Αν και ο όρος «Κεραυνοβόλος Πόλεμος» είναι προϊόν του 20ου αιώνα, εντούτοις οι απαρχές του ως στρατιωτικό δόγμα, αλλά και οι εφαρμογές του στην πράξη, στα διάφορα πεδία μαχών, είναι πανάρχαιες.Το δόγμα του Κεραυνοβόλου Πολέμου είναι ουσιαστικά τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος στη Γη. Κάθε φορά όμως διέφεραν τα μέσα και οι συνθήκες εφαρμογής του, παράγοντες που επηρέαζαν καθοριστικά την αποτυχία ή την επιτυχία του στην πράξη.

Η σάρισσα ήταν ένα μεγάλου μήκους δόρυ. Γεννήθηκε πολύ νωρίς, ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους και εξόπλισε τους Μινωίτες και πρώιμους Αχαιούς πεζούς με τη μορφή του «έγχους». Η βασική διαφοροποίηση της σάρισσας από το δόρυ ήταν το μήκος της λόγω του οποίου απαιτείτο η χρησιμοποίηση και των δύο χεριών του πολεμιστή για τη χρήση της.

Ο πρώιμος Μυκηναϊκός στρατός ήταν ένας από τους ισχυρότερους της εποχής του στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Βασική πηγή ισχύος του αποτελούσε το εκπαιδευμένο να μάχεται σε πυκνό σχηματισμό με μακρά δόρατα πεζικό του και τα ελαφρά άρματα κρούσης του.

Οι Σουμέριοι υπήρξαν ένας άγνωστος λαός. Ακόμα και το όνομα με το οποίο είναι γνωστοί τους δόθηκε από τους αρχαιολόγους τον 19ο αιώνα. Παρόλα αυτά άφησαν πίσω τους έντονα τα σημάδια της στρατιωτικής τους τέχνης.

Τα δύο μεγάλα ελληνιστικά βασίλεια των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων συγκρούονταν για χρόνια για την κατάκτηση της λεγόμενης Κοίλης Συρίας η οποία περιελάμβανε εδάφη της σημερινής Συρίας και του Λιβάνου. Οι έξι αυτές συγκρούσεις, γνωστές ως Συριακοί Πόλεμοι ξεκίνησαν το 274 π.Χ. και διήρκεσαν έως το 168 π.Χ. με διαλείμματα απορροφώντας τις ζωτικές δυνάμεις των δύο βασιλείων και εξυπηρετώντας την επικράτηση της Ρώμης.