Οι Μελανοχίτωνες η πολιτοφυλακή δηλαδή του ιταλικού φασιστικού κόμματος συμμετείχε στους πολέμους του Μουσολίνι. Πολέμησαν για πρώτη φορά στην Αιθιοπία το 1935-36 και κατόπιν στην Ισπανία, με την πλευρά Φράνκο, έως το 1939. Επίσης πολέμησε στην Αφρική και αργότερα στην Σοβιετική Ένωση.

Μοιραία δυνάμεις Μελανοχιτώνων συμμετείχαν και στην ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας. Στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο έφτασαν να πολεμούν 48 τάγματα Μελανοχιτώνων οργανωμένα σε 20 «Λεγεώνες» (συντάγματα, έκαστο των δύο ταγμάτων), ενταγμένες ως τρίτο σύνταγμα πεζικού σε ιταλικές μεραρχίες πεζικού, ένα ανεξάρτητο συγκρότημα με τρία τάγματα και πέντε ανεξάρτητα τάγματα.

Οι μεραρχίες στις οποίες εντάχθηκαν «λεγεώνες» ήταν οι εξής: Lupi di Toscana, Acqui, Cuneo, Legnano, Cagliari, Sforzesca, Modena, Brennero, Venezia, Arezzo, Ferrara, Cacciatori delle Alpi, Parma, Forli, Puglie, Pinerolo, Siena, Bari, Taro και Piemonte.

Ο απολογισμός ήταν τραγικός για τους Ιταλούς. Από τα ανωτέρω τάγματα 27 καταστράφηκαν ή διαλύθηκαν λόγω απωλειών! Η απόδοσή τους στο πεδίο της μάχης ήταν μέτρια ως και κακή. Αυτό οφειλόταν στην ελλειπή τους εκπαίδευση – ασθένεια από την οποία έπασχε το σύνολο του ιταλικού στρατού – και τον ανεπαρκή εξοπλισμό τους.

Αντίθετα με ότι γενικά πιστεύονταν στην Ελλάδα οι Μελανοχίτωνες δεν ήταν επίλεκτοι, παρουσιάζονταν απλώς από την φασιστική προπαγάνδα ως φανατικοί μαχητές του καθεστώτος. Οι Μελανοχίτωνες είχαν, πάντως, αρχικά υψηλό ηθικό. Μάλιστα ο πόλεμος κατά των Αιθιόπων ήταν γενικά πολύ δημοφιλής στην Ιταλία.

Το ηθικό τους άρχισε να πέφτει στην Ισπανία, αλλά συνετρίβη στα βορειοηπειρωτικά βουνά με αντίπαλο τον Ελληνικό στρατό. Μελανοχίτωνες έδρασαν και μετά στη Ελλάδα ως δυνάμεις κατοχής.

 
Οργάνωση

Οι «λεγεώνες» των Μελανοχιτώνων που προσκολλούνταν στις μεραρχίες πεζικού είχαν δύναμη 1.434 ανδρών (52 αξιωματικοί, 76 υπαξιωματικοί, 1.306 στρατιώτες). Το τάγμα είχε δύναμη 521 ανδρών (18 αξιωματικοί, 29 υπαξιωματικοί, 474 στρατιώτες).

Η «λεγεώνα», πέραν των δύο ταγμάτων της, «κοόρτων» όπως τις αποκαλούσαν οι φασίστες προσπαθώντας να αναβιώσουν το ρωμαϊκό μεγαλείο, διέθετε λόχο στρατηγείου δυνάμεως 104 ανδρών και έναν λόχο πολυβόλων δυνάμεως 214 ανδρών και 12 πολυβόλων.

Όσον αφορά τα ομαδικά όπλα κάθε τάγμα διέθετε 24 οπλοπολυβόλα και 9 ολμίσκους Brixia των 45mm. Συνολικά η «λεγεώνα» διέθετε 12 πολυβόλα, 48 οπλοπολυβόλα και 18 ολμίσκους. Υστερούσε δραματικά κατά συνέπεια σε ισχύ πυρός σε σχέση με το κοινό ιταλικό πεζικό.

Κάθε «λεγεώνα» είχε και μια έμπεδο «κοόρτη» που παρέμενε στην Ιταλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Μελανοχίτωνες δεν είχαν δικά τους στρατόπεδα εκπαίδευσης και στερούντο ακόμα και βοηθητικών υπηρεσιών που τις παρείχε ο στρατός.

 
Οπλισμός

Οι Μελανοχίτωνες αξιωματικοί και χειριστές ομαδικών όπλων έφεραν πιστόλια Beretta 34 των 9mm. Οι τυφεκιοφόροι έφεραν τυφέκια και αραβίδες Mannlicher Carcano των 6,5mm. Τα οπλοπολυβόλα ήταν Breda 30 των 6,5mm και τροφοδοτείτο από γεμιστήρα των 20 φυσιγγίων. Τα πολυβόλα ήταν τύπου υδρόψυκτα Fiat-Revelli υποδείγματος 1914 των 6,5mm, Fiat-Revalli υποδείγματος 1935 των 6,5mm και Breda υποδείγματος 1937 των 8mm. Επίσης, όπως αναφέρθηκε, διατίθεντο ολμίσκοι Brixia των 45mm, αλλά όχι όλμοι των 81mm.

Πηγή: history-point.gr