Η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιεί κάθε μέσον για να περάσει και να επιβάλλει στην Ελλάδα τις απόψεις της. Πρώτα αποκόπτει τον Έλληνα από κάθετί που μπορεί να τον εμβολιάσει εθνικά και να τον θρέψει από τις ρίζες της ιστορίας, της γλώσσας, του πολιτισμού, της ελληνικής κληρονομιάς. Δημιουργεί ένα σχολείο ήσσονος προσπαθείας, κοινώς “λάϊτ“, το οποίο διδάσκει λανθασμένα την γλώσσα, την ιστορία, το προγονικό παρελθόν. Έπειτα, επειδή το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την πρό τριάντα ετών γλώσσα τών βιβλίων, εκδίδει νέα σε μετάφραση (λες και πρόκειται για άλλη γλώσσα). Ακόμη και το Ευαγγέλιο εκδίδεται στην λεγόμενη δημοτι

κή, λες και διαβάζεις ένα παραμύθι. Συμπαρουσιαστές στο νέο αυτό “πρότζεκτ“, οι λεγόμενοι “νέοι καθηγητές πανεπιστημίου“, οι πλείστοι των οποίων εξυπηρετούν σκοπούς τής νέας τάξης, με παραποίηση της ελληνικής ιστορίας, της ελληνικής γλώσσας, αμφισβήτηση του έργου των ηρώων μας και με αποκάλυψη και

προβολή ενός τυχόν λάθους αυτών αντί του τεραστίου έργου των. Όλοι αυτοί σε συνδυασμό με την κατευθυνόμενη τηλοψία (οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα

) παράγουν ένα αντιεπιστημονικό, διεθνιστικό και αντεθνικό έργο, το οποίο, όταν το πάρει είδηση ο ελληνικός λαός, θα είναι πολύ αργά.

Ο Θουκυδίδης (Ιστορίαι, Δ, 61), είχε γράψει κάτι το εξαιρετικό: Δεν κατηγορώ εκείνους, που επιδιώκουν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους αλλά εκείνους, που είναι προθυμότεροι να υποταχθούν (ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν).

Όταν στα έτη 1992-1993 το ουσιαστικά ανύπαρκτο “μακεδονικό ζήτημα“ είχε κυριαρχήσει στην καθημερινότητα των Ελλήνων, η προπαγάνδα τής παγκοσμιοποίησης, παραποιώντας κατά την γνωστή της μέθοδο τα αληθή κείμενα, με την βοήθεια τότε ενός ελλαδικού “σουπερμάρκετ“ εξέδωσε και μοίρασε σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα τον υποτιθέμενο “όρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ώπιν“.

Η παγκοσμιοποίηση, με όπλα της την ενδοτικότητα των Ελλήνων, την παραποίηση της Ιστορίας, τον εθνικό απογαλακτισμό τών ελληνόπουλων στα σχολεία, τον διορισμό μεγάλου αριθμού “καθηγητών” στα πανεπιστήμια, εντεταλμένων από το σύστημα να “πρεσβεύουν” αυτές τις απόψεις, την δημιουργία πανεπιστημιακών εδρών στις ΗΠΑ για την προώθηση αυτών των θέσεων και κυρίως την προπαγάνδα, διέδωσε ότι τάχα “ο Μέγας Αλέξανδρος εξεφώνησε έναν οικουμενικό λόγο στην Ώπιν, ενώπιον χιλιάδων στρατιωτών και αξιωματικών”!

Η πλαστότητα αυτού τού λόγου αποδεικνύεται πανεύκολα, αν κάποιος ζητήσει παραπομπή. Τέτοια δεν υπάρχει. Οπότε δεν υπάρχει και αρχαίο κείμενο και πάντοτε “η αναπαραγωγή αυτού του λόγου είναι μόνο στα νεοελλαδικά“! Τα λόγια επίσης, η ορολογία που χρησιμοποιείται είναι σημερινή. Ομιλεί για μαύρους και λευκούς (τότε δεν υπήρχε παρόμοια ορολογία και τέτοιος διαχωρισμός). Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι ο πλαστός αυτός λόγος χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς, προέδρους Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημάρχους, προέδρους συλλόγων κ.λπ., οι οποίοι και τον προσέφεραν ως δώρο σε ακριβές αναπαραγωγές (επίχρυσες, ασημένιες κ.λπ.) στους κάθε είδους ηγέτες, που έφθαναν για συνομιλίες στην Ελλάδα, θέλοντας να δείξουν δουλικά ότι τάχα ο κοσμοκράτωρ Αλέξανδρος ήταν οπαδός τής …παγκοσμιοποίησης!

Ο δήθεν όρκος, υποτίθεται ότι εξεφωνήθη στην Ώπιν το 324 π.Χ. τάχα σε ένα “συνέδριο όλων των εθνών“, σύμφωνα με τους παραχαράκτες της ιστορίας μας. Ο Μ. Αλέξανδρος φέρεται να λέει ότι «τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι σας εύχομαι να ζήσετε σαν ένας λαός μονιασμένοι. Θεωρήστε την οικουμένη πατρίδα σας (σ.σ. παγκοσμιοποίηση, πολίτες του κόσμου) με κοινούς νόμους, όπου κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής. Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους σε βαρβάρους και Έλληνες. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των ανθρώπων, ούτε η “ράτσα“ που γεννήθηκαν. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος. Από μέρους μου σας θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι κ.λπ. (σ.σ. ο λαός στην εξουσία;)

Όλα αυτά που αναφέρονται στον «όρκο» δεν θα μας έκαναν καμμία εντύπωση, αν τα έγραφε σήμερα ένας διεθνιστής και προστάτης τών λαθρομεταναστών, που έχουν κατακυριεύσει την πατρίδα μας και ασελγούν καθημερινά εις βάρος μας ή κάποια Μ.Κ.Ο., αντιρατσιστική οργάνωση για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών. Γνωρίζοντας όμως τον τρόπο σκέψεως, την φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, τον πολιτισμό τους και το γεγονός ότι η εκστρατεία έγινε για την διάλυση της πανίσχυρης Περσικής αυτοκρατορίας, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι τα λόγια αυτά εγράφησαν τότε. Αυτό εξ άλλου αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στην μοναδική σωζόμενη πηγή που αναφέρεται στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, γραμμένη από τον Έλληνα ιστορικό του 2ου μ.Χ. αιώνος, Αρριανό, δεν αναφέρεται ο “όρκος“ ή σχετικό με αυτόν κείμενο. Σημειωτέον ότι το έργο τού Αρριανού βασίσθηκε στους ιστορικούς Αριστόβουλο και Πτολεμαίο, οι οποίοι συμμετείχαν στην εκστρατεία και είχαν, εκτός των πολεμικών καθηκόντων τους επιφορτισθεί με την καθημερινή καταγραφή των γεγονότων. Ο αληθής λόγος του Αλεξάνδρου λοιπόν και η μόνη σχετική με την Ώπιν αναφορά υπάρχει στον Αρριανό («Αλεξάνδρου Ανάβασις», βιβλίο Ζ κεφ. VIII), η οποία βεβαίως δεν περιέχει κανένα …όρκο!

Η εκεί ομιλία του Μ. Αλεξάνδρου έγινε μετά την εκδήλωση στάσεως από κάποιους Μακεδόνες, τους οποίους λόγω ηλικίας και τραυματισμών, ήθελε να τους στείλει πίσω στην Μακεδονία, τιμώντας τους συγχρόνως εξαιρετικά. Αυτοί, επειδή εθεώρησαν ότι περιφρονούνται άρχισαν να τον ειρωνεύονται. Αυτός τότε ανήλθε στο βήμα, όπου άρχισε να εξιστορεί πώς ο πατέρας του Φίλιππος ξεκίνησε την βασιλεία του ανεβάζοντας το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο των Μακεδόνων και πώς ο ίδιος έφθασε να είναι κυρίαρχος όλου του ανατολικού κόσμου.

Επειδή οι καιροί που βιώνουμε είναι πονηροί, όσοι εξακολουθούμε να σκεπτόμαστε Ελληνικά και πιστεύουμε στην διαφορετικότητα των λαών και στην διατήρηση της Ελληνικής φυλής, πρέπει να επαγρυπνούμε και να είμαστε καχύποπτοι σε τέτοια δημοσιεύματα που δήθεν προέρχονται από σπουδαίες ιστορικές προσωπικότητες και που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται και άλλοι αφελείς ακολουθούν και μας οδηγούν στην παγίδα της παγκοσμιοποιήσεως και της πολυπολιτισμικότητος.

Πώς, όμως, προέκυψε αυτή η παραποίηση, την οποία εύστοχα εκμεταλλεύθηκε η παγκοσμιοποίηση. Το κείμενο αυτό, του υποτιθέμενου όρκου, υπάρχει στο βιβλίο του Χρήστου Ζαλοκώστα «Αλέξανδρος, ο πρόδρομος του Ιησού» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ). Εκεί, λοιπόν, στην σελίδα 235, αναγράφεται μεγαλοπρεπώς ο “υποτιθέμενος“ όρκος! Τι είναι όμως αυτό το βιβλίο; Είναι ιστορικό σύγγραμμα; Είναι έγκυρη ιστορική πραγματεία; Όχι. Ο Χρήστος Ζαλοκώστας με αυτό το έργο έλαβε βραβείο λογοτεχνικού διαγωνισμού. Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, απετέλεσε τάχα ένα παγκόσμιο γεγονός αναφοράς.

Και δεν θα επανερχόμουν σε αυτό το θέμα, αν πριν λίγους μήνες σε εκδήλωση μεγάλου ποντιακού σωματείου, στην οποία παρευρέθην δεν εδωρίζετο σε Ρώσσο στρατηγό, συγγραφέα ενός εξαίρετου ιστορικού βιβλίου για έναν άλλον Αλέξανδρο αυτήν την φορά, τον αρχηγό της Ελληνικής Επανάστασης, πρίγκηπα Υψηλάντη.

Είχε δίκιο ο Τσαρούχης, όταν έλεγε “στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις”! Το διαπιστώνουμε καθημερινά με την σήψη και την διαφθορά της ελλαδικής πολιτείας και του λαού! Γιατροί χωρίς διπλώματα θεραπεύουν, υγιείς λαμβάνουν συντάξεις αναπηρίας, δεκάδες χιλιάδες πλαστά πτυχία έφεραν σε διευθυντικές θέσεις άτομα ανάξια. Και οι Ελλαδίτες “εποιούντο την νήσσαν”, διότι ο Θουκυδίδης είχε γράψει από τότε ότι “αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται”!

Το θέμα, λοιπόν αγαπητοί φίλοι, είναι η ανάδειξη των αληθών γεγονότων, όχι των παραποιημένων. Προϋπόθεση η διάθεση για μελέτη και για έρευνα και η προτεραιότητα της απολαύσεως των εθνικών μας κειμένων έναντι της Κοντσίτας. Αλλιώς, όπως θρηνήσαμε ξαφνικά που χάθηκε σε μια στιγμή το οικονομικό έδαφος κάτω από τα πόδια μας, θα θρηνήσουμε για την απώλεια και άλλων εδαφών μας, για τα οποία τόσα χρόνια αδιαφορούσαμε.

Πηγή: Ακτίνες