Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Ο δεύτερος θρίαμβος του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των Περσών μετά τον Γρανικό. Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ'.
Η πλέον αποφασιστική μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών. Συνήφθη την 1η Οκτωβρίου 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα, μία πεδινή περιοχή, την οποία μπορούμε να την προσδιορίσουμε σήμερα μεταξύ Μοσούλης και Αρμπίλ στο Ιράκ.
Μετά τη νίκη του επί του Δαρείου στην Ισσό (333 μ.Χ.), ο Αλέξανδρος δεν επεδίωξε να καταδιώξει τον πέρση βασιλιά. Αντ' αυτού, πορεύθηκε προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στη συνέχεια προς τη Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει τη Δαμασκό, όπου εφυλάσσοντο οι θησαυροί της Αυτοκρατορίας. Οι θησαυροί αυτοί ήταν απολύτως αναγκαίοι στους Μακεδόνες, καθώς θα έλυναν τα οικονομικά προβλήματα της εκστρατείας.
Ο Δαρείος, από την πλευρά του, έστειλε απεσταλμένους στον Αλέξανδρο, με σκοπό να τον πείσουν να αφήσει ελεύθερη τη βασιλική οικογένεια, η οποία είχε συλληφθεί μετά τη Μάχη της Ισσού και να συναφθεί ειρήνη. Ο Αλέξανδρος τους υπενθύμισε ότι είχε έλθει στην Ασία για να τους τιμωρήσει για τα αδικήματα που είχαν διαπράξει οι πρόγονοί τους κατά των Ελλήνων και τους επισήμανε ότι αν ο Δαρείος ήθελε κάτι, καλά θα έκανε να έλθει αυτοπροσώπως και να το ζητήσει από τον «Βασιλιά της Ασίας», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του.
Ο Δαρείος έστειλε νέα πρεσβεία, με σκοπό να του προσφέρει 10.000 τάλαντα για την απελευθέρωση της οικογένειάς του και να του παραχωρήσει την έκταση από τον Ευφράτη ως τα μεσογειακά παράλια. Ο Αλέξανδρος απέρριψε την πρόταση. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ο στρατηγός του, Παρμενίων, του είπε: «Εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Αλέξανδρος». Και ο Αλέξανδρος του απάντησε: «Και εγώ θα δεχόμουν, αν ήμουν ο Παρμενίων». Στη συνέχεια, ο Αλέξανδρος βάδισε κατά της Αιγύπτου, την οποία κατέλαβε χωρίς μεγάλη αντίσταση και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια το 331 π.Χ.
Ο Δαρείος, αφού απέτυχε να εξευμενίσει τον Αλέξανδρο, κατάλαβε ότι μόνο με τα όπλα θα μπορούσε να υπερασπίσει τη θνήσκουσα αυτοκρατορία του. Συγκέντρωσε μια τεράστια στρατιωτική δύναμη, αποτελούμενη από 1.000.000 πεζούς και 40.000 ιππείς, αν και οι αριθμοί αυτοί είναι υπερβολικοί... Το σίγουρο είναι ότι ήσαν πολυπληθέστεροι των Μακεδόνων και των συμμάχων τους, που αριθμούσαν 40.000 οπλίτες και 7.000 ιππείς. Στο στρατό του Δαρείου συμμετείχαν 20.000 έλληνες μισθοφόροι, ενώ δρεπανηφόρα άρματα και 50 πολεμικοί ελέφαντες συμπλήρωναν τον βαρύ οπλισμό του.
Ο Δαρείος διάλεξε την ανοιχτή πεδιάδα των Γαυγαμήλων, προκειμένου να αντιπαρατεθεί για δεύτερη φορά με τον Αλέξανδρο. Εκεί, η τεράστια περσική στρατιά θα μπορούσε να ελιχθεί με άνεση και να εκμεταλλευτεί τον όγκο της. Ο Αλέξανδρος έφθασε στο πεδίο της μάχης στα τέλη Σεπτεμβρίου, αφού οι δυνάμεις του διάβηκαν τον Τίγρη και τον Ευφράτη, χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση.
Στο πεδίο της μάχης, ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του κάλυπταν το κέντρο της παράταξης του περσικού στρατού. Στην αριστερή πτέρυγα είχαν τοποθετηθεί το ιππικό, με επικεφαλής τον σατράπη Βήσσο, και τα δρεπανηφόρα άρματα. Στα δεξιά, ο σατράπης Μαζαίος είχε υπό τας διαταγάς του δυνάμεις ιππικού και χιλιάδες μισθοφόρους, ανάμεσά τους και τους Έλληνες. Ο Αλέξανδρος ανέλαβε τη δεξιά πτέρυγα του στρατεύματός του και ο Παρμενίων την αριστερή.
Ο Αλέξανδρος εφάρμοσε ένα νέο στρατήγημα. Προκάλεσε το ιππικό των Περσών να επιτεθεί πρώτο προς την πλευρά του, με σκοπό να εκμεταλλευθεί το κενό που θα δημιουργηθεί μεταξύ των γραμμών του εχθρού και να επιτεθεί στο κέντρο της παράταξής τους, όπου ευρίσκετο ο Δαρείος με τους επίλεκτους οπλίτες του. Την υλοποίηση του σχεδίου θα αναλάμβαναν οι φάλαγγες και το ιππικό των Εταίρων, που θα σχημάτιζαν μία μεγάλη σφήνα, με τον ίδιο τον Αλέξανδρο στην κορυφή.
Το σχέδιο εκτελέσθηκε κατά γράμμα και ο Δαρείος βρέθηκε απομονωμένος, αφού ο Βήσσος, που κατείχε την αριστερή πτέρυγα, αποκόπηκε και ετράπη σε φυγή. Ακολούθησε ο Δαρείος, τον οποίον, όμως, δεν καταδίωξε ο Αλέξανδρος, καθώς επέλεξε να βοηθήσει τον Παρμενίωνα, που αντιμετώπιζε προβλήματα με τον Μαζαίο και τις δυνάμεις του. Όμως, ο πέρσης σατράπης γρήγορα αντελήφθη το μάταιο της προσπάθειάς του και υποχώρησε με τις δυνάμεις του.
Οι Πέρσες άφησαν ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών επί του πεδίου της μάχης, ενώ οι Μακεδόνες από 100 έως 3.000, σύμφωνα με τις διάφορες πηγές. Οι άνδρες του Αλέξανδρου πήραν ως λάφυρα 4.000 τάλαντα από τη σκηνή του Δαρείου, το άρμα του και το προσωπικό του τόξο, καθώς και τους πολεμικούς ελέφαντες, που δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη μάχη.
Ο Αλέξανδρος μπήκε θριαμβευτικά στη Βαβυλώνα και ανακηρύχθηκε «Μεγάλος Βασιλεύς». Ο Δαρείος κατέφυγε στα βουνά της Μηδίας, με σκοπό να ανασυγκροτήσει τον στρατό του και να επιτεθεί εκ νέου στον Αλέξανδρο. Δεν πρόλαβε, καθώς ο Βήσσος, που εποφθαλμιούσε το θρόνο, τον έπιασε αιχμάλωτο και τον σκότωσε το 330 μ.Χ. Ήταν, όμως, αργά γι' αυτόν. Ο Αλέξανδρος ήταν ο κυρίαρχος της Ασίας και της Μεγάλης Περσικής Αυτοκρατορίας.
Πηγή: Σαν Σήμερα
Ο Ξέρξης, μετά τη «μεγαλειώδη» νίκη του στις Θερμοπύλες, συγκέντρωσε το στρατό του και κινήθηκε νότια. Στόχος του ήταν η κατάκτηση της Αθήνας, σε πρώτη φάση και της Πελοποννήσου κατόπιν.
Εμείς οι Έλληνες θεωρούμε – και δικαίως – ότι η Ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτελεί ένα σταθμό στην ελληνική ιστορία. Η νίκη αυτή των Ελλήνων – όσων αντιστάθηκαν στους Πέρσες – όντως ανέκοψε την προέλαση του Ξέρξη και τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει τα σχέδιά του για κατάληψη ολόκληρης της ελληνικής χερσονήσου.
Ο ιστορικός τόπος των Θερμοπυλών κατέστη πεδίο μάχης όχι μόνο στη διάσημη σύγκρουση του 480 π.Χ. αλλά αρκετές ακόμα φορές στην ιστορία, με τελευταία αυτή του 1941. Ωστόσο ιδιάζουσα σημασία έχει η μάχη των Θερμοπυλών του 279 π.Χ.
Η εμφάνιση του Αλκιβιάδη στον πολιτικό χώρο συνδέεται με την μεγάλη καταστροφή των Αθηναίων στην Σικελία.
Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) και τη νίκη των Ελλήνων, η συμμετοχή του περσικού ναυτικού στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ουσιαστικά σταματά. Όταν αποχώρησαν τα φοινικικά καράβια, ο στόλος των Περσών αριθμούσε γύρω στα 300 πλοία.
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτελεί πολυδιάστατο γεγονός που αντηχεί στο πέρασμα των αιώνων. Κάποιος μπορεί να το θαυμάσει από καθαρά επιχειρησιακή άποψη. Άλλος γεμίζει δέος εξετάζοντας τις ηγετικές προσωπικότητες που έλαμψαν μέσα από αυτό.
Ο βασιλιάς των Περσών, Ξέρξης που διαδέχτηκε τον πατέρα του Δαρείο, παρακινημένος από τον στρατηγό Μαρδόνιο και τον έκπτωτο βασιλιά της Σπάρτης, Δημάρατο, άρχισε να ετοιμάζει μια νέα εκστρατεία κατά της Ελλάδος.
Για τέσσερα χρόνια όλη η Ασία συγκλονίστηκε από τις στρατιωτικές προετοιμασίες του Ξέρξη!Χιλιάδες άνδρες στρατολογήθηκαν από τα διάφορα έθνη της περσικής αυτοκρατορίας.Κατασκευάστηκαν δύο σπουδαία τεχνικά έργα για να περάσει ο περσικός στρατός σύντομα και με ασφάλεια προς την Ελλάδα: μια πλωτή γέφυρα στο στενό του Ελλησπόντου και μια διώρυγα στον Άθω.Στάλθηκαν, επίσης, κήρυκες σε πόλεις της Ελλάδας για να βρουν συμμάχους στις επιχειρήσεις.
Στο μεταξύ και οι Έλληνες γνωρίζοντας ότι οι Πέρσες δε θα αργήσουν να τους επιτεθούν, προετοιμάζονταν κατάλληλα. Στην Αθήνα ο διορατικός πολιτικός Θεμιστοκλής έπεισε τον δήμο να ναυπηγηθούν πολεμικά πλοία και κατέστησε το κράτος του την πρώτη ναυτική δύναμη στην Ελλάδα.
Το φθινόπωρο του 481 π.Χ. αντιπρόσωποι των Ελλήνων συγκεντρώθηκαν στον Ισθμό και πήραν ορισμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της επικείμενης περσικής εισβολής:
- Να αμυνθούν οι Έλληνες ενωμένοι
- Να τιμωρηθούν οι πόλεις που θα μήδιζαν
- Να είναι αρχηγός στρατού και στόλου οι Σπαρτιάτες.
Την Άνοιξη του 480 π.Χ. ο Ξέρξης με τον πολυάριθμο στρατό του πέρασε τον Ελλήσποντο. Προχώρησε στην Θράκη και την Μακεδονία. Όλη η Θεσσαλία, η Λοκρίδα και η Βοιωτία (εκτός τις Πλαταιές και τις Θεσπιές) δήλωσαν υποταγή. Οι Πέρσες είχαν φτάσει χωρίς πόλεμο ως τα στενά των Θερμοπυλών.
Ο Περσικός στρατός αποτελούνταν από άνδρες διαφόρων εθνοτήτων που διέφεραν στην γλώσσα, στην ενδυμασία, στον οπλισμό και στην τακτική. Ο Αισχύλος θέλοντας να δώσει το μέγεθος του στρατεύματος που ξεκίνησε να υποδουλώσει την Ελλάδα αναφέρει ότι η Ασία άδειασε απ’ όλους τους άρρενες. Ο Ηρόδοτος υπολογίζει τους στρατιώτες του Ξέρξη -σε πεζικό, ναυτικό, ιππικό- σε δυόμισι εκατομμύρια άτομα. Ο αριθμός αυτός είναι υπερβολικός. Νεότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι στρατός ξηράς θα ήταν περίπου 500.000 άτομα. Παρά την αριθμητική υπεροχή του, ο στρατός αυτός υστερούσε στην πολεμική τακτική, στον αμυντικό οπλισμό και στο φρόνημα. Στα στενά των Θερμοπυλών δεν μπορούσε να αναπτυχθεί μετωπικά και να εκμεταλλευτεί την αριθμητική του υπεροχή...
Ο Ελληνικός στρατός που συγκεντρώθηκε στις Θερμοπύλες ήταν περίπου 6.000 στρατιώτες από διάφορες πόλεις κι ανάμεσά τους 300 Σπαρτιάτες με αρχηγό το βασιλιά τους Λεωνίδα.
Η στρατιωτική δύναμη που διέθεσαν οι Έλληνες στις Θερμοπύλες θεωρείται μικρή. Ο Ηρόδοτος πιστεύει ότι το σώμα αυτό αποτελούσε την προφυλακή και ότι επρόκειτο να σταλούν ενισχύσεις μόλις θα τελείωνε η Ολυμπιάδα που γινόταν εκείνη την χρονιά. (Αύγουστος 480π.Χ.). Το πιθανότερο όμως είναι ότι οι Έλληνες θεώρησαν αρκετή την δύναμη αυτή, επειδή το στενό των Θερμοπυλών ήταν δυνατό να κρατηθεί με μικρή στρατιωτική δύναμη, με την προϋπόθεση ότι θα είχαν οι υπερασπιστές του στενού την προστασία του στόλου από την θάλασσα και αν δε συνέβαιναν αστάθμητοι παράγοντες όπως η προδοσία του Εφιάλτης και η εγκατάλειψη της θέσης που είχε ανατεθεί στους Φωκείς.
Στόχος των Περσών ήταν να περάσουν τα στενά των Θερμοπυλών για να κατευθυνθούν προς την Αθήνα και την Νότια Ελλάδα.Ανάμεσα στο όρος Καλλίδρομο και στην θάλασσα του Μαλιακού, υπήρχαν τρία πολύ στενά σημεία κοντά στο βωμό της Δήμητρας, στο τείχος των Φωκέων και στους Αλπηνούς. Ο περσικός στρατός θα αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες περνώντας από εκεί λόγω της στενότητας του τόπου, αλλά και εξαιτίας των ελών των θερμών πηγών.
Ο Ξέρξης στρατοπέδευσε για τέσσερις μέρες ανάμεσα στους ποταμούς Μέλανα και Αστυπό και σκεπτόταν πώς θα ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο. Σχεδίαζε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία να εξαπολύσει συντονισμένη επίθεση από ξηρά και θάλασσα. Πιθανόν και να ήλπιζε ότι οι Έλληνες θα αποσύρονταν από τα Στενά βλέποντας την τεράστια στρατιά του. Γι' αυτό έστειλεκήρυκεςστον Λεωνίδα ζητώντας του να του παραδώσειτα όπλα. Τότε όμως πήρε την αγέρωχη απάντηση από τον βασιλιά των Λακεδαιμονίων: "Μολών Λαβέ" (Έλα να τα πάρεις).
Οι Έλληνες από την άλλη μεριά επέλεξαν την αμυντική γραμμή των Θερμποπυλών για να εμποδίσουν την διέλευση του περσικού στρατού στην Νότια Ελλάδα.
Ο στρατός του Λεωνίδα εγκαταστάθηκε πίσω από το τείχος των Φωκέων, για να αποκρούσει την περσική επίθεση. Το μονοπάτι της Ανοπαίας ατραπού ανατέθηκε να το φυλάγουν 1.000 Φωκείς για να καλύπτουν τα νώτα των Ελλήνων.
Κατά την μάχη ο Λεωνίδας θα χρησιμοποιούσε το επίλεκτο σώμα των 300 Σπαρτιατών εφαρμόζοντας την παραπλανητική τακτική της υποχώρησης για να προξενήσει την μεγαλύτερη δυνατή φθορά στους Πέρσες.
Κατά την διεξαγωγή της μάχης, την πρώτη μέρα , οι Πέρσες εξαπέλυσαν τρεις σφοδρές επιθέσεις στο τείχος των Φωκέων, αλλά δεν κατόρθωσαν να νικήσουν τους Έλληνες. Αποσύρονταν ηττημένοι. Για να καταληφθεί το Στενό χρησιμοποιήθηκε και το επίλεκτο σώμα των Αθανάτων με αρχηγό τον Υδάρνη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Οι Έλληνες απέκρουαν με επιτυχία τις επιθέσεις και αυτό οφείλεται και στην ειδική τακτική που εφάρμοσε ο Λεωνίδας. Στην αρχή δηλαδή οι Σπαρτιάτες προχωρούσαν προς τις γραμμές του εχθρού και έπειτα έκαναν μια παραπλανητική κίνηση υποχώρησης για να παρασύρουν όσον το δυνατό περισσότερους εχθρούς προς το Ελληνικό στρατόπεδο. Στην συνέχεια αναστρέφονταν απότομα και ενεργούσαν ορμητική επίθεση με αποτέλεσμα να σκοτώνονται πολλοί Πέρσες.
Την δεύτερη μέρα, ο Ξέρξης βλέποντας να εξοντώνονται τα επίλεκτα τμήματα του στρατού του είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Το βράδυ παρουσιάστηκε ένας κάτοικος της περιοχής, ο προδότης Εφιάλτης, ο οποίος αποκάλυψε την ύπαρξη της Ανοπαίας ατραπού και οδήγησε τους Αθανάτους του Υδάρνη από το μονοπάτι αυτό στα νώτα των Ελλήνων. Οι Φωκείς που φύλαγαν το μονοπάτι αιφνιδιάστηκαν και εγκατέλειψαν δυστυχώς τις θέσεις τους και έτσι οι Πέρσες πραγματοποίησαν ανενόχλητοι τον κυκλωτικό ελιγμό τους.
Την τρίτη μέρα, ο Λεωνίδας πληροφορήθηκε εγκαίρως τι είχε συμβεί. Δεν υπήρχε πια καμιά ελπίδα για νίκη ή σωτηρία των Ελλήνων. Γι' αυτό ζήτησε απ' τους συμμάχους ν' αποχωρήσουν για να σωθούν και να χρησιμοποιηθούν σ' άλλες μάχες. Ο ίδιος με τους 300 Σπαρτιάτες αποφάσισε να παραμείνει στην θέση του πιστός στο χρέος προς την πατρίδα και να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι τέλους. Μαζί του παρέμειναν και 700 Θεσπιείς με αρχηγό τον Δημόφιλο.
Ο Λεωνίδας μετακίνησε σχεδόν το σύνολο του στρατού του έξω από το τείχος και το παρέταξε σε σχηματισμό φάλαγγας οπλιτών, για να δώσει μάχη οπλιτικής μορφής και να προκαλέσει μεγάλη φθορά στον εχθρό. Σ' αυτή την φάση οι Έλληνες γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο να σωθούν πολεμούσαν με μανία ξεπερνώντας κάθε όριο γενναιότητας. Οι Αξιωματικοί των Περσών μαστίγωναν τους στρατιώτες τους για να τους αναγκάσουν να ορμήσουν στους Έλληνες. Κατά την αγριότατη αυτή μάχη σκοτώθηκε ο Λεωνίδας.
Στην τελευταία φάση οι Έλληνες που απέμειναν οπισθοχώρησαν, πέρασαν το τείχος και συσπειρώθηκαν κυκλικά στο ύψωμα του Κολωνού για να διατηρήσουν μέτωπο προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν και είχαν μείνει λίγοι προξενούσαν τρόμο στους Πέρσες μαχόμενοι γενναία. Στο τέλος χτυπήθηκαν από τα βέλη των Περσών και σκοτώθηκαν όλοι.
Ο Ξέρξης ήταν πια νικητής, αλλά με βαρύτατες απώλειες! Στην μάχη αυτή σκοτώθηκαν και δύο αδέλφια του.
Η μάχη των Θερμοπυλών αν εξεταστεί με κριτήρια στρατιωτικά, ήταν μια ήττα για τους Έλληνες. Οι Πέρσες είχαν αναδειχτεί νικητές, αλλά με μεγάλες απώλειες και πεσμένο ηθικό.
Οι ητημένοι Έλληνες κέρδισαν μια ηθική νίκη. Οι Θερμοπύλες έγιναν το αιώνιο σύμβολο της θυσίας και του χρέους για την υπεράσπιση της πατρίδας και των μεγάλων ιδανικών.
"Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ, ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ"
("Ω ξενε, ανήγγειλε στους Λακεδαιμόνιους, ότι βρισκόμαστε θαμμένοι εδώ, πιστοί στους νόμους τους")
Πηγή: Περί Πάτρης
Ο Φίλιππος της Μακεδονίας ή Φίλιππος Β’ o Μακεδών ήταν ο βασιλιάς που έκανε την Μακεδονία ισχυρό κράτος. Μέσα σε λίγα χρόνια μετέτρεψε ένα βασίλειο αδύναμο και μικρό σε πανελλήνια δύναμη. Ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά κράτη και προετοίμασε στην ουσία την κατάκτηση της Περσίας και του μεγαλύτερου μέρους του τότε γνωστού κόσμου από τον γιο του Αλέξανδρο τον Μέγα.
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...