Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (Le Massacre de Scio), πίναξ (ελαιογραφία σε καμβά) φιλοτεχνηθείς υπό του Γάλλου ζωγράφου Ευγενίου Δελακρουά (Eugène Delacroix) εν έτει 1824 και φυλασσόμενος εις το Μουσείον Λούβρου των Παρισίων.
Την 30ή Μαρτίου 1822 ο Οθωμανικός Στόλος, υπό τας διαταγάς του Ναυάρχου Νασουχζαντέ Αλή Πασά (Nasuhzade Ali Paşa), ευρέως γνωστού ως Καρά-Αλή Πασά, κατέπλευσε προς την νήσο Χίο, όπου απεβίβασε δύναμιν 7.000 ανδρών, προκειμένου να καταστείλει την εκεί κήρυξιν της Ελληνικής Επαναστάσεως.
Αφικομένου του κραταιού Τουρκικού Στόλου και Στρατού, τα ένοπλα τμήματα των Ελλήνων επαναστατών (κυρίως εκ Σάμου προελθόντων) απεχώρησαν αμαχητί εκ της νήσου, τη εξαιρέσει ενός τμήματος Ψαριανών.
Μολονότι ουδεμία αξιόλογος αντίστασις προεβλήθη αλλά και παρ’ ότι η συντριπτική πλειονότης του τοπικού πληθυσμού δεν είχε συμμετοχήν στην εξέγερσιν – γνωστής ούσης και της τελείας απειρίας των Χιωτών περί τα στρατιωτικά πράγματα και της μακράς ενασχολήσεώς των με το εμπόριον, την μαστιχοπαραγωγή και λοιπές ειρηνικές δραστηριότητες – οι Τούρκοι προέβησαν εις εκτεταμένες λεηλασίες και, ακόμη χειρότερα, εις ομαδικές σφαγές γ ε ν ο κ τ ο ν ι κ ή ς κλίμακος: επυρπόλησαν όλες τις κατοικίες,
εφόνευσαν δε άπαντα τα νήπια έως τριών (3) ετών
και άπαντες τους άρρενες και παίδες άνω των δώδεκα (12) ετών
καθώς και όλες τις γυναίκες άνω των τεσσαράκοντα (40) ετών.
Το τουρκικόν ασκέρι είχε λάβει διαταγήν να εξαιρεθούν μόνον όσοι θα εδήλωναν έτοιμοι να ασπασθούν το Ισλάμ.
Άνω των 40.000 κατοίκων της Χίου εσφαγιάσθησαν επί τόπου.
Οι μη φονευθέντες, άρρενες (αγόρια) μεταξύ τριών και ένδεκα (11) ετών και θήλεα κάτω των 40 ετών (γυναίκες και κορασίδες), άνω των 30.000 συνολικώς, εσύρθησαν στην αιχμαλωσία και επωλήθησαν ως δούλοι στα διαβόητα σ κ λ α β ο π ά ζ α ρ α της Ανατολής.
Ο Οθωμανός Τοποτηρητής της Χίου Βαχίτ-Πασάς ανέφερε επί λέξει, σχετικώς, ότι «τους μεν ηλικιωμένους επέρασαν [οι Τούρκοι / Μωαμεθανοί] γενναιότατα εν στόματι μαχαίρας, παρομοίως και τας ηλικιωμένας γραίας, την δε κινητήν περιουσίαν αυτών ελεηλάτησαν…
τας δε ωραίας κόρας των και τους τρυφερούς νεανίσκους των ηχμαλώτισαν.
Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν…».
Σημειωτέον ότι, μαζί με την αναφορά του προς την Υψηλή Πύλη περί ανακαταλήψεως της Χίου υπό των Οθωμανών, ο Βαχίτ απέστειλε προς τον Σουλτάνον και πέντε (5) φορτία με κομμένα ανθρώπινα κεφάλια και δύο (2) φορτία με κομμένα αυτιά!
Από την Κωνσταντινούπολιν και την Σμύρνην μέχρι τα λοιπά σκλαβοπάζαρα της «Αραπιάς» της εποχής, «το πλέον σπαρακτικόν θέαμα» ήτο «τα σκλαβωμένα γυναικόπαιδα που έφεραν από την Χίον», συμφώνως προς την μαρτυρίαν Ολλανδού διπλωμάτη. Ο οποίος προσέθετε: «Αγόρια και κορίτσια σέρνονται στους δρόμους, δεμένα το ένα με το άλλο, και οδηγούνται στα σκλαβοπάζαρα...»
Ο Άγγλος Πρόξενος στην Σμύρνη Φράνσις Βέρι σημειώνει, εις αναφοράν του προς την Αγγλική Εταιρεία της Ανατολής (την περιλάλητη Levant Company): «Στο δρόμο των Φράγκων οδηγούνται πάνω-κάτω κοπάδια από παιδιά της Χίου για πούλημα».
Γαλλική εφημερίς της εποχής αναφέρει περιπτώσεις, κατά τις οποίες Μωαμεθανοί αγόραζαν ένα από τα δυστυχή αγόρια ή κορίτσια προς πώλησιν και το έσφαζαν αμέσως, πιστεύοντες ότι έτσι (φονεύοντες έναν αλλόπιστον) εκέρδιζαν αυτοδικαίως μίαν θέσιν στον παράδεισο!
Πολλές γυναίκες και κοπέλλες αυτοκτόνησαν, κατά την μεταγωγή τους από την Χίο στα σκλαβοπάζαρα, προκειμένου να γλυτώσουν τον κατ’ εξακολούθησιν βιασμόν και εξευτελισμόν.
Η γερμανική ημερησία «Γενική Εφημερίς» (Allgemeine Zeitung) μετέδιδε ότι, εκ των απαχθέντων παιδιών άνω των τριών ετών, οι Τούρκοι έδεναν και έρριχναν στην θάλασσα εκείνα που ήσαν κάτω των επτά (7) ετών, θεωρώντας τα ακατάλληλα για δούλους! Άλλοτε πάλιν, τα μικρά παιδιά εσύροντο καθ’ ομάδας προς εξισλαμισμόν. Ο Βρεττανός κληρικός Ουώλς (Walsh) έγραφε χαρακτηριστικώς ότι «εντός μιας και μόνης ημέρας εγένοντο περισσότεροι προσηλυτισμοί από το Ευαγγέλιον εις το Κοράνιον απ’ όσους [προσηλυτισμούς] είχαν γίνει από το Κοράνιον εις το Ευαγγέλιον εντός ενός αιώνος».
Πηγή: Ηλίας Ηλιόπουλος
