Οι Γαλάτες είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα, σπέρνοντας τον τρόμο και τον θάνατο. Παρόλα αυτά αποκρούστηκαν τελικά και υποχρεώθηκαν να καταφύγουν στη Μικρά Ασία. Περνώντας τον Ελλήσποντο οι βάρβαροι Γαλάτες άρχισαν να λεηλατούν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Τα γαλατικά στίφη ξεχύθηκαν ανεξέλεγκτα καταστρέφοντας πόλεις και χωριά. Κάποιος έπρεπε να τους σταματήσει. Την ευθύνη ανέλαβε ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Α’, ο γιος του ιδρυτή της Σελευκιδικής αυτοκρατορίας Σέλευκου Α’ Νικάτορα.
Ο Αντίοχος ήταν έμπειρος στα πολεμικά, έχοντας πολεμήσει στο πλευρό του πατέρα του. Την εποχή όμως που εισέβαλαν οι Γαλάτες είχε να αντιμετωπίσει τόσο την Αίγυπτο των Πτολεμαίων, όσο και τον Αριαράθη της Καππαδοκίας. Έτσι μπορούσε να διαθέσει μικρές δυνάμεις εναντίον του τεράστιου όγκου των Γαλατών.
Παρόλα αυτά κινήθηκε εναντίον τους με μια μικρή στρατιά. Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τη δύναμη του Αντιόχου, αλλά υπολογίζεται πως δεν είχε περισσότερους από 20.000 άνδρες, εκ των οποίων οι μισοί ήταν πελταστές και ψιλοί. Οι σαρισσοφόροι δεν ήταν περισσότεροι από 4.000. Ο Αντίοχος όμως διέθετε και 16 πολεμικούς ελέφαντες.
Ο βασιλιάς έταξε τη φάλαγγα στο κέντρο της παράταξής του, πλαισιώνοντάς την με τμήματα πελταστών, δεξιά και αριστερά. Ο ίδιος τέθηκε επικεφαλής του βαρέως ιππικού του, στο δεξιό άκρο της παράταξης, με τμήματα ψιλών, ακοντιστών και σφενδονητών, μπροστά. Στο αριστερό κέρας έταξε το ελαφρύ του ιππικό, υποστηριζόμενό από ψιλούς τοξότες.
Με τη βοήθεια του στρατηγού του Θεόδοτου, από τη Ρόδο, ο Αντίοχος κατάφερε να κρύψει, άγνωστο πως, τους πολεμικούς του ελέφαντες, τους οποίος χώρισε σε τρία τμήματα. Ένα, με οκτώ ζώα, τάχθηκε στο κέντρο, μπροστά από τη φάλαγγα. Άλλα δύο, με τέσσερα ζώα έκαστο, υποστηριζόμενα από ελαφρούς πεζούς, τάχθηκαν στα δύο άκρα, ώστε να φοβίσουν το γαλατικό ιππικό.
Οι Γαλάτες από την πλευρά τους διέθεταν τεράστιες δυνάμεις. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές μόνο το ιππικό τους αριθμούσε 20.000 άνδρες. Διέθεταν επίσης 80 δρεπανηφόρα άρματα, τα οποία έταξαν στο κέντρο, με σκοπό να διασπάσουν την σελευκιδική φάλαγγα, διατηρώντας σε εφεδρεία άλλα 160 κοινά άρματα. Αν δε το ιππικό τους αριθμούσε 20.000 άνδρες το πεζικό τους θα ήταν τουλάχιστον διπλάσιο, αν όχι πενταπλάσιο, όπως αναφέρουν ορισμένες πηγές.
Έτσι παραταγμένοι οι δύο στρατοί βρέθηκαν αντιμέτωποι. Ο Αντίοχος περίμενε τους Γαλάτες και αυτοί δεν τον απογοήτευσαν. Επικαλούμενοι τους θεούς τους, όρμησαν με άγριες πολεμικές ιαχές. Τα δρεπανηφόρα σήκωναν σύννεφα σκόνης, καθώς οι λεπίδες τους άστραφταν απειλητικά. Το ίδιο και το γαλατικό ιππικό, όρμησε μπροστά με σκοπό να εξαφανίσει τους πολύ λιγότερους Σελευκίδες ιππείς.
Ξαφνικά όμως εμφανίστηκαν οι ελέφαντες. Τα άλογα των Γαλατών πανικοβλήθηκαν. Τα δρεπανηφόρα άρματα σταμάτησαν και στράφηκαν προς τα πίσω, προς το γαλατικό πεζικό, ανεξέλεγκτα. Το ίδιο και τα άλογα του γαλατικού ιππικού, πανικόβλητα, ρίχτηκαν πάνω στο δικό τους πεζικό, με το οποίο αναμίχθηκαν, σε μια τεράστια μάζα, αδυνατώντας να κινηθούν.
Σε λίγο ο Γαλατικός στρατός δεν υπήρχε ως οργανωμένη δύναμη. Ήταν μια μάζα ανίκανη να κινηθεί, την ώρα που χιλιάδες άνδρες του τεμαχίζονταν, κυριολεκτικά, από τις λεπίδες των δρεπανηφόρων αρμάτων. Γαλάτες πεζοί κόβονταν στη μέση, με τα κομμάτια του κορμιού τους να ίπτανται στον αέρα. Χιλιάδες άλλοι καταπατήθηκαν από το ιππικό, ή από τους πανικόβλητους συναδέλφους τους, που προσπαθούσαν να ξεφύγουν.
Η νίκη του Αντίοχου ήταν απόλυτη. Η μικρή του στρατιά καταδίωξε την εχθρική μάζα, σφαγιάζοντας χιλιάδες. Οι Γαλάτες κυνηγήθηκαν ανηλεώς και από τους κατοίκους των περιοχών που είχαν λεηλατήσει. Για τη μεγάλη αυτή νίκη ο Αντίοχος ονομάστηκε από τους υπηκόους του Σωτήρ. Για να τιμήσει δε τους ελέφαντες που του χάρισαν τη νίκη έκοψε νομίσματα και μετάλλια με παράσταση ελέφαντα ο οποίος καταπατά Γαλάτη πολεμιστή.
Πηγή: history-point.gr
