Είς συγκινητικήν δοξολογίαν παρά τόν ποταμόν τών Καλαμών Νέδωνα «διά τήν σωτηρίαν τής πατρίδος», οί Μανιάται καί Μεσσήνιοι πολεμισταί δίδουν τόν όρκον τής ελευθερίας! 

 
Πρώτος ωρκίσθη ό Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Ώς αρχηγός, είπων: «ορκίζομαι ίνα αμύνω την πατρίδα και μόνος και μετά πάντων καί ιερά τά πάτρια τιμήσω»...

Ακολούθως δέ οί άλλοι οπλαρχηγοί ειπόντες:

«Ινα μή καταισχύνωμεν τά όπλα τά ιερά, ούτε εγκαταλείψωμεν τόν παραστάτην (αρχηγόν), όσω άν στοιχήσωμεν».

Κατά τήν ιδίαν ημέραν συνεστήθη ή «Μεσσηνιακή Γερουσία», συνετάγη δέ «προκήρυξις πρός τάς ευρωπαϊκάς Αυλάς έκ μέρους τού φιλογενούς Αρχιστρατήγου τών Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη καί τής Μεσηνιακής Γερουσίας, τής έν Καλαμάτα».

Είς τήν προκήρυξιν ταύτην, ήτις αποτελείτο πρώτον επίσημον έγγραφον τής αναγεννωμένης Ελλάδος, αναγράφονται μεταξύ άλλων τά εξής:

«Αί χείρες μας, αί οποίαι ήσαν δεδεμέναι μέχρι τού νύν από τάς σιδηράς αλύσους τής βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη καί έλαβον τά όπλα κατά τών τυράννων. Οι πόδες μας, οί περιπατούντες έν νυκτί καί ημέρα είς τάς αναγκαρεύσεις τής ασπλαγχνίας, τρέχουν είς απόκτησιν τών δικαιωμάτων μας.

Η κεφαλή μας, ή κλίνουσα τόν αυχένα υπό τόν σκληρόν ζυγόν, τόν απετίναξεν ίδη καί άλλο δέν φρονεί ειμή τήν ελευθερίαν της. Ή γλώσσα μας, ή αδυνατούσα νά προφέρη λόγον εκτός τών ανωφελών παρακλήσεων πρός εξιλέωσιν τών τυράννων, κράζει τώρα μεγαλοφώνως καί κάμνει ν’ αντηχή ό αήρ τό γλυκύτατον τής ελευθερίας όνομα. Εν ενί λόγω, απεφασίσαμεν ή νά ελευθερωθώμεν ή νά αποθάνωμεν».

Ή προκήρυξις αυτή εδημοσιεύθη έν μεταφράσει είς τάς εφημερίδας τής Βοστώνης, τής Νέας Ορλεάνης καί τής Φιλαδελφείας, καθώς καί είς αγγλικάς καί γαλλικάς.

Πηγή: Περί Πάτρης