπαλος, ανήκων ατυχώς εις την ομάδα των αυτοκαλουμένων πεπολιτισμένων Κρατών, επιχειρεί να καταπατήση τα Ιερά του Έθνους.
Θα αντιστώμεν και θα νικήσωμεν, όπως ενικήσαμεν και τον άλλον πολυάριθμον εχθρόν, όπως αντεστάθημεν και εις εκείνου τας ορδάς και τας περιφρονητικάς διά την προσφιλή Πατρίδα μας αξιώσεις.
Θα νικήσωμεν, διότι θα πολεμήσωμεν πάλιν υπό την σημαίαν της υπερτάτης Δικαιοσύνης, και διότι παρά το πλευρόν μας ίσταται συμπολεμιστής και αποφασιστικός σύμμαχος ο στρατός της πανισχύρου Βρεττανικής Αυτοκρατορίας.
Θα πολεμήσωμεν αντιτάσσοντες εις την βίαν του επιδρομέως τα όπλα μας και τα στήθη μας, διδάσκοντες και τον νέον αντίπαλον ότι η Ελλάς από την οποίαν ήντλησε τόσα πολύτιμα διδάγματα, δεν ατιμάζεται…

Στον ελληνικό λαό απευθύνθηκε με διάγγελμα ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κοριζής εκπροσωπώντας την κυβέρνηση:
Ο πρεσβευτής της Γερμανίας επεσκέφθη σήμερον την 5ην πρωινήν τον κ. Πρωθυπουργόν και ανεκοίνωσεν αυτώ εκ μέρους της Κυβερνήσεώς του, ότι ο γερμανικός στρατός θα επιτεθή κατά της Ελλάδος. Ταυτόχρονοι εκ των συνόρων πληροφορίαι έφερον πραγματοποιούμενην την γερμανικήν απειλήν. Ούτω κατά τα εξημερώματα της 6ης Απριλίου του 1941 επαναλαμβάνοντο ακριβώς παρά του ετέρου μέλους του Άξονος τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Απέναντι της νέας ταύτης επιβουλής και της τιμής, της ελευθερίας και της ακεραιότητος της χώρας μας, ο Ελληνικός στρατός και ο Ελληνικός Λαός καλούνται και πάλιν να πράξουν με δύναμιν και ευψυχίαν και σταθερότητα το απέναντι της λατρευτής Πατρίδος καθήκον των, με πλήρη συναίσθησιν του δικαίου των, με την ευλογίαν του Θεού και με την βοήθειαν των γενναίων και μεγάλων Συμμάχων μας».

.
Αργότερα, την ίδια μέρα εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 163 πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου:
«Ι. Ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις, εφωδιασμέναι με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά μέσα, με την υποστήριξιν αρμάτων, αφθόνου βαρέος πυροβολικού και πολυαρίθμου αεροπορίας προσέβαλεν αιφνιδιαστικώς από της πρωίας της σήμερον επανειλημμένως τας θέσεις μας εις ας αμύνονται μόνον Ελληνικαί δυνάμεις λίαν περιωρισμέναι.
Καθ’ όλην την ημέραν διεξήχθη σφοδρότατος αγών εις τας κυριωτέρας ζώνας της παραμεθορίου προς Βουλγαρίαν περιοχής, ιδιαιτέρως δε εις την περιοχήν Μπέλες και την κοιλάδα του Στρυμόνος.
Αι δυνάμεις μας, αι διατεθειμέναι επί του μετώπου τούτου με τα περιωρισμένα μέσα των, διεξήγαγον σκληρότατον αγώνα κατά του εισβολέως· η μικρά Ελληνική αεροπορία, όση ηδυνήθη να διατεθή εκ του προς Ιταλίαν μετώπου, συνέδραμε με αυτοθυσίαν τον αγώνα των ηρωικών στρατευμάτων μας. Τα οχυρά μας παρά το σφοδρότατον διά πυροβολικού και από αέρος δι’ αεροπορίας κατακορύφου εφορμήσεως βομβαρδισμόν, αντέστησαν πλην ενός όπερ υποστάν ιδιαιτέρως ισχυράν εχθρικήν προσβολήν υπέκυψε.
Δέκα εχθρικά άρματα κατεστράφησαν υπό του πυροβολικού μας και των αντιαρματικών μας μέσων. Πέντε έως εξ εχθρικά αεροπλάνα κατερρίφθησαν υπό της αεροπορίας μας και των αντιαεροπορικών μας πολυβόλων. Συνελάβομεν αιχμαλώτους.
Περιοχαί τινες του εθνικού εδάφους διά λόγους επιχειρήσεων και προς αποφυγήν ανωφελών θυσιών, εξεκενώθησαν εγκαίρως υπό των δυνάμεών μας.
Τελικώς ο εχθρός σημειώσας πρόδόν τινα συνεκρατήθη εφ’ όλου του ενδιαφέροντος μετώπου.
ΙΙ. Επί του εν Αλβανία ιταλικού μετώπου ενέργειαι περιπόλων και πυροβολικού».

Πηγή: Αβέρωφ

Η Λουντμίλα Παβλισένκο γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1916. Ήταν Ουκρανή και όλα έδειχναν πως θα ζούσε μια ζωή όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της. Η μοίρα όμως είχε αποφασίσει διαφορετικά για αυτήν. Έμελλε να αναδειχθεί ως η κορυφαία Σοβιετική γυναίκα ελεύθερη σκοπευτής με 309 επιτυχίες.

Μπορεί κάποιοι να θυμούνται τον αξέχαστο Στιβ ΜακΚουίν στην ταινία του 1963 «Η Μεγάλη Απόδραση», που στηρίχτηκε σε πραγματικά γεγονότα, να ορμάει προς την ελευθερία με μια μοτοσυκλέτα από το γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων αεροπόρων Στάλαγκ-Λουφτ ΙΙΙ

   Ο πατέρας του Αδόλφου Χίτλερ, Αλόις Χίτλερ, είχε έναν ακόμα γιο, που μάλιστα έφερε και το ίδιο όνομα με αυτόν. Ο νεότερος Αλόις Χίτλερ είχε μεταναστεύσει στη Βρετανία και τελικά κατέληξε, κάποια στιγμή, να εργάζεται σε ένα ξενοδοχείο στο Δουβλίνο. Εκεί γνώρισε μια 17χρονη κοπέλα, την Μπρίτζετ Ντόουλινγκ.

Ακόμα και σήμερα, όταν έχει μπουνάτσα και η θάλασσα είναι αρυτίδωτη, η επιφάνειά της βόρεια της Αίγινας ιριδίζει, δείγμα του ότι υπάρχει πετρέλαιο. Από πού όμως προέρχεται; Τι είναι αυτό που κρύβεται στον Σαρωνικό, σε βάθος 78 μέτρων; Η διαλεύκανση του μυστηρίου μας οδηγεί στα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής, το 1942. Τότε, 69 χρόνια πριν, η Σαλαμίνα ήταν ο ναύσταθμος, στον οποίο ναυλοχούσαν πολεμικά σκάφη επιφανείας, αλλά και υποβρύχια των Γερμανών...

Ένα από αυτά, το U 133, ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου του 1942 για μια απόρρητη αποστολή, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του. Λίγη μόλις ώρα μετά τον απόπλου του από την γερμανική βάση, μια φοβερή έκρηξη φώτισε τον ουρανό. Το υποβρύχιο εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα, κομματιασμένο από την σφοδρότητα της έκρηξης, χωρίς κανένας από τα 45 μέλη του πληρώματος να προλάβει να σωθεί!

Φορτωμένο με 14 τορπίλες και 170 περίπου τόνους πετρέλαιο, το U133 ήταν έτοιμο να σπείρει τον όλεθρο και την καταστροφή στις συμμαχικές νηοπομπές που πάσχιζαν να κρατήσουν όρθιο το μέτωπο της Βόρειας Αφρικής και την αποκλεισμένη Μάλτα. Η μοίρα όμως τα έφερε αλλιώς και τελικά το υποβρύχιο έγινε ο υγρός τάφος του πληρώματός του, ένα μυστήριο που έμεινε ξεχασμένο, ένα αίνιγμα με αναπάντητα για δεκαετίες ερωτήματα και η αφορμή για πολλά σενάρια, πολλά από τα οποία θυμίζουν ταινίες επιστημονικής φαντασίας...

Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ένας από τους αυτοδύτες που καταδύθηκαν στο ναυάγιο, μοιράζεται τις εμπειρίες του και αφηγείται τις εντυπώσεις από το θέαμα που αντίκρισε στα 78 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Κώστας Θωκταρίδης, με εκατοντάδες δύσκολες καταδύσεις στο ενεργητικό του, φωτίζει τις άγνωστες πτυχές της αύτανδρης βύθισης του μοιραίου υποβρυχίου.

«Αντικρίζοντας κανείς το U 133 νιώθει δέος βλέποντας ένα υποβρύχιο κομμένο κυριολεκτικά στα δύο, στο σημείο που κάποτε βρίσκονταν τα διαμερίσματα των ναυτών. Ο μειωμένος φυσικός φωτισμός σε αυτό το βάθος σε συνδυασμό με τα δίχτυα και τα παραγάδια που καλύπτουν τον υγρό τάφο του U 133, συμβάλλει στην δημιουργία ενός σκηνικού-θρίλερ. Ο εξερευνητής του ναυαγίου δεν ξέρει τι θα συναντήσει κολυμπώντας ανάμεσα στα συντρίμμια του υποβρυχίου».

Ατύχημα ή σαμποτάζ;

Αντικρουόμενα και αντιφατικά τα αίτια της βύθισης, σύμφωνα με ποικίλες ιστορικές πηγές. Οι διαβαθμισμένες αναφορές της εποχής αναφέρουν ως αίτιο κάποιο λάθος ναυσιπλοΐας και την πρόσκρουση σε νάρκη, ενώ πηγές σε πολωνικά αρχεία αναφέρουν τη δράση του μεγαλωμένου στην Ελλάδα Γέρζι Ιβάνοφ, αθλητή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, προς τιμήν του οποίου δόθηκε το όνομα στο κλειστό γυμναστήριο «Ιβανώφειο», κατάσκοπου που δραστηριοποιήθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα και είχε συμμετάσχει σε πολλές επιχειρήσεις δολιοφθοράς κατά των Γερμανών. Η ιστορική έρευνα πεδίου καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον ότι το U 133 έπεσε θύμα νάρκης, καθώς εισήλθε σε επισημασμένο ναρκοπέδιο. Τι ήταν όμως αυτό που το έκανε να λοξοδρομήσει από τον ασφαλή δίαυλο και το οδήγησε πάνω στη νάρκη; Ήταν ένα απλό και συγχρόνως μοιραίο σφάλμα του πλοηγού, ή κάτι άλλο;

Στο βυθό από Ελληνική νάρκη

«Ο πυργίσκος του υποβρυχίου ξεπροβάλει επιβλητικός «ντυμένος» στις γκριζοπράσινες αποχρώσεις του βυθού», λέει ο κ. Θωκταρίδης. «Διακρίνονται το πυροβόλο του, τα περισκόπιά του που είναι κατεβασμένα και η ανθρωποθυρίδα που είναι ανοικτή. Ευρήματα που επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το υποβρύχιο βρισκόταν στην επιφάνεια όταν έπεσε σε νάρκη. Μέσα στην ανθρωποθυρίδα του πυργίσκου ξεχωρίζει η σκάλα που οδηγεί στη γέφυρα του υποβρυχίου. Όλες οι άλλες ανθρωποθυρίδες είναι κλειστές όπως και οι τορπιλοσωλήνες».

Ο έμπειρος αυτοδύτης δίνει μια άλλη διάσταση στο ναυάγιο, καθώς φαίνεται ότι η καταβύθιση του γερμανικού υποβρυχίου πρέπει να πιστωθεί στις επιτυχίες του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού:

«Καθώς περιπλανιόμαστε στα υποθαλάσσια μονοπάτια της ιστορίας κάτι κεντρίζει το ενδιαφέρον μας, σε μικρή απόσταση από το ναυάγιο. Πλησιάζουμε κοντά και διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για το αγκυροβόλιοτης νάρκης που βύθισε το υποβρύχιο. Οι Γερμανοί πίστευαν ότι το U 133 διείσδυσε κατά λάθος στο γερμανικό ναρκοπέδιο και κατά συνέπεια βυθίστηκε από γερμανική νάρκη. Το συγκεκριμένο αγκυροβόλιο όμως παραπέμπει στη «νάρκη Μωραΐτη», μία νάρκη Ελληνικής σύλληψης και κατασκευής ιδιαίτερα ισχυρή και αποτελεσματική αλλά άγνωστη μέχρι σήμερα στους περισσότερους από εμάς!

Η ιστορική έρευνα επιβεβαιώνει τις υποψίες μας. Σύμφωνα με την απόρρητη διαταγή Κ 27/4332 του Γ.Ε.Ν. στις 23 Αυγούστου του 1940, κοινοποιήθηκε σχέδιο πόντισης ναρκοπεδίου στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το ναυάγιο. Την ημέρα της κήρυξης του πολέμου δόθηκε από το Γ.Ε.Ν. το εκτελεστικό σήμα της παραπάνω διαταγής για την πόντιση του Ελληνικού ναρκοπεδίου. Την νύχτα της 29ης προς την 30η Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η πόντιση του ναρκοπεδίου με νάρκες Vickers και Μωραΐτη. Σύμφωνα δε, με τα αρχεία της Διοίκησης Ναρκαλιείας του Πολεμικού μας Ναυτικού οι Γερμανοί δεν κατήργησαν το Ελληνικό ναρκοπέδιο. Το διατήρησαν και τοποθέτησαν παράλληλα προς αυτό δικά τους ναρκοπέδια, πριν και μετά το Ελληνικό. Άρα το Ελληνικό ναρκοπέδιο υπήρχε την ημέρα της βύθισης του U 133 και σύμφωνα με τις συντεταγμένες του ναυαγίου το γερμανικό υποβρύχιο βρίσκεται εντός των ορίων του».

Η κατάδυση στο ναυάγιο

Στα ανοιχτά του ακρωτηρίου «Τούρλος» της Αίγινας, ένα πολυσύχναστο σήμερα πέρασμα, οι καταδύσεις είναι ιδιαίτερα απαιτητικές και κοπιώδεις, όχι μόνο λόγω του βάθους των 78 μέτρων στο οποίο βρίσκεται το ναυάγιο, αλλά και επειδή η ορατότητα είναι περιορισμένη και τα θαλάσσια ρεύματα είναι ισχυρά. Ο κ. Θωκταρίδης αφηγείται την απόκοσμη εμπειρία της «επίσκεψης» στον υγρό τάφο του U 133:

«Οι θαλάσσιοι μικροοργανισμοί έχουν σχηματίσει ένα παχύ σκουρόχρωμο στρώμα πάνω στο σκαρί του ναυαγίου. Ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του και η ξύλινη επένδυση του καταστρώματος δεν υπάρχει πλέον. Στο σημείο αυτό φαίνονται οι σωληνώσεις του υποβρυχίου. Στο λασπώδη βυθό γύρω από τα συντρίμμια κείτονται δύο τορπίλες και η άγκυρα που έχει αποκολληθεί από την καδένα, ένα συμβολικό εύρημα αφού το U 133 έχει ρίξει πλέον άγκυρα για πάντα στην υγρή αγκαλιά του Σαρωνικού».

Η μαρτυρία: «Το U133 είναι κομμένο στα δύο!»

«Είναι το ναυάγιο του U 133 και είναι κομμένο στα δύο!», αναφέρει ο κ. Θωκταρίδης. «Το ένα κομμάτι σχηματίζει με το άλλο ορθή γωνία γι’ αυτό και το ηχοβολιστικό έδειχνε δύο στόχους. Η πλώρη που έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο σκαρί του, ακουμπά στο βυθό με την αριστερή πλευρά και σχηματίζει γωνία 90ο με την πρύμνη. Από τη δεξιά πλευρά της πλώρης λείπει η άγκυρα. Το υπόλοιπο ναυάγιο έχει αριστερή κλίση περίπου 30ο», συμπληρώνει και επισημαίνει ότι «το κυρίως τμήμα του υποβρυχίου έχει αριστερή κλίση. Στον κλειστό κόλπο του Σαρωνικού η ορατότητα υποβρυχίως είναι πολύ περιορισμένη ενώ τα ισχυρά υποθαλάσσια ρεύματα αυξάνουν το βαθμό δυσκολίας».

Χαρακτηριστικά του U 133

Τύπος VII C

Έτος καθέλκυσης 1941

Μήκος 67 μέτρα

Πλήρωμα 45 άνδρες

Οπλισμός 14 τορπίλες

Πηγή: Περί Πάτρης