Το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ. βρίσκει τη Σπάρτη νικήτρια και την Αθήνα ηττημένη να συνθηκολογεί με δυσβάσταχτους όρους. Την περίοδο εκείνη Έλληνες από τις πόλεις – κράτη ξεκινούν σταδιακά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μισθοφόροι.

Μετά από μία εβδομάδα, όπου λόγω φόρτου άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν μπορέσαμε να γράψουμε κάποιο άρθρο, επανερχόμαστε σήμερα με ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Αθηναίο στρατιωτικό και πολιτικό Κίμωνα. Γιος του Μιλτιάδη, του επικεφαλής των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) και της Ηγησιπύλης,

Στα μέσα του καλοκαιριού του 415 π.Χ. 136 πολεμικά πλοία και πολλά μεταγωγικά που μετέφεραν 2.100 Αθηναίους οπλίτες, 500 Αργείους οπλίτες, 250 Αρκάδες οπλίτες και άλλοι 2.150 σύμμαχοι, υποτελείς ή μισθοφόροι οπλίτες, 480 ψιλούς τοξότες και ακοντιστές,

Το 207 π.Χ. η Ελλάδα σπαρασσόταν και πάλι από τις εμφύλιες διαμάχες. Στην Πελοπόννησο η σύγκρουση Αχαϊκής Συμπολιτείας και Σπάρτης βρισκόταν στο απόγειό της. Η Σπάρτη, υπό τον τύραννο Μαχανίδα είχε συγκροτήσει έναν ισχυρό στρατό και διεκδικούσε την πελοποννησιακή ηγεμονία μέσω ενός δικτύου συμμαχιών.

Το οπλοστάσιο του Μυκηναίου πολεμιστή συμπλήρωνε ο βαρύς θώρακας. Οι επίλεκτοι πολεμιστές έφεραν, αρχικά, βαρύτατους θώρακες, τύπου Δενδρών – από την τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκε σε μυκηναϊκό τάφο, στα Δενδρά της Αργολίδας.

Παρακολουθῆστε τήν Κυριακή 15 Νοεμβρίου στίς 6μ.μ. τήν διαδικτυακή ἐκπομπή – ἀφιέρωμα τοῦ διαδικτυακοῦ καναλιοῦ Λόγος Παρακλήσεως στόν Μέγα Ἀλέξανδρο.

Η επιλογή του σημείου της σύγκρουσης με τους Πέρσες στη Σαλαμίνα ήταν άριστα μελετημένη από τους αρχαίους Έλληνες και καθόλου τυχαία, καθώς βασιζόταν στη γνώση των τοπικών κλιματολογικών συνθηκών. Αυτό δείχνει μία νέα μελέτη από το Κέντρο Ερεύνης Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό καθηγητή Χρήστο Ζερεφό, η οποία δημοσιεύθηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Atmosphere.

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που εμφανίζονται κάποιοι άνθρωποι, ίδιοι διάττοντες αστέρες, ενεργούν, αφήνοντας έντονο το σημάδι τους σε αυτή και κατόπιν χάνονται στη λήθη της, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. 

Η ήττα στη Σαλαμίνα καταθορύβησε τον Ξέρξη. Ο Μαρδόνιος, ο ιθύνων νους πίσω από την περσική εισβολή στην Ελλάδα ικέτευε τον Ξέρξη να αποχωρήσει. Ο ίδιος θα παρέμενε με 300.000 εκλεκτούς στρατιώτες πίσω και θα κατακτούσε την Ελλάδα, το επόμενο καλοκαίρι.