1943. Χιλιάδες κόσμος διέσχιζε την γερμανοκρατούμενη Αθήνα, οδεύοντας προς το Α’ Νεκροταφείο.

Κανείς τους δεν νοιαζόταν για τους οπλισμένους γερμανούς που με ανησυχία και σε ετοιμότητα, παρακολουθούσαν όλο εκείνο το πλήθος να συγκεντρώνεται, αβέβαιοι ακόμη για τις προθέσεις του.

Κανείς τους δεν νοιαζόταν, γιατί πήγαιναν να αποχαιρετήσουν έναν ποιητή που για 50 σχεδόν χρόνια, μιλούσε με τον τρόπο του για την Ελλάδα και την Ελευθερία.

Δεν ήταν δυνατόν να πλησιάσουν όλοι τους κοντά στο φέρετρο, όμως η φωνή του Άγγελου Σικελιανού ξεχύθηκε δυνατή:

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου. Οι φοβερές σημαίες,

ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα !

Αυτός ήταν ο αποχαιρετισμός ενός ποιήτη σε έναν ομότεχνό του, ο αποχαιρετισμός του συγκεντρωμένου πλήθους ακούστηκε ακόμα πιο δυνατό: Σε γνωρίζω από την κόψη…

Σε λίγα λεπτά η κηδεία του Κωστή Παλαμά, είχε μεταβληθεί σε ύψιστη πράξη αντίστασης, σε συγκλονιστική εθνική εκδήλωση…

Πηγή: βίντεο στο youtube, (Αντιγραφή/ Απομαγνητοφώνηση Μέλια. για το Αβέρωφ)