Μια από τις πλέον άγνωστες, αν και νικηφόρες μάχες των αρχαίων Ελλήνων κατά των προαιώνιων στη Δύση αντιπάλων τους, των Καρχηδονίων, σημειώθηκε στα Κάβαλα της Σικελίας. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για την θαμμένη στην αχλή των αιώνων μάχη.

Το 311 π.Χ. Καρχηδόνα και Συρακούσες πολεμούσαν για μια ακόμα φορά. Οι Συρακούσιοι υπό τον Αγαθοκλή είχαν υποστεί βαριά ήττα χάνοντας 7.000 άνδρες.

Η αγέρωχη Σπάρτη υπήρξε για αιώνες η πολεμικότερη ελληνική πόλη με τους καλύτερους στρατιώτες της Ελλάδας. Η ιστορική πόλη είχε παρακμάσει δραματικά μετά την ήττα του μεταρρυθμιστή βασιλιάς της Κλεομένη στην Σελλασία το 222 π.Χ. Παρόλα αυτά μπορούσε ακόμα να δείξει τα δόντια της ακόμα και απέναντι στην πανίσχυρη Ρώμη.

Μια από τις πλέον άγνωστες, αν και νικηφόρες μάχες των αρχαίων Ελλήνων κατά των προαιώνιων στη Δύση αντιπάλων τους, των Καρχηδονίων, σημειώθηκε στα Κάβαλα της Σικελίας. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για την θαμμένη στην αχλή των αιώνων μάχη. Ούτε καν το ακριβές έτος διεξαγωγής της δεν έχει διασωθεί.

aΜετά την καταστροφική ήττα του στόλου του στην Σαλαμίνα ο Ξέρξης αποχώρησε με τον όγκο του στρατού του από την Ελλάδα αφήνοντας τον στρατηγό του και γαμβρό του Μαρδόνιο, με 300.000, να υποτάξει την Ελλάδα. Ο τελευταίος υποχώρησε στον βοιωτικό κάμπο και διαχείμασε εκεί.

Η εκστρατεία του βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου στην Σικελία, μεσούσης της εκστρατείας του στην Ιταλία, αποτελεί μια από τις πλέον άγνωστες πτυχές του εγχειρήματος.

Ένα θέμα που έχει κατά κόρο απασχολήσει τους διαφόρους μελετητές της περιώνυμης μάχης του Μαραθώνα, εδώ και αιώνες, αφορά την παρουσία και τη δράση του περσικού ιππικού στη μάχη του Μαραθώνα.

Έχοντας επικρατήσει των εσωτερικών αντιπάλων του, ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος αποφάσισε να συνεχίσει την επεκτατική πολιτική των προκατόχων του. Η Περσική Αυτοκρατορία ήταν εκ των πραγμάτων μια δύναμη επεκτατική.

Η εν πολλοίς άγνωστη μάχη των Υσιών έλαβε χώρα το 669 (ή το 668) π.Χ. στην ομώνυμη περιοχή της Αργολίδας μεταξύ Αργείων και Σπαρτιατών και αποτέλεσε γεγονός τεράστιας σημασίας για τις πολιτικές και κυρίως τις στρατιωτικές εξελίξεις στον ελλαδικό χώρο.

Οι Έλληνες της μυκηναϊκής εποχής είχαν οργανώσει την τελειότερη στρατιωτική μηχανή στον τότε γνωστό κόσμο. Ο Μυκηναϊκός Στρατός απαρτιζόταν από τα όπλα του πεζικού και του ιππικού. Το δεύτερο περιελάμβανε στις τάξεις του άρματα μάχης και αργότερα και ιππείς, με τη κλασική έννοια του όρου.